Ben aşık değilim... Ben büyük bir insan değilim... Ben çok tanınmış biri değilim... Ben sevmiş biri de değilim... Ben çok güzel biri değilim... Ben mükemmel biri değilim.. Ben şair değilim... Ben deli de değilim... Ben.. öylesine biriyim... Ben aşık olabilirdim Ben büyük bir insan olabilirdim Ben çok tanınmış biri de olabilirdim Ben sevmiş biri de olabilirdim... Her şeyden öte Ben bir insanım... Ben yeryüzünde belki hiç göremeyeceğin, veyahut Görsen bile tanımayacağın Belki de tanıyacağın... Ama öylesine biriyim... Ben kimsesizlerin kimsesiyim.. Ben dokunulmamış kalplerin Kalplerin en masumlarındayım.. Ben bir çocuk ruhluyum.. Ben karşılıksız sevenlerin kalbindeki ukdeyim... Aşık olsam neye yarar.. Çok tanınsam neye.. Sevsem... Mükemmel olsam Şair olsam... Deli olsam... Çok güzel olsam neye? Bitmiyor muydu hepsi? Bitiyor işte. O yüzden ben bir Hiçim... Sadece bir HİÇ... Ayak basmam gerekiyordu bu gezegene. Ve bastım. Belki hiç bir yere değmedan, Kimseyi kırmadan, Dökmeden, Geri gideceğim. Ama gideceğim işte... Hem... Mevlanın düzenidir bu Yaprak bile komutsuz düşer mi hiç? İnsan ki duygu hazinesi kul.. Dünyaya değmeden gider mi hiç... Bilmem.. Yaşarım ben.. Bir yerlerde, bir şekilde... Ama nerde, nasıl İşte onu ben de bilmiyorum...

benim sabrımı sınıyorlar

ben grup olmak istemiyorum

neden her grup bok gibi olmak zorunda

grup sewmiyorum

grup nefret

İyi akşamlar

Herkes gülüyor. Ben de gülüyorum. İçten bir gülümseme değil bu, yapma zorunluluğum olan bir şey. Etrafta gulus, eğlenen, hiçbir derdi olmayan mükemmel hayatı olan biri olarak görünüyorum. Insanlar gelip "Ne kadar mutlusun ya* dediklerinde "sen gel bir de içimi gör" diyemiyorum." nefes alırken canım acıyor lan" diyemiyorum. Mutlu olmayıp ne yapacağım deyip geçiştiriyorum. Artık birinin gelip, ne kadar gülüyor olsan da gözlerinde ki acıyı görebiliyorum deyip sanılmasını istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Benimle gülüp benimle ağlayabilecek biri olsun istiyorum. Gitmeyecek birini istiyorum. Ben artık çok yoruldum. Kime o gitmez dediysem gitti. Kime inanıp, güvendiysem birakıp gitdi. Hep gidişlerini izledim. Olan hep kalanlara oluyor zaten. Gitmek o kadar kolay ki. Insan soramiyor beni neden sevmedin ? Diye. Cevap belli "olmuyor işte" Sevilmemeye o kadar alıştım ki.. Biri çıkıp seni seviyorum dediğinde inanmıyorum artık. Kimseye güvenim kalmadı. Ağlayamıycak kadar tükendiğim zamanlar da oldu, dizlerimi karnıma çekip "Bunların hiçbirini haketmedim" diye haykırarak ağladığımda oldu. Ruhum yaralıyken biri hayatıma girdi. O da tam kabuk bağlıyor sandığım an da yaralarıma tırnaklarını öyle bir geçirdi ki, kan içinde kaldım. Halen üzerimde kanın kokusu var. Ondan kalan izler var. İnsan birini sevdiğinde kaybolmaya başlarmış. Kayboldum. Halen yolumu bulamıyorum.Yalnızım. Etrafımda insanlar olmasına rağmen yalnızım. Fakat bundan şikayetçi değilim alıştım. Alışmak zorunda bırakıldım. Artık umudum yok. Hayattan beklentim Sanırım Ölüyorum...

