#Ginkel | Explore Tumblr Posts and Blogs

blaqsbi · 29 days

Text

Post: Abused African Woman Crying for help https://www.blaqsbi.com/Lkq

#freespeech #AfricanWoman #WomanCrying #Ginkel

0 notes

ldagence-celbs · 3 months

Text

Jessica Ginkel German Actress

#Jessica Ginkel #German actress #celebrity #actress #celeb

21 notes · View notes

leveloneandup · 2 years

Text

The GOAT 🐐

#stefany ferrer van ginkel #christen press #angel city fc #angel city vs portland thorns #june 2022 #ig story

201 notes · View notes

gogonzojournal · 2 months

Text

A Wild Watch Party Raided by Vikings

The Minnesota Vikings made so many moves and have such a huge opportunity to move up in the 2024 NFL Draft that we hardly talk about the surging Minnesota Wild, who pulled within four points of a playoff spot with a regulation win over Anaheim. Brian Flores is finally getting the players he wants and needs. Blake Cashman. Andrew Van Ginkel. Jonathan Greenard. That should excite Minnesota Vikings…

View On WordPress

2 notes · View notes

stairnaheireann · 10 months

Text

#OTD in 1691 – The bloodiest battle in Irish History | The Batle of Aughrim.

The Battle of Aughrim was the bloodiest battle ever fought on Irish soil. It took place on the 22nd of July, 1691 and was the penultimate stand of the Jacobite forces in Ireland. Some sources mark the date of the Battle of Aughrim as 12th July 1691. This is due to a change in the calendar in the 18th century. The 22nd of July is the modern day equivalent of 12th July in 1691. The Battle…

View On WordPress

#Battle of Aughrim #Bloodiest Battle in Irish History #Godert de Ginkel #History #History of Ireland #Ireland #Irish History #Jacobites #King James #King William of Orange

4 notes · View notes

het-huis-anubis · 2 years

Text

This is an appreciation for season four of Het Huis Anubis, because the fandom doesn't give it the love that it truly deserves.

-

Not only does this season finale tie with season two as their best. It also has the best subplots out of all the season finales!

While I still enjoyed the subplots of the other three seasons, I don't like them anywhere near as much as I love the two from season four.

I appreciated how Marijke actively tried her best to stop the Club from getting out of the house. Like, sis was getting PHYSICAL with them kids! When the Club did eventually manage to get out, she lost the will to go after them and pretty much gave up.

After that, when she finally realized that Jacob lied to her and that the kids were telling the truth all along, you could see the regret written on her face as clear as day.

Then came the part with Danny having found Victor and bringing him back home, after Marijke had kicked him out for lying to her and helping the Club instead. It was very obvious from the moment she saw him again that she regretting doing that to him, that she felt really sorry for the state he was in, despite still being sad and angry, having felt betrayed by her own brother.

The best part of that subplot, of course, came at the end, with Victor telling Marijke that the Anubis House means everything to him, that it's basically his whole life.

And then that scene with Marijke handing the papers, with the will written by their father, which said that Marijke could claim ownership of the house whenever she wanted, over to Victor, and him ripping them into pieces and becoming the owner of the House once again, was MARVELOUS. I also loved that he agreed to Marijke's request to let them stay at the house until they could find a place of their own again. It was another testament to how much he has changed throughout the series, how he had become a much better person, despite how horribly he was treated since his childhood by those around him, including his whole family.

The other subplot I want to talk about is the one with the schoolpaper competition between Sofie and Mick. I liked this plot as a kid as well, but having re-watched the last few episodes of this season today, I have come to love it, a lot.

While I got annoyed with Sofie back then, I have now come to really like her character as well. Her stubbornness and refusal to admit defeat is actually entertaining to watch. The fact that she went to visit this paranoid, recluse of a man for an interview for the schoolpaper, despite having a bad feeling about it all, says a lot about how far she is willing to go to win. He could have been somebody dangerous for all we know, and yet she still went to visit the man that the whole neighbourhood is cautious of.

And she mainly did this just to piss off Mick.

Being an avid reader myself, I loved the reveal of this man being a famous writer who disappeared without a trace a few years back.

His story about how he got recognized everywhere he went, and not finding any peace because of it, was honestly really sad to hear. The only place where he could sit down and write in peace was some depressing room with just a desk and a lamp, away from any prying eyes. And that eventually drove him crazy and turned him into a recluse. A recluse that hated journalists in particular, what Sofie basically is.

Van Ginkel's popularity pretty much led to his complete downfall.

