Tumgik
#γρεεκσ
aspasiaa · 1 year
Text
Στο σταθμό στις οκτώ και τριάντα
Δύσκολο ειδικά σαν είσαι μικρός το χρόνο σου να τον διαλέξεις πως θα χαλάσει — πρέπει να μεγαλώσεις πρώτα·
Σταμάτησα, να τραβήξω μικρές ανάσες πάντα όπως έμπαινα σε τρένα είχα αυτή την αίσθηση πως κάτι με πνίγει.
«Να προσέχεις Ναταλία, πολλά φιλάκια από τον μπαμπά, και τη θεία Γεωργία.»
Αναρωτήθηκα μητέρα μήπως και άλλη μια φορά όπως ήμουν παιδί και δε σε άκουσα, μήπως δεν πρόσεξα.
Θολή εικόνα μα γνώριμη να προσεύχεσαι το βράδυ στον άγιο για εμένα να πάω στην Αθήνα να σπουδάσω το ‘χες μαράζι.
«Το θέμα είναι να σαι χαρούμενη Ναταλακι μου»
Το συναίσθημα ζεστό σαν όπως με είχες στην κοιλιά σου να κολυμπάω στον αμνιακό σάκο.
Είμαι ασφαλής μαμά.
Μόνο που δεν ξέρω ποτέ αν θα καταφέρω το χρόνο μου να μάθω που να τον χαλάω.
Τέμπη- 2023
18 notes · View notes
alexiaismene · 3 years
Text
Ήθελα να σε παρακαλέσω να μην με ξεχάσεις.
Αλλά αυτό ήταν δεδομένο ότι θα το κάνεις.
Οπότε απλά σε παρακάλεσα να με θυμάσαι κάποιες στιγμές.
Το χρονικό της θλίψεως, κεφάλαιο Ι, πόνος
153 notes · View notes
cillius · 4 years
Quote
Δεν έχει μάζα το φιλί κι όμως πολύ μας βαραίνει.
Τζίνα Μουκριώτη, Δύο πιάνα
271 notes · View notes
mairmeid · 3 years
Text
ΚαραΜπινα
Κάπως έτσι περνάνε τα καλύτερα μας χρόνια, με περιορισμούς και απαγόρευση κυκλοφορίας. Τι είναι αυτά ρε ;
Πώς θα δουλέψω; Πώς θα βγάλω λεφτά; Πώς θα σπουδάσω; Πώς θα μάθω; Πώς θα ερωτευτώ; Πώς θα εξελιχθώ σαν άνθρωπος; Πώς θα γελάσω με τους φίλους μου; Πώς θα κάνω έρωτα;
Ααα ναι, ξέχασα... μέσα απο μία οθόνη.
72 notes · View notes
esmer-alda · 3 years
Text
Ελπίζω σε κάτι καινούριο, σε κάτι διαφορετικό. Μετανιώνω για επιλογές που έκανα και για ανθρώπους που εμπιστεύτηκα. Ή και όχι. Μαλώνω με το μυαλό και με την καρδιά μου που δεν μπορούν να συγχρονιστούν. Αναπολώ ξεχασμένα βράδια του Μαρτίου και ξεκούρδιστες κιθάρες. Καταπίνω δάκρυα που δεν έχουν φύγει ακόμα από τα μάτια μου. Τι κακή συνήθεια. 
(προτάσεις που γράφονται όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ)
11 notes · View notes
poname-pou-agapame · 4 years
Text
Tumblr media
Δακρύζει ο ουρανός που φεύγεις μακριά μου, μα θα σε βλέπω αργά φως μου στα όνειρά μου.
77 notes · View notes
mexri-to-telos · 3 years
Text
«Το φαγητό ήταν κοτόπουλο με ρύζι. Εσύ γύρισες από την δουλειά, κουρασμένος. Εβαλες στο σιδερένιο σου πιάτο λίγο φαγητό, και έκατσες στον καναπέ για να φας. Εκεί ήμουν και εγώ και κάποιος έπρεπε να με προσέχει. Έκατσες και με κοιτούσες που έπαιζα. Εγώ ήμουν χαρούμενη γιατί απλά ήσουν εκεί. Και μου έδινες σημασία, τι άλλο θα ήθελε ένα παιδί άλλωστε. Εκεί πάνω στο παιχνίδι μου ήθελε να σε εντυπωσιάσω. Και σου είπα «μπαμπά δες.» Και αυθόρμητα έκανα μια τούμπα, έναν “τροχό” όπως το λέγαμε εμείς τα παιδιά. Και τα πόδια μου χτύπησαν το σιδερένιο σου πιάτο. Το μισό φαγητό σκορπιστηκε στο πάτωμα, και το πιάτο απέκτησε ένα βαθούλωμα.
