Yıkılmadım canlar🙋‍♂️✌️❤️🤍💙🕊️

Ben demiyorum ki, insan hiç karanlığa, umutsuzluğa düşmez.

Düşmez olur mu?

Ama insanlığın mayası aydınlık ve umuttur.

İnsanlığın mayasında güzel, aydınlık,

Pırıl pırıl, umut, gelecek türküleri söyleyen dünyaları kurmak var.

Yüreğim öyle söyledi..

Bu kötü günler geçecek.

Üç kere ses verdi, üç bin kere bağırdı,

Bu kötü günler geçecek..

Yaşar KEMAL

Her karanlık yol bir aydınlığa çıkar

O sırada aydınlık:

Aydınlık bulunmadığı zaman gözler göremez....

"Bir gecenin içindeyim ve aydınlığı görmek istiyorum."

Veba , Albert Camus

Her birimiz yeni baş vermiş bir fidan gibidir hayata geldiğinde. Zamanla hayatın verdikleriyle ve çevresinde bulunan insanların ışığıyla büyür ve gelişir. Bazen bir kardelen gibi nice zorluklara göğüs gererek direnir, büyür. Hayatın size sunduğu güzelliklerden mahrum kalmayın ve çevrenizde aydınlık insanlar barındırın ki karanlıkta kalıp solmayın.

Unutmayın her karanlık yol aydınlığa çıkar.

Kaybolmuşum karanlığın ortasında bulur musun beni, çıkarır mısın aydınlığa?...

yoğun ısrar, davet ve tekliflerimizi kırmayıp tekrar aramıza gelen değerli üstat, iyi insan, sevgili kardeşim @elestirenadam hoş gelmiş, safa gelmiş.

hadi biraz gündem, kültür, sanat, siyaset, dış politika konuşalım eleştirilerimizi dile getirelim.

Gün aydı da, sen aydın mı arıyorsun Ahmet Abi? Arama! İşte buradalar, oturmuşlar ikisi bir masaya. Gülümseyen adam, Rıfat Ilgaz... Gözlüklü olan, Edip Cansever... Memleketin hâli gibiler Ahmet Abi! Gülen ayva, ağlayan nar gibiler. Tam tamına bizim gibiler, halkın ta kendisi gibiler. Ağlarken güler, gülerken ağlar gibiler. “Gülmek bir halk gülüyorsa gülmektir,” değil mi Ahmet Abi? Oturmuşlar ya, Rıfat Hoca masaya bir sarı yazma serecek birazdan, sonra koyacak Rukiye’nin saçından bir tutam, mum satan bir baba, birkaç hastane odası, bayrağını çekmiş bir vapur... Edip Cansever koyacak Funda Oteli’ni, bezik oynayan kadınları, yer çekimli karanfili masanın tam ortasına... Rıfat Hoca kalır mı aşağı, o da dökecek Hababam Sınıfı'nı masaya tek tek. Ama sanma ki bu kadar! Edip Cansever avucunda bir gül döndürecek ve koyacak masaya ilk yaz şikâyetçilerini... Dudaklarını bilen, öpülmeyi bilmeyen bir kadını... Gelinciğin ikinci tadına benzeyen bir sevdayı... Malatya kokan bir istasyonu... Antep’in kırmızı düzlüğünü... Rıfat Ilgaz, 70 yaşını bırakacak masaya; Cide sokaklarında elleri arkadan kelepçeli, gözleri bağlı, askerlerin arasında karakola götürüldüğü o korkunç günü, ki utancımdan anlatamam. Koyacak sonra masaya ocak katırı Alagöz’ü, tek kollu Aliş’i, sanatoryumdan bir odayı, Balıkpazarı’nda limon satan öğrencisini, ama en ağırı Ahmet Abi, en ağırı, koyacak namuslu ve aydın bir yurttaş olduğu için çıkarıldığı mahkemeleri... İşte o zaman Edip Cansever dayanamayıp diyecek ki, “Bu halk da halkmış ha! Bana mısın demedi bu kadar yüke...” Sonrasını biliyorsun Ahmet Abi, örtüdeki lekeler çıkar mı çıkmaz mı, sana kalmış; sonrası mendilinde kan sesleri... Temizlenir temizlenmesine de, önce adaleti getirmek gerek bu ülkeye, değil mi? Adalet olmadan gün de zor aydınlanıyor. Adalet, hak, hukuk ve eşitlik için mücadele edenlere de yeri gelmişken günaydın Ahmet Abi. - Akgün Akova, Günaydın Deme Sanatı (syf.180-181) - Fotoğraf: Edip Cansever ile Rıfat Ilgaz. Clup Fuaye’de. Edip Cansever anısına hazırlanan “Fotobiyografi” kitapçığından.

Simsiyah gecelerime inat kar beyaz hayaller kurdum aydınlık gecelerime...

gökten yağmur yağmur yağacak renkler

daha hoş kokacak otlar, çiçekler

ardından bitmeyen mutlu gerçekler

bir sabah gelecek kardan aydınlık.

AYDINLATAN DÜŞÜNCELERİM

Yağmur yağdığında çok mutlu oluyorum .Her kesin yüzü islak başı ise öne eğik duruyor. Suçlarını kabul etmiş gibi.

1510

Bunca karanlığıma en güzel aydınlığımsın.