#hllianas visions | Explore Tumblr Posts and Blogs

visions-of-hlliana · 5 months

Text

« Δεν μετανιώνω για το πώς κατέληξαν τα πράγματα.

Γιατί πλέον αποφασίζω να κρατάω άτομα που με κάνουν να γελάω και όχι να κλαίω κάθε βράδυ και κάθε ξημέρωμα.

Έχει διαφορά πλέον μεγάλη,

Και δεν την αλλάζω για ένα ψίχουλο αγάπης...

Όχι πάλι.

Ποτέ ξανά... »

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα #ελληνικο tumblr #ηλλιανα #ελληνικο ποστ #ελληνικο κουοτ #γκρικ τεξτ #γκρικ κουοτς #greek quotes

154 notes · View notes

h-xwra-twn-grammatwn · 2 years

Note

Ε πες μας τώρα κι εσύ μερικά προφίλ που προτείνεις

Γενικά πολλα, αν επρεπε να επιλέξω

@visions-of-hlliana

@darkside-cookies

(Για καποιο λογο δεν μπορούσα να ταγκαρω το συγκεκριμένο μπλογκ χΔ)

Ακολουθήστε και τους αγαπημένους μας συγγραφείς και πείτε τους μια καλησπέρα, σας αγαπάνε όλους.

10 notes · View notes

visions-of-hlliana · 11 months

Text

Μία απλή συνήθεια

Συνήθισα ξέρεις.

Όσο περνάει ο καιρός προσαρμόζομαι, αλήθεια σου λέω.

Έμαθα πως να βάζω πλυντήριο μόνο μου, έμαθα τον δρόμο για την αγαπημένη μου πλατεία.

Συνήθισα ξέρεις.

Ναι μαμά ένα ένα σιγά-σιγά τα μαθαίνω, αλήθεια σου λέω.

Όταν κάνω μπάνιο ξέρω ότι πρέπει να λυγίσω το χέρι μου γιατί το ταβάνι στο καινούργιο μου μπάνιο είναι πολύ χαμηλό ξέρεις, και έτσι πλέον δεν χτυπάω το χέρι μου όπως το πρώτο βράδυ.

Συνήθισα ξέρεις.

Πεινάω εδώ και βδομάδες.

Μα δεν μπορώ να με σταματήσω, και δεν θέλω.

Δεν μπορώ να με σηκώσω από το κρεβάτι, και έτσι μένω παρατημένο εκεί σαν πτώμα, το δέρμα μου κάτασπρο και το είναι μου αδυνατισμένο.

Ο μόνος λόγος που σηκώνομαι είναι για να βάλω φαι στην γατούλα μου ξέρεις.

Καίει το στόμα μου από τα τσιγάρα, έχω χάσει το μέτρημα.

Ναι είναι πολύ ωραίο να είσαι μόνος σου.

Έχετε όλοι δίκιο.

Είναι πολύ ωραίο να μην έχω κανέναν να με νοιάζεται.

Είναι μια απλή συνήθεια να θυμάμαι κάθε μέρα πως δεν υπάρχει κάποιος να με αγαπήσει.

Και πως δεν με αγαπάω καλά καλά εγώ.

Κάποιος να με ξυπνήσει και να μου πει να προσπαθήσω.

Κάποιος να μου αρπάξει το 10ο τσιγάρο από τα χείλη μου και να μου πει να σταματήσω.

Κάποιος να με πάρει αγκαλιά καθώς πέφτω στην μπανιέρα και κάθομαι εκεί με το καυτό νερό να τρυπάει το δέρμα μου. Να με βγάλει έξω και να με τυλίξει με μια πετσέτα.

Είναι μια απλή συνήθεια να μην σταματάει το αίμα, και να μην βρίσκω έναν γαμημενο λόγο για να μην το κάνω να κυλήσει παραπάνω εδώ και τώρα.

Μια τηλεόραση που είναι πάντα κλειστή γιατί δεν αντέχω την βαβούρα και ένας νεροχύτης γεμάτος πιάτα άπλυτα.

Νόμιζα ήμουν εδώ μερικές μέρες μονάχα μα ο πατέρας μου μου είπε ότι έχουν περάσει 3 μήνες.

Είναι μια απλή συνήθεια του λέω.

Να μην καταλαβαίνω τι γίνεται τριγύρω μου.

Να σαπίζω.

