#ang oa naman
Text
till's first reaction to a wilting flower is to cheer it on, to keep it living. he feels so deeply for little things such as artificial flowers that he actively defends them when they are being crushed or mistreated, and kneels down to whisper encouragement as one nears the end of its life.
how often would ivan revisit that memory? the way till valued the life of these inorganic flowers, the way a single wilted bloom captures his attention and brings him to his knees in order to tend to it. when the time came, he might have hoped till would do it for him, too.
ivan and that flower were no different. beings bereft of emotion given feeling by the same sensitive boy, one who animated anything within his attention, unknowingly breathing life into blank vessels.
cheer up, till said, and suddenly the flower was brought to life, was personified by his encouragement. appealing to the emotions of a mere flower, assigning it a heart and a soul capable enough of receiving his words, believing it human enough to listen. through this display ivan was brought to life, too. mimicking till's words, thoughtful repetition, parsing through the layers and trying to understand the purpose, the meaning. cheer up, stay strong. this is must be what it's like to feel. heart seeping into actions, taking responsibility for the suffering of another.
ivan and that flower were no different. bodies weak and bent, blood-red. till over them, the same boy who brought them life watching as it trickles out. till kneels for the flower, but is motionless for ivan.
oh. maybe they were different after all.
#sorry i dont know what this is im procrastinating so hard rn#this is dumb as hell#alnst#alien stage#alien stage ivan#ivantill#(kind of)#ang oa naman
248 notes
·
View notes
Text
i was left on read
after i asked about next week
and HE was the one who messaged me about it first
babes what. i feel this is not gonna work out at all. nothing’s gonna become of it :’D I can feel it in my bones
I’m too delusional to think something was gonna happen.
like I was genuinely super happy but that was so short lived wtaffff
#[ 🥮 ] — smiles rambles.#alexa play beautiful by bazzi ft camilla cabello#Magtagalog ako para hindi mo malaman na sira ulo talaga ako#amp naman#akala ko talaga may meron#tangaaaaa ko talanga ee#sorry ferson lng tka marupok pa haayyysss#ewan yoko na#as in akala ko talaga gusto niya ako#baka OA lang ako#parang baliw#ayun halata na mhe#ang lakas talaga ng tibok ng puso ko
22 notes
·
View notes
Text
long time ago, i promised myself not to buy anything from uniqlo. not until i find out how great the items are lol.
#hindi rin naman kasi ako mahilig sa mga damit and pants lalo na pag parang ang oa ng price haha#turns out may mga mura naman pala and good quality haha
9 notes
·
View notes
Text
050424 - daranak falls
Super daming tao kaya sumaglit lang kami ng lusob. Hindi talaga ideal pumunta dito pag weekends lalo summer ngayon. Super labo ng tubig di mo na literal makikita yung inaapakan mo. May magshoshooting rin daw sa gma yata kaya super saglit lang kami. Ahahaha.
050524 - camp daloy, daraitan
Lalo kung ikukumpara mo sa daranak, sobrang linaw ng tubig sa ilog dito. Hindi talaga sa pagiging oa pero kitang-kita mo yung inaapakan mo talaga saka yung mga smol fishes na lumalangoy rin. Ang lawak pati nung ilog super sarap magtampisaw saka magmuni-muni.
Maganda din yung napagstayan namin kasi sa lahat ng mga camp dun, sya yung pinakainstagrammable saka ambait nung caretaker at nung aso nila!! I miss you, lucky! Meron rin silang sariling restaurant pero one rike away from the place. Though masarap, mura, at marami yung serving nung food, ang tagal namin naghintay para madeliver. Siguro dami rin kasi tao at fully booked sila pero ang lala talaga nung almost 2 hours kami naghintay.
Bale yung napagstay-an namin parang sleeping quarters lang sya sa isang bahay. Shared kitchen and bathroom tapos sa labas yung dining ?? area. Nilipat lang namin yung table malapit sa pool area kasi andun yung shade nung hapon. Pero hindi naman din mainit dun, maaraw lang pero malamig yung hangin. Sobrang lamig, nangatog ako nung madaling araw kasi hindi ako shinarean ng kumot ng katabi ko kaya no choice ako at ginawa kong kumot yung twalya kong medyo basa pa kasi naligo ako bago matulog. Ahahahahaha.
Di na ako sumama sa kanila mag tinipak river nung morning kasi naiiyak na ako sa sobrang drained ng social battery ko. Sunod-sunod kasi alis at ganap simula nung bday celeb ko, feel ko need ko mag-me time nun kaya nagtampisaw na lang rin ako mag-isa sa ilog. Saka partly, ayoko rin talaga ng mahabang lakarin tas mabato ganun. Tatanga-tanga pa man din ako, sa tanay pa ako maaksidente. Happy naman ako kasi recharged ako after ng 2 to 3 hours kong pagmumuni-muni sa ilog. Ahahaha. Saka atleast nakatulog rin ako kahit pano nung morning nang may kumot!!
Good thing na lang rin di ako nag-rain check sa ganap na to kahit balak ko na talaga at feel ko di ko na kasi kaya. Ahaha. Super nag-enjoy talaga ako, with or without company. Gusto ko ulit sana bumalik sa mga ganun nang mag-isa pero siguro matagal-tagal pa. Narealize ko talaga gano kahalaga sakin yung me time ko at yung tahimik na paligid, lalo after ng ingay at sobrang daming ganap. Iba talaga kapag peaceful yung environment, parang nagiging peaceful ka rin. Ahahahaha.
7 notes
·
View notes
Text
Magkaaway na naman kapatid ko tsaka girlfriend nya. Kakabati lang nila sa away nila last weekend tapos away na naman. Ang petty lang ng pinag-awayan to be honest. After mag-check out ng guests namin nagpatulong ako sa kapatid ko maglinis ng place. Bago ako nagpatulong kaka-message nya lang pala sa girlfriend nya na sunduin sya dito para dun sila tumambay sa bahay ng girlfriend nya. Sabi nya sakin pag pumunta dito yung girlfriend nya papatambayin nya muna dito habang hinihintay kami matapos maglinis, bilang sanay naman tumambay dito yung girlfriend nya. Hindi dumating yung girlfriend nya habang naglilinis kami, pagkatapos namin maglinis chineck ng kapatid ko phone nya tapos tinadtad na pala sya ng messages at missed calls ng girlfriend nya. Pumunta pala girlfriend nya dito kaso since nakapark yung sasakyan namin sa driveway di sya makapasok. At since di nagrereply kapatid ko, nabadtrip sya at umuwi (less than 1km away lang bahay nila). Ako naman parang, eh nandyan na pala sya sa labas bat di na lang sya bumaba ng sasakyan at pumasok?
