Corona-epidemiehysterie

Corona-epidimiehysterie Covid-19 heeft de wereld in haar greep! Ga hamsteren! Zeg nu nog één keer tegen je vrouw hoe ongelooflijk veel je van haar houdt óf laat die humorloze moederkoe op de bank vegeteren en ga lekker liggen wippen met je geile rondborstige secretaresse in een goedkope hotelkamer bij Van der Valk. Want binnenkort gaan we allemaal dood! We lachten collectief om de Mayakalender in 2012 maar Corona met een mortaliteitspercentage van 2,7% is bloedserieus. De epidemie is vandaag op 11 maart 2020 door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geclassificeerd als een pandemie. Niet dat er semantisch echt een groot verschil zit tussen de termen: 'epidemie' en 'pandemie'. Het suffix '-demie' komt van het Griekse: δῆμος [dêmos] (volk) en de prefixen 'epi-' en 'pan-' komen respectievelijk van de Griekse substantieven: ἐπί [epi] (over/op) en παν [pan] (geheel). Kort gezegd 'over het volk' versus 'heel het volk'. Geweldig dat basale Grieks. Diverse Chinese en Italiaanse steden zijn volledig afgesloten van de buitenwereld. De legers aldaar patrouilleren in de getroffen gebieden om zich ervan te verzekeren dat potentieel geïnfecteerden en rebelse omaatjes niet de afgesloten zone trachten te ontvluchten. We zijn bezorgd, maar eigenlijk ook wel een beetje opgewonden. Want wat doet dit alles ons aan die spannende en "volledig realistische" rampenfilms denken. In januari 2020 stampten de Chinezen in 10 dagen een heel ziekenhuis uit de grond. Hier in Nederland mag je überhaupt al blij zijn wanneer na één decennium vol gênante kabouterpolitiek, milieugroepenterreur en protesten van gecollectiviseerde welstands- en klaagcommissies de eerste heipaal de grond in wordt geheid. Overal ter wereld vliegen de mondkapjes als warme broodjes over de toonbank. De flacons desinfecterende ethanolhoudende handgel zijn niet aan te slepen. De fabrikanten lachen keihard hun spreekwoordelijke lul uit hun spreekwoordelijke broek. De mondkapjes zijn niet effectief, deze filteren objecten tot maximaal 0,3μm en het Covid-19 virus is 120nm; het virus past er dus 2,5 keer doorheen. De handgel doodt ongeveer 99% van de bacteriën, virussen, schimmels, gisten en al het andere gespuis op je handen. Helaas ook veel nuttige micro-organismen. Tevens ben je vrolijk bezig op je klauwen een resistente superbacterie te kweken. Tegelijkertijd droogt je huid uit ondanks de hydraterende glycerine en beschadigt je huid op microscopisch niveau met minuscule kleine bloedinkjes die wij met ons primitief blote oog niet kunnen zien maar die vanuit het perspectief van bacteriën en virussen op brede kolkende bloedrivieren moeten lijken. Wat moet je dan wel doen? Welnu, je handen wassen; in je elleboog niesen; thuis blijven wanneer je ziek bent of wanneer een directe naaste van je ziek is; en vooral niet hysterisch worden. Ik zeg het niet graag, maar volg de adviezen van die zouteloze Jaap van Dissel van het RIVM op. Dat is voorlopig voldoende, het is geen Ebola, dus maak jezelf niet gek. Geen enkel land ter wereld heeft werkelijk de wil getoond om het virus daadwerkelijk in de kiem te smoren. Om de verspreiding effectief een halt toe te roepen. De enige manier waarop je een virus kunt stoppen is door direct in het beginstadium mensen in quarantaine te plaatsen. Quarantaines die voldoen aan de hoogste hygiëne- en veiligheidseisen voor verzorgend en beveiligend personeel. Iedereen die besmet is, iedereen die met een zieke in contact is geweest of waarvan dat wordt vermoed dient dan ook direct in strikte quarantaine te worden geplaatst. Niet in een groepsquarantaine zoals op het cruiseschip de Diamond Princess in de haven van Yokohama, Japan. Maar allemaal in solitaire opsluiting, ongeacht of deze mensen ziekteverschijnselen hebben. Maar dat is niet gedaan! Het zou namelijk klauwen vol geld kosten en een organisatorische en distributieve chaos worden om het ad hoc te moeten regelen. Och wel, de Chinese economie staat al zowat op instorten en de Italiaanse toeristenindustrie gaat nu gebukt onder het wegblijven van toeristen, waarover ze normaliter altijd zitten te zeiken; omdat het er teveel zijn! Oh, wat zouden ze nu blij zijn met een dozijn kaderammende cruiseschepen in Venetië. Het gegeven dat regeringen wereldwijd met de handen in het haar zitten, alleen al vanwege het relatief milde Covid-19 dat in 'slechts' 2,7% van de gevallen - meestal ouderen en zwakkeren - lijdt tot de doodt. Doet mij oprecht vrezen voor een écht stevige pandemie, die vast nog eens gaat komen, met een sterftepercentage van 25% of hoger. Want kennelijk is geen enkel land fatsoenlijk voorbereid op een dergelijk ernstige pandemie. Hopelijk worden dit jaar nog, wereldwijd, de draaiboeken voor virusuitbraken en epidemieën aangepast en geüpdatet. In onze zeer overbevolkte wereld zullen we pandemieën moeten gaan accepteren als een logisch gevolg van onze bewuste keuze om ons eigen bevolkingsaantal niet in toom te houden. We fokken nog erger dan konijnen en vooral in de minder welvarende delen van de wereld - met de beroerdste zorgstelsels - plant men zich haast exponentieel voort. Tevens zijn er gigantische volksverhuizingen - al dan niet met hulp van Erdoğan - richting, het toch al drukke en welvarende, Westen. Dit heeft catastrofale gevolgen voor: het milieu; economieën; politieke verhoudingen; de almaar toenemende segregatie en ten gevolge daarvan de uitdijende polarisatie. Op onze planeet zijn er gebieden met astronomisch hoge bevolkingsdichtheden. Zo hoog dat een snelle verspreiding van een infectueuze ziekte zo goed als onmogelijk kan worden tegengegaan. Tenzij, de dienstdoende autoriteiten bereid zijn onorthodoxe en - wellicht - niet zo heel prettige maatregelen te treffen, om offers te brengen, om zo verdere verspreiding koste wat het kost te voorkomen.

