#reisverhaal
Text
MEESTERLIJKE MENSELIJKHEID IN DE RUIGHEID VAN MALAGA
“Nog steeds ga ik graag naar Malaga. We verblijven er iedere winter een paar maanden. De sfeer is aan het veranderen, dat wel.” Mariët Meester trekt met levensgenoot Jaap de Ruig graag de grens over de wijde wereld in. Dat is wat zij het liefst doen: rondreizen, onderweg schrijven, fotograferen en tekenen. En als het even kan daarvan leven. Een nomadenbestaan met ‘vrijheid’ in het vaandel. Het beleven van een andere streek wordt genoteerd, de beschrijving is echter geen reisverslag. Beeldend verhaalt Meester over haar verblijf in de voor mij als lezer vreemde omgeving. Uit bestaande taal met gangbare woorden houwt zij als het ware haar vertelling. Met beschrijvende details stelt zij de sfeer van leven en werken vast. Het is alsof ik als derde wiel aan de wagen de dingen uit de eerste hand mee beleef, getuige ben. Meester wijst mij niet op zonnige stranden en de beste restaurants, maar laat mij het dagelijks zijn in de smalle straten zien. De armoedige maar gelukkige omstandigheden van de plaatselijke bevolking waarvan zij op dat moment onderdeel uitmaakt. Want het beeldend schrijven geeft mij een lezend kijken. Ik zie voor mijn ogen het alles gebeuren, als in een film trekt het aan mij voorbij.
Mariët Meester is op zoek naar de waarde van het leven. In armoede worden zij en haar partner als allochtonen opgenomen door de autochtonen. Op zoek naar woonruimte stuurt men het duo in eerste instantie van het kastje naar de muur. De bewoners van Malaga moeten wennen aan deze nieuwkomers. Maar al snel worden ze geïntegreerd in de eigenheid van Andalusië. Hoe dat gaat en op welke manier Mariët en Jaap aansluiten in handel en wandel van hun thuis voor enkele maanden per jaar, beschrijft het boek “De tribune van de armen”. Waar deze titel de herkomst vindt blijkt gaandeweg de uitgave. Het boek heeft een eerste druk in 2017. Deze mij voorliggende heruitgave, de derde druk in 2023, heeft een verklarende ondertitel gekregen, namelijk “Menselijkheid in Malaga”. Want, lees ik in het nawoord bij de nieuwe uitgave, “nog steeds is de menselijkheid het belangrijkste dat mij naar Malaga trekt”. In de vriendelijke, ontspannen manier waarop de mensen elkaar er behandelen ga je als buitenlander vanzelf mee, schrijft Meester. Op je medemens letten in het besef dat het leven voor niemand makkelijk is.
Door haar beschrijvende en verbeeldende manier van vertellen, leer ik al lezende de mensen van de straat kennen. Het echte leven van in dit geval Spanje. Ik bezoek geen hotel of boulevard, maar ga op in kleine winkels en smalle straten. Dat leven dat de toerist niet zoekt, maar wel een land levend maakt. Het verhaal over een voettocht door Andalusië heeft als kern het vrijlaten van een gevangene tijdens een processie met Pasen. Het is een ritueel dat mijns inziens stamt uit het lijdensverhaal van Jezus in de bijbel. Waar moordenaar Barabbas vrij man is en Pilatus de onschuldige Jezus laat kruisigen. Dit religieuze gebruik, dat in deze een meer seculier karakter heeft, wordt in het boek gedetailleerd beschreven. Van voorbereiding tot uitwerking. Ik ben erbij, bij de Semana Santa.
Het boek is niet enkel een beschrijving van de omgeving, een omschrijving van de gebruiken, het heeft tevens autobiografische elementen. De jeugd doorgebracht in gevangenisdorp Veenhuizen schuurt aan de gebeurtenissen rondom de processie in Malaga. De ziekte en het sterven van haar broer krijgen plaats door datzelfde Semana Santa. De heilige week roept emoties op.
Meester en De Ruig trekken rond en proeven van de omgeving. Ezel Sevillana draagt de lasten terwijl Mariët en Jaap zich laven aan de lusten. Om de kosten van hun verblijf te dekken verkoopt Mariët door haar geschreven artikelen en columns aan Nederlandse tijdschriften en maakt Jaap illustraties voor een Spaans blad. Ze moeten wennen aan de omgeving en de gebruiken in deze totaal andere wereld, maar haken aan door meerdere malen terug te komen omdat de plek magnetisch trekt. De verschillende gebruiken en diverse gewoonten worden eerst met verbazing, met afkeer en in bewondering, tegemoet getreden. Ook bij mij valt tijdens het lezen de mond meerdere keren open. Want, ik zie het al voor mijn ogen gebeuren, sta in de rij achter Meester en de Ruig. Vergaap me dus aan het onbeschaafd beschaafde, het alledaags dagelijkse, de ordinaire banaliteit. Die onopvallende doorsnee is door Mariët Meester in een gebeeldhouwde roman gegoten. Maar zonder versieringen, het gewone leven is zonder opsmuk uitgeschreven. Enkel de decoraties die een jaarlijks ritueel kenmerken hebben de pagina’s van de tribune van de armen gehaald.
“Olijfbomen, een weids uitzicht op een stuwmeer. Oleanders in bloei. Een kloof met loodrechte wanden, een trein die zich als een worm door de rotsen bewoog. Vervallen huizen, een vervallen kerk. Amandelbomen, braamstruiken, kruiden, grote gele distels. Wonden op een eucalyptusboom die waren vergroeid tot schaamlipachtige vormen.” (…) “Vanaf de balkons van het sociale complex werden met regelmaat papiertjes en blikjes naar beneden gegooid, en eenmaal zag ik uit een open raam een heel pakket naar buiten zeilen dat neerplofte op het plaveisel: een volle luier.” Wanneer ik me losmaak van de regels en opkijk uit het boek zie ik dat zo voor me; de volle luier die langs mijn raam zeilt, de bloeiende oleanders in mijn voortuin. De film die buiten werd afgedraaid verveelde nooit merkt Meester ergens op. De rolprent waarvan haar boek het script is verveelt niet maar prikkelt juist de fantasie.
De tribune van de armen. Menselijkheid in Malaga. Mariët Meester. Uitgeverij Caprae, 3e druk 2023 (Uitgeverij De Arbeiderspers, 1e druk 2017).
0 notes
Text
Cees Nooteboom: 'niet alles tegelijk'
Als ik dit schrijf vieren we het feest der boeken met de Boekenweek. In De Volkskrant las ik dat biograaf en schrijver Onno Blom zich verdiept had in de beste boekenweek-geschenken. Daartoe behoorde Het volgende verhaal van Cees Nooteboom. Een blik op de boekenkast en ik vond dat exemplaar.
De hoofdpersoon gaat in Amsterdam naar bed en wordt ‘s morgens wakker in een hotekamer in het Portugese…
View On WordPress
#20-ste eeuws#biograaf#Boekenweek#Castelo de São Jorge#Den Haag#dichter#Fado#FC Terborgh#herinneringen#Hora Legal#Lissabon#Marques de Pombal#Onno Blom#park#Pessoa#pleinen#Portugal#reisverhaal#schrijver#Slauerhoff#Taag#tijd#VK
1 note
·
View note
Text
Laat je inspireren voor uw camperreis / Deel uw reisverhaal.
Laat je inspireren.
Op Camperlanden kunt u volop inspiratie opdoen voor uw camperreis. U vindt gedetailleerde informatie over diverse landen, handige links, boeiende reisverslagen, verkeersinformatie en nog veel meer. Daarnaast voeren wij regelmatig tests uit voor camper- en caravanaccessoires. Hoewel de website niet als handleiding is ontworpen, is het een handig hulpmiddel om snel…
View On WordPress
0 notes
Text
Fordsburg vreugdes
‘n Reisverhaal hierdie keer net in foto’s, want ek het nie genoeg woorde om al hierdie kleure en geure en mense en gewoel vas te vang nie. Sommer net hier, in die hartjie van van my tuisdorp, loop ek my mos toe sommer op ‘n gewone weeksdag, vas in mense van soveel verrre lande, in soveel verskillende tongvalle, in soveel kleure, almal saam in die strate, op sypaadjies en winkels in Fordsburg ,…
View On WordPress
0 notes
Text
Waarom investeren in een leren paspoorthoes: een blik op duurzaamheid en elegantie
, een slimme keuze is voor elke reiziger.
