Ο Άγιος Πέτρος ήταν Ιερέας με πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων του προς τον Χριστό και τον λαό. Με το προσωπικό του παράδειγμα, άμεμπτο και διδακτικότατο, φώτιζε και κατάρτιζε τους πιστούς με τα τακτικά και πρακτικότατα κηρύγματα του. Αυτός μάλιστα είναι και ο συγγραφέας της Νηπτικής βίβλου, που εμπεριέχεται στη Φιλοκαλία. Την αγάπη του προς τον Χριστό, δεν την έδειχνε μόνο σε κα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/osios-petros-o-damaskinos-9-fevroyarioy-oi-tesseris-aretes-tis-psychis-mas/

Το ξερίζωμα των παθών

Το ξερίζωμα των παθών

  Τα πάθη στον άνθρωπο εφόσον είναι μικρά είναι δυνατόν να τα κόψει άνετα, εάν θέλει βέβαια. Όταν όμως από αμέλεια και αδιαφορία αυτά σκληρυνθούν, τότε απαιτείται περισσότερος κόπος και προσπάθεια. Εάν δε γίνουν τόσο σκληρά που να μη μπορεί κανείς να απαλλαγεί από αυτά όσο κόπο και αν καταβάλει, τότε χρειάζεται και η βοήθεια αγίων ανθρώπων, μαζί βέβαια με την δύναμη του Θεού. Συμβαίνει δηλαδή…

View On WordPress

07/01/24

Ποτέ δεν ξέρεις τελικά τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Μπορεί εκεί που δεν το περιμένεις να γίνει μια ανατροπή. Ίσως δεν έχει τόσο σημασία η ίδια η ανατροπή, όσο αυτό που αντιπροσωπεύει. Όλα όσα συνοδεύονται από αυτήν. Όπως τα συναισθήματα που σου προκαλεί, τη σημασία της, τον διαφορετικό τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από αυτήν.

Είναι λογικό να είσαι χαμένος, μπερδεμένος. Είναι δύσκολο να καταλάβεις όλα όσα σηματοδοτεί αυτή.

Μην χάνεις την υπομονή σου. Συνέχισε να προσπαθείς. Να πατάς τα πόδια σου στην γη, γερά.

Ξέρω πως η ανάγκη σου να πετάξεις πολλές φορές σε παρασέρνει, σε γεμίζει σκέψεις, βουίζει το μυαλό σου, σε τρελαίνουν τα "αν", τα "γιατί".

Ανάσες.

Τελικά όντως η υπομονή και η επιμονή είναι αρετές. Θα το καταλάβεις.

Είκοσι χρόνια μετά την πολύκροτη εμφάνισή του το Cloud Atlas επιστρέφει στο προσκήνιο με νέα μετάφραση και επετειακή έκδοση στα ελληνικά. Συνοδεύεται από ειδικό επίμετρο του Βρετανού συγγραφέα, ο οποίος ανιχνεύει όλη αυτήν τη περιπετειώδη διαδρομή που κατέστησε το μυθιστόρημα το πλέον ρηξικέλευθο και αξιομνημόνευτο στην αυγή του 21ου αιώνα.

Τώρα, λοιπόν, που το σύννεφο των ενθουσιωδών αντιδράσεων για ένα βιβλίο που δικαίως μας εισήγαγε στη νέα εποχή μιας εντελώς καινοτόμου γραφής, δυναμικής, γεμάτης ενέργεια και μεστής στον τρόπο που χειριζόταν τη πολυφωνία έχει υποχωρήσει μπορούμε να δούμε με μεγαλύτερη καθαρότητα τις αρετές του και να ξαναταξιδέψουμε στα διαφορετικά χωροχρονικά τοπία της αφήγησής του.

Πρόκειται για την ευφυή συναρμογή έξι ιστοριών που διαδραματίζονται σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, από τη δεκαετία του 1850 μέχρι τον 25ο αιώνα και δίνουν την αφορμή να ξεδιπλωθεί ένα τεράστιο φάσμα αναφορών, αποδεικνύοντας την ικανότητα του Μίτσελστο στήσιμο μιας πολύπλοκης, εγκιβωτισμένης αφήγησης.