Copyright © 2020 Ron de Leeuw

Klimaatspijbelhysterie

Sedert 2003 wordt elk jaar door uitgeverij Van Dale het woord van het jaar gekozen. Zo werd 'blokkeerfries' tot het woord van het jaar 2018 verkozen. Dit jaar, anno 2019, moet 'klimaatspijbelaar' het verkozen woord worden. Een klimaatspijbelaar, is meestal een schoolplichtige scholier welke spijbelt omwille van de wens een demonstratie voor het klimaat bij te kunnen wonen. Niet zelden wordt er gespijbeld met instemming van de ouders én de betreffende school. Klimaatspijbelen is zonder enige twijfel het bizarste fenomeen van 2019 en het is allemaal in Zweden begonnen. "Skolstrejk för klimatet" (spijbelen voor het klimaat), die tekst had de Zweedse scholiere Greta Thunberg op een bord gekalkt waarmee zij voor het parlementsgebouw, de Rijksdag, te Stockholm stond om zo aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Welnu, daar is zij succesvol in gebleken. Niet lang daarna kreeg haar actie gevolg in andere landen. Scholieren die, en masse, plotseling van de ene op de andere dag klimaatbewust waren geworden. Heus, het was niet zomaar een hype hoor om zo een dagje niet naar school te hoeven gaan en lekker te kunnen keten op het Malieveld. Evenwel, scholieren die weigeren om naar school te gaan om te demonstreren voor een beter klimaat krijgen aandacht, in ieder geval genoeg om van Thunberg een internationale beroemdheid te maken als klimaatactiviste. Demonstreren voor het klimaat is per definitie een zinloze exercitie. Het klimaat schiet er geen reet mee op en de heren/dames politici zijn zich al geruime tijd bewust van de ernst. Massale schoolstakingen door klimaatspijbelaars gaan hieraan echt helemaal niets veranderen. Het is mij dan ook volledig een raadsel waarom ouders én docenten dergelijke kolderieke flauwekul faciliteren en sommigen hier zelfs publiekelijk mee instemmen. Het is zo een onnozele en gedachteloze attitude, die wijst op een grove kuddementaliteit en een hevige drang om zo optimaal mogelijk te deugseinen op de sociale mediaplatformen. Iedereen moet immers weten hoe begaan jouw kroost is met het klimaat en hoe zij onmiddellijke interventie eisen vanuit politiek Den Haag. Het ontbreekt deze scholieren - begrijpelijk - aan politiek, economisch en wetenschappelijk inzicht dat absoluut vereist is om überhaupt te begrijpen welke afwegingen moeten worden gemaakt, zonder direct hele industrieën en dus de economie vakkundig de nek om te draaien, om Nederland klimaatneutraal te kunnen maken. Heel naïef wellicht, maar ik koesterde de stille hoop dat de betreffende ouders er een wat behoedzamere instelling op na zouden houden en wat behoudener zouden zijn in dier enthousiasme. Ik was inderdaad naïef, de ouders zijn dikwijls zelfs nog slechter geïnformeerd dan de scholieren. Op camera geïnterviewde ouders en docenten verslikten zich zowat in de lovende superlatieven om deze collectieve bezielende spijbelactie te omschrijven. Groene politici, zoals de mensgeworden tarrels Jesse Klaver en Rob(ot) Jetten, gaan gewillig met de spijbelaars op de foto. Ouders die apetrots zijn op hun spijbelende klimaatbewuste kroost en haast weemoedig deze toewijding voor een betere wereld bewierroken in een zalvend clichéproza. Het contrast kan haast niet groter zijn met de voorgaande generaties. Kinderen mochten van alles geloven, maar niet naar school gaan, vanwege een plotselinge gehypte collectieve bevlieging, was absoluut onbespreekbaar. Nog niet zo heel erg lang, is onderwijs niet meer alleen voor de geprivileerden. Onderwijs is lange tijd enkel toegankelijk geweest voor de rijken en de geestelijken. De minder bevoorrechtte kinderen werden reeds op jonge leeftijd tewerk gesteld. Pas in 1901 trad de eerste leerplichtwet in werking. Die stelde dat kinderen van 6 tot 12 jaar onderwijs dienden te volgen. Pas in 1975 werd de wet ingevoerd die ervoor zorgde dat een kind ten minste 10 jaren onderricht moest worden, met een partiële leerlicht tot en met het jaar waarin het kind 17 jaar oud zou worden. Sedert die tijd, is de leerplicht verder uitgebreid en dit alles om Neerlands jeugd een goed fundament te verschaffen waarop zij verder kunnen bouwen. Maar nu in 2019 verkondigen, ouders én docenten, eensgezind en triomfantelijk dat de scholieren spijbelen voor het klimaat. "Hoera, wat zijn ze betrokken bij het lot van de planeet." Als dát geen schimpende minachting is voor de strijd die is gestreden voor openbaar onderwijs, dan kan ik u niet zeggen wat dat dan wel zou moeten zijn. De mateloze stupiditeit van de faciliterende volwassenen, dier leegheid, dier anti-intellectualistische houding is eenvoudigweg gênant. Hoeveel steken moeten er los zitten om te bedenken dat spijbelen, het onttrekken aan onderwijs, een goed idee is en een legitiem pressiemiddel vormt om druk te zetten op de Haagse politiek. Niets anders dan pure verachting is het gevoel wat zich van mij meester heeft gemaakt. Deze spijbelende scholieren kan ik niks kwalijk nemen. Zij maken gebruik van de gelegenheid om mét goedkeuring een dag school te skippen en fijn lol te trappen, onder het mom van demonstreren voor het klimaat. Om daarna, wanneer ze hun borden en spandoeken hebben weggepleurd, een vette bek te halen bij de Burger King of MacDonald's. Exact wat je van tieners kunt verwachten. Uiteraard, een aantal zullen heus wel serieus zijn begaan met het klimaat en zij huppelen dan ook volgaarne achter Sint Thunberg aan. Want Greta is de Groene Messias die vol bezieling virtuoos het klimaatevangelie verkondigt aan haar internationale congregatie. Mejuffrouw Thunberg is de marionet die kundig wordt bespeeld vanuit de coulissen door de fundamentalistische klimaatactivisten. Als welbespraakte 16-jarige is zij het gedroomde boegbeeld voor deze activisten. Maar tevens is zij een minderjarig meisje, lijdend aan obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, ADHD én het syndroom van Asperger. Waar men normaliter dergelijk gedrag zou kaderen. Het nooit zou toestaan dat mensen meegaan in de obsessie van het kind. Het nooit zouden toestaan dat dergelijk gedrag wordt gevoed en gestimuleerd. Eenvoudigweg omdat het kind anders continu overprikkeld en gespannen zou rondlopen. Thunberg wordt daarentegen juist internationaal een podium geboden en zij wordt overladen met prikkels zonder dat er rekening wordt gehouden met haar mentale toestand. Het resultaat zagen we tijdens de top van de Verenigde Naties op 23 september 2019 in New York. Alwaar zij gelijk het personage van Linda Blair in 'The Exorcist' bezeten leek te zijn. Met haar ogen vol vuur sprak zij het gehoor toe. Doch, voor de klimaatactivisten zijn haar toespraken en mediaoptredens té waardevol om haar niet te gebruiken. Dus dat dit kind wellicht raakt opgebrand, psychisch uitgeput, wordt er op de koop toegenomen. De waarschuwing van vermaard Australisch psycholoog Dr. Michael Carr-Gregg wordt in de wind geslagen. Hier wordt met instemming van velen een zestienjarig meisje misbruikt voor de politieke agenda van een aantal activisten. Late het duidelijk zijn. De opwarming van de aarde is inderdaad een groot probleem, dat wij het hoofd moeten bieden. Echter, is er nog geen consensus bereikt op de manier waarop dit moet gebeuren. De 'oplossingen', aangedragen vanuit de activistische bewegingen wier toverwoord "duurzame energie" heet, worden keurig en minutieus door Thunberg gepapegaaid. Deze zijn - helaas - qua efficiëntie ontoereikend en onpraktisch. De Wet van Betz stelt dat het fysisch onmogelijk is om meer dan 16/27 oftewel 59,3% van de kinetische energie in wind te vangen. In de praktijk behalen de windturbines vaak niet eens een efficiëntie van 45%. Wanneer het windstil is heeft een windturbine een doelmatigheid van 0%. Maar wanneer die wieken wel draaien zijn windturbines een ernstig verstorende factor van de natuur en het leefmilieu van alle dieren in de nabije omgeving. Windturbines zorgen voor een hels kabaal, echolocatieverstorende vibraties (indien geplaatst in zee) en hakken frequent vogels in hapklare brokken kattenvoer. De traditionele zonnepanelen hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 33,2%. De modernere en veel duurdere tandemcel-zonnecollectoren hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 86,8%, onder zeer geconcentreerd zonlicht. Dit wil zeggen dat het theoretische maximum louter kan worden behaald onder ideale gecontroleerde omstandigheden, zoals een opstelling in een natuurkundig laboratorium. De productie van zonnecollectoren is echter een smerige business omdat hiervoor zeldzame aardmetalen en giftige zware metalen zoals: koper, lood en arseen moeten worden gemijnd. Tevens is China één van de grootste producenten van deze grondstoffen en hierdoor is de hype rondom zonnecollectoren een flinke steun in de rug voor het ondemocratische en imperialistische Chinese regime. Met de hartelijk groeten van glorieus eeuwig leider Xí Jìnpíng. Ja, we kunnen de maatschappij per direct veranderen. Maar dit betekent dat de hoofdschakelaar in elk pand dient te worden omgezet en dat we moeten gaan leven net als de mennonitische geloofswaanzinnigen de Amish in Noord-Amerika. Ik weet zeker dat verreweg de meesten van u een dergelijk bestaan niet ambiëren. Ja, we moeten wat doen aan de opwarming van de planeet. Maar hele economieën naar de klote helpen is geen acceptabele optie. De wetenschap biedt mogelijkheden en die dienen te worden benut. Echter, menigeen vertrouwt op de onderbuik wanneer zij worden geconfronteerd met huiveringwekkende apocalyptische doemscenario's. Men wordt dan haast theïstisch wanneer er kritiek wordt geuit op de idealistische beweging of op dier boegbeeld; Greta Thunberg in dit geval. Het oneens zijn met Thunberg is voor hen als spugen in de pap; het is pure blasfemie. Zodra kritiek als onwenselijk wordt geacht zijn we al één stap tever gegaan. Op 28 september 2019 schreef columniste Saskia Noort in haar column, in het Algemeen Dagblad, nogal geringschattend dat het vooral oudere, niet al te knappe, witte mannen zijn die kritiek hebben op Sint Greta. Hiermee trachtte zij elke vorm van kritiek te devalueren en direct onbillijk te verklaren. Dergelijk dom gezwets, sorry, een andere term heb ik er niet voor, laat zien hoezeer de klimaatcrisis al is gepolitiseerd en ons heeft gepolariseerd. En zoals gewoonlijk worden er allerlei bijzaken aangehangen. Milieuactivisten, feministen en mensen met een autistische stoornis lijken hun boegbeeld te hebben gevonden. Greta is verworden tot hun gouden kalf en de Israëlieten rebelleren tegen Mozes. Welnu, één ding staat voor mij als een paal boven water als het gaat om heilige huisjes. Heilige huisjes daar schop je tegen aan en die vertrap je totdat die vermaledijde waanzin plaats heeft gemaakt voor de reden en de wetenschap. Het is tijd voor kernenergie!

