#yine başardım
Text
Bugün bir şeyi başardım.
17 notes
·
View notes
Text
hayır gerçekten insanlar nasıl motive oluyor ne motive ediyor sizi???
#öylesine gidiyorum ya#tamam ben bunu yapıyorum mesela ama isteyerek değil ki yapmam gerektiği için#tamam okuyayım iş sahibi olayım başarılı olayım ama yine isteyerek yapmıyorum#yapacağım evet ama isteyerek değil ama yaparım yani tamam#beni motive eden bir şey yok bulamıyorum#sonunda elde edeceğim beni mutlu edecek ya da tatmin edecek bir şey yok#bir şeyleri başarmak beni tatmin etmiyor daha fazlasını istiyorum ben ne istiyorum bilmiyorum ama o his yeterli değil#tamam başardım istediğim her şeyi sonra ne olacak yeni bir hedef bulman gerekiyor ama benim hedefim yok ki#ben yapmak zorunda olduğum için yapıyorum zevk vermiyor bu yüzden enerjim yok diyorum yorgunum diyorum çünkü istemiyorum ki
18 notes
·
View notes
Text
Ne denmelidir bilmiyorum. Öncelikle açıklama ile başlayalim. Telefonumu sıfırladım ve şifreyi unuttum hesabıma tekrar giriş asla yapamıyorum. İki gündür insan üstü bir çaba sarf ettim düzelmesi için fakat olmadı her zaman ki gibi bunu da mahv etmeyi başardım arkadaşlar. Üzülüyorum çünkü yanlız hayatıma gerçekten samimiyet neşe katan insanlar tanımama sebep olmuştu o blog... Ancak bana " olsun yine de devam etmeliyim hem zaten içimden gelenleri yazıyordum tekrar öyle yaparım" demek düşüyor. @nedengeldin değil artık @nedengeldindevam . Saygılarımla 🦋
54 notes
·
View notes
Text
bak, ben de biliyorum içimde yanan ateşin bir gün beni de tamamen yakacağını ve ardımda yalnızca rüzgâra savrulan küllerimin kalacağını. biliyorum, derinimde sakladığım binlerce yaranın gün gelip beni kan kaybından öldüreceğini. biliyorum, her gün uyumak adına biraz daha yorduğum bedenimin bu döngüyü kaldıramayacağını. bak, ben biliyorum. hep bir şeyler için çabalasam da yorgun düşüyor ruhum, gönlüm üşüyor. ama bak, ben inatla yanı yoldayım. deniyorum. çabalıyorum. inan bana, direniyorum her şeye. bir kez inanacaksan bana, buna inan. içimdeki nefretin ateşi sönmedi belki ama o yangını cılız bir ateş parçasına çevirmeyi başardım. içimdeki sesi diriltmeyi başaramadım ama ördüğüm tüm duvarlardan birkaç parça tuğla sökmeyi başardım. ellerim kan revan ama görme sen. ben iyiyim veya iyi olacağım. bir avuç ilaç alıp bedenimi uyuşturacağım belki, bilmiyorum. dışarı çıkacağım biraz konuşup sonra susacağım ama artık bağırmam gereken yerde haddinden fazla bağıracağım. bir köşede içeceğim sigaramı yine aynı şekilde, titreyen ellerimle. sonra bir daha adım atmayacağım o sokağa, defalarca olduğu gibi. hep kaçacağım belki, bilmiyorum. savaştığım düşmanı tanımıyorum veya tanımazdan geliyorum. bir uçurum olsa da yolum inan bana, o uçurumun dibinde yaşam var. şimdi, gel yamacıma. ilaçlar uykumu getiriyor. izin ver, biraz uyuyayım.
