Etgar Keret oefent ruzie

bron beeld: jewishjournal.com De Israëlische schrijver Etgar Keret (1967) verhoudt zich tot de actualiteit in zijn land. Dat doet hij door indringende zaken aan de orde te brengen die spelen in die samenleving en die doordringen in het gezin Keret, dat in 2014 (het jaar waarin dit voorval zich afspeelde) bestond uit man, vrouw en zoon Lev. Dat leidde bijvoorbeeld tot dit fragment: Ik heb me er…

View On WordPress

HUT IN HET BOS ALS WIJKPLAATS IN DE NATUUR

Een wondere wereld is het, die ik binnenga in Museum Galerie Heerenveen, op dit moment. Een mysterieus bos betreed ik, een magisch woud. Maar is het wel een boomgaard dat ik zie, een veld met oprijzend gewas. Ik kijk in de donkerte van de duisternis, de nachtelijke uren waarin de betovering van het onzichtbare op een hoogtepunt is. Want er is niets te zien achter de stakerige boomstammen, zo zolang het niet wordt aangelicht. Zo zolang er geen lichtpunt is die de omgeving waarneembaar maakt. Rob Regeer ontsteekt daarom een licht op dat schijnt vanuit een verborgen bron in zijn donkere werken. Is dit het heldere licht van een volle maan of de jager met zaklamp op zoek naar een prooi, jongelui die gedropt zijn en verbeten een uitweg zoeken. Het geeft althans een onwerkelijke sfeer, zet een surrealistische werkelijkheid.

In dat decor spelen oranje stippen een bijrol waar een eenzaam huis de dubieuze hoofdrol krijgt toegeschreven. Die oplichtende punten lijken vuurvliegjes, die het licht van de dag aten om het uit te spuwen in de nacht. Het daglicht klinkt zo door in de nachtelijke duisternis. Yin en yang. Maar het blijken geen puntjes te zijn, maar putjes in de compositie. Wie het werk tot op armlengte nadert ontdekt dat de schildering eigenlijk een reliëf is. De materie ligt dik op het doek. De stammen verheffen zich waarin de putjes verf zich verlagen. De vuurvliegjes blijken kleine klankschalen. Het licht echoot zo geluidloos door het bomenbos.

Die hoogdruk in de verflaag geeft de sfeer een werkelijk voelbare diepte. Het is geen geschilderd perspectief, maar een opgelegde tastbare derde dimensie. Regeer laat overigens geen vergezicht zien, de omgeving is plat tweedimensionaal weergegeven. Er is geen doorkijk naar een einder. Maar door te werken in beeldverhoging en met zichtverlaging wordt een natuurlijke ruimte gecreëerd. Een vierde dimensie is gemaakt door kleurspeling en lichtverhouding. In deze ruimte komt alles samen, voert het gevoel de boventoon. Is de werkelijkheid abstract, versimpeld de realiteit. In de derde worden vragen gesteld die in de vierde dimensie lijken beantwoord.

Regeer maakt niet zomaar ondefinieerbare platen van de realiteit. De kunstenaar wil mijn verbeelding prikkelen door ongerijmde voorstellingen te maken. Mij op een verkeerd been zetten zodat ik ga nadenken over wat ik zie. Mij ga bezinnen op de actualiteit. Maar eerlijk gezegd zie ik het wereldnieuws en de huidige problemen in het ecosysteem niet terug in zijn betrekkelijke schoonheid. De hut in het bos schept vooral een unheimisch gevoel, maar misschien is dat juist ook wel het moment van bezinnen. Nadenken over hoe leeg en onwerkelijk de werkelijkheid straks zal zijn, wanneer wij niets doen aan de afbraak van de natuur door ons toedoen. Want het bos van Regeer is ontbladerd, zelfs kijk ik wel dwars door stammen heen. De afbraak heeft hij in zijn schilderijen ingezet. En daarin huist de mens in  een gezellig aangelichte sfeer in een huisje midden in het bos. Als een Bijbelse Noach, van God verlaten maar toch zo dicht bij het antwoord op de vraag.