Sinusumbatan nya kapatid ko na di sya marunong mag-update. Isa yan sa mga madalas nilang pag-awayan. Is this just me o ang OA? Na bawat kilos mo kailangan mag-update ka sa partner mo? Di sa kinakampihan ko yung kapatid ko dahil kapatid ko sya ha, I'm just trying to imagine na kung ako yun anong mafi-feel ko pag ganun partner ko. Yung magna-nap ako kailangan ko ipaalam. Gagawa ako sa kusina kailangan ko ipaalam. Lalabas kami ng kapatid ko kasi mamamalengke kami kailangan ko ipaalam. Pag di ako nagpaalam tapos hinanap ako at sinabi ko yung totoo na may ginawa ako or may pinuntahan ako magagalit kasi bakit di ako nag-update.
I mean kung halimbawa maglo-long ride ako na tipong aabutin maghapon magpapaalam ako. Kung pupunta akong Manila para makipagkita sa friends magpapaalam ako. Aakyat ako ng bundok o pupunta sa dagat magpapaalam ako. Pero may mga bagay na kailangan pa bang ipaalam yan?
Or baka di na lang din ako sanay na in a relationship kaya natotoxican ako sa ganyan lol. Thoughts?
59 notes
·
View notes
Text
Daraga, Albay.
— not sure if nakwento ko na ba 'to dito, but finally, after 5 years. nakapag Daraga Church na din kami. sobrang ganda talaga ng view dito, and it's giving vintage vibes. sabi ko nga noon, pag kinasal kami, gusto ko dito kaya gusto ko talaga mapuntahan namin 'to para makita yung loob. kasi sobrang ganda niya na sa labas. may ikakasal pa nga ata nung pumunta kami dun kasi nag reready sila at may mga bulaklak sa aisle. di ko lang masyado mafeel kung dun ko ba talaga gusto if ever dumating na yung pagkakataon. hehe.
— we went here after ng appointment namin sa UST hospital, tinry ko kasi gamitin yung HMO ko. nirequest nila ako ng 2D echo at labtest for blood chem, pero hindi nagawa kasi di naman ako nakapag fasting. so nag hanap nalang kami sa ibang hospital kung saan meron accredited.
— before maghanap, we decided na mag punta nga muna ng Daraga Church, and after that kumain kami sa favorite resto namin—Biggs. first time din namin natry 'tong fries nila na may mayo herb na dip. sobrang sarap pala. parang kini-crave ko tuloy ngayon haha. dunno know how many times i've already told this, but isa rin talagang malaking part ng relationship namin 'tong resto na 'to, kasi dito kami pinaka unang nag date nung first time namin magmeet hehe.
— after kumain, nagpatuloy na kami sa paghahanap ng accredited hospital na may 2D echo, pero kailangan pala ng diagnosis ng request letter from the attending physician, e hindi naman kami maka kuha kasi emergency doctor yung unang tumingin sakin, at hindi rin siya accredited ng HMO. kaya nag decide nalang kami na babalik nalang kinabukasan para sa blood chem nalang.
— nag grocery nalang kami ng pang handa ko sa birthday celebration at swimming namin kinabukasan. tumambay muna kami sa Serenitea at nag budget muna haha. wala kaming matinong picture together that day, kaya yan nalang na normal expressions ng pagmumukha namin haha. si OA at si Nonchalant eme haha.
— anyway, fast forward and update sa pagpapa check up ko, nakapag pa blood chem na ako nung sunday and found out na mataas na pala yung sugar ko. so nairefer na rin ako sa IM doctor, tried to go back there nung friday para makapag pa interpret na ng lab test ko, pero di na ko nakatuloy dahil sumaglit lang ako sa work, almost 2 hours na akong nag hintay, kaso may procedure daw yung doctor. kaya nag decide akong babalik nalang.
— sabi naman ng pinsan ni J na doctor, kaya pa naman daw madaan sa strict diet. kaya nag hahanap din sana ako ng mga meal plan dito sa Albay katulad ng mga nasa Manila kaso wala akong mahanap. nasa lahi kasi talaga namin ang diabetes, buti nalang din at meron kaming HMO malaking tulong talaga 'to para maisaayos din ang kalusugan.
— dun ko nga rin narealize, na sobrang mahal pala talaga magpadoctor. grabe pala yung sakripisyo ni mommy noon para mapagamot ako nung nag karon ako ng sakit sa baga. ang mamahal pa naman ng mga lab test. kaya kako sobrang naguguilty ako na wala akong nagawa nung nagkasakit siya. hindi man lang ako nakabawi. i should've known better. pero huli na ang lahat.
— kaya din siguro feeling ko binibigyan ako ng signs para maging aware sa kalusugan ko at para hindi ko na maexperience yung hirap at sakit na dinanas ng mom ko.
8 notes
·
View notes
Text
📂 KUYA’S BFF EP 10 ALTERNATE ENDING : HABANG BUHAY | MASTERLIST
📣 JAEMIN NA. light angst, fluff(?), smut, kuya’s bestfriend!au, childhood friend!au
✍ written in taglish | ⚠ profanities, mentions pregnancy/solo parenting, unprotected sex (ibalot ang dapat ibalot) | 📅 posted on july 27th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!
🎧 LISTEN: ikaw pa rin ang pipiliin ko by cup of joe | mananatili by cup of joe | himala by ace banzuelo
PAKIRAMDAM NI JAEMIN NA TALO NA SIYA, KAYA NAMAN UMIKOT AT NAGLAKAD SIYA PALAYO SA'YO.
“y/n, kilala mo ba ‘yun? may lalaki kasing nakatitig sa’yo kanina tapos ang gwapo!” tili ng kaibigan mong si lea, “siguro kung ‘di ka nakahawak dito kay mark, siguradong sigurado ko lalapitan ka nun!”
lumingon ka naman sa paligid mo, “wala namang nakatingin sakin?”
“kanina nga kasi ‘teh,” tawa ng kaibigan mo, “eto kasing si mark, kung maka-gatekeep, kala mo naman talaga”
“hey, don’t be like that, lea! i’m just looking after the four months preggo lady here” sabi ni mark, “alam mo, hindi ka nga mukhang buntis eh. paano, lagi kang may suot na malaking bag na tinatago ‘yang baby bump mo”
“malamang, protection ‘yan ano ka ba”
ilang buwan na ang nakalipas simula nung nag umpisa kang magintern dito sa paris, hindi madaling ipagsabay ang pagbubuntis mo at pagiintern. inexpect mo na ngang papauwiin ka sa pilipinas the moment you told your bosses and your school eh, pero pinilit ka nilang ituloy itong internship mo dahil sayang nga naman daw. it was heartbreaking for you to break this news to your family through a video call, kaya hindi nagdalawang isip ang parents at kuya mo na puntahan ka sa paris, isang buwan pagkatapos mong sabihin na buntis ka. ‘dun na rin nabuo ang desisyon mo na ‘wag munang sabihin kay jaemin na ang huling gabi na nagtalik kayo, ay nakabuo. as jeno would joke, dapat ikaw ang magbibigay ng souvenir kay jaemin, pero mukhang si jaemin ang nagbigay ng souvenir. disappointed pero agad nilang tinanggap ang balita na buntis ka, graduating ka naman na at may naghihintay na trabaho sa’yo sa maliit na business ng parents mo in case kailangan mo ng trabaho pagbalik ng bansa.