- Ongeëvenaarde duurzaamheid:Het belangrijkste voordeel van een leren hoes voor paspoorten ligt in de duurzaamheid ervan. Leer, een materiaal dat bekend staat om zijn sterkte en veerkracht, is bestand tegen de ontberingen van reizen. Of deze nu in een tas wordt gegooid of regelmatig op luchthavens wordt in- of uitgepakt, een leren hoes zorgt ervoor dat uw paspoort intact en beschermd blijft.
- Tijdloze elegantie:Leren items stralen een onmiskenbare elegantie uit. Een duurzame paspoorthoes van leer is niet anders. Het voegt een vleugje verfijning toe aan uw reisaccessoires, waardoor het een stijlvol statement-stuk wordt. Of u nu op een zakelijke bijeenkomst in het buitenland bent of op vakantie, een leren hoes spreekt boekdelen over uw smaak en oog voor detail.
- Personalisatie en variatie:Een van de schoonheden van leren paspoorthoezen, vooral de kleine leren paspoorthoezen, is de variëteit en personalisatie die ze bieden. U kunt kiezen uit een scala aan kleuren en texturen, zodat uw paspoorthoes uw stijl weerspiegelt.
- Praktisch en stijlvol:Hoewel stijl essentieel is, mag de functionaliteit niet over het hoofd worden gezien. Een goede leren hoes ziet er niet alleen prachtig uit, maar biedt ook functionele voordelen. Het beschermt je paspoort tegen morsen en scheuren, en sommige ontwerpen hebben zelfs extra vakken voor belangrijke documenten of kaarten, waardoor ze een alles-in-één reisaccessoire zijn.
- Een duurzame keuze:In een tijd waarin duurzaamheid essentieel is, is investeren in een hoogwaardige leren hoes voor paspoorten een verantwoorde keuze. Leren producten gaan doorgaans langer mee, waardoor er minder vaak vervanging nodig is. Deze lange levensduur maakt ze een milieuvriendelijkere optie vergeleken met synthetische materialen die snel verslijten.
- Een ideaal geschenk:Een paspoorthoesje, vooral een compact en elegant klein leren paspoorthoesje, is een perfect cadeau voor de enthousiaste reiziger in je leven. Het is niet alleen een geschenk; het is een attent gebaar dat laat zien dat je om hun reiservaringen en stijl geeft.
- Een weerspiegeling van uw levensstijl:Het dragen van een paspoorthoes van leer gaat verder dan alleen het beschermen van uw paspoort; het is een weerspiegeling van je levensstijl. Het laat zien dat u kwaliteit, duurzaamheid en elegantie waardeert in elk aspect van uw leven, inclusief reizen.
Het vakmanschap achter elke hoes:
De aantrekkingskracht van een leren hoes van onze website is niet alleen oppervlakkig. Het begint met de zorgvuldige selectie van hoogwaardig leer, gekozen vanwege de nerf, textuur en duurzaamheid. Het vakmanschap dat betrokken is bij het maken van elke paspoorthoes is een bewijs van de vaardigheid en toewijding van onze ambachtslieden. Elke steek wordt zorgvuldig geplaatst, zodat het eindproduct niet alleen duurzaam is, maar ook prachtig vervaardigd. Dit niveau van aandacht voor detail onderscheidt onze leren hoezen van in massa geproduceerde alternatieven.
De evolutie:
Leer is een materiaal dat mooi veroudert. Na verloop van tijd zal uw leren paspoorthoes een unieke patina ontwikkelen, een zachte glans die ontstaat door veroudering, gebruik en behandeling. Deze patina vertelt een verhaal – jouw reisverhaal – waardoor je paspoorthoesje niet alleen een houder van je identiteit wordt, maar ook een dagboek van je reizen. Deze evoluerende aard van leer zorgt ervoor dat uw paspoorthoes bij elke reis persoonlijker wordt.
Veelzijdigheid in ontwerp:
Wij begrijpen dat elke reiziger unieke behoeften heeft. Daarom omvat ons assortiment leren paspoorthoezen ontwerpen die tegemoetkomen aan verschillende voorkeuren. Van minimalistische ontwerpen voor degenen die ingetogen elegantie waarderen tot meer uitgebreide versies met extra vakken voor degenen die graag alles op één plek georganiseerd hebben: er is een hoes voor elk type reiziger.
Milieuvriendelijk en ethisch:
Onze toewijding gaat verder dan esthetiek en functionaliteit. We betrekken ons leer op verantwoorde wijze en zorgen ervoor dat elk proces dat betrokken is bij het maken van uw paspoorthoes milieubewust en ethisch is. Door voor onze leren paspoorthoezen te kiezen, ondersteunt u duurzame praktijken en verantwoord vakmanschap.
De perfecte metgezel voor elk avontuur:
Of u nu door de drukke straten van een vreemde stad navigeert of het rustige platteland verkent, uw leren paspoorthoes is de perfecte metgezel. Het is niet alleen een accessoire; het is een betrouwbare partner die een van uw belangrijkste reisbenodigdheden veilig bewaart, zodat u klaar bent voor elk avontuur.
Een erfenis van kwaliteit:
Wanneer u een leren paspoorthoesje koopt, koopt u niet alleen een product; je wordt onderdeel van een erfenis van kwaliteit en stijl. Elke hoes is een mix van traditionele technieken en modern design, waardoor ze zowel qua stijl als functionaliteit de tand des tijds doorstaan.
Een weerspiegeling van mondiale trends:
In de snelle wereld van vandaag, waar trends komen en gaan, is een leren hoes een tijdloos accessoire. Het overstijgt vluchtige modetrends en biedt een klassieke uitstraling die resoneert met de veeleisende reiziger. We ontwerpen onze paspoorthoezen vanuit een mondiaal perspectief en zorgen ervoor dat ze aansluiten bij zowel de hedendaagse als de traditionele esthetiek. Deze wereldwijde aantrekkingskracht maakt onze leren paspoorthoezen niet alleen tot een reisaccessoire, maar tot een fashion statement dat wereldwijd wordt erkend.
Individualiteit omarmen:
Elke reiziger heeft een uniek verhaal en zijn of haar accessoires moeten deze individualiteit weerspiegelen. Onze leren paspoorthoezen bieden de mogelijkheid om iemands persoonlijkheid tot uitdrukking te brengen. Of u nu de voorkeur geeft aan de strakke verfijning van een kleine leren paspoorthoes of aan het gedurfde statement van een grotere, meer gestructureerde hoes, ons assortiment is geschikt voor elke individuele smaak. De mogelijkheid om deze covers aan te passen en te personaliseren versterkt deze uitdrukking van individualiteit nog verder.
Investeren in herinneringen:
Reizen gaat over het creëren van herinneringen, en elk aspect van je reis draagt bij aan deze dierbare momenten. Een paspoorthoes van leer is meer dan een functioneel item; het is een opslagplaats van herinneringen. Elke stempel op uw paspoort, beschermd door onze omslag, markeert een hoofdstuk in uw levensreis. Investeren in een hoogwaardige paspoorthoes is investeren in het behoud van deze waardevolle herinneringen.
Ten slotte:
Als reizigers zijn we op zoek naar ervaringen die ons leven verrijken en onze horizon verbreden. Elk aspect van onze reis, inclusief de accessoires die we kiezen, speelt een rol in dit avontuur. Een leren paspoorthoesje van leondesign.nl is meer dan alleen een beschermhoes voor je paspoort; het is een symbool van je liefde voor reizen, toewijding aan kwaliteit en een statement van je stijl. Met onze hoezen ga je niet alleen goed voorbereid op reis; je draagt ook een kunstwerk dat duurzaamheid en elegantie belichaamt.