06.05.2024

Sevgili tumblr,

Bugün baya güzeldi. Bi arkadaşımla en arkada oturup baya sohbet kaynattık. Onun haricinde bi kaç etkinlik vardı onlar hakkında çalıştık grupça. Beni zamanında zorbalayan kişilerle aram çok düzeldi ve bu beni korkutuyor. Sanki her şey yine başa dönücekmiş gibi hissediyorum. Biraz boş ve anlamsızdır bu hislerim ama hissediyorum işte. Bazen engel olamazsın hislerine. Tamam bunların kontrolüne girmemek bi nebze senin elindedir ancak ne zaman ne hissedeceğini bilemezsin yada kontrol edemezsin. Sadece bi süre sonra hislerini belli etmemeyi öğrenirsin. Onun haricinde okuldan sonra sahile hıdırellez kağıdımı fırlatmaya gittim. Umarım olur. Sonra spora gittim. Bu aralar yorgunum biraz. Anlamıyorum. Spordaki bi kıza çok gıcık oldum. Neyse uzun uzun anlatmayacağım. Sevgili tumblr,ben kendimin güzel olduğunu düşünüyorum ama diğer insanlarda böyle düşünseydi hayatım güzel olur muydu acaba? Ya dışardan hayatım mükemmel gözüküyor olabilir ama değil. Keşke olsa. Kim kimin içinde ne yaşanıyor bilemez. Neyse spordan çıkıp eve geldim. Uyumuşum. Kalktım ödev yaptım. Sınavlarda yaklaşıyor ama asla ders yapmıyorum. Olsun. Hallederiz bi şekilde. Buraya yazmaya başladığımdan beri iç düşüncelerimin ve hatta kafamın ne kadar karışık olduğunu farkettim. Yazarken çok fazla konudan konuya atlıyorum ve çok fazla içimi döküyorum. Belki de insanlara içimi dökmekten korktuğumdan çareyi burda arıyorum. Yazıp yazıp siliyorum hatta bazen. Herkes her şey ihanet edebilirmiş gibi. Terslik yapabilirmiş gibi. Ben daha bi kağıt parçasının varlığına güvenemeyen bi insan olduğumdan kağıda günlük yazamıyorum. Bişeyler daha diyecektim ama unuttum. Eski dostlarımı çok özlüyorum. Ama onlara adım atacak cesaretim yok. Yani sorun şuki eski bile sayılmazlar. Hayatımdan nası çıktıklarını anlamadığım insanlardı. Bu aralar eskileri çok düşünüyorum. Kafamın içinde dönüp duruyor. Ne bu geçmişe takılma mevzusu anlayamadım. Geçmiş kafamın içinde dönüp dolaşıyor ve cidden bazen nefesimi daraltıyor. Mutsuz ediyor. Yani bi insan neden üzerinden bir sürü kişi geçmişken ilkokul aşkının ınstasını bulmaya çalışırki. Onunla alakalı hiçbir şey bulamıyorum. Taşınmışlar. Şey mevzusu varya ,tam olarak veda edememiş insanlar bi daha karşılaşırlar, o gerçekten doğru mu acaba? Çünkü vedayı hakettiğimiz ancak bir vedanın bile bize çok görüldüğü ilişkiler vardı hayatımda. Belki de ben bu kadar büyütüyorum. Onların gözünde basit bi eski tanıdığımdır. İnsanlar dışardan soğuk sert durduğumu söylesede içimde bi yer var. Çok kırılgan. Çok saf. Ben zaten hiçbir zaman insanlara ne hissettiğimi nasıl biri olduğumu tam olarak açıklayamadım yada gösteremedim. Herkes anladı bişeyler. Yakın çevrem bile dalga geçti ama çıkıp ben öyle değilim diye bağıramadım. Acınası bi durum gibi. Son zamanlar yapıyorum aslında ses çıkarma işini ama ben terbiyesiz,suçlu oluyorum. Sevgili tumblr, insanlar neden bu kadar kötü ve kırıcı?