siguro kaya ka rin umiiyak tuwing gabi kay jeno dahil sa hormones, mag-isa ka lang sa paris at wala pa ang ama ng bata sa tabi mo. tinanong ka pa nga ni jeno kung gusto mo bang sabihin kay jaemin, pero ang sabi mo, hindi ka pa handa— saka na lang siguro. kinakabahan at natatakot ka kasi sa magiging reaction ni jaemin kapag sinabi mo sa kanya na nagdadalang tao ka, hindi ka sigurado kung magagalit ba ito o matutuwa. kating-kati ka rin naman sabihin kay jaemin, ang totoo nyan, palagi kang nakabantay sa social media accounts niya gamit ang dummy account mo. tinitignan mo lang kung anong ginagawa niya sa buhay. mukhang nawiwili siyang magpakulay ng buhok dahil color white na may shades of purple ang buhok niya ngayon.
day-off niyo ngayon sa internship, kaya naisipan niyong mag-gala gala sa paris. may nadiscover kasing bagong kainan si lea at si sungchan kaya agad nila kayong inaya ni mark. sobrang helpful nilang tatlo sa pagbubuntis mo, minsan sinasamahan ka pa ni lea at sungchan sa apartment mo dahil natatakot kang mag-isa tapos si mark naman ang lagi mong taga-alalay tuwing lumalabas kayo at nasa trabaho.
minsan iniisip mo ang oa netong mga naging kaibigan mo sa internship simula nung sinabi mong buntis ka, akala nila isa kang porcelain na sobrang fragile kaya bawat galaw mo ay minomonitor nila.
“y/n, may tanong ako, curious lang ako pero kung ‘di ka comfy, ‘wag mong sagutin ah” sabi ni lea habang ngumunguya ng pastry, “may balak ka bang sabihin sa tatay ng anak mo na buntis ka?”
sabi na eh. isip mo, ilang buwan na kasi nilang tinatanong ‘yan sa’yo pero hindi mo laging sinasagot. pero ngayon, handa ka nang sagutin sila. “oo naman, pero… hindi kasi kami in good terms nung tatay kaya, hindi ko rin alam kung paano ‘ko sasabihin” nahihiya mong sabi, instinctively, ang kamay mo ay napunta sa baby bump mo. “hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction niya eh”
“mahal ka ba nung tatay?” tanong ni sungchan, agad naman siyang binatukan ni lea.
“...sabi niya”
“mahal mo ba ‘yung tatay?”
“sobra pa sa sobra” amin mo, “ang totoo nyan, pinipigilan niya kong umalis nung gabi ng flight ko… pero wala eh, makulit akong tao, tumuloy ako kasi akala ko kaya ko na wala siya. lagi din naman kaming gumagamit ng protection pero, mukhang nakalagpas ‘tong baby ko”
nginitian ka ng tatlo mong kaibigan, “andito lang kami, y/n. kahit matapos ‘tong internship natin at umuwi na tayo, lagi lang kaming nasa tabi mo.” sabi ni mark, “gusto mo kunin mo pa kaming ninong at ninang eh”
and mark, sungchan and lea kept their promises until your baby girl was born, they stood by your side. you graduated but never posted anything dahil malaki na ang baby bump mo nung grumaduate ka, kaya nagtataka si jaemin, halos dalawang taon na ang lumipas simula nung umalis ka pero wala siyang balitang nasasagap sa'yo. kahit si jeno ang laging sagot sakanya ay mabuti naman daw ang kalagayan mo. hindi ka rin masyadong pinopost ni jeno, tila naglaho ka sa mundo dahil ni isang bakas mo, wala siyang mahanap.
“kuya, please, please, please don’t give jaein anything sweet and pakainin mo siya ng gulay na hinanda ko.” sabi mo sa kapatid mo habang inaayos ang gamit ng isang taong gulang mong anak, “kapag naparami siya sa sweets, ikaw ang magdudusa. hindi 'yan makakatulog sa sobrang active”
“eto naman, marunong akong mag-alaga ng bata ‘no! hindi ko papakainin ng sweets ‘to, promise” sabi ni jeno habang buhat-buhat si jaein, “we will visit the zoo, di ‘ba jaein?”
“ZOO!!”
ngumiti ka naman sa excitement ng anak mo, saktong sakto pagtapos mong mag-ayos ng gamit. pag tingin mo sa orasan, ilang minuto na lang at kailangan mo na umalis. lumapit ka sa kapatid mo at humalik sa pisngi ng anak mo, “jae, be good to tito ah? don’t be makulit sa zoo. babalik si mommy mamaya,” sabi mo sa kanya at humalik ulit sa pisngi nito. “bye baby, bye kuya, ate ria, paki-update ako from time to time ah”
tumago si ria, “‘wag kang mag-alala, ako talaga magbabantay dito kay jaein.”
dahil sa hindi inaasahang pagkakataon, ang dapat mong day-off ay naudlot dahil kailangan ka sa opisina. parang hindi sila makakafunction kung wala ka kaya naman wala kang choice kundi iwan si jaein sa kapatid mo. tuwang tuwa naman si jeno dahil after ilang months, ngayon lang ulit sila magbobonding netong pamangkin niya dahil busy kayo pareho sa trabaho at most of the time, iniiwan mo sa daycare center si jaein o di kaya sa mga magulang niyo. jaein is really fond of jeno, bukod sa tatay mo, si jeno na rin kasi ang naging father figure ng bata. nanganak ka na’t lahat lahat, hindi mo pa rin sinasabi kay jaemin na nabuntis ka niya.
gabi-gabi mong iniisip, kung sinabi mong buntis ka kay jaemin, siguro may chance na magkasama kayo ngayon, pero tangina, ang taas kasi ng pride mo at talagang pinanindigan mo na hindi sabihin sa kanya. tuwing tinatanong ka nga ni jeno kung kailan mo balak ipakilala is jaein sa ama, lagi mong sinasabi na saka nalang. saka na? kelan ‘yun? kapag may iba na si jaemin? isip mo, hindi naman kasi ganun kadali ‘yung gusto nilang mangyari na agad-agad mo lang sasabihin kay jaemin eh. those things take time.
kahit anong pilit mong kalimutan si jaemin, hindi mo talaga siya makalimutan dahil kamukhang kamukha ng anak niyo si jaemin. kung anong itsura ni jaemin nung bata pa siya, ganung ganun ang itsura ng anak niyo. naiisip mo nga na parang ang unfair dahil ikaw ang nagdala sa batang ‘to ng siyam na buwan tapos kamukhang kamukha lang ng tatay. tulad ni jaemin, duwag ka rin.
“kuya jaejae, i think abi wants to go there oh! sa may mga bunnies!” sabi ni adi, hawak hawak nito ang kamay ng bunsong kapatid na buhat ni jaemin. nung nasa paris kasi si jaemin, nalaman nila na buntis pala ang tita niya at nasundan pa si adi. kasalukuyan silang nasa zoo dahil si jaemin ang nakatoka na magbantay sa dalawang pinsan habang nagpapahinga ang mga magulang nila. “abi, look, bunnies!”
tuwang tuwa ang batang karga ni jaemin habang pinapanood ang mga kuneho na tumatalon at kumakain ng kung anu-ano. sa hindi kalayuan, may karga ring bata si jeno. tinuro ni ria si jaemin kay jeno, medyo nagpanic sila kaya nagtangkang umalis pero biglang umiyak si jaein. “bunbun!” iyak ng bata, onti pa lang ang tao sa zoo kaya naman napatingin si jaemin at ang mga pinsan niya. “bunbun!”
