#akbaba | Explore Tumblr Posts and Blogs

oguzhanahmetkara · 3 months

Text

Vultures in the Cultures of the World - Dünya Kültürlerinde Akbabalar

Sonika Kushwaha

Indian Biodiversity Conservation Society, Jhansi Uttar Pradesh, India Email: [email protected]

Received: 18th Jan. 2016, Revised: 26th Jan. 2016, Accepted: 17th March 2016

ABSTRACT

Throughout the ages, vultures have been revered as symbols of power and insight. The cultures of various communities not only in India but from all over the world have mentioned about vultures such as Egyptians, American Indians, Pueblo Indians, Greeks, Persians and Romans. The vulture was an important being in the everyday lives of ancient people. For many vultures may be an ugly bird with a myth that they attack livestock or even human beings but the fact is vultures are an important link in the ecosystem, feeding on the dead rotten carcasses. Our ancestors valued them and utilized their scavenging nature to dispose off the dead (humans as well as animals) and keep the surroundings healthy. Various Government departments, Scientists and Conservationists are coming together to work for vulture conservation. Conservation includes both ex-situ and in-situ measures. Since we are losing them every day, International Vulture Awareness Day (First Saturday of every September) is being celebrated all over the world to make the future generation sentient about the plight of vultures.

Key words: Ancient history, Vulture, World

ÖZET

Çağlar boyunca akbabalar güç ve içgörü sembolleri olarak saygı görmüşlerdir. Sadece Hindistan'da değil, Mısırlılar, Amerikan yerlileri, Pueblo yerlileri, Yunanlılar, Persler ve Romalılar gibi dünyanın dört bir yanından çeşitli toplulukların kültürleri akbabalardan bahsetmiştir. Akbaba, eski insanların günlük yaşamlarında önemli bir varlıktı. Pek çok kişi için akbabalar, çiftlik hayvanlarına ve hatta insanlara saldırdıkları efsanesiyle çirkin bir kuş olabilir, ancak gerçek şu ki akbabalar ekosistemin önemli bir halkasıdır ve ölü çürümüş leşlerle beslenirler. Atalarımız onlara değer vermiş ve ölüleri (hem insanlar hem de hayvanlar) ortadan kaldırmak ve çevreyi sağlıklı tutmak için leş yiyici doğalarından yararlanmıştır. Çeşitli Devlet daireleri, Bilim İnsanları ve Koruma Uzmanları akbabaların korunması için bir araya geliyor. Koruma hem ex-situ hem de in-situ önlemleri içermektedir. Akbabaları her geçen gün kaybettiğimiz için, Uluslararası Akbaba Farkındalık Günü (her Eylül ayının ilk Cumartesi günü) tüm dünyada kutlanmakta ve gelecek neslin akbabaların kötü durumu hakkında duyarlı olması amaçlanmaktadır.

Anahtar kelimeler: Antik tarih, Akbaba, Dünya

INTRODUCTION

India lost millions of them….. the loss irreversible. Vultures, one of the most commonly sighted birds started disappearing from the Indian skies in mid 1990s. Today we are left with few thousands of them. Besides their economic importance and ecological role in keeping the environment disease free, vultures find important place in mythology too. Throughout the ages, vultures have been revered as symbols of power and insight. Throughout history and across many cultures, people have regarded Vultures with enthrallment and admiration. Vultures have been feared and respected, unloved and well-liked, considered dirty and clean, and associated with black magic and medicine, birth and death. Assumption about Vultures began in primitive legends, ages ago but passed over to the future generations through tales and fables. In early different myths, Vultures represent bravery and goodwill, and have powers of foresight. The cultures of various communities not only in India but from all over the world have mentioned about vultures such as Egyptians, American Indians, Pueblo Indians, Greeks, Persians and Romans.

The aim of this paper is to reflect the magnitude of the most efficient scavengers throughout the ancient times not only in India but across the world. There have been detailed studies regarding the role of vultures in Nature, this paper reflects their role in various cultures.