62 notes
·
View notes
Note
Nagi belki görürsün belki görmezsin ama ben yine de yazmak istedim, ben şu birkaç hafta çnce en yakın erkek arkadaşıyla arasına soğukluk giren ve nasıl iletişim kuracağını bilemeyeb kız dksbslsnd benim yakın arkadaşım ve aynı zamanda arkadaş geubumuzda olan bir arkadaşım sayesinde her şeyi konuştuk ve tekrar konuşmaya başladık henüz eskisi gibi değiliz ama o soğukluk yok aramızda hem sana hem de diğer iki kişiye çok teşekkür ederim💖💖 korkuyordum ama sayenizde başardım dlsndlsndlsnd artık daha cesurum daha güçlüyüm🥹🥹🥹
Ya ahahaha hatırladım ve çok sevindim, doğru iletişim her şey cidden ya
67 notes
·
View notes
Text
BEN SOSYAL KOMINISTIM ama SİZLERE KAPİTALİZMİ KENDİ AĞZINDAN ANLATAYIM DEDİM
👇👇👇
Merhaba...
Ben Kapitalizm!
Küçük kızlarınızı Barbie bebeklerle büyüttüm, “bugün sizden estetik operasyon için para istiyorlar” diye neden şaşırıyorsunuz!
Çıkarlarım uğruna kocaman bir moda endüstrisi yarattım!
İstediğimi de elde ettim; 17 yaşındaki kızların çoğu dış görünüşlerinden rahatsız.
Ben Kapitalizmim! Bir kadının bir moda dergisini 15 dakika karıştırması kendi vücudunu beğenmemesine yetiyor!
Ben Kapitalizmim ve bakış açınızı öyle bir değiştirdim ki, hırsız bir CEO'nun hayat hikâyesi sizin için "azim ve başarı hikâyesi" olabiliyor.
Ben Kapitalizmim ve ortalama bir insanın günde 5,5 saat TV izlediği, kitap okumadığı, tiyatro ve sinemaya çok az gittiği bir toplumda alaşağı edilmek gibi bir kaygım yok!
Ben Kapitalizmim ve Steve Jobs tabii ki çok önemli biriydi, ancak %1'inizin ihtiyacı olan makineleri 3.Dünya ülkelerinde, ucuz işçilerle üretmekte çok başarılıydı…
Elbette bütün kapitalistler birer "aziz" gibi konuşacaklar, tıpkı Bill Gates gibi, 150 milyon dolarlık 66.000 m2 bir evde yaşayan bir aziz!
Ben Kapitalizmim ve benim yüzümden ortalık miras kavgaları yüzünden kanlı
bıçaklı olmuş akrabalarla dolu. Her yıl 20 milyon çocuk açlıktan ölürken siz bir koşu bandının üstünde fazla yağlarınızı eritmek için ter döküyorsunuz!
Ben Kapitalizmim ve benim yüzümden dünyada 600 milyon obez ve 1,4 milyar aç insan var!
Ben Kapitalizmim ve Starbucks için kahve üreten bir çiftçinin oradan bir bardak kahve satın alabilmesi için 3 gün çalışması gerek!
Ben Kapitalizmim ve Uzak Doğu'da 6-12 yaş arası kızlar 200 dolar gibi komik bir paralarla seks kölesi olarak satılıyorlar.
Ben Kapitalizmim ve "serbest piyasa ekonomisi" dünyanın en büyük yalanı.
Ben Kapitalizmim ve Amerikalıların % 24'ü eğer milyarder olmaları için bütün ailelerini reddetmeleri gerekecekse, bunu yapabileceklerini söylüyor.
Ben Kapitalizmim ve kadınlara sesleniyorum! Lütfen birer obje haline
geldiğinizi aklınıza getirmeden Victoria's Secret'a koşun. Victoria's Secret ülkelerine Türkiye de eklendi, avuç içi kadar çamaşıra 80 dolar verince çok mutlu olacağınızı garanti ediyorum!
Ben Kapitalizmim ve 15 yaşındaki bir çocuğun iPad alabilmek için böbreğini
sattığını duyunca zevkten dört köşe oldum!
Ben Kapitalizmim ve Madonna'nın sadece Londra'da 8 evi var, ortalama 600
evsize barınak olabilecek büyüklükte.
