Tango concert in het Koetshuis

Tango concert in het Koetshuis

Op dinsdag 18 oktober treedt het ensemble Tango Aliado op in het Koetshuis van Kasteel Keukenhof. De groep was er voor het laatst in 2017 en trad toen met veel succes op voor een volle zaal. Ingetogen milonga’s en virtuoze, ritmische stukken wisselen elkaar af tijdens dit energieke concert van Tango Aliado met als titel ‘El Compás’. Dit programma omvat nieuw werk van Wantenaar en Cosentino, maar…

View On WordPress

Two-piece dress, circa 1860-1866. Centraal Museum Utrecht.

This dress was worn about 1860-1865 by her grandmother, lady Cecelia Maria van Pallandt-Steengracht (1813-1899). Lady Pallandt-Steengracht inherited Kasteel Keukenhof from her father, Lord Johan Steengracht van Oostcapelle, the first director of the Mauritshuis in The Hague, in 1846. This dress, in highly fashionable cornflower blue, reflects the status of this distinguished family. Synthetic colours such as this were developed in secret by the Frenchman Jean Baptiste Guimet in 1826 and were commercially produced later in the nineteenth century. The increasingly wide range of colours that dictated the fashion image in the 1860's were not completely without risk, the chemical composition of some dyes made them very bad for the health.

image copyright CMU

I’m so excited to share my latest commission!! A friend of mine asked if I could turn her and her girlfriend into Bluey characters for a birthday surprise, and I had a blast!! 🌻

I hope you had a wonderful birthday, and thanks again for letting me be a part of such a special moment 💛(And for your beautiful pictures of Kasteel Keukenhof, that’s going on my list of places to go see 👀)

My commissions are open!! I’ll have a post with more details coming soon, but I’m happy to answer any questions 💬

In 2023 is NME De Groene Bol gestart met knutselen op iedere laatste woensdag van de maand van 13.00 – 16.30 uur. Omdat steeds meer mensen deze middag weten te vinden is besloten om hier ook in het nieuwe jaar mee door te gaan! Op 31 Januari 2024 is er dus weer een creatieve middag bij NME De Groene Bol. Iedereen die van knippen en plakken houdt is welkom! We maken deze keer een vlinder van oude CD’s. Meedoen met knutselen? Deelname voor de kinderen is gratis maar een kleine vrijwillige bijdrage wordt gewaardeerd. NME De Groene Bol is open van 13.00 uur tot 16.30 uur. De Groene Bol is gelegen op het terrein van Kasteel Keukenhof tegenover de Hofboerderij.

Keukenhof

De Keukenhof, de wereldberoemde siertuin is gevestigd op een gedeelte van het landgoed van het kasteel Keukenhof.

In 1949 werd op het noordelijke deel van het landgoed een bloemententoonstelling ingericht, op initiatief van de toenmalige burgemeester van Lisse, W.J.H. Lambooy, en een tiental vooraanstaande bloembollenkwekers en onder leiding van tuinarchitect W. van der Lee (1906-1984). Hij maakte de eerste tekeningen voor de bloembollententoonstelling in de Keukenhof.

Kort na de opening in 1950 werd hij aangesteld als directeur. In 1957 werd op het terrein de Keukenhofmolen geplaatst.

Na het overlijden van de laatste kasteelheer van het Landgoed Keukenhof, graaf J.C.E. van Lynden, in augustus 2003, is de stichting Kasteel Keukenhof door Van Lynden verantwoordelijk gemaakt voor de instandhouding en exploitatie van het landgoed dat bestaat uit meer dan 230 hectare grond waarop 18 rijksmonumenten staan.

In 2016 fuseerde de Bloemententoonstelling met Kasteel Keukenhof en werd de Stichting Graaf Carel van Lynden opgericht. Deze stichting heeft een 100% belang in Keukenhof BV. Keukenhof BV voert namens de stichting de exploitatie van landgoed Keukenhof, met alle activiteiten die daarbij horen. Op hoofdlijnen zijn dat drie clusters:

De bloemententoonstelling die 8 weken in het voorjaar geopend is met als missie het internationale en zelfstandige showvenster zijn van de Nederlandse sierteelt- en plantensector, met de nadruk op bolbloemen.

Kasteel Keukenhof, met activiteiten zoals: rondleidingen, museale functie, beeldententoonstelling, kinderboerderij, bruiloften en partijen en evenementen op het terrein.