GİRİŞ

Hindistan milyonlarca akbabasını kaybetti..... bu kayıp geri döndürülemez. En sık görülen kuşlardan biri olan akbabalar 1990'ların ortalarında Hindistan semalarından kaybolmaya başladı. Bugün elimizde birkaç bin tanesi kaldı. Ekonomik önemleri ve çevreyi hastalıklardan uzak tutmadaki ekolojik rollerinin yanı sıra akbabalar mitolojide de önemli bir yer tutuyor. Çağlar boyunca akbabalar güç ve içgörü sembolü olarak saygı görmüşlerdir. Tarih boyunca ve birçok kültürde insanlar akbabalara hayranlık ve hayranlıkla bakmışlardır. Akbabalar korkulan ve saygı duyulan, sevilmeyen ve sevilen, kirli ve temiz kabul edilen, kara büyü ve tıp, doğum ve ölümle ilişkilendirilen varlıklar olmuştur. Akbabalar hakkındaki varsayımlar çağlar önce ilkel efsanelerde başlamış, ancak masallar ve tabletler aracılığıyla gelecek nesillere aktarılmıştır. Erken dönem farklı mitlerde Akbabalar cesareti ve iyi niyeti temsil eder ve öngörü güçlerine sahiptir. Sadece Hindistan'da değil, Mısırlılar, Amerikan yerlileri, Pueblo yerlileri, Yunanlılar, Persler ve Romalılar gibi dünyanın dört bir yanından çeşitli toplulukların kültürleri akbabalardan bahsetmiştir.

Bu makalenin amacı, sadece Hindistan'da değil tüm dünyada eski çağlar boyunca en etkili leş yiyicilerin büyüklüğünü yansıtmaktır. Akbabaların doğadaki rolüne ilişkin ayrıntılı çalışmalar yapılmıştır, bu çalışma ise çeşitli kültürlerdeki rollerini yansıtmaktadır.

METHODOLOGY

To know the importance of the Mother Nature’s Cleaners in various cultures around the World, all existing scientific and grey literature was located and reviewed on the mythological, cultural, occurrence and rituals associated with vultures within India and the World. Data was also collected during visits to various places like Orchha in Tikamgarh.

METODOLOJİ

Doğa Ana'nın temizleyicileri'nin dünyanın çeşitli kültürlerindeki önemini bilmek için, Hindistan ve dünyadaki akbabalarla ilişkili mitolojik, kültürel, oluşum ve ritüeller hakkında mevcut tüm bilimsel ve gri literatür bulunmuş ve gözden geçirilmiştir. Tikamgarh'daki Orchha gibi çeşitli yerlere yapılan ziyaretler sırasında da veri toplanmıştır.

VULTURES IN INDIAN CULTURE

In the epic Ramayana, Jatayu, a vulture king or Giddhraj (Fig 1) is believed to have informed Lord Rama the direction in which his wife, Sita had been abducted by Ravana, a demon (Griffith, 1870). Besides this, Sampati (Jatayu’s elder brother) helped in searching Mother Sita by telling Hanumanji, Angada and Jambuvana who were leading the group of monkeys in search of Sampati had superios vision and 100 yojans was not a big distance for him. The bird is attributed with a keen eyesight with long and high flights in the epic Ramayana. Griddhraj Parvat, which means the “hills of vultures” is a hill of religious, archeological and ecological importance situated in Devrajnagar village of Madhya Pradesh, India. Griddhraj Parvat is of great religious importance in Hindu mythology. It is believed to be the birth place of Sampati, the brother of Giddhraj “Jatayu” (Diwan, 1907).

HİNT KÜLTÜRÜNDE AKBABALAR

Ramayana destanında, bir akbaba kralı ya da Giddhraj olan Jatayu'nun (Şekil 1) Lord Rama'ya karısı Sita'nın bir iblis olan Ravana tarafından kaçırıldığı yönü bildirdiğine inanılır (Griffith, 1870). Bunun yanı sıra, Sampati (Jatayu'nun ağabeyi), Sampati'yi aramaya çıkan maymun grubuna liderlik eden Hanumanji, Angada ve Jambuvana'ya Sita Ana'yı aramada yardımcı olmuş, Sampati'nin süper vizyonu olduğunu ve 100 yojanın onun için büyük bir mesafe olmadığını söylemiştir. Kuş, Ramayana destanında uzun ve yüksek uçuşları ile keskin bir görüşe sahip olarak nitelendirilir. "Akbabaların tepeleri" anlamına gelen Griddhraj Parvat, Madhya Pradesh, Hindistan'ın Devrajnagar köyünde bulunan dini, arkeolojik ve ekolojik öneme sahip bir tepedir. Griddhraj Parvat Hindu mitolojisinde büyük bir dini öneme sahiptir. Giddhraj "Jatayu "nun kardeşi Sampati'nin doğum yeri olduğuna inanılmaktadır (Diwan, 1907).