Νευριάσες. Το είδα στα μάτια σου.
Τα μάτια μου από την άλλη δάκρυσαν. Με κοίταξες και ηρέμησες.
Παιδί ήμουν άλλωστε, ήθελα να παίξω. Ήμουν παιδί και με αγαπούσες πολύ για να θυμώσεις με κάτι τέτοιο.
Και εγώ σε αγαπούσα πολύ, και ήξερες ότι θα με πληγώνες αν φωνάζες.
Βέβαια, μεγάλωσα, εσύ έφυγες, και έφυγε και η αγάπη σου.
Ή αγάπη μου όμως έμεινε, μαζί με εκείνο το βαθουλωμα στο σιδερένιο σου πιάτο.»
Μελαγχολικό πρωινό και σήμερα.
12 notes · View notes
Γυρνάς πίσω, κοιτάς και βλέπεις πως αυτός που άφησες πίσω δεν υπάρχει πια. Γυρνάς ξανά κοιτάς να σιγουρευτείς και αυτός που βλέπεις δεν του μοιάζει καθόλου. Πώς νιώθεις;
16 notes · View notes
Text
Καποιοι ανθρωποι δεν ειναι καλοι στο να γραφουν ενω καποιοι αλλοι δεν ειναι καλοι στο να εκφραζονται, και το χειροτερο απο ολα ειναι οταν μιλαμε για τον ιδιο ανθρωπο , για τον ανθρωπο που μονο διαβαζει και ταυτιζεται , δεν μπορει να εκφραστει ουτε να μιλησει, καταπιεζοντας ετσι τα πιο ενδοψυχα συναισθηματα του.
67 notes · View notes
angelinag3 · 3 years
Text
...θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω...
Φωτο: by me
Tumblr media Tumblr media
4 notes · View notes
hellobannanas · 4 years
Text
Τα λόγια ειναι εύκολα, γιαυτο ειναι και όμορφα
49 notes · View notes
aspasiaa · 1 year
Text
Give me a daughter with your stubborn heart, or your even temper. Give our children your dark-bright eyes, or your enchanted smile. So that even when we are gone, the world will find within them all of the reasons why I loved you
—Nizar Qabbani
6 notes · View notes
alexiaismene · 3 years
Text
“ακόμη”
στο μυαλό μου είμαι ακόμη 19 είμαι ακόμη αυτή που θες και το κορίτσι με το οποίο κοιμάσαι αγκαλιά
στο μυαλό μου είμαστε ακόμη μαζί και φιλιόμαστε κάτω από τα αστέρια, ενώ μου μιλάς για έρωτα
είμαι ακόμη στο αμάξι σου και το χέρι σου είναι ακόμη στο πόδι μου και το δικό μου ακόμη πάνω στο λαιμό σου
έχεις προχωρήσει μα εγώ είμαι ακόμη εκεί στην εποχή που ήμουν μαζί σου
21 notes · View notes
ponaw-psuxika-blog · 5 years
Text
" Συνδύαζα τραγούδια με εκείνον για να αισθάνομαι πως είναι εδώ τις ώρες που λείπει.. "
- Μου λείπεις..
468 notes · View notes
poueisai · 4 years
Text
κρατάει την κούπα του αγουροξυπνημένος
και κοιτάζει έξω από το παράθυρο εκείνες τις βουκαμβίλιες 
σκεπτόμενος γιατί η δική του ιστορία αγάπης δεν πέτυχε.
η σκέψη του καταλήγει πάλι στο κενό 
δεν είχε πολλά να σκεφτεί εξάλλου 
μόνο εκείνες τις 2-3 σάπιες λέξεις που πέταξε την τελευταία φορά 
φοβούμενος οτι αν δεν τις πει θα χάσει τον εγωισμό του 
αλλά έχασε εκείνη 
και το κατάλαβε τώρα, 
κοιτώντας τις βουκαμβίλιες 
αφούέλειπε από πίσω του η φωνή της να λέει:
<σε μια άλλη ζωή θα ήμουν σίγουρα αυτή η ροζ βουκαμβίλια>
15 notes · View notes
omnis888 · 4 years
Text
Tumblr media
Προσωπικο.