Και να μην με νοιάζει.

Καθώς οι τριγύρω μου να θεωρούν δεδομένα τα άτομα που τους αγαπάνε.

Είναι μια απλή συνήθεια να πιάνω τα μαχαίρια και να τα σφίγγω στα χέρια μου.

Και να προσπαθώ να με ηρεμήσω μόνο μου.

Γιατί κανέναν δεν έχω.

Και εγώ το διάλεξα.

Τι μέρα είναι σήμερα είπαμε; Ποια χρονιά;

Μια απλή συνήθεια λέω είναι.

Το να μην θέλω να ζω πια.

36 notes · View notes

visions-of-hlliana · 5 months

Text

ΆΛΛΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ

Γιατί είμαι απότομη;

Αυτό έρχεσαι και με ρωτάς;

Είναι λίγο αργά και για τους δύο μας δεν νομίζεις;

Εσύ άραγε νομίζεις πως είμαι ακόμη εκείνο το κορίτσι;

Με τις πορτοκάλι μπούκλες και ένα πρόσωπο κατακόκκινο.

Το κορίτσι εκείνο έχει πεθάνει τώρα πια και το ξέρεις καλύτερα από όλους.

Και την σκότωσα με τα ίδια μου τα χέρια.

Μην μου μιλάς για εκείνη.

Σου είπα έχει πεθάνει.

Πέθανε την ημέρα που ανακάλυψε τι πάει να πει η πείνα και η λεπίδα.

Μετράει τις θερμίδες με χαρά όπως άλλοι μετράνε τις μέρες πριν τα Χριστούγεννα.

Και τα χείλη της επιζητούν με πιο πολύ πάθος την γόπα ενός τσιγάρου παρά το φιλί ενός εραστή.

Πέθανε όταν πέθανε και εκείνος.

Πέθανε την μέρα που χόρεψε το τελευταίο της τανγκό.

Και διαγράφτηκε από την μνήμη της κάθε βήμα, κάθε χορογραφία.

Σταμάτα να με ψάχνεις.

Σταμάτα να την ψάχνεις.

Θα χαθείς και συ στο τέλος ψάχνοντας με.

#hllianas visions #visions of hlliana #greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #κειμενα #ελληνικα κειμενα #ελληνικη ποιηση #ελληνικο ταμπλρ #σκεψεις #ημερολογιο

19 notes · View notes

visions-of-hlliana · 5 months

Text

ΚΗΠΟΣ 2.0

Θέλω να τσιρίξω τόσο πολύ.

Θέλω να τσιρίξω για το πόσο πολύ σιχαίνομαι τους ανθρώπους μέχρι να ματώσει ο λαιμός μου.

Αλλά δεν μπορώ και κανένας δεν με ακούει,

έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα παρά να κάθομαι ακόμη εδώ να περιμένω για κάτι που δεν θα έρθει ποτέ.

Κουράστηκα να περιμένω τις καλές μέρες. Κουράστηκα να ξυπνάω ενώ είμαι νεκρή μέσα μου.

Κουράστηκα να είμαι νεκρή μέσα μου και παρόλα αυτά ακόμη να ξυπνάω.

Και όταν αφού καταφέρω επιτέλους να κοιμηθώ, ξεπροβάλλουν από το χώμα λεπίδες τεράστιες σαν ρίζες.

Διψασμένες για λίγο αίμα, για το δικό μου αίμα.

Τυλίγονται γύρω μου και με σφίγγουν.

Θέλω να τσιρίξω τόσο πολύ.

Θέλω να τσιρίξω για το πόσο πολύ με πονάνε.

Χώνονται βαθιά στο δέρμα μου,

δεν σταματάνε.

Όσες κραυγές και να βγάλω από μέσα μου.

Βαφτίζομαι στο αίμα απόψε.

Μέχρι να με τραβήξουν κάτω βαθιά στο χώμα.

Να γίνω λίπασμα για εκείνον τον κήπο.

Να μην μπορώ πλέον να κάνω αυτό που πάντα ήθελα να κάνω.

Να τσιρίξω.

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα κειμενα #ημερολογιο #ηλλιανα #γρεεκ τεξτ #γρεεκς #γρεεκ ποστς #ελληνικο tumblr

7 notes · View notes

visions-of-hlliana · 10 days

Text

.