Regeer verheerlijkt deze verlatenheid door de intieme toevlucht, het huiselijke asiel, meermalen in 24-delig tableau te plaatsen. Voortdurend hetzelfde huis van onder gezien, in een gewijzigde kleurstelling en een helder tot duister licht. De aldoor veranderende weersomstandigheid ter plaatse. Een eenvoudige opzet die zich telkens herhaalt, een weerklinkende sfeer. Diezelfde optrek komt terug in andere hoedanigheid met een meer uitgewerkte omgeving. Maar aldoor blijft het vreemde en vage gevoel. Het is wel een wijkplaats, maar je weet niet wat je kunt verwachten van de inhoud. Wat daarbinnen achter dat verlichte venster zich afspeelt blijft de vraag. Zo stelt Regeer in zijn werk vragen die onbeantwoord blijven. De oplossing moet ik zelf aangeven. Zo zoals dat meestal werkt in en door een kunstwerk. De beschouwer geeft bescheid.

Een apart onderdeel in deze opstelling bij Museum Galerie Heerenveen is het plateau met ruimtelijke bouwwerken in MDF. Op klein formaat zijn deze huizen modellen van hutten en kappellen. Onderkomens belangrijk in de omgeving van Kellerjoch in Oostenrijk. Voor Regeer ter inspiratie een geliefde plek. In de bergen en door de bossen. Om de sfeer raak te treffen was het voor hem niet genoeg enkel de omgeving weer te geven op het geschilderde vlak, maar wilde hij ook de ruimte in. Daarvan is het dorp de weerslag. Zijn dorp, het Regeer. Aldus wordt de bezoeker van deze kunstruimte de wereld van Rob Regeer in getrokken. Ervaart de schoonheid die niet schijnt te kloppen. De verbeelding krijgt er de ruimte zich te uiten. Het werk ontroerd op een onbestemde manier. Het past esthetisch juist, maar achter die luister klinkt een duister geluid. Het gebeelde mysterie is onheilspellend.

Expositie “Into the Woods”. Schilderijen en ruimtelijk werk van Rob Regeer bij Museum Galerie Heerenveen (MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 24 maart tot en met 5 mei 2024.

'Hoe zou een autistische premier het doen?' ... autisme en politiek

Poster van een campagne van de Vlaamse Vereniging Autisme met een knipoog naar politieke actualiteit Wat mij betreft zijn er geen taboes als het aankomt op vragen beantwoorden. Telkens ik ga spreken over mijn autismebeleving voor een publiek dat niet zoveel verschillende autistische mensen kent, krijg ik wel eens vragen die ik niet meteen verwacht. Toch probeer ik die met de nodige nuance te…

View On WordPress

Schreeuwend de werkelijkheid veranderen

Telkens wanneer ik tijdens de les bij Joep ga kijken hoe het met de voortgang van zijn schilderij gaat, verzekert hij me op enthousiaste wijze dat dit het mooiste werkstuk wordt dat hij ooit heeft gemaakt! Ik mag hem gelijk geven: het schilderij wordt inderdaad per les kleurrijker en expressiever. Zijn plotselinge enthousiasme voor de tekenles maakt hem gemotiveerder dan ooit. Door op een groot vel te tekenen en vervolgens te schilderen met plakkaatverf, ontdekt hij dat creativiteit een breed palet aan verschijningsvormen kent. Het is aan mij als docent dan ook de taak om de leerlingen uit te blijven dagen door variatie in de opdrachten te brengen, het gebruik van de diverse materialen te stimuleren en ze te laten ontdekken wat de kracht en meerwaarde van een zelfgemaakt kunstwerk kan zijn.

Voordat de leerlingen van de tweede klassen havo en vwo aan de schilderopdracht van De Schreeuw 2.0 beginnen, vertel ik ze eerst in het kort iets over het schilderij van kunstenaar Edvard Munch, dat als voorbeeld en inspiratie dient voor het maken van deze schilderopdracht. Door het schilderij levensgroot te projecteren op het whiteboard in het tekenlokaal en in te zoomen op de kleinere details, wordt bij de meesten de interesse gewekt om hiermee aan de slag te gaan en een geheel eigen versie van dit wereldberoemde schilderij te maken. De remake van het schilderij moet in grote lijnen alle elementen bevatten die ook op het werk van Munch te zien zijn, zoals de brug, het eilandje, het water en de lucht. Verder is het de bedoeling dat ze zelf een nieuwe ‘schreeuwer’ groot op de voorgrond gaan ontwerpen. Het geheel wordt vervolgens op expressieve wijze uitgewerkt in fantasiekleuren.

