round 1.3 poll 7

(tap to view full images!)

Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich (Greetings from Jerusalem Avenue) by Joanna Rajkowska, 2002:

jest niezwykle ważnym kulturowym dziedzictwem dla warszawiaków. naprawdę nie mogę dostatecznie podkreślić jej ikoniczności + jeśli ktokolwiek martwi się o jej symbolikę polityczną w związku z obecnymi wydarzeniami, już podczas protestów w 2011 autorka opowiedziała się przeciwko działaniom Izraela w Palestynie

[it's an extremely important element of cultural heritage for warsaw residents. i really can't overstate it's status as an icon + if you are worried about the political symbolism in light of the current events, the author vocally opposed Israel's actions in Palestine already during the prostests in 2011]

Natural View by Laura Pawela, 2008:

propaganda: it made my friends who are not interested in art go "hey thats actually pretty cool"

its a perfect blend of a nature recording (you can hear birds and see clouds moving) and artifical materials. the "prompt" windows seats are slightly uncomfortable, managing to somehow perfectly capture exactly how you'd feel if you were to enter windows xp.

Joanna Rajkowska, ‘Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich’ (Greetings from Jerusalem Avenue) 2002 | @abwwia

I shall not enter into your heaven - Joanna Rajkowska, 2017

"I shall not enter into your heaven seeks to indicate both the scale of ecological disaster and our sense of impotence in the face what has happened and what is still happening. These roots will never come back to life. Perhaps, at least, among their tangle, other organisms will begin their own life cycle."

Pasaż Róży Łódź

01. 03. 2024

Rose Passage is a lovely place, I envy a bit the people who live there. All the walls in the courtyard of this building are covered with pieces of mirrors. The author of this project is Joanna Rajkowska. This project has a very personal story, as it refers to the author's daughter named Rose. That's why all the walls at 3 Piotrkowska Street are full of flower-shaped mosaics. On sunny days, when the light comes in, the courtyard is shimmering and the dark neighborhood has become something transparent. The pieces of glass that tightly cover the facade of the buildings reflect the retina of the eye. The idea behind building the walkway was to draw attention to the wonder of vision and how the image changes depending on the movement of the eye. The author's daughter developed retinal cancer and this mosaic reflects her journey to seeing again. The site is free and frequented by tourists. I love shiny and glowing things, so it was obvious that I had to go there and I was not disappointed.

Joanna Rajkowska, Pisklę, 2019, od maja 2023 r. znajduje się na Placu Pięciu Rogów w Warszawie

Wzorowane na jaju kosa zwyczajnego. Ma ponad 2 metry długości i 1,8m wysokości. Rzeźba ma wbudowane głośniki, które imitują dźwięk wykluwającego się ptaka. 

mirror mirror on the wall

Joanna Rajkowska’s Rosa's Passage in Łódź, Poland. Photography © Malwina Stachowicz.

Joanna Rajkowska “Rhizopolis” (Zachęta, Warszawa)

Rhizopolis w swoim materialnym wymiarze jest miastem podziemnym utworzonym — zgodnie ze scenariuszem projektu — pod lasem przez desperackich uciekinierów z powierzchni Ziemi. Fikcyjny film da nam szansę na zbliżenie się do tajemniczego, cichego podziemnego świata, do życia korzeni drzew oraz habitatu ostatniej szansy, a to być może pozwoli nam pomyśleć o idei „podziemia” jako o nadziei przetrwania. Bo przecież wraz z tym projektem my, widzowie, schodzimy „do podziemia”, aby na nowo przemyśleć umiejscowienie człowieka i jego fundamentalną zależność od habitatu, który czyni nasze życie możliwym. To zaproszenie do równoległego świata, o którym — pomimo rozległej wiedzy — bardzo niewiele wiemy, i który może stać się naszym hipotetycznym schronieniem, a być może także szansą na zbudowanie bardziej organicznych relacji z przyrodą.

W wystawie znajdziemy wątki ekologii głębokiej i namysł nad funkcjonowaniem człowieka w przyrodzie nie jako jej organizatora, lecz jej część. Oprócz odniesień do obszarów wiedzy naukowej, biologii czy ekofeminizmu Donny Haraway obecne są tu także elementy wiedzy ukrytej, pozasystemowej, jak np. amerindiańska koncepcja przyrody czy mitologie oparte na harmonii i organicznym współdziałaniu organizmów ludzkich i nie-ludzkich.