Η τελευταία μου μέρα θα ήθελα να είναι ηλιόλουστη,

Να ξυπνήσω από νωρίς το χάραμα και να δω τον ουρανό να αλλάζει χρώματα, τους γείτονες στα μπαλκόνια να απολαμβάνουν τον πρωινό καφέ τους, τα γατάκια στην γειτονιά να παίζουν και να σκαρφαλώνουν στις νερατζιές.

Μια απλή μέρα.

Μια απλή μέρα θέλω να είναι, να κατέβω κάτω στον τρίτο και να πληρώσω τα κοινόχρηστα, να πάω μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα, να περπατήσω στην πλατεία με τα ακουστικά στα αυτιά και δίχως λεφτά στην τσέπη, παίζοντας τα αγαπημένα μου τραγούδια για τελευταία φορά.

Μια απλή μέρα, που θα έχω αγκαλιάσει τους γονείς μου, αποχαιρετιστήρια, χωρίς να το καταλάβουν.

Χωρίς να καταλάβουν ότι εγώ μόλ��ς γυρίσω στο δικό μου σπίτι, θα το καθαρίσω, και θα μαζέψω όλα μου τα πράγματα ώστε να το βρουν άδειο, και έτοιμο για τον επόμενο ενοικιαστή.

Και όταν λοιπόν η απλή εκείνη μέρα έρθει στο τέλος της,

Και τα δάχτυλα μου θα χαϊδεύουν εκείνη την πορσελάνινη νεράιδα που κρύβω χρόνια τώρα, μόνο τότε, στην ησυχία μου, θα κλάψω.

Θα με κάνω μια αγκαλιά όσο πάνε τα χέρια μου,

Και έπειτα θα φύγω.

Ίσως πάρει μία, δύο, τρείς ημέρες για να με βρουν, ίσως βδομάδες, μήνες.

Θα φύγω με ανακούφιση,

Γιατί έχω πεθάνει ήδη τόσες πολλές φορές,

που όταν οι άλλοι κάνουν όνειρα για την ζωή εγώ σκέφτομαι τα έξοδα της κηδείας.

Χαμογελάω πλέον στον ύπνο μου όταν βλέπω εφιάλτες.

Χαμογελάω και στον ξύπνιο μου, για να περνάνε καλά οι άλλοι.

Αλλά η τελευταία μου μέρα θα ήθελα να είναι ηλιόλουστη, και μόνο δική μου.

Να μπορώ να κλαίω πριν πεθάνω και τα δάκρυα μου να τα στεγνώνει ο ήλιος.

Και θα είμαι άσχημη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι ξινή χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι άρρωστη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι μόνη μου χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι καταθλιπτική χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι άχρηστη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι αποτυχημένη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα μου αρέσουν οι γυναίκες χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι ανορεξικη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα έχω σημάδια στο κορμί μου χωρίς να απολογούμαι.

Δεν θα κρυφτώ αυτή τη φορά.

Και θα πεθάνω ελεύθερη.

Μια ηλιόλουστη μέρα.

#greece #greek blog #hlliana #greek poetry #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα #ελληνικο tumblr #ημερολογιο

3 notes · View notes

visions-of-hlliana · 1 year

Text

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ 1-8-7-9

Όταν πεθάνω ελπίζω να είσαι ο πρώτος που θα δω μπροστά μου.

Να σε αγκαλιάσω και να νιώσω επιτέλους ξανά κάτι,

μιας και σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτή την ζωή πουθενά δεν βρήκα το σπίτι μου.

Αν δεν με έχεις ξεχάσει δηλαδή.

Αν δεν έχεις γίνει απλά μια ανάμνηση που την πήρε ο αέρας.

Ελπίζω να με περιμένεις.

Έχω την ανάγκη να ξέρω ότι με περιμένεις.

Ότι η φωνή σου ακόμη ηχεί όμορφη.

Ότι τα μάτια σου είναι ακόμη ζεστά, σαν τον πρωινό ζεστό καφέ της μητέρας μου.

Ελπίζω να με περιμένεις.

Στην διασταύρωση μεταξύ ζωντανών και νεκρών.

Να μου πιάσεις το χέρι μου που θα είναι λίγο ζεστό ακόμη.

Να πιάσω το παγωμένο σου χέρι που θα στο ζεστάνω για λίγο μέχρι να με βρει ο θάνατος.