Ondanks de luchtigheid van de opdracht en de vrijheid die de leerlingen krijgen bij de uitwerking ervan, is het originele schilderij van Munch verre van een ontspannen tafereel. Enkele experts menen te weten dat de schilder een trauma had opgelopen door een verbroken relatie met een getrouwde vrouw. Op het schilderij zou Munch zichzelf uit wanhoop schreeuwend hebben afgebeeld. Andere analyserende kunstkenners vertellen dat hij, lopend over de afgebeelde brug, bevangen werd door de vurige lucht en het landschap dat juist naar hém leek te schreeuwen. Het gaf hem een neerslachtig gevoel, waardoor ook een mogelijkheid bestaat dat hij juist dat heeft proberen uit te drukken in zijn werk.

De daadwerkelijke intenties van De Schreeuw zullen in het ongewisse blijven. Iets wat de mysterieuze sfeer eromheen aanwakkert, zoals het een goed kunstwerk betaamt. Ongemerkt is echter niet te ontkomen aan een metaforische gedachte die de afgelopen jaren kenmerkt en als een rode draad door ons leven liep. De pandemische onrust, het menselijke leed, de heersende onzekerheid en de gegroeide verdeeldheid die ons in meer of mindere mate overkwam en bezighoudt, voorzien het schilderij onbewust van een ongekende actualiteit. Ook de ruigere schilderstijl en de kenmerkende golvende lijnen die het vroeg-expressionistische schilderij typeren dragen bij aan een uiting van voelbare disbalans en een vorm van paniek. Al zal dit minder direct zichtbaar zijn dan de uiting van onmacht, afgrijzen en schrik die de hoofdfiguur op de voorgrond weet uit te beelden. Een universeel gebaar dat weinig aan de verbeelding over laat.

De laatste les voor de vakantie rondden we de opdracht af. Tijdens het beoordelen stalde ik de werkstukken uit op de grond en op de tekentafels in het lokaal. Een oorverdovende schreeuw aan creativiteit, werklust en inzet overstroomde in alle rust het lokaal. Het werd niet alleen van Joep het beste werk tot nu toe. De jonge expressionisten hadden namelijk allen goed geluisterd naar hun gevoel en de werkelijkheid naar eigen inzicht veranderd. Een vorm van escapisme waar we allemaal bij vlagen zo naar verlangen.  

Scot Harvath heeft een nieuwe missie: een die wel erg dichtbij de werkelijkheid komt. Naast Tom Clancy is Brad Thor een van de masters in actualiteit. Lees het boek vanaf 11 juli 2023

Cabaretier Maurice Dumas aan het biljart in artiestencafé Charlie's Bar aan de Kruiskade 17 a/b, 1927.

Maurice Dumas, pseudoniem van Maurits Bonavang (Arnhem, 14 oktober 1878 – Amsterdam, 17 juni 1937), was een Nederlands zanger en humorist.

Dumas begon al op jonge leeftijd op te treden als komiek en vormde met zijn echtgenote Duifje Schuitenvoerder jarenlang een duettistenpaar. Gekleed in een zwarte met rood gevoerde cape en een hoge hoed werd Dumas ongekend populair als humorist-coupletzanger. Hij schreef zijn eigen repertoire (wat vele pikanterieën bevatte), dat vaak geïnspireerd was op de actualiteit. Hij leverde ook veel teksten aan collega's. Hij stond bekend om zijn makkelijk in het gehoor liggende liedjes. De zanger J.H. Speenhoff vond hem 'de beste rijmer onder onze humoristen'. Door critici werden zijn liedjes echter nogal schuin gevonden. Op 13 november 1901 te Amsterdam trouwde Dumas met Schuitenvoerder. Hoewel hij dus keurig getrouwd was, deed zijn repertoire vermoeden dat hij haar ontrouw was.

De Kruiskade komt reeds in 1506 onder deze naam voor. Het was toen nog maar een voetpad. Dit pad werd in de eerste helft van de 19de eeuw door de Rotterdamsche Werkvereeniging verbreed en tot een schelpweg gemaakt. In 1853 werd de weg door de stad overgenomen en bestraat. In 1401 werd ze de 'Ka tot Rotterdam in Cool' genoemd. De oudste kaart waarop de Kruiskade voorkomt dateert uit 1540.

De foto komt uit de collectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.

2021

Tussen de namen

Daar zitten we dan, samen in Carré bij “De laatste ronde” van Youp. De toegangskaarten vallen een week geleden zomaar uit de lucht vanwege een zijwind die iemand van keuze en koers deed veranderen. 

Voor het eerst in zijn vijftigjarige bestaan als cabaretier zie ik hem live op het podium staan. Net een paar maanden 70, scherp als altijd zoals ik hem van televisie ken. Twee uur zonder onderbreking met een waterval aan grappen en verhalen. 

