#Ken Niemand | Explore Tumblr Posts and Blogs

downthetubes · 9 months

Text

Infernally Yours - the latest 2000AD, on sale now!

The striking cover from "Azimuth" artist Lee Milmore for 2000AD Prog 2344, on sale now, will haunt you until you buy a copy, and there’s plenty of action and adventure on offer, too, adding to this issue's appeal

The striking cover from “Azimuth” artist Lee Milmore for 2000AD Prog 2344, on sale now, will haunt you until you buy a copy, and there’s plenty of action and adventure on offer, too, adding to this issue’s appeal. Especially, for me, Tom Foster‘s art on “Judge Dredd“, and Eoin Coveney‘s art on “Portals“, complementing a dark, unsettling script from John Tomlinson. It’s on sale now in all good…

View On WordPress

7 notes · View notes

gurumog · 2 years

Photo

JUDGE DREDD NEVER TAKES HIS HELMET OFF (except when…)

…he’s the Stallone Dredd from an alternate reality.

2000ad, prog 2262 Judge Dredd - Trinity Script: Ken Niemand Art: Richard Elson

#2000ad #judge dredd #ken niemand #richard elson #prog 2262 #judge dredd never takes his helmet off except...

9 notes · View notes

gestippeldedieseltreinworm · 5 months

Text

Liegt iedereen tegen mij wat ze stemmen of leef ik echt in zo’n bubbel

#legit ken volgens mij niemand die pvv stemt

8 notes · View notes

smithsparker · 4 months

Text

HALLO WIDMBLR. HOE IS HET

#widm #hebben we er allemaal weer zin in #ik ken alweer helemaal fucking niemand #behalve babs soort van . mijn vader luistert naar haar muziek en ik heb haar gespot op lowlands afgelopen jaar #maar verder niet lmao #sas.txt #widm 2024

3 notes · View notes

earlyspringtranscendence · 1 year

Text

todays tedlasso episode is really funny for all the names they chose to specifically be unpronounceable ones but at the end when beard pronounces gilles as g(soft g)-ill-uhs its like. yeah but that ones actually just jill in french so it doesnt sound like that

#of ten minste ken ik zelf niemand die g-ill-uhs heet #wel een interessante aflevering op vlak van rebecca vind ik (en de jongens eigenlijk ook wel) ik vond dat er een veel...#sexistischere toon was aan deze aflevering ? ik vind dat ze ook heel vaak onbeleefdheid excuseren door te zeggen Ah Nederlanders #EN OBVIOUSLY ALS BELG doe ik dat zelf ook maar ik vond het redelijk ver gaan van die ene gast die dan fluit naar rebecca #en zegt 'i have to say smth to this beautiful woman' en het is zo van. ja ok weirdo. ik weet dat het over het fietspad gaat #maar das toch geen manier van te spreken tegen strangers ? am i going crazy ??

1 note · View note

shesmyevangeline · 6 months

Text

zijn er meer nederlandse/vlaamse mensen die pommelien thijs leuk vinden? ik ben zo obsessed met haar album maar niemand die ik ken kent haar/luistert naar haar muziek

#pommelien thijs #durf te vragen i guess?

11 notes · View notes

devosopmaandag · 7 months

Text

Hoe mijn overleden stille broer even twee keer tot leven kwam

Vier broers heb ik, en halfbroers zijn broers. Twee zijn dood, een heeft met mij gebroken. Er is lang betreurde grote broer, die niet deed wat het leven een klein meisje belooft: dat hij er altijd zal zijn. Er is middelbroer in wie zich een man schuil houdt die niemand meer herkent, er is stille broer, die steeds stiller en kleiner werd en op een dag er niet meer was. Jongste broer en ik delen als laatsten de herinneringen aan het dagelijkse leven tussen de muren van ons huis. Hij is heel belangrijk voor mij.