Read the full article
0 notes
Text
Italië & Frankrijk
11 mei - 30 mei
Een wederom enigszins verlate update op onze blog. We hervatten ons reisverhaal in Puglia!
🛖 Nadat wij onze blog plaatsen verlaten Antonin en Marion ons. Zij gaan voor ons uit met wat meer haast, aangezien ze 2 dagen later al de veerboot vanaf Bari naar Griekenland nemen. Wij hebben daarentegen iets meer tijd, en nemen die nu ook, na een week met dit snel reizende Franse stel te hebben opgetrokken.
We gaan de volgende dag richting Alberobello. Een stadje bekend vanwege haar ronde, witte huisjes van kalksteen met kegelvormige stenen daken, genaamd: Trulli. Dit zorgt in Alberobello echt voor een uniek straatbeeld en we genieten ook nu weer van dit Italiaanse stadje.
🎲 We rijden hierna door naar de kustplaats Monopoli, dat overigens niets te maken heeft met het wereldbekende bordspel, voor zover wij weten. Ook dit stadje is ontzettend charmant met een labyrint van smalle straatjes en op elke hoek wel een kerk.
De volgende dag vertrekken wij naar het nabijgelegen kustplaats Polignano a Mare. Per ongeluk leidt Google Maps ons (ondanks ons tegenwerken) door het centrum van dit plaatsje wat nooit een goed idee is met een camper, maar we wurmen er ons doorheen. Gelukkig worden we wel beloond door een perfecte uitkijk op het hoogtepunt van Polignano, namelijk een smalle, steile kloof die op een strand uitloopt. Een prachtig plaatje waarmee wij een vinkje achter Polignano a Mare zetten en iets verderop op de kliffen aan zee parkeren.
🚲 We plakken hier succesvol de band van Hendriks fiets in het heerlijke zonnetje, terwijl er af en toe een regenbui overwaait. Dit typeert een beetje het weer van de eerste weken in mei in Zuid-Italië. Zon, wolken en regen wisselen elkaar in rap tempo af. De volgende dag begint met zon maar daarna is het voornamelijk bewolkt en regenachtig, maar wij hebben onszelf deze zaterdag vrij gegeven. We doen wat praktische dingetjes maar maken ons verder niet te druk. We wachten hier op onze Nieuw-Zeelandse vrienden om hen voor een (voorlopig) laatste keer te ontmoeten.
🇳🇿 Nadat deze gezellige Kiwi’s ons weer hebben vergezeld, spenderen we een gezellige middag. Anita en Jacq in Franky, lekker aan de klets, Dave en Hendrik in Harvey gezellig Feyenoord kampioen zien worden. Samen eten we nog een lekker maaltje en gaan dan ons bed in.
Na weer een gezellige tijd met onze vrienden te hebben doorgebracht, zeggen we hen voorlopig echt een laatste vaarwel en rijden wij richting Bari. We waren nog in twijfel of we deze stad zouden bezoeken vanwege wat mindere geluiden en daarbij de nog steeds niet al te beste weersverwachtingen.
🍕 Maar vandaag is het weer toch verrassend zonnig en blijkt Bari echt wel een heel erg leuke stad. We vinden een parkeerplek net buiten de stad, aan een strand en fietsen zo de stad in. Deze bruist van de toeristen en wederom leuke straatjes en locals die hier met al het gemak van de wereld hun verse pasta’s bereiden in de leukste vormpjes en kleurtjes. Wij nemen hier toch geen pasta maar juist een pizza: we bestellen er beide 1, ons niet bewust van het formaat van de pizza’s hiero. Wij krijgen beide een mega grote, maar gelukkig ook flinterdunne en bovenal verrukkelijke pizza voorgeschoteld, eten deze grotendeels op en nemen de rest mee in een pizza doos. Goeie deal! We wandelen verder nog een beetje door het oude centrum en nieuwere centrum van de stad en het valt ons op dat we eindelijk weer een schoon, net en opgeruimd stadsbeeld te zien krijgen. Zeker niet vanzelfsprekend in dit deel van het land.
🧭 Na Bari vinden we een prettig overnachtingsplekje in Stoia, ietsjes het binnenland in. Enthousiast als we zijn, zetten we de volgende dag koers naar het noorden op onze route die we deels nog verder moeten uitstippelen maar in ieder geval via de oostkust van Italië, om vervolgens ergens over te steken naar het westen. De gemakkelijkste route hiervoor loop via Bologna en is precies de meest handige en logische route voor ons, ware het niet…
🌊 Ware het niet: dat precies op deze route nu (mid-mei) al meerdere dorpen zijn ontruimd, doden zijn gevallen en een Formule 1-circuit onder water is gelopen (wel het minst erge van alles natuurlijk), vanwege de hevige regenval en overstromingen. Wij passen daarom nog net op tijd onze route aan om al een stuk zuidelijker het binnenland te doorkruisen, met als bijkomstig voordeel dat we nu sowieso een route gaan maken door Toscane, al zal het ook hier niet droog blijven.
⛰️ We doorkruisen als eerst de bergen van de Abruzzen, waar beren en wolven nog in de ongerepte natuur leven. Hendrik spot helaas alleen een ree, en verder zien we inderdaad heel veel groen. En mooie dorpjes op heuvels gelegen. De eerstvolgende stops zijn in Umbrië. Eerst een snelle stop in een leuk maar heel klein dorpje, genaamd Acquasparta. De tweede stop is in Città della Pieve. Dit is opnieuw een ontzettend charmant heuvelstadje, waar we een lekkere cappuccino drinken, door de leuke straatjes wandelen en genieten van al een beetje Toscaanse uitzichten op heuvels en dalen met haar wijngaarden en pittoreske dorpjes met cipressen.
🍇 De volgende dag rijden we Toscane in, gaan we langs San Gimignano waar Jacqueline vroeger tijdens de zomervakantie op de camping heeft gestaan, en wat weer een hele gave plek is, het lijkt wel een filmdecor.
Hier in de buurt vinden we een hele prettige plek om te overnachten en worden we verrast door soms zonovergoten weer, en af en toe weer door flinke onweersbuien. Tijdens het heerlijke weer wandelen we door het prachtige Toscaanse landschap, we zijn er verliefd op, ondanks het wisselende weer momenteel. Het is echt prachtig hier.
🏊🏼♀️ In Toscane rijden we ook nog even naar de kust om een heerlijk verfrissende duik te nemen in het koele water van de Middellandse zee. Vervolgens rijden we door naar het noorden, en komen aan bij een plaatsje genaamd San Salvatore. Hier ontmoeten we Gary. Gary komt uit Liverpool is een echte ‘Evertonian’ (fan van Everton FC (die andere club uit Liverpool), maar woonde al jaren in Frankrijk en is inmiddels alweer een jaar of vier met zijn camper op pad. Hij heeft een bijzondere levensstijl en neemt ons en nog twee andere Franse camperaars spontaan mee uiteten. We genieten van een lekkere pizza en bedanken Gary vriendelijk, maar snappen eigenlijk niet waar we dit aan te danken hebben.
🏔️ Na onze laatste stop in Italië is het tijd om de Alpen te trotseren. Dit gaat eigenlijk verrassend goed, totdat we na een kleine tussenstop alleen maar steiler en steiler moeten stijgen, door voornamelijk tunnels. Franky raakt behoorlijk verhit maar gelukkig zijn we op tijd op het punt waarbij we het zwaarste punt gehad hebben. Op dat moment komen we erachter dat er nòg een tunnel volgt. De Fréjus-tunnel, en die blijkt niet gratis. Bijna € 70,- lichter rijden we opeens de tunnel en daarmee Frankrijk in, waarbij de ‘normale’ tol nog moet volgen. Nog eens € 15,- lichter, komen we aan op onze bestemming en slapen we tussen de prachtige bergen en zien we de witte alpentoppen. Om verder financieel leed te vermijden besluiten we de volgende dag om de tolwegen in Frankrijk weer ouderwets te vermijden. Dit houdt in dat we iets langer doen over onze laatste rit, uitkomend in de buurt van Lyon. We hebben tussendoor een koffiepauze, nog even een mini-boodschap pauze en op het allerlaatst nog een tank-pauze. En dat is waar voor ons weer een klein drama begint.