Να μου δείξεις τα λημέρια σου.

Ξεναγός του αέναου και του στάσιμου,

Καλώς ορίσατε στο ξενοδοχείο των ξεχασμένων, των νεκρών και των αδικημένων.

Φορέστε τα καλά σας και πάρτε μια θέση.

Σε λίγο θα λάβετε τα κλειδιά του δωματίου σας.

Ανυπομονώ για το δικό μου.

1-8-7-9

37 notes · View notes

visions-of-hlliana · 27 days

Text

Αλλα

Είχα μια ζωή να ζήσω.

Αλλά.

Είχα ένα σώμα να φροντίσω.

Αλλά.

Είχα ένα μυαλό να σκεφτώ.

Αλλά....

Κάθε φορά που απλώνω το χέρι μου στην ελπίδα,

η μαυρίλα μέσα μου το κόβει σύρριζα.

Το σώμα που τόσο μίσησα.

Παίρνει και αυτό εκδίκηση, με χτυπάει πίσω.

" Μικρή κοπέλα " λένε είμαι, να μην λυγίσω.

Θα κάνω υπομονή,

Και άλλοι με την δική μου κατάσταση κατάφεραν και έζησαν μια πλούσια ζωή.

Αλλά.

Κάθε μέρα με αφήνω, πέφτω όλο και πιο κάτω, το στρώμα μου η γη και πάπλωμα το χώμα.

Ο ένας γιατρός μετά τον άλλον.

" Τόσο μικρή κοπέλα τι έκανες στην καρδούλα σου; "

Μου λέει μια νοσοκόμα..

Τίποτα δεν της έκανα.

Μονάχα την μίσησα.

Και με μίσησε και αυτή.

Και κάθε βράδυ που ευχόμουν να σταματήσει να χτυπά εκείνη αποφάσισε να χτυπάει τόσο πολύ μέχρι να με πνίξει το αίμα μου.

Δίπλα από τα χάπια τα τσιγάρα, μάντεψε τι διάλεξαν τα χείλη.

Η καρδιά μου ίσως πάλι θα πει την τελευταία της λέξη.

Αν συνεχίσω έτσι.

Γιατί εγώ δεν την είπα ποτέ την δική μου τελευταία μου λέξη,

Πάντα κάτι, κάποιος, μου κράταγε το στόμα κλειστό.

Ένα χέρι να με σφίγγει, να μην μπορώ να πάρω ανάσα.

Για να είναι όλοι καλά,

Και οι υπόλοιποι καλύτερα.

Και κάπως έτσι τελειώνει το παραμύθι το δικό μου.

Ή μάλλον αρχίζει....

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα #ελληνικο tumblr #ημερολογιο #ημερολόγιο

4 notes · View notes

visions-of-hlliana · 4 months

Text

ΑΓΑΠΆΩ

Αγαπάω,

Όπως τα χείλη μου αγαπούν να αγκαλιάζουν το πρωινό μου τσιγάρο.

Αγαπάω,

Όπως τα νύχια μου αγαπούν να χώνονται βαθιά στο δέρμα.

Αγαπάω,

Όπως η λεπίδα τη φλέβα.

Αγαπάω,

Όπως ένα σκουλήκι το χώμα,

Και ένα μυρμήγκι τα ψίχουλα.

Αγαπάω,

Όπως ο πονοκέφαλος μου αγαπάει ένα μπουκάλι κρασί.

Αγαπάω,

Όπως ένα κοράκι αγαπάει τη σάπια σάρκα τη νεκρή.

Όπως ο σταυρός αγαπάει τον λαιμό που τον φοράει.

Αγαπάω,

Όπως ο λύκος την αλεπού.

Έτσι και γω,

Αγαπάω εσένα.

4 notes · View notes

visions-of-hlliana · 5 months

Text

ΕΦΙΑΛΤΗΣ 1.

Χιόνι.

Παρατηρώ τα πάντα τριγύρω μου και όμως το μόνο που μπορώ να δω με θολωμένη όραση είναι το χιόνι.

Κρύο.

Προσπαθώ να νιώσω άλλες αισθήσεις και όμως το μόνο που μπορεί να νιώσει κάθε εκατοστό του κορμιού μου είναι το κρύο.

Πικρία.