Şu an çalan şarkı;

♥SENCE ♥ 🦋 Mükemmel değilim.. Olmayada yok hiç niyetim.. Hatalarımda var kimini bilmeden, kimini bilerek yaptığım.. Bazılarına oh iyi yapmışım, bazılarına keşke yapmasaydım dediğim.. Tembelim.. Birazda alıngan, küsme huyum var çocukluğumdan bana kalan.. Ne yapsam değişmeyen… Yaşım almış başını gidiyor ama bu bile beni ilgilendirmiyor.. Bana mı sordu gelip giderken.. Benim yaşım yok, şu diyebileceğim.. Bazen on, bazen otuz, bazen kırk, bazen yetmiş.. Akıllı olduğumu iddia etmiyorum.. Hatta bilâkis aptal bile sayılırım.. Çünkü, öyle hesap kitaba ermez aklım.. Hatta o kadar ki, İki kere iki dört desede dilim, İçimden ruh hâlime göre bazen beş, bazen on derim kime ne.. Kalabalıkta ne yaptığını bilir.. Yalnızken saçmalarım canımın istediği gibi.. Gözlerimi şaşı yapar bakarım.. Duş başlığını mikrofon yapar kendim söyler kendim gülerim.. Sıradan biri gibi yaşıyor görünen delinin biriyim.. Kusurlarıma ben bakarım siz zahmet etmeyin.. Ya da bakın umrumda değil.. Hatta lâzımsa gözlük vereyim..! Maksat hiç bir şeyi Kaçırmayın.!!

Nerde kendini

Kusursuz dört dörtlük dürüst görenler varsa topun boynu altında gala bah

Her bohu yesinler sona ba gelip sana güvenmiyorum desinler

Kimin ne dediği pekte umurumda del ama genede diyim ben mükemmel biri değilim her bohuda yedim haberiniz ola bah sahte prensesler 🙊🙈🙉😔😃👍👍🌹

Merhaba Bennusenur burada birçok kişi sana içi sıkıldıpında yazıyor ve sen onları sözlerinle çok güzel rahatlatıyorsun. Benim de içim çok dıkkın gerçekten çok fazla başarısızlıkla başa çıkmaya çalıştığım bir dönemdeyim. Hiçbir konuda başarı elde edemiyorum. Kendimi çok ezik ve güvensiz hissediyorum bu yüzden birçok kez hata yapıp ve kötülük yaptım kendime. Onun içinde dua ederken dahi Allah benim gibi bir kula görmez duymaz dinlemez gibi hissediyorum dua etmeye istemeye utanıyorum. Mesleğimi yapamıyorum bir mesleğim olmadan da evlilik gibi bir sorumluluğun altına da girmek istemiyorum ama annem beni duymuyor dinlemiyor bile insanlarla görüşmem konusunda çok ısrarcı çok üzülüyorum çünkü kendi yapmak istediğim şeyler var ve bunlar olmadan o olmaz gibi geliyor. Senden dua istiyorum çünkü çok iyisin burdan görüyor ve sana çok imreniyorum senin gibi biri varken Allah benim gibi kulunun duasını niye kabul etsin. Şimdiden Allah razı olsun duanda bana yer varsa çok mutlu olurum💚

Sonunu okuyunca hayır hayır hayır oldum. Öyle bir sey yok anonim Allah ona dönen her kulunu kabul eder. Onun hazinesi ve rahmeti geniştir. Şeytanın düşüncesine düşme her ne hata yaparsak yapalım ona döneceğiz. Kendimizi samimiyetsiz hissetsek bile döneceğiz. Bana da imrenme canım benim çünkü benim buraya yansıtmadığım çok sıkıntı var. Dertlerimi pek anlatmak istemem ve hoşlanmam. Ve Allah'a çok fazla ya rabbi beni umutsuz ve ümitsiz eyleme derim. Mümin ümitsiz olmaz benim de ümitsiz olduğum hallerim oluyor. Bazen en zifiri karanlık ve çıkmazda olduğumuz dönemde ışık daha yakındır. Yol bitmeye yakındır. Dua et samimiyetsiz hissetsen bile dua et. Hangi kapı var ki ona gidelim bizi bizden daha iyi bilen Rabbimizden başka kimse yok. Hatta ya rabbi senin bir sürü kulun var ama benim senden başka kimsem yok diyerek huzura git kendini ve ahvalini bana anlatır gibi anlat. Hep dualar bik bik ezber gibi edilir. Halbuki Allah'a halimizi konuşarak anlatmalıyız. En sevdiğin her şeyden sevmediğin şeye kadar anlat ve iste.