In dat zich voltrekkende leven van elk van ons, gelijk op met het dagelijkse opkomen en ondergaan van de zon, zijn herinneringen de specie van ons innerlijk leven. Ook al zouden we met dat verleden niets te maken willen hebben, zonder verleden vallen we uit elkaar. Na onze dood worden we een beetje specie voor anderen. Stille broer kwam op zondag 3 september even tot leven en op zaterdag 23 september voor de tweede keer.

Ik weet niet meer waarom ik de blauwe schoenendoos met de oudste foto's weer tevoorschijn haalde. Bovenop ligt een cellofaanzakje met de foto's uit Indië, die van de reis en die van het eerste jaar in Nederland. Wij mensen zijn in zo ongeveer twee eeuwen tijd voorgoed veranderd van verhalen-wezens in beeld-wezens. Wat beeld is, dwingt boven alles. Ik liet al die foto's, die ik zo ongeveer uit mijn hoofd ken, weer door mijn vingers gaan. Een foto lag verkeerd om en bleek volgeschreven te zijn door stille broer op zijn zeventiende, met vulpen en in een kinderlijk handschrift. Nooit eerder zag ik zijn handschrift. “In de mark. Ech op z'n Hollands gekleed met een sjaal en een mantel bekleed met wol. Ziet u die boom die kaal is het is herfst die 2 vrienden zitten samen met mij in 't hotel er zijn nog veel Mijn handen in mijn zak dat betekent ik heb koud. Er zijn kouwe dagen. Groeten van Willy”. Vol ongeloof en ontroerd las ik het voor aan G. Is dit stille broer, die slechts in korte zinnen sprak en vooral een beetje lachte? Zeventien is hij, en het leven wacht op hem.

Eergisteren dacht ik aan de vos van vandaag. Weer haalde ik de blauwe doos tevoorschijn. Nu keerde ik elke foto zorgvuldig om. Ik vond een tweede beschreven foto van stille broer, die altijd alleen bleef. “Voor de Hotel. Papie en loeloe staan hier niet op Papie is aan het werken en loeloe naar school. Dat meisje naast tante an met die schort en de middenste die geomarm wordt door die twee meisjes zijn dienstmeisjes van de hotel En dat meisje dat met haar duim naar mij wijs met die zwarte blous heeft mij leren schrijven Een aardig meisje groeten van Willy”.

2 notes · View notes

fantasticfartjellyfishh · 10 months

Text

Hoe kan het dat ik elke keer weer vastloop als het even ging.

Ik wil ook steeds zijn wat nog niemand heeft gezien of is geweest.

Ik ben verliefd op de wereld maar de wereld snapt echt niets van mij.

En de wereld in m’n hoofd verzwaard m’n hart net niet nooit.

Toen ik een kind was,

Was alles nog nieuw en mooi.

Ik wilde echt alles maar leren

Maar nu leer ik vooral van pijn.

Ze zeggen dat je aan geluk moet werken,

En dat je vanzelf wel leert.

Maar ik ken eigenlijk niemand,

Die echt ergens van heeft geleerd.

Geloof me als ik zeg dat ik wil,

Om sterk staan waar ik sta.

Maar steeds als ik sta,

Waait de wind toch net iets harder.

Dus ik hoop dat ik leer om eens te gaan liggen.

Dan waait de wind, gewoon over me heen.

Dan kom ik vanzelf wel omhoog als ik wil.

(Maar) eerst nog even niet,

Eerst nog even stil.

Waarom wil ik steeds dat alles zo vanzelf en in één keer gaat?

Van anderen vind ik toch ook dat ze allang genoeg zijn.

In deze tijden hoop ik altijd dat ik iets vind wat me laat voelen

Dat het allemaal oké is

En dat stilstaan niet voor eeuwig hoeft.

Geloof me als ik zeg,

Dat de weg,

Die ik wil gaan gewoon nog even niet in mijn zicht ligt.

Dus ik hoop dat ik leer om eens te gaan liggen.

Dan waait de wind, gewoon over me heen.

Dan kom ik vanzelf wel omhoog als ik wil.

(Maar) eerst nog even niet,

Eerst nog even stil.