Copyright © 2019 Ron de Leeuw

Baudetesk Pleidooi

ALEA IACTA EST, dat schoot door mijn hoofd tijdens de verkiezingsavond van de provinciale verkiezingen van 20 maart jongstleden. Thierry Baudet heeft met zijn Forum voor Democratie een monsterzege behaald. FvD heeft in de dagen vooraf aan de verkiezingen bakken met stront over zich uitgestort gekregen. Maar de gierton is kennelijk nu ná de verkiezingen nog steeds niet leeg. Frequent wordt door zowel links als rechts de vergelijking gemaakt met wijlen Pim Fortuyn. Gelijk Fortuyn wordt Baudet bij z'n enkels afgezaagd. Niet zozeer door z'n politieke opponenten, maar door bepaalde media én door heel gewone burgers, zoals u en ik. De ongekende hardheid acht ik on-Nederlands; welhaast Amerikaans. Zoals gewoon tijdens de campagnes vlogen de verwijten over en weer. Maar wat mij nu wederom verbaast is dat die hardheid niet alleen wordt gebezigd door politici, maar tegenwoordig ook frequenter door doodgewone burgers. De tijd van een beschaafde gedachtewisseling lijkt definitief voorbij te zijn. Behoorlijk wat Nederlanders zijn verworden tot geestdriftige politiekhooligans, waarbij ik me er niet in het minst over zou verbazen indien deze lieden daadwerkelijk met elkaar op de vuist zouden willen gaan. Reeds geruime tijd was al duidelijk dat FvD goed zou gaan scoren. De peilingen waren een voorbode voor de spreekwoordelijke zondvloed van de verkiezingsuitslag. Het zwaard van Damocles hing dreigend boven de gevestigde orde. De enige vraag die míj echt interesseerde was, 'hoeveel zetels gaat FvD in de Eerste Kamer bezetten?' De Eerste Kamer, ook wel de senaat genoemd, is namelijk de zeef van onze regering. Elk wetsvoorstel dat is aangenomen in de Tweede Kamer gaat ter goedkeuring door naar de senaat. De heren en dames senatoren hebben ruimschoots hun nut bewezen. Diverse draken van wetsvoorstellen hebben zij vakkundig de nek omgedraaid. De Eerste Kamer is dus van een niet te onderschatten belang. Niet voor niks dat de partijen zo groots inzetten op deze verkiezingen. Ten tijde van de campagnes zien we dan ook veel drama in de media. Politici draven gedwee op in talloze televisieprogramma's om weer even hun porum te laten zien. Aldaar, worden ze geroosterd met vervelende en uiterst ongemakkelijke vragen. Ze mogen in de camera pitchen, dat is een toespraak houden van maximaal één minuut. Ze gaan in debat met collegae, liefst met dier uiterste opponenten want dat zorgt voor goede televisie én de politici kunnen hun partijstandpunten nog extra toelichten. De debatten aan de vooravond van de verkiezingen worden strak geleid door de debatleidster. Met veel gevoel voor sensatie wordt gemeld dat er nog slecht één minuut is voor een laatste standpunt, dan mag de opponent weer met veel gevoel voor drama een tegenargument ventileren. De vorm prevaleert boven de inhoud. De politici kunnen niet anders dan meegaan in deze theatrale waanzin van oneliners en retorische armoede. Ze moeten immers de aandacht van de kijker, de kiezer, vangen want Nederlanders vergeten ongelooflijk snel. Dit is een zegen én een vloek. Neem D66, zij profiteren van die vergeetachtigheid, de collectieve verontwaardiging en boosheid over het versneld afschaffen van het raadgevend referendum in juli 2018 is men eigenlijk alweer vergeten. Maar de lijsttrekkers vergeten we ook weer vrij snel. Daarom hebben zij media-aandacht nodig, ze moeten zich als een oorwurm in uw hoofd vastzetten omdat u anders op de verkeerde partij stemt. Nu zult u wellicht verwachten dat het theater voorbij is na de verkiezingen. Dit klopt tot op zekere hoogte. De politici maken zich klaar voor de spelersselectie, oftewel de vorming van een coalitie. Hier houdt het meestal ook op voor de burgers, die zich dan meestal weer op hun alledaagse beslommeringen richten. Maar niet deze keer! Want FvD is een luis in de pels van de gevestigde orde, wat in Hilversumse kringen gelijk wordt gesteld met übersappig nieuws. De media draaien volle diensten met betrekking tot de berichtgeving over FvD. Zowat elke hersenscheet die Baudet ooit heeft geuit en die op beeld of band staat wordt op de snijtafel van de criticus geanalyseerd en bekritiseerd. Hij is inmiddels gebrandmerkt als misogynist, racist en fascist; bespot als het debiele broertje van Hitler. Over Baudet kan men wel wat zaken opmerken. Hem kan een zekere flair van elitisme en extravagantie niet worden ontzegd, hij heeft uitspraken gedaan die opmerkelijk zijn te noemen. Maar is hij daadwerkelijk direct een misogynist wanneer hij een onhandige opmerking maakt over de ambitie van vrouwen? Was het niet eerder onnadenkende studentikoze barpraat van een toentertijd onervaren politicus? Is Baudet ook meteen een racist wanneer hij een uitspraak van Yernaz Ramataursing, toentertijd de 3e op de lijst, over verschillende IQ's per volk niet veroordeelt? Het ging hier over een lekeninterpretatie van een internationaal IQ-onderzoek uitgevoerd door de Brit Richard Lynn en de Fin Tatu Vanhanen. Veel kan worden gezegd over deze materie maar hieruit blijken mijns inziens geen kwade intenties. Overigens wordt in het gewraakte onderzoek met geen woord gerept over ras, de indeling is per nationaliteit. Ramautarsing heeft uitdrukkelijk afstand genomen van een verband tussen ras en IQ. Baudet heeft in februari 2018 aangegeven dat FvD geen onderscheid wenst te maken op basis van afkomst en dat het beleid van FvD niet is gestoeld op het door Ramautarsings geciteerde onderzoek. Men is tegenwoordig heel gemakkelijk verontwaardigd en beledigd. Terwijl het juist om de intentie zou moeten gaan. Het is ons allemaal wel eens gebeurd dat iets wat we willen zeggen, onbedoeld, nogal rottig uit de bek komt zetten. Baudet en de zijnen moeten continu op hun tenen, over eierschalen lopen. Want 's lands deugmensen en de gedachtepolitie wegen elk woord op een gouden schaaltje. Dat FvD niet de schandalige partij is zoals wordt beweerd door haar criticasters, ligt in het feit dat niet dagelijks krantenkoppen zo groot als chocoladeletters de voorpagina's vullen met de ene na de andere schandalige uitspraak. Maar er is nog een probleem. Dit is de polarisatie van de wereld. Het is niet een louter Nederlands probleem. Thans is het overal: 'wij' en 'zij'. De retoriek die wordt gebezigd is toxisch. Het politieke spectrum wordt gereduceerd tot enkel 'links' en 'rechts'. Tot mijn spijt, moet ik constateren dat hieraan wordt meegewerkt door de politiek georiënteerde media en onderwijsinstellingen. Het narratief is inmiddels zover gereduceerd dat 'links' in de regel wordt geassocieerd met 'progressief' en dat is dus supergoed. 'rechts' wordt per definitie geassocieerd met 'conservatief' en dat is eigenlijk altijd erg slecht. Rechtse media en politici worden vrij snel bestempeld als antisociaal, terwijl de linkse media ongestoord kunnen voortgaan en de linkse politici worden geïconiseerd als de verlossers; getuige de bijnaam: de Jessias. Maar wanneer u een onconventionele mening hebt met betrekking tot een sociaal thema, uw goed recht, dan dient u zich er van te vergewissen verdraaid goed op uw woorden te letten want voordat u het weet wordt de vergelijking gemaakt met die beruchte antisemitische, mislukte, Oostenrijkse schilder die het ver heeft geschopt in de Duitse politiek van de jaren '30 in de 20e eeuw. De polarisatie heeft het politieke debat verhard. Het heeft van politiek betrokkenen fanatische politiekhooligans gemaakt. Hierbij wordt geen middel geschuwd om de opponent te belasteren. Wat mij opvalt is dat links hierin excelleert. Tot mijn schaamte gaat 'mijn eigen links' voor gemakkelijk scoren, door op de man te spelen in plaats van goede tegenargumenten te geven. Ik wil bijna spreken van poging tot karaktermoord. Voormalig advocaat en schreeuwlelijk Prem Radhakishun roept letterlijk, op de vooravond van de verkiezingen, in het VARA-programma De Wereld Draait Door dat FvD bestaat uit idioten en dat iedereen die stemt op de partij ook idioot is. Hem wordt geen strobreed in de weg gelegd, geen kritische noot is afgegeven. Politicoloog Matthijs Rooduijn, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, is gevraagd door de redactie van NPO's Nieuwsuur om 'moeilijke' woorden uit Thierry's overwinningsspeech te duiden en hij stelt sans gêne dat de uitspraak 'onze boreale wereld' dient te worden gelinkt aan de typerende rechts-radicale retoriek van blank-supremacisten. Corné Hanssen, docent Arabisch, Berberologie en islamologie aan de Universiteit van Utrecht vraagt op zijn Facebook "Volkert, waar ben je?" Eerdaags na de beschieting van 18 maart in een tram op het 24 Oktoberplein te Utrecht waarbij nota bene drie onschuldigen het leven hebben gelaten na wat waarschijnlijk een haatdaad lijkt te zijn. Dit heet demoniseren, een andere term kan hier niet aan worden opgehangen. Om iemand te kunnen demoniseren moet je hem/haar eerst deantroperen, oftewel dehumaniseren. Mensen blijken hiertoe erg goed in staat te zijn. Zolang je de mens maar niet meer ziet in je opponent kun je, gelijk de bewaarders in het Stanford-gevangenisexperiment, je empathie laten varen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een lone wolf wordt geïnspireerd om het 'gevaar' te elimineren. 6 mei 2002 staat nog bij menigeen vers in het geheugen gegrift. Deze linkse fatwa moet stoppen. Heel graag wil ik weer zien dat links én rechts elkaar enkel verbaal bestrijden in neerlands raadzalen, provinciehuizen, in de senaat en de Tweede Kamer. Dat men de inhoud laat prevaleren en niet meer op de man speelt. Dat is namelijk te gemakkelijk scoren, het is niet fair naar de kiezer en uiteindelijk is het een absolute sabotage van onze democratie.