I’m still very bitter that B.J. Van Ginkel’s supposed books, 'The murdered writer' and 'The clouds that ate themselves', aren't actually real. 'Cause you can be damn sure that they would be on my bookshelf if they existed.

I love this little paragraph of the latter book that Sofie recited, with Van Ginkel finishing that last sentence:

"Behold, an empty sky.

A sky as it was intended at the beginning of creation.

A sky without clouds, like thoughts without hatred.

Sadly, just a fantasy.

The sky is perpetually riddled with holes, like the clouds that ate themselves."

I don't believe my translation brings any justice to how beautiful it sounds in Dutch.

Then we had that part with Mick and Robbie getting very worried about Sofie, going back to school in the middle of the night, finding out where she went off to and then going after her, thinking she was in danger.

I really loved the scene with Mick admitting to Van Ginkel that it was all his (Mick) fault that Sofie visited him, and that he should take him instead of Sofie, after he and Robbie had broken into the house to ‘save’ her.

Another scene I want to talk about is the one with Sofie accidentally saying the man’s real name, revealing his true identity to Mick and Robbie, and Van Ginkel not getting mad at her for it. If anything, he was happy to hear that someone referred to him by his real name, after having lived with a fake identity all these years.

And then the best bit came; when Van Ginkel handed the last page of his last written book, ‘The murdered writer’, which had never been published, over to Sofie, giving her the permission to put it in the schoolpaper. Something that Van Swieten was all too happy to read about later in that episode, being a big fan of the book himself.

The romance in this was so minimal, almost exclusively restricted to that bit with Mick and Sofie in the very end, that it seemed more of a background thing in this finale, unlike with the other seasons, where it played a bigger role. With them not spending an unnecessary amount of time on the romance, it gave way for other, and imo, more mportant, things, like family issues, friendships and, of course, the whole mystery.

Speaking of, I’m not going to spend my time here talking about how good the mystery plot was, ‘cause I could write a whole essay about that.

What I do want to say is how this was the only finale with the possibility of a character death.

Not just one (Noa), not two (Noa and Rosa), not three (Noa, Rosa and Nienke), but SIX (including Fabian, Amber and Appie) possible deaths. The latter four could have easily drowned if they hadn't found a way out of that closed swimming pool in time. And who knows what Jeroen would have done if Noa and the whole Club ended up dead. The death tally could've been up to eight, because there is no way that he would've let Jacob and Matthijs get away with it, dude was losing his mind as it was already.

Jacob van Den Berg was legit ready to kill five teenagers just to get his wife back. Matthijs and him would've given their lives without a second thought if they could have, but that never was a possibility because of the curse of immortality that Anchesenamun had placed on them.

A tragedy, is what it is.

11 notes · View notes

totallytwitterpated · 24 days

Text

Kevin Ginkel, Arizona Diamondbacks pitcher

#kevin ginkel #arizona diamondbacks #pitcher #mlb #baseball #baseball crush #arizona wildcats

0 notes

filmonizirani-filmo · 1 month

Photo

Elevator (2024) - Godina: 2024 (april) / Lift Žanr: Drama / Romansa Režija: Philip King Glavne uloge: Paulo Avelino, Kylie Verzosa, Chai Fonacier, Rose V https://filmonizirani.net/elevator-2024/

#Chai Fonacier #Kylie Verzosa #Paulo Avelino #Philip King #Rose Van Ginkel #Viva Originals

0 notes

movienized-com · 3 months

Text

Stalkers

Stalkers (Serie 2023) #RoseVanGinkel #WilbertRoss #MarkAnthonyFernandez #YayoAguila Mehr auf:

Serie Jahr: 2023- (Februar) Genre: Thriller Hauptrollen: Rose Van Ginkel, Wilbert Ross, Mark Anthony Fernandez, Yayo Aguila … Serienbeschreibung: Harry verfolgt Apple überallhin, nur um sicherzustellen, dass sie sicher ist, sogar in ihrem eigenen Zuhause. Was er nicht weiß, ist, dass sein Leben in Gefahr ist, wann immer er bei Apple ist…

View On WordPress

#Mark Anthony Fernandez #Rose Van Ginkel #Viva Originals #Wilbert Ross #Yayo Aguila

0 notes

ifelllikeastar · 7 months

Text

Arizona Diamondbacks, Kevin Ginkel

#arizona diamondbacks #love #mlb #baseball #world series #kevin ginkel #national league

