Geri sayım başladı Türkiye’ye uçmaya tam 24 gün kaldı ☺️🤗🤲🇹🇷🇹🇷🇹🇷

"İnsanların en üzgün, en kederli ve en depresifinin tembeller olduğunu görürsün. Onlar, çalışkan ve gayretli insanların aksine, hiçbir işte mutlu ve sevinçli olmazlar."

İbnu'l-Kayyim, Ravzatu'l Muhibbin

Birinden hoşlandığımda ya da hoşlandığımı düşündüğümde aptallaşıyorum ya da aptalca, önemsiz şeyler söylüyorum..

paylaşımlarım o kadar rastgele ki depresyonda mıyım neşeli miyim yalnız mıyım dalga mı geçiyorum yoksa deli miyim ben bile bilmiyorum

Hangi duygumuz tam ki, bir yanımız paramparça bir yanımız büsbütün. Bir yanımız hüngür hüngür ağlıyor diğer tarafta kahkahalarla gülüyoruz.

"Ciğerlerime derin bir nefes alıyorum aslında bu nefes alışım  seni tanıyışım yaşadığımı hissediyorum, var olduğumu hissediyorum, biri tarafından sevilme duygusunu yaşıyorum, birçok olumlu duyguyu yaşıyorum sonrasında ciğerlerimdeki nefesi verdiğimde bu seni terk edişim, yalnızlığımda boğuluyorum, melankolinin dibine vuruyorum, kendimi gereksiz ve önemsiz bir insanmışım gibi hissediyorum, binlerce defa kendi içimde ölüyorum, seni üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum ve birçok berbat duyguyu yaşıyorum asıl ölümüm buydu...🥃"

'Z'💐.🌚

Çocuksu şaşkınlıklar,

sevinçler eksilmesin içimizden…

Ve mutlu olduğum için değil GÜÇLÜ olduğum için gülüyorum

“Uçmak için kuş olmak gerekmiyor, küçük sevinçler olsun yeter.”

Ebû Yusuf (rahimehullâh) diyor ki: "Yağmurlu bir günde biz Ebu Hanife'nin tüm öğrencileri oturmuştuk. Sonra Ebû Hanife yanımıza gelip dedi ki: "Sizler kalbime sevinç veren, hüznümü giderensiniz." 

elbet geçer bu hüzün mevsimi bir baykuş bir serçeyle arkadaş olduğu gün o gün size sevinci de anlatacağım bir solucan bir leylekle çiftleştiği gün o gün bahar mevsimidir size aşkı anlatacağım

ve bir gün elbette yıldızları sayacağım

Sonbahar mevsimi===Harry Potter mevsimi

Bir sevincin ertesinde kalmış o karakış düşünceler. Hayali sevinç vagonları doluyor gözümüze. İnsanın terk edemediği yalnızlık, yokluk ve daha nicesi delip geçiyor yorgun yüreğini. Bu adını koyamadığı şey ne ki? Orda öylece yoklayıp duruyor. Bir gün yeni bir adım atsa korkuyor. Savrulmaktan hiçbir zaman kurtulamadığı endişeli dar vakitler. Derinliğini çözemediği izler. Çarpa çarpa döven bir uğultu asılı kalıyor aralanmış bir boyut kapısında. Buğulu bir görüntü zihninde kalan. Çıkamadığı kimsesizlik sokakları. Geç kalmışlıkları… Zamanın gerisinden bakıyor her şeye. Yetişemediği hayatın tozları kum saatinde akıp gidiyor.

M.

22.09.2023

20:30