Copyright © 2019 Ron de Leeuw

Schrijver Arthur Japin spreekt zich uit tegen de vermeende homofobe uitspraken van Youp van 't Hek en Johan Derksen. Japin vindt de uitspraken van Van 't Hek en Derksen homofoob omdat ze als kwetsend kunnen worden ervaren door homo's. Ik zou mij direct willen richten tot meneer Japin. Men kan letterlijk álles als kwetsend of beledigend ervaren. Het is een volledig subjectieve emotie. Indien we álles gaan verbieden wat mogelijk als 'beledigend' wordt ervaren krijgen we uiteindelijk een gedachtepolitie gelijk aan het tirannieke regime van Oceanië uit George Orwells dystopische roman 1984. Uit deze roman kennen we de fictieve figuur Big Brother en de taal Newspeak, een taal gestript van alle woorden die mogelijk gevoelig kunnen liggen. Meer en meer lijkt onze maatschappij die richting op te gaan. Waar Orwell een cynische satire heeft geschreven, een fictieve roman, vrees ik welhaast dat Orwell straks niet meer bekend zal zijn als schrijver maar als visionair. Salman Rushdie zei: "niemand heeft het recht om niet beledigd te worden. Dat recht bestaat in geen enkele verklaring die ik ooit heb gelezen." Als je alles als beledigend kunt opvatten en jezelf dit ook aantrekt. Zullen we straks daadwerkelijk een gestripte taal overhouden en vervallen in een grijze uitdrukkingsloze taal met louter pragmatische uitingen. Het is dwaas om je gekwetst te voelen om louter een woord. Want dat is slechts een woord. Veel belangrijker is wellicht de intentie van de spreker. Men zou immer moeten afwegen met welke intentie bepaalde woorden worden gebruikt. Wanneer de intentie niet kwaadwillig is, is het ook dwaas om gekwetst te zijn. Wellicht is het dan raadzaam om een wat dikkere huid te kweken. De professionele slachtoffers die zich de laatste tijd opwerpen in de LBH-gemeenschap en in de transgendergemeenschap dragen niet bij aan de emancipatie van hun respectievelijke gemeenschappen. Hun handelingen hebben in mijn optiek eerder een averechts effect. Mensen krijgen een hekel aan homo's door de continue klaagzang van gemakkelijk beledigde lieden, die kennelijk zo bijzonder gevoelig zijn dat ze frequent worden vergeleken met tere sneeuwvlokken. Mijn medehomo's. Ik roep u op om uzelf niet zo bijzonder serieus te nemen en niet overal aanstoot aan te nemen. Kijk naar de intentie van de spreker en houd op met die voortdurende klaagzang, het helpt u en mij niet; in tegendeel. Ron.