Het beheer van Landgoed Keukenhof, waaronder bos- en terreinonderhoud, gebouwenonderhoud, verpachting van gebouwen en gronden.

Als we kijken naar de geschiedenis van de Keukenhof dan gaan we eerst terug naar 1803, toen werden de landgoederen Keukenhof en Zandvliet samengevoegd. De hoogtijdagen van de landgoederen waren voorbij. Veel eigenaren konden het financieel nauwelijks bolwerken. Keukenhof had het geluk in 1809 een vermogende nieuwe eigenaar te krijgen.

Buitenhuis Keukenhof werd in de tweede helft van deze eeuw zelfs verbouwd tot “kasteel” en op het voormalige Zandvlietterrein konden de bekende tuinarchitecten vader en zoon Zocher een prachtige Engelse landschapstuin aanleggen. Die tuin vormde de basis voor het huidige sierpark en wordt in het voorjaar bezocht door al die toeristen. Er is sinds de tijd van de Zochers wel wat veranderd, maar het oorspronkelijke tuinontwerp is nog heel duidelijk te herkennen.

Voor veel eigenaren van landgoederen werd het een steeds groter probleem om de pracht en praal op hun goed in ere te houden. Verkopen of een andere bestemming zoeken was een lucratieve oplossing. Buitens werden gesloopt. Tuinderijen kwamen er voor in de plaats. In het duingebied werd zand afgegraven dat prima verkocht kon worden voor de aanleg van wegen, spoorlijnen en stadsuitbreidingen. Bovendien kwam er steeds meer vraag naar bloembollen en laat die afgegraven gronden nu prima geschikt zijn voor de bollenteelt. De uitdrukking bestond nog niet, maar nu zouden we spreken van een win-win situatie.

Nederland, en zeker onze streek, veranderde in de 19e eeuw, totaal van karakter. Dat zien we fraai omschreven in het werk “Wandelingen door Nederland” van ds. Craandijk. In de periode van 1875 tot 1888 verschijnen 8 boeken waarin hij wandelingen in heel Nederland beschrijft. We laten hem even zelf aan het woord, uit zijn voorwoord, gedateerd 1874:

“Reizen is nu even gewoon, als ’t vroeger zeldzaam was. De afgelegen provinciën en hunne ‘achterhoeken’ komen in aanraking met de buitenwereld. Zij worden bezocht en hunne inwoners bezoeken steden en gewesten, vroeger voor hen aan ’t einde der aarde gelegen. Landbouw en nijverheid ontwikkelen zich, bij den goedkoopen en geregelden afvoer der producten en aanvoer der grondstoffen. ’t Onvermijdelijk gevolg is, dat het karakter van landschap en volk allengs verandert. Het eigenaardige gaat verloren, ’t eenvormige komt”.

De wandelende dominee was een goed waarnemer en zei: ‘Tijd is geld, zegt de bezige zoon der 19de eeuw. Tijd is genot, zegt de wandelaar van alle eeuwen”. In deel 6 van zijn wandelingen was “Bij Leiden” aan de beurt. Hij beschrijft zeer uitgebreid wat hij onderweg ziet. Voor ons is zijn voorjaarswandeling van station Piet–Gijzenbrug naar station Vogelenzang van belang. Zijn sfeertekening: “Hoe verachtelijk zijn die liefelijke kinderen van Flora weggeworpen en hoe balsemen zij niettemin de lucht met hun geuren! Wij hebben de prachtigste witte, rozenroode, paarsche bloemen voor het oprapen, en wat voor honderden een vriendelijk sieraad hunner armelijke kamertjes zou zijn, dat ligt hier te vergaan. ’t Is den kweeker alleen om de bol te doen; de bloem heeft geen waarde voor hem, zelfs voor den mesthoop schijnt zij niet begeerd”. Vol lof spreekt hij over het landschap. Zo zegt hij: “Ruw en wild is het boschrijk duin van Keukenhof. Hoogten en dalkommen wisselen elkander af en telkens verandert het voorkomen van het landschap, maar bij iedere schrede vertoonen zich nieuwe schoonheden”. Dan wordt de “binnenweg” naar Hillegom genomen die leidt naar de Heeren hofstede Veenenburg. Daarover schrijft hij:

“Zandige heuvels, met dennen begroeid, wilde struiken langs hellingen en in valleijen, witte berken, hooge sparren, wier toppen boven ruige duinglooijingen uitsteken, geven nog altijd aan het landschap een woest en indrukwekkend karakter. Een zanderij bewijst, dat het werk der ontginning nog altijd wordt voortgezet. De scheiding tusschen de landgoederen Veenenburg en Lapinenburg is aangewezen door een hollen weg tusschen twee hoog begroeide wallen. ’t Moet hier een wildrijke jagt zijn en van ouds waren de ‘lapinen’, waaraan dit goed zijn naam ontleent, in den omtrek van Hillegom veel overvloediger, dan den geburen lief was”.

