Dünya ortak fakat herkesin yolu başka, tam da bu nedenle yolculuğunu başkalarıyla kıyaslama.Hepimizin hayat deneyimleri, aile yapısı ve yaşanmışlıkları farklı, bu yüzdendir ki farklılıklar her zaman var olacak. Bunu bilerek yargılayan bir tutum yerine olduğu gibi görmeye ve deneyimin farklı olduğunu bilmeye niyetlen.

Bunun dışında yan yana yürüdüklerin ve karşı karşıya geldiklerin her daim olacak, sana bir öğreti sunacak bu insanlar. Daimi olarak suçlamak yerine bu öğretiyi, sana tutulan aynayı görmeyi hedefle. Hepimiz bu Dünya sahnesinde çeşitli şeyler yaşıyoruz,insanlarca , ailelerce,toplumca. Bu hepimizin ortak deneyimi yalnız olmadığını bil.

Sürekli kendinize hatırlatın 🤍 ;

Ben birisiyim. Ben benim. Ben olmayı seviyorum. Ve kimsenin beni biri yapmasına ihtiyacım yok.

Her güne yeni bir gün diyerek uyanıyorum, tüm inancımla. Günün sonu tam bir hayal kırıklığı ile bitiyor, ne yapsam olduramıyorum. Çok yoruldum, açıkçası sebepleri de kafamı karıştırıyor. Biten yılsa içimi kıpır kıpır ediyor, senelerden beri her sene yeni bir yıl yeni bir ben mottosuyla giriyorum. Geçen seneki benden ne farkım var, kendime ne kattım ölçüp biçiyorum. 2023 berbat bir seneydi, çok çuvalladım. Çok düştüm, bazen kaldıran kimse olmadı, insanlar girdi çıktı hayatıma. Kalanlar kaldı, gidenler gitti. Biraz kendimden de bir şeyler götürdü, kattıkları ise.. insanın kendinden başka kimsesi olmadığını öğretti. Anlaşılmak için çabalamamayı, anlayanların doğru kişiler olduğunu öğretti. Kendimi kaldırabildiğimi, zamanın değerini, hatalardan nasıl ders çıkarılabildiğini öğretti. Yetişkinliği hissettirdi zaman zaman, bazen de geçmişi özletti. Ölümü gösterdi, yıkımı içime işledi. Korkuyu hatırlattı bazen de cesareti gösterdi. Ne kadar kötü geçti de desem de, çok şey kattı yani. Bu yılı unutmak istediğimi söyleyip dursam da, asla bunu istemiyorum. Çünkü beni bu yıl büyüttü, ben son kez çocuktum bu sene. Bana olgunluğu gösterdi, ama içimdeki çocuğu da öldürmedi. İçimdeki çocuk.. Bunu ne çok dile getiriyorum. Onu özleten o kadar çok sebep var ki.. Unutmama müsaade etmiyor. Eğer kaybetseydim onu, hayatın tüm zevki kaçardı. Öten kuşlar sıradan gelirdi, güneş eziyet olurdu, heyecanımı kaybederdim dünyaya. Bu senenin bana kattığı bir şey daha var aslında, Küçük şeylerle de yetinebilmek ve kendi değerinin farkında olarak kendini sevmek. Tam bu sayede kalktım hep, bu sayede yola devam ettim. Yolum hala upuzun, ama umuyorum ki 2024 bana sonunu uzaktan da olsa gösterecek. Yeni yılda her şeyi yine kendim için yapacağım, mutluluk için yapacağım. Bu yıl acımasız tarafını öğretmiş de olsa, 2024 umarım yanında kar getirirsin. Ayrıca içimden bir ses dönüm noktam olacağını hissediyor, şansla gel 2024. YENİ YIL KUTLU OLSUN, DİLEKLERİM BELLİ 2024! <3

İmkanın sınırını görmek için imkansızı denemek lazım..

