Şimdilerde yaşamın amacı, zengin olmak ve sonsuza kadar yaşamak. İdeal ölüm, ani ölüm. Ölümden sonraki yaşama duyulan ilginin yerini, ölümsüzlük arzusu almış. Türümüz, ömürleri uzamasıyla övünüyor. Herkes genç görünmeye, genç yaşamaya çalışıyor. Bize daha az iş ve daha çok eğlence vaat ediliyor. Robotlar hepimizin köle sahibi olmasını sağlayacak. Aylaklık edeceğimiz, sürekli tüketeceğimiz zaman hiç durmadan, hiç durmadan artacak. Öyle umuyoruz.

İnsanlar neden çocuk sahibi olur? Mutlu olacaklarını sandıkları için mi? Çocuk sahibi olmak mutluluktur, öyle mi? Hayır! Çocuksuz mutlu olmayan kişi, çocukla da mutlu olamaz.Bir başka insanın sırtından mutluluk talep etmeye hakkımız yok.Mutluluk her yerdedir.Ancak her yerde mutluluğu bulan kişi bir çocukla da mutlu olabilir.

— Cehenneme Övgü, Gündüz Vassaf

📜Gün boyunca hayatta kalmaya, geceleri ise yaşamaya çalışırız...✨

~Gündüz Vassaf, Cehenneme Övgü

Cehenneme Övgü - Gündüz Vassaf

Yaşamın karşıtı ölüm değildir. Ölümün karşıtı doğumdur.

Gündüz Vassaf

Cehenneme Övgü

Ölümün bilincinde olmayan insan yaşadığının bilincinde de değildir.

Cehenneme Övgü, Gündüz Vassaf

Aşka, tüketilecek, sahip olunacak ya da teslim olunacak bir nesne gözüyle bakıldığı zaman nefret de ortaya çıkar.

Öyle bir noktaya geldik ki, kurumlar, meslekler, dilimiz, hatta ekonomimiz sevgi yoksunluğu üzerine kuruluyor, sev­giye bir sorun gözüyle bakılıyor. Aşkın varlığından çok yok­luğunun bilincindeyiz. Aşık olmama durumu normal sayılı­yor artık. Tavan arasında bir kupür buldum. Gazeteci, psiki­yatrist olan babama soruyor, "Doktor bey, nedir şu aşk ille­tinin tedavisi?" "Hastalık aşık olmak değil, olmamaktır," di­ye yanıtlamış babam soruyu .

Cesurca dinleri eleştiriyosun diye sana hayranlık duyuyodum onun senden özür dilemesi gerekirken sen ondan özür dikedin benim için bittin vi kadın için bunu yapman sana hiç yakışmadı ateizmin utanç kaynagıymışsın seni engelliyorum

Birinden özür dilemek senin için utanç kaynağı ise sen şerefsizin tekisin demektir senin gibi bi şerefsizden de övgü yerine sövgü almak benim için şereftir. Belli ki ateistlerin yobaz olanlarındansın ve ben militarist atesitlerden hiç hazzetmem. Bu arada ben ateist değilim, hiçbir izm'in savunucusu da değilim ateizmin savunucusu hiç değilim senin gibi ne kadar nonteist varsa canı cehenneme. Senin gibi bi engellinin beni engellemesi de isabet olur hadi şimdi ..... git. Unuttum bak şunu da bil ki ben erkeklerden de özür diledim haksızlık edersem yine dilerim kadın, erkek olup olmaması benim için farketmez..

Gece, düzen güçleri uykudadır. Bürokrasi, askeriye, okullar, polis, kısacası yaşamımızı düzenleyen tüm güçler uykudadır; sokakta devriye gezen nöbetçi polis dışında. Askerler de hepimizden önce yatağa girerler. Dünyanın bu en baskıcı kurumunun mensupları, en erken yatanlardır aynı zamanda. Aslında, tüm totaliter kurumlarda, daha doğrusu, tüm kurumlarda (tüm kurumlar totaliter değil midir zaten?) insan her zaman erken yatmak zorundadır - yatılı okullarda, manastırlarda, ailede, cezaevlerinde, hastanelerde... Kişinin istediği saatte yatma hakkını destekleyen, bu özgürlüğe onay veren hiç bir kurum tanımıyorum. Aşk üzerine kurulu olan ve iki kişinin özgür iradesiyle gerçekleşen evlilik kurumunda bile, çiftler yatağa aynı saatte girmezlerse, biri daha geç yatar, geceyi daha fazla yaşarsa, sorunlar çıkmakta gecikmez. Kurum her zaman "geç❞ yatanı suçlar, erken yatanı değil. Avrupa feodal toplumunda tüm kent sakinleri mumlarını aynı saatte söndürmek zorundaydılar; bayramlar dışında. Düzen ve baskı güçlerinin doğal yapısı, her zaman belirli bir uyku saatini zorunlu kılar. Bu belirli saatin erken saat olması da yine onların doğal yapısından kaynaklanır.