Die lapinen (konijnen), daar had men in het verleden wat mee te stellen gehad. In de Wildernisse liepen er genoeg rond, prachtig voor de jacht van de elite. Voor de eenvoudige bewoners van onze streek waren die konijnen een ramp. Ze vernielden de groentetuintjes, de bewoners mochten er niks tegen ondernemen. De belangen van de jagers werden beschermd. Honden in de duinstreek moesten worden ‘geblokt’ (een blok hout rond de nek gebonden) of zelfs gepoot (pootje gebroken). Er ontstond zo’n konijnenplaag (voor het gewone volk dan) dat zelfs de helmbeplanting van de duinen aangetast werd en er zandverstuivingen voorkwamen. In de tijd van de grafelijke Wildernisse was het recht van de edele om te jagen nog heel groot. Het karakter van het landschap zoals Craandijk het beschrijft sluit prachtig aan bij het schilderij van A. J. Eymer (1803-1863) op de hartpagina.

Nederland moet na de 2e Wereldoorlog weer opgebouwd worden. Landgoed Keukenhof is eigendom van Jan Carel Elias van Lynden (1912 – 2003), maar hij woont niet meer op het terrein.

Kasteel en landgoed  hebben zwaar te lijden gehad in de oorlogsperiode. Bollenkwekers moesten hun bedrijven weer opbouwen en zochten een terrein om hun producten te tonen. Het is begin 1949 wanneer burgemeester Lambooy de suggestie van een tentoonstelling op voormalig Zandvliet oppert.

Graaf Van Lynden vond het een prachtige bestemming. Met de inkomsten van de verhuur voor de tentoonstelling kan hij deels de restauratiekosten van het kasteel betalen. In 1949 wordt de stichting Nationale Bloemententoonstelling Keukenhof opgericht. In het najaar gaan de eerste bollen de grond in. Het blijkt een ongekend succes. In het voorjaar naar de bollen, de velden tussen Hillegom en Lisse zijn onvoorstelbaar mooi.

Een bolbloemexpositie op een oud landgoed bezoeken is onvergetelijk. Bloemententoonstelling Keukenhof blijkt al snel een blijvertje. Na het overlijden van de laatste graaf komt de verantwoordelijkheid van het landgoed bij een stichting te liggen.

In 2015 speelt burgemeester Spruit van Lisse nog een bemiddelende rol om tot een betere afstemming tussen landgoed en bloemententoonstelling te komen.

De Stichting Graaf Carel van Lynden wordt opgericht.

Ruim 100 jaar eerder was er weinig waardering, ook vanuit het Lisser  gemeentebestuur, voor de halsstarrigheid van de eigenaren van Keukenhof. Maar wat mogen we de Van Lyndens dankbaar zijn. De herinnering aan een oud duinlandschap is op het landgoed Keukenhof nog steeds te zien.

Benoorden het park is dat landschap verdwenen en vervangen door bollenvelden. Maar bij een uitbreiding aan de noordoost kant van het bloemenpark werd toch een link gelegd naar het oude landschap door het terrein af te sluiten met nieuw aangelegde duinen.

Daarvandaan en ook vanaf de Keukenhof-molen (uit Groningen) heb je een pracht uitzicht over de bloemenvelden die er kwamen dankzij de afgravingen door de maatschappij Veenenburg-Elsbroek. De fabriek die zo een groot aandeel had in het ontstaan van dit landschap is te zien. Voor meer informatie over een bezoek aan de Keukenhof verwijs ik u naar de website: www.keukenhof.nl

25-3-2023

Keukenhof Castle, Lisse, the Netherlands

🎼Castle Walls🎶 gisteren voor het eerst bijna alles kunnen bekijken in Kasteel Keukenhof..#goodmorning #goedemorgen #gutenmorgen #bonjour #bongiorno #styx #song #music #musiclover #musiclovers #castle #castles #dagvanhetkasteel #kasteel #keukenhof #lisse #bestofnetherlands #lovephotography #photographer #photography #fotograaf #fotografie

