«Χαμογελάσαμε. Το χέρι σου βρέθηκε μέσα στο χέρι μου».

Γιάννης Ρίτσος, Τα ερωτικά.

Οδός Αγάπης

Συνεργασία του Μαραθωνίου Ρόδου με το Σύνδεσμο Αγάπης για τη συγκέντρωση τροφίμων

Θέλοντας να ενισχύσει το κοινωνικό του αποτύπωμα, ο Διεθνής Μαραθώνιος Ρόδου ένωσε τις δυνάμεις του με τον Χριστιανικό Φιλανθρωπικό Σύλλογο «Σύνδεσμος Αγάπης». Στο πλαίσιο της σύμπραξης αυτής, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση τροφίμων τα οποία θα διανεμηθούν την περίοδο του Πάσχα (5 Μαΐου) σε πολίτες που έχουν ανάγκη. Για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία η Οργανωτική Επιτροπή του Μαραθωνίου Ρόδου και το Δ.Σ. του «Συνδέσμου Αγάπης», εξέδωσαν την παρακάτω κοινή ανακοίνωση: «Οι συμμετέχοντες στο φετινό Μαραθώνιο της Ρόδου και σε όλους τους παράλληλους αγώνες, όπως επίσης και οι φίλοι του κλασικού αθλητισμού που θα τους παρακολουθήσουν, καλούνται να συγκεντρώσουν τρόφιμα που θα διαθέσει ο Σύνδεσμος Αγάπης σε συνανθρώπους-συμπολίτες μας που έχουν άμεση ανάγκη, τις μέρες του Πάσχα. Ο Σύνδεσμος Αγάπης ιδρύθηκε στη Ρόδο το 1965, είναι πιστοποιημένος στο Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και αρωγός στον τομέα Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ρόδου. Παρακαλούμε λοιπόν όλους τους συμμετέχοντες να δείξουν την αγάπη και την αλληλεγγύη τους προς τον συνάνθρωπο και η φετινή συμμετοχή να είναι καθολική. Εκτός των άλλων, η παρακίνηση όλων μας, κυρίως των μικρών παιδιών προς αυτήν την κατεύθυνση, της αγάπης και της αλληλεγγύης, είναι συστατικό ηθικής αγωγής και παιδείας. Η συγκέντρωση των τροφίμων θα γίνεται στο Κέντρο Εγγραφών, στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης – Νεστορίδειο Μέλαθρον (Νέα Πτέρυγα), Οδός Ιωάννου & Παύλου Νεστορίδη (πρώην Κώ), 85100 Ρόδος, την Παρασκευή 19 Απριλίου 15:00 – 20:00 και το Σάββατο 20 Απριλίου 10:00 – 19:00 και την Κυριακή ημέρα των αγώνων. Προτείνονται τα εξής συσκευασμένα προϊόντα: Ελαιόλαδο, Ζάχαρη, Αλεύρι, Μακαρόνια (σπαγγέτι ή κριθαράκι), Γάλα εβαπορέ, Ρύζι, Ρεβίθια, Φ��σόλια, Φακές. Επιπλέον, για οποιονδήποτε θελήσει να συνεισφέρει στην συγκέντρωση τροφίμων μπορεί να απευθύνεται στον υπεύθυνο του Συνδέσμου Αγάπης κ. Φαρμακίδη στο τηλέφωνο 6945996677. -Οι εγγραφές του 9ου Μαραθωνίου Ρόδου συνεχίζονται και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στις αποστάσεις του Μαραθωνίου, του Ημιμαραθωνίου, των 5 και των 10 χλμ, στην ηλεκτρονική σελίδα του αγώνα https://www.rhodesmarathon.gr. -Στον αγώνα θα τρέξει ο νικητής του Μαραθωνίου της Αθήνας Παναγιώτης Καραΐσκος και πρεσβευτής του είναι ο Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας! -Συνδιοργανωτές του αγώνα είναι, η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΡΟΔΟΥ, η ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Επίσης, ο αγώνας υποστηρίζεται από το Δήμο Ρόδου, το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου και την Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου, ενώ τελεί υπό την αιγίδα του ΕΟΤ. Διεξάγεται με την πιστοποίηση του ΣΕΓΑΣ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μαραθωνίων Δρόμων AIMS, σε μια εξαιρετική παραθαλάσσια διαδρομή που «διατρέχει» τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Ρόδου. – rodosreport

'Αν υπάρχει κάπου το άλλο μας μισό

Το δικό μου είσαι εσύ

Αλλα ακομα και αν δεν είσαι

Πάλι μαζί σου θέλω να μαι'

Κ' έσονται οι δύο εις σαρκαν μια

Και ενώνονται τα σ��ματα

Και από κοντά και οι ψυχες

Και άμα ήσουν εδώ θα καταλάβαινες πως άπαξ και ενωθούν οι ψυχες

Ξεκινάει μια νέα ζωη

Αυτηνης που η αφετηρία της είναι η πρώτη σου ανάσα μέσα της

Δεν είναι αυτές για σενα

Εγώ είμαι για σενα

Εγώ που θέλω να πάρω τα ελαττωματα σου και να τα κάνω κόσμημα να τα περάσω στο λαιμό της ύπαρξης μου

Εγώ να ξέρεις

Θέλω να κάνω τη φωνή σου χρυσαφένιο μεταγιον

Και τα μαλλιά σου δαχτυλίδια

Να περνούν στα δάχτυλα μου και να τα νιώθω πάντα εκει

Και να μη βγαίνουν με μπόρες και βροχες

Το γέλιο σου θα το κάνω φυλαχτο

Στις δύσκολες τις ώρες να σαι δίπλα μου να γελάμε με τα προβλήματα του κοσμου

Και αν η μοίρα υπαρχει

Και κείνες οι γραμμές στις παλάμες των ανθρώπων οδηγούν καπου

Τότε σίγουρα οι δικές μου είναι η Εθνική Οδός της αγάπης μου για σενα

Μοναδικός και τελικός προορισμός εσύ

Αρχή και τελος

Αφετηρία και τερματισμός

Και εγώ κινούμενο όχημα

Να καίω τα λάστιχα μου στην άσφαλτο σου

Και είναι ωραίο να πονάς για ευτυχία

Μη τους ακούς τι λενε

Άμα μ'αγαπαγες θα γινόμουν εγώ τα λαστιχα

Μα κάποια στιγμή τελειώνουν τα καύσιμα

Και η μόνη στάση για ανεφοδιασμό είν' τα μάτια σου

Άμα δε μου δώσεις βενζίνη εσύ

Θα αναγκαστώ να σε χορέψω στη βροχή

Να κλαίω από ευτυχία

Και σιγά σιγά να μαζέψουμε τα δάκρυα

Να γίνουν αυτά το καύσιμο του ερωτα

Είμαι φυγας του εαυτού μου λοιπόν για χάρη σου

Και διαπραττω αμάρτημα

Σαν το πρωπατωρικο

Οι πρωτοπλαστοι δαγκωσαν τον δηλητηριασμένο καρπό

Επειδή τους παραπλάνησε ο σατανικος Οφις

Εγώ δαγκωσα τον καρπό του βυθισματος της δικιάς μου ζωής μέσα στον ωκεανό σου

Ο Θεός δε συγχώρεσε τα ίδια του τα παιδιά και τα τιμώρησε με την πιο σκληρη

Κ απάνθρωπη τιμωρια

Έχασαν τον παραδεισο

Μα εγώ δεν θέλω να σε χάσω

Βοηθά με να με ξαναβρώ μέσα από σενα

Και σώσε με από την αιώνια καταδίκη σε μια ζωή επίγεια

Αττίκ: Η ζωή του, ένα γλυκόπικρο τραγούδι

  Είναι η ιστορία ενός καλλιτέχνη που γέρασε πάνω στο παλκοσένικο, κάνοντας χιούμορ ή τραγούδια και σκορπίζοντας ένα γέλιο ή ένα δάκρυ αναλόγως με το κέφι του κοινού. Του κοινού… που δεν υποπτεύεται ποτέ ποιο δράμα ή ποια κωμωδία μπορεί να κρύβει κάθε καλλιτέχνης πίσω από τα συναρπαστικά και εφήμερα χειροκροτήματα. Από την ταινία του Γιώργου Τζαβέλα, «Χειροκροτήματα». 1944, βράδυ 29ης Αυγούστου. Στην κατεχόμενη από τους Ναζί Αθήνα ένας μικρόσωμος άντρας, γύρω στα 60, περπατά σκυφτός από την κούραση, τις κακουχίες και τις σκέψεις, επιστρέφοντας στο σπίτι. Αφηρημένος, καθώς ήταν, σκόνταψε σ’ ένα διερχόμενο ποδήλατο και πριν προλάβει να πει «με συγχωρείτε» δέχεται επίθεση με βάρβαρα χτυπήματα. Γερμανός στρατιώτης ο ποδηλάτης, άρχισε να φωνάζει και να τον γρονθοκοπεί με όλη του τη δύναμη, μέχρι που βαρέθηκε και συνέχισε το δρόμο του, παρατώντας το θύμα του πεσμένο στο δρόμο. Ο άντρας κατάφερε να μαζέψει τις λιγοστές δυνάμεις που του είχαν απομείνει και λίγο αργότερα καταρρέει στο κρεβάτι του δωματίου του, σακατεμένος και σε απόγνωση. Ο πόνος δεν αντέχεται και τα βερονάλ στο κομοδίνο είναι η μόνη λύση. Έτσι έσβησε ο Κλέωνας Τριανταφύλλου, που για τον κόσμο ήταν ο αγαπημένος τροβαδούρος Αττίκ.

Πηγή εικόνας: visitkythera.com_.jpg: Τα πρώτα χρόνια του Αττίκ Ο Αττίκ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, στις 19 Μαρτίου του 1885. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος βαμβακοπαραγωγός και έμπορος της Αιγύπτου και η μητέρα του κόρη βουλευτή των Κυθήρων, επίσης ευκατάστατη και με πολύ καλή μόρφωση. Είχε επίσης έναν αδελφό και 2 αδελφές. Το 1902, μετά το θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο Αττίκ συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική, στην οποία είχε κλίση από πολύ μικρή ηλικία και είχε ήδη ξεκινήσει μαθήματα πιάνου και φλάουτου στην Αίγυπτο. Στην Αθήνα ολοκλήρωσε και τις σπουδές του στη νομική, όπως και ο αδερφός του, και το 1907 ταξίδεψαν μαζί στο Παρίσι για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στις πολιτικές επιστήμες, καθώς οι δυο νέοι ήταν προορισμένοι από την οικογένεια να ακολουθήσουν μια λαμπρή διπλωματική σταδιοδρομία. Ωστόσο, αντ’ αυτού, οι δυο αδελφοί εγγράφηκαν στο φημισμένο κονσερβατόριο του Παρισιού (Conservatoire de Paris) και επικεντρώθηκαν στις μουσικές σπουδές. Ο Κλέων Τριανταφύλλου γίνεται Αττίκ Στο Παρίσι ξεκινά για τον καλλιτέχνη μια περίοδος γεμάτη έμπνευση και δημιουργία. Από τον πρώτο κιόλας καιρό αρχίζει να εργάζεται ως πιανίστας στα café-concert. Ξεκινά να μελοποιεί ποιήματα και να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Λίγο αργότερα, τον φιλοξενούν οι μεγαλύτερες σκηνές του Παρισιού και συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους ερμηνευτές της εποχής, δίνοντάς τους δικά του τραγούδια, υπογράφει πολυετές συμβόλαιο με τον μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο, εκδίδοντας περίπου τριακόσιες συνθέσεις, μουσική για πιάνο, μπαλέτο και οπερέτα και γίνεται ιδιαιτέρως δημοφιλής, καθώς περιοδεύει σε διάφορες χώρες, και ως ηθοποιός πλέον, συνεργαζόμενος με γνωστούς θιάσους εκείνης της εποχής. Ο Κλέωνας Τριανταφύλλου έχει ξεκινήσει πια μια αξιόλογη, μεγάλη καριέρα και ήδη είναι ο γνωστός συνθέτης Αττίκ. Το 1930 επιστρέφει στην Αθήνα για να συμπαρασταθεί στην οικογένεια του, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και επιπλέον η αδερφή του ασθενεί βαριά. Η Αθήνα του μεσοπολέμου ακμάζει πολιτιστικά και στην αστική μουσική κουλτούρα κυριαρχούν το ρεμπέτικο και η επιθεώρηση. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο νεοφερμένος Αττίκ αισθάνεται έντονα την ανάγκη να δημιουργήσει και αρχίζει να σκέφτεται τα επόμενα βήματά του. Θέλει να φτιάξει κάτι λιτό και πνευματώδες, κάτι ξεχωριστό και αν και γαλουχημένος με τη γαλλική νοοτροπία στα μουσικά θέματα επιζητά να προσεγγίσει το αθηναϊκό κοινό και να αναπτύξει μια σχέση μαζί του. Ανοίγει την «Μάντρα» το Καλοκαίρι του 1930 κι έτσι ξεκινά μια σπουδαία εποχή και για εκείνον μα και για τους Αθηναίους και τα μουσικά πράγματα της Ελλάδας, καθώς ο Αττίκ φέρνει το νέο είδος του «ελαφρού» τραγουδιού και καθιερώνεται ως ο πρώτος σημαντικός συνθέτης του νεοελληνικού τραγουδιού.