Mesleğini yapamamak üzücü ben de meslek sahibi değilim hâlâ aile evinde yaşayan biriyim bu durum çok acı ne kadar konforlu gibi görünse de acı bir durum. Rabbimize maddi ve manevi rizkimizi çoğaltması ve vermesi için dua edeceğiz. Eğer bu şeylere ulaşmak için günahımız mani oluyorsa dua edeceğiz. Tövbe edeceğiz ya rabbi bu güzelliklere mani olan günahım varsa affet diyeceğiz. Hacet namazı kılıp isteyeceğiz, Cuma günü ezan ile sela arası dua edeceğiz. Ümitsiz olmayacağız.

Bu başarısızlık dönemlerinde bizi kendimiz de çok dibe çekiyoruz. Her şey biraz kötü gitse ah yine olmadı zaten benden ne olur ki hali oluyor. Halbuki öyle değil. Sanki her yaptığımız üstünde hadi sen de kötü git de beni boşa çıkarma gibi gözümüzü kusur aramak için dikiyoruz. Rabbim gönlüne inşirah ve ferahlık versin imtihanlarini afiyetli ve suhuletli şekilde düze çıkarsın.

Bu biri ile görüşme işinde ise eger gerçekten adam akıllı biri varsa görüşebilirsin kendini engelleme yani. Her şeyim tam olsun ondan sonra olur gibi hale giriyoruz da bazen tam olmuyor tam edecek kişi gelebiliyor. Saglikli düşünerek hareket et ama anne ya da evden kurtuluş olarak görme. Rabbim basiretini hayırlı ve afiyetli şekilde açsın. Hayırlı imanlı cennet bahçesi hükmünde her daim saadetli yuva kurmayı suhueltle nasip eylesin.

Mükemmellik arzumuz bizi bitiriyor. Sorsan mükemmel bile değiliz ama kendimizden öyle bir potansiyel ve hayat bekliyoruz ki bu da bizi mahvediyor. Her gün diğer günümüzden biraz farkli olsa bile kendimizi tebrik etmeliyiz. Dün 30 sayfa kitap mı okudun. Bugün kitabı açtın 3 sayfa mı okudun olsun eline aldın kitabı bu da büyük bir şey her zaman aynı istikrar olmaz. Pes etmemiz lazım depresyon ve kaygı zaten başucumuzda bekliyor. Bazen olur bazen olmaz ama gayret etmeliyiz bir bakmışız istediğimiz şey kolaylıkla bize alışkanlık olmuş. Sonuca çok odaklanıyor süreci hastane koridorunda sıra bekler gibi sabırsızlık ile bekliyoruz. Sürecin içinde kalmayı başarabilirsek fark etmeden istediğimiz sonuca geliriz Allah'ın izniyle.

Benim hakkımda güzel dusuncelerin için teşekkür ederiiim ama bu seni kötü hiswettirmesini sevmedim. Rabbim sana kendine güzel şekilde bakmayı ve şefkatle yaklaşmayı afiyetli ve suhuletli şekilde nasip eylesin 🩷🫂

Bir keresinde biri bana; onun için en iyi geleceğin ben olup olmayacağımı sormuştu. Bunu uzun zaman düşündüm.

İşte kararım,

Bu dünyada hiç kimse mükemmel değil, özellikle de ben değilim. Ama seni başka hiçbir kimsenin sevemeyeceği kadar çok seviyorum. Sonuçta önemli olanda bu. O benim farklı birşey, daha iyi birşey olma şansım bundan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim.

Sevgilerle, İmera Ferama.

*Mucize*

Hiç düşündünüz mü siz kimsiniz? Gerektiği kadar nazik misiniz? Yoksa gerektiğinden biraz daha mı naziksiniz?