Ben Kapitalizmim ve Tayland'da Disney fabrikası için çalışan bir çocuğun
Disneyland'e girecek parayı çıkarması için 55 gün çalışması gerek.
Afrika kıtası dünyanın altın rezervlerinin % 90'ını elinde bulundurmasına rağmen, dünyada sadece 4 tane Afrikalı milyarder var.
Ben Kapitalizmim ve Afrika kıtasından her sene 8,5 milyar dolar değerinde
pırlanta çıkıyor, kıtanın açlık sorununu çözmeye yetecek miktar...
Ben Kapitalizmim ve siz pırlantalara bayılırsınız, Hindistan'da 1milyon kişi günde 1,2 dolar kazanarak o pırlantaları üretiyorlar.
Dünyayı sarışın kadınların güzel olduğuna inandırdım, bu yüzden Asya kıtasında 300 milyon kadın düzenli olarak beyazlatıcı sabun kullanıyor.
Ben Kapitalizmim ve sizin hayatlarına özendiğiniz Hollywood yıldızlarının % 64'ü kokain bağımlısı.
Ben Kapitalizmim ve yılda 20 milyon çocuk açlıktan ölürken, siz aynı tişörtü
haftada iki kez giymeye utanıyorsunuz.
Ben Kapitalizmim ve siz hangi Tanrı’dan bahsediyorsunuz, artık farkına varın, taptığınız tek tanrı benim!
Ben Kapitalizmim ve siz hangi Tanrı’dan bahsediyorsunuz, Müslümanlar 5 yıldızlı Kâbe manzaralı otellerinde, "ibadet" ederlerken?
Ben Kapitalizmim ve siz hangi Tanrı’dan bahsediyorsunuz, bütün dünya Hıristiyan bayramı Noel'i sırf alışveriş yapıp eğlenmek için "kutlarken"?
ABD'de 7 milyon evsiz insanın olduğundan kimsenin haberi yok, çünkü TV'de gördüğünüz Amerikalıların hepsi havuzlu villalarda yaşıyorlar.
Ben Kapitalizmim ve yine başardım! Bütün kadınları dolapları tıka basa dolu
olduğu halde giyecek hiçbir şeyleri olmadığına inandırdım.
Dünya nüfusunun % 50'si dünya kaynaklarının ve zenginliklerinin % 1'ine
sahip. Dünya nüfusunun % 1'i dünya kaynaklarının ve zenginliklerinin % 50'sine sahip.
Ben Kapitalizmim ve bankacılar benim evlatlarım.
Amerikalıların % 85'i eğer ekonomik durumlarını iyileştirebilecekse faşist
bir hükümeti seçebileceklerini söylüyor. İşte bu kapitalin gücü!
Sizi özgür bırakmayan, fikirlerinize sansür vuran, en sonunda polis kurşunuyla öldüren bir devleti kendi elinizle kurmanız ne tuhaf?
Sizin ağzınızı burnunuzu kırıp hapse tıkmaları için bir devlet kuracak parayı, kendi vergilerinizle sağlamanız ne kadar tuhaf?
Amy Winehouse gibi bağımlılara acırken, hepinizin birer bağımlı olduğunu unutmanız ne kadar komik!
Zavallı tüketim bağımlıları.!!!🌴
Joseph Stiglitz - Eşitsizliğin Bedeli
30 notes
·
View notes
Text
Yine geleneği bozmadım ve bir sevgililer gününde daha sap kalmayı başardım.