Fatih sultan mehmet Han (hz)

Hadi “o” adımı atalım! ✅ #gününsözü #kişiselgelişim #motivasyon #terapi #mutluluk #kendinigeliştir #psikoloji #yolalmak #gelişim #lider https://www.instagram.com/p/CpKWRWnoy3W/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Nasıl Ben Oldum

Bütün hayatım büyük bir telaş içinde bir yerlere geç kalıyormuşum da çok acele edip yetişmem gerekiyormuş hissi ile geçti.Tam oldu dediğim her işi en zirvede bırakıp en başa dönmek gibi kısır bir döngünün içinde kendime kızarak,suçlayarak 30 yılım geçmişti.Sonra durup düşündüm benim acelem neydi? Beni böyle her şeye birden yetişmem gerekiyormuş düşüncesine iten neydi? Durup etrafıma baktım,hiçbir şey yapmadan çok şeye sahip olan insanlar gördüm,hiç emek vermeden mevki edinen,hiç sevmeden sevilen,hiç yorulmadan çalışan ve değer gören insanlar...Sonra durdum,gözlerimi kapattım içime döndüm,kendime sordum bu hayattan ne istiyorsun,beklentin ne?Sevgi mi,para mı,itibar mı,bilgi mi yoksa sadece anlaşılmak mı?Düşündükçe derinliğimi keşfettim,kırgınlıklarımı,yarım kalmışlıklarımı ve yarım kalan her şeyin beni nasıl bir bütün haline getirdiğini,parçalarımın beni nasıl tamamladığını,aldığım dersleri,kaldığım dersleri,hayatımda sadece birkaç dakika kalıp bana aslında çok büyük ders veren öğretmenleri meğer hepsi buymuş,bir andan ibaretmiş benim kaçırdığım en büyük ders de buymuş;bir an...

nasıl şansım döndü?

evet bilmiyorum aslında şansım nasıl döndü tam umudumu kaybetmişken bilmiyorum

ben akif türkiyede istanbulda yaşamış büyümüş bir insanım ve şu an amerikadayım kısaca ben 8-9 yaşından beri elektirikle elektronikle uğraşan bir insandım bunun yanında ilk okula başladığımdan itibaren bilgisayar olması evimizde benim için çok büyük bir şanstır yazı yazmayı bilmezken klavye kullanıyordum kısaca 4 seneye yakın bilgisayar oyunlarını çok fazla bir şekilde oynadım orta okulda kendimi tamamen web tasarım kodlama backround üzerinde geliştirmeye başladım 5 sınıfın başında klasik "hello wrold" yazarak başlarken artık sonlarına doğru gayat o zamana göre güzel siteler çıkarıcak yetkinliğe eriştim ama beni onlar kesmedi ve proje geliştirmenin bana daha uygun olduğunu gördüm o yüzden basit söktüğüm elektronik parçalardan kendime atölye kurarken buldum elimde baya bir board vardı onların üzerindeki dirençlerden çiplere kadar çoğu şeyi sökerek ses devreleri güç devleri kurmaya başladım internetten araştıraraken 8 sınıfta ufak bir ergenlik döneminde dursamda liseye geçtiğimde yaşıcaklarımdan habersizdim.