🔧 Namelijk altijd wanneer wij iets in de planning hebben om te ‘halen’ (denk hierbij met name aan veerboten en Flix-bussen), dan lijkt het wel alsof Franky iets aanvoelt en begint tegen te stribbelen. Afscheid nemen vindt niemand leuk, maar Franky heeft er echt een hekel aan. Na deze dag dus meerdere stops te hebben gemaakt, wil Franky in de rij voor het tankstation niet meer starten. Terwijl Jacqueline net even bij de naastgelegen supermarkt nog wat water wil halen, mag ze alweer terug komen om samen met Hendrik een oplossing te verzinnen. We bellen Pierre en Josephine, waar we nota bene nu geen 10 minuutjes meer van verwijderd zijn en waar we over 30 minuutjes worden verwacht. Zij komen alvast onze kant op om hulp te verlenen en om uiteindelijk samen een garage te zoeken die nog open is (het is vrijdagmiddag 17:40). Toch wordt er een monteur opgetrommeld die bereid is om zijn weekend iets op te schuiven. De beste man kan niet veel anders dan een tijdelijke oplossing bieden, door een extra kabeltje te spannen waarmee de motor weer aangaat. We kunnen hiermee wel weer rijden maar de motor alleen niet meer uitzetten, behalve door deze af te laten slaan. We komen er gelukkig mee bij Pierre en Josephine, waar we een heel gezellig weekend mee hebben, voordat zij ons afzetten bij de Flixbus in Lyon. We krijgen heerlijke Franse ontbijtjes voorgeschoteld, evenals smaakvolle maaltijden bij beide ouders en genieten van de mooie natuur en bergen.
🚏 Vervolgens is het tijd om de Flixbus te nemen die ons in Nederland moet brengen voor een bezoek aan ons nieuwste familielid en voor het bijwonen van nog een bruiloft!
Tot snel! 😙
0 notes
Text
Op zaterdag 24 juni ontving het Westfries Museum in Hoorn de Linschoten-Penning 2023 voor de online tentoonstelling 'Pala - Nutmeg tales of Banda' uit handen van jurylid dr. Alicia Schrikker. Deze prijs wordt uitgereikt aan een organisatie of persoon die de belangstelling voor en kennis van het reisverhaal bevordert. De jury roemt 'Pala - Nutmeg tales of Banda' om inhoud en vorm. Centraal in de tentoonstellingswebsite staan nootmuskaat (Pala betekent nootmuskaat in het Indonesisch) en de uitroeiing van een groot deel van de Bandanezen bevolking in 1621.
"Het biedt een blik op Banda in heden en verleden met een ongekende diepgang" aldus de jury. "Met veel liefde voor detail slaagt de tentoonstelling erin om stemmen bij elkaar te brengen die nooit eerder bij elkaar zijn gebracht. In een samenleving waarin individualisering en polarisatie soms de norm lijken, is een reisverhaal dat bijdraagt aan begrip en verbinding een ware verademing." https://pala.wfm.nl
Twistappel. Foto: Westfries Museum
In 2021 was het 400 jaar geleden dat de Banda-eilanden gewelddadig werden ontvolkt. Boekpublicaties, krantenberichten en congressen herinnerden in dat jaar – midden in de coronaperiode - aan deze gewelddadige geschiedenis. Volgens de Linschoten-Vereeniging is er één initiatief geweest die eruit sprong, en wel vanwege het feit dat de online tentoonstelling 'Pala - Nutmeg tales of Banda' deze moeilijke geschiedenis bespreekbaar maakte en in conversatie bracht met het hedendaagse Banda.
Multimediale en meerstemmige aanpak
Het juryrapport van de Linschoten-Penning 2023 omschrijft dit als volgt: "Deze website neemt je mee op reis naar dat verleden aan de hand van fragmenten van geschreven en mondeling overgeleverde reisverhalen uit die tijd zelf, maar ze brengt je ook naar het Banda van vandaag de dag en laat zien hoe mensen daar het koloniale geweld herinneren en herdenken. De nootmuskaat, door Amitav Ghosh een vloek genoemd, vormt hier het aanknopingspunt van de vele verhalen. Een multimediale en meerstemmige aanpak inspireert en maakt nieuwsgierig naar het Banda van nu en van toen."
Cees Bakker, Ron Habiboe, Alicia Schrikker en Ad Geerdink. Foto: Westfries Museum
Virtuele reis
De tentoonstelling biedt volgens de jury de lezers, kijkers en luisteraars niet alleen een nieuwe, meerstemmige blik op het verleden, het is een virtuele reis naar het heden. "Hoe hebben de gebeurtenissen in 1621 levens, families, gemeenschappen en samenlevingen gevormd? Hoe worden de gebeurtenissen door verschillende groepen herinnerd? De makers van de online tentoonstelling formuleren een genuanceerd beeld en laten veel stemmen horen, veelal uit Banda zelf. Naast historici, antropologen en archeologen komen ook filosofen, botanici, fotografen, filmmakers, nootmuskaattelers, familieleden en ook nakomelingen van de Banda Eli en Banda Elat gemeenschap, die nu op Kei Besar wonen, aan het woord."
Brede redactieraad van de Linschoten-Penning
De tentoonstelling van het Westfries Museum in Hoorn kwam voort uit een intensieve samenwerking van een redactieraad bestaande uit historici, antropologen en activisten, met medewerking van een breed scala aan auteurs, ontwerpers, filmmakers én nazaten uit Indonesië, Banda, Nederland en elders in de wereld. Het colofon telt niet voor niets 54 namen. Bijzonder detail: de jury van de Linschoten-Penning kwam er pas na selectie achter dat een van de medewerkers aan het project Tristan Mostert is, de huidige voorzitter van de Linschoten-Vereeniging. "Een beetje ongemakkelijk voor hem misschien, maar zeker geen reden voor de jury om niet dit fantastische project van het Westfries Museum te eren met de Penning," aldus de jury.
Ruimte voor het Molukse perspectief
Redactieraadlid Ron Habiboe nam de honneurs waar om de Linschoten-Penning in ontvangst te nemen. Als historicus en freelance onderzoeker maakte hij deel uit van de redactie, met als doel om
ruimte te geven aan de stem van de oorspronkelijke Bandanezen en zo een Moluks perspectief toe te voegen aan de geschiedenis van de Banda-eilanden. In zijn dankwoord benoemde Ron Habiboe dit als volgt: "Pala, nootmuskaat, en in het verlengde hiervan Banda, de VOC en Jan Pieterszoon Coen... Hierover zijn boekenplanken vol geschreven. Het Molukse geluid is nagenoeg afwezig. Om die reden wil ik als redactielid van de tentoonstelling en speciaal namens de Molukse betrokkenen, het Westfries Museum bedanken; met name directeur Ad Geerdink voor zijn inspanningen om bij de samenstelling van de tentoonstelling speciaal ook de volledige ruimte te geven aan Molukse stemmen."