“Die grap kan echt niet,” schuurt aan mijn waarden en opent mijn ogen net ietsje verder dan ik gewend ben te kijken. Het raakt mij. Zijn leeftijd, zijn keuze, zijn weloverwogen laatste ronde. Einde van een tijdperk, althans zo voelt het in de context van de huidige tijd. 

De volgende ochtend lopen we door Amsterdam, de stad waar in 1931 mijn vader werd geboren. Op een bordje van de ANWB staan de namen van de verschillende bezienswaardigheden en één daarvan valt mij direct op. Niet eens zozeer om de best ingewikkelde actualiteit, maar vanwege een documentaire die ik heb gezien over de moeizame totstandkoming en over de doorzetters die het mogelijk wilden maken; moesten maken. Onderweg naar - nog geen idee hoe het er uit ziet - valt mijn oog als eerste op de spiegels van de bijzondere structuur. Pas als ik de eerste muur benader zie ik waarvan ik weet dat het hierover gaat. De stad om mij heen valt stil. Even ben ik helemaal alleen tussen de namen en ik voel tranen die niemand ziet. 

Met zorg, verbazing en afschuw volg ik deels het nieuws over oorlogen en onbegrijpelijk geweld. Verbaasd over de invloed van direct en indirect betrokkenen, of beter: belanghebbenden en de wir-war van die belangen op basis van een ondoorgrondelijke complexe geschiedenis die ik niet kan bevatten door mijn altijd beperkte kennis. Kleiner dan de hele wereld, is de wereld om mij heen. Ook daar neem je een vorm van toenemende agressie en kort aangebonden gedrag waar. Drie nog jonge meiden komen op één of andere manier wandelend in botsing met een echtpaar op zekere leeftijd. De vrouw reageert geschrokken. De middelste van de drie reageert met: “Ga je man pijpen, kuthoer!”. De kleding van de meiden in kwestie doet vermoeden dat ze dit beter niet in het bijzijn van eigen intimi kunnen roepen. Even twijfel ik. Spreek ik ze aan of niet? Ik laat het en vraag mij af waarom? Om de zinloosheid denk ik en tegelijk ervaar ik dat ik dit als opgeven van mijzelf ervaar. Om 20:00 uur zijn we twee minuten stil en ik - en ik vrees veel mensen met mij - hoop dat het ook stil blijft, daar op de Dam in Amsterdam. Kunnen we gewoon twee minuten stil zijn, vraag ik mij af. Twee minuten in stilte terugkijken op wat is geweest en wat nooit meer mag gebeuren. Twee minuten om op te laden voor de dag van morgen. Want een wereld die aan alle kanten staat te schudden van onrust en geweld, met jongeren die de weg kwijt lijken te zijn op een toch al onbekende route, verdient mensen die opstaan en hun licht en warmte laten zien. En hoe klein het lichtje ook is, laat het zien. Ik denk aan alle namen om mij heen. Alle namen die in mijn leven zijn en zijn geweest. En met al die namen en alles wat dat voor mij heeft betekend en nog betekent, probeer ik een beetje licht te geven, maar eerst even twee minuten stil, tussen de namen.

Van plan Noord naar Ridderveld I en II en een nieuwe kijk op China | Al het nieuws uit Alphen aan den Rijn

"Vrijdag 26 januari, aanvang 14.00 uur, start in Wijkcentrum Swaenswijk de collegereeks ‘Een nieuwe kijk op China’ van Stichting Oud Geleerd Jong Gedaan en wordt gegeven door Danique, student Chinastudies aan Universiteit Leiden. “In het nieuws komt er een hoop voorbij over China. In de collegereeks allerlei aspecten van China, van geschiedenis tot actualiteit, van keuken tot literatuur.”"

Gemeente Aa en Hunze heeft vanaf 10 januari een vernieuwde website. De site is woensdagavond tijdens de nieuwjaarsreceptie in het gemeentehuis officieel onthuld door burgemeester Anno Wietze Hiemstra. Webvriendelijk De nieuwe website is zeer gebruiksvriendelijk. Zo wordt er meer gebruik gemaakt van iconen en beelden. Dit maakt het voor bezoekers gemakkelijker om te navigeren door de site. De teksten zijn webvriendelijk en zoveel mogelijk op B1-niveau geschreven. Hierdoor zijn ze makkelijk te lezen en gemakkelijker te scannen op relevante informatie voor de gebruiker. Daarnaast is de lettergrootte aangepast wat ten goede komt aan de leesbaarheid. Mobiel Dankzij de flexibele bouwblokken is de website gemakkelijk aan te passen aan de actualiteit. Deze blokken helpen ook de gebruiker die onze site bezoekt met een mobiele telefoon. Zo kunnen bezoekers gemakkelijk en snel gebruikmaken van onze online diensten. Waarom een nieuwe website? De gemeente Aa en Hunze maakte al vele jaren gebruik van dezelfde site. Om met de tijd mee te gaan en te kunnen voldoen aan de wensen van de gebruiker, was het tijd voor een update. Met deze update wil de gemeente ook haar online dienstverlening verbeteren.