“sshh, jaein, babalikan natin sila later. babalik tayo sa mga bunbun, pero hindi ngayon, ‘dun muna tayo sa mga oink oink” sabi ni jeno, pero hindi tumigil sa pag-iyak ang bata. “oink oink muna, baby ah? ‘dun muna tayo, mas masaya ‘dun kasi color pink sila!”
“bunbun!”
“jeno?” tawag ni jaemin, lumapit ang magpipinsan sa kanila kaya naman napadasal nalang si jeno sa utak niya na sana ay hindi mamukhaan ni jaemin ang bata. “pre, kayo pala.”
jeno lets out a nervous laugh, “kami nga, kumusta tol?” tanong nito, medyo may katagalan na rin kasi simula nung huli nilang kita. “anak mo?”
“pinsan lang, galing silang paris kaya pinapasyal ko muna” sagot ni jaemin, “anak mo?”
“a-ah, ano… um” nauutal na sagot ni jeno, kung andito ka, malamang nasapok mo na ‘tong kapatid mo dahil sobrang obvious niya. “ano… pamangkin”
“huh? may pamangkin ka?” wala namang anak si y/n, di ‘ba? isip ni jaemin.
buti nalang at mabilis mag-isip si ria, kaya naman siya na ang sumagot. “pamangkin ko, baby ng kapatid ko, jaemin” sagot nito at kinuha si jaein sa pagkakabuhat ni jeno, “alis na kami, jaemin ah? dun muna kami sa mga baboy”
“bunbun!” iyak ulit ng bata, “bunbun!”
napakamot ulo si jeno, “bakit ba kita pinakain ng ice cream… tama nga nanay mo.” sabi nito, “sige na, jaemin. una na kami ah,” naglakad palayo si jeno at si ria, napabuntong hininga ang kapatid mo dahil muntik na sila ‘dun. babalik nalang sila mamaya kapag sigurado na sila na wala na si jaemin ‘dun dahil wala naman sila sa lugar para sabihin ang totoo. they don’t have the right to tell jaemin the truth especially dahil hindi mo ito authorized. mas maganda na siguro na sa’yo mismo manggaling ang totoo. “muntik na tayo ‘dun, babe”
“sa tingin mo, dapat ba natin sabihin natin kay y/n?” tanong ni ria, “i mean, baka pag nalaman niya na nagkaharap na si jaein at jaemin, gumawa na siya ng desisyon.”
“baka magalit si y/n satin” sagot ni jeno, “hindi naman masamang idea ‘yan pero… bahala na”
sa kabilang banda, hindi ka rin mapakali sa trabaho. parang may mali talaga pero hindi mo malaman kung ano ‘yun, kaya kada-breaktime mo, tumatawag ka kay ria at tinatanong kung anong ginagawa ni jaein. nagpapanic ka kasi na hindi mo malaman and you are in constant need to see your daughter. sinabi ni jeno kanina na nagtantrums nga daw itong anak mo dahil hindi siya nakakita ng bunnies— favorite niya kasi ito pero agad namang sinabi ni jeno na tumigil ang bata nung bumalik sila para sa mga bunbun. pagbalik mo naman sa bahay ni jeno at ria, nadatnan mong tulog na ang bata kaya tinulungan ka ni jeno na bitbitin ito pabalik sa kotse mo.
“ingat ah, bakit kasi ayaw mong dito nalang matulog?”
“kuya, marami pa nga akong gagawin bukas.” sagot mo at sinarado ang belt ng car seat ni jaein, “magpapa-laundry ako, magg-grocery ako, may checkup pa pati si jaein bukas sa pedia.”
“okay, pero kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo si ria. may pasok na kasi ‘ko bukas kaya—”
“yes, kuya. i know the drill na” sabi mo, sinarado mo ang pinto ng kotse mo at yumakap kay jeno. “thank you for spending the day with jaein, hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko kung wala kayo ni ate.”
niyakap ka pabalik ni jeno at hinaplos ang buhok mo, “andito lang kami palagi, sila mama rin.” sabi ni jeno, “y/n, may sasabihin pala ‘ko.” bumitaw ka sa yakap at tinignan ang kapatid mo, “um… kanina kasi, di ‘ba sabi ko sa’yo nagtantrums si jaein sa zoo?” tumango ka, hinihintay na ituloy ng kapatid mo ang sasabihin. “nakita siya ni jaemin, hindi namin sinabi na anak mo siya pero tinatanong niya kung kaninong anak siya.”
nakatitig ka lang sa kapatid mo, biglang bumilis ang tibok ng puso mo. ayan na, aware na si jaemin sa existence ni jaein. isip mo, “...hindi pa ‘ko ready kuya” malungkot mong sabi, “hindi ko alam, natatakot ako. hindi ko alam kung anong sasabihin niya”
“y/n… i hate to be the one to say this pero, it’s long overdue. magdadalawang taon na si jaein, hanggang ngayon hindi pa rin siya kilala ng tatay niya.” sabi ni jeno, “bunso, i think it’s time. ipakilala mo na siya, deserve ni jaein makilala ang tatay niya dahil tinago mo na nga siya nung pinagbubuntis mo siya. you are aware na jaemin should also be responsible for her di ‘ba?”
“hindi kasi ganun kadali eh…” naiiyak ka na kasi alam mong tama ang kapatid mo, “pero for the sake of jaein, kakayanin ko naman siguro?”
jeno softly smiled, “ikaw pa, strong ka eh”
hindi ka nakatulog kagabi kakaisip sa sinabi ng kuya mo, to the point where you asked for jaemin’s new number and texted him kung pwede bang magkita kayong dalawa. pumayag naman siyang kitain ka sa isang restaurant, maybe it really is time for jaein to meet her father, magt-two years old na ang bata at ang first word pa nito ay dada imbes na mama. andaming tumatakbo sa isip mo, paano kung hindi pala tanggap ni jaemin si jaein? paano kung ayaw pala niya sa bata? paano kung sinabi mo sa kanya pero hindi niya pala kayang maging ama para sa anak niyo? naiinis ka minsan sa kung paano tumakbo ang isip mo dahil hindi nakakatulong sa sitwasyon mo ang pagooverthink mo.
pagkatapos mong i-drop off ang mga marurumi niyong damit ni jaein sa laundry shop, agad kayong pumunta sa restaurant kung saan sinabi ni jaemin nakikitain ka niya— kayo. hindi pa niya alam na ngayon mo sasabihin na may anak kayo dahil mas maganda sigurong sabihin sa kanya na nabuntis ka niya personally at hindi sa tawag lang. nararamdaman mo ang kabog ng dibdib mo habang hinihintay siyang dumating.