De bellenblaasmeisjes

Vandaag begon eindelijk het weekend waar Marieke en Els al een jaar naar toe hadden geleefd. Dit was het weekend dat bij kasteel Keukenhof de historische veldslag zou worden nagespeeld. Gisteravond hadden ze hun kleding nog een laatste keer gepast voor de grote spiegel in de slaapkamer van hun ouders. Lachend en dansend gingen ze de kamer rond terwijl ze bellen bliezen met hun bellenblazers. Vaders kleding hing al klaar over een stoel naast zijn bed, zijn musket stond tegen de stoel, klaar voor gebruik. Ondanks dat Marieke en Els vroeg naar bed werden gestuurd, sliepen ze door alle opwinding pas om elf uur. Toch waren ze om zes uur alweer wakker. Bang om hun ouders wakker te maken, fluisterden ze over wat ze allemaal zouden gaan doen dit weekend. 'Het gaat een geweldig weekend worden,' fluisterde Marieke tegen Els. 'Ja, echt wel. Ik kan niet wachten om het hele weekend in mijn kostuum te lopen.' antwoordde Els zachtjes. Vader had gezegd dat ze pas uit hun kamer mochten komen als hij ze geroepen had. 'Volgens mij is papa ook al wakker, ik hoor geluid van boven komen. Hij zal ons toch niet te lang laten wachten?' Els hield het bijna niet meer. Maandenlang waren ze bezig geweest met kledingstukken ontwerpen en maken, met mama stad en land af voor de juiste stof, struinend door antiekwinkels op zoek naar een authentiek musket voor papa. En dat allemaal voor dit ene weekend. Toen ze vorig jaar hoorden dat het thema Amerikaanse Burgeroorlog zou zijn, waren ze gelijk begonnen met het bedenken van karakters en met uit te zoeken hoe de mensen leefden in die tijd. Dit jaar zou de eerste keer worden dat ze aan zoiets zouden meedoen. Honderden mannen, vrouwen en kinderen die een weekend doorbrachten in kampementen, om na te spelen hoe het leven in de Burgeroorlog er aan toe ging. Veel van hun vriendjes en vriendinnetjes waren wel eens bij de Elf Fantasy Fair geweest, waar ook veldslagen worden nagespeeld. Zij vonden het geweldig om die mensen te zien vechten met zwaarden en pistolen, verkleed als ridders, elfjes, Harry Potters of als iemand uit de Lord of The Rings. Moeder wilde er eigenlijk niets van weten, maar met behulp van papa's voorliefde voor geschiedenis hadden ze haar toch om weten te praten. Hij zou verkleed gaan als infanterist en meedoen aan de veldslag, terwijl Marieke en Els zouden helpen in het kampement met het verzorgen van de "gewonden".

Mama vond dat hele verkleedgedoe maar niks. Ze wilde best meehelpen met het maken van de kostuums, om de kosten een beetje te drukken, maar van zelf mee doen was geen sprake. Het was al belachelijk dat haar man voor schut wilde lopen in zo'n raar apenpak. Ze had voor zichzelf en een paar vriendinnen een weekend weg geboekt in de buurt van Apeldoorn. Het hele weekend lekker sportief bezig zijn; zaterdagochtend met een kano varen, zaterdagmiddag fietsen door de Veluwse bossen en als dagafsluiting een musical in het stadstheater. 's Zondags vijftien kilometer wandelen en daarna met z'n allen uit eten. 'Laat die gekken maar verkleed rondlopen en lekker creperen in een tentje.'