Luister:

Ik weet hoe weg ik kan zijn, ik zorg echt dat ik blijf.

Jij bent voor wie ik dat wil, maar ik kom niet in m’n lijf.

Ik hoop dat ik,

Langzaamaan je hand vind.

Niet altijd hoef ik te doen wat nog nooit iemand heeft gedaan.

Dus ik hoop dat ik leer om eens te gaan liggen.

Dan waait de wind, gewoon over me heen.

Dan kom ik vanzelf wel omhoog als ik wil.

(Maar) eerst nog even niet,

Eerst nog even stil.

#i drink wine #adele lyrics #Dutch

2 notes · View notes

overprikkelqueer · 1 year

Text

noemde 1 van mn vrienden opeens uit het niets "Dirk". ik ken niemand genaamd Dirk. ik ben nog nooit in zo'n supermarkt geweest. Die persoon heet niet eens iets wat lijkt of klinkt als Dirk

???????

#lucaw.txt #assigned dirk.

6 notes · View notes

kulupumun · 1 year

Text

toki tawa tenpo majuna

open la, tenpo seli tu wan ni li lon, li seli mute sama ni: telo sewi li anpa ala tawa kasi moli. seli moku e ma. kin la, jan sona pi kon en telo li pana wawa e toki kalama tawa pakala kama. tenpo ante, tenpo lete la, jan mute li weka e sona ni. taso, jan lili li weka ala e sona ni. jan lili li lon, li pini e nasin pi tomo tawa. tenpo lili la, ni li lon mute lili. taso: ken la, ma sike li pini tawa e linja sike. sike pali o tawa sike. jan esun li open kalama. la ni li pona ala tawa mije sewi pi ijo kulupu. – taso tenpo ni la, jan ala li sona e ijo kama. akesi seli li lape lon tenpo majuna pona.

Rede von der alten Zeit

Es begann mit diesen drei Sommern, die so heiß waren, dass kein Regen fiel auf die toten Pflanzen, und Hitze [Feuer?] das Land fraß. Die Gelehrten von Wasser und Luft beschrien laut das kommende Unheil. Im folgenden Winter hatten viele Leute es wieder vergessen. Aber die Kinder vergaßen nicht. Es gab Kinder, die sperrten die Wege der Autos. Nur kurze Zeit, sie waren nicht viele. Doch selbst wenn die Erde nicht ihrer Kreisbahn folgte: Das Rad der Arbeit soll sich drehen. Die Händler schrien. Das alles gefiel dem demokratischen Fürsten ["dem Hohen Herrn der Republik"] nicht. – Zu dieser Zeit wusste jedoch noch niemand von den kommenden Dingen. Der Drache schlief (noch) in der guten alten Zeit..

#montagsgedicht #kind(er)#toki pona #toki tawa tenpo majuna #1

6 notes · View notes

downthetubes · 1 year

Text

Rebellion Releases: "The Order" draws to a close in a grand finale in this week's 2000AD

Almost a decade since it launched in the Galaxy's Greatest Comic, "The Order" by Kek-W and John M. Burns draws to a close...

Deadworld acolytes are causing chaos in “Judge Dredd” in the latest issue of 2000AD, Prog 2329, with a cover from Luke Horsman. Plus, there’s terror on the battlefield in “Rogue Trooper“, mutant plant zombies rampaging in “Enemy Earth“, a vampire hunted in “Durham Red“, and, after seven time- and space-bending series “The Order” reaches its grand finale. The epic narrative crafted by Kek-W and…

View On WordPress

5 notes · View notes

gurumog · 2 years

Photo

JUDGE DREDD NEVER TAKES HIS HELMET OFF (except when…)

…he’s the Stallone Dredd from an alternate reality.

2000ad, prog 2262 Judge Dredd - Trinity Script: Ken Niemand Art: Richard Elson

#2000ad #judge dredd #prog 2262 #ken niemand #richard elson #judge dredd never takes his helmet off except...