Another place known as 'Griddhakuta' or “The Hill of Vultures” is located at Rajgir, Bihar. Lord Buddha used to dive into meditation and preaching on 'Griddhakuta' or 'The Hill of Vultures'. This was the site where he returned just after the attainment of enlightenment. Lord Buddha professed his law of motion or Dharma Pravartana Chakra on its peak (www.ajanta-ellora.com/rajgir.html). 'Griddhakuta' ya da "Akbabalar Tepesi" olarak bilinen bir başka yer de Rajgir, Bihar'da bulunmaktadır. Lord Buddha 'Griddhakuta' ya da 'Akbabalar Tepesi'nde meditasyona dalar ve vaaz verirdi. Burası aydınlanmaya eriştikten hemen sonra geri döndüğü yerdi. Lord Buddha hareket yasasını veya Dharma Pravartana Çakra'yı zirvede ilan etmiştir (www.ajanta-ellora.com/rajgir.html).

Fig.1: Wounded Jatayu with Lord Rama

Şekil 1: Yaralı Jatayu ile Lord Rama

In the history of Central Indian Art, the wall paintings of Orchha occupy a unique position (Fig.2). The artists adopted long-lasting techniques in the creation of murals, based on Vedas, the Epics and the Puranasher.

Orta Hint Sanatı tarihinde, Orchha'nın duvar resimleri eşsiz bir konuma sahiptir (Şekil 2). Sanatçılar, Vedalar, Destanlar ve Puranasher'e dayanan duvar resimlerinin yaratımında uzun ömürlü teknikler benimsemişlerdir.

Fig 2: The wall paintings of Orchha occupy a unique position

Şekil 2: Orchha'nın duvar resimleri eşsiz bir konuma sahiptir

The vultures are still seen in the antique pieces in Orchha (fig. 3). Orchha still abodes a promising population of vultures.

Akbabalar hala Orchha'daki antika eserlerde görülmektedir (Şekil 3). Orchha hala umut verici bir akbaba nüfusu barındırmaktadır.

Fig. 3: Antiques with vultures

Şekil 3: Akbabalı antikalar

The Egyptian Vulture was also considered to be a good bird in India. There is a story about two birds that visited the temple of Thirukkalukundram (hill of sacred vultures) daily for centuries: they would appear at 11 o'clock in the morning, and were ceremonially fed sweet rice and other delicacies by the priests (fig 4). According to a myth, the two birds used to be sages cursed by Shiva to live as vultures, and were visiting the temple in penance. Egyptian Vultures used to be rather common in India; what makes this case so special, however, is that it was always a pair of vultures that would visit the temple - never more. Although it is true that two birds were indeed regular visitors to the temple and photos exist of them, we can easily suppose that they were multiple generations of vultures and not incredibly long-lived individuals (The Neophron Vultures of Thirukkalukundram).

Mısır Akbabası da Hindistan'da iyi bir kuş olarak kabul edilirdi. Yüzyıllar boyunca her gün Thirukkalukundram (kutsal akbabalar tepesi) tapınağını ziyaret eden iki kuş hakkında bir hikaye vardır: sabah saat 11'de ortaya çıkarlar ve rahipler tarafından törenle tatlı pirinç ve diğer lezzetlerle beslenirlerdi (şekil 4). Bir efsaneye göre, bu iki kuş eskiden Şiva tarafından akbaba olarak yaşamaları için lanetlenmiş bilgelerdi ve kefaret için tapınağı ziyaret ediyorlardı. Mısır Akbabaları Hindistan'da oldukça yaygındı; ancak bu vakayı bu kadar özel kılan şey, tapınağı ziyaret edenlerin her zaman bir çift akbaba olmasıydı - asla daha fazla değil. İki kuşun gerçekten de tapınağın düzenli ziyaretçileri olduğu ve fotoğraflarının bulunduğu doğru olsa da, bunların inanılmaz derecede uzun ömürlü bireyler değil, birkaç nesil akbabalar olduğunu kolayca varsayabiliriz (The Neophron Vultures of Thirukkalukundram).