Opeens klonk er hard gelach, gevolgd door een bonk. Vlak daarna het geluid van een schot. Het lawaai kwam van boven. Ondanks de waarschuwing van papa renden Marieke en Els de trap op om te kijken wat er aan de hand was. De slaapkamerdeur van hun ouders was nog dicht, maar er scheen wel licht door de deurspleet. Van achter de deur klonk een sniffend geluid. 'Mama!' riep Els. Mama gaf geen antwoord. De slaapkamerdeur wilde niet open toen Marieke de deurklink naar beneden duwde, alsof iets de deur blokkeerde. Met z'n tweeën lukte het om de deur open te duwen. Achter de deur zat papa in zijn Dragonderkostuum huilend op de grond. Mama zat in bed met haar mobiel in de hand. In haar voorhoofd zat een gaatje, waaruit bloed stroomde. Op het bed lag de nog rokende musket, vlak daarnaast lag een schoteltje met daarop een omgevallen kaars en vers kaarsvet. 'Papa! Wat is er gebeurd?' Marieke en Els schreeuwden het uit, terwijl ze ontsteld naar hun vader keken. 'Ik, ik....ik weet het niet precies. Ik denk dat ik mama heb doodgeschoten.' Met waterige ogen staarde hij voor zich uit, 'Ik had de wekkerradio heel vroeg laten afgaan omdat ik jullie wilde verrassen door jullie wakker te maken in mijn kostuum. Mama was door de wekker wakker geworden en zat op bed met haar vriendinnen te praten via Facebook en foto's van mij in mijn kostuum te posten. Ik was net klaar met aankleden toen mijn favoriete liedje, Sex On Fire, op de radio speelde. Ik pakte mijn musket op en stak de kaars aan die ik op het bed had klaargezet, omdat ik jullie niet wilde wakker maken met het felle licht op de overloop. Ik wilde net het licht in de slaapkamer uit doen, toen mama opeens heel hard begon te lachen,´Harige Piemel! Dat is een Mama appelsap!´ zei ze. Ik schrok er zo van, dat ik mijn balans verloor en op de bellenblaas stapte die jullie op de grond hadden laten liggen. Ik liet mijn musket op het bed vallen en viel tegen de deur. De kaars moet de lont hebben aangestoken, want opeens ging de musket af!' Later zag vader de laatste statuswijziging die hun moeder aan het typen was: "Moet je kijken. Het kind gaat soldaatje spelen met me dochters. Gelukkig hoef ik niet mee met dat zieli"

Keukenhof in Lisse weer geopend voor publiek

Keukenhof in het Zuid-Hollandse Lisse opent deze week de deuren weer voor het grote publiek. Het park mocht twee jaar niet open vanwege de coronamaatregelen.

 ‘We zijn zo blij dat er weer bezoekers naar de Keukenhof komen', meldt directeur Bart Siemerink. 'Twee jaar mochten we niet open, terwijl het park er prachtig uitzag. Afgelopen jaar hebben miljoenen mensen genoten van video's van ons bloeiende park. Afgelopen jaar hebben miljoenen mensen genoten van video’s van ons bloeiende park. Maar de bloemen live bewonderen, daar kan geen video tegenop. Je mist de geuren en de sfeer in het park. De eerste hyacinten en tulpen staan al in bloei dus bezoekers kunnen vanaf de eerste dag genieten van een kleurrijk park. Ook zie je in de Bollenstreek al de eerste velden in bloei staan.

Maar de bloemen live bewonderen, daar kan geen video tegenop, stelt Siemerink. 'Je mist dan de geuren en de sfeer in het park.' De eerste hyacinten en tulpen staan al in bloei, meldt de directeur. Bezoekers kunnen volgens hem vanaf de eerste dag genieten van een kleurrijk park. Ook in de omliggende Bollenstreek staan de eerste bollenvelden al in bloei.

Klassieke symbolen

Het thema van de Keukenhof in 2022 is Flower Classics. Het idee daarachter is om de klassieke symbolen uit kunst, architectuur en design samen te brengen in bloemen. Met de tulp als stralend middelpunt. Een van de uitingen van het thema is de samenwerking met het Mauritshuis vanwege het tweehonderdjarig bestaan van het museum in Den Haag. Op de foto wordt dat geïllustreerd door een bloemrijke ontmoeting tussen Jacoba van Beieren, al jarenlang de gastvrouw van bloemententoonstelling Keukenhof, en het meisje met de parel, een van de meesterwerken van de schilder Johannes Vermeer uit het Mauritshuis.

Naast miljoenen tulpen, narcissen en hyacinten in het park de Keukenhof zijn er bloemenshows in de paviljoens. Die shows zijn weer groter geworden, meldt de organisatie. Ruim zeshonderd bloemenkwekers leveren hun nieuwe soorten bloemen en planten om aan de bezoekers te laten zien.

De Keukenhof is gevestigd op een gedeelte van het landgoed van Kasteel Keukenhof. Landgoed de Keukenhof is ontstaan in 1642 toen er een landhuis werd gebouwd in het Keukenduyn van slot Teylingen. Het Keukenduyn ontleende zijn naam aan het feit dat de opbrengsten van het duingebied zoals wild, vee en allerlei kruiden en bessen bestemd waren voor de huishouding ofwel keuken van het slot Teylingen.