25 notes
·
View notes
Text
arrkadasslaarr
niye böyle bir giriş yaptım bilmiyorum dhdhfhd iki buçuk aydır girmemişim hepinizin bloglarına bakıp çıktım genel olarak bıraktığım gibisiniz. etkileşim versem ne vermesem ne diyerek kalplemedim sizi ama inşallah kızmazsınız...(biz de seni kalplemiycez mahpeyker ne halin varsa gör) buraya hiç girmiyorum ve bi yandan da sizi burda bıraktığım için özlüyorum. benim özlem ve sevgimi ifade etmek için yüz yıl beklemem biraz şey neyse sorun sizde değil bu sitede zaten diyip daha da toksikleşiyim sdfhsh
hayırdır ne bu enerji derseniz de dönem bitti resmen geçen hafta bütsüz geçersem mayıs sonundan eylüle kadar bomboşum yani evdeyim işte bu hafta da annemle kardeşim gelcekler yanıma onları gezdircem biraz annem airbnb tutmama izin vermedi dokuz metrekare odada mükemmel günler geçiricez inanıyorum dfhfdh neyse en azından dönünce evimiz ne büyükmüş derler şükrederler. yurtta hemen alt katımda türk bi kızla tanıştım kızın beni gördüğündeki sevincini sanırım sayılı insan yaşamıştır gurbetçi türklerin kendi yaşam alanlarında türklerden kaçıp başka yere gelince türk bulamadıkları için depresyona girmeleri konulu bi çalışma talep ediyorum. ben henüz gurbetçi kafasında değilim mümkün olduğunca kaçmaya devam fazla soru soruyorlar napıyım. bi süredir peygamber kıssalarını türkçeden fransızcaya çeviriyorum orijinal metinleri yazanlar kaynak olarak bütün dinlerin kitaplarını kullanıyolar ama müslümanlara yönelik bi çalışma değişik şeyler öğreniyorum o da iyi oluyo. çevremdeki insanlarda baya bi değişiklik yaptım daha doğrusu hayatımın merkezine kendimi koymayı başardım gibi oldu o yüzden de otomatik olarak bazılarını attık kenara. sadece fazla alttan alıp anlayış gösterdiğim kişileri bi anda hayatımdan atıyorum onlar da basit bi şeyden dolayı tavır aldım sanıyolar o açıdan hatalıyım onu kabul ediyorum düzelticem inşallah. aşk meşk vardır diye bakan varsa bakmasın erkolarla göz göze gelmemeye devam ben shdfhd düşman değilim de yani ablanızım çocuklar ben sizin bu da işin şakası hala arkadaşız sanan on ayda bir görüştüğüm manyak eski arkadaşım her görüştüğümüzde aynı kişiden bahsediyo tanışmam için baskı yapıyo ama aynı yerden ikinci kez almıyım ben ya bi de bu bazı hemcinslerimin ay o seni görse kesin kabul eder çok güzelsin bilmem ne laflarından da illallah geldi benim tipimle ya da karakterimle alakalı bi çekincem yok zaten dedim başka türlü anlamıyolar neyse işte yine gecenin bi vakti girdim yazdım uzun uzun sen hem girme bakma o kadar hem de uzunca yaz yüzsüz gibi kimseyi de layklamadın zaten yazıklar olsun
8 notes
·
View notes
Text
Ben ortaokulda gittiğim okulun lisesine gidiyorum, 7.senem yani bu okulda artık. Ve 5.sınıftan beri hep Türkiye geneli olan bazı denemelerde törenden önce yanlarına çağırıp çikolata veriyorlardı, ben 5.sınıfta çok hırslanmıştım o çikolatadan almak için ama başaramamıştım bir türlü. Liseye geçince çikolatayı almaktan çok oraya çıkmayı istedim. İlk iki sene herhangi bir çabam olmamıştı, şimdi de aynı şekilde ama türkiye geneli olduğumuz bir denemede tyt birincisi olmuşum. Amacım birinci olmak falan değildi açıkçası sadece denemeden güzel bir puan yapmak istiyordum ama birinci olmuşum. Ve bugün törenden önce yine denemelerin ilk üçteki kişileri çağırdılar. Bu sefer bende çıktım oraya. Çıkınca biraz duygusallaştım vay be dedim çıktım sonunda şuraya, hem de iki veya üçüncülükle değil birinci olarak çıktım. Benim ismim söylendikten sonra ben çıkarken müdür yardımcısı şey de söyledi "Okulda birinci ve Türkiye genelinde de 9 bin küsür kişiden 973.oldu arkadaşımız" dedi. Öyle işte biraz geç oldu ama dbjdnfjf başardım. Sonunda bende başardım.