Moffenhoerenexcuus

We zijn knettergek, we zijn volledig de weg kwijt in dit idiote land. Elk pathetisch groepje beroepsslachtoffers wil tegenwoordig excuses hebben. De achterachterkleinkinderen van slaven wilden eveneens excuses, en hebben dat ook gekregen, maar uiteraard was het hen vooral te doen om doekoe! Beroepsslachtoffers lijden namelijk significant minder wanneer ze gratis geld krijgen. Er is naar verluidt een causaal verband tussen de hoeveelheid ontvangen Wiedergutmachungsgeld en de reductie van lijden. Je lijdt net wat minder met een bescheiden kapitaal op de bank. De eerstvolgende in de rij van pathetische geldhongerige excusesbehoeftigen is de stichting Werkgroep Herkenning. Dit fijne groepje collaborateursupporters verzoekt premier Rutte, en dus indirect de Nederlandse regering, om excuses voor de vermeende mishandeling van 'moffenmeiden' na de Tweede Wereldoorlog. Dit in navolging van de Noorse premier Erna Solberg die haar excuses aanbood voor vermeend soortgelijke mishandelingen in Noorwegen. Allereerst ging ik ervan uit dat met de term 'moffenmeid' een eufemisme is van de gangbare term 'moffenhoer'. Na het lezen van een artikel in de Volkskrant over een boek door contemporain 'historica' Monika Diederichs, lijkt er een onderscheid te worden gemaakt tussen de twee termen. Een 'moffenmeid' is in tegenstelling tot een 'moffenhoer' niet promiscue in haar seksuele gêstes. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is 'moffenmeid' een neologisme en een wanhopige poging om maar extra afstand te creëren met de verschrikking, de schande en de afwijzing die terecht kleeft aan de term 'moffenhoer'. Wat mij betreft gaat het hier dan ook om een geval, lood om oud ijzer. Na de bevrijding was het bijltjesdag! Een prachtige periode waarin Nederland de rekening ging vereffenen met het geteisem dat medeverantwoordelijk was voor de ellende van de Tweede Wereldoorlog of deze faciliteerde gemotiveerd door lafhartigheid of opportunisme. Brood-NSB'ers zijn hier een typisch voorbeeld van, ze verraadden niemand maar gaven onbedoeld wel steun aan een misdadige beweging; ergo, een daad van collaboratie. Met een Duitse soldaat liggen neuken, ongeacht de reden, ongeacht of dat die soldaat de enige was die z'n puddingbuks in je landverradende kruis mocht afvuren, blijft het evengoed landverraad. Zo'n goedkope slet wordt een moffenhoer genoemd, want ze naaide haar eigen natie en volk. Dergelijke moffenhoeren werden niet al te zachtzinnig kaalgeschoren en als zodanig gepresenteerd aan het volk dat net de ketenen van de bezetting van zich had afgeworpen. De bevolking was woedend, ziedend, razend. Terwijl honderdduizenden nauwelijks te vreten hadden tijdens de beztting. Hun families zijn kwijtgeraakt in de onvoorstelbare hel van concentratie- en vernietigingskampen. Lieten deze perverse HOEREN zich volgaarne volpompen door de onderdrukkende agressors. Het boeit me niet of zij dit deden uit naïeve gevoelens van liefde, lust, eigenbelang of zelfs angst. Je eigen volk en vaderland verraden, verloochenen en vernederen is zoiets schaamtevols dat deze moffenhoeren zich gelukkig mogen prijzen dat ze niet direct standrechtelijk zijn geëxecuteerd! Wat mij betreft komt er in het geheel géén excuses vanuit de Nederlandse regering aan de moffenhoeren.

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Mohammedtekenwedstrijd

Omdat je werkelijk alles als beledigend kunt opvatten, is beledigd zijn een subjectief begrip. Sommigen voelen zich beledigd door Zwarte Piet, anderen doordat men op veel plaatsen nog wordt aangesproken met 'dames en heren'. Wat ik ervaar als beledigd is voor anderen wellicht helemaal niet beledigend. Mettertijd hebben wij als samenleving bepaalde normen ontwikkeld waardoor vreedzame coëxistentie mogelijk is. Zo is het de norm om anderen niet te schaden en te allen tijde te betrachten derden niet tot last te zijn. Hierdoor wordt het bijvoorbeeld als onbehoorlijk beschouwd om sterke en extreme meningen niet zomaar te ventileren. Een aantal onderwerpen zijn zohaast taboe vanwege de frictie die ze teweeg kunnen brengen, denk aan: politiek en religie. Deze twee onderwerpen hebben invloed op onze vrijheid. Vrijheden die zwaar bevochten zijn kunnen sommigen een ware doorn in het oog zijn. Hierdoor is het zelden raadzaam deze onderwerpen te bespreken wanneer je conflicten wenst te voorkomen. Echter, het is ons recht om over alles onze mening te mogen uitspreken. Diverse lieden met tegengestelde meningen gebruiken deze vrijheid wat uiteindelijk polariserend kan werken. Sommigen zullen pleiten voor strenge fascistische leefregels congruent aan hun respectievelijke religie zonder zich te bekommeren om de levensbeschouwing van anderen. Sommigen zullen zich rebels daartegen willen verzetten als een anarchistische antibeweging. Door de complexiteit van onze samenleving zal een pool altijd een tegenpool treffen. Op een extreme actie volgt een extreme reactie. In deze moderne tijd, van sociale media en snellere communicatiestromen, collectiveren de antagonisten zich gemakkelijker dan ooit tevoren om zodoende een slagvaardiger collectief te vormen. De mohammedtekenwedstrijd is een logisch gevolg van het vrijheidsbeperkende verbod om een religieus figuur te ridiculiseren. Louter doordat sommigen eisen dat hun levensbeschouwelijke overtuiging als exceptioneel dient te worden beschouwd en derhalve automatisch respect afdwingt, noch mag worden bekritiseerd, van eenieder die ermee in aanraking komt. Eerbied kan en mag niet worden afgedwongen, het is als een cadeau dat wordt gegeven vanuit een welwilligheid gemotiveerd door pacifisme, empathie en minzaamheid. Echter, een sektarische beweging tot een succes maken compleet met devote volgers is geen sinecure. Het is gemakkelijker om pressiemiddelen toe te passen, want het beeld van de alwetende en almachtige abrahamitische godheid mag nimmer worden geschaad. Door deze irrationele eis te eerbiedigen geeft men, wellicht onbedoeld, dat extra gewicht aan die sektarische beweging; kortom: men schraagt het probleem. Menigeen doet een beroep op het relativistisch vermogen om middels humor en overdrijving de ernst te bagatelliseren. Gebaseerd op gekleurde empirische waarnemeningen stellt men namelijk dat zij die ervoor hebben gekozen zichzelf te voorzien van een bestaan in Nederland, middels bezoldigd werk en door de wetten onzes vaderlands te eerbiedigen, op generlei wijze extremistische overtuigingen erop nahouden. Veelal wijdt men dit aan het voorbijgaan van de tijd waarbij men zich conformeert aan de geldende tijdsgeest. Doch, met geen enige zekerheid valt vast te stellen welke overtuigingen deze lieden in het diepst van hun zijn herbergen. Nochtans vormen zij een gediscrimineerde minderheid en zullen zich niet gemakkelijk hun scherpste overtuigingen laten ontvallen. Echter, wat voor idealen staan zij voor indien zij bij machte waren deze aan derden op te leggen? Uit een studie uitgevoerd aan de Universiteit van Amsterdam (2010) (link: link) blijkt dat ruim 10% van de Nedermoslims zich identificeren met het salafisme en geweld ter bescherming van hunner godsdienst goedkeuren. Ook de termen gematigd en fundamentalistisch zijn relatief. De terrorist voor de één is de vrijheidsstrijder voor de ander. Onweerlegbaar feit is dat zowel de gematigde als de fundamentalistische moslim beiden hun levensbeschouwing baseren op een premiddeleeuws geschrift, naar verluidt opgetekend door een 40-jarige analfabetische koopman en polygynist met pedofiele neigingen, dat werd gedicteerd door de islamitische godheid. Een geschrift, gelijk het oude testament in de bijbel, gevuld met de weerzinwekkendste teksten, geboden en verboden. Soera's die nog elke dag deel uitmaken van de actieve geloofsbelijdenis van moslims en waarvan geen enkele moslim afstand zal nemen. De mate waarin deze lieden bereid zijn om te handelen naar deze geschriften vormt voor buitenstaanders een houvast om hun devotie en dus hun radicalisering te categoriseren. Echter voor menigeen is het inmiddels een vaststaand punt dat er louter kwaadaardigheid voortvloeit uit georganiseerde en geïnstitutionaliseerde religies. Die overtuiging in combinatie met de absurde eis om respect, welke agressief en desnoods met excessief geweld wordt afgedwongen, leidt tot polarisatie. Een dergelijke mohammedtekenwedstrijd is dan een ludieke middelvinger naar de steen-en-been-klagende moslims en staat in schril contrast met de bloedvergieten aangericht ter bescherming van de islam.

