" Güle baktıkça, çırpınır yüreği bülbülün "

Gel gözyaşlarımı al

Susuz kuyuların içine dök

Kimsesiz kuyular avunsun

Issız çöllerde yalnızlık çekmesin

Belki o zaman bir faydası olur bu gözyaşlarının

Gözlerime bakmadan taşı

Sen dahil kimseler bilmesin

Bu yıldızlı gökler ne zaman başladı dönmeye-

Ne yaparsan yap bazen gün aymaz işte.

Bilmiyorsunuz, nasıl bir boşlukta olduğumu, nelerle savaştığımı, nelere ağlayıp nelere güldüğümü...Hiç biriniz bilmiyorsunuz.

"Tek bildiğim hiç bir şey bilmediğimdir."

Ömer Hayyam'ın "güle baktıkça çırpınır yüreği bülbülün" dizesi ile şiirinde bahsettiği aşktır bu. Dizeyi 'kimse bilmez' adlı şaheserde Mehmet Gürelinin sesinden dinlemek ayrı bir HAZ..

 Hikayede bir bülbül bir güle vurulur ancak gül dikenlerinin ona zarar verecek olduğunun farkındadır ve aşkına karşılık vermez. Bülbül sevdadan vazgeçmez her gündoğumu gül için şarkılar söyler. Bülbül'ün, kendisini öldüreceğini bile bile gülün dikenlerle dolu dalına konmaya çalışması ve böylece bülbülün, aşkını göstermek için hayatından vazgeçmesi anlatılır. Bülbül bunu yaparken de gül, dikenlerinden içeriye doğru akan bülbülün kanıyla su ihtiyacını karşılar ve divan edebiyatına göre o güle kırmızı rengini veren ilişkidir. Güle kırmızı rengi aşk verir yani.

kimse bilmezz..

Kendimden bıktım,usandım...🍁

Bilmezler ki benim içim oyulur her gece o saatlerde.

M.

🍷 Gül rengi şarap içilmez mi böyle günde¿ 🍷

Bazı problemler matematikle çözülmez.

Bu hayatta en ağır tek kelimelik bir cümleni söyleyim- “Abartıyorsun”. Yaşadığın bütün acıyı iliklerine kadar hiss ettirir çünku.Acını umursamamak seni umursamamakdan daha kötüdür.Sanki biz seni anlıyoruz bunlar geçicek söylemek yerine bu kadar küçümsemek nasılda kolay öyle diğilmi….Canın bu kadar yanarken,bu kadar acı çekerken,bu kadar acı çekmişken nasıl olurda bu kadar görmezler de bu cümlenin insana neler hiss etdirecegini anlamazlar…Bazen yaşamak bedende sanıyorlar ya en çok bu koyuyo,bedenine haps olmuş ölen ruhun kimsenin umrunda bile değil…

Neden bu hayatta yanımızda başka insanların olmasına ihtiyacımız olması lazım diye bir algı var. Neden sevgilisi yok niye kimseyle dışarı çıkmıyor gibi benzer şeyler. İnsan her şeyi başkaları olmadan da yapabilir bence. Ya da yalnız başına vakit geçirmeyi öğrenmeli. Nereye kadar insanlara muhtaç olarak yaşıycaz ki. En basiti yürüyüş yapmak , kimse olmadan , müzik dinleyerek kitap okumak , bir kahve içmek. Yalnız başımıza bir şeyler yapmak bir zayıflık değildir aksine güçtür. Yalnız olmamak için sahte insanlarla vakit geçirmemiş oluyoruz bence bu sayede. Bilmiyorum ya bana sadece kendi hayatını anlatan insanlar boş geliyor artık. Bir nasılsın , iyi misin diye sormak bu kadar zor olmamalı bence. Ya da ben fazla kafamda çok düşünüyorum. "Kaybetme korkusu insana çok yanlış kararlar verdirebiliyor.

aloneshe

Kimse bilmiyor kafamda verdiğim savaşı, kimse duymuyor içimde bastırdığım çığlığı sorsan mutluyuz, yüzümüz gülüyor bilmiyorlar ki ruhumuz günden güne ölüyor. Olsun siz sorun biz yine de iyiyiz. :)