ben 8 yıl boyunca aynı arkadaşlarımla aynı sınıfta okudum ve o kadar şeyi yaparken yapma sebebim tamamen a-sosyel bir insan olmamdı arkadaş edinemem konuşmayı bilmem sıkıntıydı bunlar benim için o zamanlar lisenin ilk haftası ağlamışımdır dedim sanayiye gideyim daha iyi farkı yok en azından para kazanırım filan bu kafadaydım ailemede ne kadar ağlarken pek anlaşılmasamda söyledim bunları iyikide anlamamışlar benim gitmek istediğim lisede değildi yine meslek lisesi istiyordum ama yazılım olan bölgemizin iyi bir okuluydu hedefim mallesef ne kadar a sosyel olsamda dersleride hiç sevmezdim hala sevmiyorum benim tamamen odağım proje geliştirmek babam ne kadar o zaman tartışsakta benim için araştırmıştı ve gittiğim atalar meslek lisesinde FRC yarışmasına katılan bir takım vardı ilk ayın sonunda keşfettim ve o takıma girmek için herşeyi yaptım benim için bu takım nimetti her sene farklı bir robot yapıyorlar ve bunun tüm herşeyini 10 kişilik bir ekip yapıyor elektirik mekanik yazılım evet ilk seferinde pek beceremedim takıma girmeyi ilk ayım dolmuş okulda ağzımda bir kelime laf çıkmamış ne derse katılıyorum ne birisiyle konuşuyorum ilk ayın sonunda bulunca bu takımı ilk kez birileriyle o zaman konuşmaya başladım nedir bu takım neler yapar filan diye eve gidincede ufak tefek bilgilerle araştırmaya başladım herşeyi çözmüştüm hemen her derse giren hocaya artık nasıl katılabilirim kimle görüşmem gerekiyor sürekli bunları soruncada bir dahaki gün takıma üye birisi sınıfları gezmeye başladı sınıfa serüven böyle başladı bi şekilde ismimi yazdırdım çok kovdular kapıdan giremedim pencereden girdim ama yaptım sosyalleştim 2 sene normal üye olarak devam ettiğim takımda 2 senede kaptanlık yapacak kadar yükseldim hiç bir zaman vize için başvuramadım belli skebeplerden dolayı 4 senin sonunda bi şekilde durumlarımı baya düzelttim annem sağolsun başvurdum takımla beraber ve sonunda 4 senedir çalıştığım emek verdiğim takımda tamamen benim yönetiğim bir sezonda amerikadada ben yöneticektim ki tüm takım vizesini alırken benden ekstra belge istediler son güne kadar ümitliydim gelicek ve ben son dakika o uçağa bineceğim diye ama olmadı bi süre daha umudumu yitirmedim yaklaşık 10 ay ama artık mezundum yapıcak bir şey yoktu gidemiyordum yurt dışına bu yüzden dershaneye iyice asılmaya başladım 12 sene ders çalışmamanın verdiği yükelndim ama olucak gibi değildi tam yok bitti ben bırakıcam herşeyi işe giriceğim çalışıcağım diyecek konumda aralığın 13 vizeden haber geldi pasaportumu istiyorlardı hemen pasaportumu yolladım 15 aralıktada a101 işe başladım artık amerika yolu açıktı benim için ailemle baya bir tartışma sonrası artık bir birey oldıuğumu hem ben hem ailem kabul ettirdim çalışmaya başaldım her gün iki vardıyaydık ama en az 10 saat çalışıyordum tek öğün yemek bazen bazen onunda yemiyordum kendimi tamamen amerikaya odakladım nisanda genç mentörlük yaptığım takım amerikaya gidicekti dilim yok tek gitsem kontrolden geçemem onlarla beraber gitmek için aynı uçaktan bilet aldım ve 1000 dolar bilete para verdim ve hiç param kalmadı 4 aydır çalışıyorum ama hiç birikim yapamadım nerdeyse yaptığımda uçak biletine gitti son 2 hafta artık kredi çekerek 500 dolar koydum cebime gitmeden bir kaç gün önce dedem vefat etti hep aksilik tüm ailem gitmemi söylüyordu ama kafam çok karışıktı bir şekilde geldim ve 4 senedir hayalini sürdüğüm amerikadaydım sonunda amerikadaki yarışmada yarıştım ve bundan sonra burda kalıcaktım ve şu an ikinci ayımdayım herkese yaradan hayalleri peşinden koşmak için güç kuvvet ve irade versin ne kadar çabalarsanız o kadar başarmaya yakınlaşırsınız ama unutmayın ne kadar başarmaya yaklaşırsanız o kadar piskolojik baskı altına alırsınız kendinizi modunuzu hep yüksek tutun :) bu da benim hikayem

Herhangi bir şeyi sadece sevdiğiniz ve de sizi rahatlattığı için yapabilirsiniz. Bunun size para kazandırması ya da sizi diğer insanlardan daha gelişmiş hale getirmesi gerekmez. Aynı zamanda o işte en iyisi olmak için de çalışmanız  da gerekmez, Sadece size iyi gelmesi bile yeterlidir. Çoğu insan bunları gereksiz görse de benim için dünyadaki en anlamlı noktalardan biri bu işler, bana kendimi daha özel farklı hissettiriyor. Onlar zaman kaybı değil, onlar zamanı daha kıymetli yapıyor bence

Ve çoğu zaman dünyayı farklı pencerelerden görmemi sağlıyor

en azından benimkini

İyi uyum gösteren bireyler olabilmemiz için her şeyin kusursuz olmasına gerek yoktur. "Yeteri kadar iyi" olması yeterlidir.