:)
31 notes
·
View notes
Text
Tabiri caizse hayatım boyunca tırmalamak zorunda kaldım. Baktım olmuyor vazgeçtim birkaç yıl önce çabalamaktan. Bırakmamın birçok sebebi var; biraz yılgınlık, biraz yorgunluk, biraz da hayalkırıklığı.
İlk başlarda çok bocaladım. Vazgeçmek kolay oldu fakat susmak en zoruydu. Olanı şikâyet etmeden kabullenmek, hayallerinin kırıldığını belli etmemek, kendi hatalarının sorumluluğunu üzerine almak… Zor oldu ama başardım. Kimselere açık etmem sustuklarımı. Bazen yazar paylaşırım ama paylaştıklarım yazdıklarımın binde biri. İçimi yakan sıkıntının eğer bir muhatabı varsa; o bilir ne olduğunu. Ondan gayrısına ne anlatırım ne de gösteririm. İstediklerimi görmemek için başımı çevirdiğim bile olmuştur. Kendi kendime “Yaşamak bu kadar zor olmamalı.” der dururdum. Şimdi bakıyorum da; benden öncekiler de benden farklı değillermiş.
Dedem hakkında çok bilgim yok. Bin beş yüz yıl önce yaşayan atalarım hakkında ondan daha çok bilgim var. On beş yaşına kadar çok neşeli, eğlenceli olduğu anlatılırdı yaşıtlarından, benim zamanımda yaşayanlar tarafından. On beş yaşından sonra aniden durulmuş. Yüzünü yerden kaldırmaz olmuş. Zorla konuştururlarmış dost meclislerinde. Bir sebebi yokmuş gibi anlatılırdı hep ama belli ki bir şey olmuş ve susmuş. Ya da belki de vazgeçmiş. O zamanki adı ince hastalık. Sebep olmuş dedeme. Öldüğünde kaç yaşındaymış bilmiyorum. İki çocuk bırakmış ardında, biri babam.
Her hastalığın zihinsel bir nedeni olduğunu savunanlar; kendine ya da başkalarına aşırı derecede katı davranmayı, kuralları her şeyin üzerinde tutmayı, bencilliği ve gaddarlığı veremin başlıca sebebi olarak sayıyorlar.
Babam üç yaşındaymış dedem öldüğünde. Bir yıla kalmadan kendisinden iki yaş küçük erkek kardeşi ölmüş. Hemen ardından da annesini evlendirmişler çocuklu bir dulla. Ve fakat yeni damat henüz göçmüş İstanbul’a. “Kendi çocuğum var. Senin çocuğuna bakamam.” demiş. Annesini gözyaşlarıyla yollamış İstanbul’a babam. Kendi kalmış köyde. Dedesi kol kanat germiş. Dedesi de boş bir emekli değil. Sular seller gibi İngilizce, Farsça, Arapça bilen, Astronomiyi yemiş yutmuş köylü bir bilgin. İşinden gücünden, araştırmalarından arta kalan zamanlarında bakmış, büyütmüş babamı.
3 yıl bakmış dedesi. Okul zamanı gelince İstanbul’a göndermiş, dayısının yanına. 6 yıl da onun yanında kalmış. 13 yaşında ayrı eve çıkmış. Ev dediğimiz de duvarlarından sular süzülen, rutubetten yatağın çarşafın bile ıslandığı bir gecekondunun tek göz odası. İstanbul çok büyük, babam çok küçük.