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Homo-emancipatieverwurging

Tot mijn spijt voel ik wederom de noodzaak om mijn gal te spuwen over mijn medehomo's en de ongevraagde pleitbezorgers van de homo-emancipatie, beter bekend als: waanwijze humorloze fag hags. Ik reageer met deze column op het woordenbraaksel dat op 28 juli jl. in een aanmatigend stukje in Het Parool is uitgekotst door Linda Duits en Gijs van der Sanden. Zij een typisch omhooggevallen Amsterdams Groen-Links-tutje en hij een quasi-intellectuele homofiele journalist. Samen hebben zij één favoriet onderwerp, de deerlijke onderdrukking van homo's en hoe zij dit middels hun glibberige fascistoïde gedachtepolitiebeleid willen gaan veranderen. Hoewel zij zelf het beschrijven als het slechten van de volgende horde in de homo-emancipatiestrijd. Want dat is kennelijk nog nodig... Men is namelijk nog altijd té heteronormatief in Nederland. De term houdt in dat we collectief, als volk, heteroseksualiteit als de norm beschouwen en vervolgens daar ook op acteren. Een verschijnsels wat, in mijn bescheiden optiek, terecht is want heteroseksualiteit ís ook de norm. Homo's vormen, met een bevolkingsaandeel van ± 8% een serieuze minderheid. Doch Linda en Gijs willen heel graag dat heteroseksueel Nederland wat beter gaat nadenken over homoseksualiteit. Want waarom moeten de koddige commercials van supermarktketen Jumbo worden gemaakt met een vader, een moeder en twee kinderen? Oftewel een typisch heterogezinnetje. Welnu, misschien omdat het overgrote deel van de Nederlandse gezinnen zo'n typisch gezinnetje betreft?! Omdat, misschien, mensen pas in een onbegrensde koopmanie komen wanneer zij zich met de fictieve karakters hebben kunnen identificeren. Bedrijfseconomisch, lijkt mij althans, is het geen vergezochte motivatie voor heteronormativiteit in de reclames van de supermarkt. Volgens Linda en Gijs is heteronormativiteit iets dat raakt aan homodiscriminatie. Want hetero's hebben die retevervelende neiging om juist níet bij elk woord en elke zin die zij uitspreken, er rekening mee te houden dat er wellicht een gestoorde flikker is, met veel te lange tenen, die zich daardoor gediscrimineerd en gekwetst voelt. Waardoor terstond de kans op suïcide of drank- en drugsmisbruik significant groter wordt en dat valt dus te wijten aan die in- en inslechte heteroseksuelen die logischerwijs ervan uitgaan dat je hetero bent totdat je aangeeft juist géén hetero te zijn. Tenzij je natuurlijk al het homoloopje, de flapperhandjes én het typerende homostemmetje hebt eigengemaakt, want dan weet iedereen direct dat je een nicht bent als een paard. Ja, aangeven dat je geen hetero bent, betekent dat je kenbaar maakt af te wijken van de norm. Bekennen niet te voldoen aan de norm wordt ook wel 'uit de kast komen' genoemd of tegenwoordig in mooi stijlvol Nederlands een 'coming out'. Dit geldt voor seksuele geaardheid, maar evengoed voor andere zaken. Denk bijvoorbeeld aan een tiener die aan zijn/haar strenggelovige ouders bekent atheïst te zijn en écht geen zin meer te hebben in de zondagse bezoekjes aan het sektarische sprookjespaleis. Je komt dus uit de kast naar je ouders, broeders en zusters, en wellicht naar de rest van de familie. Maar óók nadat je uit de kast bent gekomen, gesprongen, gekropen of getrokken tegenover je directe omgeving zul je nieuwe mensen leren kennen en zij hebben die supersappige roddel dat je een poot bent niet meegekregen. Elke keer wanneer je dan met je ietwat nichterige slisstem moet bekennen het liever keihard van achteren te ontvangen heet dat, in eveneens mooi Nederlands, een 'mini-coming-out'. Linda en Gijs geven als voorbeeld de wasmachinemonteur en de nieuwe collega op het werk. Want zeker de monteur van je wasmachine en je nieuwe collega zitten erop te wachten om te weten wat jij zoal uitspookt in je slaapkamer! Het is werkelijk een misselijkmakende vorm van egocentrisme waarbij je telkens weer bent overtuigd van het idee dat iedereen moet weten hoe jij geaard bent en dat iedereen daar ook maar specifiek rekening mee moet houden want dat is je ultieme recht. Nee, jij zet je niet naar de status quo van de samenleving, de hele samenleving, die zet zich maar naar jou! Gadverdamme! Linda en Gijs pleiten voor meer zichtbaarheid van homoseksualiteit in de media, populaire cultuur en schoolboeken. Want volgens hen is homoseksualiteit nog niet zichtbaar genoeg. Dus meer homo's in muziekclips of in films? In het hersenceldodende GTST speelt drugskikker en gilnicht Ferry Doedens om de demonische serie zo'n theatrale voorbeeldhomo te geven. Het valt mee dat er nog geen quota zijn opgelegd voor minderhedenvertegenwoordiging vanuit politiek Den Haag voor elke serie of film van Neerlands bodem. Ha, ik denk ineens aan kekke rekenopdrachten in wiskundeboeken voor de onderbouw van het VMBO. SM-meester Cor wil graag 15 liter glijmiddel bereiden voor het übergeile leder bareback en vuistneukfeestje voor diezelfde avond. Op de verpakking staat geschreven dat in elke liter water 25 gram poeder moet worden gemixt. Cors verpakking bevat 250 gram poeder, heeft hij voldoende fistfuckglijmiddelpoeder voor het feestje die avond? Of is dat heel misschien een beetje té banaal? Moet kunnen toch? Kom op, het is 2018 niet zo preuts doen! Half Nederland kijkt toch ook naar dansende kerels in hun leren blotebillenbroeken tijdens de Canal Pride in Amsterdam?! Ja, dat is het geval. Zo ongelooflijk zichtbaar is homoseksualiteit in Nederland. Ten minste één keer per jaar wordt iedereen, vrijwillig of moedwillig, door evenementen als Roze Maandag, Roze Zaterdag of de Pride in Amsterdam, er op haast agressieve wijze aan herinnerd dat er homo's zijn in de maatschappij. Nu vermoed ik dat de meerderheid, de hetero's, dit al lang weten. Ik bemerk gelukkig nooit problemen. Maar ik heb eveneens de oprechte angst dat wanneer dit continue homogedram van een aantal verongelijkte zure zeurnichten door blijft gaan, dat op een gegeven moment men er de buik vol van heeft en dit leidt tot een abrupt averechts effect. Ik bezie dit continue gezeur en gedram als de ultieme homo-emancipatieverwurging, waarmee jarenlange daadwerkelijke strijd om tolerantie, gelijke rechten en acceptatie teniet worden gedaan. Niet zozeer in politiek Den Haag, maar eerder het gewone volk waar we toch gewoon allemaal deel van uitmaken. Stop met homodrammen