Ridder in de Orde van Oranje Nassau

Latere bewoners hebben zes torens aan laten bouwen en hiermee werd het landhuis een kasteel met de naam Kasteel Keukenhof. In 1857 werd het park heringericht door de tuinarchitecten Zocher en Zn., die later ook het Vondelpark in Amsterdam ontwierpen.

In 1949 werd op het noordelijke deel van het landgoed een bloemententoonstelling ingericht, op initiatief van de toenmalige burgemeester van Lisse, W.J.H. Lambooy, en een tiental vooraanstaande bloembollenkwekers en onder leiding van tuinarchitect W. van der Lee (1906-1984). Hij maakte de eerste tekeningen voor de bloembollententoonstelling in de Keukenhof. Na de opening in 1950 werd hij aangesteld als directeur. Voor zijn vakkundigheid in de opbouw van de Keukenhof werd Van der Lee op 29 april 1969 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Van der Lee bleef aan als directeur tot 1975. Inmiddels worden de bloembollen geleverd door 100 bloembollenkwekers en exporteurs.

Sinds 1957 staat op het terrein de Keukenhofmolen.

Na het overlijden van de laatste kasteelheer van het Landgoed Keukenhof, graaf J.C.E. van Lynden, in augustus 2003, is de stichting Kasteel Keukenhof door Van Lynden verantwoordelijk gemaakt voor de instandhouding en exploitatie van het landgoed dat bestaat uit meer dan 230 hectare grond waarop 18 rijksmonumenten staan. In 2016 fuseerde de Bloemententoonstelling met Kasteel Keukenhof en werd de Stichting Graaf Carel van Lynden opgericht. Deze stichting heeft een 100% belang in Keukenhof BV. Keukenhof BV voert namens de stichting de exploitatie van landgoed Keukenhof, met alle activiteiten die daarbij horen. Op hoofdlijnen zijn dat drie clusters:

·        De bloemententoonstelling die 8 weken in het voorjaar geopend is met als missie het internationale en zelfstandige showvenster zijn van de Nederlandse sierteelt- en plantensector, met de nadruk op bolbloemen.

·        Kasteel Keukenhof, met activiteiten zoals: rondleidingen, museale functie, beeldententoonstelling, kinderboerderij, bruiloften en partijen en evenementen op het terrein.

·        Het beheer van Landgoed Keukenhof, waaronder bos- en terreinonderhoud, gebouwenonderhoud, verpachting van gebouwen en gronden.

Corona

In 2020 bleef het park gesloten vanwege de maatregelen in verband met de coronapandemie. In 2021 was het park slechts zes dagen geopend als onderdeel van Testen voor Toegang. De bloembollen worden in drie maanden (oktober t/m december) geplant door veertig tuinlieden. Om te anticiperen op de grillige zachtere winters worden er anno 2020 circa 30% meer bollen aangeplant dan voorheen.] Er zijn meer dan zeven miljoen  krokussen, narcissen,   tulpen, hyacinten, lelies en andere bolgewassen te zien.

Er worden rondleidingen gegeven het park. Met een fluisterboot is het mogelijk een vaartochtje te maken. In meerdere paviljoens zijn snij- en potplanten te zien en in twee winkels kunnen bloembollen worden gekocht. Bloemencorso Bollenstreek dat begint in Noordwijk en eindigt in Haarlem komt ieder jaar langs de Keukenhof. Op het terrein van Kasteel Keukenhof worden evenementen georganiseerd zoals het festival Castlefest en een kerstmarkt. De Keukenhof is een van de grootste publiekstrekkers van Nederland en circa 75% van de bezoekers komt uit het buitenland. In twee maanden worden jaarlijks anderhalf miljoen bezoekers getrokken. Twintig procent van de bezoekers komt uit Nederland, 40 procent uit Europa. Verder zijn er gasten uit de Verenigde Staten, Azië en Rusland. 

Officieel heet het park ‘Keukenhof’, dus zónder ‘De’. Maar De is er zo door de jaren heen bijgegroeid.

De Keukenhof is geopend van 24 maart tot en met 15 mei.

(Door Dick van As)

Restauraties Landgoed Keukenhof afgerond

Restauraties Landgoed Keukenhof afgerond

View On WordPress

Kleurenpracht van bollenvelden in de kunst vastgelegd

De bollenstreek lijkt bij uitstek volop inspiratie te geven voor kunst en aan kunstenaars. De kleurenpracht wil en moet op doek. Maar de eigen schilders van de lage landen laten tulp, hyacint en narcis links liggen. Pas wanneer schilders van over de grens de kleuren op hun palet weten te vinden, wagen de Nederlanders zich aan de velden die jaarlijks tijdens de bloei duizenden mensen weten te boeien.