Ben bu kitabı bitirdiğimden beri kendime bu soruları sorar oldum. Etrafta engeli olan birini gördüğümde Julian gibi pislik mi oluyorum yoksa Summer kadar nazik mi? Sanırım gerektiğinden daha nazik değilim. Ama olmalıyım. Engelli birini gördüğümde dönüp tekrar dik dik bakmak yerine ona ne kadar mükemmel biri olduğunu söylemeliyim. Daha doğrusu söylemeliyiz.

En basitinden hangimiz hiç yoktan dışarıda gördüğümüz üzgün bir kişiye "sen mükemmelsin ve bu dünyayı yendiğin için ayakta alkışlanmayı hakediyorsun" diyoruz ki! Tamam bunu dememiz biraz garip gelebilir ama onun yanından geçip gitmemiz daha garip.

Kitabı kapattığımda tek düşündüğüm "neden bir farkındalık yaratmıyorum" oldu. Neden yarın arkadaşımın yanına gidip onun ne kadar mükemmel biri olduğunu ve bu dünyadaki mucizelerden sadece biri olduğunu söylemiyorum?

Bir nevi hepimiz August sayılırız. Hangimiz kusursuz ki? Çoğumuz giyimiyle, dış görünüşüyle, maddi durumuyla ya da başka birçok nedenden dolayı en az bir kez dışlandık. Maalesef ki etrafımızda bazı kişiler gerektiği kadar bile nazik değil.

Peki biz ne yapmalıyız biliyor musunuz? Etrafımızdaki mucizeleri göstermeliyiz. Bazıları yeterince nazik olmayabilir ama biz gerektiğinden daha nazik olarak onlara mucizenin ne demek olduğunu öğretebiliriz.

Ve bir de -bunu okuyan kişi- unutmaki sen bir MUCİZESİN ve ayakta alkışlanmayı hak ediyorsunn!

Mükemmel değilim olmayada yok hiç niyetim...

Hatalarımda var kimini bilmeden

Kimini bilerek yaptığım...

Bazılarına oh iyi yapmışım

Bazılarına keşke yapmasaydım dediğim...

Tembelim birazda alıngan küsme huyum var çocukluğumdan bana kalan ..

Ne yapsam değişmeyen...

Yaşım almış başını gidiyor

Ama bu bile beni ilgilendirmiyor

Banamı sordu gelip giderken

Benim yaşım yok şu diyebileceğim...

Bazen on bazen otuz bazen kırk bazen yetmiş...

Akıllı olduğumu iddia etmiyorum

Hatta bilakis aptal bile sayılırım...

Çünkü,

Öyle hesap kitapa ermez aklım

Hatta o kadar ki

İki kere iki dört desede dilim

İçimden ruh halime göre

Bazen beş bazen on derim kime ne...

Kalabalıkta ne yaptığını bilir

Yalnızken saçmalarım canımın istediği gibi...

Gözlerimi şaşı yapar bakarım

Duş başlığını mikrofon yapar

Kendim söyler kendim gülerim...

Sıradan biri gibi yaşıyor görünen

Delinin biriyim...

Kusurlarıma ben bakarım

Siz zahmet etmeyin...

Yada bakın umrumda değil...