Γλείφω τα χείλη μου σε μια προσπάθεια να γευτώ τι είναι αυτό που τα πικρίζει και όμως το μόνο που μπορώ να γευτώ είναι αίμα.

Αίμα;

Περπατάω ξυπόλυτη στο κάτασπρο χιόνι καθώς αίμα στάζει από τα χείλη μου στο σαγόνι και από το σαγόνι στον λαιμό μου.

Ούτε τα πιο ακριβά μαργαριτάρια δεν θα μπορούσαν να στολίσουν τόσο όμορφα τον λαιμό αυτόν.

Είμαι τόσο όμορφη.

Ματωμένη και στα λευκά ντυμένη.

Κάθε βήμα που αφήνω στο χιόνι κοκκινίζει.

Κάθε χιονονιφάδα που πέφτει σε θυμίζει.

Κάθε σταγόνα αίματος που χάνω με αδυνατίζει.

Είμαι τόσο όμορφη.

Αδυνατισμένη και στα κόκκινα ντυμένη.

Κάνοντας αέναους κύκλους στο χιόνι.

Μέχρι που ο ουρανός αρχίζει να γίνεται ένα με το έδαφος.

Μέχρι που αρχίζω να γίνομαι ένα με τον θάνατο.

Και έτσι όμορφη και ματωμένη ξαπλώνω στο λευκό μου σεντόνι.

Μέχρι να με σκεπάσει ο ματωμένος ουρανός.

Και να ξυπνήσω.

#σειρά απο εφιάλτες #greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα #ελληνικο tumblr #γκρικ κουοτς #γκρικ ποστ #γρεεκ ποεμ #ηλλιανα #ημερολογιο #ημερολόγιο #σκέψεις

4 notes · View notes

visions-of-hlliana · 5 months

Text

ΚΗΠΟΣ

Έχω την ανάγκη να ξεχορταριάσω το μέσα μου.

Να καθαρίσω αυτόν τον κήπο που εγκατέλειψα χρόνια τώρα.

Ξεκινώντας πρώτα με τα σάπια.

Δηλαδή με την άσχημη καρδιά μου την άδεια.

Να βουτήξω τα χερια μου μέσα στο βρώμικο χώμα και να σκάψω, και να νιώθουν οι παλάμες και οι γροθιές μου κάθε λογής μικροοργανισμούς.

Σκουλίκια, μυρμήγκια, σκαθαρια.

Να τα σκοτώνουν όλα καθώς μανιωδώς σκάβω για να βρω την καρδιά μου.

Τα νύχια μου γεμάτα χώμα, τα γόνατα μου σκισμένα και ματωμένα στην λάσπη.

Λάσπη γιατί βρέχει κάθε μέρα εδώ, και κάθε βράδυ.

Και κουράστηκα ξέρεις.

Η βροχή να μου καταστρέφει τα μποστάνια.

Η βροχή να μου καταστρέφει τα λουλούδια.

Η βροχή να μου καταστρέφει τις φωλιές που φτιάχνουν τα μυρμήγκια μου στο χώμα.

Και όταν, αφού, βρω αυτή την αναθεματισμένη μου καρδιά,

θα την ξεριζωσω.

Και τις χοντρές ρίζες με τα ίδια μου τα δόντια,

θα τις κόψω.

Έχω την ανάγκη να ξεχορταριάσω το μέσα μου.

Γιατί το μόνο που έχει μείνει είναι μια καρδιά που δεν θέλω.

Γιατί κάποτε έδωσα όλα μου τα λουλούδια,

Τα έκανα ανθοδέσμες, για άλλους.

Και μερικοί μου τα έκοψαν χωρίς να ρωτήσουν αν μπορούν να κλέψουν λουλούδια από τον κήπο μου.

Και πλέον δεν φυτρώνει τίποτα άλλο εδώ πέρα.

Όσο και να βρέχει.

Όσο και να κλαίω.

Όσο και να σκάβω.

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #ηλλιανα #σκέψεις #σκεψεις #ημερολογιο #ημερολόγιο #ελληνικο tumblr #ελληνικα #ελληνικο ποστ #ελληνικά #γρεεκς #γρεεκ ποστς

3 notes · View notes

visions-of-hlliana · 10 months

Text

Το Πάρκο (2023)

Λίγο πριν τα 24,

Μα εγώ κλαίω σαν μικρό παιδάκι, και μέσα στον πανικό μου σε ψάχνω. Και σαν εκείνο το ποίημα που κάποτε λάτρευα σου φωνάζω:

-Μα που γύριζες;

Οληνυχτίς τα χέρια μου έψαχναν το σώμα σου καθώς ο εφιάλτης με σκότωνε στον ύπνο μου. Σου έλεγα πόσο μου λείπεις, ενώ εκείνος με μαχαίρωνε πισώπλατα.