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Multicultigemekker

Uiteraard, ik moet nu over Stef Blok schrijven. Je kent hem vast wel, die charismaloze slappe zak van de VVD en minister van Veiligheid en Justitie in het kabinet-Rutte-III. Blok, die kerel met dat scheve smoelwerk, waarbij je een zojuist begonnen beroerte vermoedt. Blok, de degelijke en oersaaie lul, die het baantje van playboy-pinokkio Halbe Zijlstra moest overnemen in maart van dit jaar omdat Zijlstra had gejokt over een bezoekje aan de datsja van Poetin. Blok doet dat niet op een bijzonder spectaculaire, maar wel op een degelijke wijze. De grootse ambities van Zijlstra zijn ingewisseld voor het typisch kneuterige polderbeleid en de kabouterpolitiek die zo kenmerkend zijn voor onze benepen rivierendelta. Echter, Blok heeft un faux-pas majeur begaan, een onvergeeflijke fout gemaakt. Hij heeft zijn persoonlijke mening uitgesproken! Blok stelde dat hij geen enkel multi-etnisch of multicultureel land kent waar de oorspronkelijke bevolking nog woont en waar sprake is van vreedzame coëxistentie. Hij zei dit tijdens een schnabbelbabbel op 10 juli in Den Haag voor een verzamelde meute Nederlanders werkzaam voor internationale organisaties. Er zijn beelden gemaakt van zijn toespraak, die zijn door de gretige komkommertijdmedia met graagte de ether ingeslingerd en al snel waren de oorverdovende pijnkreten van ernstig gekwetste mensen van heinde en verre te horen. Héél ver zelfs! Sommige lieden, in Midden- en Zuid-Amerika, namelijk de Curaçaoërs zijn diep geraakt door Bloks mening en de Surinamers vrezen zelfs pogingen tot herkolonisatie. Dit alles resulteerde erin dat er nú tienduizenden verongelijkte broze sneeuwvlokjes zijn, die huilend en zwaar gekwetst, doch strijdlustig, collectief de barricades op zijn geklommen en nu scanderen om Bloks nederige excuses of zijn directe aftreden. Per gratie onzer rechtsorde is Blok nog net niet gelijk de gebroeders De Witt gelyncht, waarna zijn zwaar gehavende, onteerde en naakte lijk ondersteboven zou worden opgehangen aan het slavernijmonument te Amsterdam om een voorbeeld te stellen. Een politicus die zijn mening uit, hoe bespottelijk! Waar haalt hij het lef vandaan?! Dat zou je in Orwelliaanse termen een thoughtcrime oftewel een gedachtemisdaad noemen. Zelf nadenken, een mening vormen en die vervolgens uiten, is steeds vaker een actie die als 'onverstandig' wordt betiteld. Die vrijheid is aan het verdwijnen, je moet steeds vaker elk woord op een gouden schaaltje wegen want het is tegenwoordig heel erg gemakkelijk om iemand te kwetsen. Ik wil mijzelf hier tegen verzetten. Ik vind dat in principe élke mening moet kunnen worden geuit, ongeacht hoe verachtelijk je die mening vindt of hoezeer je erdoor gekwetst wordt. Ik heb het sowieso niet op die sociale gerechtigheidsstrijders die in letterlijk álles iets kunnen vinden dat beledigend is of discriminatoir óf homo-onvriendelijk. Een aantal van ons zijn doorgeslagen in hun empathische vaardigheden en voelen zich nu oprecht gekwetst namens derden of ze vinden het gewoon lekker geil om heel erg overdreven, haast onanerend, politiek correct te zijn terwijl ze verzuipen in blankenschuld, de zogenaamde deugmensen in Geenstijltaal. Wat ik nu nog het allervervelendste vind is dat ik die eikel van een Stef Blok moet verdedigen. Want hoezeer ik de ruggengraatloze VVD-hufter met zijn CVA-bakkes ook veracht, ik vind wel dat óók hij zijn mening moet kunnen uiten. Ongeacht of je het met die mening eens bent of niet. Tevens moet ik zeggen dat hij op basis van deze uitspraken het ook niet verdient om door D66 op de vingers te worden getikt. Nota bene, Hans van Mierlo, één van de oprichters van de partij had zelf in de herfst van zijn politieke carrière een aantal, voor die tijd, stevige uitspraken. De leden van D66 moeten misschien eens in de partijarchieven gaan zoeken naar de eerste statuten om op te zoeken waar die 'D' voor staat in hun partijnaam! Ook de ambtenaren van Bloks departement hebben collectief een missieve gepubliceerd waarin zij publiekelijk hun ergernis uitspreken over diens uitspraken en direct ook een lans breken voor een nieuw wervingsbeleid naar departementsambtenaren met een zogenaamde biculturele achtergrond. Volgens mij is het nog niet eerder gebeurd in de Nederlandse parlementaire geschiedenis dat het ambtenarenapparaat van één departement collectief hun hoogste leidinggevende zo te kakken hebben gezet. Het zegt heel erg veel over hoe wij in Nederland een cultuur hebben ontwikkeld waarin 'autoriteit' een vies en verouderd woord is geworden. Een coalitiepoliticus die zijn mening uit wordt door onder andere leden van de coalitiepartner gedwongen tot het maken van excuses of er wordt gedreigd met acties om Blok tot aftreden te dwingen. Als Blok nu écht foute dingen had gezegd over Suriname, dan had ik de ophef nog kunnen begrijpen. Maar Blok heeft nu gezegd dat hij geen landen kent alwaar mensen van diverse etniciteit vreedzaam met elkaar samenleven. Uh, neem het voor kennisgeving aan en ga verder met de orde van de dag zou ik adviseren. Er zijn ongetwijfeld nog een hoop nuttigere zaken te behandelen dan de mening van een saaie Nederlandse VVD-minister. Blok heeft gezegd dat Suriname een gefaalde staat is door de multi-etnische samenstelling van het land. Ik deel Stefs mening niet dat Suriname een gefaald land is vanwege de bevolkingssamenstelling. Sterker nog, volgens mij is dat het enige kleine succesje van Suriname! Persoonlijk denk ik eerder dat het land is gefaald door het vreselijk verrotte politieke bestuur. De Surinamers mogen zich oprecht diep schamen dat zij Bouterse, ex-dictator, 'democratisch' tot hun president hebben verkozen. Bouterse, de dictator en legerleider die voor altijd in verband zal worden gebracht met de decembermoorden in Fort Zeelandia te Paramaribo waarbij dissidenten en critici van zijn militaire regime het zwijgen is opgelegd met geweervuur. Suriname, het land met een belabberde regering en een bodemlozeputeconomie is alleen al hierom gefaald.

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Veranderingsweerzin

Alles verandert en op een gegeven moment is alles dusdanig veranderd dat alles ook daadwerkelijk anders is. Die zin kan wellicht een beetje cryptisch klinken bij de eerste lezing maar in het kort komt het erop neer dat niets, hoe triviaal dan ook, verschoond blijft van verandering. Vooral de techniek is onderhevig aan die constante innovaties. Neem de veranderingen die het besturingssysteem Windows heeft doorgemaakt in de afgelopen drie decennia. Van de eerste consumentenversie in 1993 tot en met het logge Windows 10 vol bloatware en nog altijd zo lek als een mandje. Of denk aan de televisies van vroeger, eerst zo'n kleine vissenkom in een geüpdatete oude radiokast dat een belabberd zwart-witbeeld gaf. Later werd de beeldbuis steeds groter en zo ook de toeter achteraan de televisiekast. Tot tegenwoordig de gigantisch muurvullende ultradunne led-tv's. Maar denk ook eens aan het gegeven dat nog niet eens zo heel erg lang geleden typiste nog een heus beroep was. Typistes, gezeten in grote kakofonische zalen, typten allerhande soorten brieven. De typiste is vervangen door de laserprinter. Het belastingaangifteformulier vulde men eerst in met het potlood en na alles grondig te hebben gecontroleerd en nogmaals te hebben doorgerekend nam men de balpen ter hand om de definitieve aangifte in orde te maken. Veel van die veranderingen zijn een direct gevolg van de continu voortschrijdende technologische ontwikkelingen. Echter, soms lijkt het wel alsof er wordt veranderd voor geen andere reden dan het veranderen an sich of vanwege totale onnadenkendheid, met name het bestuur van de Nederlandsche Spoorwegen heeft met dat laatste veel ervaring. De in 1972 gefuseerde Oostenrijks-Nederlandse Coöperatieve Centrale Raiffeisen-Boerenleenbank, beter bekend als: de Rabobank. Is net als elke andere bank meegegaan in de ontwikkeling van het internetbankieren. Slechts, een – gestaag slinkend – handjevol mensen regelt haar overschrijvingen middels papieren overschrijvingsformulieren die samen met andere handgeschreven opdrachten in de daarvoor bestemde brievenbus worden gedeponeerd. Het internetbankieren valt tegenwoordig niet meer weg te denken, het is sneller en mits enige voorzichtigheid in acht wordt genomen ook welhaast foutloos. Echter, zelfs het internetbankieren is aan veranderingen onderhevig. Het verkrijgen van de toegang tot de betaalrekening, het autoriseren van de betaling, het verandert eveneens. Zo heeft de Rabobank heel recentelijk haar website aangepast en een nieuwe omgeving gecreëerd voor het internetbankieren die qua lay-out geheel overeenkomt met die van de mobiele applicatie. Elke verandering heeft tot gevolg dat mensen moeten wennen aan die veranderingen en het is inherent aan de mens om niet bijzonder opgewekt te geraken van veranderingen daar je jezelf wederom vertrouwd moet maken met de veranderingen terwijl het oude reeds vertrouwd was en ook als zodanig aanvoelde. Daarom wist ik ook dat ik weer een uitgebreide uitleg kon gaan verzorgen toen deze voormiddag mijn moeder zowat schuimbekkend achter haar laptop zat met haar mobiele telefoon aan het oor bellend met een beklagenswaardige Rabobank-klantenservicemedewerkster, die trachtte haar wegwijs te maken in de nieuwe betaalomgeving, maar die kennelijk zelf ook nog niet zo goed kende, en enigszins van haar à propos was gebracht door mijn moeders continue klaagzang over veranderingen en dat zij er niet in slaagde dier nut en meerwaarde in te zien. Na de ventilator aan te hebben gezet en samen de stappen door te hebben genomen is het nu volgens mij alweer in orde en zal mijn moeder ook in de nieuwe betaalomgeving gewoon zonder problemenen weer haar opdrachten kunnen verwerken.

