Tumgik
#ελληνικα ποιηματα
pyroxanthi · 1 year
Text
Tumblr media
Κική Δημουλά
253 notes · View notes
sweetbutphychx · 14 days
Text
Δεν ξέρω αν είναι πλέον ερωτευμένος μαζί μου. Έτσι είναι οι ερωτευμένοι; Οι ερωτευμένοι σε βλέπουν και λιώνουν. Οι ερωτευμένοι δεν αντέχουν μια μέρα χωρίς να δουν τον έρωτα τους ή να του μιλήσουν. Οι ερωτευμένοι σε κοιτούν στα μάτια όταν μιλάς, τα προβλήματα σου γίνονται δικά τους. Οι ερωτευμένοι έρχονται κάτω από το σπίτι σου να σε δουν για 5 λεπτά σε μια δύσκολη μέρα. Οι ερωτευμένοι σε βγάζουν χιλιάδες φωτογραφίες όσο άσχημη και αν βλέπεις τον εαυτό σου γιατί για αυτούς είσαι πανέμορφη. Οι ερωτευμένοι θέλουν να πάνε μαζί σου στο γήπεδο, να παίξετε επιτραπέζια μαζί, . Οι ερωτευμένοι θέλουν να σου μάθουν το αγαπημένο τους χόμπι. Οι ερωτευμένοι θα σε πάρουν τηλέφωνο να σου κάνουν παρέα στον δρόμο μέχρι να φτάσεις σπίτι. Οι ερωτευμένοι θα σου στείλουν καλημέρα το πρωί και καληνύχτα το βράδυ αφού είσαι η πρώτη και τελευταία τους σκέψη. Οι ερωτευμένοι θα πάνε σε συναυλία του αγαπημένου σου τραγουδιστή χωρίς καν να ακούν τέτοιου είδους μουσική απλά επειδή εσύ δεν έχεις με ποιον να πας. Οι ερωτευμένοι δεν θα σε βαρεθούν ποτέ. Οι ερωτευμένοι έρχονται να σε δουν στην δουλειά σου, δεν ντρέπονται για αυτή. Οι ερωτευμένοι θα σου πάρουν το αγαπημένο σου φαγητό ενώ έχεις πει ότι δεν πεινάς. Οι ερωτευμένοι σε κατακλύζουν με κάθε πληροφορία για την ημέρα τους, είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θέλουν να τα μοιραστούν ολα. Οι ερωτευμένοι θέλουν να συζητάτε τα πάντα, οι συζητήσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Και όλα αυτά χωρίς καν να τα ζητήσεις.
29 notes · View notes
orgismenh · 3 months
Text
Tumblr media
47 notes · View notes
nero-sth-varka · 6 days
Text
Ζήσαμε την αγάπη.
Ανασαίναμε στο πρόσωπο της.
Δεν γίναμε ποτέ η αγάπη.
17 notes · View notes
your-girl-circe · 8 months
Text
Tumblr media
🪄
12 notes · View notes
free--writer · 7 months
Text
Πολλές φορές ξέχναω
Όχι κάτι συγκεκριμένο
Μερικά πρωινά ξεχνάω πως πινω τον καφέ μου
Άλλες φορές ξέχναω πως λάμπει ο ήλιος και άλλες φορές την γεύση της θάλασσας. Δεν είναι ότι απλά ξεχνάω είναι και το ότι δεν μπορώ να θυμηθώ. Δεν μπορώ να θυμηθώ την δροσιά του Σεπτέμβρη νωρίς το πρωί. Προσπαθώ να θυμηθώ τον ήχο από το ποδήλατο όταν ήμουν μικρός αλλά δεν μπορώ.
Και μετά ξεχνάω και άλλα πράγματα όπως πως ήταν όταν ήμουν ευτυχισμένος, ήμουν ποτέ ; Ξεχνάω πως ακούγεται το όνομα μου στα χείλη των άλλων. Αλλά αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι ξεχνάω το πώς είναι να κλαίω. Πώς να είναι τα δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια μου και να κυλάνε στο μάγουλο. Και κάπως έτσι ξεχνάω να θυμηθώ πως μοιάζω στην πραγματικότητα, ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα, άραγε πως να μοιάζω στους άλλους ; Πώς να είναι η θύμηση μου στο μυαλό τους.
Σήμερα με ξέχασα λιγάκι παραπάνω
Αύριο το ορκίζομαι θα με θυμηθώ.