Initiatiefnemers en samenstellers van de tentoonstelling zijn naast directeur Ad Geerdink Westfries Museummedewerker Cees Bakker en filmmaker Menno van Wees van Grapefruit Moon. Zij hopen dat met de uitreiking van deze bijzondere Linschoten-Penning de online tentoonstelling in de toekomst nog vele bezoekers inspireert en tot nadenken zal aanzetten. westfriesmuseum.nl/pala-nutmeg-tales-of-banda
0 notes
Text
Buurman 94: Denis
Het is al tien uur ‘s avonds als ik het vliegtuig in Brussel binnenstap. Ik groet de Ierse bemanning van het vliegtuig naar Dublin en zoek samen met mijn collega onze rij. Hoewel ik me met mijn 1.70m nog aardig kan opvouwen op een vliegtuigstoel, word ik blij als ik zie dat we de extra brede rij bij de nooduitgang van de vleugel hebben.
Ik installeer me op de stoel met een goed album en boek en kijk naar de buurman die bij het raam zit. Hij draagt een zwarte coltrui en scrollt langzaam door verschillende paardenvideo’s op Facebook. Ik schat hem eind veertig.
We zijn een klein halfuur in de lucht wanneer hij een broodje en kop thee bestelt en zijn koptelefoon afzet. Denis is trainer in de paarden-springsport en reist daarvoor de hele wereld over. Eerder reed hij zelf ook, maar tegenwoordig heeft hij zich volledig toegelegd op coaching.
De extraverte Ier vertelt enthousiast over de sport en heeft net twee locaties in België bezocht. “Ze staan bekend als twee van de beste locaties wereldwijd.”
#dublin#brussel#vliegen#buurman#buren#verhalen#verhaal#reisverhaal#blog#reisblog#travelblog#showjumping#springsport#paarden
1 note
·
View note
Text
Recensie : De Ladarijder-Op een roadtrip door Rusland
Recensie : De Ladarijder-Op een roadtrip door Rusland
De LadarijderOp een roadtrip door RuslandAuteur: William Immink9789038928418
Rusland is een kosmos op zich, daar weet de jonge Rusland-correspondent William Immink alles van. In zijn Lada Granta rijdt hij Rusland door op zoek naar bijzondere verhalen, avontuurlijke belevenissen en bovenal; het echte Rusland wat men in het Westen eigenlijk niet kent. Soms wordt het systeem genadeloos gefileerd,…
View On WordPress
0 notes
Text
De maand Mei is in Thailand berucht vanwege extreem hoge (zinderende) temperaturen. Máár in mei hebben we ook nog al eens te maken met een flinke onweersbui, in de volksmond noemen we dat hier een zomerstorm.
Een dergelijke zomerstorm gaat gepaard met normalerwijs veel, heel veel water – wat dan weer resulteert in plaatselijk wateroverlast – en
wind, vaak windvlagen. Wat ook nog al eens wil gebeuren is dat er ook hagelstenen, zo groot als golfballen naar beneden komen.
Indrukwekkend, maar pijnlijk wanneer je een dergelijk ijsbal op je hoofd krijgt.
Chiang Rai
De afgelopen dagen was het heet in Chiang Rai, de meest noordelijke provincie van Thailand. Erg heet.
En al een aantal dagen had de Thaise
meteorologische dienst gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een serieuze zomerstorm. Nu dan….gisteren was het zo ver. Met overdag temperaturen tegen de 40 graden werd het tijd voor een welkome afkoeling. Alleen…..er gebeurde meer dan alleen afkoeling.
Zelf reed ik vlak voor de bui in het centrum van Chiang Rai. De buitentemperatuur was, even na 17 uur, ongeveer 39 graden. Toen begon het….
Natuurgeweld
Binnen 5 minuten was de temperatuur gedaald naar zo’n 24 graden. Een enorme hoeveelheid water kwam naar beneden, waardoor de weg binnen een mum van tijd in een rivier was veranderd. Motorbike rijders zochten hun heil onder afdakjes en andere beschuttingen. Want, niet alleen regende het “cats and dogs”, maar de windvlagen waren zeker niet kinderachtig, zo ervoer ik in de auto. Het centrum van de storm lag precies boven de stad, bliksemflitsen die direct werden gevold door enorm gedonderd. Ik moet zeggen dat ik er wel van houd, maar ik kan me dan ook wel weer voorstellen dat er mensen (en dieren!) zijn die angst hebben voor dit geweldige natuurverschijnsel.
Schade
Toen ik thuis kwam, ik woon net buiten de stad Chiang Rai, constateerde ik dat de storm ook onze tuin niet zo maar voorbij is gegaan. Takken losgerukt, maar ook een boom die om is gegaan en op de soi (kleine straat) terecht was gekomen.
Nadat men de kraan boven beetje bij beetje dichtdraaide, werd de schade, die deze enorme bui had veroorzaakt, duidelijk. Naast her en der boven om en veel, heel veel takken op de weg, zijn veel huizen dakpanelen kwijtgeraakt, reclameborden omgewaaide, banners verdwenen etc. Maar goed, dat is nog niets, wanneer je je realiseert dat zelfs in het centrum van Chiang Rai, complete electriciteitspalen zijn omgegaan, met alle gevolgen van dien. Niet alleen materiële schade, maar ook lange stroomuitval in het centrum. Bijvoorbeeld de shoppingmall Central Plaza moest zijn deuren sluiten om even voor 18 uur aangezien de stroomvoorziening met een aggregaat alleen voor noodverlichting wordt ingezet. Een lege mall dus gisteravond.
Helden
Wat mij dat toch altijd weer opvalt is hoeveel mensen, hun handen uit de mouwen steken om iedereen zo snel mogelijk te helpen. Met name de brandweer en de mensen van het electriciteitsbedrijf die, uren hebben gewerkt om alles weer in orde te krijgen. Sterker nog, de mensen van het electriciteitsbedrijf hebben meer dan het klokje rond moeten doorwerken. Chapeau!
Het leven gaat nu gewoon weer door. Want zo is de Thai: mai penrai, live goes on.
Nb. de foto’s zijn van Chiang Rai Times, ms. Janyoing Tailue en Leo Schuur
Zomerstorm in noord Thailand De maand Mei is in Thailand berucht vanwege extreem hoge (zinderende) temperaturen. Máár in mei hebben we ook nog al eens te maken met een flinke onweersbui, in de volksmond noemen we dat hier een zomerstorm.
#Chiang Rai#Noord-Thailand#Onweer#overstromingen#regen#Regenseizoen#Reisverhaal#Thailand#Typisch Thailand#zomerstorm
1 note
·
View note
Text
NOVELLE OVER EEN LUSTIG VERLEDEN, EEN VERLANGEND HEDEN EN EEN DREIGENDE TOEKOMST
Hij gaat op reis in de lente van 23. Op vakantie in de herfst van zijn leven. Zoals hij dat voor deze al vaker deed. En weer doet, en nog eens. Hij is een notoire wandelaar, een fervent reiziger. Een pelgrim op weg naar gemaakte herinneringen. Daarvan doet hij verslag in weer een nieuwe handzame uitgave. Plaatst het verleden in het heden en kijkt bezorgd de toekomst in. Het reisverhaal dat hij over de tocht schrijft is een deel van zijn leven. Een dwarsdoorsnede van zijn voorjaar dit jaar. Het schijnt fictie, echter is de werkelijkheid. Door zich in een ander ego te verplaatsen over berg en dal, door bos en veld zet hij mij bij aanvang op het verkeerde been. Maar al snel vind ik tussen de regels door Adrie Krijgsman in de lente anno 2023. Kan zijn reis daarbij volgen op Facebook, de plek waar hij zijn muze Erato na jaren ook terug vindt. En vervolgens fysiek gaat vinden.
Op zoek naar de echte gefantaseerde dame die de hoofdpersoon in deze uitvoering opviel in zijn klas Nederlands toen vroeger. Een smeulend verlangen dat in hem is opgestookt door een digitaal evenbeeld. Heb ik niet zelf ook van die begeertes, zo’n hoop een verloren liefde eens terug te vinden. De kern is een onvervulde wens, die Krijgsman laat uitkomen. Een bedachte zucht naar genegenheid en samenzijn. Een droom die geen bedrog is. Hij houdt in zijn fantasie van de persoon als dichter, minder als vrouw. Maar de lust laait op wanneer hij haar ergens in Frankrijk ontdekt en zij zich tegen hem aanvleit.