“mama” tawag ni jaein sa’yo, tumingin ka naman sa anak mo at pinakita ang stuffed toy niyang rabbit, “bunbun!”
“yes anak, bunbun” ngiti mo, hinaplos mo ang ulo nito at hinayaan siyang maglaro sa tabi mo habang hinihintay mo si jaemin. lalo kang kinabahan nung natanaw mo na siya sa di kalayuan, “jaein, be good ah” bilin mo sa anak mo nung pumasok si jaemin sa loob ng restaurant at hinahanap ka. ngumiti naman ito nung kawayan mo at naglakad papunta sa’yo. medyo natatabunan kasi ang bata ng mataas na upuan kaya hindi niya agad nakita na may kasama kang bata. “hi”
medyo nawala ang ngiti ni jaemin nung makita niya ang batang naglalaro sa tabi mo pagkatayo niya sa gilid ng lamesa, pinaupo mo siya at tumawag kayo ng waiter. pagkatapos nitong kunin ang mga order niyo, nakatingin lang si jaemin sa’yo na parang atat na atat sa explanation mo. “siya ‘yung hawak ni jeno kahapon…” sabi ni jaemin habang tinitignan ang bata, “anak mo?”
“anak mo rin” sabi mo, napabuntong hininga ka dahil ilang taon mong pinaghandaan ‘tong moment na ‘to tapos ito na— nasa labas na ang totoo. “jaemin, nabuntis ako nung huli nating… alam mo na. it probably slipped on my mind na nago-ovulation ako nung araw na umalis ako and… ito na.” pagtatapat mo, “meet jaein lee— lee kasi nung pinanganak ko siya, hindi mo naman alam and natatakot akong ipagamit ang apelyido mo sa kanya dahil hindi ko naman alam kung anong magiging reaction mo. i’m sorry for keeping her away from you, i was scared and…”
hindi nakatingin sa’yo si jaemin, nakatingin siya sa batang busy maglaro at manood sa ipad na nasa harap niya. ineexamine niya ang mukha nito at halatang halata mong anak niya niya dahil kamukhang kamukha niya— ang labi, ang mata, ang ilong. all of jaein’s facial features screams the na bloodline. napangiti si jaemin, parang naluluha pa nga. hinawakan mo ang kamay niyang nasa taas ng lamesa at sinabing, “i will understand naman kung ayaw mong tanggapin si jaein. gusto ko lang malaman mo na may anak ka nga sakin, it feels so wrong kasi na itatago ko forever sa’yo ang bata kaya kita tinext kagabi para makipagkita.” sabi mo pero hindi ka nakakatanggap ng kahit na anong salita kay jaemin. busy siyang panoorin ang anak. “jaemin, magsalita ka naman”
“baby” sabi nito, after all these years, jaemin na still knows how to make your heart race. you’re feeling the same feeling like you did the first time he called you by that endearment. “baby, mahal na mahal kita” hinawakan ni jaemin ang kamay mo at inilapit ito sa labi niya bago halikan, “c-can i hold her?” tanong ni jaemin, agad ka namang tumango at kinausap si jaein. narealize ni jaemin na napalaki mong maayos ang bata dahil kahit kuhain mo ang gadget ay hindi siya umiyak, kundi ngumiti pa. tumayo si jaemin para kuhain ang bata mula sa braso mo, naiiyak siya ngayon na hindi niya malaman. “hi jaein… i’m your dada”
inaasahan mong iiyak si jaein dahil madalas ay ayaw nitong nagpapakalong sa mga taong hindi niya kilala, pero mukhang may lukso ng dugo ang bata at tinitigan si jaemin. “dada?”
“yes baby, i’m dada…” sabi ni jaemin at humalik sa pisngi ng anak, “alam kong matagal na proseso pa para makilala mo ako at makilala kita, pero anak, mahal na mahal na agad kita— gusto ko lang sabihin ‘yun sa’yo, kahit hindi mo pa ako naiintindihan”
naalala mo nung pinagbubuntis mo palang si jaein, napanaginipan mo si jaemin. hindi mo pa alam kung ano ang kasarian ng magiging anak mo nun, pero halos gabi-gabi nakikita mo sa panaginip mo si jaemin na may bitbit na bata, ngayon na nakikita mo na talaga sa dalawa mong mata, hindi ka makapaniwala. ang sarap sa pakiramdam, nakakataba ng puso.
the two people you love the most in the universe have finally met.
nagising ka dahil nararamdaman mong may humahalik at bumubulong sa leeg mo, binuksan mo ang isang mata mo para tignan ang orasan— 8:03 a.m., July 27. nag-leave ka sa trabaho dahil anniversary niyo ni jaemin, 5th wedding anniversary at 6th anniversary simula nung maging kayo mismo. sobrang bilis ng panahon, jaein is already 7 and is thriving sa school, nawiwiling mag-aral at makipag-socialize sa mga kaklase niya. hindi ka makapaniwala na pitong taon na simula nung pinakilala mo si jaein sa tatay niya, the two created an inseparable bond right away.
“happy anniversary, baby” bulong ni jaemin sa tenga mo, napangiti ka naman kahit nakapikit at umikot para yakapin siya. “6 years na, tapos limang taon na tayong kasal… i always knew we’d find ourselves back and end up with each other after we first ended things”
“happy anniversary, jaem” sabi mo, binaon mo ang sarili mo sa leeg ng asawa. gustong gusto mo pa matulog dahil maaga pa naman. “si jaein?”
“hinatid ko na sa school, hindi na kita ginising kasi mukhang masarap tulog mo eh” sagot nito, naramdaman mong inalis ni jaemin ang ulo mo sa leeg niya at hinalikan ka sa labi ng dahan-dahan, “baby, we’re alone na… can we…?”
“nahihiya ka pa as if hindi mo ‘ko tinitira dati sa likod ni kuya” asar mo
“baby naman, iba na kasi ngayon… mag-asawa na tayo oh tapos anniversary pa natin” he pouted, tumawa ka naman at hinalikan ito sa labi, hinayaan mong siya na ang magtuloy ng kung anong inumpisahan niya kanina. “i’ll do most of the work, baby… higa ka lang dyan, misis” kinilig ka naman dahil tinawag ka niyang misis— ilang taon na ang nakalipas pero alam pa rin ni jaemin kung paano ka pakikiligin. itinaas ni jaemin hanggang dibdib mo ang suot mong maluwag na t-shirt, hinalikan niya ang dibdib mo bago ulit halikan ang mga labi mo habang binababa niya ang boxers niya at sinunod ang panty mo. “napaka-ganda mo, misis ko” sabi nito at unti-unting pinasok ang ari niya sa butas mo. napaungol ka at dumiin ang ulo mo sa unan, sa sobrang busy niyong dalawa sa trabaho, may katagalan na rin nung huling beses kayong nagtalik.
pinapanood ni jaemin ang mukha mo kung paano ka umungol, kung paano niya patirikin ang mga mata mo, kung paano ka niya dinadala sa langit sa tuwing tumatama sa kadulu-duluhan mo ang tite niya. pinapanood niya kung paano tumalbog ang suso mo kada bayo, napapakagat labi siya sa nakikita niya kaya hindi niya maiwasang hindi ito hawakan at pisilin. bumabagal, bumibilis ang pagbayo ni jaemin kaya nararamdaman mong malapit ka na. lalo mong binuka ang mga hita mo kaya naman napangiti si jaemin, binaba niya ang sarili niya at hinalikan ka sa labi.
