Okulun son günü yumurta kokardı Tunalı Hilmi. Ortalıkta bir sürü saçından, yarım yamalak giydiği üniformasından yumurta akan bir sürü zibidi (biz) karşı kaldırımlardan birbirini süzerdi. Ceplerde hala yumurta. İllallaaaah diyen esnaf vardı da, pek de bir şey yapmazlardı. Bu durumu bilen mahalleliler arabaları ile veya arabasız pek ortalara çıkmazlardı. Günün ve o haftanın sonu ise Tadım Pizza’da biterdi, domates çorbası ve salata ile. Geçen hafta, doğduğum gün, ailemin tek Ankara doğumlusu olarak, trenle Ankara’ya gittim. Uzun zaman olmuştu. Yanımda 30 senelik dostum Ayşegül ile Tunalı’da aşağı yukarı yürüdük. Kolejli olarak bu bizim genimizde var; Tunalı’da aşağı yukarı yürümek! Tabii Kıtır’dan sonra. Önce Kıtır. Kısacık birkaç saatimde #yerindebulduklarım ı paylaşmak istedim. Zira kaybettiklerimizi çook konuştuk. Şehir hafızası… ah! Çocukluğum, gençliğimden ufak bir kesit, ufak ama yeri ağır. Zaten #bilenbilir #tunalıhilmi #tedankarakoleji #kuğulu #kıtır #network #tavko #tivolino #vitamin #erzincanmandıra #terziyahya #kebap49 #kuğulupark (at Tunalı Hilmi Caddesi) https://www.instagram.com/p/CmpGNPrrFz8/?igshid=NGJjMDIxMWI=

bahardan çalınmış bir şubat günü olduğunu ikimiz de biliyorduk, Ankara 2024.

Kuğulu 🦢

Oysa sevdiklerimi yere göğe sığdıranazdım.

Onlar şol bedende kabre sığdırdılar beni..

Esmael Nour Ukbayev

Ankara

⚘️⚘️⚘️

Abdullah İbn Mes’ud رضي الله عنه diyor ki: “Kim dinine ikram etmek isterse, heva sahipleriyle tartışmasın!”

Darimi, Mukaddime [29]

⚘️⚘️⚘️

Emanete hıyanet eden herkesle kavgamız var.

İsmet Özel.

⚘️⚘️⚘️

Kötü günlerde giyilecek çorap aranıyor...

Bir akşam üstü Tunalı (Birlik Waffle). Yolun sonunda Kuğulu Park'a ulaşıp şöyle bir dinlenirsin ve ardından Bestekar'da soluğu alırsın. Bir güzel Angara akşamı yaşarsın kısaca. Ama uzun uzun ve keyifli.

Kuğulu Park'ta kuğusuz bir an ve sokakta bir sonbahar. O gününün huzurundaki renkler benim ruhumdan.

Winter time

Pazar gibi pazar geçirdim bugün. Keyifli ve uzun bir kahvaltı pazar gününün olmazsa olmazıydı benim için. Dört yıl önce bir gün pazar kahvaltısı üzerine bir yazı yazmış, bu kahvaltıları daha güzel kılanın aile ile olması demiştim. Şükür ki kendi çekirdek ailemle bu haftanın pazarını kucakladık.

Hava kar ve soğukla geçen bir kaç güne inat çiçek gibiydi. Kendimizi biraz zorlayıp dışarı attık. İlk hedefimiz Kelime Müzesi oldu. Aman yarabbi benim kadar kelimelere tutkun biri bu müzeyi görmek için geç bile kalmış. Çok keyifli, samimi, görece interaktif bir müzeydi. Daha büyük olmasını tercih ederdim ama yine de beni hem eğlendirdi, hem düşündürdü hem de kelimelerle ne güzel oyunları kendimi bildim bileli oynadığımı hatırlattı bana.

Hemen ardından geçen haftaki yakın arkadaşlarımla sözleştiğimiz üzere buluştuk. Türk-Rus Dostluk Evi'ni ziyaret ettik. Burası çok da düzenli ve organize olmayan bir müze aslında. Sovyet dönemine ait bir salonda birbirinden farklı tablolar karşıladı bizi. Yine Belarus ülkelerinden ressamlara ait eserler gördük. En üst katında bizi bir görevli karşıladı. Önerisi üzerine 'samagon' isimli yerel bir içeceği kafe kısmında denemeye karar verdik. Bu içeceğin Romanov ailesinden geldiğini, Çar ve Çariçe'nin favori içeceği olduğunu bizimle paylaştı. Hatta yine içeceğin Kazak bölgesinden Romanov ailesi tarafından yapılarak kendilerine geldiğini ekledi. Kendimi tutamayıp o aileden kimseler kaldı mı ya diyerek zevzeklik ettim. Neyse ki gülüşmeler.. Masaya büyük shot bardaklarında birer içecek geldi. Saf anıma gelmiş olacak ki beyefendi hiç alkolden bahş etmediği için benim bitkisel bir soğuk içecek olarak düşündüm. Tek seferde içilmek adabıdır deyince uyandık ama üzerimizde garip bir baskı ile hep birlikte fondip yaptık. Aman yarabbi, dünyam ters döndü. Dördünüzde de bir sessizlik oldu. Sonrasında öğrendiğime göre alkol oranı %70lerde ev yapımı bir şey olduğunu öğrendim. (Gökhan kör olmayız inş. dedi sessiz sedasız) Beyefendi bir tebessümle yüzüme yorum bekler gibi bakıyordu. Kendimi tutamayıp; güzel bir deneyimdi! Dedim. (Gibi son bölümü izleyenlere selam)

Arkadaşım sessizliği bozmamak adına camdan bakarak içine içine güldü. Benim içtiğim alkolden beynim pelte. Sonrasında kendimizi kafenin terasına, Ankara'nın eşsiz gri manzarasına bıraktık. Beyefendi ile de dostane bir tokalaşma ile vedalaştık. Kendimi bir Rus kazığı yemiş gibi hissettim nedense.

Ulus'ta biraz salındıktan sonra pizza, playstation gecesi için evimizin yolunu tuttum. Bu defa beylere oyunu kaptırmayıp, kendimizi over cooked oyunumuzun sularına bıraktık.

Yetmedi tabi, canım dostumun güzel fikriyle kuğulu park a gidip yeni doğan minik kuğuları görelim dedik. Minik kuğular yoktu. Üzüldük. Bir kahve ile geceyi finalize ettik.

Pazar günleri, dostlar ve Ankara hala çok güzel.