Yenmiş İstanbul’u yine de babam. Kaybolmamış, yitip gitmemiş. Fakat hüznünü içine atmış. Susmuş. Sadece bir kişi için susmamış. Askere giderken ziyarete gittiği memleketinde görüp âşık olduğu yeşil gözlü küçük kızı istemiş yıllarca. Kaç aracı sokmuş araya vermemişler. Senelerce vazgeçmemiş aşkından. Ailenin ne demek olduğunu bilmese de kurmuş bir aile sonunda. Evlenir evlenmez de gitmiş buralardan Almanya’ya. Hikâyesini kendi ağzından dinlenemedi hiçbir zaman. Bildiklerim annemin anlattıkları. Öyle bir susmuş ki; kendi kendini yaktı kül etti. 67 yaşında akciğer kanserine yedirdi ciğerini.
Akciğer kanserinin sebebi; onay alamamak, sevgiyle ilgili incinmeler diyor biraz yukarda bahsettiğim bilenler. Haklı olabilirler. Çünkü başlangıcında aşk varmış ama pek de öyle örnek gösterilecek bir aşk yuvası değildi bizim ev. Annesinden ayrılması ayrı bir araştırma konusu. Bana kalırsa, dedem de babam da sustukları için ciğerlerini kurban ettiler.
Dedemden babama ne geçti bilmiyorum. Ama babamdan bana geçeni çok net olarak biliyorum. Hüzün. Bana ait olmayan bir hüznü taşıyıp duruyorum kendimi bildim bileli. Bilmeden istemeden kendimi baltalıyormuşum gibi hissediyorum. Alın size kalıtsal aile travması.
Yakın zamana kadar işi gücü sonlandırıp uyumaya koyulduğumda bile düşünmeyi bırakmıyordu zihnim. Düşüne düşüne uyumaya çalışıyordum. Sonra bir an geliyordu, gevşiyordum tamamen. İşte tam o anda garip bir şey oluyordu. Her akşam değil ama haftada bir mutlaka oluyordu. Dipsiz bir kuyuya kayarken buluyordum kendimi. Düşmek gibi değil, yavaşça, usul usul kayıyordum karanlığa. Uyku değildi bu biliyordum. Aklıma ilk gelen şey; ‘ölüm’. “Ölüyorum!” diyordum bu her olduğunda. Sessiz bir bilişti bu. Babam vardı orada, hiç görmediğim dedem vardı, annem vardı. Heyecansız, korkudan azade, neşesiz ama nedense huzurlu.
Bu her olduğunda aynı şekilde uyanıyordum. Göğsümün üzerinde duran elim tıptıplıyordu aniden. Çekip çıkarıyordu beni içine sürüklendiğim hoş karanlıktan. Kendi ölümüme “hoş geldin” diyen yanımı çaresizlik içinde bırakıyordu. Ne bir ağrı, ne de bir sızı. Fakat saatler süren bir uykusuzluk başlıyordu hemen ardından. Bana ait olmayan o hüzün sarmalıyordu yatağımı, yorganımı. Babamın hüznüyle beraber sevdiğim kadınlar geliyordu gözümün önüne. Vazgeçmek zorunda kaldığım hayaller dökülüyordu yastığıma.
Olumsuzluklar geldikçe başıma kimi kararlar aldım yeniden başlayabilmek için. Uygulayamadım. Sigarayı bırakamadım mesela. Ciğerlerime bir kastım olduğu çok açık. İçimden yükselen ama bana ait olmayan bir hüznü yüklendim omuzlarıma. Fışkırmak için beni zorlayan neşemi ellerimle bastırdım. Kendi kendimi baltaladım çoğu zaman. Hani o “bir ben var, benden içerû” dedikleri var ya; işte o içerdeki canıma kast ediyordu. Babamın, dedemin yarım bıraktıkları kaderlerini devralmışım gibi. Tam onlar gibi vazgeçecekken, susmaya karar vermişken bir kitap atıldı önüme.
Sanki benim için yazılmış kitap. Daha adını okuduğumda farklı bir kitap olduğunu anladım. “Seninle Başlamadı” yazıyordu kapağında. Okudukça unuttuğum hatıralar canlandı gözümde. Nedenleri nasılları daha iyi çözdüm. Sonunda anladım ki; bunların hiçbirisi benimle başlamadı.