2 notes · View notes

homoerotisch · 1 year

Text

De busschauffeur is de beste essayist Even een trigger warning, lieve lezers. U stapt momenteel een essay in. Of eigenlijk stapt u in een busje, een Mercedes-dieselbusje dat over de smalle kronkeldijken van het eiland Goeree-Overflakkee kachelt. We hebben geen flauw idee waar we heen gaan, we dragen geen gordels. Dat hoeft allemaal niet in een essay. Het is het meest ongebonden genre, daarom ben ik er zo gek op.

Ik zeg het er maar bij. Want ik was zelf nauwelijks ingestapt, of ik las op mijn telefoon dat mensen tegenwoordig doodsbenauwd zijn voor essays. Jongeren denken bij ‘essay’ aan een oersaaie schoolopdracht. Alleen het woord zelf al roept ‘traumatische gevoelens op’, aldus een verslag op een website van de boekensector. Daarom overweegt de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek om het Boekenweekessay voortaan anders te noemen. Er moet een ander ‘label’ komen.

Enfin, alle essayisten boos. Welk nieuw label, dat is nog niet bekend. Zelf zou ik Boekenweekpamflet voorstellen. Een pamflet is een simpel stuk proza waarin staat hoe het zit, zodat de lezer kan stoppen met denken. Naar pamfletten is momenteel veel vraag.

Een essay daarentegen is een roadtrip over kronkelwegen waarbij je moet helpen kaartlezen terwijl je bijna uit de bocht vliegt. Dus ik snap de angst. Als essayist ben ik sowieso bang voor ‘essay’: zet het woord op de omslag van een boek en niemand koopt het. Dus laat ik het woord maar weg. Zonde, want het essay verdient juist volop propaganda.

Essay betekent: alles mag. Van de sierlijke woede van James Baldwin via het verdwaalplezier van Rebecca Solnit tot de sublieme Ikjes die Michel de Montaigne schreef en die even makkelijk over oorlog, katten of seks gingen.

Dus inderdaad: dan is er iets goed mis als de jeugd het genre associeert met de plichtmatige woordenbrij die je evengoed aan ChatGPT kunt uitbesteden. Iets mis met het moderne fabrieksonderwijs, bedoel ik, met het culturele klimaat. Niet met het woord.

Een essay is juist dat wat aan robotschrijven ontsnapt. Essay is Frans voor probeersel of proef, scheikundigen gebruiken het woord ook, gespeld als assay; een biochemische test. Essayeren is nieuwe al dan niet chemische verbindingen maken.

Een essay is iets nieuwsgierigs dat in je gezicht kan ontploffen.

Zoals ons busritje over Goeree-Overflakkee kan mislukken. Achter de voorruit zit een A4’tje geplakt met ‘buurtbus lijn 735’. De chauffeur komt uit Ooltgensplaat, heeft lang blond haar, draagt een marinejas met gouden manchetten. Met zijn chelsea boots drukt hij het gaspedaal in.

We brommen langs blote winterakkers waar de uien, bieten en spruiten nog niet zijn ingezaaid. Net het Amerikaanse heartland: veel christenen, veel dorpen zonder buurtsuper, veel jongeren aan de amfetaminen. Volop vloekende vlaggen.

Ik ken de chauffeur als Frank/Janine, de jurkdragende zanger en gitarist van Ongeregeld, een Rotterdamse countryband die vrolijke liedjes maakt over verschoppelingen. Frank/Janine is alle hokjes ontstegen. Geen computer kan ons tochtje nabootsen.

Dat we hier rijden, zit zo. Eind jaren negentig zag men marktwerking als oplossing voor alle problemen die we nog niet hadden. Zoals staatsbusbedrijven. Die moesten weg, mensen zouden schrikken van het woord ‘bus’. Dus kregen bussen voortaan nieuwe labels: Qbuzz, Arriva, Connexxion, et cetera.

Connexxion betekent verbinding, maar die verbinding valt steeds vaker weg, vandaar die twee kruisjes. Dit jaar zette Connexxion wat x’jes door lijndiensten op het eiland, om kosten te besparen.