[Gündüz Vassaf/Cehenneme Övgü]

Yeryüzünde yaşayabileceğimiz bir sürü yer olduğu halde o kadar sıkışıp kaldık ki, ne zaman yürüyüp ne zaman duracağımızı gösteren ışıklara muhtacız.

"Yaşamı böylesine özel, böylesine benzersiz kılan şey, her şeyin yalnızca bir kez olması. Bunu algılamak, ölümün bilincine varmakla mümkün olabilir ancak. Ölümün bilincinde olmayan insan, yaşadığının bilincinde de değildir. Her anımız ölüm unutkanlığı içinde geçiyor."

(...)

"Yaşamın amacı denilen şeye ilişkin tüm misyonlar, insanın kendinden kaynaklanır. Yaşama ilişkin tüm açıklamalar, bizzat kişinin tanımadığı bir hedef, anlam ve amaç bulma çabasından ibarettir. Yaşamın amacı ölünceye kadar yaşamaktır."

Cehenneme Övgü - Gündüz Vassaf

Konuşulan söz totaliterdir. Buyurur. Sahiplenir. Öteki sözleri dışarıda bırakır. Ağzımızdan çıktığı anda, hiyerarşik bir ilişki yaratır : Bir konuşan, bir de dinleyen vardır. Söz alışverişine dayanan tüm ilişkilerde, birinin ötekine egemen olma durumu vardır. Konuşulan söz, bizzat konuşma eylemi, insanın insana hükmettiği düzenin çok önemli, ayrılmaz bir parçasıdır.

Cehenneme Övgü - Gündüz Vassaf

Merhaba. Kendini ve icindeki isigi bulmakta zorlananlara kitap onerisinde bulunabilir misiniz acaba?

Merhaba… Aslında her kitap bir yoldur sizden size giden.. Kendinizi bulmak için kitap okuyun...

Sabahattin Ali- İçimizdeki Şeytan

R. Berrin Tuncel - Heran Yeniden

Mehmet Eroğlu- Adını Unutan Adam

Per patterson- Ardından

Terry Eagleton- Hayatın Anlamı

Osamu Dazai- İnsanlığımı Yitirirken

Eleanor Coerr - Sadako ve kağıttan bin turna kuşu

Kemal Sayar- Başı sınuklar için kılavuz

Lorı gottlıeb- Belkide biriyle konuşmalısın

Mart Haıg- Gece yarısı kütüphanesi

Gündüz Vassaf - Cehenneme Övgü

Şule Gürbüz- Zamanın Farkında

I’ll love you. I’ll pass.

Perhaps one of Fleabag's most iconic scenes. These two people have nothing to do but to accept that a relationship they could neither start nor end. All they can do is to live their love in silence, in each other's eyes. As Gündüz Vassaf said:

“Words blind us. The predominant activity of stuff all our feelings and thoughts in one word hinders and blocks the understanding we can reach through our senses. In love, for example, we try to protect it with words rather than sharing our feelings through shared experience. I love you.. What if love wasn't a word? Wouldn't it be love then? Wouldn't love be heard then? Love existed before words. -  Prisoners of Ourselves - Totalitarianism in Everyday Life, p.36

...

Fleabag’in belki de en ikonik sahnelerinden biri. Ne başlayıp ne de bitirebildikleri bir ilişkinin yaşanamamışlığını kabullenmekten başka yapabilecekleri bir şey yoktur bu iki insanın. Onlara düşen sessizlikte yaşamaktır aşklarını, birbirlerinin gözlerinde. Gündüz Vassaf’ın da dediği gibi:

“Sözcükler bizi kör eder. Tüm duygu ve düşüncelerimizi birer sözcüğün içine sıkıştırma yolundaki baskın faaliyet, duyularımız aracılığıyla ulaşacağımız kavrayışı engeller, önünü keser. Aşkta örneğin, duygularımızı ortak yaşanmışlığı aracılığıyla aşkı paylaşmaktansa, ona sözcüklerle sahip çıkmaya çalışıyoruz. Seni seviyorum.. Peki ya aşkın karşılığı olan bir sözcük olmasaydı? O zaman aşk olmayacak mıydı yani? Aşk duyulmayacak mıydı o zaman? Aşk sözden önce de vardı.”  -Cehenneme Övgü - Gündelik Hayatta Totalirizm, syf.36

#fleabag #i love you it’ll pass #love #cinema quotes #asthetic #Gündüz Vassaf #Phoebe Waller Bridge #Andrew Scott