Fig. 4: Egyptian vultures being ceremonially fed sweet rice and other delicacies by the priests

Şekil 4: Rahipler tarafından törenle tatlı pirinç ve diğer lezzetlerle beslenen Mısır akbabaları

VULTURES IN OTHER CULTURES OF THE WORLD

In ancient Egypt, Queen Cleopatra is often depicted carrying a staff adorned with a vulture’s head-a symbol of wisdom. For the Egyptians, vultures were deities, emblems of motherhood, giving life and then later taking it back. Persians accorded them royal status because of their size and the elegance with which they glide, and the Romans used them to represent military strength.

DÜNYANIN DIĞER KÜLTÜRLERINDE AKBABALAR

Eski Mısır'da Kraliçe Kleopatra genellikle bilgeliğin sembolü olan akbaba başıyla süslenmiş bir asa taşırken tasvir edilir. Mısırlılar için akbabalar ilahtı, anneliğin simgesiydi, hayat verir ve sonra onu geri alırdı. Persler büyüklükleri ve süzülüşlerindeki zarafet nedeniyle onlara kraliyet statüsü vermiş, Romalılar ise onları askeri gücü temsil etmek için kullanmışlardır.

Among the San and other cultures in Africa, these huge, high-flying birds with their well-developed powers of observation have been explicitly accorded with Clairvoyance and mystical or magical properties. The Pueblo Indians saw the vulture as a sign of purification and the Greeks considered it to be a symbol of transformation, as old decayed flesh was removed new life emerged.

Sanlar ve Afrika'daki diğer kültürler arasında, iyi gelişmiş gözlem güçleriyle bu devasa, yüksekten uçan kuşlara açıkça durugörü ve mistik ya da büyülü özellikler atfedilmiştir. Pueblo Kızılderilileri akbabayı arınmanın bir işareti olarak görmüş, Yunanlılar ise eski çürümüş etin çıkarılmasıyla yeni bir yaşamın ortaya çıkmasını sağlayan bir dönüşüm sembolü olarak kabul etmişlerdir.

As its name suggests, the Egyptian Vulture was the sacred animal of the ancient Pharaohs; its appearance is immortalized in the Egyptian hieroglyphic alphabet as the letter A. Since the ancient Egyptians thought that all vultures were female and were spontaneously born from eggs without the intervention of a male, they linked these animals to purity and motherhood. In actuality, both genders happen to have the same appearance, the only difference being the larger size of the female. Nonetheless, they were held sacred to the mother goddess Isis; they were also elevated to the rank of deity in their own right as Nekhbet, patron of Upper Egypt and nurse of the Pharaoh (Fig 5). The priestesses of Nekhbet wore garments of white vulture feathers, and the goddess herself was often portrayed as a vulture-headed woman, her wings spread to provide protection, a circlet in her claws - the shen, symbol of infinity. Her cult was in fact linked to the eternal cycle of death and rebirth because of the vulture's role in the food chain as a scavenger and its supposed parthenogenesis; Nekhbet was venerated as the mother of mothers, who existed from the beginning (Nekhbet, the white vulture Goddess).

Adından da anlaşılacağı üzere, Mısır Akbabası eski Firavunların kutsal hayvanıydı; görünüşü Mısır hiyeroglif alfabesinde A harfi olarak ölümsüzleştirilmiştir. Eski Mısırlılar tüm akbabaların dişi olduğunu ve bir erkeğin müdahalesi olmadan yumurtadan kendiliğinden doğduğunu düşündüklerinden, bu hayvanları saflık ve annelikle ilişkilendirmişlerdir. Gerçekte, her iki cinsiyet de aynı görünüme sahiptir, tek fark dişinin daha büyük olmasıdır. Yine de ana tanrıça İsis için kutsal sayılırlardı; ayrıca Yukarı Mısır'ın koruyucusu ve Firavun'un hemşiresi Nekhbet olarak kendi başlarına tanrı mertebesine yükseltilmişlerdi (Şekil 5). Nekhbet'in rahibeleri beyaz akbaba tüyünden giysiler giyerlerdi ve tanrıçanın kendisi de genellikle akbaba başlı bir kadın olarak resmedilirdi, kanatları koruma sağlamak için açılmıştı, pençelerinde sonsuzluğun sembolü olan shen vardı.