In de reeks "schilders van" bij uitgeverij WBOOKS te Zwolle zijn meerdere titels verschenen. In een handzaam 20x20 centimeter gebonden formaat laat de uitgever Nederland cultureel gezien in kaart brengen. Van Staphorst tot Volendam via de Veluwezoom naar Domburg en Egmond. Details uit de rijke kunstgeschiedenis van de lage landen. Kleine tentoonstellingen op papier met veel kunstwerken en weinig woorden. Althans net genoeg tekst om op een informatieve manier het onderwerp te beschrijven. In mijn kunststukje krijg ik uit de serie de "Duin- en Bollenstreek" onder ogen. Kunsthistoricus Werner van den Belt en journalist Bob Hardus beschrijven de geschiedenis van de bollenvelden vanuit het eigen vakgebied. De historie van de kunst in de streek in leesbare taal geschreven.‘

In vroeger jaren, eeuwen geleden staat geschreven, was er geen sprake van bollenvelden. Wel kregen de destijds kostbare bloembollen afgesloten compartimenten binnen de aangelegde botanische tuinen van welgestelde mensen toegemeten. De tulp werd oorspronkelijk gekweekt voor apothekers, artsen en kooplieden. Later werd deze verhandeld en steeg de bloem snel in waarde. De religieus devote tulp werd symbool van immoreel gedrag, egoïsme en hebzucht. Er ontstond een heuse tulpmanie in de eerste helft van de 17e eeuw. Een windhandel voor snel geldelijk gewin. Op kopergravures staan de weelderige tuinen afgebeeld.

Niet alleen bloembollen staan centraal in het luchtig geschreven boekwerk, ook de ruime geschiedenis rondom dit onderwerp wordt belicht. Zo laten de auteurs weten dat de ooit door Napoleon geroofde kunst de kern wordt van de koninklijke collectie. Directeur van deze eerste openbare kunstcollectie is daarvoor redder van de Keukenhof, een kasteel dat als de meeste landhuizen is verwaarloosd en op de nominatie staat te worden afgebroken. Hij draagt bij aan de groei van de collectie en hangt ook de muren van het kasteel vol met Hollandse Meesters. “We kunnen dus met recht stellen dat de bakermat van onze Nederlandse kunstcollecties zich in de huidige Duin- en Bollenstreek bevindt”, proef ik de trots. En zo is de cirkel rond.

De schilders van de Haagse School leggen zich in eerste instantie toe op het vissersgenre en het duinlandschap. Zij zijn daarin op zoek naar natuurbeleving en vinden inspiratie in de dramatiek van het gewone leven. De beleving van de streek komt evenwel van buiten. Het heeft aantrekkingskracht op schilders van elders die wel de schoonheid van de bollenvelden ontdekken en kunnen verwerken. Vincent van Gogh bijvoorbeeld was de eerste kunstenaar die een bollenveld naar de werkelijkheid schilderde. Althans dat schilderij wordt aan hem toegeschreven hoewel het ongesigneerd is. Het werk toont als een echte ‘van Gogh’, maar Hardus en Van den Belt blijven er vaag over.

De Franse impressionist Claude Monet op zijn beurt was diep onder de indruk van de enorme velden vol bloemen, die een gekmakende kleurenpracht bezaten. Zo werkte de streek magnetisch op de kunst van meerdere buitenlandse schilders. De Nederlanders waagden zich echter nog niet aan de volle primaire kleuren van de bloemen. De Zeeuw Anton Koster was de eerste Nederlandse schilder die zich vol overgave wijdde aan de vertaling van de kleurenpracht van de bollenvelden naar het doek. In het boek staan dan ook een groot aantal schilderijen van ‘de Rembrandt van de bollenschilders’ afgedrukt. Nog allemaal realistische werken, waarin de bloem aan de soort te herkennen is. Koster wordt dan ook naast colorist chroniqueur van de ontwikkeling van de bollenteelt genoemd.

