Biraz bir şeyler biliyorum tabii..

Ama anlatmaktan korkar oldum

Çünkü neyi anlatsam, onu kaybettim..!

Tercih edilmemek ve tercihleri anlamamak beni hiçbir tercih yapamayan yaptı.

"Kendim hariç her şeye uzağım, ve çok kişiyi öldürdüm; kafam, cinayetlerle dolu."

Kambur, Şule Gürbüz

İnsan bazen evini yakmalı ve dışarıya çıkıp seyretmeli

Büyüdüğümü fark ediyordum ama büyümüş hâlimi ne yapacağımı bilemiyordum.

"Dert, zaten derdin ne olduğunu anlatamamaktı."

Mezarlıktan Geçiş, s.107

"hani insan kendine, ailesine en uzak yaşayışa imrenir, onun için her şeyi yapar, kendine en uzak insana meyleder, her kılığa girer ama olmaz. olmayışına dair binbir anı ile eski yaşantısına döner."

şule gürbüz | zamanın farkında

"bir gece vakti, karşı karşıya kitaplarıyla, hikmeti ile gözünüzde yaş, kalbinizde sıkıştıran ilhamî bir duygu ile otururken her şeye inandıran dünya, sabah olunca göz kırparak rezili ve zelili sizi aşağılamakta kullanır."

“kime yanıp yakılacağım, dünyada bu yüzden galiba hiçbir şeye el uzatmamak lâzım, senin sandıkların senin değil.”

Watch the American Climate Leadership Awards 2024 now: https://youtu.be/bWiW4Rp8vF0?feature=shared

The American Climate Leadership Awards 2024 broadcast recording is now available on ecoAmerica's YouTube channel for viewers to be inspired by active climate leaders. Watch to find out which finalist received the $50,000 grand prize! Hosted by Vanessa Hauc and featuring Bill McKibben and Katharine Hayhoe!

Sanırım dünyada öğütlenebilecek tek şey ahmaklıktır. Çözümü olmadığı gibi, kalıcılığı da diğer parlak yanıdır.

Günler, güneşi görmezden gelince içim de bir kasım orta­sı gibi kısaldı ve yağmurun yağmadığı bir yağmur öncesi gi­bi karardı. Ben bu karartıyı önceleri üzerime alınmadım. Ha­va böyle zannettim. Herkes bu karanlığın ve kasvetin içinde zannettim. Gün kısacık bir şey, bir tuhaf aydınlık sonra yine alacakaranlık zannettim. Çocuk ya da bir genç irisi iken ben, üstümde parlak ama benim içime doğan kıpırtı ve göl­gelerle çeşit çeşit evhamın solgunlaştırdığı sarımtırak gün­ler olurdu. Şimdi uzandığımda eskiyen, sarı ve solgun günler görüyorum. Hep bir sonbahar ve ayva sarısı sanki kulağımın arkasında duruyor. Çocukken insan ne kadar üzüleceğini bilmiyor.

*anlayabildiklerimi kaldırabilirim zannettim, hiç değilmiş.

"En büyük talihsizlik kendini meşgul edemeyen ve bunu başkasından talep eden, başkasını buna memur eden insana tesadüf etmek hatta buna çatılmaktı..."