Το παράδοξο είναι ότι, είκοσι χρόνια μετά την έκδοσή του και με τη μεσολάβηση των πιο νοσταλγικών βιβλίων που έγραψε ο Μίτσελ, όπως το πρόσφατο Utopia Avenue (επίσης από το Μεταίχμιο), το Cloud Atlas διατηρεί το σφρίγος και την ανατρεπτική του δύναμη. Μοναδική παραφωνία, ίσως, σε όλη αυτή την εντυπωσιακή διαδρομή η μεταφορά του στον κινηματογράφο από τις αδελφές Γουατσόφσκι και τον Τομ Τίκβερ, που μάλλον δεν το δικαίωσε, επιβεβαιώνοντας την περίφημη φράση του Τζόναθαν Φράνζεν ότι τα βιβλία γράφονται ακριβώς για να μη μεταφέρονται με επιτυχία στο σινεμά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

Άμα δεις ένα Ελληνικό βίντεο όπου γίνεται η παραμικρή αναφορά στο εξωτερικό, και ειδικά άμα τολμήσει κάποιος να αναφέρει οποιοδήποτε θετικό για τη δική μας χώρα, είναι λες και έχουν ειδοποίηση αυτόματα ένα εκατομμύριο ξενιτεμένοι Έλληνες και μπαίνουν όλοι μαζί και γράφουν πως ήταν η καλύτερη επιλογή της ζωής τους που έφυγαν και πως δε θα μπορούσαν ποτέ να ξαναζήσουν στην Ελλάδα, και πως δεν αντέχουν χωρίς την τάξη, καθαριότητα, πράσινο, αστική αισθητική, κοινωνική ευθύνη και ευγένεια, που είναι πάντα κομμάτι της δικής τους ιδιοσυγκρασίας.

πχ.

"Δεν μπορώ την αναξιοκρατία και την έλλειψη σεβασμού. Αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός (ψεύτικη ανωτερότητα), μπορεί απλά να είναι ίδιον της προσωπικότητάς μου"

Ναι, φίλη, διότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε προσωπικότητες που τρελαίνονται για αναξιοκρατία και αγένεια.

Αν είναι τόσοι πολλοί όντως οι Έλληνες που δε μπορούν χωρίς αυτές τις αρετές - εκατοντάδες χιλιάδες ως φαίνεται - γιατί η χώρα ήταν πάλι χαοτική, γκρἰζα, βρώμικη, άσχημη στις πόλεις, με αγένεια και αναισθησία... πριν το μεγάλο κύμα μετανάστευσης; Πού ήταν όλοι αυτοί και γιατί κανένας δεν επιτέλεσε κοινωνικό / πολιτικό έργο; Ή να προσπαθήσει τουλάχιστον; Δε λέμε ότι έπρεπε να πετύχουν όλοι. Αλλά να δείξουν ότι νοιάζονται. Εγώ πάντως αυτό που θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια είναι νέους να λένε: "τελειώνω σπουδές και φεύγω σιγά μην κάτσω ελλάδα λολ".

Από τέτοια κοινωνική ευθύνη πήξαμε.

ΥΓ: Προς θεού δεν κατηγορώ ούτε κριτικάρω κανέναν που έφυγε για ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ λόγο, απλά έχω την αμυδρή υποψία ότι πολλοί από αυτούς τους Έλληνες απλά φλεξάρουν σε μας τους διεφθαρμένους αγωγιάτες την ανωτερότητα της καθημερινότητας και των επιλογών τους. Μια συμπεριφορά δηλαδή γνησίως Ελληναρίστικη, που απ' ό,τι φαίνεται δεν την έσβησε ακόμα το Μάλμο της Σουηδίας. Θα το σεβόμουν εκατό φορές περισσότερο αν κάποιος απλά έλεγε "φεύγω για να πληρώνομαι καλύτερα" ή «πάντα μου άρεσε το Άμστερνταμ» παρά τις γελοιότητες περί κοινωνικής ευθύνης που τους έχει γίνει καραμέλα. Δεν είσαι κοινωνικά υπεύθυνος αγαπητέ, απλά εκεί τόλμα να μην είσαι, και έχεις μαζέψει βαλίτσες χωρίς επιστροφή... Παρεπιπτόντως, κοινωνικά υπεύθυνος είναι αυτός που ενδιαφέρεται και δραστηριοποιείται για τη βελτίωση μιας κοινωνίας και όχι αυτός που εμφανίζεται ξαφνικά σε μια κοινωνία δουλεμένη και φροντισμένη από άλλους, μόνο και μόνο για να βάλει την βούλα της έγκρισης και να το παίξει Ελβετός από κούνια.