Hatta lazımsa gözlük vereyim

Maksat bana ait hiç bir şeyi Kaçırmayın.!😉

HAYİRLİ AKŞAMLAR ARKADASLAR

Herkes gülüyor. Ben de gülüyorum. İçten bir gülümseme değil bu, yapma zorunluluğum olan bir şey. Etrafta gulus, eğlenen, hiçbir derdi olmayan mükemmel hayatı olan biri olarak görünüyorum. Insanlar gelip "Ne kadar mutlusun ya* dediklerinde "sen gel bir de içimi gör" diyemiyorum." nefes alırken canım acıyor lan" diyemiyorum. Mutlu olmayıp ne yapacağım deyip geçiştiriyorum. Artık birinin gelip, ne kadar gülüyor olsan da gözlerinde ki acıyı görebiliyorum deyip sanılmasını istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Benimle gülüp benimle ağlayabilecek biri olsun istiyorum. Gitmeyecek birini istiyorum. Ben artık çok yoruldum. Kime o gitmez dediysem gitti. Kime inanıp, güvendiysem birakıp gitdi. Hep gidişlerini izledim. Olan hep kalanlara oluyor zaten. Gitmek o kadar kolay ki. Insan soramiyor beni neden sevmedin ? Diye. Cevap belli "olmuyor işte" Sevilmemeye o kadar alıştım ki.. Biri çıkıp seni seviyorum dediğinde inanmıyorum artık. Kimseye güvenim kalmadı. Ağlayamıycak kadar tükendiğim zamanlar da oldu, dizlerimi karnıma çekip "Bunların hiçbirini haketmedim" diye haykırarak ağladığımda oldu. Ruhum yaralıyken biri hayatıma girdi. O da tam kabuk bağlıyor sandığım an da yaralarıma tırnaklarını öyle bir geçirdi ki, kan içinde kaldım. Halen üzerimde kanın kokusu var. Ondan kalan izler var. İnsan birini sevdiğinde kaybolmaya başlarmış. Kayboldum. Halen yolumu bulamıyorum.Yalnızım. Etrafımda insanlar olmasına rağmen yalnızım. Fakat bundan şikayetçi değilim alıştım. Alışmak zorunda bırakıldım. Artık umudum yok. Hayattan beklentim Sanırım Ölüyorum...

O kadar yoruldum ki. Her şeyden o kadar bıktım ki. Mutlu değilim. Yaptığım hiçbir şey bana zevk vermiyor. Sanki sadece yaşamak için gelmişim gibi bu dünyaya. Hayatımda güzel sıfatlara yer kalmadı. Koyacak yer bulamıyorum. Gece kafamı yastığa koyabildiğimde düşünmekten,kalbimin sıkışmasından dolayı uyuyamamaktan bıktım. Kalbimin gelecek kaygısından vb. değilde aşktan sevgiden ne bileyim güzel duygulardan sıkışmasını isterdim. Midemdeki kelebekler öldü. Artık hissedemiyorum. Kimseye de anlatamıyorum derdimi. Herkes dışardan mükemmel bir hayatımın olduğunu düşünsede iç dünyamda yaşadıklarımı kimse görmüyor. Gün geçtikçe tükeniyor gibiyim. Gibisi fazla. Gün geçtikçe tükeniyorum.Bi hedefim yok, bi isteğim yok. Bir şeyleri umursamamak istiyorum ama ben bir şeyleri umursamamayı çok umursuyorum. Öyle yoruldumki. Böyle bir uçağa binsem ve uçağın düşeceğini öğrensem bi bok yapmazmışım gibi. Bomboş ama bi o kadar da doluyum. Saatlerce yatakta uzanıp tavana bakmak istiyorum. Hiçbir şey düşünmeden bunun olmasını istiyorum. İnsanlar bana karşı olan tutumlarının beni ne kadar yıprattığını ve hatta bazen geceleri uyku uyuyamadığımı ya da hayatımdan artık zevk almamaya başladığımı görmüyor. En ufak olaylara bile gülüyorum. Herkes beni mutlu sanıyor ama gerçekten ağlamamak için gülüyorum. Sevilmek istiyorum. Çok sevilmek istiyorum. Bi insanın hayatındaki en sevdiği kişi ben olmak istiyorum. Belki çok bencilce tamam ama istiyorum işte. Çok yakın bir arkadaşım olsun ve ne bok yersem yiyeyim her zaman arkamda dursun istiyorum. O da bi bok yiyince aklına ilk ben geleyim ve birbirimizde bulalım çözümlerimizi istiyorum. Birisi tarafından çok sevilmek istiyorum. Çok sevileyim ve çok seveyim. Midemdeki kelebekleri tekrar yaşatabilecek biri olsun istiyorum. Ailemdeki sorunlar artık çözülsün istiyorum. Bazen çok kötü sonuçlar doğurabileceği düşünülen şeylerin aslında o kadar da kötü olmadığını ve diğer durumun daha boktan hissettirdiği bilinsin istiyorum ailem tarafından. Davranışlarımı aslında hissettiklerimin doğurduğunu bilsinler istiyorum yada bilseler bile anlasınlar istiyorum. Bi küçük sözün bile beni nasıl etkilediğinin farkına varsınlar artık. Çünkü ben çok yoruldum. Boş yaşamak istemiyorum artık. Uyandığımda tekrar uyumayı beklemek istemiyorum ben artık. Ben artık şu siktiğimin hayatından zevk almak istiyorum. Birileri tarafından görülmek,anlaşılmak istiyorum. Allahım lütfen lütfen artık bende gerçekten mutlu olayım. Birisi beni görsün ve bu renksiz hayatımın renkleri olsun.Bu satırlar burada kalsın. Umarım bir kaç ay sonra bu satırları gülerek okuyor olurum.