Toen zijn Frank/Janine en een stel andere vrijwilligers zelf maar een busdienst tussen de dorpen begonnen. Achter ons zitten twee mbo-scholieren, blij dat ze niet 19 kilometer naar school hoeven te fietsen.

Frank/Janine reed hier eerder rond als maaltijdbezorger: dagelijks eten langsbrengen bij eenzame ouderen, praatje maken. Tot de ‘zorgmoloch’ dat te duur vond. Tegelijk met de bus verdween de maaltijdbezorging. Nu kiepert een commercieel bedrijf eens per week een partij magnetronmaaltijden voor de deur van eenzame mensen. Ping, klaar.

We rijden langs een wegkwijnend zwemparadijs en een bedreigd ziekenhuis. Rotterdam ligt een half uur hiervandaan. Ook in de grote glimstad schrapt men trouwens driftig in bus en metro. Heel Holland krimpt op eendere wijze.

De gemarginaliseerde essayist en de gekrenkte boer en al die mensen die eenzaam hun magnetronmaaltijden verorberen, ze delen het lot: het land van losse schroeven. En ik droom van een samenleving waarin schrijvers even boos zijn over het verdwijnen van een buslijn als om het woord essay.

Intussen is de buschauffeur hier de beste essayist: in een verschraald land legt hij verbindingen die er eerder niet waren.

#readings #nederlands #tekst onder de read more want idk of ie achter een paywall ofzo zit maar vond dit een goeie column

4 notes · View notes

woordenloos · 2 years

Text

vroeger verdronk ik in je ogen nu verdrink ik in de wijn. en ik ken niemand die mij zo levend laat voelen als jij.

ik ben als een kind verdwaald zonder ouders op een strand. mijn tranen zijn wel opgedroogd maar het wordt al bijna nacht.

#gedicht #nederlands #proza #dutch #persoonlijk #schrijfsel #woordenloos #woorden

14 notes · View notes

joostjongepier · 2 years

Text

Wat? Zonder titel (1923) door Carel Willink, zonder titel (1993) van Anish Kapoor en Parabolisch licht (2012) door Olafur Eliasson

Waar? De ontdekking van het heden in het Noordbrabants Museum in ’s-Hertogenbosch

Wanneer? 20 mei 2022

Wie Carel Willink zegt, zegt magisch realisme. Niemand associeert deze kunstenaar met abstracte kunst. Toch heeft hij, zo blijkt op de tentoonstelling De ontdekking van het heden, ook die gemaakt. Oké, ik geef het toe: als je goed kijkt, kun je op de aquarel mensen onderscheiden, maar het werk heeft beslist een hoge mate van abstractie. Ik zou het in ieder geval nooit als een werk van Wilmink hebben herkend.

Het zou een tegenhanger van Malevich’ Zwarte vierkant kunnen zijn, deze zwarte cirkel van Anish Kapoor. De kunstenaar werkt veel met reflecterende en gebogen oppervlakken. Wat is dit precies voor cirkel? Is het een platte schijf? Of is het object bol? Of hol wellicht? Je kunt het niet zien. Het enige wat je ziet is een cirkel. Het zwart zorgt voor eindeloze diepte, maar maakt het vrijwel onmogelijk om te bepalen of het kunstwerk twee- of driedimensionaal is.

Olafur Eliasson ken ik vooral van het prachtige werk waarin hij een kunstmatige zon liet schijnen in de turbinehal van Tate Modern in Londen. Hier een werk op veel kleinere schaal, maar niet minder intrigerend. De Deens-IJslandse kunstenaar experimenteert met natuurlijke fenomenen en elementen, zoals licht, kleur en reflectie. Telkens als jouw standpunt als kijker verandert, wijzigt ook de manier waarop het kunstwerk zich aan je voordoet.

#carel willink #anish kapoor #olafur eliasson

8 notes · View notes

anoniemus · 2 years

Note

Als je denkt dat er niemand om je geeft... Ik geef om je, ookal ken je me niet.

7 notes · View notes