Πηγή εικόνας: www.mixanitouxronou.gr Πολλές σανίδες, λίγη μπογιά και αρκετή πρωτοπορία Στην οδό Μεθύμνης, στον αριθμό 20, κοντά στην τότε πλατεία Αγάμων, σημερινή πλατεία Αμερικής, η θρυλική «Μάντρα του Αττίκ» που αντιπροσώπευε την ίδια την ταυτότητα του καλλιτέχνη, θα γινόταν ίσως το διασημότερο στέκι εκείνης της εποχής στην Αθήνα. Ο ίδιος ο Αττίκ περιγράφει: «Πολλές σανίδες, λίγη μπογιά και αρκετή πρωτοπορία. Ένα ξύλινο παράπηγμα-σκηνή, ύψους έξι-επτά μέτρων και δίπλα η αυλόπορτα που ήταν η είσοδος. Στο δρόμο η πρόσοψη παριστάνει ένα φτωχικό διώροφο σπιτάκι με ζωγραφισμένα πορτοπαράθυρα. 'Ενα αληθινό παράθυρο στο ισόγειο που στην πραγματικότητα ήταν το ταμείο και μια αληθινή μπαλκονόπορτα με μπαλκόνι στο δεύτερο πάτωμα. Στην είσοδο γλάστρες με φυτεμένα… μακαρόνια. Στην πόρτα ψηλά ένα κλουβί με μια σαρδέλα αντί πουλιού, μαρτυρούσε την εκ μητρός καταγωγή μου και μην ξεχνάτε ότι οι Τσιριγώτες έβαλαν την σαρδέλα στο κλουβί να τραγουδήσει. Στο μπαλκόνι ακουμπισμένος με το αριστερό χέρι στα κάγκελα, σκυφτός προς τα έξω ένας Αττίκ με αγγελικό χαμόγελο να κάνει με το δεξί χέρι μια χειρονομία υποδοχής. Αυτός ο Αττίκ ήταν ανδρείκελο σε φυσικό μέγεθος, έργο γνωστού γλύπτου, μοναδικού σε τέτοιες δύσκολες εργασίες. Του φορούσαμε απαράλλαχτα τα δικά μου ρούχα, που είχα τότε καθιερώσει, άσπρο πουκάμισο, άσπρα παπούτσια και κάλτσες και τα λοιπά, ήταν όλα τόσο επιτυχημένα - που πολλοί γελιόντουσαν και μου φώναζαν από κάτω - πηγαίνοντας στο ταμείο: Αττίκ πες να μας δώσουν καλές θέσεις! Τέτοιος καλλιτέχνης ήταν ο γλύπτης Φώσκολος. Εννοείται ότι κάθε βράδυ το ανδρείκελό μου έμπαινε μέσα, αλλιώς η μαρίδα της γειτονιάς θα το ετάραζε στις πετριές και θα μου έσπαζε το κεφάλι, που επλήρωσα τότε στο Φώσκολο πέντε χιλιάδες δραχμές. Θα σκεφθείτε ίσως: Τί να κοστίζει άραγε το αληθινό; Απαντώ - Πολύ λιγότερα». Η πρεμιέρα έγινε την 1η Αυγούστου του 1930 και προηγήθηκε η παρακάτω ανακοίνωση, την οποία έγραψε ο ίδιος ο Αττίκ: Αγαπητή Πατρίς, Θερμώς σε παρακαλώ, όπως αναγγείλης, ότι την προσεχή Παρασκευήν 1ην Αυγούστου θ' αρχίσω τας παραστάσεις εις το μικροσκοπικόν μου θεατράκι «Η Μάντρα» οδός Μεθύμνης 20, Πλατεία Αμερικής. Το είδος του θεάτρου αυτού, καινοφανές διά τας Αθήνας, θα ομοιάζη αφ' ενός, εις τας γενικάς του γραμμάς προς τα Καλλιτεχνικά Καμπαρέ των Παρισίων, ως το «Theatre de 10 heures», «Deux anes» κλπ., αφ' ετέρου δε ως το «Letoutehiza Mjch»-Νυχτερίδα, του Μπάλιεφ της Μόσχας, προσηρμοσμένον εις τας απαιτήσεις της Αθηναϊκής νοοτροπίας. Εκτελεσταί των διαφόρων αριθμών του προγράμματος, ήτοι, ασμάτων, επικαίρων τετραστίχων, απαγγελιών, μονοπράκτων «Sketch» κλπ. θα είνε αυτοί ούτοι οι συγγραφείς. Εις την καλλιτεχνικήν αυτήν προσπάθειαν θα έχω ως πολυτίμους συνεργάτας τους γνωστοτάτους συγγραφείς κ.κ. Π. Χορ��, Α. Βώττην, και τινάς άλλους καλλιτέχνας, μη συγγραφείς. Μετά πολλής αγάπης και των εκ των προτέρων ευχαριστιών μου Κλέων Τριανταφύλλου «Attic».

Πηγή εικόνας: anamniseisaigyptou.wordpress.com Το 1938 η «Μάντρα» μεταφέρθηκε στην ταβέρνα «Μονμάρτη», Αχαρνών με Ηπείρου, κι έμεινε σε αυτόν το χώρο ως το 1940, οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Κατά το διάστημα της λειτουργίας της πολλοί, γνωστοί μετέπειτα, καλλιτέχνες ανέβηκαν στην σκηνή της. Ο Παντελής Χορν, ο Μίμης Ευαγγελίδης, ο Αντώνης Βώτης, η Καίτη Ντιριντάουα, ο Ορέστης Λάσκος, καθώς και πολλές γνωστές τραγουδίστριες που μαθήτευσαν δίπλα στον σπουδαίο καλλιτέχνη, όπως η Κάκια Μένδρη, η Νινή Ζαχά, η Δανάη Στρατηγοπούλου – με την οποία συνεργάστηκε για χρόνια, δημιουργώντας τραγούδια που άφησαν εποχή κι ακούγονται ως τις μέρες μας -, Λουίζα Ποζέλι, Ζωή Νάχη, Καλή Καλό, Λέλα Μιτσούκο, οι αδερφές Καλουτά, επίσης ο Γιώργος Οικονομίδης, ο Μίμης Τραϊφόρος και άλλοι. Με τα προγράμματά του, ο Αττίκ, διάρκειας δύο ωρών το καθένα, κατάφερε στα χρόνια αυτά να καθιερώσει ένα δικό του λαϊκό θέατρο, στο οποίο το κοινό συμμετείχε ενεργά, ενώ ταυτόχρονα διασκέδαζε, ξεφεύγοντας για λίγο από τα καθημερινά και τις δυσκολίες της ζωής, καθώς ο πόλεμος σε λίγο θα ήταν πλέον πραγματικότητα. Τα τελευταία χειροκροτήματα Ο Αττίκ, ένας σπουδαίος καλλιτέχνης κι ένας υπέροχος άνθρωπος, γεμάτος ευαισθησίες, που αγάπησε πολύ τη μουσική και τις γυναίκες, καθώς έκανε τρεις γάμους κι έγραψε γι' αυτές τα ωραιότερα τραγούδια του, τα τελευταία του χρόνια ήταν απογοητευμένος. Απογοητευμένος από τον χωρισμό του με τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, τη δεύτερη σύζυγό του Μαρίκα Φιλιππίδου, αλλά και από την κατάσταση στη χώρα που πια είχαν κατακτήσει οι Ναζί και  βυθίστηκε στην κατάθλιψη. Το 1944, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, μετά από εκείνο το φοβερό περιστατικό με τον Γερμανό στρατιώτη, θα τον δει το κοινό του για τελευταία φορά στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλα «Χειροκροτήματα», μια ταινία που είναι εμπνευσμένη από την ίδια τη ζωή του καλλιτέχνη. Η ταινία έχει διασωθεί και μάλιστα μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει ολόκληρη στο διαδίκτυο. Χαρακτηριστική σκηνή που αντιπροσωπεύει τον ρομαντισμό, την ευαισθησία, την έμπνευση και την οξυδέρκεια του Αττίκ, είναι αυτή που ο συνθέτης, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, παρατηρεί τη διάταξη των πουλιών που στέκονται για λίγο πάνω στα καλώδια και μεταφέρει αυτή την εικόνα στο πεντάγραμμό του. Τα πουλιά γίνονται σημαδάκια στο χαρτί, γίνονται νότες και μουσική, πριν πετάξουν ξανά. Η χαρακτηριστική σκηνή από την ταινία «Χειροκροτήματα» στα πρώτα δευτερόλεπτα του παρακάτω βίντεο. Πηγές www.tar.gr/content/content.php?id=5691 https://www.ogdoo.gr/apopseis/xristos-asimakopoulos/ta-xeirokrotimata-mia-tainia-gia-ton-attik-pou-gennise-protagonistes https://tvxs.gr/news/istoria/attik-o-trobadoyros-mias-allis-athinas ellinikoskinimatografos.gr/αττίκ-πραγματικό-όνομα-κλέων-τριαντα/ https://www.thetoc.gr/politismos/article/i-muthistorimatiki-zwi-tou-attik-i-belle-epoque-oi-erwtes-kai-i-katathlipsi https://www.thetoc.gr/new-life/city/article/attik-mia-zwi-xeirokrotimata-oli-i-diadromi https://el.wikipedia.org/wiki/Αττίκ Read the full article

Τo «Μαγεμένο Στρατόπεδο» για τρίτη χρονιά θα μοιράσει χαμόγελα, γέλιο, αγάπη και αγκαλιές στους μικρούς αλλά και τους μεγάλους φίλους του, που θα το επισκεφτούν στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά

από την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019 που θα ανοίξει τις πύλες του έως και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, την Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019, με ελεύθερη είσοδο για όλους.

Το πρώην στρατόπεδο και μελλοντικό Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά θα φιλοξενήσει για τρίτη χρονιά το Χριστουγεννιάτικο χωριό που θα διοργανώσουν η Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής και με τη σημαντική βοήθεια των εθελοντών, που συμμετέχουν κάθε χρόνο στις ��κδηλώσεις.

Μια τεράστια Χριστουγεννιάτικη αγκαλιά για τα παιδιά όλου του κόσμου, γιατί τα παραμύθια και τα Χριστούγεννα είναι για όλους.

Κάθε απόγευμα το σπίτι του Αι Βασίλη θα περιμένει όλα τα παιδιά και αυτούς που νιώθουν σαν παιδιά για να ακούσει τις πιο κρυφές τους επιθυμίες, το ταχυδρομείο με τις ευχές και το χωριό των ξωτικών θα ετοιμάζει πυρετωδώς τα δώρα για τα παιδιά όλου του κόσμου, ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο θα φωτίζει τις ψυχές όλων στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα αγάπης.

Δεν θα λείπει φυσικά το στέκι της Μάγισσας που έχει αφήσει όλη την κακία της έξω από το Μαγεμένο Στρατόπεδο και τώρα μοιράζει αγκαλιές και χαμόγελα ενώ το πάπλωμα της αγάπης και η μπουγάδα του Αι Βασίλη μαζί με τον ελέφαντα της τύχης, θα γράψουν μαζί με τα παιδιά καινούργιο τέλος στα παραμύθια.

Ακόμη, θα δούμε θέατρο σκιών που αγαπάμε όλοι, παραστάσεις από ζογκλέρ, μάγους και ταχυδακτυλουργούς, που δεν θα αποκαλύψουν τα μυστικά της “μαγείας” τους.

Οι λιλιπούτειοι επισκέπτες θα παρακολουθήσουν κουκλοθέατρο και αφηγήσεις παραμυθιών ενώ μουσικές, κάλαντα και βιωματικά εργαστήρια για όλους θα μας κρατούνε συντροφιά μέχρι το τελευταίο βράδυ την παραμονή της πρωτοχρονιάς, που θα αποχαιρετήσουμε τον γέρο – χρόνο.

Αναλυτικά το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων, των δράσεων και των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν αναμένεται να ανακοινωθεί.

Όσοι επιθυμούν να γίνουν εθελοντές μπορούν να επικοινωνήσουν Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 09.00-14.00, στο τηλέφωνο 2310 602808 ή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. document.getElementById('cloak6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc').innerHTML = ''; var prefix = 'ma' + 'il' + 'to'; var path = 'hr' + 'ef' + '='; var addy6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc = 'magemenostratopedo' + '@'; addy6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc = addy6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc + 'gmail' + '.' + 'com'; var addy_text6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc = 'magemenostratopedo' + '@' + 'gmail' + '.' + 'com';document.getElementById('cloak6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc').innerHTML += '<a>'+addy_text6e7e83fc7d95cc1f26bda84acb88b1fc+'</a>';

Πώς θα φτάσετε στο «Μαγεμένο Στρατόπεδο»

Ο χώρος των εκδηλώσεων βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του πρώην στρατοπέδου, ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο Παύλου Μελά, στην κεντρική οδό Λαγκαδά, στο ύψος της οδού Καραολή και Δημητρίου.

H πρόσβαση είναι εξαιρετικά εύκολη για τους επισκέπτες από όλη τη Θεσσαλονίκη, με την αστική συγκοινωνία του ΟΑΣΘ και τα δρομολόγια 27 Σταυρούπολη – Πανεπιστήμιο, 38 Νέα Ευκαρπία – Ν.Σ. Σταθμός, 56 Ωραιόκαστρο – Ν.Σ. Σταθμός, στη στάση Δημαρχείο Παύλου Μελά.

Γιορτινή εμπειρία με ασφάλεια για όλους

Η Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες, η Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Παύλου Μελά και οι εθελοντές, θα φροντίσουν όπως πάντα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους επισκέπτες και να βιώσουν μικροί και μεγάλοι τη γιορτινή εμπειρία με ασφάλεια. Ωστόσο οι γονείς – κηδεμόνες και οι συνοδοί, έχουν την ευθύνη της επίβλεψης των παιδιών τους κατά τη διάρκεια της παραμονής στο Μαγεμένο Στρατόπεδο.

Πληροφορίες

Πρώην στρατόπεδο και μελλοντικό Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά -Είσοδος απέναντι από το Δημαρχείο Κεντρική οδός Λαγκαδά, στο ύψος της οδού Καραολή και Δημητρίου

Χριστουγεννιάτικο Χωριό – Μαγεμένο Στρατόπεδο Παρασκευή 20 έως Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019 στις 17:00-21:00

Είσοδος Ελεύθερη

πηγή: seLEO.gr

The post Πότε ανοίγει τις πύλες του το “Μαγεμένο Στρατόπεδο” στη Θεσσαλονίκη Published on FreeRadioNow.Tk.