Ολημερίς τύλιγα τα χέρια μου γύρω από το αδυνατισμένο μου κορμί σε μια μάταιη προσπάθεια τους να μιμηθούν τα δικά σου. Επανειλημμένοι ψίθυροι μέσα από τα δόντια μου, να λένε πόσο μου λείπεις.

-Συγγνώμη.

Μου λες και τα μάτια μου ξαφνικά ανοίγουν γεμάτα δάκρυα, βλέποντας σε επιτέλους μπροστά μου, να με έχεις αγκαλιά και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά απαλά για να με ηρεμήσεις καθώς καθόμαστε στο παγκάκι ενός αθηναϊκού πάρκου. Με τρεμάμενα χείλη και βλέμμα πικρό σου χαμογελάω ελάχιστα, μα συνεχίζω να κλαίω που επιτέλους είμαι στην αγκαλιά σου.

Η εικόνα διακόπτεται καθώς ο παντογνώστης περνάει από μπροστά μας με ένα τσιγάρο στα χείλη και μας βγάζει μια φωτογραφία Polaroid, την οποία δίνει στα χέρια του αναγνώστη. Ο οποίος έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα και ένα ζευγάρι μπερδεμένα μάτια.

Περιγραφή φωτογραφίας: Ένα πάρκο γεμάτο κόσμο και στο βάθος μια κοπέλα σε ένα παγκάκι να κλαίει μόνη της, με τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από το στήθος της, να την αγκαλιάζουν.

5 notes · View notes

visions-of-hlliana · 1 year

Text

Ν. 3

Πως είναι άραγε να έχεις ελπίδα;

Πως μπορώ να την αγγίξω;

Πολλές φορές δεν σκέφτομαι το ίδιο με τους άλλους.

Πρέπει να δώσω στα πάντα υπόσταση, γιατί αλλιώς νευριάζω που δεν μπορώ να αγγίξω τις έννοιες, τις λέξεις, να τυλίξω τα χέρια μου γύρω τους και να τα πνίξω.

Αρπάζω την ελπίδα από το μαλλί και την πετάω κάτω.

Κάποιος να καλέσει το 100 γιατί θα πέσει κόκκινο και την λογική πλέον δεν την φτάνω.

Σέρνεται και προσπαθώ να την χτυπήσω.

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία όμως μου αρέσει να είμαι η εξαίρεση στον κανόνα.

Αν δεν πεθάνει πρώτη τότε θα πεθάνουμε μαζί, μια ακόμη απόπειρα.

Πως είναι άραγε να έχεις ελπίδα;

Πως μπορώ να την σκοτώσω;

Αν δεν με θέλει εκείνη μία δεν την θέλω 10.

Θυμάμαι πως σηκώνει η μητέρα μου ψηλά το κεφάλι της κάθε φορά που φεύγει και κοιτάει το μπαλκόνι μου, να δει αν είμαι εκει καθώς φεύγει. Και πάντα είμαι.

Αυτή είσαι;

Θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο ξεφυσαει ο γείτονας καθώς βρίσκει κενή θέση να παρκάρει κοντά στο σπίτι μια απλή Δευτέρα.

Αυτή είσαι;

Θυμάμαι τον φίλο μου να μου μιλάει για την αγαπημένη του και να κάνει σχέδια για εκείνον και εκείνη.

Αυτή είσαι;

Θυμάμαι την αδερφή μου να φιλάει το παιδί της και να χαμογελάει.

Αυτή είσαι;

Σου μιλάω.

Αυτή είσαι; Γιατί σέρνεσαι; Με φοβάσαι;

Την γραπώνω από τον αστράγαλο, οι αρθρώσεις τον δακτύλων μου κάτασπρες σαν το χιόνι.

Τσίριζει.

Την τραβάω και πέφτω πάνω της.

Μαχαίρι στο χέρι μου.

Μαχαίρι στην πλάτη της.

Μαχαίρι στο χέρι μου.