1 note · View note

footballmanageraddict · 7 months

Text

Gli Azzurri | Part 4 | Massive Summer Turnover

#FM24 #GliAzzurri Part 4: Massive Summer Turnover. 50 players depart #EmpoliFC and 14 arrive in their place as we heavily rebuild for season 2 in #SerieA. And we make a bright start with some big scalps along the way. Read here:

Empoli FC enjoyed a season of overachievement in our first season of the Football Manager 2024 Beta, as we led them to an 11th-place finish. Those achievements were all the more impressive considering most of our squad was considered Serie B players, and most of them were on loan. That meant we had a lot of work to do in our first full summer in charge. It began by releasing 30 players, who were…

View On WordPress

0 notes

leveloneandup · 2 years

Text

valigurlz Ever wonder what your favorite team looked like 15 years ago? I did some digging for you. Part 1.

#ali riley #eni aluko #christen press #madison hammond #vanessa gilles #hope breslin #lily nabet #stefany ferrer van ginkel #angel city fc

164 notes · View notes

jurjenkvanderhoek · 7 months

Text

EIGENGEREID BEELDEN VAN ZOLTIN PEETER HEEFT RUIMTE IN EEN BOEK

Hij is een vreemde eend in de bijt. Voor zover je de kunstenaar als eend kunt benoemen en de kunstwereld als bijt betitelen. Hij sloeg zelf dat wak in het harde vakgebied. Geboren in de oorlog als Peter Zwier, de zoon van kunstschilder Dick Zwier. Omdat hij niet de zoon van wil zijn, en de Zwier-werken niet verward worden, laat hij zich vanaf dat moment Zoltin Peeter noemen. Het is de tijd na de middelbare school, wanneer hij het kunstnijverheidsonderwijs gaat volgen. Maar voordien valt zijn talent al op, dat door zijn ouders is gestimuleerd. Peter is een geboren kunstenaar, voor de kunst in de wieg gelegd, het is zijn bestemming. De kunst is zijn leven.

Dus natuurlijk wint hij prijzen in tekenwedstrijden. De kenners zien een begaafde jongen in hem, die aan het begin staat van een belangrijke carrière. De kunstacademie maakte hij niet af. Peeter kan niet tegen de schoolse atmosfeer, de presentielijst, de toegepaste kunst. Het is 1963. Het is het begin van een eigenwijs pad in de kunst. Op eigen kracht gaat hij zichzelf het vak eigen maken. Ambachtelijke kennis had hij wel opgedaan aan de academie. Maar de techniek zet hij naar zijn eigen hand.

Zo is het formaat van de etsplaten, want hij is voor eerst en al een graficus, die passen op de pers te beperkt voor hem. Hij plakt verschillende zinkplaten aan elkaar, zodat het zijn horizon verbreedt en er lange rechthoekige afbeeldingen ontstaan. Toen al in een eigen beeldtaal, nauwelijks beïnvloedt door bestaande waarden en normen in de kunst. Peeter heeft er succes mee, maar het gaat hem te makkelijk af vindt hij. Men is lovend over het werk van dit jonge talent en het hangt meteen al in gerenommeerde musea. Hij wordt de hemel in geprezen bij wijze van spreken. Het benauwt hem. De jonge kunstenaar verlaat deze smeltkroes om voor een korte tijd zijn tent op te slaan bij de zuiderburen. Geldgebrek drijft hem terug Nederland in.

Zoltin experimenteert met licht en schaduw in wiskundige vormen. Eerst op papier, later in de ruimte. En weer zijn de kenners enthousiast. In 1976 verlaat hij voorgoed de drukke randstad om naar het stille Friesland te vertrekken. Eerst in een klein huis, later kan hij een grote boerderij op het platteland betrekken. In het Friese ontwikkelt de eigen beeldtaal, kristalliseert uit. Maar Peeter blijft zijn hele leven bezig een eigen grammatica te ontwikkelen. Hij probeert al experimenterend grip te krijgen op zijn werk, de beeldtaal vast te houden om er een verhaal mee te kunnen vertellen. Die taal krijgt gaandeweg minder woorden, het beschreven blad heeft steeds meer lege ruimte nodig om beter aan te spreken. Van de wilde hond die hij was in zijn beginjaren, heeft hij zichzelf getemd om als gedomesticeerd wezen ijle kunstwerken te maken. Zijn taal is verfijnd en spreekt met eren handvol letters duidelijk aan.