Γιάννης Σπανός: Ο πατέρας του «Νέου Κύματος»

Πηγή εικόνας: newsit.gr Ακόμα μια μεγάλη απώλεια βίωσε ο ελληνικός καλλιτεχνικός και ειδικότερα ο μουσικός χώρος. Στις 31 Οκτωβρίου 2019 βρέθηκε νεκρός από τον στενό του φίλο, Βασίλη Σουσούνη, στην περιοχή της Αγιάννης στο Κιάτο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός. Κατόπιν ιατρικής εξέτασης, διαπιστώθηκε πως είχε πεθάνει από το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του, ήσυχα, όπως ακριβώς είχε ζήσει. Η αιτία ήταν βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 2 Νοεμβρίου 2019, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και θαυμαστές αποχαιρέτησαν για πάντα τον «πατέρα του νέου κύματος» στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο. Ήταν 85 ετών, πλήρης ημερών, αλλά και μουσικού έργου. Γιάννης Σπανός: Τα νεανικά χρόνια Ο Γιάννης Σπανός γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την αγάπη και την κλίση του προς τη μουσική. Έπαιζε πιάνο, επηρεασμένος από τη μεγαλύτερη αδερφή του που την έβλεπε πρώτα να παίζει. Γρήγορα με το πιάνο έγιναν αχώριστοι. Γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο στην Κόρινθο, αγόραζε συνέχεια παρτιτούρες και έπαιζε έργα μεγάλων συνθετών, όπως του Τσαϊκόφσκι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός (συγκεκριμένα οδοντίατρος) και σκόπευε να τον κάνει δικηγόρο. Η μητέρα του ασχολιόταν με τα οικιακά και είχε επίσης άλλον έναν μεγαλύτερο αδερφό. Ο νεαρός Γιάννης προτιμούσε να ασχοληθεί με τη μουσική, για αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη, προτού ασχοληθεί με τα νομικά. Ο πατέρας του τον άφησε κι εκείνος ταξίδεψε αρχικά στη Γερμανία. Τελικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι και να ασχοληθεί με τη μουσική σε ηλικία 20 χρόνων. Έπιασε δουλειά ως πιανίστας στη σχολή χορού της Ηρώς Σισμάνη. Εκεί ξεκινάει και το καλλιτεχνικό του έργο με τη γραφή τραγουδιών. Έγραψε τραγούδια για μεγάλους καταξιωμένους Γάλλους καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σέρζ Γκενσμπούρ. Ανέπτυξε μεγάλες φιλίες με Έλληνες, αλλά και Γάλλους. Στενός του φίλος ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Κάποια στιγμή, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με σκοπό να συνεχίσει εκεί τη μουσική του καριέρα. Ο Γιάννης Σπανός και το «Νέο Κύμα» Ο Γιάννης Σπανός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική μουσική και δισκογραφία το 1964, με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το γνωστό «Νέο Κύμα». Ο όρος του νέου κύματος έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει αρκετά κινήματα σε τέχνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το νέο κύμα αφορά τη μουσική στην Ελλάδα. Θεωρείται ως η ανανεωτική τάση του ευρύτερου ελαφρού τραγουδιού στις αρχές τις δεκαετίας του 1960. Για το γεγονός πως ο Γιάννης Σπανός έγραψε πολλά τραγούδια για τη νέα αυτή τάση, ονομάστηκε «Πατέρας του Νέου Κύματος». Στο νέο αυτό κίνημα, ο Σπανός ήταν επηρεασμένος προφανώς από τη γαλλική κουλτούρα. Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Το έργο του Γιάννη Σπανού Ο Γιάννης Σπανός στάθηκε ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Ελληνοκυπρίου τραγουδιστή, Μιχάλη Βιολάρη. Του στάθηκε και υποστήριξε τη συμμετοχή του στο τραγούδι «Άσπρα Καράβια» μαζί με την Καίτη Χωματά. Αργότερα, έκανε την ενορχήστρωση για τον δίσκο «Της Γης το χρυσάφι» του Μάνου Χατζηδάκι. Τα πιο γνωστά τραγούδια που έχει γράψει είναι: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο Καράβι», «Μια φορά θυμάμαι», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και Σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» «Ερωτικό», «Το εμβατήριο του Παύλου Μελά» και άλλα πολλά. Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη και άλλων. Τον Μάιο του 2019 γιόρτασε 50 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, ενώ έχει συνεργαστεί γενικά με όλους τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές. Είναι από τους πιο πολυτραγουδισμένους μουσικοσυνθέτες.

Πηγή εικόνας: iefimerida.gr | Γιάννης Σπανός και Χαρούλα Αλεξίου. Σημαντικότεροι δίσκοι του Γιάννη Σπανού 1965, Ο Γιάννης Σπανός παίζει Γιάννη Σπανό 1965, Αποδημίες, Καίτη Χωματά 1966, Η Σούλα Μπιρμπίλη σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Νότη Μαυρουδή 1967, Α' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, Β' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, ο Γιάννης Σπανός διευθύνει Γιάννη Σπανό 1969, Σκιές στην Άμμο, Καίτη Χωματά και Μιχάλης Βιολάρης 1969, Μια Κυριακή, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1969, Όλο το καλοκαίρι, Μπέμπα Μπλάνς 1971, Αφροδίτη Μάνου, Εκείνο το καλοκαίρι (Α' Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) 1972, Η γλυκιά Ίρμα, Έλλη Λαμπέτη 1973, Μέρες Αγάπης, Δήμητρα Γαλάνη 1974, Ο Μορμόλης, Χρήστος Λεττονός, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Τάνια Τσανακλίδου 1974, Οδός Αριστοτέλους, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής 1975, Γ' Ανθολογία, Αρλέτα, Κώστας Καράλης 1976, Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1977, Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1978, Μ'αγαπούσες θυμάμαι, Δήμητρα Γαλάνη 1981, Στου καιρού τα ρέματα, Μανώλης Μητσιάς 1982, Φίλε, Τάνια Τσανακλίδου 1984, Έξοδος Κινδύνου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη 1985, Χάρτινες Καρδιές, Γιάννης Πουλόπουλος 1988, Προσωπικά, Ελένη Δήμου 1991, Ανάμεσα σε δύο αγάπες (β' πλευρά με στίχους Α. Ανδρικάκη), Χριστίνα Μαραγκόζη 1992, Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1992, Να χα δυό καρδιές να σ'αγαπώ, Κατερίνα Κούκα 1993, Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1996, Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου Ο επίλογος Η πορεία του Γιάννη Σπανού στο ελληνικό τραγούδι υπήρξε λαμπρή. Η ζωή του ήσυχη και διακριτική. Ποτέ δεν απασχόλησε σκανδαλωδώς τα μέσα ενημέρωσης, όπως γίνεται διαχρονικά με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Η μεγάλη του πορεία, καθώς και η ενασχόλησή του με τη μουσική γενικότερα, θα διακόπτονταν μόνο από το θάνατο. Προς το τέλος της ζωής του, ζούσε μόνος του, στη γενέτειρά του, στο Κιάτο. Το μεσημέρι της 31ης Οκτωβρίου 2019, κατόπιν ανησυχίας της μονάκριβης ανηψιάς του Σοφίας, αναζητήθηκε από τον καλό του φίλο Βασίλη Σουσούνη. Ο Σουσούνης τον βρήκε νεκρό στο κρεβάτι. Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο συνθέτης πέθανε το προηγούμενο βράδυ, καθώς είχε ήδη παγώσει. Πληροφορίες αναφέρουν ως αιτία θανάτου βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Όπως ήσυχα και ειρηνικά έζησε, κατά τη διάρκεια της μεγάλης μουσικής του καριέρας, έτσι ήσυχα και διακριτικά έφυγε. Πολλοί καλλιτέχνες παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως η Ελένη Δήμου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Λέκκας, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα και ο Νεκτάριος Σφυράκης. Στεφάνι έστειλαν επίσης γνωστοί Έλληνες, όπως η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η Χαρούλα Αλεξίου και πολλοί άλλοι.

Πηγή εικόνας: europost.gr | Το τελευταίο χειροκρότημα στον Γιάννη Σπανό. Παρακάτω ακολουθούν βίντεο με γνωστά τραγούδια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Σπανού. Πηγές newsit.gr el.wikipedia.org aftodioikisi.gr Read the full article

Χριστιανική ταινία «Έχει αλλάξει το όνομα του Θεού;!» (4)

 «Έχει αλλάξει το όνομα του Θεού;!» (4) - Γιατί o Κύριος που επέστρεψε έχει πάρει το όνομα Παντοδύναμος Θεός;

Η Βίβλος προβλέπει, «Θέλω γράψει επ' αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον.» (Αποκάλυψη 3:12) «Και θέλεις ονομασθή με νέον όνομα, το οποίον του Ιεχωβά το στόμα θέλει ονομάσει.» (Ησαΐας 62:2) Κατά τις έσχατες ημέρες ο Θεός εμφανίζεται στην ανθρωπότητα με το όνομα «Παντοδύναμος Θεός», πραγματοποιεί το έργο της κρίσεώς Του ξεκινώντας με τον οίκο του Θεού κι αποκαλύπτει τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή και εξοργισμένη διάθεσή Του. Η σημασία του ονόματος «Παντοδύναμος Θεός» είναι ευρεία· γνωρίζετε ποια είναι η σημασία αυτού του ονόματος; Αυτό το βίντεο θα σας δώσει την απάντηση.