“y/n, tangina… malapit na ‘ko” bulong ni jaemin sa leeg mo bago ito kagatin at mag-iwan ng marka, “fuck, baby… don’t clench…” he begged, pero hindi mo maiwasan dahil malapit ka na.
“jaemin…!” naramdaman mo ang mainit niyang tamod sa loob mo, agad na nilabas ni jaemin ang sarili niya at tinignan, andami niya palang nilabas— agad siyang nagsuot ng boxers at kumuha ng tissue sa side table niya bago ibalik ang panty mo at ibaba ang suot mong tshirt. tatayo ka na sana pero pinigilan ka ni jaemin, “bakit nanaman? gusto mo round 2?”
natawa si jaemin sa sinabi mo, “bakit gusto mo ba?” ngisi nito, “pinagluto kasi kita ng pagkain, breakfast in bed para sa misis kong napakaganda— ‘wag kang tatayo, baby. dyan ka lang!”
lumabas ang asawa mo pansamantala at bumalik na may bitbit na maliit na lamesa, may lamang pagkain at juice. ‘di mo na idedeny, mas magaling talaga magluto ang asawa mo kesa sa’yo kasi kahit ikaw mas gusto mo ang luto niya kesa sa sarili mong luto. habang kumakain, nagkukwentuhan kayo ni jaemin. parang hindi kayo nauubusan ng kwento dahil simula mga memorya niyo nung mga bata kayo ay pinaguusapan niyo. natapos ang umaga niyong mag-asawa na nagtatawanan at pinapakilig ang isa’t isa, inaya mo si jaemin na sunduin niyo si jaein sa school para kumain sa labas pero sabi niya, bago kayo dumiretso sa eskwelahan ng bata, may dadaanan muna siya.
“may surprise ako sa’yo mahal,” sabi nito at inabutan ka ng blindfold. “suot mo”
“baby, di ‘ba sabi ‘ko sa’yo no gifts or surprises na?” sabi mo, pero sinunod mo si jaemin na isuot ang blindfold. naramdaman mong gumalaw ang kotse, nagmaneho siya ng ilang minuto bago tumigil. “hoy lalaki! saan mo ‘ko dinala ha?”
“surprise nga mahal eh” sagot nito at bumaba, ilang segundo pa ay bumukas ang pintuan sa tabi mo. “hawak ka sakin, gagabayan kita bumaba” sabi nito, naramdaman mong hawakan niya ang bewang mo at ginabayan kang lumabas ng kotse. inayos ni jaemin ang pwesto mo saka tinanggal ang blindfold.
“ano bang—” nanlaki ang mata mo nang makita mo ang bahay sa harap mo, “ano… anong meron?”
“i thought it’s time for us to move into a bigger place kasi lumalaki na si jaein. it’s much better kung lalaki siya sa bahay mismo at hindi sa condo,” sabi ni jaemin, “i bought it as a foreclosure and ako na rin mismo ang nagdesign. it took one year to finish it sa construction and hide it as a secret to you kasi—”
naputol ang sinabi ni jaemin dahil sinunggaban mo siya ng halik at yakap, ramdam na ramdam ni jaemin kung gaano ka kasaya ngayon kaya niyakap ka niya pabalik. “jaemin na, nakakainis ka” sabi mo.
“happy anniversary, mahal ko” ngiti ni jaemin, “do you like it?”
“like it? i love it! siraulo na ata ako pag sinabi kong hindi ko gusto!” tawa mo, “nakakainis ka, dapat mamaya ko pa sasabihin eh, pero deserve mo rin naman malaman…” sabi mo, bumalik ka sa kotse at kinuha ang bag mo, naglabas ng maliit na envelope at inabot kay jaemin. nagtaka naman siya at agad itong binuksan, bumukas ang bibig niya at nanlaki ang mga mata. “2 months pregnant na ‘ko, and we really do need a bigger place kasi magiging apat na tayo, mahal”
lumuhod si jaemin sa harap mo at hinarap sa tyan mong natatabunan ng damit, “bunso, you made mommy and daddy’s anniversary extra special.” sabi niya, humalik si sa tyan mo, “mahal na mahal ko kayong tatlo… sobra pa sa sobra.” muling tumayo si jaemin at hinarap ka, hindi maiwasang hindi ka halikan sa labi.
“y/n na, kahit ilang taon pa ang lumipas, ikaw pa rin ang pipiliin ko”
#nct smut#nct dream smut#jaemin smut#na jaemin smut#nct scenarios#nct dream scenarios#jaemin scenarios#nct hard hours#nct dream hard hours#nct hard thoughts#nct dream hard thoughts#jaemin hard thoughts
174 notes
·
View notes
Text
︎︎ “Mapayapa ba ang pagtulog mo?”
Isinulat ni Lauren noong siya ay nangungulila sa gf niya. “Kailan ka ba kasi uuwi sa akin, love?” (2024)
Pinapanood ko siyang matulog nang payapa. I watch her do the things she does while being in the state of unconsciousness. ’yong paghinga niya nang malalim, ’yong mga hilik niya, ’yong bunganga niya na slightly open, ’yong mga silly position niya kapag natutulog—These are the things that I look forward to tuwing bed time na namin. Wala, ang ganda lang kasi. Ang ganda niya kapag payapa. Minsan nahuhuli niya ako at nagagalit pa kasi bakit hindi pa raw ako tulog. Ang sabi ko, “pinapanood kitang matulog, parang nagd-daydream na rin ako.” Mahinang hampas lang ang nakukuha ko everytime I say that eh. Pero ano bang magagawa ko? Ang ganda niya hanggang sa pagtulog eh. Sa totoo lang, no medicine would ever cure an insomnia kung hindi naman siya ang makakatabi. Ang sarap niya kasing kasama, ang sarap niyang kasama at katabi sa pagtulog. Nothing beats the warm embrace of my lover talaga eh. Kahit na hindi kami magkibuan, kahit na hindi kami mag eye-to-eye, ’yong presensya niya sapat na. Wala eh, sobrang himbing ng tulog ko kapag siya ang kayakap ko. Siya lang naman ang yayakapin at sasamahan ko sa pagtulog.
Sabi nga ni Rico Blanco, “mahalin mo na lang ako nang sobra-sobra.” Sa side ko naman, mahal na mahal ko siya. Sobra pa sa sobra. No wonder na lang siguro kung bakit ang antukin ko as a person, kung sobrang ganda ba naman ng katabi mo, sino ang hindi gugustuhing matulog? Wala. Kung p’wede lang, hindi na ako kakawala sa yakap niya. Ang oa pakinggan pero gugustuhin ko talagang siya lang ang kayakap ko sa pagsikat ng araw hanggang sa paglubog. Sobrang himbing ng tulog ko kapag kasama siya eh. Hinding hindi ako magsasawang pagmasdan siya. Mahal na mahal ko talaga, lord.