"Etrafında bir sürü insan olmasına rağmen hiç mutlu olamamak..Bazen o koskoca kalabalıkların arasında da yalnız başına kala biliyor insan..Bazı günler etrafa neşe saçmak,Bazen ise dünyanın en mutsuz insanı gibi takılmak..İnsanlardan korkmak..Asla güvenememek.. En zayıf noktandan vurulman..Bu dünya çok kirli ve ben artık burada nefes alamıyorum..Ben çok mükemmel biriyimmi?Hayır tabikide. Kimse mükemmel değildir..Ama bunları hakk edecek biri değilim..Zaten kime mükkemel farklı dediysem diğerlerinden beter çıkmadı mı..? Bırakıp gitmedi mi?Eliyle beni öldürmeye bile kalksa son nefesimde yine de sarılacağım insan vurdu beni..Başkasıyla gülmeyi,onunla ağlamağa değişmeyeceğim insan vurdu beni.. Şimdi ise Cam kırıkları gibiyim.. Her nefes aldığımda Kalbime batıyor kırıkları.. Yani her saniye ölüyorumda kimse fark etmiyor..Saatlerce uyuyorum..Derdimi kendime saklıyorum..Kendi kafamda çözmeye çalışıyorum..Bazen kafam o kadar susmaz hale geliyor ki şarkılar bile artık düşüncelerimi susturamıyor..Çöküyorum ve kimse fark etmiyor......

BEN HİÇ MÜKEMMEL DEĞİLİM

Belki de sıradan biriyim de onu demeyeceğim...

Yıllar önce ilk kez başımı örtmeye başladığımda hissetmiştim bu absürtlüğü... Ben gayet dini bütün doğru yolda mikemmel bi insandım ve keşkem herkes de benim gibi olabilseydi...

Bunun çok komik olduğu zamanla anlaşılıyor nafile...

İnsan olmak müthiş büyük bir yolculuk, müthiş imtihan takdir edersiniz ki...

Fakat alnı secdeye gelip şükür ki iki rekat namaz kılan , beheyt şu insanlar niye bu kadar kâfir diyor içinden...

Dedesinin halası hacı olan seccade olayında fetva veriyor, güncel meselelere dair kıyas yapıyor...

Yengesi mimar olan , şehircilik konusunda eleştirel bir bakış koyuyor ortaya...

Sivil toplum kuruluşunda iki kediyi doyuran, bencil pinti hasis insanlar iki lokmanızı paylaşsanız ölür müsünüz diyor...

Hasbelkader bi hocanın rahle - i tedrisine girenler , diğerlerine cahil cühelâ...

Hakezâ az biraz mürekkep yalayanlar el âleme benim bildiğim kadar unuttuğum da var halbukise diyor...

Hele hele sosyal medyada sütte leke var bizde yok yani o kadar...

Yok aslında birbirimizden farkımız...

Kimi ayakkabıya düşkün, kimi boğazına, kimi kendini övmeye, kimi kendini aşşalatmaya, kimi mal mülke, kimi cins - i lâtiflere , kimi kumara, kimi kafa bulmaya...