📸 Monika Stolarska 👉 zacheta.art.pl

A journey along the Lea #519 - London lockdown #179 Hatchling, Bow Creek by Joanna Rajkowska #psychogeography #urbanlandscape #newtopographic #bowcreek #lockdown #londonlockdown #london #riverlea #joanna_rajkowska #remnantmagazine #eyeshotmag #nowheredairy #landscapephotography https://www.instagram.com/p/CIlrBzgngMG/?igshid=1bw68b172mc28

Etkinlik Rehberi: 13-19 Şubat

Etkinlik Rehberi: 13-19 Şubat

İstanbul’da hafta yoğun. Sahneler Türkiyeli müzisyenlerin harika üretimleriyle doluyor, !f İstanbul zengin programıyla göz kırpıyor, galeriler ruh halimizi şekillendiren etkileyici işleri ağırlıyor, sanatçılar söyleşilerde kendilerini doğrudan ifade ediyor. Etkinlik rehberi yüzeyin altında fokurdayan enerjiyi hissettiren bir hafta için önerilerini titizlikle sıralar. Müzik In Hoodies + PONZA, 15…

View On WordPress

Róża’s Passage In #Lodz. Just at the beginning of #piotrkowska (n.3) you’ll find this amazing piece of #streetart by the same artist responsible for #Warsaw’s Palm Tree, Joanna Rajkowska. #travelslow #travelsmart #travelguide #lodzinyourpocket #lodz101 #art #artinyourpocket #lovetotravel #sightseeing #traveldestination #pasażróży #travelpoland #traveleurope #visitlodz #visitpoland #kochamlodz #lodzyoulove #lodzpl

Joanna Rajkowska, "Sorry" we Frankfurcie nad Odrą

Projekt Joanna Rajkowskiej SORRY to rzeźba – betonowy mur z odłamkami szkła na szczycie, jaki znamy z terenów przygranicznych lub dobrze strzeżonych. Mur ma formę labiryntu będącego jednak fizyczną barierą nie do pokonania. Dopiero z perspektywy lotu ptaka lub z okien okolicznych budynków okazuje się, że mur układa się w litery angielskiego słowa „przepraszam” – “sorry”.

Projekt dotyczy traktowania uchodźców przez kraje europejskie, w szczególności kryzysu uchodźczego w Europie Wschodniej, który w 2021 roku przerodził się w tragedię setek ludzi, próbujących przekroczyć granicę Unii Europejskiej na styku z Białorusią. Niestety podstawowe przyczyny migracji: spuścizna kolonialna – ciągła eksploatacja bogactw i zasobów naturalnych, nasilenie wojen o hegemonię gospodarczą prowadzonych przez Zachód oraz, w coraz większym stopniu, kryzys klimatyczny, w kontekście tych wydarzeń są wymieniane rzadko, jeśli w ogóle. (Tekst @lokal_30 fb)

SORRY, beton, szkło, metal, 800 cm (L) x 320 cm (W) x 300 cm (H)

Waga: 25 ton

Rzeźba składa się z 48 elementów betonowych i paneli z odłamkami szkła | Kuratorka: Monika Branicka | Zdjęcie: oderflug

Joanna Rajkowska

Dziennik snów. Edycja –  Przemyśl

Dziennik snów miał swoją pierwszą edycję w Warszawie w roku 2001, w galerii XXI. Między 3 a 8 września 2001 galeria stała się wielką, kolektywną sypialnią. Zebrało się  tam około 250 osób chętnych zasnąć za dnia na parę godzin w miejscu publicznym i w ciągu pięciu dni spało tam około 40 osób dziennie od 11-tej do 16-tej.

Zostały dla nich przygotowane dwa materace wielkości 7 x 4 m przykryte płótnem, lekkie kołdry i poduszki. O 16-tej budziła ich muzyka (delikatny chill-out) napisana na prośbę artystki. Potem była jeszcze godzina na wybudzenie i zapisanie snu, o ile coś się przyśniło. Rozdane zeszyty służyły do ich zapisania. Uczestnicy byli proszeni o jak najmniej rozmów, o bycie ze sobą, o spanie.

Dziennik snów był próbą zbudowania bliskości między ludźmi, którzy się nie znają. Ta intymność miała powstać poprzez zwykłe leżenie koło siebie, spanie, a nie poprzez świadomą komunikację. Była to również odpowiedź na sytuację, w której monopol na intymność ma rodzina - monopol prowadzący do wyizolowania ludzi poza rodzinami, do braku komunikacji. Dzielenie ludzi na swoich (związki krwi) i obcych sprawia, że zapominamy, że w pierwszym rzędzie jesteśmy tylko osobnym ciałem, które dopomina się bliskości z innym ciałem.  