Integraal veiligheidsplan behelst landelijke aanpak criminaliteit

Minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie erkent dat de criminaliteit de afgelopen periode is verruwd en dat berovingen de samenleving schokken. Volgens de bewindsman nopen deze gebeurtenissen de autoriteiten om meer aandacht te besteden aan de criminaliteit, waarbij de aanpak wordt uitgebreid en meerdere actoren actiever betrokken worden. Tegen deze achtergrond is het Veiligheidsplan 2024 opgesteld, dat bestaat uit een criminaliteitsoperatieplan op korte termijn en een criminaliteitsurgentieplan op de lange termijn. De bedoeling is dat het korte termijn gedeelte binnen een week afgerond is. “Vervolgens komt er een criminaliteitsurgentieplan. Dat gaan we over een langere periode uitsmeren”, aldus de bewindsman. Het Veiligheidsplan 2024 is op woensdag 10 januari aan president Chandrikapersad Santokhi gepresenteerd. Daarbij is er een overzicht gegeven van de actualiteit, de uitdagingen en bereikte resultaten. Een van de uitdagingen is volgens de bewindsman dat de criminaliteit meer aandacht behoeft. Hij brengt in herinnering de spraakmakende roofoverval op eerste kerstdag op Atjoni en de meest recente beroving van een 83-jarige vrouw. De betrokken actoren zijn het Korps Politie Suriname (KPS), het Nationaal Leger, het Directoraat Nationale Veiligheid (DNV) en de Kustwacht. Al deze actoren worden volgens de bewindsman betrokken omdat de uitdagingen zijn verspreid over vier gebieden, te weten: Paramaribo en Wanica, het binnenland, het maritiem gebied (kustvlakte en binnenwateren) en het domein Intelligence. “Voor alle vier gebieden verwachten we plannen en die gaan we volgende week presenteren aan de president”, aldus de justitieminister. De bewindsman spreekt van een intensievere aanpak van het criminaliteitsvraagstuk. Hij wijst erop dat er al een bestaande samenwerking is tussen de genoemde actoren, maar dat er meer diepgang zal komen in de relatie tussen de veiligheidsdiensten. “We moeten meer energie daarin stoppen.” Binnen het geheel zullen het Korps Penitentiaire Ambtenaren (KPA), het Korps Brandweer Suriname (KBS) en de Beveiliging- en Bijstandsdienst Suriname (BBS) ook een bijdrage leveren. Minister Amoksi kondigt verder een verscherping aan van het vreemdelingenbeleid, aangezien vreemdelingen ook betrokken zijn in de criminaliteit. De focus zal zijn op hotelcontrole op illegalen en overstayers (personen die langer in het land verblijven dan toegestaan en niet meer vertrekken). Hieraan toevoegend zegt de bewindsman dat er een goede afstemming bestaat met Brazilië, Frans-Guyana en Guyana. “Wanneer er issues zijn die over de buurlanden gaan, dan komen ze in beeld.” Met de buurlanden worden onder meer zaken als milieu en wildlife criminaliteit besproken. Read the full article

Homilie voor Kerstavond

Olmen/Rosselaar – zondag 24 december 2023 lezingen: Jesaja 62,1-5 (BGT)    Titus 2,11-14 (BGT)         Lucas 2,1-14 Dierbare broeders en zusters, de Adventstijd bracht ons heel wat lezingen uit de profeet Jesaja, die in het licht van de recente actualiteit wrang of moeilijk in de oren klinken. Hoe kunnen we onbevangen luisteren naar teksten die in naam van God aan Jeruzalem zeggen: Ik zal pas…

View On WordPress

We vertrokken van de actualiteit om ons project rond 🌋 op te starten. Na een brainstorm selecteerden we enkele interessante onderzoeksvragen. We eindigen met een echte vulkaanuitbarsting en een fictief stop-motion verhaal 📽️🎬

WIEBELENDE PUDDING EN VERBETERDE RECORDS BIJ AFSLAG BLV

Misschien is het wel gedaan met dat orthodoxe schilderen. Dat rechtzinnig penseel en verf hanteren. Dat klodderen op een stuk linnen. Dat modderen met materie om de realiteit te kopiëren of juist een nieuwe werkelijkheid te maken. Dat trouw vasthouden aan de klassieke gulden snede om een compositie esthetisch op te zetten.