De wandeling door tijd en fantasie lijkt kop en staart te hebben. En natuurlijk, begaafd schrijver als hij is, weet Krijgsman waar te beginnen en op het juiste moment te eindigen. Maar het is een begin waar welke ik met de deur in huis val. Daaraan is een open eind geplakt na een periode van omzwerving. Want natuurlijk is er een leven voor de lente en zet het door erna. De fantasie mengt zich naadloos met de werkelijkheid. Want gezet tegen de actualiteit van de klimaatproblematiek staat het als het ware in de schaduw van de aanstaande wereldcrisis. Een klein verhaal met een grote impact.
Op detail pikt het de vrolijke sfeer om niet in een depressieve stemming te geraken. Want het is nogal een kolossaal ding wat beschreven wordt. Als een Nostradamus voorspelt Krijgsman dat wat wij allen als struisvogels niet willen horen. En daarom leidt de onderhuidse lust, de liefde voor de natuur en de omgeving, mij af van de eindtijd. Krijgsman beschrijft de plek waar hij is met grote nauwkeurigheid en oog voor schoonheid. De geluiden die hij hoort, de geuren die hij ruikt. Het is alsof ik naast hem zit voor zijn tentje in het groene gras. Boom over zeespiegelstijging, opwarming van de aarde en een verhitte herinnering.
Het dunne boek laat zich makkelijk lezen. De novelle over 78 pagina’s leest voor de vuist weg. Ik las het tenminste in één adem uit bij wijze van spreken. In het begin van de morgen wandel ik met de schrijver door de omliggende straten. In het boek is het avond. Na de koffie deze ochtend kom ik met hem thuis na zijn rit naar Spanje en weer terug. Niet dat ik vluchtig over de woorden heen lees, geenszins. Ik overdenk ieder leesteken, elke letter. Krijgsman heeft een soepele manier van schrijven, waardoor ik niet de zinnen nog eens behoef over te lezen om er de kracht van te ervaren. Met hem droom ik van zijn Facebookgeliefde met de dreadlocks, zijn muze, Erato, de beminnelijke. Want door zijn schrijven is zij me na gaan staan en dicht aan mijn hart gekomen. Het boeiende schrift houdt de aandacht vast. Het verhaal is verslavend. Het moet in een poep en een scheet uit.
De tocht naar de muze leidt Krijgsman, aka de oudere docent Nederlands, naar Frankrijk en verder. Alleen, maar in gesprek met zichzelf. Dus dan ben je nooit eenzaam. Pas wanneer Erato in beeld komt wordt de tweespraak een echte dialoog. Maar zover is het uiteraard eerst nog niet. Krijgsman maakt zich dan druk over het klimaat. Over de toestand in de wereld. Met zijn revolutionaire jaren 60 mentaliteit kan hij het maar moeilijk verkroppen dat de aarde naar de verdoemenis lijkt te gaan.
Als een moderne Don Quichot strijdt hij tegen molens. Hij is tenslotte over de Pyreneeën op het Iberisch schiereiland. Het is daar in de lente van 23 extreem heet en droog, maar er valt ook sneeuw en het hagelt. Een perfect moment om los te gaan over de dreigende klimaatcatastrofe. Het is tijd om ogenblikkelijk het roer om te gooien. “Als ik die onmacht, of cynische onwil misschien wel, tot me laat doordringen word ik daar intens verdrietig van. En ongelooflijk kwaad!” Maar het boek is geen pamflet, geen tirade over het politieke klimaat. De boosheid is niet de ruggengraat van de uitgave. De wrevel zijn de benen waarmee het verhaal op vaste grond staat. Niet gaat zweven op de roze wolk van een onbereikbare liefde.
Adrie Krijgsman noemt de hoofdpersoon een wandelende tak. Op zijn eigen voettocht creëert hij met natuurlijke intelligentie een nieuwe werkelijkheid. Maar is die realiteit uit vers geoogste omgevingsbeelden, oude kennis, vooroordelen en fantasie wel zo origineel. Ik zou willen dat wat ik in de lente lees ongekend is, mij niet bekend voorkomt. Maar het verhaal staat zo dicht bij mijn eigen ervaring dan wel herinnering dat het oude koek lijkt. Krijgsman legt zichzelf veel vragen voor en zijn alter-ego weet daarop de antwoorden. Natuurlijk, want twee weten meer dan één. Mijmerend omschrijft hij sfeervol de omgeving. Filosoferend geeft hij behaaglijk beeld aan het zijn. Terloops ontrafelt hij de onmogelijke betekenis van het voorvoegsel ‘ont’.
Het boek gaat over vrijheid, radicale vrijheid van denken, van fantaseren. Fantasie met een harde kern van waarheid. In werkelijkheid zoekt Krijgsman de stilte, de rust, het ongerepte zijn, het kleine wezen. Doet dat op in “plaatsen die op sociale media niet te vinden zijn, waar geen influencer zich druk over maakt en waarvan hooguit een paar afbeeldingen in een nooit bekeken nisje op het internet circuleren”. En bij iedere kalme stilte, in elke serene rust, komt Erato in gedachten boven drijven. Want zij is zijn muze, zijn inspiratie om alles uit dat laatste stuk van leven te halen dat er onbewust inzit. In haar bijzijn aangekomen gaat hij haar troosten in haar verdriet. Zet hij zijn eigen ik aan de kant voor haar wezen. Zijn romantische verlangen gaat de koelkast in. In het boek bestaat die Erato, maar is zij wel een feit. Of is zij fictie. Krijgsman beschrijft haar als een duidelijk persoon, niet als een vrouw die in nevels gehuld ’s nachts aan zijn slaapkamerdeur klopt. Maar hij kan tussen de regels door ook haar talent najagen, er zijn eigen gave van maken.
Ik lees hem als een flegmatisch realist “die de werkelijkheid nooit helemaal, of misschien wel helemaal nooit, uit het oog verliest. Geen controlefreak is, maar wel alles onder controle houdt.” En toch laat hij een beetje onbezonnenheid, een beetje gekkigheid en ook zijn dwaze ‘confabulaties’ over verliefdheid soms toe. Wat is de werkelijkheid. Het staat als een huis, het leest als een tempel. Het is het evangelie volgens Krijgsman. De profetie van Adrie. Op zijn wandeling tegen het licht van de actualiteit neemt hij mij mee op een pelgrimstocht. Deze eindigt niet in Galicië, maar zet mij wel op het spoor van een onderhuids verlangen naar geborgenheid. De lust in een betere wereld. Want vroeger was toch echt alles beter en echter.
De lente van 23. Adrie Krijgsman. Uitgave in eigen beheer bij Brave New Books, 2023.
0 notes
Text
Ryszard Kapusciński bezweert diefstal met hulp
bron beeld: ledevoir.com
Reisverhalen zult u op deze plek met enige regelmaat tegenkomen. Reisverhalen vind ik interessant omdat ze over zintuiglijke waarnemingen gaan; over de blik op de ander en iets zeggen over de waarden van diegene die schrijft en noteert. Dat daarbij feit en fictie wel eens door elkaar lopen, hoeft geen belemmering te zijn. Als het maar overtuigend gebeurt.