Εορτάστηκε στις 18 Σκιροφοριώνος (Ιουνίου) σύμφωνα με το επίσημο και παραδεδομένο ιερατικό τυπικό της Ε.Ε.Θ., το Θερινό Ηλιοστάσιο στον εν Αθήναις αναγνωρισμένο Ναό μας. Μαζί με τον κυρίαρχο Θεό του Μηνός, Ερμή και τις αρετές της Ευκοινωνησίας και Ευσυναλλαξίας.

Εορτασμοί για το Θερινό Ηλιοστάσιο πραγματοποιήθηκαν και από τα παραρτήματα του ΥΣΕΕ σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Στο Θερινό Ηλιοστάσιο εγκαινιάζουμε το καλοκαίρι και εορτάζουμε την μέγιστη φανέρωση του θεού Απόλλωνος. Είναι η ημέρα με την μεγαλύτερη διάρκεια καθ' όλο το έτος. Αυτές οι ημέρες που το ηλιακό φως κυριαρχεί βρίσκονται στην κορύφωση ενός κύκλου όπου η ηλιακή συνείδηση φτάνει εγγύτερα στην πηγή απ' όπου προήλθε. Με τον εορτασμό για το Θερινό Ηλιοστάσιο τιμούμε τους θεούς Απόλλωνα, Ήλιο και τον κυρίαρχο του μηνός Ερμή.

It was celebrated on the 18th of Skiroforion (June) according to the official and handed down priestly formality of the Greek Orthodox Church, the Summer Solstice in our recognized Temple in Athens. Together with the ruling God of Minos, Mercury and the virtues of Sociability and Sociability.

Celebrations for the Summer Solstice were also held by the YSEE branches in Greece and abroad.

At the Summer Solstice we inaugurate summer and celebrate the greatest manifestation of the god Apollo. It is the longest day of the whole year. These days when sunlight predominates are at the peak of a cycle where the solar consciousness reaches closer to the source from which it came. By celebrating the Summer Solstice we honor the gods Apollo, Helios and the ruler of the month Mercury.

Ο χαρακτήρας του αθρώπου αλλάζει,

Οι αρετές του, όχι

Άγιος Νεκτάριος: Ν’ αποφεύγετε τα άκρα

Άγιος Νεκτάριος: Αυτός που δεν έχει μεγάλες αρετές και συναγωνίζεται με τους τέλειους, θέλοντας να ζει με αυστηρότητα, όπως οι άγιοι ασκητές, αυτός κινδυνεύει να υπερηφανευθεί και να πέσει.

Σας συνιστώ να έχετε σε όλα διάκριση και φρόνηση. Ν’ αποφεύγετε τα άκρα. (more…)

View On WordPress

«Σιγά-σιγά, πήρα το βάρος και τις ευθύνες των πράξεων μου από τους ώμους των συνθηκών και των τάσεων του καιρού μας και τις μετέφερα στις δικές ��ου πλάτες. Δεν μου φταίει κανείς, ούτε και για κανενός τα λάθη ή τις αρετές είμαι υπεύθυνος. Αν κάποιοι δρόμοι συγκλίνουν με το δικό μου, ας θεωρηθούν αναπόφευκτες της ζωής συμπτώσεις και όχι προσαρμογές.»