Worden Rembrandt, Van Gogh en Mondriaan aan de kant geschoven als niet meer van deze tijd zijnde? En natuurlijk zijn deze meesters allang uit de tijd gegaan, maar hun werk wordt nog steeds alom  gewaardeerd en gerespecteerd. Misschien moeten we Appel, De Kooning en Corneille wel afschrijven als niet meer ter zake doend. Is het vakwerk van Armando en de  meesterlijke arbeid van Marlene Dumas en Maaike Schoorel klassieke actualiteit.

Want dat gepruts met pigment en doek is zo te saai in de gestreste wereld van vandaag en morgen. Is dat zo? Zo te? Dat overdenk ik achterover leunend in de loungebank bij de solotentoonstelling van Dinnis van Dijken. Afslag BLV geeft hem de ruimte om zijn visie op en filosofie over de schilderkunst te ventileren. Het zwarte leer van het meubel omarmt me en ik beschouw de kunst om mij heen. En inderdaad merk ik geen klassiek bewerkte doeken op. Zie ik geen romantische landschappen en dromerige stillevens, geen idyllische portretten. Zelfs zie ik geen kleurrijke abstracten en veelzijdige composities zonder titels. Wat ik vanaf de gezellige bank en vanuit mijn luie houding zie doet mij bijkans van verbazing opspringen.

De omhaal van woorden die ik lees op het bij de tentoonstelling horende informatieblad wordt in het opgehangen werk in eenvoud verbeeld, merk ik op. Met humor en ernst verhaalt het werk in eigentijdse thematiek over de hedendaagse wereld. De wereld waarin alle tastbare zichtbaarheid snel moet kunnen indalen. De (jonge) mens van deze tijd heeft geen twee ogenblikken tijd lang bij een illustratie stil te staan. Is niet meteen het beeld duidelijk en herkenbaar dan wordt deze snel geswipet. Verder, het volgende. Deze wereld is van de snelle blik, hoewel een slow movie verbazend veel kijkers trekt. Maar dat zijn bij wijze van spreken kijkers van de oude stempel die de snelheid van heden ten dage beu zijn, meer dan. Zij vermaken zich met de simpele eenvoud en geven handenvol geld uit aan de Van Goghs, Appels en Armandos. Omdat ze het klassieke beeld niet kunnen loslaten, want vroeger was alles beter. Dinnis van Dijken ziet dat anders en draaft met zijn tijd mee. Probeert zelfs in de kopgroep te blijven om het peloton achter zich te laten. Hij wil de massa laten zien dat het anders kan, dat de schilderkunst een hernieuwde plaats kan vinden binnen een maatschappij "die wordt bepaald door het vermogen van memes om de tijdgeest van ons onrustige tijdperk, met zijn wereldwijde politieke omwentelingen en nooit eindigende crises, in te kapselen." En of het hem lukt de schilderkunst als drager van betekenis verder te ontwikkelen om met een hernieuwde blik te kijken kan een ieder die zijn werk ziet zelf bepalen.

Het werk spreekt niet altijd een duidelijke taal om het te kunnen verklaren. Wat dat betreft gaat het voorbij aan de snelle blik. Heeft het meer dan enkele ogenblikken nodig om begrijpelijk te zijn. Het is geen snelle hap, maar moet goed gekauwd en nog eens herkauwd worden om verteerbaar te zijn. Zoals het goede schilderkunst betaamt. Dat het geen vluggertje is, maar tijd krijgt om in te dalen. Daarom, zou je kunnen zeggen, bevindt het werk van Dinnis van Dijken zich op de grens van oud naar nieuw. In het niemandsland, op het grensgebied. Het laat wat was niet los, want het verleden maakt toch het heden. En tegelijk kijkt het vooruit, naar dat wat komen gaat. In de toekomst. Het maakt zich los en loopt vooruit, tegelijk kijkt het over de schouder terug. Misschien slaat het op de driesprong een verkeerde weg in die dood loopt op den duur. Is Van Dijken geen blijvertje, maar een eendagsvlieg, een one hit wonder.