80 notes
·
View notes
Text
ben yine saçma bir şeye uzun uzun açıklama yazıyodum az kalsın. Bu kez yapmamayı başardım
17 notes
·
View notes
Text
ben bugün farkına vardım her şeyin. ben aynıymışım. o değişmişim cümlelerimi at bir kenara. ben senelerdir aynıymışım. "ağlarsan seni kimse sevmez" cümlesini silememişim kulaklarımdan. "sen hep güçlüsün, senin gibi olmak isterdim" cümlesinin ağırlığı belimi bükmüş, sesimi çıkaramamışım. başardım derdim ya sana. bir siki başaramamışım ben. o aştığımı sandığım dağlar ufacık bir tümsekmiş yalnızca. yüzümdeki gülüş, attığım kahkaha bile yalanmış. bu yalanlar yaratmış beni, kimliğimi. sana artık yalan söylemeyeceğim. kimseyi affetmedim. aynadakinden hâlâ nefret ediyorum. şiirler de fısıldanmadı bana, yalnızca küfür işittim. şimdi kendime arkamı dönüp gittiğim sokakta kendimi arıyorum. çalan şarkıya kulaklarım aşina, kaçıncı kez başa sardığımı bilmiyorum ama önemi yok. artık hiçbir şeyin önemi yok. saçlarım hâlâ kısa. ellerim hâlâ titrek. cümlelerim hâlâ yarım. sen beni anlamazsın. ben de seni tanımam. yine de unut söylediğim tüm yalanları. ben kendimi unuttum, sen de onları unut.
126 notes
·
View notes
Text
Hayat gelip geçici... İstersin olmaz, yalvarırsın olmaz, bazen yıkılırsın ama yine de ayakta durursun. Seversin seni sevmez lakin bir bakarsın senin sevmediğin kişi seni sever, beklersin gelmez beklemezsin gelir. Hayatta bazen şansın tutarsa istediğin olur o da ayda yılda bir kere. Tam başardım dersin engel çıkar, hayatım düzene girdi dersin engel çıkar, bugün şuraya gideceğim dersin engel çıkar ne yapacağını bilmez ve şaşırırsın. Hayat kısa nerede, ne zaman, ne olacağı belli olmuyor kendini sev ve yıpratma. Hayatı güzel yaşa, günler gelip geçici..
7 notes
·
View notes
Text
yazıma nereden ve neyle başlayacağımı bilmiyorum. ama bunu yazmak istiyorum okumayacaksın çünkü sen tb kullanmıyorsun ve galiba bunun için yazmak istiyorum çünkü burada yoksun. yolda karşılaşsak belki de beni tanımayacaksın. şu an kafamda ne çalıyor biliyor musun ben seni rastgele sevmedim ki ihtimallerden seçmedim ki yanarsa yansın canım, ben senden razıyım. evet ben senden razıyım. bilmiyorum seni mi istiyorum yoksa sevgini mi ama ben seni cidden istiyorum. belki de daha aramızda tam bir şeyler bitmediği için. az önce nasıl başardım bilmiyorum ama sohbetlerimizi buldum ta 5 sene öncesine ait ve şu an sana koşa koşa gelip o gün yapamadığım şeyi yapmak istedim. sana sarılmak istedim. bu ne kadar kötü bi his biliyor musun. geçmişte sarılmadığın için şimdi pişmanlık duymak. ama bilmiyorum bunun için dilek hocayla da konuşabilirim niye olduğunu ama istemiyorum çünkü cevabını biliyorum. galiba yani. bilmiyorum hala içimde tamamlanmayan şeyler var. beni unuttun biliyorum. bende hani unuttum diyorum ya hayır sadece yokluğuna alıştım. inan ki alıştım. şimdi gelip gitsen de bana işlemez. ama ben inanıyorum seninle bir gün yüzyüze geleceğiz. o gün bana yaşattığın şeyi gözlerime bakınca hatırlayacaksın. bazen şarkılar kaderimiz oluyor sanırım. çünkü gerçekten de bi merkür retrosu aldı götürdü seni benden aniden, beni duyuyo musun o gün hiç farkın yoktu caniden içime atıp sustum, neyi neresinden değiştirsem seni çok özlüyorum, keşke o kafayı bi değiştirsen..
