2024 λοιπον.....

για μενα σιγουρα,χρονια αλλαγων,χρονια επανορθωσης για οσα εζησα..

Λενε,για μας τους υπερδοτικους ανθρωπους,πως οταν δινεις,ξαναγεμιζεις.....δεν θα πω σε καμια περιπτωση πως δεν ισχυει αλλα τυχαινει πως οταν περνας το οριο της δοτικοτητας,καπου χανεσαι και αδιαζεις.....

Απο το 2021 με θυμαμαι σε μια διαρκη αναζητηση περιπετειων.Ανακαλυψα ολη την πολη μου,απο τα βορεια στα νοτια,απο τα δυτικα στα ανατολικα.Γνωρισα πολλους διαφορετικους ανθρωπους,μερικοι απο αυτοι υπεροχοι αλλα εφημεροι,αλλοι πολιτιμοι για μενα μεχρι κι σημερα, κι αλλοι καθοριστικοι για το ατομο που ειμαι σημερα...

Πονεσα,εκλαψα,ερωτευτηκα,αφιερωθηκα,αγαπησα,νοσταλγησα,ενθουσιαστηκα....κι πιστευω πως αυτος ο κυκλος συναισθηματων δεν θα παψει να με ακολουθει και ουτε κι θελω ειναι η αληθεια....γιατι ετσι ειναι η ζωη και εμαθα να αγαπω και να εκτιμω και τις ζορικες μερες και παντα να ψαχνω για τις καλυτερες!

Το 2024 λοιπον.....θα προσπαθησω να με φροντισω,να με αγαπησω και να ξαναγεμισω τις "μπαταριες" μου για νεες περιπετειες!

κι η συμβουλη μου;

/να σε βαζεις προτεραιοτητα!/

Πες μου λίγο, σε αγαπάς? Πόσο σε αγαπάς? Μπορώ να σου πω κάτι? Είναι τόσο ωραίο να αγαπάς εσένα για όλες τι ατέλειες σου, να αγαπάς εσένα με όλα σου τα perfect σημεία σου , μα ακόμα περισσότερο είναι πιο όμορφο το συναίσθημα όταν υπάρχουν δύο να αγαπάνε όλα αυτά πάνω σου.

Το αδύναμο σημείο μου : Λαιμός, φλέβα, ώμοι.

Τι έχεις να πεις ?

Απογοήτευση.Με απογοητεύεις ξανά και ξανά τόσο γρήγορα όσο πέφτει η βροχή από τον ουρανό . Συνήθως μετά την απογοήτευσή έρχεται ο θυμός,μα όσο σε κοιτάζω τόσο καταλαβαίνω ότι αυτό που νιώθω δεν είναι θυμός,παρά μια έντονη,παγερη λυπηση.Σε λυπάμαι,υπερβολικά πολύ,γιατί είχες έναν άνθρωπο που σε κοίταζε και σκεφτόταν ότι είσαι φτιαγμένος απο τον ίδιο τον ουρανό,ολόκληρος ο γαλαξίας μέσα σου,και τον έχασες.Και αυτό γιατί?Γιατί ήσουν τόσο διαλυμένος εσωτερικά που δεν ήξερες τι να κάνεις με αυτό.Απλα έτρεξες όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Και ακόμη ελπίζω, φαντάζομαι ένα μήνυμα σου που να λέει "πως σκατά τα κάναμε έτσι σαγαπαω."

Όταν ταυτόχρονα καταπίνει τον κόμπο και την επιθυμία σου να κλάψεις.

Εδωσες χρωμα σε μια ασπρομαυρη ζωη.

Πες τα παιδιά το σύνθημα το γράψαν λάθος, οι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει ανόητους

hi bestie!!!! i know you're not on tumblr much I just wanted to see how you are 🤗🤗

Heyyyyy

I'm a bit on and off here bc of exams and stress but i love seeing u on my notifications so much!!! I really missed talking to u, it's been so busy lately!!

I'm doing good! I just took my last exam today and now im packing to movee! Plus, im starting next semester on Monday so that's fun as well💞💞

What about youuu???🥰🥰🥰

Είδα το πιο περίεργο όνειρο και κυριολεκτικά most of it ελπίζω να μη γίνει ποτέ αλλά παράλληλα ελπίζω ένα μέρος να γίνει και απλά 🫥🐈‍⬛

w 8ee mou giati to eipe auto -__-

Do you want to sit down?

Ξέρω ένα μέρος που δεν μοιάζει με κανένα.

Νόμιζα ότι δεν ήμουν καλά αλλά έβαλα να ακούσω Τζούλια Αλεξανδράτου και τώρα αιμ μπακ ον Μάι μπουλσιτ

Ο κατάλληλος άνθρωπος για εσένα, είναι αυτός που σε αντέχει ίσως και περισσότερο από 'σενα.

Γράφω ακατάπαυστα

καλοσχηματισμένες λέξεις, αυθορμητους στίχους, όνειρα, ποιήματα

Γράφω για όσα δεν θα διηγηθώ.

Προσπαθώ να βρω και κάποιον στίχο για 'σενα

για να θυμάμαι πως υπήρξες.

Είναι που δεν υπήρξες ποτέ πραγματικά;

Είναι που κανένας στίχος δεν ταιριάζει σε κάποιον αμύητο;

"Ποτέ ξανά"

Η μόνη φράση που σου ταιριαζε απόλυτα.

Θα θελα τοσο πολυ να σε γδυσω απο το ιδιο σου το δερμα.Νιωθω παρανοικος να λεω κατι τετοιο,μα ετσι νιωθω θα θελα να φιλησω μερη σου που δεν εχουν υποσταση,να μου δειξεις οτι πληγη δεν μπορω να δω.Θελω να σε παρω στα χερια μου να σε ακουσω να μου λες τι σε ποναει και πως το αισθανεσαι ,να το νιωσω,να το κανω δικο μου,ακομα και αν το προκαλεσα εγω.Μακαρι να μπορουσα να σε ακουμπησω και με τα δαχτυλα μου να παρω οτι σε βασανιζει,τρυφερα με ενα χαδι,να σου πω οτι ολα ειναι καλα και καπως να καταφερω να σε ηρεμησω,να ηρεμησω και εμενα.Ποναω για σενα,ποναω για μενα.Ποναω συνεχεια,δεν εχει διαλειμμα αυτος ο πονος,αισθανομαι οτι πια εχει γινει το πλεον κυριαρχο κοινο μας…αναρωτιεμαι αν εντελει αυτος ο πονος μας χωριζει ή μας ενωνει.Εχω τοσες σκεψεις που θελω να μοιραστω τοσα που νιωθω οτι πρεπει να ειπωθουν..αλλα αληθεια αυτη τη στιγμη το μονο που σκεφτομαι ειναι μερικες στιγμες σιωπης μαζι σου.Ισως χωρις λεξεις να με καταλαβαινες καλυτερα..

οκ, η ζωη ειναι δυσκολη και οσο περνανε τα χρονια ο κοσμος αρχιζει και γινεται πιο σκληρος αλλα τιποτα δεν θα χαλασει αυτην την νυχτα που μαγειρευουμε μαζι νουντλς και παιζει το "πεθαινω για σενα"

πες μου, είναι λάθος να απογοητεύομαι όταν βλέπω ότι δεν κάνεις κάτι που εγώ θα έκανα για σενα;