Voor nu kijk ik mijn ogen uit. Verwonder me over de frisse wind die door deze kunstruimte waait. De kunstenaar lijkt door de opgehangen werken meer een tekenaar dan een schilder. Hij tekent met verf in klare lijnen de beeltenis, zwart op wit. Dit beeld heeft een humoristische ondertoon waar de boventoon van onderzoek overheerst. Hij (her)gebruikt wel cartoons zoals Roy Lichtenstein dat deed in de popartperiode, maar dan anders. Het bevestigt dat zijn werk op het scherpst van de snede in het heden terugziet op het verleden. Van Dijken slaat een eigen weg in wanneer hij timescores als kunstwerken opzet. Ouders zijn trots wanneer de kinderen de eigen records verbeteren, dan verschijnt er een lachende emoticon in de lijst. En wanneer het minder gaat het tegenovergestelde. Net als de uitgeschreven recepten voor broodjes in de serie “Sharing is Caring” wordt het doodnormale tot kunst verheven. Want de wereld van nu is niet elitair, er zijn geen hoge drempels meer door de sociale media waarop iedere scheet die dwars zit op een plankje wordt vast gespijkerd. Is dat het voorland van de nieuwe kunst? De roosters van het spel zeeslag, battleship, krijgt een eigen canvas. Bij het schilderij waarop enkel een kruis staat afgebeeld glimlach ik wanneer ik de titel lees: Here we are.

Het werk waaraan de tentoonstelling de titel ‘Slap that Jello and watch it Wobble’ dankt toont het vrijwel enige gekleurde schilderij in deze ophanging. Een rode gelatinepudding in een witte vorm siert in olieverf het linnen. Trilpudding noemde ik dat zoete toetje vroeger, omdat de substantie begint te bibberen wanneer je het aansnijdt. In geval van Dinnis slaat hij ertegen en begint het te wiebelen. Achter het tweedimensionale beeld van het dessert bevindt zich in het schilderij een speaker. Met de mobiele telefoon kan de bezoeker deze luidspreker activeren om muziek van een playlist op Sonos of Spotify te beluisteren. Dat doe ik dan ook en zak daarbij terug in de behaaglijkheid van de bank. Zet mijn oren open voor muziek van onder meer Thomas Azier, Israel Nash en Chris Smither. Op de klanken van Det går over droom ik weg naar de neopop in de kunst. De smaak van een pitabroodje komt in mijn mond. Wat een heerlijke tentoonstelling daar in Afslag BLV!

Slap that Jello and watch it Wobble. Schilderijen van Dinnis van Dijken bij Afslag BLV, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Van 3 december 2023 tot en met 18 februari 2024.

Klimaatactieconferentie 1 oktober: programma bekend📢

Beste,

al meer dan 170 mensen hebben zich opgegeven voor de actieconferentie volgende week zondag in Utrecht! Dit zijn mensen die actief zijn bij uiteenlopende klimaatorganisaties. Dit is erg goed nieuws. Samen willen we namelijk de balans opmaken over de klimaatbeweging.

We hebben als beweging de afgelopen jaren namelijk stappen gezet. De blokkades van XR hebben bijvoorbeeld fossiele subsidies bovenaan de agenda gezet. Maar hoe gaan we verder? Wat voor lessen trekken we uit de strijd de afgelopen jaren? Op wat voor punten kunnen we de krachten bundelen?

Het programma ziet er als volgt uit:

12.00 - 12.30 inloop met koffie en thee

12.30 - 13.00 openingspanel: terugblik op het afgelopen actieseizoen

Sieger Sloot (XR), Andy Palmen (Greenpeace), Charlotte Braat (oa. XR, Reclame Fossielvrij, Netwerk Klimaat FNV)

13.00 - 13.45 ronde 1 workshops

14.30 - 15.15  ronde 2 workshops

16.00 - 17.00 slotpanel: rond welke thema's gaan we de druk opvoeren?

met oa. Danielle Hirsch (Both Ends), Donald Pols (Milieudefensie), Anne Kervers (XR) en Liset Meddens (Fossielvrij NL)

17.00 borrel

Het is nog steeds mogelijk om je op te geven via het formulier op onze website.

Programma workshops

We hebben de afgelopen maanden veel voorstellen in inzendingen ontvangen voor de workshops. We hebben hieruit een selectie gemaakt van acties die vaak al door verschillende organisaties gedragen worden en potentie hebben om meer mensen te activeren. Hiernaast houden we ruimte om op basis van actualiteit nog workshops toe te voegen. Er is ook een tijdlijn waarin verschillende organisaties hun acties kunnen aankondigen. 