8 notes · View notes
krkgeorge · 4 months
Text
με την αλλαγή ώρας και τα
χειμερινά ηλιοστάσια,
τις εποχές που σφίγγουν σαν θηλιά τα αίθρια απογεύματα
πώς να προφτάσεις να
μιλήσεις για τις φύτρες που έσπειρες γι'αυτήν, άνθη νεκρά και λειψυδρίες, τα σέλας
χάζουν τους γεωμαγνητικούς ορίζοντες
κι εσύ που νόμιζες πως ο ουρανός δε ξέρει να απαντά
με τόσες όξινες βροχές φθινόπωρα υγρά
πως να την δεις και να της πεις, 'τα μάτια σου σήμερα λάμπουν'
χωρίς να πλημμυρίζει η γειτονιά, σεπτέμβρη μήνα
όντας ακόμα σίγουρος ότι δεν ρίξαν δακρυγόνα
σε επετείους δολοφονιών
ενόσω στα λασπόνερα πλέουμε μουσκεμένοι
με ρούχα λιωμένα παπούτσια αθλητικά
με τόσα χημικά λοιπόν στα στήθη, πως
να αντέξεις τα αγκομαχητά, τις κρίσεις άγχους - τα φίμωτρά τους
πως να προσλάβεις τα διατροφικά συστατικά
από μακράς διαρκείας σε σοπλίφτινγκ
και να σκεφτείς για την κλιματική την κρίση, το αποτύπωμά σου
όταν τα νύχια που σε αναρριγούσαν λεύκαναν
από έλλειψη βιταμινών
αν κάτι ίσως σε αφήνει να ελπίζεις
τα ψάρια στη γυάλα, που λέγεται γη, ποτέ δεν άλλαξαν την οπτική των
αστεροειδών
15 notes · View notes
galinia-selhnh · 2 years
Text
Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα, όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Μενέλαος Λουντέμης
44 notes · View notes
visions-of-hlliana · 10 months
Text
Το Πάρκο (2023)
Λίγο πριν τα 24,
Μα εγώ κλαίω σαν μικρό παιδάκι, και μέσα στον πανικό μου σε ψάχνω. Και σαν εκείνο το ποίημα που κάποτε λάτρευα σου φωνάζω:
-Μα που γύριζες;
Οληνυχτίς τα χέρια μου έψαχναν το σώμα σου καθώς ο εφιάλτης με σκότωνε στον ύπνο μου. Σου έλεγα πόσο μου λείπεις, ενώ εκείνος με μαχαίρωνε πισώπλατα.
Ολημερίς τύλιγα τα χέρια μου γύρω από το αδυνατισμένο μου κορμί σε μια μάταιη προσπάθεια τους να μιμηθούν τα δικά σου. Επανειλημμένοι ψίθυροι μέσα από τ�� δόντια μου, να λένε πόσο μου λείπεις.
-Συγγνώμη.
Μου λες και τα μάτια μου ξαφνικά ανοίγουν γεμάτα δάκρυα, βλέποντας σε επιτέλους μπροστά μου, να με έχεις αγκαλιά και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά απαλά για να με ηρεμήσεις καθώς καθόμαστε στο παγκάκι ενός αθηναϊκού πάρκου. Με τρεμάμενα χείλη και βλέμμα πικρό σου χαμογελάω ελάχιστα, μα συνεχίζω να κλαίω που επιτέλους είμαι στην αγκαλιά σου.
Η εικόνα διακόπτεται καθώς ο παντογνώστης περνάει από μπροστά μας με ένα τσιγάρο στα χείλη και μας βγάζει μια φωτογραφία Polaroid, την οποία δίνει στα χέρια του αναγνώστη. Ο οποίος έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα και ένα ζευγάρι μπερδεμένα μάτια.
Περιγραφή φωτογραφίας: Ένα πάρκο γεμάτο κόσμο και στο βάθος μια κοπέλα σε ένα παγκάκι να κλαίει μόνη της, με τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από το στήθος της, να την αγκαλιάζουν.
5 notes · View notes
efizaf · 2 years
Text
Ήταν μια όμορφη περιπέτεια με τέλος.
Δεν θα το ρίξω πάνω σου, κουβαλάω και εγώ τα δικά μου προβλήματα
Πίστεψα όμως πως όντως σε ένοιαζε για εμένα.
Ήξερα ποιος είσαι, ήξερα ότι όλο αυτό ήταν μια πληγή του παρελθόντος, πως ήσουν ένας όμορφος καθρέπτης απέναντι μου.
Εγώ καθρεπτιζα εσένα και εσύ εμένα. Και αυτό με έκανε να νιώθω ότι ήσουν το σπίτι μου.
Άλλη μια ταινία που έχω ήδη ζήσει, αλλά πίστευα οτι αυτή την φορά θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Αλλά δεν άλλαξε.
Απλά επιβεβαίωσα αυτό που φοβόμουν. Και δεν φταις εσύ για όλο αυτό, ούτε εγώ φταίω. Δεν υπάρχουν πάντα φταιχτες και θύματα.
Κάποιες ιστορίες απλά υπάρχουν, χωρίς καλό και κακό. Μόνο με κρυμμένα προβλήματα που δεν έχουν αγκαλιαστει. Αυτό ήσουν και εσύ για εμένα.
Ένας πόνος που πρέπει να αγκαλιάσω. Δεν αντέχω άλλο να τρέχω μακριά του, είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ, δεν με αφορά.
Αυτό που πραγματικά λαχταρώ είναι η φροντίδα, και εσύ για τους δικούς σου λόγους δεν μπορούσες να μου την προσφέρεις.