Bireylerin hem çocukluklarında hem de yetişkinliklerinde güvende hissetmeye, başkaları ile bağlılık hissetmeye, özerkliğe, özsaygıya, kendini ifade etmeye ve gerçekçi sınırlar oluşturmaya ihtiyacı vardır. Eğer bunlar karşılanırsa, birey o zaman psikolojik gelişiminde sağlıklı olarak ilerleyecektir. Bireyin ihtiyaçlarının karşılanmasında ciddi eksiklikler olduğu zaman sorunlar oluşmaya başlar.

Yukarıda bahsedilenlere dair ciddi eksiklikler hissediyorsanız destek almanız sizin için faydalı olabilir.

Hayatın bizim karşımıza çıkardığı her türlü zorluğa karşı umudumuzu inancımızı, kendimize olan güvenimizi kaybetmeden ; inanarak ve içten bir şekilde her gün

Nefes alacağım.

Çözümler düşüneceğim.

izin vermeyeceğim

Endişelerim beni kontrol ediyor.

İzin vermeyeceğim

Stres seviyem beni kontrol ediyor.

Sadece nefes alacağım.

Ve her şey yoluna girecek.

Çünkü vazgeçmiyorum.

diyerekten bu sözleri her gün tekrarlayalım ve inanalım ki hayatımızı güzelleştirip iyi edelim.

İnsan aynı hataları yapmaktan nasıl kurtulur? Düşüncelerini nasıl eyleme döker ki.. Nasıl cesur olur, nasıl motive olur? Kendini çıkmazdan nasıl çıkarır, onu bu çıkmaza sokan korku mudur yoksa tembellik mi? Belki de kendine verdiği sözleri çabuk unutuyordur.. Hataları onu daha büyük hatalara itiyordur. Çevresindekiler de onu çekip almak yerine daha çok itiyordur. Kendi kendine çabaladıkça gücünü tüketip, hiç oluyordur. İdeallerinin devamını getirmek neden bu kadar zor ki zaten? Keşke yeni bir ben olsa, bambaşka bir insan. Gerçi değişim denilen şeyde insanın kendisinden gelir, önemli olan hep durmamaktır. Şimdi diyorum ki kendime nefes al ve devam et, durmak her şeyi daha çok alt üst eder. Kendini en iyi yapacak tek kişi sensin, sana güvenmek istiyorum. Kendini yani beni ve içindeki o küçük çocuğu asla yanıltma. Eğer pes edecek olursan aklına o küçük çocuğun hayalleri gelsin, onun için yap bunu ve hep olduğu gibi yapmadan önce kendine de ki hayal et ve sonra başar.

Merhaba 🤗 Karşınızda Ki İnsanlara ! Cevaplarını Bildiğiniz Sorular ? Sormayın. Çünkü Sizi Küçültür. -Uğur Kılıç- #ugurkilic #uğurkılıç #soru #sorucevap #sorular #sorusor #sorucevap #psikoloji #kişiselgelişim #gelişim #gelişimpsikolojisi #yasamkocu #yaşamkoçu #lifecoach #istanbul🇹🇷 https://www.instagram.com/p/CnWYFd6rHT7/?igshid=NGJjMDIxMWI=

DMY Felsefe yeni yazı

DMY Felsefe, yeni felsefeler :) : https://www.dmy.info/20-hayat-dersi-ve-yasamak-icin-ipuclari/

20 Hayat dersi ve yaşamak için ipuçları

Bu yazımızda, yaşam için 20 hayat dersi ve ipuçlarını sizler için derledik.

Kötü işler gömülse de yerin dibine

Çıkar bir gün insanların gözü önüne

•W. SHAKESPEARE - HAMLET