Ο  Θεός λέει: « Την εποχή του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα επιτελούσε το έργο Του κυρίως μέσω του Ιησού, ενώ όσοι υπηρετούσαν τον Ιεχωβά φορώντας άμφια στον ναό, το έκαναν με ακλόνητη πίστη. Είχαν, επίσης, και το έργο του Αγίου Πνεύματος αλλά αδυνατούσαν να αντιληφθούν το σημερινό θέλημα του Θεού και απλώς παρέμειναν πιστοί στον Ιεχωβά σύμφωνα με τις παλιές πρακτικές, χωρίς νέα καθοδήγηση. Ο Ιησούς ήλθε και έφερε νέο έργο. Εκείνοι οι άνθρωποι που υπηρετούσαν στον ναό δεν είχαν λάβει νέα καθοδήγηση ούτε είχαν αναλάβει νέο έργο. Καθώς υπηρετούσαν στον ναό, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να διατηρούν απλώς τις παλιές πρακτικές. Αν δεν εγκατέλειπαν τον ναό, δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν μια νέα είσοδο. Ο Ιησούς έφερε το νέο έργο, αλλά ο Ιησούς δεν πήγε στον ναό για να επιτελέσει το έργο Του. Επιτέλεσε το έργο Του μόνο εκτός του ναού, επειδή ο σκοπός του έργου του Θεού είχε αλλάξει πολύ καιρό πριν. Δεν εργάστηκε εντός του ναού και εφόσον ο άνθρωπος Τον υπηρετούσε εκεί, θα διατηρούσε απλώς τα πράγματα όπως είχαν και δεν θα μπορούσε να φέρει οποιοδήποτε νέο έργο. Ομοίως, οι θρησκευόμενοι σήμερα συνεχίζουν να λατρεύουν τη Βίβλο. Αν διαδώσεις το Ευαγγέλιο σε αυτούς, τότε θα μαλώσουν μαζί σου για τη Βίβλο. Και αν, καθώς μιλούν για τη Βίβλο, χάσεις τα λόγια σου, δεν έχεις να πεις κάτι, τότε θα σκεφτούν ότι είστε ανόητοι στην πίστη σας. Θα πουν, «δεν γνωρίζεις καν τη Βίβλο, τον λόγο του Θεού, οπότε πώς μπορείς να πεις ότι πιστεύεις στον Θεό;» Τότε θα σε περιφρονήσουν και θα πουν επίσης, «εφόσον Aυτός στον οποίο πιστεύετε είναι Θεός, γιατί δεν σας λέει τα πάντα για την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη; Αφού έφερε τη δόξα Του από το Ισραήλ στην Ανατολή, γιατί δεν γνωρίζει το έργο που επιτεύχθηκε στο Ισραήλ; Γιατί δεν γνωρίζει το έργο του Ιησού; Αν εσείς δεν το γνωρίζετε, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν σας το έχει πει. Εφόσον Αυτός είναι η δεύτερη ενσάρκωση του Ιησού, πώς είναι δυνατόν να μην τα γνωρίζει αυτά; Ο Ιησούς γνώριζε το έργο του Ιεχωβά. Πώς θα ήταν δυνατόν να μην το γνωρίζει;» Όταν έρθει η ώρα, όλοι θα σου θέσουν τέτοιου είδους ερωτήματα. Τα κεφάλια τους είναι γεμάτα με τέτοια πράγματα. Πώς να μη ρωτάνε; Όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτό το ρεύμα δεν επικεντρώνονται στη Βίβλο, γιατί εσείς παρακολουθείτε το σταδιακό έργο που επιτελεί ο Θεός σήμερα, είστε αυτόπτες μάρτυρες αυτού του σταδιακού έργου, έχετε δει καθαρά τα τρία στάδια του έργου, οπότε έπρεπε να αφήσετε τη Βίβλο κατά μέρος και να σταματήσετε τη μελέτη της. Εντούτοις, αυτοί δεν μπορούν να μην τη μελετήσουν, γιατί δεν γνωρίζουν το σταδιακό έργο. Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο ενσαρκωμένος Θεός και του έργου των προφητών και των αποστόλων του παρελθόντος;» Και ο Δαβίδ αποκαλούταν Κύριος, όπως και ο Ιησούς. Παρόλο που επιτέλεσαν διαφορετικό έργο, αποκαλούνταν με τον ίδιο τρόπο. Γιατί λες ότι η ταυτότητά τους δεν ήταν ίδια; Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα που επίσης προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, και μπόρεσε να πει τα λόγια που σκόπευε να εκφράσει το Άγιο Πνεύμα. Γιατί η ταυτότητα του Ιωάννη είναι διαφορετική από εκείνη του Ιησού; Τα λόγια που εξέφρασε ο Ιησούς μπορούσαν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως τον Θεό και το έργο του Θεού. Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα και δεν ήταν ικανός να αντιπροσωπεύσει πλήρως το έργο του Θεού. Γιατί ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος παρότι είπαν πολλά λόγια –όπως και ο Ιησούς– δεν είχαν την ίδια ταυτότητα με τον Ιησού; Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το έργο που επιτέλεσαν ήταν διαφορετικό. Ο Ιησούς αντιπροσώπευε το Πνεύμα του Θεού, και ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν άμεσα. Επιτελούσε το έργο της νέας εποχής, το έργο που κανείς δεν είχε επιτελέσει ποτέ πριν. Άνοιξε μια νέα οδό, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και τον ίδιο τον Θεό. Αντιθέτως, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Δαβίδ, ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, αντιπροσώπευαν μόνο την ταυτότητα ενός πλάσματος του Θεού και είχαν σταλεί από τον Ιησού ή τον Ιεχωβά. Έτσι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του έργου τους, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα ήταν τα θαύματα που πραγματοποίησαν, ήταν απλώς πλάσματα του Θεού και δεν μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα του Θεού. Εργάστηκαν εν ονόματι του Θεού ή αφότου τους απέστειλε ο Θεός. Επιπλέον, εργάστηκαν κατά τις εποχές που εγκαινίασαν είτε ο Ιησούς είτε ο Ιεχωβάς και το έργο που επιτέλεσαν εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν, εξάλλου, απλώς πλάσματα του Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη, πολλοί προφήτες έκαναν προβλέψεις ή έγραψαν βιβλία προφητειών. Κανείς δεν είπε ότι ήταν Θεός, αλλά μόλις εμφανίστηκε ο Ιησούς το Πνεύμα του Θεού έγινε μάρτυρας ότι Aυτός είναι Θεός. Γιατί άραγε; Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να το γνωρίζεις ήδη! Στο παρελθόν, οι απόστολοι και οι προφήτες έγραφαν διάφορες επιστολές και έκαναν πολλές προφητείες. Αργότερα, οι άνθρωποι επέλεξαν να προσθέσουν κάποιες από αυτές στη Βίβλο, ενώ κάποιες χάθηκαν. Δεδομένου ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι όλα όσα εξέφρασαν αυτοί προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, γιατί κάποια από αυτά θεωρούνται καλά ενώ κάποια άλλα κακά; Και γιατί κάποια επιλέχθηκαν ενώ άλλα όχι; Αν ήταν πράγματι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, θα ήταν απαραίτητο να τα επιλέξουν οι άνθρωποι; Γιατί τα λόγια του Ιησού και το έργο Του παρουσιάζονται διαφορετικά σε κάθε ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια; Δεν αποτελεί αυτό σφάλμα εκείνων που τα κατέγραψαν; Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Εφόσον οι επιστολές που έγραψαν ο Παύλος και οι άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, καθώς και το έργο που επιτέλεσαν προήλθαν εν μέρει από τη βούληση του ανθρώπου και αναμίχθηκαν με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, τότε δεν έχουν μολυνθεί από τον άνθρωπο τα λόγια που εκφράζεις Εσύ (Θεέ) σήμερα; Πραγματικά δεν περιέχουν καμία από τις αντιλήψεις του ανθρώπου;» Αυτό το στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Θεός είναι εντελώς διαφορετικό από το έργο που επιτέλεσε ο Παύλος και οι πολυάριθμοι απόστολοι και προφήτες. Δεν διαφέρει μόνο η ταυτότητα, αλλά, κυρίως, διαφέρει το έργο που επιτελείται. Αφού ο Παύλος χτυπήθηκε και έπεσε ενώπιον του Κυρίου, τον καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα ώστε να εργαστεί και να γίνει ένας απεσταλμένος. Έτσι, έγραψε επιστολές στις εκκλησίες και όλες αυτές οι επιστολές ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Ιησού. Ο Παύλος απεστάλη από τον Κύριο για να εργαστεί εν ονόματι του Κυρίου Ιησού, αλλά όταν ο ίδιος ο Θεός ήρθε, δεν εργαζόταν εν ονόματι κανενός και δεν αντιπροσώπευε παρά το Πνεύμα του Θεού στο έργο Του. Ο Θεός ήρθε να επιτελέσει το έργο Του άμεσα: Δεν τελειοποιήθηκε από τον άνθρωπο και το έργο Του δεν πραγματοποιήθηκε μέσω της διδασκαλίας οποιουδήποτε ανθρώπου. Σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός δεν καθοδηγεί μιλώντας για τις προσωπικές Του εμπειρίες, αλλά αντ’ αυτού επιτελεί το έργο Του άμεσα, σύμφωνα με αυτό που έχει. Παραδείγματος χάριν, η δοκιμασία των παροχών υπηρεσιών, οι καιροί του παιδέματος, η δοκιμασία του θανάτου, οι καιροί της αγάπης για τον Θεό.... Όλο αυτό το έργο δεν έχει επιτελεστεί ποτέ πριν και είναι έργο της σημερινής εποχής, δεν σχετίζεται με τις εμπειρίες του ανθρώπου. Σύμφωνα με όσα έχω πει, ποιες είναι οι εμπειρίες του ανθρώπου; Δεν προέρχονται όλες απευθείας από το Πνεύμα και δεν πηγάζουν από το Πνεύμα; Απλώς το επίπεδό σου είναι τόσο χαμηλό που δεν μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια! Η πρακτική οδός της ζωής, για τον οποίο μιλάω, αφορά την καθοδήγηση του μονοπατιού και δεν έχει μιλήσει κανένας ποτέ πριν γι’ αυτόν ούτε έχει βιώσει κανείς αυτό το μονοπάτι μήτε γνωρίζει αυτή την πραγματικότητα. Πριν προφέρω αυτά τα λόγια, κανείς δεν τα είχε εκφράσει ποτέ. Κανείς δεν είχε μιλήσει ποτέ για τέτοιες εμπειρίες ούτε είχε μιλήσει ποτέ για τέτοιες λεπτομέρειες, και, επιπλέον, κανείς δεν είχε ποτέ επισημάνει τέτοιες καταστάσεις για να αποκαλύψει τέτοια πράγματα. Κανείς δεν έδειξε ποτέ το μονοπάτι που δείχνω σήμερα Εγώ, κι αν το έδειχνε ο άνθρωπος, τότε δεν θα αποτελούσε νέα οδό. Πάρε ως παράδειγμα τον Πέτρο και τον Παύλο. Δεν είχαν τις προσωπικές τους εμπειρίες πριν πορευτούν[α] το μονοπάτι που έδειξε ο Ιησούς. Μόνο όταν ο Ιησούς έδειξε το μονοπάτι, βίωσαν τα λόγια του Ιησού και το μονοπάτι που Εκείνος έδειξε. Εξ αυτού απέκτησαν πολλές εμπειρίες και έγραψαν τις επιστολές. Συνεπώς, οι εμπειρίες του ανθρώπου δεν ταυτίζονται με το έργο του Θεού και το έργο του Θεού δεν ταυτίζεται με τη γνώση που περιγράφουν οι αντιλήψεις κι οι εμπειρίες του ανθρώπου. Έχω πει, επανειλημμένα, ότι σήμερα δείχνω ένα νέο μονοπάτι κι επιτελώ νέο έργο, ενώ το έργο και οι ομιλίες Μου διαφέρουν από του Ιωάννη και όλων των άλλων προφητών. Ποτέ δεν αποκομίζω πρώτα εμπειρίες και σας τις μεταφέρω εν συνεχεία –αυτό δεν συμβαίνει επ’ ουδενί. Αν ήταν έτσι, δεν θα σας είχε καθυστερήσει αυτό εδώ και καιρό; Στο παρελθόν, η γνώση για την οποία πολλοί μίλησαν, εξυμνήθηκε κιόλας, αλλά όλα όσα εξέφρασαν βασίστηκαν αποκλειστικά στα λεγόμενα των αποκαλούμενων πνευματικών μορφών. Δεν κατέδειξαν την οδό, αλλά μίλησαν βάσει των εμπειριών τους, από όσα είχαν δει και από τις γνώσεις τους. Κάποιες ήταν αντιλήψεις τους, ενώ κάποιες ήταν εμπειρίες που είχαν συνοψίσει. Σήμερα, η φύση του έργου Μου διαφέρει εντελώς από τη δική τους. Δεν έχω βιώσει την καθοδήγηση άλλων ούτε δέχτηκα να τελειωθώ από άλλους. Επιπλέον, όλα όσα έχω εκφράσει και έχω συναναστραφεί είναι διαφορετικά από οποιουδήποτε άλλου και δεν έχουν εκφραστεί ποτέ από οποιονδήποτε άλλον. Σήμερα, ανεξάρτητα από το ποιοι είστε εσείς, το έργο σας επιτελείται με βάση όσα εκφράζω Εγώ. Χωρίς αυτές τις ομιλίες και το έργο, ποιος θα ήταν ικανός να τα βιώσει αυτά (τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, τους καιρούς του παιδέματος ...) και ποιος θα μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτή τη γνώση; Όντως αδυνατείς να το δεις αυτό; Ανεξάρτητα από το στάδιο του έργου, μόλις ακουστούν τα λόγια Μου εσείς αρχίζετε να συναναστρέφεστε σύμφωνα με τα λόγια Μου και να εργάζεστε σύμφωνα με αυτά, ενώ συνιστούν οδό που κανείς σας δεν έχει διανοηθεί. Έχοντας φτάσει ως εδώ, δεν μπορείς να δεις αυτό το σαφές και απλό ζήτημα; Δεν είναι μια οδός που έχει συλλάβει κάποιος, ούτε βασίζεται σε οδό που έχει χαράξει κάποια πνευματική μορφή. Πρόκειται για ένα νέο μονοπάτι, ενώ ακόμα και πολλά από αυτά που εξέφρασε κάποτε ο Ιησούς, δεν ισχύουν πλέον. Αυτό που εκφράζω Εγώ είναι το έργο της εγκαινίασης μιας νέας εποχής και είναι έργο αυτόνομο. Το έργο που επιτελώ και τα λόγια που εκφέρω είναι όλα καινούργια. Δεν είναι άραγε αυτό το νέο έργο του σήμερα; Το έργο του Ιησού ήταν παρόμοιο με αυτό. Το έργο Του ήταν επίσης διαφορετικό από εκείνο των ανθρώπων του ναού, κι έτσι διέφερε και από το έργο των Φαρισαίων και δεν είχε καμία ομοιότητα με εκείνο που επιτελούσε ολόκληρος ο λαός του Ισραήλ. Αφού το είδαν, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαμορφώσουν άποψη: «Ήταν όντως έργο του Θεού; Ο Ιησούς δεν τήρησε τον νόμο του Ιεχωβά. Όταν ήρθε να διδάξει τον άνθρωπο, όλα όσα είπε ήταν νέα και διαφορετικά από αυτά που έλεγαν οι αρχαίοι άγιοι και προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, και γι’ αυτό οι άνθρωποι παρέμεναν αβέβαιοι. Αυτό είναι που κάνει τόσο δύσκολη την αντιμετώπιση του ανθρώπου. Πριν αποδεχτείτε αυτό το νέο στάδιο του έργου, το μονοπάτι στο οποίο πορευόσασταν οι πιο πολλοί από εσάς ήταν να κάνετε πράξη και να εισέρχεστε σύμφωνα με τα θεμέλια που έθεσαν αυτές οι πνευματικές μορφές. Εντούτοις, σήμερα, το έργο που επιτελώ Εγώ είναι πολύ διαφορετικό, οπότε εσείς δεν είστε σε θέση να αποφασίσετε αν είναι σωστό ή όχι. Δεν Με ενδιαφέρει σε ποιο μονοπάτι πορευόσουν πριν ούτε με ενδιαφέρει ποιανού «φαγητό» έτρωγες ή ποιον θεωρούσες ως «πατέρα» σου. Εφόσον έχω έρθει και έχω φέρει νέο έργο για να καθοδηγήσω τον άνθρωπο, όλοι όσοι Με ακολουθούν πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τα όσα ορίζω. Ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρή είναι η «οικογένεια» από την οποία κατάγεσαι, πρέπει να Με ακολουθείς, δεν πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις προηγούμενες πρακτικές σου, ο "ανάδοχος πατέρας" σου θα πρέπει να παραιτηθεί και θα πρέπει να έρθεις ενώπιον του Θεού σου για να διεκδικήσεις το νόμιμο μερίδιό σου. Ολόκληρη η ύπαρξή σου είναι στα χέρια Μου και δεν πρέπει να επιδεικνύεις υπερβολικά τυφλή πίστη στον ανάδοχο πατέρα σου. Αυτός δεν μπορεί να σε ελέγξει πλήρως. Το έργο της σήμερον ημέρας είναι αυτόνομο. Όλα αυτά που λέω σήμερα προφανώς δεν βασίζονται σε θεμέλια του παρελθόντος. Αποτελούν μια νέα αρχή και αν λες ότι δημιουργούνται από το χέρι του ανθρώπου, τότε δεν υπάρχει καμία θεραπεία για την τύφλωσή σου » ! 