Μαχαίρι στην πλάτη της.

Σιγή.

Μαχαίρι στο χέρι της.

Μαχαίρι στην πλάτη μου.

Μαχαίρι στο χέρι της.

Μαχαίρι στην πλάτη μου.

Δεν με ήθελε μία, δεν με ήθελα 10.

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #ηλλιανα #κειμενα #ελληνικα κειμενα #κειμενο #ελληνικη ποιηση #ποιηματα #πεζογραφία #ελληνικη λογοτεχνια #ελληνικο tumblr #ελληνικά #γρεεκ ποεμ #γρεεκς #hllianas visions #visions of hlliana

3 notes · View notes

visions-of-hlliana · 2 years

Text

28. ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ

Κλείνει η πόρτα, κλειδώνω δύο φορές, κύκλους κάνει το κλειδί και εγώ πέφτω κάτω.

Το σπίτι που τόσο καιρό ζητούσα από τα δάκρυα γίνεται μια λίμνη.

Και από το παράθυρο τα αστέρια βλέπουν την θλίψη να με πνίγει.

Ένα ευχαριστώ και ένα φιλί στους γονείς μου που μου έφτιαξαν ένα όμορφο μέρος για να μείνω, μια στέγη ένα φαι, μια ζωή.

Που τελικά δεν άξιζα, που τελικά χαράμισα.

Ένα τελευταίο καλοκαίρι.

Κοίτα πόσο όμορφα περνάνε όλοι.

Και έπειτα κοίτα τα δικά σου χάλια.

Κοίτα πόσο όμορφο είναι το ταβάνι.

Και κοίτα το κάγκελο εκεί πάνω.

Τι παράδοξη τύχη να είναι εκει, σε τόσο χρήσιμη θέση.

Τι έγινε γιατί παγωσες;

Τι νόμιζες; Πως μόλις μείνεις μόνη σου όλα θα φτιάξουν;

Πως θα έβαφες έναν τοίχο στο χρώμα που σου αρέσει και δεν θα ήθελες να πεθάνεις πια;

Δεν νομίζεις πως τόσο καιρό ψάχνεις την ευκαιρία για να λείψεις;

Η " καινούργια " αρχή σου είναι το τέλος σου.

Αυτό σκέφτεσαι κάθε μέρα όλη μέρα, χρόνια τώρα.

Και δεν έχεις πλέον έναν μπαμπά να μπει μέσα στο δωμάτιο απροειδοποίητα όταν δεν θα το θες και μια μαμά να έρχεται να σε φιλήσει κάθε τρεις και λίγο.

Και αυτή είναι η ευκαιρία σου.

Κλείνει η πόρτα, κλειδώνω δύο φορες, κύκλους κάνει το κλειδί και εγώ πέφτω από το ταβάνι.

Μια μέρα θα πάρει, δύο;

Μέχρι να αρχίσει κάποιος να με ψάχνει.

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #γρεεκ #γρεεκ μπλογκ #ελληνικα #ελληνικο μπλογκ #greek posts #hllianas visions #visions of hlliana #greek tumblr #σκεψεις #ημερολογιο

18 notes · View notes

visions-of-hlliana · 2 years

Text

27. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΥ

Όχι, σε καταλαβαίνω.

Αλήθεια, έχεις δίκιο.

Ούτε εγώ θα με άντεχα,

Και γω θα μου αφιέρωνα τραγούδια που μιλάνε για το πόσο με αγαπάω και το πόσο θα είμαι πάντα εκεί για μένα, και μετά θα με πέταγα στα σκουπίδια επίσης.

Ακόμη και στην βροχή, θα είσαι εδώ, αυτό δεν έλεγε το τραγούδι;

Πέρασαν καταιγίδες ξέρεις.

Και είσαι άφαντος.

Είμαι μια μπόρα, ξέρεις.

Και σε θυμάμαι τόσο θολά πλέον.

" Καπνίζω όταν δεν είμαι καλά "

Σου αφιερώνω κάθε μου γαμημένο τσιγάρο απόψε.

Και ένα και δύο και τρία.

Αύριο δουλεύω μα δεν με νοιάζει.

Κάπως πρέπει να με καταστρέψω και απόψε.

Και διαλέγω την νοσταλγία σαν όπλο.

Και συ τραβάς την σκανδάλη με σαδιστικό τρόπο.