Dziennik snów. Edycja – Przemyśl, to ten sam happening, wzbogacony kontekstem miejsca, w którym miałby się reaktywować - intelektualną historią Przemyśla. Dziennik Snów w Przemyślu byłby zrealizowany z myślą o Helenie Deutsch, która zajmowala się psychologią i seksualnością kobiety. Dla tej wyśmienitej psychoanalityczki, politycznej aktywistki i feministki, Przemyśl pozostał swoistym “centrum świata”.

W edycji przemyskiej Dziennik Snów jest dedykowany kobietom i ich marzeniom sennym. Jedyną zmianą w założeniu jest dobór osób śpiących, w tej wersji Dziennik Snów jest kolektywnym snem kobiet. Wszystkie inne elementy pozostają niezmienne. Potrzebne są ogromne materace (dostosowane wielkością do pomieszczenia), prześcieradła, lekkie kołdry, poduszki, cisza, zaciemnienie pomieszczenia, dobra wentylacja, odpowiednia temperatura, dostępność wody, ewentualnie stoperów do uszu (wkładki przeciwhałasowe) i opasek na oczy. Korzystając z doświadczeń warszawskich - dobrze byłoby zadbać o herbatę z melisy, tabletki ziołowe ułatwiające zasypianie oraz ewentualnie jabłka. Każda osoba powinna być zaopatrzona w notatnik, ołówek bądź odpowiedni długopis/cienkopis do do zapisywania snów, a także do szkicowania. Bardzo istotne jest, żeby w pewnym momencie delikatnie wybudzić śpiące, bo tylko w ten sposób mogą przywołać swoje sny. Muzyka napisana w tym celu przez Andrzeja Smolika w 2001 roku, w edycji przemyskiej będzie zastąpiona innym utworem, który przekażę wraz z prawami autorskimi.

Miejscem, w którym kobiety mogłyby kolektywnie spać jest przemyska Nowa Synagoga, którą naziści przekształcili w czasie II wojny światowej w stajnię, a po wojnie, komuniści - w cetralę odzieżową, potem magazyn, a w końcu - w bibliotekę. Tak miejsce kultu religijnego, obciążone całym splotem dramatycznych losów społeczności żydowskiej w czasie II wojny i po niej, nadałoby mocny kontekst kobiecym snom. Być może to właśnie w ich snach pojawią się energie oraz pamięć miejsca, budynku i ludzi, którzy z niego korzystali.

Joanna Rajkowska  Artystka wizualna, urodzona w 1968 roku, w Bydgoszczy, mieszka i pracuje w Warszawie i Londynie. Rajkowska jest artystką wszechstronną, jednak jej najbardziej znane prace to projekty publiczne. Aby je zbudować, artystka wykorzystuje realnie istniejące miejsca, energie, organizmy i materiały. Używa przy tym elementów tak różnorodnych jak rośliny, budynki, obiekty znalezione, wodę, dym czy dźwięk. Od-swajanie, od-człowieczanie i budowanie relacji to metody, które artystka stosuje najczęściej. Jej celem jest ograniczenie działalności człowieka, pomnożenie podmiotów sprawczych oraz ludzkich i nie-ludzkich relacji. Wynikiem jej pracy są zarówno osie urbanistyczne i projekty architektoniczne, geologiczne fantazje, odkrywki archeologiczne, a także rzeźby podwodne.

Na placu pięciu rogów pojawi się...ogromne jajko? To nie żart

Na placu pięciu rogów pojawi się…ogromne jajko? To nie żart

Najnowsze plany rewitalizacji Warszawy wywołały konsternację wśród konserwatorów zabytków oraz varsavianistów. Jedna z artystek proponuje, by na przebudowywanym placu pięciu rogów umieścić ogromną rzeźbę jajka. Autorką pomysłu pod tytułem „Pisklę” jest Joanna Rajkowska, artystka odpowiedzialna m.in. za sztuczną palmę na rondzie Charles’a de Gaulle’a w Warszawie. Instalacja ogromnego jajka miałaby…

View On WordPress

The fake palm tree of Warsaw

"Greetings from Jerusalem Avenue." An artificial palm tree in Warsaw by artist Joanna Rajkowska.

Image Source