Και θέλω να ξέρεις πως δεν σου το κρατάω, δεν σε μισώ για αυτό. Ίσα ίσα, σε ευχαριστώ που με έκανες να καταλάβω την ανάγκη μου να αγαπηθω.
Δεν πίστευα ότι υπήρχε κάτι τέτοιο μέσα μου, και με εσένα το βρήκα. Μπορεί όχι για πάντα, αλλά το βρήκα. Και αυτό είναι αρκετό για την ώρα.
8 notes · View notes
doramiari · 5 days
Text
Tumblr media
#Λόγια καρδιάς 💗
1 note · View note
sweetbutphychx · 1 year
Text
Αβέβαια ζήσε.
Τιμά την προέλευση σου.
Κατάλαβε το, ερχόμαστε από μια παροδική αβεβαιότητα του θανάτου.
Κική Δημουλά
169 notes · View notes
orgismenh · 11 months
Text
Πόσος θάνατος κυκλοφορεί στους δρόμους,
πόσο καλοντυμένος θάνατος:
άντρες μες στ’ ακριβά κοστούμια τους
γυναίκες μέσα στα πλούσια παλτά τους.
Δείχνουνε ζωντανοί...
και θα μπορούσες να τους πεις ευτυχισμένους
καθώς με δώρα επισκέψεις ανταλλάσσουνε.
Μα το βράδυ,
που επιστρέφουνε στα σπίτια τους
κι αρχίζουν να ξεντύνονται αργά,
μέσα απ’ τον καθρέφτη
ένας πεθαμένος τους κοιτάζει.
Επαρχία - Χρήστος Λάσκαρης
62 notes · View notes
nero-sth-varka · 1 month
Text
Είχες μια τρυφερή καρδιά.
Πίστεψε αν αδέξια την έσφιγγα
δεν το κανα για να πονάς.
Ήθελα να σ’αγαπώ
μα ήσαν πολλά τα όσα ξέραμε
ήσαν πολλά τα όσα δεν είχαμε μάθει ακόμα.
- Τίτος Πατρίκιος
66 notes · View notes
your-girl-circe · 1 year
Text
Tumblr media
Απάνω που έλεγα να πάψω τα ερωτικά,
να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου,
γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρη,
και πάν περίπατο όλα μου τα προγράμματα.
Και νά που κάθομαι και γράφω πάλι τραγούδια
φλεγόμενη για τα πρασινωπά σου μάτια,
διψώντας το σάλιο σου
κι αναπολώντας τη μοναδική μας τσαιράδα,
τότε που τα κουνούπια μας τσιμπούσαν σαστισμένα
με αυτή την απαράμιλλη προσήλωσή μας,
και τα αγκάθια μπήγονταν στο σώμα μας,
έκπληχτα για την τόση μας αδιαφορία.
Ήταν ένα διάλειμμα χαράς,
ας μου το συγχωρήσουν οι δυστυχισμένοι
δεν πόνεσα ακόμα αρκετά
για να μ΄ αγγίξει ο πόνος του άλλου.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
18 notes · View notes
Text
Για να μπορέσεις να πεις
πως έφτασες στο τέρμα
πως είδες όσα ήθελες
κι έχεις πια χορτάσει,
πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί-
και να αναρωτηθείς αν αντέχεις
να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.
Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι
για να σε γλυκάνει μια σοκολάτα.
Πρέπει να αποτύχεις και να επιτύχεις,
γιατί όσοι δεν απέτυχαν
είναι όσοι δεν ρίσκαραν.
Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους
για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς
όταν βρεις τους σωστούς.
Πρέπει ν' απογοητευτείς απο φίλους,
να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα,
να υπομείνεις βαρετές ταινίες,
μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα
θα σε αλλάξει για παντα.
Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά
την ίδια μέρα
που θα χάσεις και στην αγάπη.
Πρέπει να μην έχεις ούτε πίτα, ούτε σκύλο.
Πρέπει να χάσεις το κορίτσι
πριν βρεις θάρρος να της εξηγήσεις.
Πρέπει να πληγωθείς
μα και πρέπει να πληγώσεις.
Πρέπει να αποχωριστείς
τον πρώτο σου έρωτα
και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου.
Αφού το βρεις,
πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου
πήρε ένα δρόμο που δε διάλεξες εσύ.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως-
κάποια όνειρά σου δεν θα πραγματοποιηθούν-
και πως ακόμη
ποτέ δεν θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.
Πρέπει ν' αναγνωρίσεις
λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας,
πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή
δεν είναι πράγματα,
αφού επιθυμήσεις κάτι
που δεν μπορείς να αγοράσεις.
Πρέπει να δεις τον κόσμο σου
να καταρρέει τριγύρω
μα και μέσα σου.
Πρέπει να ευχηθείς
να ήσουν για μια στιγμή αλλού,
σ' εκείνο το "εκεί",
που τόσο σου 'χει λείψει.
Πρέπει να πιείς για να ξεχαστείς
και αντ' αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.
Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές,
πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.
-Τσαρλς Μπουκόβσκι
51 notes · View notes