Shen halkası

Elinde shen halkaları bulunan, Ra'nın ba'sını temsil eden koç başlı bir kuş. (Louvre müzesi)

Eski Mısır'da shen halkası, hiyerogliflerde bir ipin stilize edilmiş bir halkası olarak temsil edilen, kendisine teğet bir çizgiye sahip bir daireydi. Shen kelimesinin kendisi eski Mısır dilinde kuşatmak anlamına gelirken, shen halkası sonsuz korumayı temsil ediyordu.

Akbabanın besin zincirindeki leş yiyici rolü ve sözde partenogenezi nedeniyle kültü aslında ebedi ölüm ve yeniden doğum döngüsüyle bağlantılıydı; Nekhbet başlangıçtan beri var olan annelerin annesi olarak saygı görüyordu (Nekhbet, beyaz akbaba Tanrıça).

Fig. 5: Nekhbet

Şekil 5: Nekhbet

Egyptian vultures in general were held in high regard by ancient Etruscan and Roman culture, where they were considered messengers of the gods. Their attempts to detect the tides of good and bad luck involved a particular form of divination, called augury, based on reading the flight of birds. One such instance of augury appears in the foundation myth of Rome, when Romulus and Remus were arguing over which hill the new city would be built on and who was to be king; they decided to settle their argument by observing the flight of vultures. The high regard in which the Egyptian Vulture was held seeps through time to its modern Italian name, "capovaccaio", which means "master of cows" - a name given because of the bird's tendency to fly together with cattle (Crystalinks: Etruscans).

Genel olarak Mısır akbabaları, tanrıların habercileri olarak kabul edildikleri antik Etrüsk ve Roma kültüründe büyük saygı görmüştür. İyi ve kötü şansın gelgitlerini tespit etme girişimleri, kuşların uçuşunu okumaya dayanan ve kehanet adı verilen özel bir kehanet biçimini içeriyordu. Roma'nın kuruluş efsanesinde, Romulus ve Remus yeni şehrin hangi tepeye kurulacağı ve kimin kral olacağı konusunda tartışırken, tartışmalarını akbabaların uçuşunu gözlemleyerek çözmeye karar verdiklerinde böyle bir kehanet örneği görülür. Mısır Akbabası'nın gördüğü büyük saygı zaman içinde modern İtalyanca adı olan ve "ineklerin efendisi" anlamına gelen "capovaccaio "ya kadar sızar - bu isim kuşun sığırlarla birlikte uçma eğilimi nedeniyle verilmiştir (Crystalinks: Etrüskler).

The vulture was an important being in the everyday lives of ancient people. In Pre-Columbian times, vultures were appreciated as extraordinary beings and had high iconographic status (Fig 6).

Akbaba, eski insanların günlük yaşamlarında önemli bir varlıktı. Kolomb öncesi dönemlerde akbabalar olağanüstü varlıklar olarak takdir edilmiş ve yüksek ikonografik statüye sahip olmuşlardır (Şekil 6).

Fig. 6: The Aztec vulture vessel is one of the pots in the new Pre-Columbian Mesoamerican Pottery Gallery

Res. 6: Aztek akbaba kabı, yeni Kolomb Öncesi Mezoamerikan Çanak Çömlek Galerisi'ndeki çanak çömleklerden biri

According to the Kogi today, “No one hates this animal, because it does not do anything bad” (Reichel-Dolmatoff 1985, II:132). Its presence in art and origin myth reflects its positive and transforming character. Both the vulture’s natural history and its mythic roles indicate its importance and its connotations for Classic Maya and other Precolumbian peoples (Fig.7). One of the first most notable characteristics of Gold Pendant of a Shaman, a dynamic figure is the long, gently curving beak. This might be interpreted as an eagle or a King Vulture. It is a soaring, shamanic bird, associated with highness and brightness. It is a transformer of death and sacrificial offerings. It is related to agriculture, for which the rulers were responsible. Vulture is a civilized being of many talents (Elizabth P.Benson, 1993).