Het staat allemaal beschreven in het dikke boek ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Zijn ganse biografie als kunstenaar. Door journalist Dirk van Ginkel, die nauwgezet het leven en werk van Zoltin Peeter belicht. Fotograaf Dolph Kessler, bij leven als testamentair executeur aangewezen door de kunstenaar, is initiatiefnemer van het boek. Zoltin Peeter liet zich ruim twee jaar geleden euthaniseren, nadat vier maanden daarvoor een ongeneeslijke keelkanker was gediagnosticeerd. Kessler zet Peeter in kunsthistorisch perspectief, terwijl dichter en schrijver Peter van Lier voor het boek een essay schrijft met als titel "het soortelijk gewicht van de verbeelding". Hij bekijkt een gene zijde in de biografie en zet Peeter neer als romantisch modernist. Verder is de dikke pil gevuld met een greep uit het omvangrijke oeuvre van de kunstenaar. Vanaf het prille begin tot het laatste werk voor het moment van zijn dood. In het boek is dat, naast de vele etsen, tekeningen en objecten, stijlvol gesymboliseerd in een krantenartikel over zijn deelname aan de vijfde Parijse Biënnale en de laatste tekening op zijn eigen rouwkaart.

En dan die vreemde eend. Zoltin Peeter koos zelf voor een plek buiten de kunstwereld. Met zijn uiterst persoonlijke werk, wars van stromingen maar wel onder invloed van heersende ismen. En met zijn woonplek buiten de randstad. Eerst al door van het westen naar het noorden te trekken. Van de omgeving waar je moet zijn om alles te beleven, naar een rustige plek ver weg van deze opgeblazen wereld. Hij interesseert zich niet langer voor het werk van vakgenoten, maar is vooral benieuwd naar wat er in zijn eigen atelier ontstaat. Van diverse reizen naar Noorwegen en IJsland komt hij terug met stapels tekeningen en de fascinatie voor stromend en dynamisch vallend water.

Ter plaatse maakt hij kleine schetsen in boekjes om een eerste indruk van de omgeving vast te leggen. "Tekenen is de snelste manier om een entree te vinden in een grote hoeveelheid materiaal. (...) Het tekenen is vooral belangrijk op het moment zelf, als een vorm van hardop denken." Deze kladvormen worden later of zelfs al tijdens de reis, opgezet in grotere tekeningen terwijl hij thuis in het atelier op metershoge vlakken een en ander verder uitwerkt. Zo groot als de man lang is, om de beeltenis nog te kunnen reiken binnen de kaders van het papier. Het zijn eigenaardige uitingen die van top tot teen de emotie van de maker verbeelden. In een beeldtaal die zijn weerga niet kent.

Het boek geeft een goed beeld van het werk, en in mindere mate maar toch vrijwel compleet van het leven van deze bijzondere eigengereide kunstenaar. Een lijvig naslagwerk waarin de lezer, of beter de kijker, stapsgewijs wordt ingevoerd in de geheimen van de abstracte uitingen van Zoltin Peeter. Want emotie is niet te beelden, niet anders dan op de manier die deze kunstenaar heeft gedaan. Daarom is het niet altijd even gemakkelijk het werk te doorgronden. Naast de etsen en tekeningen, die het grootste aandeel in de uitgave hebben, zijn er een groot aantal objecten en installaties in beeld gebracht. Objecten uit restmateriaal, maar even ijl en veelzeggend in uiting: minder is meer. Daarnaast zijn in het boek nog foto's uit de oude doos en momentopnames van atelier en werkruimte opgenomen. Het boek wil niet volledig zijn, maar geeft toch wel hoegenaamd een afgerond beeld. Wie het doorbladert kijkt in de geest van deze kunstenaar. Veel van de composities zijn echter verloren gegaan, omdat Zoltin de laatste weken voor zijn dood zelf een selectie heeft gemaakt uit zijn werk. De tekeningen en objecten die Peeter niet zo belangrijk vond om te bewaren gingen in de vuilcontainer. Uit de grote hoeveelheid aan werken die mochten behouden blijven heeft de samensteller van het boek nog een keuze gemaakt. Deze mogen dus als representatief voor het totale werk van Zoltin Peeter beschouwd worden.