Het schilderen van bollenvelden was geen vanzelfsprekendheid door de felgekleurde bloemen die niet aansloten bij de heersende trend in de laten jaren van de 19e eeuw. Maar juist in het abstracte metier konden de felle kleuren van tulp en hyacint tot bloei komen. Allengs wordt de realiteit dan ook losgelaten en krijgen de bloemen van de bollenvelden een meer abstracte invuling. Een kunstenaar uit China ziet de velden vanuit de lucht wanneer hij aan komt vliegen op Schiphol. Hij is erg onder de indruk en vertaalt deze kennismaking met Nederland in systematisch opgezette kleurige materieschilderijen. Anderen zetten de velden naar hun hand en in eigen stijl, zoals Reinier Lucassen en Theo Lohmann. Het bekende Hollands Glorie van Jan Cremer zet zich af tegen het bekrompen Nederland. Dick Beutick buigt zich over de kenmerkende horizontale lijnen om daarna in stijl van Mondriaan’s boogiewoogie het beeld op te bouwen in kleurige vierkantjes, alsof de bloemen liggen uitgestrooid.

Uiteraard is de duin- en bollenstreek een dankbaar onderwerp voor de fotografie. Tegenwoordig is dat de amateur die een ritje op de zondagmiddag langs de velden doet. Met de camera in de aanslag, want de familie moet op de foto tussen de tulpen. Eerder was het de professionele fotograaf die al vroeg met de toenmalige technieken de kleuren wist vast te leggen. Eerst een uitsnede in de werkelijkheid. Later, in de nieuwe tijd na de oorlog, worden de velden tot monochrome abstracties. Marcel van der Vlugt bijvoorbeeld portretteert bloemen alsof het gezichten zijn, met eigen karakter en de schoonheid van verval. Bijzonder is de vertaling van Andreas Gursky, in scheervlucht lijkt hij over de gekleurde bloemlijnen te vliegen.

Een laatste hoofdstuk gaat over de panorama’s binnen de kunst van de kuststreek. Met Panorama Mesdag als enig overgebleven rondom-schilderij uit de tweede helft van de 19e eeuw. De grote schilderingen waarin je als bezoeker je kon wanen in het landschap werden vooral aangewend tijdens internationale land- en tuinbouwtentoonstellingen. Het decor was ter promotie van de Nederlandse handel en wandel. Alle details van het land samengebracht op een cirkelvormig gespannen doek. De moderne varianten op het panorama brengen heden en verleden samen.

De bollenvelden blijven een enorme aantrekkingskracht houden. Niet alleen in de kunst en door de kunstenaars, die met innovatieve technieken de natuurlijke schoonheid in kleur en fleur kan vastleggen. Waar de schilders eerder in het atelier hun impressie van de streek konden vastleggen, kon men later nadat de verf in tubes kwam en plein air werken. Met veldezel tussen de bloemen de kleurenpracht op doek zetten. En mag Monet dan gek worden van de felle kleuren, de kunstenaars is het toch gelukt deze naar waarheid en in schoonheid vast te leggen. Het boek van “de schilders van de Duin- en Bollenstreek” laat dit smakelijk vorm gegeven zien.

De schilders van de Duin- en Bollenstreek. Auteurs Werner van den Belt en Bob Hardus. Uitgeverij WBOOKS, 2021.

Over armillaria en zonnewijzers

Over armillaria en zonnewijzers

Ik ben even een weekje op vakantie in de buurt van Hillegom. Ook dan word ik af en toe geconfronteerd met de sterrenkunde. Zo kwam ik in twee dagen tijd twee keer een zonnewijzer tegen, de eerste gisteren op de gevel van kasteel Keukenhof, vandaag ergens in Haarlem bij een van de vele hofjes aldaar. De werking van een zonnewijzer hoef ik jullie niet meer uit te leggen… nou ja héél kort dan: een…

View On WordPress

Over armillaria en zonnewijzers

Over armillaria en zonnewijzers

Ik ben even een weekje op vakantie in de buurt van Hillegom. Ook dan word ik af en toe geconfronteerd met de sterrenkunde. Zo kwam ik in twee dagen tijd twee keer een zonnewijzer tegen, de eerste gisteren op de gevel van kasteel Keukenhof, vandaag ergens in Haarlem bij een van de vele hofjes aldaar. De werking van een zonnewijzer hoef ik jullie niet meer uit te leggen… nou ja héél kort dan: een…

View On WordPress

Kasteel Keukenhof (2021) - Canon 70D

at Kasteel Keukenhof https://www.instagram.com/p/CL4As2uhczH8NMY7pnjISwVzunh2BxbXric_Cs0/?igshid=14y1b3cfz6db0