Κώστας Τσόκλης

ISBN: 978-960-16-5547-5 Συγγραφέας: Mossé Claude Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-09-04 Διαστάσεις: x Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

ISBN: 978-960-16-5547-5 Συγγραφέας: Mossé Claude Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-09-04 Διαστάσεις: x Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

Συνήθως βάζουμε τον πήχυ ψηλά, όταν μιλάμε για χαρίσματα που δωρίζει ο Θεός στον καθένα από εμάς. Ενώ δε κοιτάμε τα μικρά που για εμάς ενώ είναι ψίχουλα τετριμμένης καθημερινότητας για Τον Ουρανό είναι μεγάλα και σπουδαία! Ένα χαμόγελο. Μια όμορφη λέξη συμπαράστασης. Ένα άγγιγμα. Μία αγκαλιά. Ένα μήνυμα στο κινητό. Ένα τραγούδι, έστω και φάλτσο. Μία καλημέρα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/apo-ta-mikra-kai-asimanta-mporoyme-na-ftasoyme-se-megales-kai-spoydaies-aretes/

ISBN: 978-960-16-5547-5 Συγγραφέας: Mossé Claude Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-09-04 Διαστάσεις: x Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

ISBN: 978-960-16-5547-5 Συγγραφέας: Mossé Claude Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-09-04 Διαστάσεις: x Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ παραμένει ελκυστικό; Ίσως επειδή όλοι μας έχουμε μια πολύ ουσιαστική, σχεδόν γενετικά προσδιορισμένη, ανάγκη ν’ ακούμε ιστορίες και οι συγγραφείς των αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι από τους πιο επίμονους αφηγητές ιστοριών.

Από την εποχή του μεσοπολέμου ως τις μέρες μας η λογοτεχνία του εγκλήματος εξακολουθεί και να καλλιεργείται και να έχει απήχηση, ενώ όλοι μας ζούμε κοντά στο έγκλημα πια. Οι ανθρωποκτονίες, οι ληστείες, οι οικονομικές απάτες, το εμπόριο ναρκωτικών δεν είναι κάτι που μαθαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων. Είναι η ζωή δίπλα μας που μας ζητά να την ψηλαφίσουμε.

Οι επίγονοι του Τσάντλερ, του Κέιν, του Χάμετ και του Τόμσον θα μπορούσαν να μοιραστούν σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Σ’ εκείνους που διαθέτουν αδιαμφισβήτητο λογοτεχνικό ταλέντο αλλά μένουν οικειοθελώς εγκλωβισμένοι σε μια «κλασική» ατμόσφαιρα και σ’ εκείνους που χρωστούν την ακτινοβολία τους όχι τόσο στις λογοτεχνικές αρετές τους αλλά στην απολύτως σύγχρονη θεματολογία τους. Ο Αμερικανός Μάικλ Κόνελι ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Παιδί ευκατάστατης οικογένειας, γεννημένος το 1956 στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, μίλια μακριά από τον κόσμο του περιθωρίου, ο Κόνελι επεδίωξε να γνωρίσει τον κόσμο του εγκλήματος μέσα από τη δημοσιογραφία. Πριν αφοσιωθεί στη συγγραφή μυθιστορημάτων, είχε διαπρέψει ως αστυνομικός και δικαστικός ρεπόρτερ των «Los Angeles Times» κι είχε υπάρξει υποψήφιος για το βραβείο Πούλιτζερ.

Ως προς τη γραφή, ας μη γελιόμαστε. Ο Μάικλ Κόνελι, παρά το στιβαρό και λιτό ύφος του, δεν φτάνει ούτε στο δαχτυλάκι του Τόμας Χάρις (βλ. «Χάνιμπαλ») όταν προσπαθεί να εξερευνήσει τα σώψυχα ενός σίριαλ κίλερ. Καταφέρνει, ωστόσο, να μην παρασύρεται από την ταχύτητα της πλοκής και να πλάθει ολοκληρωμένους χαρακτήρες.

Από το 1997 που δημοσιεύτηκε το πρώτο του μυθιστόρημα στα ελληνικά (βλ. «Σκοτεινή ηχώ», Κέδρος) μέχρι σήμερα, τα μεταφρασμένα βιβλία του Κόνελι στη γλώσσα μας φτάνουν τα τριάντα – με πιο πρόσφατο το «Σκοτεινές ώρες» (μετ. Χρ. Σακελλαροπούλου, Διόπτρα) η πλοκή του οποίου εκτυλίσσεται στο εφιαλτικό Λος Άντζελες πάντα, την περίοδο του κορωνοϊού, όπου ο διασημότερος ήρωας του Αμερικανού συγγραφέα, ο ξερακιανός και πεισματικά αδιάφθορος αστυνόμος Χάρι Μπος, κρατά ρόλο δευτεραγωνιστή.