Günümüz Kogi'lerine göre, "Kimse bu hayvandan nefret etmez, çünkü kötü bir şey yapmaz" (Reichel-Dolmatoff 1985, II:132). Sanat ve köken mitindeki varlığı, olumlu ve dönüştürücü karakterini yansıtır. Akbabanın hem doğal tarihi hem de mitsel rolleri, Klasik Maya ve diğer Kolomb öncesi halklar için önemini ve çağrışımlarını göstermektedir (Şekil 7). Dinamik bir figür olan Şamanın Altın Kolyesi'nin ilk göze çarpan özelliklerinden biri uzun, hafifçe kıvrılan gagasıdır. Bu bir kartal ya da kral akbaba olarak yorumlanabilir. Yükselen, şamanik bir kuştur, yücelik ve parlaklıkla ilişkilendirilir. Ölümün ve kurban sunularının dönüştürücüsüdür. Yöneticilerin sorumlu olduğu tarımla ilgilidir. Akbaba birçok yeteneğe sahip uygar bir varlıktır (Elizabth P.Benson, 1993).

Fig. 7: Gold Pendant of a Shaman Wearing an Avian Costume collected during Pre-Columbian (700AD to 1200AD)

Fig. 7: Kolomb Öncesi Dönemde (MS 700 ila MS 1200) Toplanan Kuş Kostümü Giyen Bir Şamana Ait Altın Kolye

In ancient Egypt, Queen Cleopatra is often depicted carrying a staff adorned with a vulture’s head-a symbol of wisdom. For the Egyptians, vultures were deities (Fig. 8) emblems of motherhood; giving life and then later taking it back (www.cosforums.com/cosarchieve/printthread.php Egyptian Mythology).

Eski Mısır'da Kraliçe Kleopatra genellikle bilgeliğin sembolü olan bir akbaba başıyla süslenmiş bir asa taşırken tasvir edilir. Mısırlılar için akbabalar anneliğin simgesi olan tanrılardır (Şekil 8); hayat verir ve daha sonra onu geri alırlar (www.cosforums.com/cosarchieve/printthread.php Mısır Mitolojisi).

Fig. 8: Africa Architecture temple wings: Ancient Egypt middle east vultures Egyptian mythology carvings hieroglyphics

Şekil 8: Afrika Mimarisi tapınak kanatları: Eski Mısır Orta Doğu akbabaları Mısır mitolojisi oymalar hiyeroglifler

CULTURAL SIGNIFICANCE OF VULTURES AT PRESENT

Disposing the dead by exposing them for excarnation is a funerary practice of the Zoroastrian community in India, the Parsees. Like the Parsis in India, Tibetans too practice “Sky burial” where human corpses are offered to the vultures or Dakinis (Sky Dancer), the equivalent of angels. They believe that vultures were created to devour corpses and that this form of disposal, limits the defiling of the earth; air; and water; that are sacred to the Parsees (Pain et al., 2003). Parsees practice a form of sky-burial in which the dead are carried by the corpse-bearers and placed on top of a sacred structure called a “Tower of Silence” (Modi, 1922), (Fig 9).

GÜNÜMÜZDE AKBABALARIN KÜLTÜREL ÖNEMİ

Ölüleri vücut bulmaları için teşhir ederek ortadan kaldırmak Hindistan'daki Zerdüşt topluluğu Parsiler'in cenaze töreni uygulamasıdır. Hindistan'daki Parsiler gibi Tibetliler de insan cesetlerinin meleklere eşdeğer olan akbabalara veya Dakinilere (Gökyüzü Dansçısı) sunulduğu "Gökyüzü defni" uygularlar. Akbabaların cesetleri yemek için yaratıldığına ve bu imha biçiminin Parsiler için kutsal olan toprak, hava ve suyun kirlenmesini önlediğine inanırlar (Pain vd., 2003). Parsiler, ölülerin ceset taşıyıcıları tarafından taşındığı ve "Sessizlik Kulesi" (Modi, 1922) adı verilen kutsal bir yapının tepesine yerleştirildiği bir tür gökyüzü cenazesi uygularlar (Şekil 9).