Happy 1st month, love! Uwi na tayo sa isa’t isa?
— Lauren
5 notes
·
View notes
Text
Journal | 8.28.2023
I'm in my breaking season.
Sobrang hirap, pero I've learnt to embrace it. Alam ko na sobrang importante nito sa character development ko, as a person, as a mom, as a partner.
Ito yung mga bagay na maaring ika-depress ng iba, enough para sukuan ang buhay. Hirap pala maging adult, bakit yung iba parang okay naman? Kinakaya naman? Pero bakit ako na nandito parang hirap na hirap ako, OA lang ba ako? Kulang ba ako sa tibay ng loob? Siguro hindi maiwasan dahil sa technology, dati naman kasi hindi nagkakasilipan ng mga achievements sa buhay eh di tulad ngayon.
Napakahirap ng season na to, pero I know once malagpasan ko na to mas kaya kong harapin ang buhay at maging better mom para sa anak ko. Kailangan, sakin nakadepende ang buhay niya.
Kahapon, umiyak na lang ako sa dami ng stress. Kasi gusto ko lang naman magwork pero ang dami daming errands na kailangan gawin, maliban pa diyan hindi okay ang bookings ko kaya ang onti pa rin ng sasahudin ko kahit sinusubukan ko naman. Iniyak ko na lang din sa partner ko lahat, salat kami sa pera pero kahit papaano okay naman yung dynamic namin as a couple. Hindi perfect pero working together. Tutal siya rin naman nga ang partner ko sa buhay, siya rin naman yung taong totoong makakatulong sakin sa ngayon.
Still hoping for the best. Working hard to do better.
12 notes
·
View notes
Text
convo with my wuv *non verbatim*
Me: *Told her about my day*
Her: Wala ka ba talagang plano magpacheck up?
Me: Wala pera e. Mamaya biglang sabihin na need ko magpa-confine. (oa lang)
Her: Di naman hahaha. Diba may healthcard ka? Don sa affiliated nung healthcard ka magpapacheck up.
Me: Ang lalayo. Ang init-init pa. Sa init ako mamamatay, hindi sa nosebleed.
Her: Hays. Hahahahaha. Sige na nga wag ka na magpacheck up
~~
Dali kausap wuvwuv ko hahahaha thank you :*
2 notes
·
View notes
Text
oa sa kamahalan naman ang tickets for haikyuu movie, di ko naman makikiss si asahi dyan at di ko makakatabi si tsuki chz abang na lang sa netflix baka sakaling ilabas nila don hmp
4 notes
·
View notes
Text
01.25.24 ♡
Celebrated the parents' 25th wedding anniversary by going to the wake of my tito (papa's childhood friend) and stayed there til 11-ish pm. Super unfortunate na ngayon na nga lang uli kami nagkita-kita ng childhood friends ko, hindi sa oa pero siguro nasa 10 years ago na huling kita ko sa kanila, tapos ganung event pa kami magkikita uli. Anyways, daming chika tsaa at ganap kahapon dun sa lamay kasi nga antagal di nagkita. Bale, pupunta uli kami dun today since malapit lang naman samin yung pinagbuburulan saka kase pupunta din tonight yung rest of the gang.
Supposedly, magdidinner kami dapat dun sa Miguel's malapit dun sa memorial chapel kaso super late na nga kami nakaalis tas sarado na sila saka nakapagdinner na kami dun sa wake at binilhan pa kami ng food nila tita. Nagpagpag na lang kami sa cafe esque after kaso medyo disappointed ako sa food nila. Yung matcha saks lang. Yung chicken super disappointing—yung classic nila walang lasa pati yung gravy mas masarap pa yung mga diy na gumagamit ng crispy fry ahaha tas yung buffalo nila lasang tomato paste/afritada mix na nilagyan ng onting chili powder??? Basta, ganun, super nakakabitin na yung anghang tas maooverpower pa nung tomato taste nya. Yung cheesy meat fries nila parang di naseason yung meat. Ahahaha. Okay sana kaso parang may kulang talaga, ganun.
We talked about our travel plans rin kase yun talaga ang bigger plan for their 25th year kaso di pa kami makaalis at ongoing pa ang school year, so most probably sa summer break na lang kami aalis. Di pa namin alam kung saan at kelan exactly pero ang choices nila ay Bicol, Bohol, at Cebu. Ayaw na namin mag Boracay kase gusto namin matagal na stay sana eh parang nakakasawa naman kung mag-stay lang kami sa beach or sa isang place for one week?? Di rin naman kami mahihilig lumangoy talaga. Feel ko foodtrip and sceneries talaga ang hilig namin. Ahahahaha.
Super late ko na nakauwi kagabi tapos nag-discord pa kami ng friend ko para mag-parallel play. Ahahaha. Naglalaro ako simcity tas sya naglalaro ng cabin crew simulator. Super pagod kahapon pero andami ko pang ganap this week. Sana sipagin ako magpicture para may malagay naman ako dito at sa ig ko. Ahahahaha.
4 notes
·
View notes
Text
medyo maggrarant lang ako:
may pagka unprofessional din talaga ‘tong om ko e. unang interaction palang namin ramdam ko ng ma-attitude siya, at di nga ako nagkamali. may main character syndrome pero parang regina george haha.
nag set agad siya ng impression samin nung first meet namin na siya lang daw ang may attitude—he’s way of saying “kung may attitude ka, ako makakabangga mo” ang lala rin ng pagka people pleaser niya yung tipong oa na at papansin. gusto niya lagi siyang included sa lahat ng ganap, pero pag sila sila ng mga favorite niya, di man lang nag aatubiling mag imbita.
sinabi niya rin nung una, wala daw issue at drama sa cluster niya. pero ngayon, siya pa yung nangunguna haha. yung binabanggit kong issue last time na kinasangkutan ko, dahil sakanya yun. dun ako pinaka na off sakanya, kasi binabantaan niya ako at naniwala sa bintang ng iba na wala namang solid proof:
diba kung iisipin mo, or kung ikaw yung nasa position niya ngayon, magsasalita ka ba ng ganyan sa employee mo? haha. take note, general manager na siya ng company by that time—service delivery manager. ganda ng title ng position mo, pero pumapatol ka sa mga mababaw na issue? may pa bitch bitch pang nalalaman. sobrang red flag. haha.
dumeretcho ako sa HR nung time na yan dahil sobrang na-stress ako sa gulo nila. never ko siyang siniraan sa ibang tao kahit madalas sumasama loob ko sakanya dahil sa treatment niya sakin. sabi ko nga nag vevent out oo pero kay zha lang kasi work bestie ko yun. pero siraan siya sa iba? ano mapapala ko e bida siya kahit anong sabihin mo haha.