Aczini fakrını bilmeyen , bilmiyor aslında hiçbir şey ve başkasına dudak bükmekten yaşayamıyor kendi hayatını...

Öğretmen, diğer öğretmenlerin anlattığına yapayanlış der... Hocam sizden önceki hocamız böyle dedi yoooo ne haddine ? Hababam Sınıfı 'ndaki gibi biri eski edebiyatı diğeri yeni edebiyatı mühimseyen hocalar gibi...

Halbuki ennnn mühimi eski edebiyattır :)))

Doktor , size bakan diğer doktor bunu nasıl görmedi hayret atlamış galiba sanırsam herkes ben gibi mükemmelliyetçi ve titiz mi ki diyor...

Mühendis, kasap , manav , imam...

En iyisi benem diyor...

Hani tasavvufta tevazu ve incelik şöyle anlatılır:

" Haram yollardan bir miktar para kazanan adam bari iyi bir şey yapmak niyetiyle parayı bir dergaha bağışlamak ister...

Hacı Bektaş- ı Veli 'ye gider , kabul edilmez. Mevlâna 'ya gider , onlar kabul eder...

Adam olanlara bir anlam veremeyip Mevlâna ' ya sorar :

Hacı Bektaş 'ın kabul etmediğini siz neden kabul ettiniz ?

Mevlâna şöyle der:

- Biz bir karga isek Hacı Bektâş-i Veli şahin gibidir. Öyle her leşe konmaz. O yüzden senin bu hediyeni biz kabul ederiz ama o kabul etmeyebilir.

Adam üşenmez kalkar Hacı Bektâş-i Veli dergâhına gider ve Hacı Bektâş-i Veli'ye Mevlâna’nın hediyeyi kabul ettiğini söyleyip bunun sebebini bir de Hacı Bektâş-i Veli'ye sorar.

Hacı Bektâş-i Veli de şöyle der:

- Bizim gönlümüz bir su birikintisi ise Mevlâna’nın gönlü okyanus gibidir. Bu yüzden, bir damlayla bizim gönlümüz kirlenebilir ama onun engin gönlü kirlenmez. Bu sebepten o senin hediyeni kabul etmiştir. "

Keşke böyle olabilsek...

Konuylan ilgili dinlenilesi şarkı:

"Öyle dudak büküp hor gözle bakma...

Bırak küçük dağlar yerinde dursun...

..........

Bir gülüşün var ki kaş çatar gibi...

En güzel sözlerin azarlar gibi... "

Nüket Belsan Taşören

Mükemmel değilim olmayada yok hiç niyetim...

Hatalarımda var kimini bilmeden

Kimini bilerek yaptığım...

Bazılarına oh iyi yapmışım

Bazılarına keşke yapmasaydım dediğim...

Tembelim birazda alıngan küsme huyum var çocukluğumdan bana kalan ..

Ne yapsam değişmeyen...

Yaşım almış başını gidiyor

Ama bu bile beni ilgilendirmiyor

Banamı sordu gelip giderken

Benim yaşım yok şu diyebileceğim...

Bazen on bazen otuz bazen kırk bazen yetmiş...

Akıllı olduğumu iddia etmiyorum

Hatta bilakis aptal bile sayılırım...

Çünkü,

Öyle hesap kitapa ermez aklım

Hatta o kadar ki

İki kere iki dört desede dilim

İçimden ruh halime göre

Bazen beş bazen on derim kime ne...

Kalabalıkta ne yaptığını bilir

Yalnızken saçmalarım canımın istediği gibi...

Gözlerimi şaşı yapar bakarım

Duş başlığını mikrofon yapar

Kendim söyler kendim gülerim...

Sıradan biri gibi yaşıyor görünen

Delinin biriyim...

Kusurlarıma ben bakarım

Siz zahmet etmeyin...

Yada bakın umrumda değil...

Hatta lazımsa gözlük vereyim

Maksat hiç bir şeyi Kaçırmayın.!!!

💖🌼🍂🌼💖

Mükemmel biri değilim hiç bir zamanda olmadım biliyorum ama ben sizin gibi sahte değilim aramızdaki en büyük fark bu