İncinmiş duygularımdan öp beni...

bin dert var, bir Sen deva'

Alıştım dudaklarının boynumu süslemesine.

Ki bu alışkanlıkların en güzelisi.

❣

Boynundan, çenenden ve dudak kenarından öpmek istiyorum.

çekip çıkarmak seni o kuyudan,çıktığın kuyu kadar derinlemesine sevmek ve öpmek boynundan bi akşamüstü,karışmak seninle hayata.

Boynundan öpmek diye bir şey var ‘’Sen benimsin’’ der gibi…

Çok anlamlı;

Hayata bağlayan damar orada ve sen ona hükmediyorsun…

Boynundan başkayarak kokunu içime çeke çeke bütün vücudunu öpmek isterdim

ihtiyacmıs

ellerinden öpmek. boynundan öpmek. omuzlarından öpmek. göz altlarından öpmek. saçlarından öpmek. dudaklarından öpmek. öpmek ama sadece onu öpmek.

on iki gün.

tam on iki gün geçti artık benimle hiçbir şekilde iletişim kurmak istemeyişini dile getirişinden. gerçi konuşmadın ki, iki üç bilemedin dört cümle yazdın. sonra bitti. aslında her şeyin farkındaydım. o ilk temasımızdan beri. sana üzüleceksin, üzeceğim dedim. ne oldu bak? halimize bi dön de bak! sana anlattım kendimi, anladığını söyledin. sana kendimi açtım. bunu sevmiştim; seninle dertleşmeyi. benim için güvenli bir limandın adeta. evet, güvenli. sana güvenmek istedim, hâlâ istiyorum. ama bu anlamsız bitişten ne anlamalıyım bilmiyorum. düşünüyorum, sürekli düşünüyorum. neden bu haldeyiz diye düşünüyorum, kafamda tartıyorum her bir cümleni ama yine elde kalan hiçbir şey olmuyor benim için. bir şeyler arıyorum, tutunacak bi dal arıyorum. ama ellerim hep boş kalıyor. bomboş, öylece kalıyorum ortada. sorun benim, evet, biliyorum. bana hissettirdiğin onca güzel duygular karşılığında sana hiç iyi bir şey hissettiremediğimi de biliyordum. "değersiz hissediyorum senin yanında" bunu demiştin evet. değersiz. "iyi hissetmiyorum" evet, iyi hissetmiyorsun. "atlatmak istemiyorum, sadece konuşmak istemiyorum artık." evet,istemiyorsun. hissetmiyorsun. değilsin. biliyorum. ama çabaladım. gerçekten sana değer verdiğimi hissettirmek için, iyi olmanı istediğimi belirtmek için çok çabaladım. hâlâ da çabalamak istiyorum, pes etmek istemiyorum. artık belirsizliklerle devam etmek istemiyorum, artık üstü kapalı cümleler de istemiyorum. ben gerçek olanı istiyorum, gerçek seni, gerçek beni. açık açık konuşmak istiyorum. biliyorum, çok geç bunun için ama istiyorum. sana sarılmak istiyorum. seni öpmek istiyorum,delicesine. tekrar o parkta,kuru soğukta vücudum titreye titreye oturup, kafam omzunda yıldızları izlemek istiyorum. hafif çakır halimizle üst durağa sallana sallana yürümek istiyorum. elini tutmak istiyorum. seni sevmek istiyorum. son buluşmamızda, beni otobüs durağına bırakırken boynumdan öptün ya, son sarılışımızda, boynumdan öptün. senin dilinde veda öpücüğü böyle midir, ha? son kez boynundan öperek vedalaşmak. hoş bir vedaymış.. vedalar acıtır. evet, acıtıyor ama veda ettiğini her şey bitince; günler, haftalar sonra farketmek daha da acıtıyor. çünkü o an, sana son kez sarılacağımı bilmiyordum. eğer bilseydim bırakmazdım, koyvermezdim seni. inan bana gidişini izlemek istemezdim.

boynundan öpmek

Manitanın boynundan öpmek,aşamıyorum bu duyguyu 🦋

ufak ufak öpüyordum onu o gökyüzüne döndürmüşken yüzünü. yüzüm ve soluğum boynunda hem kokusunu soluyor, hem öpüyordum dudaklarımla boynunu. gözleri açık mıydı, kapalı mıydı bilmem, her öpüşümde boynunu kapatıp o da öpmek istiyormuş gibi yelteniyordu beni öpmeye ama ben inatla ve dirayetle ayrılmıyordum boynundan. bazen kendimi kaybedip dudaklarımla yalamış olsam bile biraz sonrasında kendime gelip toparlanıyor, tekrar sakince öpmeye ve koklamaya devam ediyordum.

oyun oynamak benim işimdi.