Her şeyi tek başına halletmiş olma güçlüğü insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. Ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. Çok güçlü olmakta yenikmektir bazen. İnsan bazen en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yıkılabilir. Olabilir.

Sabahattin Ali diyor ya hani "kendimi bir balkondan aşağı daha rahat bırakırım , bi insana bırkakmaktansa öyle çok korkuyorum insandan" diye. İnsan insanın bazen evi ,bazen yurdu, bazen umudu,bazende yanılgısı ve yenilgisidir. Ve daima,insan insanın kapanmayan o yarasıdır...

Çocukluğuma...✍🏻

Emre Aydın’ın “Ve ben alışmadım da parçalandım” dediği yerden anlasaydın yeterdi..

Evime dönmek istiyorum ama evim neresi bilmiyorum. Öyle bi his...

bencilleştim mi bilmiyorum ama başkasından önce kendimi düşünecek kadar akıllandım buna eminim

Dengim olmayan insanları bu kadar şımarttığıma inanamıyorum..!

Bu ben olur gibi :)

Ömürlük bir insan kazandım derken, ömürlük bir ders alıyor insan...

Asla anlamıyorlar, bu his geçer mi bu acı diner mi bilmiyorum ama insan çok kere yenilince bir daha bırak kazanmak için çaba sarfetmeyi bir daha o topa giremiyor... Birini "onun kalbi benim yuvam, ben orda nefes alıyorum" dicek kadar çok seversin ve onun yaktığı kibritle yanan ateşte kavrulur,bitersin... En acısı da ölmezsin, ölmeyi diler o acıya katlana katlana, yana yana öğrenirsin yaşamayı...