ματωμένος γάμος [μια υπαρξιακή τραγωδία]

Federico Garcia Lorca σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα

 Απο Μηχανής Θέατρο

κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

έναρξη παραστάσεων: Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

 Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, μετά την περσινή επιτυχημένη μεταμεσονύκτια τριλογία INSOMNIA GRECA στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και τις παραστάσεις Ηλέκτρα του Σοφοκλή στο Φεστιβάλ Αθηνών και Ο Έλλην Βρυκόλαξ στο Μουσείο Μπενάκη και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ανεβάζει το εμβληματικό έργο του Lorca  στην καινούργια μετάφραση του Δημήτρη Τσεκούρα και σε πρωτότυπη μουσική, γραμμένη αποκλειστικά για την παράσταση, από τον Cayetano.

 Μια δραματική ιστορία αγάπης ή μια τραγωδία;

Η προετοιμασία ενός γάμου, δύο άνθρωποι που το σκάνε προσβάλλοντας την τιμή των οικογενειών τους και ένας διπλός θάνατος είναι ο άξονας του Ματωμένου Γάμου. Μέσα σ’ αυτόν τον καμβά, ο Lorca ζωγραφίζει με τον ποιητικό του λόγο έναν σουρρεαλιστικό πίνακα με την παλέτα του Τόπου του και του Κόσμου του. Οι άνθρωποι κυνηγούν τον  Ήλιο και το Φεγγάρι κυνηγά τους ανθρώπους.

 Ο ίδιος ο ποιητής χαρακτήρισε το συγκεκριμένο έργο του ως τραγωδία. Με γνώμονα αυτό, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας έχοντας στο πλευρό του πέντε εξαίρετους ηθοποιούς (Βασίλης Βηλαράς, Μαρία Κοσκινά, Ζωή Ξανθοπούλου, Φανή Παναγιωτίδου, Αποστόλης Ψαρρός) προσεγγίζει το έργο μέσα από τη ρωγμή που δημιουργεί στην ανθρώπινη ύπαρξη ο φόβος και η επιθυμία, το δίκαιο και το άδικο, ο θάνατος και ο έρωτας. Με άλλα λόγια, μέσα από την ουσία της α��ώνιας τραγωδίας του ανθρώπου απέναντι στη φθορά και την ίδια του τη φύση.  

 Ο Ματωμένος Γάμος γράφτηκε το 1932 και αναμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Ανέβηκε πρώτη φορά στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 1933. Στην Ελλάδα ανέβηκε πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1948.

 Η παράσταση ανεβαίνει υπό την αιγίδα του Τμήματος Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και με την υποστήριξη της Royal Central School of Speech and Drama και της Performing Architectures.

 ματωμένος γάμος [μια υπαρξιακή τραγωδία]

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ντέλλας

Μετάφραση: Δημήτρης Τσεκούρας

Επιστημονική Σύμβουλος: Βασιλική Βέλλιου

Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνος Ντέλλας, Βασιλική Βέλλιου

Σκηνογραφία: Ανδρέας Σκούρτης

Ενδυματολογία: Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Σύνθεση Μουσικής: Cayetano

Μουσική Διδασκαλία: Διονυσία Παπούλη

Κινησιολογία: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Σχεδιασμός Φωτισμού – Βίντεο: Παναγιώτης Λαμπής

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αργυρώ Ταμβάκου

Φωτογραφίες: Φώτης Πλέγας

Ηθοποιοί: Βασίλης Βηλαράς, Μαρία Κοσκινά, Ζωή Ξανθοπούλου, Φανή Παναγιωτίδου, Αποστόλης Ψαρρός

 Περισσότερες πληροφορίες:

fb σελίδα

Documentation video

Video teaser

  Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13, Κεραμεικός, www.syn-epi.com

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (προπώληση στο viva.gr μέχρι την πρεμιέρα), 12 ευρώ (γενική είσοδος), 7 ευρώ (ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65 ετών), 5 ευρώ (ατέλειες)

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 210 5231131

Οnline προπώληση: viva.gr [διαθέσιμη από 23.01]

 Yπεύθυνη επικοινωνίας: Δάφνη Ανέστη  

[email protected] / τηλ.: 697 7618434

  Λίγα λόγια για τους συντελεστές

 Κωνσταντίνος Ντέλλας

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Παρακολούθησε μαθήματα στο θεατρικό εργαστήρι «Μαύρη Σφαίρα» της Τότας Σακελλαρίου, ενώ φοίτησε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και στη  Δραματική Σχολή του Β. Διαμαντόπουλου. Έχει κάνει σπουδές σε πιάνο, ούτι, παραδοσιακό τραγούδι, παραδοσιακά κρουστά και βυζαντινή μουσική. Έχει υπάρξει δάσκαλος παραδοσιακών χορών από το 1998  και είναι μέλος της χορευτικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών, όπου έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις σε Ηρώδειο, Παρίσι, Κάιρο, Πεκίνο, Σανγκάη και Μαρόκο. Υπήρξε για τρία χρόνια σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας «Τέταρτο κουδούνι» του δήμου Σ��άτων και για έναν χρόνο υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών.  Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «INSOMNIA GRECA» (σύνολο εγκαταστάσεων/performance, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 2016), «Ηλέκτρα, το τελευταίο αίμα» (Φεστιβάλ Αθηνών 2015), «Ο Έλλην Βρυκόλαξ» (Μουσείο Μπενάκη, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Σαντορίνη, Σίφνος 2013-14-15), «I Have a dream» (Ιανός 2014), «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης» (Πολυχώρος Βρυσσάκι2013), «Ματωμένος Γάμος» (Πολυχώρος Ράγες 2012), «Έγκλημα στο Νίχαρ» (θέατρο Παραμυθίας 2011).  Έπαιξε στις παραστάσεις «Χαμογελαστά παπούτσια» του Π. Αποστολόπουλου (Θέατρο Βικτώρια), «Άμλετ στο σκοτάδι» των Γ. Κατινά και Π. Πανταζή (Τεχνόπολη), «Η ομορφιά κείται εξουθενωμένη στο δρόμο» των Δ. Κουρούμπαλη και Φ. Κορρού (Θέατρο Εντροπία), «Γιοί και Κόρες» του Γ. Καλαβριανού (Φεστιβάλ Αθηνών, Bios).

 Cayetano

Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη το 1977, ο Cayetano ξεκίνησε το 1996 με τους Στρογγυλό Κίτρινο στην θρυλική Lazy Dog Records και έκτοτε δεν σταμάτησε να ταξιδεύει και να μεταφράζει τις εμπειρίες του σε νότες. Κυκλοφόρησε έξι προσωπικούς δίσκους σε διάφορες εταιρίες σε Αμερική και Ευρώπη. Ταξιδευτής με την κυριολεκτική έννοια του όρου, συνεχίζει να δημιουργεί και να εκφράζεται μουσικά με κάθε δυνατό μέσο είτε μόνος του είτε με τους συνεργάτες του.

 Δημήτρης Τσεκούρας

Ο  Δημήτρης Ι. Τσεκούρας γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1967. Σπούδασε  Φιλολογία-Γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Μελέτες του έχουν  δημοσιευθεί σε επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά ("Φιλόλογος",  "Πόρφυρας", "Οδός Πανός", "Θέματα Λογοτεχνίας",  "Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα" κ.ά.) για την έννοια του Ύφους  στην Ποίηση, για το κίνημα του Υπερρεαλισμού, για τα έργα του Οδυσσέα Ελύτη  "Μονόγραμμα", "Ελεγεία της Οξώπετρας" και "Δυτικά  της Λύπης", για το "Μυθιστόρημα" του Γιώργου Χειμωνά, καθώς  και για την εκπαιδευτική κατάσταση των Τσιγγάνων στην Ισπανία και την Ιταλία.  Αρθρογραφεί περιστασιακά στη Βιβλιοθήκη της "Ελευθεροτυπίας" και  στο περιοδικό "Massive" που εκδίδεται στα Γιάννενα. Τα τελευταία  χρόνια ασχολείται με το θέατρο και τη συγγραφή στίχων. Ζει ανάμεσα στην Αθήνα  και την Πάτμο.

 Ανδρέας Σκούρτης

Ο Ανδρέας Σκούρτης είναι αρχιτέκτονας, σκηνογράφος και μόνιμος λέκτορας σκηνογραφίας στην Royal Central School of Speech and Drama - University of London. Είναι ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της Performing Architectures που σχεδιάζει και παράγει εκπαιδευτικές δραστηριότητες, θεατρικές παραστάσεις, performances, εγκαταστάσεις και κτίρια πολιτισμού. Έχει σαν βάση το Λονδίνο, και η δράση του είναι διεθνής. Μέσα από την έρευνα και την πρακτική, πειραματίζεται με τη χρήση της αρχιτεκτονικής σαν εργαλείο σκηνογραφίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική και υποκριτική στη Θεσσαλονίκη, έχει μεταπτυχιακό στη σκηνογραφία από το Wimbledon College of Arts - University of the Arts London, και πρόσφατα ανακηρύχτηκε Fellow of Higher Education Academy UK. Έχει στο παρελθόν συνεργαστεί με μεγάλο αριθμό δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, και έχει σκηνοθετήσει και σκηνογραφήσει παραστάσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Λονδίνο. Τα σχέδια του για την καινούργια Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα (2009), βραβεύτηκαν με χρυσό μετάλλιο θεατρικής αρχιτεκτονικής και παραστασιακού χώρου, με την Ελληνική εθνική συμμετοχή στην “Prague Quadrennial of Performance Design and Space” το 2011. Η συνεργασία του με τον Κωνσταντίνο Ντέλλα είναι συνεχόμενη από το 2010 μέχρι σήμερα.

 Ανδρονίκη Μαραθάκη

Η Ανδρονίκη Μαραθάκη αρχικά σπούδασε στη σχολή Συντήρησης Αρχαιοτήτων και ‘Έργων Τέχνης και μετά αλλάζοντας κατεύθυνση σπούδασε χορό. Κερδίζοντας την υποτροφία του Ι.Κ.Υ. συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Λονδίνο στο University of London, C.S.S.D (ΜΑ Performance Practices and Research). Η έρευνά της μέσω της πρακτικής του χορού αφορά την σύνθεση χορογραφίας και έχει παρουσιαστεί σε δύο ερευνητικά συνέδρια των performance studies και σε φεστιβάλ χορού (Λονδίνο, Αθήνα). Αναπτύσσει αυτό που η ίδια αποκαλεί “μετατροποιήσιμες/διαμορφώσιμες χορογραφίες” (“modulated choreographies”) και έχει παρουσιάσει δύο παραστάσεις στα πλαίσια της έρευνας αυτής. Οι παραστάσεις αυτές παρουσιάστηκαν πέρσι και με μια ομάδα χορού που διαμορφώθηκε στο μάθημα της “π.χ.μ.χ” (πρόβα χορού μετά την χορογραφία). Η διδασκαλία της επηρεάζεται και φέρει στοιχεία τόσο της τεχνικής Cunningham όσο και του αυτοσχεδιασμού, ως αντίστροφα μέσα χαρτογράφησης του εαυτού και των δυνατοτήτων κίνησης. Η έρευνά της, ως ερμηνεύτρια, δημιουργός και δασκάλα χορού, επικεντρώνεται στη σχέση κίνησης και ερμηνείας και τη “τελεολογική" κίνηση. Έχει συνεργαστεί με τους Βανιώ Παπαδέλη, Εύα Πυρνοκόκη, Πέτρο Γάλλια, SaLtaTor Physical Dance Group, Κωνσταντίνο Μίχο, την ομάδα του Δημήτρη Καραλή, τον Κωνσταντίνο Ρήγο και τον Φώτη Νικολάου. Έχει συμμετάσχει ως visiting artist για δυο χρονιές στο choreography lab/ κινητήρας. Το τελευταίο χρόνο ήταν μέλος του Συνεργατικού Στούντιο Λάθος Κίνηση, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι μέλος της ομάδας “Dancing to connect”/Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Χορογράφος και δημιουργός της ομάδας “π.χ.μ.χ.” Συν-δημιουργεί και είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας “Κόκκου Ροιής”, μαζί με τους Εμμανουέλα Κορκή, Χρήστο Ροζάκη και Γιώργο Ταμιωλάκη.

 Bασιλική Βέλλιου

H Βασιλική Βέλλιου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο Τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές αρχικά στην Ισπανία και μετέπειτα στη Νέα Υόρκη αποκτώντας το Διδακτορικό της από το City University of New York με θέμα το ισπανικό θέατρο. Έχει εργαστεί ως καθηγήτρια σε  Πανεπιστήμια της Ισπανίας και των ΗΠΑ, όπως Universidad de la Rioja, Queens College, City College, Sarah Lawrence. Έχει παρουσιάσει το επιστημονικό της έργο σε διεθνή συνέδρια μεταξύ άλλων σε Νέα Υόρκη, Αθήνα, Ατάλλεια και Ντουμπρόβνικ. Εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Είναι ενεργό μέλος διεθνών επιστημονικών οργανισμών όπως Mediterranean Studies Association (MSA), International Federation for Latin American and Carribean Studies (FIEALC), Asociación Internacional Siglo de Oro (AISO), Renaissance Society of America (RSA). Η έρευνά της εστιάζει κυρίως στο ισπανικό θέατρο του Χρυσού Αιώνα και της Γενιάς του ‘27. Από το Απρίλιο του 2016 διδάσκει στο Τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας  του ΕΚΠΑ.

 Kωνσταντίνα Μαρδίκη

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε Σκηνογραφία & Ενδυματολογία στη Σχολή Καλών Τεχνών (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου) στο Ναύπλιο και στο Κολλέγιο Βακαλό στην Αθήνα, έχοντας ήδη ολοκληρώσει σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Α.Π.Θ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Τακτική συνεργάτιδα του Άγγελου Μέντη, τα τελευταία χρόνια έχει συνεργαστεί για το σχεδιασμό και την υλοποίηση σκηνικών και κοστουμιών σε παραγωγές του Δημήτρη Παπαϊωάννου, της Ρούλας Πατεράκη, του Κωνσταντίνου Ντέλλα κ.α. Υπήρξε μέλος της δημιουργικής ομάδας που σχεδίασε την Τελετή Έναρξης των 1ων Ευρωπαϊκών Αγώνων στο Μπακού (5 Υποψηφιότητες Emmy Awards) σε καλλιτεχνική διεύθυνση Δημήτρη Παπαϊωάννου. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες και ομάδες θεάτρου και χορού για παραγωγές στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Θέατρο Πορεία, το Από Μηχανής, το Επί Κολωνώ κ.α, ενώ τελευταία εργάζεται παράλληλα για το art direction σε κινηματογραφικές ταινίες και μουσικά βίντεο.