Κοιμάμαι σε ενα κρεβάτι που είναι άδειο και ας ξαπλώνω πάνω του,
ποιός στριφογυρίζει μέσα στον τάφο του ;
Ποιός απο τους προηγούμενους μου άφησε τόσο μεγάλο χρέος;
Και ποιός φοβάται να δει τα λάθη του ;
Πως σκατά χώρεσε μέσα στο παιδικό μου κεφάλι ,
πως όλα λάθος τα έκανα ; 
Μα κοίτα με,
τώρα τα κατάφερα.
Τώρα οι γύρω μου δεν μιλάνε πολύ,
γιατί παλιά δεν ξέρανε τι πάλευα.
Και δεν άρχισα να κλαίγομαι ,
ποτέ και σε κανέναν τους
και δικαιολογούσα ολονών τα νεύρα τους.
Και τους είδα να φοβούνται όταν κοίταζα μέσα στα μάτια τους με απόλυτη ηρεμία 
όταν μου λένε για τα χάπια τους.
Και απο μέσα τους όλοι τους σκεφτόντουσαν 
‘’Μα καλά τι την έχει δεί ο κοντός ,
και με τόση ψυχραιμία αντιδράει ;’’
Δεν θα σου μιλήσω ποτέ για τα δικά μου κρύα.
Δεν θα σου πω για το αν μεγαλόνωντας είχα και κάποιον να προσέξω απο τα 11
ή αν μεγαλωσα με νταντάδες και κανακεύματα.
Δεν θα σου πω αν έχω αλλάξει 4 σχολεία,
 ή αν το σημάδι πάνω στην γαμημένη πόρτα μου ,
έγινε τη μέρα που έχασα τα φώτα μου.
Δεν θα σου πω για εμένα τίποτα.
Γιατί ότι έκανα , δεν το έκανα ποτέ για να υπάρξω σκληρός,
το πιο δύσκολο σε αυτήν την ζώη , είναι να υπάρξεις φυσιολογικός.
Γιατί ξέρω πως θέλεις να με λυπηθείς 
και να το πεις στον δίπλα να ακουστείς.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΦΩΝΑΞΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΥΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ.
Για τα οικογενειακά τραπέζια που δεν ζήσαμε
και για τις Κυριακές που δεν ξυπνήσανε.
Αυτό δεν είναι κλαψούρισμα γιατί το κανω ανώνυμα.
Και το ανώνυμο ,εσύ και οι ομοιοί σου δεν μπορείς να το λυπηθείς ,
όσο και να προσπαθείς.
Γιατί παίζω με ευκολία ανάμεσα σε δύο γραμμές,
στην αλήθεια και μια τραβηγμένη ιστορία.
Οπότε κρύψε με και θάψε με ,όπως κανανε απο μικρο
ναί το τσιγάρο που κρατάω ίσως να ‘ναι δανεικό,
μα το δανείστηκα απο κολλητό.
Οπότε διάλεξε την επόμενη προτασή σου πολύ σοφά.
Και μην μπερδευτείς ποτέ σου.
Ξέρω και ο ίδιος πως υπάρχουν μέρες 
που τα βράδια μου είναι σκατά.
Οι φρίκες μου φωνάζουνε και δεν με αφήνουνε να καταλάβω ούτε που είμαι.
Μου κλειδώνουνε την γαμημένη σκέψη μου 
και παλεύω να τα σπάσω όλα με όλο μου το είναι.
Για αυτό απόψε δεν με νοιάζει η αποψή σου ,
γιατί έχω σιχαθεί και εσένα και όλη την δήθεν ύπαρξή σου.
Δεν λέω πως η δική μου είναι περισσότερο πραγματική,
αλλά τουλάχιστον στο στόχαστρο μου ,
έχω μόνο την δική μου την ζωή,
για αυτό ποτέ μου δεν ζήτησα κριτή.
Δεν την αφήνω απο μόνη της να καταστραφεί.
Αν είναι να πάρει τέλος,
στο υπόσχομαι εγώ θα δέσω το σχοινί,
όχι εσύ.
Το τσιγάρο μου τελειώνει 
και μαζί του ότι είχα να σου πω .
Με συγχωρείς αν το έκανα προσωπικό,
απλά σήμερα ξύπνησα λίγο περήφανος για εμένα
και έπρεπε κάπου να το πω.
- Omnis. 
144 notes · View notes