Fig. 9: A corpse being carried by the corpse-bearers inside the Tower of Silence in Bombay

Şekil 9: Bombay'daki Sessizlik Kulesi'nin içinde ceset taşıyıcıları tarafından taşınan bir ceset

The corpse is completely stripped of its flesh by about 100 - 120 vultures (Satheesan et al., 1990) within an hour or two, and the bones of the denuded skeleton, when perfectly dried up are placed in the well, where they are reduced to dust. This form of burial reflects their basic belief that neither the living nor the earth should be contaminated by the dead but remain pure (Joel, 2005). There are Parsees in Iran, Iraq, and India, still holding on to this ancient belief, and to the westerner, their burial ceremonies are quite extraordinary (Mistry, 1991). A similar death ritual is practiced by Tibetans who believe that sky-burial transports the spirit of the dead safely to heaven (Niema, 1980). Excarnation sites or charnel grounds are usually located near monasteries. Drigung Monastery is located on a steep hill in the Meldor Gungkar county of Central Tibet (Logan, 1997). After death, the corpse is cleaned and wrapped in white cloth. A ‘body-cutter’ dressed in long white aprons unwraps the corpse and within a few minutes the dead man's organs are removed and set aside for later, separate disposal. The cutters give a signal calling the vultures and the flock rushes in, covering the body completely, their heads disappearing as they bend down to tear away flesh (Logan, 1997). The vultures are enormous birds with virtually featherless head, so as not to impede the bird when reaching into a body to feed. Men pull out what remains of the corpse which is usually only a blood stained skeleton and pound the bones reducing them to splinters. This is mixed with barley flour and then thrown to the waiting crows and hawks. Remaining vultures grab slabs of softened gristle and greedily devour them. Within half an hour, the body has almost completely disappeared and what remains of the skeleton is abandoned at the burial site (Logan, 1997). In some parts of the country vultures are now so scarce that cremation is being used as an alternative to this traditional celestial burial.

Ceset, yaklaşık 100-120 akbaba tarafından (Satheesan vd., 1990) bir ya da iki saat içinde etinden tamamen sıyrılır ve tamamen kuruyan iskeletin kemikleri, toz haline getirildikleri kuyuya yerleştirilir. Bu gömme şekli, ne yaşayanların ne de toprağın ölüler tarafından kirletilmemesi, aksine saf kalması gerektiğine dair temel inançlarını yansıtmaktadır (Joel, 2005). İran, Irak ve Hindistan'da hala bu eski inancı sürdüren Parsiler vardır ve batılılar için onların cenaze törenleri oldukça sıra dışıdır (Mistry, 1991). Benzer bir ölüm ritüeli, gökyüzüne gömülmenin ölünün ruhunu güvenli bir şekilde cennete taşıdığına inanan Tibetliler tarafından da uygulanmaktadır (Niema, 1980). Ekkarnasyon alanları ya da mezarlık alanları genellikle manastırların yakınında yer alır. Drigung Manastırı Orta Tibet'in Meldor Gungkar ilçesinde sarp bir tepede yer almaktadır (Logan, 1997). Ölümden sonra ceset temizlenir ve beyaz bir beze sarılır. Uzun beyaz önlükler giymiş bir 'ceset kesici' cesedi açar ve birkaç dakika içinde ölünün organları çıkarılarak daha sonra ayrı bir yerde imha edilmek üzere bir kenara konur. Ceset kesiciler akbabaları çağıran bir işaret verir ve akbaba sürüsü cesedin üzerini tamamen örter, etleri koparmak için eğildiklerinde kafaları kaybolur (Logan, 1997). Akbabalar, beslenmek için cesede uzanırken kuşu engellememek için neredeyse tüysüz kafaya sahip devasa kuşlardır. Erkekler cesetten geriye kalanları, ki bunlar genellikle kanlı bir iskeletten ibarettir, çıkarır ve kemikleri döverek parçalara ayırır. Bu parçalar arpa unuyla karıştırıldıktan sonra bekleyen karga ve şahinlere atılır. Kalan akbabalar yumuşamış kıkırdak parçalarını kapar ve açgözlülükle yerler. Yarım saat içinde ceset neredeyse tamamen yok olur ve iskeletten geriye kalanlar gömüldüğü yere bırakılır (Logan, 1997). Ülkenin bazı bölgelerinde akbabalar artık o kadar azalmıştır ki, bu geleneksel göksel gömüye alternatif olarak yakma yöntemi kullanılmaktadır.