 Παναγιώτης Λαμπής

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985. Αποφοίτησε από το τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο τμήμα MA Advanced Theatre Practice του Royal Central School of Speech and Drama (2012). Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως Π. Αδάμ, Γ. Ανδρέου, Δ. Γεωργαλά, Δ. Λάλο, Α. Μιχελή, Ρ. Μοσχοχωρίτη, Κ. Ντέλλα, Ε. Παπακωσταντίνου, Κ. Σπανού. Παράλληλα ασχολείται επαγγελματικά με βίντεο και φωτογραφία.

 Φώτης Πλέγας

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Δημιουργικής Φωτογραφίας Leica το 2012. Στη συνέχεια έκανε πρακτική άσκηση στο Αθηναϊικό Πρακτορείο Ειδήσεων όπου κάλυπτε ειδήσεις και φωτογραφικές ιστορίες από την Ελλάδα. Έκτοτε ως freelance φωτογράφος έχει συνεργαστεί με τα πρακτορεία ειδήσεων Reuters, Associated press, European Pressphoto Agency, vice Ελλάδος και άλλα ξένα έντυπα. Έχει επιλεγεί στις καλύτερες φωτογραφίες του πρακτορείου reuters για το 2015  με την φωτογραφική κάλυψη του μεταναστευτικού και στις καλύτερες φωτογραφίες του πρακτορείου European Pressphoto Agency για το 2015 για την κάλυψη της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Το 2016 πήρε υποτροφία  από τον οργανισμό Ground Truth και επιλέχθηκε να συμμετέχει σε Masterclass της φωτογραφικής κολεκτίβας MEMO στην Ιταλία. Η φωτογραφική του προσέγγιση είναι ανθρωποκεντρική και ασχολείται κυρίως με κοινωνικά θέματα.

Ο Τζόναθαν Τζάκσον, βραβευμένος ηθοποιός του Χόλιγουντ που από μικρή ηλικία γνώρισε τη λάμψη και την... Ο Τζόναθαν Τζάκσον, βραβευμένος ηθοποιός του Χόλιγουντ που από μικρή ηλικία γνώρισε τη λάμψη και την προβολή στο Χόλιγουντ, ως ηθοποιός σε διάσημες ταινίες και σειρές, εξομολογείται την μεγάλη αλήθεια της ζωής του. Ενώ τα φώτα της δημοσιότητας, τα πάρτυ, οι γνωριμίες, οι προτάσεις από διάσημους σκηνοθέτες έπεφταν βροχή, εκείνος είχε ένα τεράστιο κενό μέσα του ώσπου αναγνώρισε μέσα του την δύναμη της αγάπης του Χριστού. Και τότε όπως λέει στη συνεργάτη του Πρακτορείου ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Πέπη Οικονομάκη, η ζωή του άλλαξε διότι το φως της αλήθειας φώλιασε μέσα του και άρχισε να περπατά την τεθλιμένη οδό αλλά ήξερε ότι αυτή η οδός θα τον οδηγήσει στην αλήθεια. Σήμερα επισκέπτεται το Άγιο Όρος, προσεύχεται, η σύζυγός του γνωστή επίσης ηθοποιός και τα παιδιά του ζουν και αναπνέουν από το οξυγόνο που τους αναγέννησε. Σήμερα μπορεί να καταλάβει πια ότι τα φώτα του Χόλυγουντ ήταν βούρκος μπροστά στο αληθινό φως της αγάπης του Χριστού.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

  Πραγματοποιήθηκε (6-1-2019) στο Βελβεντό (στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, μετά τη Θεία Λειτουργία, τον Μέγα Αγιασμό των Φώτων και τον αγιασμό-φωτισμό των πιστών) ο παραδοσιακός χορός των Θεοφανείων.

  Στο αναλόγιο έψαλαν ο Ιωάννης Παπαγόρας και ο Δημήτριος Στεφανόπουλος. Τον Σταυρό τον ‘’πήρε’’ φέτος η οικογένεια Αθανασίου και Πολυξένης Παπαγεωργίου.  

  Διακονητές: Δημήτριος Στεφάνου, Λάμπρος Κουτσιούκης, Ευθύμιος Καραγκιώζης, Άννα Γεωργάκη, Περικλής Παπαγεωργίου, Αικατερίνη Νικοπούλου, Ολυμπία Δολδούρα, Ανθούλα Παπαγόρα, Άννα Κρομμύδα, Θεοδώρα Δελνιώτη, Βασιλική Αγοράτσιου, Ειρήνη Γιαπεντζάκη, Αναστασία Χ. Κουτλιάμπα, Βασιλική Μπιάλα.    

  Στο χορό συμμετέχουν πιστοί (άνδρες, γυναίκες) από το εκκλησίασμα, αγιασμένοι και φωτισμένοι από τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων. Η Χάρη του Θεού γίνεται η χαρά των ανθρώπων.

  Συμμετέχουν και νέες οικογένειες που ζουν και εργάζονται στο Βελβεντό, αλλά και νέες οικογένειες που ζουν και εργάζονται σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, που ήρθαν να γιορτάσουν με τους γονείς και τα αδέρφια τους. Εδώ γλυκαίνουν οι άνθρωποι, ανατροφοδοτείται η σχέση, ο ‘’ξένος’’ γίνεται δικός μας, τα βιώματα της φιλαλληλίας γίνονται δοξολογία και ευχαριστία στο Χριστό.   

This slideshow requires JavaScript.

Από τον Ιερό Ναό προσφέρθηκε σε δίσκους εορταστικό κέρασμα σε όλους τους χορευτές και σ’ όλο τον κόσμο. Το κέρασμα και οι ευχές συνεχίστηκαν στο αρχονταρίκι του Ναού. ‘’Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος’’, έλεγε ο φωτισμένος Δημόκριτος. 

  Τα στάδια είναι τρία: Εκκλησιασμός, αγιασμός-φωτισμός, κυκλικός χορός-τραγούδι. Πυρήνας είναι η Θεία Λατρεία της Εκκλησίας, μέσα στην οποία συν-υπάρχουν η θεολογία, η ποίηση, η μουσική, η κοινωνία, η μετοχή. Όλα αυτά με τη μορφή των αναβαθμίδων ελεύθερα και διαλογικά ενοποιούν το εκκλησιαστικό σώμα, που είναι (γίνεται και εμφυτεύεται στο) Σώμα Χριστού.  

  Στο προηγούμενο άρθρο μου για τους ‘’Βασιλιάδες 2019’’ έγραφα: Η θεολογία της Εκκλησίας περνά αδιάκοπα στο λαό, με τρόπο επαγωγικό και εποπτικό, μέσω της θείας λατρείας. Η εκκλησιαστική λατρεία είναι η μήτρα, που διαμορφώνει, μέσα στην ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος, το ορθόδοξο φρόνημα και μεταμορφώνει καθολικά το ανθρώπινο πρόσωπο και τη ζωή του σε ‘’καινή κτίση’’.   

  Πρώτο και χαρακτηριστικό τραγούδι του χορού των Θεοφανείων είναι αυτό: Σήμερα τα Φώτα και φωτισμός – και χαρές μεγάλες στους ουρανούς.

  Η λαϊκή ποίηση, που γίνεται τραγούδι και χορός κυκλωτικός, απηχεί το λόγο της Ευχής του Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανείων (Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων): ‘’Σήμερον γαρ ο της Εορτής ημ��ν επέστη καιρός, και χορός Αγίων εκκλησιάζει ημίν, και Άγγελοι μετά ανθρώπων συνεορτάζουσι. … Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί’’.

  Τη γιορτή (χορό-τραγούδι) εξηγούν και προτρέπουν οι Ύμνοι της εορτής: ‘’Σήμερον η κτίσις φωτίζεται, σήμερον τα πάντα ευφραίνονται, τα ουράνια άμα και τα επίγεια. Άγγελοι και άνθρωποι συμμίγνυνται’’. (Και νυν, εις την Λιτήν των Θεοφανείων).  

  Οι κυκλικοί χοροί της παράδοσης στα ανοιχτά και φωτεινά προαύλια των Εκκλησιών και στις πλατείες των χωριών έχουν επηρεάσει ποιητές και τροβαδούρους. ‘’Να μας έχει ο Θεός γερούς – πάντα ν’ ανταμώνουμε – και να ξεφαντώνουμε, βρε – με χορούς κυκλωτικούς – κι άλλο τόσο ελεύθερους – σαν ποταμούς’’. (Διονύσης Σαββόπουλος, Ας κρατήσουν οι χοροί). Και: ‘’Έλα στο χορό! – Πάρε με κι εμένα, λίγο να χαρώ. – Σύρε το συρτό – πέρα κι απ’ τον κόσμο και απ’ τον κύκλο αυτό’’. (Σου μιλώ και κοκκινίζεις. Διονύσης Σαββόπουλος).

  Η παράδοσή μας, όπου και όσο αυτή παραμένει ζωντανή, στην Ελλάδα και ‘’εκεί στην ξένη’’ διαψεύδει τον Χάρβεϊ Κοξ που είχε επισημάνει ότι ‘’ο σύγχρονός μας πολιτισμός έχασε την δύναμη να γιορτάζει’’. Στους Έλληνες η λατρευτική πράξη της Ορθοδοξίας μ’ ένα αδιόρατο τρόπο ανανεώνει διαρκώς αυτή την δυνατότητα.

  Η Εκκλησία είναι Επανάσταση. Όχι συντήρηση. Και όχι εφ’ άπαξ γενόμενη, αλλά διαρκής. Ορισμένοι ‘’θρησκευτικοί’’ δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Αλλά έτσι αρνούνται τα μεγάλα γεγονότα του Αγίου Δωδεκαημέρου, το ‘’γιατί’’ της έλευσης του Χριστού, που γεννήθηκε εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας και βαπτίστηκε εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου του Προδρόμου.

  Οι πιστοί (κληρικοί και λαϊκοί) εν ονόματι του εν Φάτνη Γεννηθέντος και εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου Βαπτισθέντος οφείλουμε να συν-εργαστούμε για την οικοδόμηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης στον κόσμο και την επικράτηση του σεβασμού στην αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου ως εικόνας του Θεού.

  Με την Εγκύκλιό του για τα Θεοφάνεια ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, μας στέλνει την ευλογία του και τις ευχές του:

  ‘’Μέγιστον Μυστήριον εορτάζομεν σήμερον, της Βαπτίσεως του Κυρίου ή μάλλον της Θεοφανείας του Τριαδικού Θεού. Ο Τριαδικός Θεός αποκαλύπτεται. Γίνεται ορατός ο αόρατος. Ο άσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού σεσαρκωμένος εισέρχεται στον Ιορδάνη για να συντρίψη τας κεφαλάς των εμφολευόντων δρακόντων. …

  Εξόδους στα σημερινά αδιέξοδα μόνον ο Κύριός μας, ο εν Ιορδάνη βαπτιζόμενος είναι σε θέση να προσφέρει και να υποδείξει. …

  Εύχομαι πατρικώς και αρχιερατικώς ο εν Τριάδι φανείς Θεός να κατακλύση τις καρδιές μας με την χάριν Του, ώστε ο νέος χρόνος να είναι ειρηνικός και σωτήριος και τα αγιασμένα νερά του Ιορδάνου να μας καθαρίζουν από την λέπρα της αμαρτίας. Μετά της εν Κυρίω αγάπης και ευχών. Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας. Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος’’. Αμήν.

  π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

9-1-2019

  Παραδοσιακός κυκλικός χορός των Θεοφανείων στο Βελβεντό του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα Πραγματοποιήθηκε (6-1-2019) στο Βελβεντό (στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, μετά τη Θεία Λειτουργία, τον Μέγα Αγιασμό των Φώτων και τον αγιασμό-φωτισμό των πιστών) ο παραδοσιακός χορός των Θεοφανείων.