sana o kadar çok anlatacağım, söyleceğim şey birikti ki artık içimde tutamıyorum. mesela sana çok yazı yazdım mektup yazdım. seni arkadaşlarıma anlattım ağlayarak. herkese bittiğini diyorum ama içimde bitmedi anlıyor musun içimde bıraktığın o şey bitmedi gitmedi bu beni her geçen gün daha çok öldürüyor. ama ben o boşluğu hiçbir zaman doldurmadım yani doldurmak istemedim çünkü bunun kötü olacağını düşündüm. o boşluğu yine gelip senin dolduracağını biliyorum. ama şu an bu yazdıklarıma bakma karşılaşsk yüzüne bakmam burnundan getiririm haberin olsun. hiçbir saat de o saat kadar güzel değil. kimseye anlatamıyorum seni çünkü anlatacak bir şey yok. ama sen mutlusun huzurlusun. bende mutluyum huzurluyum. ne diyeceğimi bilmiyorum ama sanırım yaşadığını yaşattırıyor ya ben bilmiyorum ben seni gerçekten çok sevdim haftada sadece üç saat konuşmayı gözle aldım ben bunu bilsen bile yeter ki biliyorsun yani seni başka seven bunu yapabilir mi bilmiyorum bu kadar görüşürüz eminim iyileşicem ve artık seni de bırakıcam her şey gibi görüşürüz
09.01.2024
5 notes
·
View notes
Text
Gratis’te tüm ürünlerde %50 varmış bazı şeyler pek de indirimli gibi değilken bazı şeyler ciddi indirimde. Kendimi zarara sokmayı başardım yine tebrikler.
12 notes
·
View notes
Text
Okuduğum kitapta "Hayatım boyunca kendimi hep üzerimde bir görünmezlik pelerini varmış gibi hissettim." sözü geçti. Durdum, bir süre düşündüm. 'Ne kadar da tanıdık.' dedim kendi kendime. Kendimi bildim bileli insanların içinde yoktum sanki. Beni görmüyorlardı hiçbir zaman. Hep sondaydım, belki de yoktum bile hayatlarında. Onlar için ilk olmasam bile önce ben koştum onların her şeyine. Onlarda ilk değildim ama onlar ben de ilkti. Kendimden bile öncelerdi. Sonra fark ettim ki öncelik olmadığım, sürekli aşağılanıp hor görüldüğüm bir yerde durmam çok anlamsızdı. Yavaş yavaş, usul usul, ses etmeden çıktım hayatlarından. Hiç fark etmediler bile biliyor musunuz... Fark eden bir kaç kişi de zaten kendini haklı gördü. Yine ben suçlu olmuştum her zaman ki gibi. Olurdum, olabilirdim, problem değildi. Artık umrumda değildi çünkü. Hala da değil. Ben o görünmezlik pelerinini üzerimden atmayı başardım. İsteyen beni görüyor şimdi. En mantıklısı da bu bence. Kendini göstermeye çalışırken aslında daha çok görünmez oluyorsun. Ben bunu tamamen aşmak üzereyim, hatta belki aşmış bile olabilirim. Emin olun ki çok daha rahatım...
#kırlangıç#yazılarım#kendine yazar#ben ve kendim#kendime düşünceler#kendi kendime#kendi kalemimden#yaziyorum#yazar#yazı#tumblr yazıları#my post#yazılı postlar#long post#blog post#post#tumblr#kendi yazılarım
37 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
elaxoe
My Escape From Reality
ladyhelsgallery
Lady Hel
thedreamscapes
the dreamscapes
c-nan
My Heartbeat Beats Me Senselessly