Από την πένα του πολυβραβευμένου Κόνελι έχουν προκύψει κι άλλοι διάσημοι ήρωες, όπως η στοχοπροσηλωμένη στο καθήκον ντετέκτιβ Ρενέ Μπάλαρντ, ο χαλαρός «δικηγόρος με τη Λίνκολν» Μίκι Χάλερ, καθώς και ο Τζακ Μακ Αβόι, το alter ego του Κόνελι, που πρωτοεμφανίστηκε το μακρινό 1996 στον «Ποιητή» (μετ. Γ. Καστανάρας, Λιβάνης, 2000).

Την ιστορία του «Ποιητή» –μια ιστορία πλημμυρισμένη από θανάτους και από στίχους του Έντγκαρ Άλαν Πόε ως συστατικά ενός περίπλοκου γρίφου– την αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο Τζακ Μακ Αβόι, επιτυχημένος αστυνομικός ρεπόρτερ, εφοδιασμένος με όλες τις δόσεις ετοιμότητας και κυνισμού που απαιτεί το επάγγελμα.

Ο τελευταίος ξετρυπώνει εγκληματικές υποθέσεις από τα ψιλά του επαρχιακού τύπου, σκαλίζει μέσα σε θολά νερά και παραδίδει στους αναγνώστες της εφημερίδας τα πιο πλήρη, διαβαστερά και αξιοπρεπή ρεπορτάζ. Μέχρι που ο δίδυμος αδελφός του, αστυνομικός το επάγγελμα, βρίσκεται νεκρός με μια σφαίρα στον ουρανίσκο. Κι ο ίδιος, αρνούμενος ν’ αποδεχτεί την εκδοχή της αυτοκτονίας, επιφορτίζεται όχι μόνο με τη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος αλλά και με το κυνήγι του δολοφόνου.

Θρίλερ που κόβει την ανάσα. Καταιγιστική δράση και απανωτές ανατροπές. Σασπένς ως την τελευταία σελίδα. Φράσεις κλισέ όπως αυτές ταιριάζουν στον «Ποιητή» όπως και σε πολλά έργα της μαζικής λογοτεχνίας.

Αν όμως ο Κόνελι κατάφερε να ξεχωρίσει από τον σωρό και να συμπεριληφθεί στ’ αστέρια του αμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, αυτό οφείλεται στη σύγχρονη θεματολογία του –το είπαμε–, στη βαθιά γνώση του περιβάλλοντος στο οποίο κινούνται οι ήρωές του και στην ψύχραιμη, δίχως εκρήξεις συναισθηματισμού, αφήγησή του.

Ο «Ποιητής» είναι από τα βιβλία που δεν θα μπορούσαν να γραφτούν στην προ-Ιντερνετ εποχή. Βασικό μοτίβο της πλοκής του είναι ο τρόπος δράσης των απανταχού παιδόφιλων και η αγοραπωλησία σχετικών φωτογραφικών αρχείων μέσω του διαδικτύου.

Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο των πρακτόρων του FBI και των νοσηρών πλασμάτων που ικανοποιούν τα βίτσια τους πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας. Είναι τέτοια δε η βαρύτητα που δίνει ο Κόνελι σ’ αυτό το στοιχείο, ώστε ένας άσχετος με την υψηλή τεχνολογία στα τέλη της δεκαετίας του '90 ίσως να δυσκολευόταν στην ανάγνωση.

Ωστόσο, θα παρηγοριόταν με το ότι όσα διαδραματίζονται μέσα στα αστυνομικά και τα δημοσιογραφικά γραφεία αναπαρίστανται πολύ πειστικά. Και, κυρίως, θα θυμόταν για καιρό τον Τζακ Μακ Αβόι να παλινδρομεί ανάμεσα στο κυνήγι της αποκλειστικότητας και στην αποκατάσταση της μνήμης του αδελφού του και να βγαίνει χαμένος στο παιχνίδι του έρωτα εξαιτίας της αιώνιας καχυποψίας του…

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

ISBN: 978-960-16-5547-5 Συγγραφέας: Mossé Claude Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-09-04 Διαστάσεις: x Εξώφυλλο: Χαρτόδετο