Το νέο μουσικό video clip με τίτλο «Levitation» γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε γνωστές περιοχές της Αθήνας και της Αττικής Σε κατάστημα πώλησης ελληνικών προϊόντων στη Βιέννη, παρουσιάστηκε στις 3 Μαΐου 2018 το νέο μουσικό video clip με τίτλο «Levitation» («Αιώρηση») του αυστριακού ποπ τραγουδιστή και συνθέτη Άντι Γκεμπάουερ. Το video clip γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε τοπία της Αττικής και γνωστές περιοχές της Αθήνας, μεταξύ των οποίων το Ηρώδειο, η οδός Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Πλάκα, το Μοναστηράκι και ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Το τραγούδι «Levitation» είναι εύθυμο, ρυθμικό και μελωδικό. Ο τραγουδιστής περνά στο κοινό το μήνυμα της αισιοδοξίας και της αγάπης για τη ζωή, με φόντο ελληνικά τοπία γεμάτα από το φως του ήλιου, από πληθώρα χρωμάτων, με κυρίαρχο το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, από ανθρώπους, από αρχαία και σύγχρονα κτίρια. Μετά την παρουσίαση του video clip, στην οποία παρευρέθησαν πολλοί Αυστριακοί, ο Άντι Γκεμπάουερ με το συγκρότημά του χάρισαν ευχάριστες μουσικές στιγμές σε όλους. Οι προσκεκλημένοι, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν εξαιρετικής ποιότητας ελληνικά εδέσματα και κρασιά από μικρούς παραγωγούς και να περάσουν μια διασκεδαστική βραδιά. Η εκδήλωση υποστηρίχθηκε οργανωτικά και επικοινωνιακά από το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας Βιέννης και έτυχε προβολής στη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Αυστρίας, την «Kronen Zeitung». Αντίστοιχη εκδήλωση παρουσίασης του «Levitation»πραγματοποιήθηκε πρόσφατα και στην Αθήνα, στο Μουσείο Μπενάκη, με επιμέλεια της Πρεσβείας της Αυστρίας στην Ελλάδα. Πηγή: Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης

Πανθεϊσμός και Μονισμός

ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΣΜΟΣ:

Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ*

του Αλεξάνδρου Ντβόρκιν, Καθηγητού Πανεπιστημίου ΜόσχαςΜε «την ανακάλυψη του Μεσσία μέσα σου» πλησιάζουμε σε δύο κύρια αξιώματα της Νέας Εποχής, όπου το ένα απορρέει από το άλλο. Το ένα από αυτά είναι ο νεοποχίτικος (ή πανθεϊστικός) μονισμός: η πίστι δηλαδή ότι το παν είναι ενιαίο. Κάθε είδους διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές ουσίες -«ανάμεσα στον Joseph και την Judy, ανάμεσα στον Joseph και το δέντρο ή ανάμεσα στο Θεό και την Judy 1» - όλα αυτά ενώ φαίνονται ως διαφορές, εντούτοις την ίδια στιγμή δεν είναι. Η σπουδαιότητα αυτού του δόγματος για τους νεοεποχίτες υπογραμμίζεται από τον Jonathan Stone, ο οποίος το θεωρεί απαραίτητο συστατικό της νέας παγκοσμίου τάξεως: «αισθάνομαι ότι πλησιάζει η Παγκόσμια Τάξη, επί της οποίας θα συγχωνευθεί η επιστήμη με την μονιστική φιλοσοφία και μία νέα συνείδηση θα κυριεύσει όλο τον κόσμο. Το ενιαίο διακριτικό χαρακτηριστικό της Παγκοσμίου Τάξεως θα είναι το πιστεύω: όλες οι ουσίες, όλα τα όντα είναι ένα 2».

Μέσα σε αυτή την αντίληψη του Μονισμού δεν υπάρχει χώρος για τον άνθρωπο, για το πρόσωπο. Οι νεοεποχίτες πιστεύουν ότι εκτός του ανθρώπου δεν υπάρχει Θεός, διότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι Θεός (το δεύτερο αξίωμα της Νέας Εποχής). Συνεπώς, αν το κοιτάξει κανείς καλύτερα, θα φανεί ότι στην νεοεποχίτικη κοσμοθεωρία δεν υφίσταται ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο Θεός, ούτε ο κόσμος. Η συγγραφέας Betty Galyean γράφει: «Όταν αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι μας είμαστε Θεός, ότι σε όλους μας υπάρχουν οι ιδιότητες και οι ποιότητες του Θεού, τότε αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι η εκ νέου επιστροφή στην κατοχή της θεότητας μέσα μας, της Απολύτου Αγάπης, της Απολύτου Σοφίας, της Απολύτου Κατανοήσεως, του Απολύτου Νοός. Και τότε επιστρέφουμε στην ίδια τη δημιουργία αυτής της αρχαίας, αυτής της ουσιώδους ενότητας, η οποία και είναι η συνείδηση 3».

Αυτές είναι νεοεποχίτικες φιλοσοφικές προκείμενες. Η πρακτική τους εφαρμογή φαίνεται, για παράδειγμα, στην ήδη μνημονευθείσα ανωτέρω ταινία της ηθοποιού Σίρλεϋ Μακλέιν (στην κινηματογραφική διασκευή του ίδιου της του βιβλίου), στη σκηνή όπου στέκεται στην παραλία μαζί με τον δάσκαλό της και υψώνοντας τα χέρια της κραυγάζει με όλη της τη δύναμη «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Αυτό λέγει περίπου και ο παλιός μας φίλος Ράμτα** όταν θριαμβολογώντας μέσω της οικοδέσποινας κυρίας Νάιτ σε μια από τις εμφανίσεις της στην τηλεόραση είπε: «Αυτό που ονομάζετε Θεό βρίσκεται μέσα στην ουσία σας. Και αυτό που ονομάζετε Χριστό βρίσκεται μέσα στην ουσία σας. Και όταν θα το καταλάβετε ότι είστε Θεός, τότε θα αποκτήσετε την ευτυχία4». Όμως ο Θεός για τους νεοεποχίτες είναι ένα απρόσωπο απόλυτο, αδιάφορο για το καλό και το κακό. Πρακτικά ο καθένας τους είναι έτοιμος να προσυπογράψει το συλλογισμό του Ραμακρίσνα που δήλω­σε κάποτε: «Το απόλυτο δεν συνδέεται ούτε με το καλό, ούτε με το κακό... Ό,τι λογής και νάναι η αμαρτία, το κακό ή τα βάσανα που συναντούμε στον κόσμο, αυτά είναι βάσανα, κακό ή αμαρτία μονάχα σε σχέσι με μας... Φοβάμαι ότι πρέπει να δεχτείτε τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Οικουμένη έτσι όπως ακριβώς είναι... Βλέπω, κατανοώ ότι και τα τρία -το θύμα που θυσιάζεται, ο βωμός πάνω στον οποίο θυσιάζεται, και αυτός που τον θυσιάζει- αποτελούν την ίδια ουσία. Ω, τί όρα­μα! 5».

Η παρουσία ενός τέτοιου απολύτου ως μοναδικού Θεού δικαιολογεί την οποιαδήποτε ανηθικότητα. Για παράδειγμα, να τί λέει ο αγαπητός στους νεοεποχίτες γκουρού Ραζνίς: «Μπαγκβάν, εσύ διδάσκεις τους ανθρώπους να φροντίζουν για τον εαυτό τους προτού φροντίσουν για τους άλλους. Φαίνεται ότι αυτό πάει κόντρα σε πολλές θρησκείες του κόσμου που διδάσκουν να υπηρετείς την ανθρωπότητα. Αυτό πάει κόντρα όχι μόνο σε πολλές θρησκείες, αλλά πάει κόντρα σε όλες τις θρησκείες. Όλες διδάσκουν να υπηρετείς τους άλλους ανιδιοτελώς. Κατά τη γνώμη μου [λέγει ο Ραζνίς] ο εγωισμός είναι φυσικό φαινόμενο. Η ανιδιοτέλεια είναι κάτι επείσακτο. Η εγωιστικότατα είναι κομμάτι της φύσεώς μας... Πρέπει να το δεχτείτε αυτό. Και αν είναι κομμάτι της φύσεώς μας, τότε πρέπει να είναι κάτι ουσιώδες, αλλιώς δεν θα υπήρχε ολωσδιόλου. Επιβιώσατε ίσα-ίσα χάρις στην εγωιστικότη­τα, χάρις στο γεγονός ότι χρειάστηκε να φροντίσετε για τον εαυτό σας. Διαφορετικά η ανθρωπότητα θα είχε εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό... Σας διδάσκω να είστε φυσικοί, απολύτως φυσικοί, ξεδιάντροπα φυσικοί. Ναι, σας διδάσκω την εγωιστικότητα. Κανείς δεν είπε κάτι παρόμοιο πριν από εμένα. Δεν έχουν τα κότσια για να το πουν. Και όλοι τους υπήρξαν εγωιστές! Γιατί υποβάλλει σε μαρτύρια τον εαυτό του ο μοναχός; Υπάρχει λόγος. Θέλει να φθάσει στον παράδεισο και όλες του τις απολαύσεις. Αν βέβαια θυσιάζετε εβδομήντα χρόνια απολαύσεων χάριν αιωνίων χαρών, αυτό είναι καλό παζαρλίκι. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι ανιδιοτέλεια 6».

Κάθε ηθική επιταγή εξαφανίζεται. Να τί ανακοινώνει για τον εαυτό της η Α. Γιάκοβλεβα, κύρια συντάκτρια στο πρόσφατο παρελθόν του ηγετικού νεοεποχίτικου εγχωρίου περιοδικού «Η οδός προς τον εαυτό σου»: «Δεν είμαι υποχρεωμένη να ζω με άντρα μόνο επειδή κάποτε στο ληξιαρχείο μας βάλανε μια σφραγίδα στο διαβατήριο ή επειδή έχουμε παιδιά. Μπορώ να σηκωθώ και να φύγω απ’ αυτόν οποιαδήποτε στιγμή. Για μένα τώρα η λέξη "χρέος" δεν υφίσταται. Για μένα υπάρχει μονάχα η λέξη "θέλω". Και αν μέχρι σήμερα δεν έφυγα απ’ το σύζυγο, αυτό σημαίνει μόνο ότι θέλω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο 7».

Η αντίληψη περί μετενσαρκώσεως των ψυχών καθιστά κάθε ηθική σχετική: στις προηγούμενες μετενσαρκώσεις ο άνδρας μπορεί να ήταν γυναίκα, ο γιος και η μητέρα μπορεί να υπήρξαν εραστές, γι’ αυτό τώρα τα πάντα καθορίζονται από το κάρμα και όλα επιτρέπονται. Να, παραδείγματος χάριν, τί ανακοινώνει μέσω του διαμεσολαβητή-μέντιουμ το πνεύμα που ακούει στο όνομα Ζόλι: «Το σεξ και η σεξουαλική ένωση -και δεν έχει σημασία αν πρόκειται για σεξ μεταξύ άντρα και άντρα, γυναίκας και γυναίκας ή άντρα και γυναίκας-όλα είναι επικοινωνία... Αν υπάρχει εκτίμηση μεταξύ πατρός και κόρης, πατρός και γιου, μητρός και κόρης, μητρός και γιου και όλοι αυτοί βρίσκονται σε τέτοια ηλικία που να επιτρέπει να απολαύσουν τη σεξουαλική ένωση, από τα ύψη της κατανοήσεώς μας δεν βλέπουμε σε αυτό απολύτως τίποτα το επιλήψιμο... Αν βέβαια γίνεται λόγος για παιδιά που δεν έχουν εισέλθει ακόμη στην ηλικία που να είναι ψυχολογικά κατάλληλα για σεξουαλική ένωση, τότε δύσκολα μπορούμε να μιλήσουμε για εκτίμηση. Εν τούτοις σε τέτοιες σχέσεις είναι παρούσα η συμφωνία. Το παιδί και το άλλο άτομο που εκτελεί την επωνομαζόμενη προσβολή συμφώνησαν να λάβουν υπ’ όψη τους αυτή την έντονη συγκίνηση... Πρόκειται περί αμοιβαίας πράξεως, αλληλεπιδράσεως του κάρμα και της ενεργείας 8».

Το αίσθημα της ντροπής ή της αποστροφής, που μπορεί να προκύψει μετά την αιμομιξία ή την ομοφυλόφιλη πράξη, σύμφωνα με τη γνώμη του Ζόλι, είναι αποτέλεσμα της εκφυλιστικής επιδράσεως της ιουδαιοχριστιανικής θρησκευτικής παραδόσεως. Το πνεύμα συμβουλεύει: «Αν συνέβη η επονομαζομένη αιμομιξία, πάνω απ’ όλα προσπαθήστε να απαλλαγείτε από το αίσθημα της ενοχής... Το σύστημα των απόψεων που αποδέχεται μια κοινωνία είναι αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν δημιουργείται από την ίδια την πράξη, αλλά από το αίσθημα της ενοχής με την οποία συνοδεύεται 9».

*Απόσπασμα από το εικοστό πρώτο κεφάλαιο του εβδόμου μέρους (σσ. 732-734) του βιβλίου «��εκτολογία. Ολοκληρωτικές σέκτες. Απόπειρα συστηματικής ερεύνης» του καθηγητού Αλεξάνδρου Ντβόρκιν, γραμμένου στα ρωσσικά (τρίτη έκδοση, διορθωμένη και συμπληρωμένη). Τη μετάφραση του αποσπάσματος που δημοσιεύουμε εδώ εξεπόνησε ο κ. Γρηγόριος Μπάγκαβος, θεολόγος-φιλόλογος.

** Σημ. «Π» Πρόκειται (κατά τους νεοεποχίτες) για «ένα πνεύμα ηλικίας περίπου 35.000 ετών, το οποίο ήρθε σε επαφή το 1977 με την κυρία Νάιτ, μια απλή Αμερικανίδα νοικοκυρά, και από τότε μιλάει στον κόσμο μέσα απ’ αυτήν»(!)

Groothuis D. R., Unmasking the New Age, Downers Grove, III: Inter Varsity Press, 1986, σελ. 18. To Joseph είναι το αγγλικό αντίστοιχο του «Ιωσήφ» και το Judy το χαϊδευτικό του «Ιουδήθ».

Stone J., SPS Journal, 1977, July. Παρατίθεται στο Tucker. R. Strange Gospels, σελ. 338.

Παρατίθεται στο Adeney F., Educators Look East // Spiritual Counterfeits Journal, 1981, Winter.

Brooks Α., Theology from the Twilight Zone // εφημ. Christianity Today, 1987, September 18, σελ. 25.

Ρολλάν P., Η ζωή του Ραμακρίσνα. Η ζωή του Βιβεκανάντα (στα ρωσικά), Κίεβο 1991, σελ. 165.

Μπαγκβάν Σρι Ραζνίς, Ζωή, Αγάπη, Γέλιο (στα ρωσικά), Μόσχα 1993, σελ. 70.

«Η οδός προς τον εαυτό σου», 1992, αρ. 5, σελ. 27.

Αυτόθι, αρ. 2, σελ. 32.