CONCLUSION

For many vultures may be an ugly bird with a myth that they attack livestock or even human beings but the fact is vultures are an important link in the ecosystem, feeding on the dead rotten carcasses. Our ancestors valued them and utilized their scavenging nature to dispose off the dead (humans as well as animals) and keep the surroundings healthy. Various departments (Forest Department, Agriculture Department, tourist Department, Education Department, archaeological Department), Scientists and Conservationists are coming together to work for vulture conservation. Conservation includes both ex-situ and in-situ measures. Since we are losing them everyday, International Vulture Awareness Day (First Saturday of every September) is being celebrated all over the world by various Government and Non-Government organizations to make the future generation sentient about the plight of vultures.

SONUÇ

Birçok kişi için akbabalar, çiftlik hayvanlarına ve hatta insanlara saldırdıkları efsanesiyle çirkin bir kuş olabilir, ancak gerçek şu ki akbabalar ekosistemin önemli bir halkasıdır ve ölü çürümüş leşlerle beslenirler. Atalarımız onlara değer vermiş ve ölüleri (hem insanlar hem de hayvanlar) ortadan kaldırmak ve çevreyi sağlıklı tutmak için leş yiyici doğalarından yararlanmıştır. Çeşitli departmanlar (Orman Departmanı, Tarım Departmanı, Turizm Departmanı, Eğitim Departmanı, Arkeoloji Departmanı), Bilim İnsanları ve Koruma Uzmanları bir araya gelerek akbabaların korunması için çalışmaktadır. Koruma hem ex-situ hem de in-situ önlemleri içermektedir. Akbabaları her geçen gün kaybettiğimiz için, Uluslararası Akbaba Farkındalık Günü (her Eylül ayının ilk Cumartesi günü) tüm dünyada çeşitli Devlet ve Sivil Toplum kuruluşları tarafından kutlanmakta ve gelecek nesillerin akbabaların kötü durumu hakkında duyarlı olması amaçlanmaktadır.

REFERENCE

Benson Elizabeth P. (1993): The Vulture: The Sky and the Earth. In Eighth Palenque Round Table. Pp. 309-320. San Franciso: Pre-Columbian Art Research Institute.

Diwan J.S. (1907): Rewa Rajya Darpan. Kothi State.

Griffith R.T.H. (1870-1874): Translated Valmiki Ramayana.

Joel Kreisberg D.C. (2005): Ecological Healing and the Web of Life, 1(2): 133-135.

Logan P. (1977): Witness to a Tibetan Sky-Burial: A Field Report [Online]. Exploration and Research Society Drigung.

Mistry R. (1991): Such a Long Journey. United Kingdom: Faber and Faber.

Modi J.J. (1922): The Religious Ceremonies and Customs of the Parsees. Mumbai: British India Press.

Niema A. (1980): Flight of the Wind Horse: A Journey Into Tibet. London: Rider.

Pain D.J., Cunningham A.A., Donald P.F., Duckworth J.W., Houston D.C., Katzner T., Parry Jones J., Poole C., Prakash V., Round P. and Timmins R. (2003): Causes and effects of temporospatial declines of Gyps vultures in Asia. Conservation Biology 17: 661-671.

Reichel-Dolmatoff, Gerardo, (1985): The Kosi. 2 vols. Bogota: Nueva Biblioteca Colombiana de Cultura.

Satheesan S.M. and Satheesan M. (1990): Scavengers on the wing. Sanctuary Asia, 10(4): 26-37.

www.ajanta-ellora.com/rajgir.html.

www.cosforums.com/cosarchive/printthread.php.

#akbabakültürü #vulture culture #vulture #akbaba

4 notes · View notes