Ik lees…
View On WordPress
#20-ste en 21-ste eeuws#blik op de ander#dichter#diefstal#ervaringen#fotograaf#gebeurtenissen#geld#inbraken#journalist#literatuur#onderwijs#ongelijkheid#persoonlijke#politiek#Pools#reisverhaal#reprotage#schrijver#Sulejman#veilig#verschoppelingen#vriendschap#waarden#zintuiglijke waarneming
0 notes
Text
Toega, in het rijk van de Evers en Veerberen
Hoort Allen, en leen me uw oor
Voor 't verhaal van Koningin Schimmeldoor
Uw trouwe verteller was hier niet alleen
Maar samen met Toega de Tortel op been
Toega was wijsgeer, dokter, druïde
En kort vooraleer de vrede geschiedde
Tussen de woeste Evers en de stam
van de Veerberen; sloeg de vlam
In de pijp tot een vurig hoogtepunt
Waar uw nederige verteller zich middenin bevond
We trokken door het barre Brinkland
Op een steenworp van beschaving
Waar de nomadenculturen hand in hand
Zich gezamelijk aan kennis konden laven
Maar op een dag, brak het contact
Schimmeldoor werd ziek, de relaties zuur
Gif en geweld doordrongen de setting
En Toega's geduld en kennis moest als vuur
de schakels smeden van de ketting
Aan de ene oever van de rivier 'Stronk'
Woonden de ‘Veerberen’, een stam
Die bedachtzaam en respectvol dronk
Van de vruchten en bomen van het land
Ze lijken op varkens, maar dan meer verfijnd
Rechtopstaand met vingers klein
en snuiten rond - Handelaars wiens
haar zich door rituelen in vlechten bevond
Met een triumviraat als leiders, alledrie 'n man
met zintuig’lijke titels: het Oog, het Oor, de Mond
In tegenstelling tot de beheerste praktijken
Van de Veerberen, leefden aan de overkant 'Evers'
Ruwe, bolsterige, krijsende schreeuwers
Die woest knollen aten; wortels wroetten, eikels!
Aan de droge duinen, uitgedroogde rivierbedden
Hadden zij niet de groene vingers voor irrigatie
Dus joegen ze door de woestijn uit irritatie
En uit hebzucht en lust; Zo verwedden ze goor
Hun lange termijn, conform het adagium
Van Hun Opperhoofd Koningin Schimmeldoor
En dus! Trokken Toega en uw gedweëe Verteller
Aanvankelijk rustig langs de delta van de Stronk
en doken in de wond'rlijk botanisch werreld
van dit droog klimaat dat van de rivieren dronk
Toega liet me allerlei planten zien
Zoals de MAANROOS die enkel bloeide 's nachts
(vanwege de koelte) en die het licht van de sterren vangt
En de SNORHAREN VAN FELIEN
Die zilverwit opspringen langs de oeverkant
Maar toen we lichtjes het wateroppervlak bevoelden
Veranderde onze wandeling al snel in een jacht:
opeens werden we gevangen in de netten van twee Evers
Waar eentje toen gevaarlijk sprak:
"Ik ben Kurzel, dit is Kras, wij hebben opdracht
Om jullie spionnen te arresteren, volgen mag"
Ze voerden ons naar de leren tenten die gerooid
In het zonlicht roken naar honger en huid
En hoe we ook smeekten, ze lieten ons er niet meer uit
Daar zaten ook Veerberen vast: welgeteld drie
“Het is ongezien”, zei het Oog, “het is ongehoord”, het Oor
Maar de Mond zei wijselijk helemaal niets
Maar Toega had een plan: en sprak toen tot Knars
“Beste varken, wij zijn geen spionnen, zoals u ziet
Zijn wij reizigers, niet van hier en niet verdacht
Ik heb gehoord: uw Koningin Schimmeldoor is ziek
Ik ben druïde; en kan haar mijn hulp bieden
En als bewijs van mijn goed gedrag
Heb ik hier in ruil voor uw trust
de allerlekkerste appel die ik mag ontvouwen.”
(omdat hij wist dat een Ever zijn eetlust
Nauwelijks in toom kan houden)
We kwamen bij de koningin, monsterachtig groot
Met poten als bomen; een buik als een luchtballon
Ze lag te kreunen van de pijn, reutelend, vuurrood
maar niets is iets wat Toega afschrikken kon
Hij leunde op zijn staf en sprak rustig tot mij:
“Steek je arm eens in haar neusgaten en grijp!
Grijp maar eens goed; er zit daar iets van kwade,”
Ik volgde zijn bevel en vond tot mijn verbazing
In haar neusholte een klein beeldje van klei
En warempel de Koningin kwam terug op adem!
Al snel was ze beter, en even snel wij weer vrij
En de tijden van gulzig plunderen waren voorbij
Er was pees en vree voor Veerberen en Evers
Ze zwaaiden ons uit toen wij voort moesten bewegen
Met een goed maal en een verhaal op de levers
Vroeg ik Toega, waarom ze ons wouden vangen
Hij sprak: “Wij Tortels verschillen met de varkens
En wel om deze reden:
Zij moeten een ander eerst kennen
Vooraleer ze kunnen leven in vrede"
0 notes
Link
Revival of the Venice is a soothing video that asks us to look beyond the illusions of the world and get back to our true selves. Like all things, the dark times in life are also temporary and will disappear some day. With this video we want to make our contribution and help Venice get up and rise again. https://bit.ly/3czXtGP
#veniceflooding#veniceflood#venicecity#veniceskyline#venezia#lifeinitaly#reisverhaal#Venicelife#veniceca#veniceitaly#backtolife
0 notes
Text
Waarom investeren in een leren paspoorthoes: een blik op duurzaamheid en elegantie
, een slimme keuze is voor elke reiziger.
- Ongeëvenaarde duurzaamheid:Het belangrijkste voordeel van een leren hoes voor paspoorten ligt in de duurzaamheid ervan. Leer, een materiaal dat bekend staat om zijn sterkte en veerkracht, is bestand tegen de ontberingen van reizen. Of deze nu in een tas wordt gegooid of regelmatig op luchthavens wordt in- of uitgepakt, een leren hoes zorgt ervoor dat uw paspoort intact en beschermd blijft.
- Tijdloze elegantie:Leren items stralen een onmiskenbare elegantie uit. Een duurzame paspoorthoes van leer is niet anders. Het voegt een vleugje verfijning toe aan uw reisaccessoires, waardoor het een stijlvol statement-stuk wordt. Of u nu op een zakelijke bijeenkomst in het buitenland bent of op vakantie, een leren hoes spreekt boekdelen over uw smaak en oog voor detail.
- Personalisatie en variatie:Een van de schoonheden van leren paspoorthoezen, vooral de kleine leren paspoorthoezen, is de variëteit en personalisatie die ze bieden. U kunt kiezen uit een scala aan kleuren en texturen, zodat uw paspoorthoes uw stijl weerspiegelt.
- Praktisch en stijlvol:Hoewel stijl essentieel is, mag de functionaliteit niet over het hoofd worden gezien. Een goede leren hoes ziet er niet alleen prachtig uit, maar biedt ook functionele voordelen. Het beschermt je paspoort tegen morsen en scheuren, en sommige ontwerpen hebben zelfs extra vakken voor belangrijke documenten of kaarten, waardoor ze een alles-in-één reisaccessoire zijn.
- Een duurzame keuze:In een tijd waarin duurzaamheid essentieel is, is investeren in een hoogwaardige leren hoes voor paspoorten een verantwoorde keuze. Leren producten gaan doorgaans langer mee, waardoor er minder vaak vervanging nodig is. Deze lange levensduur maakt ze een milieuvriendelijkere optie vergeleken met synthetische materialen die snel verslijten.
- Een ideaal geschenk:Een paspoorthoesje, vooral een compact en elegant klein leren paspoorthoesje, is een perfect cadeau voor de enthousiaste reiziger in je leven. Het is niet alleen een geschenk; het is een attent gebaar dat laat zien dat je om hun reiservaringen en stijl geeft.
- Een weerspiegeling van uw levensstijl:Het dragen van een paspoorthoes van leer gaat verder dan alleen het beschermen van uw paspoort; het is een weerspiegeling van je levensstijl. Het laat zien dat u kwaliteit, duurzaamheid en elegantie waardeert in elk aspect van uw leven, inclusief reizen.
