konuşmayı değil , susmayı öğrenir insan zamanla.

Bazen kendime o Kadar cok iyi gelmek istiyorum ki.

"Uyursam geçecekti, büyürsem unutacaktım. Oysa onlar yanılıyordu, bunu herkes biliyordu geçerse uyurdun, unutursan büyürdün..."

Gülüşün özeldi

Haksızlıklarla bas etmeyi bilir misiniz? Peki ya kendimize yaptığımız haksızlıklar? Değmeyecek insanlar için kendimizi yiprattigimiz onca geceler, benliğimizi parçalar uğruna gözlerimizden akan gözyaşları, özlem duyulan sabahlar akşamlar... Düşündükçe haksızlık ediyoruz kendimize. Ve ben şu an o haksızlığın tam da ortasında nefes almaya çalışıyorum. Ne yapabilirim bilmiyorum, bi çözüm var mı çıkış yolu var mı bilmiyorum. Tek yaptığım olduğum yerde çırpınmak. Keşke uzattığım o eli tutup beni boğulduğum denizden çekip çıkaran biri olsa..

1510

Ayrıldıktan sonra seni bana kötüleyenlere

"o öyle biri değil"

diye haykırışlarımla hatırla beni'

“Birilerinin gelip beni kurtarması için bağırıyorum, ama sesim okyanusun en derinden geliyor.”

bu şarkı bana değişik şeyler hissettiriyor. olmayan birinin özlemi gibi. tanımlanamaz derecede yoğun şeyler hissediyorum bu şarkıyı dinlerken.

"yüzleşmem gereken doğrular, savaşım kendim ve birkaç satırla."

Bazen birinin ağladın mı diye sormasını istiyorum hiç belli etmesemde.

"Üzgünüm diye başlayan bir cümle duyarsan hazır ol çünkü cümlenin sonunda üzgün olan tek kişi sen olacaksın..."

Suçluyum bahar gözlerine

Yüzleşmem gereken doğrular

Savaşım kendim ve

bir kaç satırla...

"Yüzleşmem gereken doğrular savaşım kendim ve bir kaç satırla"