Πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο δύσκολο

Ας ξεκαθαρίσουμε

Οταν οι μοναξιες μας βρέθηκαν γυμνές στο δωμάτιο, ήταν ηδονή.

Όταν βρέθηκαν σε χωριστά δωμάτια και σπίτια ήταν οδύνη.

Τι να τις κάνεις τις ατελείωτες συνομιλίες μέχρι αργά. Οδύνη πάνω από την οθόνη.

Δεν γίνεται έτσι ο διάλογος.

Δεν είπα καν για τις σιωπές και τις ματιές, αυτές που έλεγαν τα πάντα

Το ξεκαθαρίσαμε.

Όταν θυμώνω γίνομαι super saiyan

Καμία φορά εύχομαι να ξεχνούσα ο,τι είμαι ώστε να ξαναγίνω.

Όμως, ποτέ δεν μ' άφησα να με αφήσω

Gojo and Geto moments

«Έρωτας είναι αυτό που δεν είχες. Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ερωτεύτηκαν ενώ δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ.»

Κική Δημουλά

Στην Λεωφορο Αλεξανδρας, εκει καπου στη ΓΑΔΑ μπροστα, τις προαλλες τραγουδουσε μια τρελη. Φοραγε ακουστικα κι ελεγε ενα τραγουδι ελπιδοφορο, που δεν ειχε ομως να κανει με τον ερωτα. Ουτε τον εκπληρωμενο, ουτε τον ανεκπληρωτο. Απλα ενα τραγουδι για το πως να πιασεις τη ζωη απο τα κερατα, να κανεις τον χρονο φιλο και υπηρετη αντι για εχθρο. Περιττο να πω οτι δεν ειχε φωνη τραγουδιστριας - οι τρελοι ποτε δεν εχουν τετοια. Παντα ειναι παραφωνοι και υπερβολικα βροντοφωνοι, και ταλαιπωρουν την Αλεξανδρας χειροτερα απο τα αμαξια και την ΓΑΔΑ χειροτερα απο τους εργαζομενους της.

Και καπου πηγαινε. Περπαταγε μεσα στη νυχτα και το χιονι σαν να μη κρυωνε, σαν να μην τρυπουσε ο κρυος αερας το δερμα της. Θα την εβλεπες και θα ελεγες, να μια που νιωθει το προσωπο της. Δεν καπνιζε, γιατι ο καπνος τελειωσε, και ουτως η αλλως τα δαχτυλα της ηταν σταματημενα σαν δαγκανες μες στις τσεπες της, υπερβολικα παγωμενα για να στριψει εστω ενα πενιχρο τσιγαρο. (Σαν σωστη τρελη, βλεπεις, φορουσε κομμενα γαντια). Αλλα περπατουσε με ενεργεια και περηφανια, παγωμενη μεχρι το κοκκαλο αλλα ανεγγιχτη απο το κρυο της βραδιας.

Και, οπως ειπα, τραγουδουσε.

Ειχε εναν μηνα κουρασμενη, κι αυτον τον μηνα ολοκληρο περιμενε ετουτη την βραδια, η οποια ειχε καταληξη αλλα ισως οχι αυτη που η τρελη θα προτιμουσε. Απογοητευτικο, δεν ειναι;

Κι ομως, μεσα στο κρυο, την κουραση, την αιωνια απογοητευση, τραγουδουσε.

Για σενα, καριολη ερωτα, τραγουδουσε.

Αφού έφαγα το report είπα να δω τι σημαίνει πραγματική ζωή

Ε τλκ βαρέθηκα

reblog pls

αν φορέσω φέτος ότι πραγματικά θέλω την πρωτοχρονιά ίσως καταλάβει μέχρι και το δέντρο ότι είμαι λεσβια

.

Οκευ, αυτό το εξάμηνο ειμαι πιο οργανωμένη και θέτω στόχους. Να βρω ντιλερ.

κουράστηκα και σιχάθηκα της μαλακίες σας

Πώς να απομακρύνεις τους ανθρώπους γύρω σου; Απλά αφού σε γνωρίσουν καλύτερα, μίλα τους για τα ψυχολογικά προβλήματα που έχεις επειδή είσαι μαλακας και τους εμπιστευτηκες και με έναν μαγικό τρόπο την επόμενη μέρα θα κάνουν ότι δεν σε ξέρουν ✨

(Επίσης είναι πιο εύκολο να απομακρυνθούν αν βλέπεις άνιμε και ακούς σχεδόν άγνωστη μουσική που δεν ακούει σχεδόν κανένας επειδή α! Δεν έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα sweetheart 🤮)

Εντωμεταξύ σήμερα στην τάξη κάτι ρωτάει στην ιστορία και τέλος πάντων η απάντηση ήταν ο Μαυροκορδατος, και η φάση είναι ότι απάντησε η άλλη με όρεξη "Ο Αλέξανδρος το μαναρακι" και γυρνάει η άλλη που κάθετε πίσω της και σηκώνει το βιβλίο με μια απογοήτευση "Συγνώμη τον έχεις δει πως είναι?" "Ε εντάξει λέω εγώ τα δικά μου να περνάει η ώρα μην μου δίνεται σημασία"

Δν ξρ αλλά μ φάνηκε αστείο, yknow οι αντιδράσεις τους λολ

Τι να σ πω κούκλα μ, άμα σε βοηθάει εσένα να φαντάζεσαι ότι διαβάζεις για τον Αλεξ το μαναρακι και τα μαθαίνεις καλύτερα go for it😂

Δεν υπάρχει καλύτερη μυρωδιά από αυτή της βροχής