Het vakmanschap achter elke hoes:
De aantrekkingskracht van een leren hoes van onze website is niet alleen oppervlakkig. Het begint met de zorgvuldige selectie van hoogwaardig leer, gekozen vanwege de nerf, textuur en duurzaamheid. Het vakmanschap dat betrokken is bij het maken van elke paspoorthoes is een bewijs van de vaardigheid en toewijding van onze ambachtslieden. Elke steek wordt zorgvuldig geplaatst, zodat het eindproduct niet alleen duurzaam is, maar ook prachtig vervaardigd. Dit niveau van aandacht voor detail onderscheidt onze leren hoezen van in massa geproduceerde alternatieven.
De evolutie:
Leer is een materiaal dat mooi veroudert. Na verloop van tijd zal uw leren paspoorthoes een unieke patina ontwikkelen, een zachte glans die ontstaat door veroudering, gebruik en behandeling. Deze patina vertelt een verhaal – jouw reisverhaal – waardoor je paspoorthoesje niet alleen een houder van je identiteit wordt, maar ook een dagboek van je reizen. Deze evoluerende aard van leer zorgt ervoor dat uw paspoorthoes bij elke reis persoonlijker wordt.
Veelzijdigheid in ontwerp:
Wij begrijpen dat elke reiziger unieke behoeften heeft. Daarom omvat ons assortiment leren paspoorthoezen ontwerpen die tegemoetkomen aan verschillende voorkeuren. Van minimalistische ontwerpen voor degenen die ingetogen elegantie waarderen tot meer uitgebreide versies met extra vakken voor degenen die graag alles op één plek georganiseerd hebben: er is een hoes voor elk type reiziger.
Milieuvriendelijk en ethisch:
Onze toewijding gaat verder dan esthetiek en functionaliteit. We betrekken ons leer op verantwoorde wijze en zorgen ervoor dat elk proces dat betrokken is bij het maken van uw paspoorthoes milieubewust en ethisch is. Door voor onze leren paspoorthoezen te kiezen, ondersteunt u duurzame praktijken en verantwoord vakmanschap.
De perfecte metgezel voor elk avontuur:
Of u nu door de drukke straten van een vreemde stad navigeert of het rustige platteland verkent, uw leren paspoorthoes is de perfecte metgezel. Het is niet alleen een accessoire; het is een betrouwbare partner die een van uw belangrijkste reisbenodigdheden veilig bewaart, zodat u klaar bent voor elk avontuur.
Een erfenis van kwaliteit:
Wanneer u een leren paspoorthoesje koopt, koopt u niet alleen een product; je wordt onderdeel van een erfenis van kwaliteit en stijl. Elke hoes is een mix van traditionele technieken en modern design, waardoor ze zowel qua stijl als functionaliteit de tand des tijds doorstaan.
Een weerspiegeling van mondiale trends:
In de snelle wereld van vandaag, waar trends komen en gaan, is een leren hoes een tijdloos accessoire. Het overstijgt vluchtige modetrends en biedt een klassieke uitstraling die resoneert met de veeleisende reiziger. We ontwerpen onze paspoorthoezen vanuit een mondiaal perspectief en zorgen ervoor dat ze aansluiten bij zowel de hedendaagse als de traditionele esthetiek. Deze wereldwijde aantrekkingskracht maakt onze leren paspoorthoezen niet alleen tot een reisaccessoire, maar tot een fashion statement dat wereldwijd wordt erkend.
Individualiteit omarmen:
Elke reiziger heeft een uniek verhaal en zijn of haar accessoires moeten deze individualiteit weerspiegelen. Onze leren paspoorthoezen bieden de mogelijkheid om iemands persoonlijkheid tot uitdrukking te brengen. Of u nu de voorkeur geeft aan de strakke verfijning van een kleine leren paspoorthoes of aan het gedurfde statement van een grotere, meer gestructureerde hoes, ons assortiment is geschikt voor elke individuele smaak. De mogelijkheid om deze covers aan te passen en te personaliseren versterkt deze uitdrukking van individualiteit nog verder.
Investeren in herinneringen:
Reizen gaat over het creëren van herinneringen, en elk aspect van je reis draagt bij aan deze dierbare momenten. Een paspoorthoes van leer is meer dan een functioneel item; het is een opslagplaats van herinneringen. Elke stempel op uw paspoort, beschermd door onze omslag, markeert een hoofdstuk in uw levensreis. Investeren in een hoogwaardige paspoorthoes is investeren in het behoud van deze waardevolle herinneringen.
Ten slotte:
Als reizigers zijn we op zoek naar ervaringen die ons leven verrijken en onze horizon verbreden. Elk aspect van onze reis, inclusief de accessoires die we kiezen, speelt een rol in dit avontuur. Een leren paspoorthoesje van leondesign.nl is meer dan alleen een beschermhoes voor je paspoort; het is een symbool van je liefde voor reizen, toewijding aan kwaliteit en een statement van je stijl. Met onze hoezen ga je niet alleen goed voorbereid op reis; je draagt ook een kunstwerk dat duurzaamheid en elegantie belichaamt.
Read the full article
0 notes
Text
nae bothers
Het is warm vandaag in Schotland. ‘De laatste zomerdag, maak er wat van’, zei de receptioniste van het hotel nog voor ik de deur uitging. Ik had een boekje meegenomen waar ik niks uit zou gaan lezen.
‘Ik hoorde het’, antwoordde ik. ‘De voorspellingen. Alleen maar regen na vandaag.’
‘Nae bothers’, zei ze terug. Wat zoiets betekent als: geen zorgen. Het is de laatste zomerdag, maar daar gaan we niet melancholisch over doen.
Ik ga zitten op het gras. Krijsende meeuwen overstemmen het rustige gekwebbel van de mensen die hier ook liggen. Stelletjes vooral, mannetje en vrouwtje en het mannetje iets dikker dan het vrouwtje. Buiken en gladde schedels als kale heuvels boven het groen uitstekend.
De pub die aan ons hotel vastzit loopt ondanks het mooie weer al vroeg vol. Meisjes met strakke topjes (vaak met hun moeder) komen als eerste binnen. De mannen, met spijkerbroeken en t-shirts (vaak van een voetbalclub), volgen later. En daarna ook wij.
‘Hoe kan een land zo mooi zijn en de mensen zo lelijk?’, vraagt mijn vriend C vanaf ons tafeltje bij het raam. Buiten schijnt de zon nog over de heuvels en het water, maar als drinken je hobby is, moet je naar binnen.
Bij ons is het precies andersom, denk ik. Het land is één groot rijtjeshuis, maar de mensen zien er goed uit. Op het terras, in de volle zon, zitten we prominent in de etalage. Een pub is juist een plek om je te verstoppen.
In de namiddag wandel ik aangeschoten weer naar buiten. Het gras is een beetje vochtig geworden en behalve de in het zwerfvuil rommelende meeuwen is er niemand meer.
We zijn niet zo veel anders, die meeuwen en ik. Altijd zoekend naar iets beters. Denkend dat er in de volgende verpakking iets lekkerders zit. En dat betekent dat je elke frietbakje moet omdraaien om dat zeker te weten.
De volgende ochtend hangen er dikke wolken boven de baai. We ontbijten om de hoek waar de plakken spek de dikte hebben van een klein tijdschrift. Ze liggen op een stapeltje pannenkoeken, badend in ahornsiroop.
‘Misschien zijn de varkens hier dikker, en als je die veel eet, word je dat vanzelf ook’, zeg ik.
‘Ik ga sowieso meer eten in donkere maanden’, zegt C.
Na het ontbijt rijden we over een kronkelweggetje naar het noorden. Het wordt alleen maar mooier en het wordt alleen maar dreigender. Regendruppels als de eerste dikke tranen van een huilbui op het raam.
‘Het hoort er wel een beetje bij hè, dat slechte weer’, hoor ik iemand zeggen, misschien ikzelf wel. En niemand antwoordt als de bergen de horizon in beslag nemen.
0 notes
Last Seen Blogs
incorrect-tmnt2012-quotes
Incorrect TMNT 2012 Quotes
captainsmmservicesbuylove-blog
Untitled
android-anathema
Untitled
licoricelump
Licoricelump