ang dami naring natanggal at nag resign dahil sakanya. tapos tuwing magkukwento siya ng mga pinag daanan niya daw sa mga kawork namin nung bago pa siya, laging siya yung victim, siya yung nabully to the point na di na siya aware sa sarili niyang actions—nang bubully narin siya porket mataas na yung position niya. tama bang tuwing may confidential na issues especially sa internal management, ikukwento mo sa mga nasasakupan mo? imbes na confidential, edi kumalat pa. ilang beses namin siya nariring na nagkukwento sa iba about sa mga issues ng ibang employees. nakakaumay, napaka taklesa.
alam ko pinaplastik niya nalang ako ngayon dahil dun sa issue namin. narealize ko rin na baka kaya niya ako pinipigilan ipa-IR yung mga nagbintang sakin, kasi babalik din sakanya dahil sa mga salitang binitawan niya sakin. nakita lahat yun ng HR namin and nag usap daw sila, kunyare pa siyang yung isang kawork namin yung nag sumbong, e ako lang naman lumapit sa HR nun. haha. nahiya siguro siya. haha.
tbh, mas pangit ugali niya kesa dun sa dati kong bisor sa dati kong work, at least yun medyo mas professional kesa sakanya. haha. i used to admire him at first, pero now? haha. tawa nalang.
5 notes
·
View notes
Text
Ang oa naman nitong ktabi ko sa jeep. Eh kung sabihin ko sayong magna cumlaude akong nakatapos ng engineering tapos 10 out of 64 sa batch lang naka tapos…buti nalang humble ako 👼
2 notes
·
View notes
Text
hi im abt to sleep pa lang huhu nagstruggle talaga ako magpack ng things ko kasi basta naloka me sa itinerary like bakit magkakadikit time bakit ito una when we usually do this last blah blah blah basta my tots pero i was able to make it werq hehu i decided to use my smol luggage na lang instead of my backpack kasi ang dami talaga eh lmao ginamitan ko pa ng compression bag para magkaroon space lol actually pinag-isipan ko pa if yung smol luggage or yung medium one pero parang ang oa ko naman kung yung medium one dala ko wahahahahaha ginagamit ko lang kasi yung medium luggage ko pag traveling by air me or more than 3 days kami somewhere ganOrn so nagsmol luggage na lang me kasi by land lang naman travel namin tapos 3 days 2 nights lang naman hehe sobrang packed lang kasi talaga sa activities kaya mejj nashooketh ako eniwey ayOrn wish me luck na nadala ko everything that i will need kasi omg i will fyt pag hindi chz okiE bbye nighty mwAps
#donut#skl ; 🦇 ba#luh i tot wala pa yung ep 14 doctor cha pero meron na pala azuhr naman tong si netflix di ako ninotify para nawatch ko sana before i sleep#pweds ko pa naman watch pero sige na nga tmrw na lang bc im choosing sleep bwahahhahahaha
8 notes
·
View notes
Text
20231122 life updates 🥰
okay, ✨ story time ✨
oh my, sa di inaasahang pagkakataon, muntik nang bumaliktad mundo ko (OA ha) legit, wa jud nako damha HAHAHAHHAHA
lyk normal na man sa akoa nga sige nako siyag mahuna hunaan. ganiha sa lib kay sayo man kaayo ko mga 12 kapin naa nako. gusto unta ko molingkod ddto dapit sa accounting nga lamesa pero naa man ang SHS so sa business nga table na lang ko nilingkod (which is tapad ra sa accounting) so nagfineeling sad ko nga magstudy kuno tas nagkuha kuha ug libro para maoy basehan pero toa for props ra diay tung libro aron lang ignon. nagpamusic pa jud kog evermore tracks while resolving audit probs tas niduol mana si sir rhandy para magremind nga magstudy ko for bus com, tas gisulod na dayn siya sa collab 2 kay naa pa man siyay class. then katong mga SHS kay nanghawa na kay class na nila 1. very silent and empty na ang lib ato. so while gasolve kog audit probs kay nag overthink na kos bus com so ako gibuhat kay niundang sa kog solve tas nagtan aw na lang dayn kog vids about bus com... sa dihang kabantay kos akong peripheral vision, nilingkod man si crush sa accounting nga table so wa na dayn ko namao, nakulbaan na dayn ko nga murag napressure nga dapat akong vibes kay studious and focused kuno. atay bisag wa koy plano magsolve kay nakakuha kog ahat sa akong calcu nya nagsulat sulat dayon. wa jud ko nilingi sa iyang side bisag unsa katempting nga gusto nako makita iyang kagwapo basta kay bahala na kibaw man ko nga gwapo ghapon siya bisan sa akong peripheral vision. mura na lage kog mastiff neck sa akong kafocus ug sulat sulat. pero wala happy na kaayo akong heart oy. bahala pag wa mi pinansina. sa akong utok ato kay "my kind of study date" "study date with you" mura nag tanga oyy HAHAHAHAHA. mga almost 1 hr sad to nga nafeel nako nga murag kami ra duha sa area tapos tapad pa jud kay nako iya table oy nya iya position kay murag paatubang sa akoa. headset headset dayn ko aron ignon wa kabantay niya.
chos okay so now i will explain the reality side and the side nga unbiased or the most likely jud nga nahappen without the deluluness and all. I think he was early because he intends to have more time jud to study or pwede sad nga early ilaang class sched. tapos I saw nga naa siyay book nga gikuha from the shelf so ang intention jud niya maong dadto siya nilingkod kay hello? accountancy student siya and very accessible na sa books related sa iyang gusto studihan. nya lisod sad uy molayo jud lugar siya ug lingkod sa bangko nga naa namay duol nga table sa accounting. tas isa pa nganong makafeel man sad siyag consciousness nga molayo sa akoa? nga stranger ra man iya pagtan aw sa akoa. no big deal ra to for him ganiha oy. natimingan lng jud nga nakalingkod na jud ko daan sa table beside sa accounting. bisan pag bisag asa ko ato nilingkod ganiha, most likely he intends to sit sa accounting area na jud. tapos isa pa, ang intention ra man niya kay magstudy, di magkiniat.
pero Lord, thank you so much for that moment. I'm really grateful & it was so kilig for my heart. bisag kani na lang akong source of kilig, I'm happy na. Unta nasimhotan ko niya oy and unta nahumotan siya sa ako chos. 🥰
and...
if he's seeing someone else na, it's definitely hurtful for me pero hindi lang naman sakin umiikot ang mundo so all I have to do jud is accept and do what is right na lang jud kay if there's one thing I learned nga always isagpa sa akoa kay "you can never force or control someone" so even if it hurts, I'll keep on working more on myself na lang kay akong self ra man akong kaya macontrol not anyone else. Leave them be because "if they wanted to, they would" and "if he wanted me, it really should've showed" just keep on loving them from afar...
P.S. sorry fred, na sakin yung kapartner ng book na kinuha mo. if ever lang mao jud to imong gipangita since bus com man ugma,
2 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
scentedunknownsheep
Untitled
kelebeksevmeyenbiri-blog
Kelebek Sevmeyen Biri
rocksandmirrors
WARNING: Cringe Ahead
dandyandiepeterson
andie peterson
xxpacks
Packs sz