Αυτόθι.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»

"ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006ΤΕΥΧΟΣ 46

Πηγη: impantokratoros.gr

Δυνατά… στην Ιερά Οδό ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ – ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ Πρεμιέρα Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου

Δυνατά… στην Ιερά Οδό, με τον Βασίλη Καρρά, την Καίτη Γαρμπή και τον Χρήστο Μενιδιάτη στην πιο ελκυστική μουσική σύμπραξη της νυχτερινής Αθήνας.

Έχοντας στις αποσκευές τους τις επιτυχημένες τους εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, έρχονται στην Ιερά Οδό, δυνατά, με ένα πρόγραμμα γεμάτο με τα ομορφότερα τραγούδια τους για να ανεβάσουν το θερμόμετρο της διασκέδασης στα ύψη.

Ο Βασίλης Καρράς, ο μεγάλος λαϊκός τροβαδούρος, εγγύηση αυθεντικότητας και ποιότητας, με τους αμέτρητους θαυμαστές έρχεται στην Ιερά Οδό να ξεσηκώσει το κοινό του και να ξελογιάσει τα βράδια μας όπως μόνο αυτός ξέρει. Ένα κοινό φανατικό, με το οποίο τον συνδέει μια βαθιά και δυνατή σχέση αγάπης που τον ακολουθεί πιστά! Τα διαχρονικά τραγούδια του που έχουν αγαπηθεί όσο λίγα, οι επιτυχίες σπουδαίων ερμηνευτών της ελληνικής δισκογραφίας και φυσικά οι τελευταίες του επιτυχίες θα συνθέτουν το μουσικό ταξίδι κάθε βραδιάς που θα είναι μοναδικό!

Η Καίτη Γαρμπή, η diva της ελληνικής δισκογραφίας, αλλά και η Καίτη της καρδιάς μας, με τεράστια ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση και με ατελείωτες επιτυχίες στο ενεργητικό της, θα χαρίσει ξανά κέφι, χορό και διασκέδαση μέχρι το πρωί! Οι δυνατές της ερμηνείες σε αγαπημένα διαχρονικά τραγούδια της 30ετους καριέρας της, και οι νέες επιτυχίες, που μόλις κυκλοφόρησαν από το νέο της δίσκο «Σπάσε Τους Δείκτες», θα μονοπωλήσουν τα βράδια μας στη νυχτερινή Αθήνα!

Ο Χρήστος Μενιδιάτης, σταθμός στην νυχτερινή διασκέδαση, αγαπητός στο κοινό με την γνήσια λαϊκή φωνή του, θα ερμηνεύσει αγαπημένα τραγούδια και φυσικά τις τελευταίες του μεγάλες επιτυχίες, αφήνοντας το δικό του στίγμα στα βράδια μας στην Ιερά Οδό.

Ιερά Οδός Ιερά Οδός 18-20 Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-3428272 Ημέρες λειτουργίας: Παρασκευή – Σάββατο https://www.facebook.com/IeraOdosofficial/?fref=ts

Καρράς, Γαρμπή, Μενιδιάτης | Δυνατά… στην Ιερά Οδό Δυνατά… στην Ιερά Οδό ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ – ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ Πρεμιέρα Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου Δυνατά… στην Ιερά Οδό, με τον Βασίλη Καρρά, την Καίτη Γαρμπή και τον Χρήστο Μενιδιάτη στην πιο ελκυστική μουσική σύμπραξη της νυχτερινής Αθήνας. Έχοντας στις αποσκευές τους τις επιτυχημένες τους εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, έρχονται στην Ιερά Οδό, δυνατά, με ένα πρόγραμμα γεμάτο με τα ομορφότερα τραγούδια τους για να ανεβάσουν το θερμόμετρο της διασκέδασης στα ύψη. Ο Βασίλης Καρράς, ο μεγάλος λαϊκός τροβαδούρος, εγγύηση αυθεντικότητας και ποιότητας, με τους αμέτρητους θαυμαστές έρχεται στην Ιερά Οδό να ξεσηκώσει το κοινό του και να ξελογιάσει τα βράδια μας όπως μόνο αυτός ξέρει. Ένα κοινό φανατικό, με το οποίο τον συνδέει μια βαθιά και δυνατή σχέση αγάπης που τον ακολουθεί πιστά! Τα διαχρονικά τραγούδια του που έχουν αγαπηθεί όσο λίγα, οι επιτυχίες σπουδαίων ερμηνευτών της ελληνικής δισκογραφίας και φυσικά οι τελευταίες του επιτυχίες θα συνθέτουν το μουσικό ταξίδι κάθε βραδιάς που θα είναι μοναδικό! Η Καίτη Γαρμπή, η diva της ελληνικής δισκογραφίας, αλλά και η Καίτη της καρδιάς μας, με τεράστια ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση και με ατελείωτες επιτυχίες στο ενεργητικό της, θα χαρίσει ξανά κέφι, χορό και διασκέδαση μέχρι το πρωί! Οι δυνατές της ερμηνείες σε αγαπημένα διαχρονικά τραγούδια της 30ετους καριέρας της, και οι νέες επιτυχίες, που μόλις κυκλοφόρησαν από το νέο της δίσκο «Σπάσε Τους Δείκτες», θα μονοπωλήσουν τα βράδια μας στη νυχτερινή Αθήνα! Ο Χρήστος Μενιδιάτης, σταθμός στην νυχτερινή διασκέδαση, αγαπητός στο κοινό με την γνήσια λαϊκή φωνή του, θα ερμηνεύσει αγαπημένα τραγούδια και φυσικά τις τελευταίες του μεγάλες επιτυχίες, αφήνοντας το δικό του στίγμα στα βράδια μας στην Ιερά Οδό. Ιερά Οδός Ιερά Οδός 18-20 Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-3428272 Ημέρες λειτουργίας: Παρασκευή - Σάββατο

Γιάννης Σπανός: Ο πατέρας του «Νέου Κύματος»

Πηγή εικόνας: newsit.gr Ακόμα μια μεγάλη απώλεια βίωσε ο ελληνικός καλλιτεχνικός και ειδικότερα ο μουσικός χώρος. Στις 31 Οκτωβρίου 2019 βρέθηκε νεκρός από τον στενό του φίλο, Βασίλη Σουσούνη, στην περιοχή της Αγιάννης στο Κιάτο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός. Κατόπιν ιατρικής εξέτασης, διαπιστώθηκε πως είχε πεθάνει από το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του, ήσυχα, όπως ακριβώς είχε ζήσει. Η αιτία ήταν βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 2 Νοεμβρίου 2019, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και θαυμαστές αποχαιρέτησαν για πάντα τον «πατέρα του νέου κύματος» στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο. Ήταν 85 ετών, πλήρης ημερών, αλλά και μουσικού έργου. Γιάννης Σπανός: Τα νεανικά χρόνια Ο Γιάννης Σπανός γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την αγάπη και την κλίση του προς τη μουσική. Έπαιζε πιάνο, επηρεασμένος από τη μεγαλύτερη αδερφή του που την έβλεπε πρώτα να παίζει. Γρήγορα με το πιάνο έγιναν αχώριστοι. Γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο στην Κόρινθο, αγόραζε συνέχεια παρτιτούρες και έπαιζε έργα μεγάλων συνθετών, όπως του Τσαϊκόφσκι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός (συγκεκριμένα οδοντίατρος) και σκόπευε να τον κάνει δικηγόρο. Η μητέρα του ασχολιόταν με τα οικιακά και είχε επίσης άλλον έναν μεγαλύτερο αδερφό. Ο νεαρός Γιάννης προτιμούσε να ασχοληθεί με τη μουσική, για αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη, προτού ασχοληθεί με τα νομικά. Ο πατέρας του τον άφησε κι εκείνος ταξίδεψε αρχικά στη Γερμανία. Τελικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι και να ασχοληθεί με τη μουσική σε ηλικία 20 χρόνων. Έπιασε δουλειά ως πιανίστας στη σχολή χορού της Ηρώς Σισμάνη. Εκεί ξεκινάει και το καλλιτεχνικό του έργο με τη γραφή τραγουδιών. Έγραψε τραγούδια για μεγάλους καταξιωμένους Γάλλους καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σέρζ Γκενσμπούρ. Ανέπτυξε μεγάλες φιλίες με Έλληνες, αλλά και Γάλλους. Στενός του φίλος ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Κάποια στιγμή, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με σκοπό να συνεχίσει εκεί τη μουσική του καριέρα. Ο Γιάννης Σπανός και το «Νέο Κύμα» Ο Γιάννης Σπανός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική μουσική και δισκογραφία το 1964, με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το γνωστό «Νέο Κύμα». Ο όρος του νέου κύματος έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει αρκετά κινήματα σε τέχνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το νέο κύμα αφορά τη μουσική στην Ελλάδα. Θεωρείται ως η ανανεωτική τάση του ευρύτερου ελαφρού τραγουδιού στις αρχές τις δεκαετίας του 1960. Για το γεγονός πως ο Γιάννης Σπανός έγραψε πολλά τραγούδια για τη νέα αυτή τάση, ονομάστηκε «Πατέρας του Νέου Κύματος». Στο νέο αυτό κίνημα, ο Σπανός ήταν επηρεασμένος προφανώς από τη γαλλική κουλτούρα. Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Το έργο του Γιάννη Σπανού Ο Γιάννης Σπανός στάθηκε ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Ελληνοκυπρίου τραγουδιστή, Μιχάλη Βιολάρη. Του στάθηκε και υποστήριξε τη συμμετοχή του στο τραγούδι «Άσπρα Καράβια» μαζί με την Καίτη Χωματά. Αργότερα, έκανε την ενορχήστρωση για τον δίσκο «Της Γης το χρυσάφι» του Μάνου Χατζηδάκι. Τα πιο γνωστά τραγούδια που έχει γράψει είναι: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο Καράβι», «Μια φορά θυμάμαι», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και Σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» «Ερωτικό», «Το εμβατήριο του Παύλου Μελά» και άλλα πολλά. Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη και άλλων. Τον Μάιο του 2019 γιόρτασε 50 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, ενώ έχει συνεργαστεί γενικά με όλους τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές. Είναι από τους πιο πολυτραγουδισμένους μουσικοσυνθέτες.

Πηγή εικόνας: iefimerida.gr | Γιάννης Σπανός και Χαρούλα Αλεξίου. Σημαντικότεροι δίσκοι του Γιάννη Σπανού 1965, Ο Γιάννης Σπανός παίζει Γιάννη Σπανό 1965, Αποδημίες, Καίτη Χωματά 1966, Η Σούλα Μπιρμπίλη σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Νότη Μαυρουδή 1967, Α' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, Β' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, ο Γιάννης Σπανός διευθύνει Γιάννη Σπανό 1969, Σκιές στην Άμμο, Καίτη Χωματά και Μιχάλης Βιολάρης 1969, Μια Κυριακή, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1969, Όλο το καλοκαίρι, Μπέμπα Μπλάνς 1971, Αφροδίτη Μάνου, Εκείνο το καλοκαίρι (Α' Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) 1972, Η γλυκιά Ίρμα, Έλλη Λαμπέτη 1973, Μέρες Αγάπης, Δήμητρα Γαλάνη 1974, Ο Μορμόλης, Χρήστος Λεττονός, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Τάνια Τσανακλίδου 1974, Οδός Αριστοτέλους, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής 1975, Γ' Ανθολογία, Αρλέτα, Κώστας Καράλης 1976, Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1977, Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1978, Μ'αγαπούσες θυμάμαι, Δήμητρα Γαλάνη 1981, Στου καιρού τα ρέματα, Μανώλης Μητσιάς 1982, Φίλε, Τάνια Τσανακλίδου 1984, Έξοδος Κινδύνου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη 1985, Χάρτινες Καρδιές, Γιάννης Πουλόπουλος 1988, Προσωπικά, Ελένη Δήμου 1991, Ανάμεσα σε δύο αγάπες (β' πλευρά με στίχους Α. Ανδρικάκη), Χριστίνα Μαραγκόζη 1992, Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1992, Να χα δυό καρδιές να σ'αγαπώ, Κατερίνα Κούκα 1993, Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1996, Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου Ο επίλογος Η πορεία του Γιάννη Σπανού στο ελληνικό τραγούδι υπήρξε λαμπρή. Η ζωή του ήσυχη και διακριτική. Ποτέ δεν απασχόλησε σκανδαλωδώς τα μέσα ενημέρωσης, όπως γίνεται διαχρονικά με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Η μεγάλη του πορεία, καθώς και η ενασχόλησή του με τη μουσική γενικότερα, θα διακόπτονταν μόνο από το θάνατο. Προς το τέλος της ζωής του, ζούσε μόνος του, στη γενέτειρά του, στο Κιάτο. Το μεσημέρι της 31ης Οκτωβρίου 2019, κατόπιν ανησυχίας της μονάκριβης ανηψιάς του Σοφίας, αναζητήθηκε από τον καλό του φίλο Βασίλη Σουσούνη. Ο Σουσούνης τον βρήκε νεκρό στο κρεβάτι. Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο συνθέτης πέθανε το προηγούμενο βράδυ, καθώς είχε ήδη παγώσει. Πληροφορίες αναφέρουν ως αιτία θανάτου βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Όπως ήσυχα και ειρηνικά έζησε, κατά τη διάρκεια της μεγάλης μουσικής του καριέρας, έτσι ήσυχα και διακριτικά έφυγε. Πολλοί καλλιτέχνες παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως η Ελένη Δήμου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Λέκκας, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα και ο Νεκτάριος Σφυράκης. Στεφάνι έστειλαν επίσης γνωστοί Έλληνες, όπως η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η Χαρούλα Αλεξίου και πολλοί άλλοι.

Πηγή εικόνας: europost.gr | Το τελευταίο χειροκρότημα στον Γιάννη Σπανό. Παρακάτω ακολουθούν βίντεο με γνωστά τραγούδια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Σπανού. Πηγές newsit.gr el.wikipedia.org aftodioikisi.gr Read the full article