Μπορείς να δεις κάθε δάκρυ που έχω ρίξει.

Κάθε φόβο που έχω αντιμετωπίσει.

Έτσι έλεγε το τραγούδι.

Τελικά το αφιερωνες όντως σε μένα ή ήταν απλά για να περάσει η ώρα σου.

Ενώ εγώ σαν ηλίθια πήρα αυτό το τραγούδι και το τύλιξα σαν ζεστή χνουδωτή κουβέρτα τα δύσκολα βράδια γιατί ήταν το δικό μας.

Ήταν το δικό μου

Το δικό σου(;)

Όταν όλα μοιάζουν άπιαστα, να απλώσω το χέρι μου για να βρει το δικό σου.

Έτσι έλεγε το τραγούδι.

Μα κανένα χέρι δεν με βαστάει απόψε.

Και αυτό το απόψε είναι τόσο αιώνιο,

Να..ας πούμε 6-7 χρόνια αιώνιο.

Και ίσως 2 χρόνια από την τελευταία μας αγκαλιά.

Την καταραμένη.

Γιατί ξέρεις δεν σκέφτηκα κανέναν όταν στάθηκα δίπλα σου εκείνη την ημέρα.

Γιατί ξέρεις δεν σκέφτηκα καν τον εαυτό μου και το πόσο με αυτομαστίγωσα για να σε στηρίξω.

Και σου έπιασα το πρόσωπο κλαίγοντας και σου χαμογέλασα πίκρα και σε φίλησα και σε αγκάλιασα και έβαλα το χέρι μου στο στήθος σου.

Και εννοούσα κάθε μου λέξη.

Και ας μας κοίταζαν.

Άραγε ήξερες ότι μετά από αυτό θα με ξεγράψεις για ακόμη μια φορά τόσο εύκολα;

Άραγε σκέφτηκες ποτέ αυτή η κοπέλα τι κάνει.

Πως είναι.

Ζει

Ή πεθαίνει κάθε μέρα.

Ίσως ζητάω πολλά από κάποιον που δεν κατάλαβε τα μάτια μου όσο και να τα κοίταζε.

Ίσως θα σε ξαναδώ στην δική μου κηδεία.

Και ίσως τότε με αγαπήσεις όταν θα έχω φτάσει στη δική μου φθορά

Και ίσως τότε τηρήσεις το τραγούδι μου.

Γιατί τραγούδι σου δεν είναι.

Εγώ το ακολούθησα κατά γράμμα.

Εσύ απλά το άκουσες.

4 notes · View notes

visions-of-hlliana · 5 months

Text

ΣΎΝΔΕΣΜΟΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΌΣ

Προτιμώ να με διαλύσω ολόκληρη και να στραγγίξω το αίμα τούτο που κυλάει μέσα μου,

παρά να σε αφήσω να με αγγίξεις.

Προτιμώ να σε δω να υποφέρεις και να εγκαταλείπεις.

Μονάχα για να δεις πως ειναι.

Αν και πάλι δεν περιμένω να καταλάβεις πως είναι ένας άνθρωπος να φθείρεται.

Προτιμώ να βγάλω τα μάτια μου τα καστανοκόκκινα και να τα θάψω στο πιο όμορφο δάσος που θα βρω σε αυτό μου το ταξίδι,

παρά να σε κοιτάξω.

Τα έκανες να κλαίνε τόσο και εν τέλει να με χάσω.

Αν και πάλι δεν σε ένοιαξε, με έκανες να αλλάξω.

Προτιμώ να γεμίσω το στόμα μου αράχνες μαύρες και άραχλες και να τις αφήσω να υφάνουν όμορφα τον ιστό τους,

της μύγας η παγίδα.

Παρά να αφήσω ξανά τα χείλη μου τα ακουμπήσουν την σαπίλα των δικών σου.

Σαπίλα που αμαύρωσε κάθε όμορφη λέξη...

Σαπίλα που με κυρίευσε και έγινα και εγώ έτσι...

#greece #greek blog #greek poetry #hlliana #γκρικ μπλογκ #hllianas visions #visions of hlliana #σκεψεις #ελληνικα #ελληνικο tumblr #ημερολογιο #ηλλιανα #γρεεκ ποεμ #γρεεκς #γρεεκζ #ελληνικά #γκρικ τεξτ #γκρικ ταμπλερ

1 note · View note