Een twee maanden voor zijn sterven in mei 2019 mocht ik Zoltin samen met Han Steenbruggen van Museum Belvédère een morgen lang bezoeken. Om de audio van een interview vast te leggen, en om in en rondom de boerderij video-opnames te maken. Voor een korte film die ik later maakte over leven en werk van de kunstenaar in opdracht van het museum. In vogelvlucht door zijn leven, in eigen woorden door zijn werk. Relativerend met een snuf humor, maar ook de eigen plaats in de kunst wetend. Als buitenstaander, einzelgänger, kijkend naar de kunstwereld en de bobo’s daarin. Het is een persoonlijk werkstuk geworden. Ik kende Zoltin Peeter voordien niet anders dan van openingen voor tentoonstellingen, want interesseerde het werk van anderen hem in mindere mate een vernissage liet hij zich niet ontgaan. Een gedenkwaardig bezoek derhalve. Later sprak ik hem nog toen hij aanwijzingen gaf bij de inrichting van een kabinet van Museum Belvédère met zijn werk. Het bleek later één van zijn laatste openbare acties te zijn.

Ooit beschouwde ik onder de kop 'De boodschappenlijstjes van Zoltin Peeter' zijn werk in de tentoonstelling 'het oog dient te reizen' bij Galerie Hoogenbosch op dit weblog. Onder meer schreef ik het volgende: "Geven de tekeningen meer duidelijkheden prijs, dan is het mysterie verdwenen. Teveel werkelijkheid biedt houvast, waardoor het een emotioneel kijken in de weg staat. Dan kan de realiteit de kijker op het verkeerde been zetten, en struikel ik over de hoge drempel zo het wonderlijke atelier van Zoltin Peeter in. Als speler in een spel, pion op het bord. Peeter dobbelt en zet de lijnen uit, markeert het pad waarlangs ik mijn idee laat afdwalen. Voel warmte bij het doek als drager en een koude rilling bij werk op papier. De kunstenaar speelt met het tastbare gevoel en de voelbare emotie van zijn toeschouwer. En ik laat het toe, laat mezelf gaan in mijn kijken, mijn zien. Het is een belevenis!" En het boek ZOLTIN PEETER is een belevenis. Het stond al een jaar in mijn kast, maar er was telkens maar geen goede gelegenheid het te bespreken. Die is er nu wel bij de uitzending van de documentaire over deze kunstenaar dit laatste weekend van oktober op NPO2 en Omrop Fryslân. En op vijf plekken in Nederland zijn kleine verkooppunten van het werk van Zoltin ingericht. Het boek is dus actueel nu, uitgegeven door het ZP Fonds dat de nalatenschap van de kunstenaar beheert en de vreemde eend binnen de bijt houdt.

ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Teksten van Dirk van Ginkel, Dolph Kessler en Peter van Lier. Uitgave Mauritsheech Publishers, 2020.

#zoltin peeter #dolph kessler #peter van lier #dirk van ginkel #boekbespreking

0 notes

stairnaheireann · 2 years

Text

#OTD in 1691 – The bloodiest battle in Irish History | The Batle of Aughrim.

The Battle of Aughrim was the bloodiest battle ever fought on Irish soil. It took place on the 22nd of July, 1691 and was the penultimate stand of the Jacobite forces in Ireland. Some sources mark the date of the Battle of Aughrim as 12th July 1691. This is due to a change in the calendar in the 18th century. The 22nd of July is the modern day equivalent of 12th July in 1691. The Battle…

View On WordPress

#Battle of Aughrim #Bloodiest Battle in Irish History #Godert de Ginkel #History #History of Ireland #Ireland #Irish History #Jacobites #King James #King William of Orange

9 notes · View notes

nerdwelt · 9 months

Text

GZSZ-Star Daniel Fehlow: Schwierige Situationen als Vater

GZSZ-Star Daniel Fehlow spricht über Herausforderungen des Alltags “Es gibt halt Mama und Papa und es gibt Mann und Frau. Frauen gehören in die Küche”, erklärt der Schauspieler scherzhaft zu Beginn gegenüber “rtl.de“. Tatsächlich sieht er sich aber als emanzipierten Mann, der sich nicht scheut, alle Aufgaben des Familienalltags zu übernehmen. Dabei sei er aber auch schon an sein Limit gekommen.…

View On WordPress

#Daniel Fehlow #Jessica Ginkel #Schauspieler

0 notes

bookloversofbath · 1 year

Text

It Never Snows in September: The German View of Market-Garden and The Battle of Arnhem, September 1944 :: Robert Kershaw

View On WordPress

#978-0-711-03062-6 #airborne division #arnhem #battle of arnhem #betuwe #books written by robert kershaw #fallschirmjaeger #german military operations #german narratives #ginkel heath #iiss panzer corps #koevering raid #von tettau #war netherlands #wehrmacht

0 notes