İnsan Ne İle Yaşar - Tolstoy

Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der.

“Yoksa bütün hakkını kaybedersin.” Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez. Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Koşar, koşar, ama kesilir takâti.

Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz… Reis olanları izlemektedir. Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur.

Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur şöyle der: “Bir insana işte bu kadar toprak yeter!”

Bir kez de o yazsın diye düşünüp yazmıyorsundur ve o yazmadıkça dayanamayıp yazıyorsun. Sana karşı soğuduğunu belli ettiği halde sen yine vazgeçemiyorsun, açıklıyorsun kendini o ise sevmiyorsan söyle dediğin şeye istemiyorum diye yanıt veriyor...

- Sadece kalp kırıklığıyla yalnız kalıyorsun işte... -

Düşüncelerin kalabalığında yalnızım..

Nasır tutmuşşu yüreğime bakın bir zaman zaman yaşadıklarına ağlıyor ama sonrasında (düşününce) yani

Deli gibi düşünüp kafaya takıp umursamıyor gibi görünmek 🤝🏼 BEN

Fazla düşünmek de bir tür intihardır

Hiçbir şey hissedemiyorum, duygusuz biriyim dedim herkese... Yalan söyledim. Hala içimde bir yerde sen varsın.

Beynimde bir davul sesi savaşın başladığını söylüyor bende o savaşın ortasında hangi düşüncem kazanacak diye duruyorum.

Ağzınızdan çıkan kelimeleri biraz düşünün hani diyin ki karşımdaki de bir insan , onun da bir kalbi var o da üzülür belli etmese de öyle her ağzınıza geleni söylemeden önce düşünün. yani ağzınızdan çıkanı kulağınız duysun özet bu

Kimse düşünmesin..

Kendilerinin düşürdüklerini...

(Allah yolundayım diye diye) ilim derslerine başladım, bir alanda kendimi denemeye karar verdim(birilerinin gazına geldik hayırlısı bakalım), adıyaman'a gittim, ciğerlerim dağlandı, iki uzun sure ezberledim, seneler sonra yeni insanlarla tanıştım, vakıfta görev aldım, fildirofili evlendiremedim

"Sabır insana mahsustur. Hayvanlarda sabır yoktur. Meleklerin ise sabra ihtiyacı yoktur."

- Gâzâli

5. defa hamşuramadım.Sövecem ama artık

Boktan zamanlar yaşamamın en büyük nedenlerinden birinin de alerji ilacımdaki "intihara meyil, agresiflik, kabuslar, uyku hali" cart curt gibi yan etkiler olduğunu bilmek beni biraz daha iyi hissettiriyor. "Sen bu değilsin, biliyorsun. Hapşurmayalım, başımız ağrımasın, burnumuz akmasın diye intiharın eşiğine geliyoruz (mübalağa ediyorum, öyle bir isteğim şimdilik yok). Doğal bi durum değil bu, unutma" diye kendime telkinlerde bulunuyorum sıkça. Gerçekten bu beni daha da çabalamaya itiyor. İyi ki prospektüs okuyorum. Atama da teşekkürler <3