Ronde 1

De grote mars voor klimaat en rechtvaardigheid op 12 november in Amsterdam

Jeugd/Jongerenbeweging van Tegenwoordig (en de toekomst)

Gratis, bereikbaar, goed, lonend en groen OV in publieke handen

Hoe klimaatrechtvaardig is kernenergie? Wat is nodig om nieuwe centrales tegen te houden?

Klimaatstrijd & Agro-industrie. Strijdbare allianties met groene boeren

Ronde 2

Help, mijn universiteit zit in fossiel! Tactieken om banden met fossiele bedrijven te verbreken

Klimaat & Gezondheid, tijd voor een een Conference of the People

Hoe verbreden we de strijd tegen fossiele subsidies?

Stop de verslaving aan gas, geen nieuwe LNG-terminal in Rotterdam!

Klimaatrechtvaardigheid = noodzaak van een wereld zonder grenzen

Kijk voor meer informatie over het programma en de inhoud en organisatoren van de workshops op onze website.

Praktisch

🏢 Locatie: Het Huis, Boorstraat 107 Utrecht (op loopafstand van CS) 🇬🇧 Translation to English is possible 👶 Kinderopvang voor kinderen vanaf 4 jaar. Opgeven van te voren

🪧 Informatiemarkt waar je als organisatie je campagne en acties kunt toelichten 🎟️ Toegang is gratis, maar een vrijwillige bijdrage van 5 euro wordt op prijs gesteld

Meld je aan

Over ons

De klimaatactieconferentie wordt tweemaal per jaar georganiseerd. Doel hiervan is om activisten uit verschillende organisaties en campagnes samen te brengen, strategische discussies te voeren en samen nieuwe initiatieven te nemen. De conferentie wordt op het moment georganiseerd door activisten die onder meer aangesloten zijn bij End Fossil Occupy,  Internationale Socialisten, Scientist Rebellion en Wise. Zij doen dit in samenwerking met Fossielvrij NL, FNV, Greenpeace, Milieudefensie, TNI en XR.

Voor updates kun je ook ons Telegram kanaal volgen.

Fiscus verzamelde online data van burgers

De Belastingdienst heeft met het ‘omstreden’ Risico Analyse Model (RAM) jarenlang allerlei gevoelige data van burgers verzameld, schrijft NRC. De data, waaronder ook uitingen op sociale media, werd gebruikt bij toezicht en fraudebestrijding. En dat terwijl er intern twijfels bestonden over de rechtmatigheid ervan en over ‘herkomst, juistheid en actualiteit’. RAM, rond de eeuwwisseling in gebruik…

View On WordPress

Cabaretier Maurice Dumas aan het biljart in artiestencafé Charlie's Bar aan de Kruiskade 17 a/b, 1927.

Maurice Dumas, pseudoniem van Maurits Bonavang (Arnhem, 14 oktober 1878 – Amsterdam, 17 juni 1937), was een Nederlands zanger en humorist.

Dumas begon al op jonge leeftijd op te treden als komiek en vormde met zijn echtgenote Duifje Schuitenvoerder jarenlang een duettistenpaar. Gekleed in een zwarte met rood gevoerde cape en een hoge hoed werd Dumas ongekend populair als humorist-coupletzanger. Hij schreef zijn eigen repertoire (wat vele pikanterieën bevatte), dat vaak geïnspireerd was op de actualiteit. Hij leverde ook veel teksten aan collega's. Hij stond bekend om zijn makkelijk in het gehoor liggende liedjes. De zanger J.H. Speenhoff vond hem 'de beste rijmer onder onze humoristen'. Door critici werden zijn liedjes echter nogal schuin gevonden. Op 13 november 1901 te Amsterdam trouwde Dumas met Schuitenvoerder. Hoewel hij dus keurig getrouwd was, deed zijn repertoire vermoeden dat hij haar ontrouw was.

De Kruiskade komt reeds in 1506 onder deze naam voor. Het was toen nog maar een voetpad. Dit pad werd in de eerste helft van de 19de eeuw door de Rotterdamsche Werkvereeniging verbreed en tot een schelpweg gemaakt. In 1853 werd de weg door de stad overgenomen en bestraat. In 1401 werd ze de 'Ka tot Rotterdam in Cool' genoemd. De oudste kaart waarop de Kruiskade voorkomt dateert uit 1540.

De foto komt uit de collectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.