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Oostvaardsnatuurdrama

Wat kan de natuur toch mooi zijn, wij Nederlanders mogen graag de natuur aanschouwen. Heel erg veel natuur hebben we helaas niet in Nederland. Gelukkig zijn een aantal plekken nog niet omgetoverd in grijze saaie betonjungles vol met koude en anonieme glazen façades. Wij Nederlanders zijn eigenlijk verder weg van de natuur dan dat we zelf beseffen. "Waarom?" Zult u vragen. Nou, om het doodeenvoudige gegeven dat de natuur keihard is en dat een aantal dieren de strijd met de elementen verliezen en doodgaan. "C'est la vie," zouden de Fransen zeggen, maar ik wil er nog achteraan voegen, "quand t'es un animal!" (wanneer je een dier bent!) Nederlanders zijn verworden tot meelijdende sneeuwvlokjes, té teer voor de harde realiteit. De mensheid heeft hier altijd al problemen mee gehad. Het hele concept van, 'survival of the fittest' een uitspraak van Herbert Spencer nadat hij Darwin's "The Origin of Species" had gelezen illustreert deze situatie perfect. De sterksten of de best aangepasten overleven, de rest sterft. Dat is de natuur, je ziet het in zowat elke natuurdocumentaire op Animal Planet. Een leeuw peuzelt de zwakkere reebokjes op omdat de gezonde reebokjes veel harder en langer kunnen rennen. Maar wij mensen hebben al snel medelijden met die reebokjes en willen ze het liefste redden van hun gruwelijke lot. Maar in de Oostvaardersplassen, hier in Nederland, moeten de paardjes nu worden bijgevoerd. Waarom? Omdat wat kneuterige eikels, met het intellect van aan trisomie-eenentwintig lijdende amoebes, de dienstdoende boswachters hebben bedreigd en een hoop stampei hebben staan maken bij de provincie Flevoland. De provinciebestuurders, die vooral denken aan de komende verkiezingen en sowieso al een stel laffe ruggegraatloze honden zijn, hebben nu Staatsbosbeheer opgedragen om de grote grazers bij te voeren. De motivatie hiervoor is tweeledig, namelijk: 1. de provincie zwigt voor dreigementen. 2. drommen burgerlijke huisvrouwtjes en sojamelkdrinkende huisvaders gingen op eigen houtje de dieren voeren, ook al is dit verboden door de provincie en wordt het afgeraden door Staatsbosbeheer! Het burgerlijke sentiment prevaleert over rationeel en deskundig handelen door specialisten. Omdat de ondeskundige burger het wil of beter, omdat deze het eist. In voorgaande jaren werden hier en daar windbarrières opgeworpen, met een bulldozer werd een hoop grond op een berg geschept en zo konden de grote grazers uit de snijdende koude wind gaan staan. Maar Staatsbosbeheer nam in die tijd geen extra maatregelen qua voedselvoorziening. Elke winter sterven er dieren door de koude of door een gebrek aan voedsel, waardoor zijzelf voedsel worden voor andere dieren. Dit is een voortgaande cyclus en is inherent aan de natuur. Echter, met deze maatregel is een jong natuurpark omgetoverd in een veredelde dierentuin. Louter vanwege het gegeven dat een groepje koppige idioten het niet kunnen nalaten de natuur gewoon de natuur te laten zijn. Zij antropomorfiseren deze wilde dieren en behandelen ze niet anders dan het lamme paardje en het hinkende geitje van de kinderboerderij. Alstublieft, laat de natuur de natuur zijn en accepteer dat dieren sterven en onderdeel worden van het ecosysteem.

Copyright © 2018 Ron de Leeuw

Wildplasgezeik

Geerte Piening, een jonge Amsterdamse meid wordt veroordeeld tot het betalen van een boete van   € 90,- voor wildplassen. Na een avondje zich te hebben volgetankt met middelmatige witte wijntjes en een meter aangelengd happy-hour-pils voelt zij op weg terug naar huis dat ze nodig de aardappelen moet afgieten. Met geen mogelijkheid, gaat zij het voor elkaar krijgen dit netjes bij haar thuis te doen in het watercloset. Dan maar in een steegje! In een zijstraatje van het Leidseplein hurkt zij voor een betonblok en ledigt aldaar haar blaas. Piening is aan het wildplassen en dit is streng verboden in Nederland. Ze wordt gesnapt door surveillerende nietsnu… uhh… agenten die, ondanks een aantal criminele afrekeningen, niks beters te doen hebben dan wildplassers op de bon te slingeren. Doch, hoe je er ook naar kijkt. Wildplassen is niet voor niets verboden. Urine bevat tal van chemicaliën en geldt als een afvalproduct van de stofwisseling en wordt tevens gebruikt om toxines af te voeren. Het betreft hier chemicaliën geproduceerd door het lichaam, maar ook de restchemicaliën uit voeding, drank, medicatie en drugs. Het meest voorkomende bestanddeel in onze plasjes na water is het stofje: ureum. Ureum is het restant van afgebroken ammoniak, wat weer is verwijderd uit aminozuren. Ureumrijke urine geurt heel sterk naar ammoniak of naar oude zeik (wanneer je niets van chemie af weet). Wanneer urine niet netjes in het riool terechtkomt maar onverschillig en achteloos in een dronken bui tegen een kerkgebouw wordt gesproeid, verdampt eigenlijk voornamelijk het water. Het ureum blijft achter en hierdoor wordt de stank steeds sterker! Niet verwonderlijk dat men wildplassen hekelt want de lucht is niet te harden. Piening voert aan als verdediging dat Amsterdam verdomd weinig openbare toiletten heeft die ook bruikbaar zijn voor vrouwen. De gemeente Amsterdam heeft een bijzonder creatieve en iewat achterlijke definitie van een openbaar toilet. Want zo'n urinoirzuil (a.k.a.: zeikzuil) of de beroemde groene plaskrullen worden óók als toilet aangemerkt. In totaal heeft Amsterdam, toch een redelijk grote stad, slechts vier heuse toiletten alwaar een vrouw op een degelijke wijze de toiletgang kan verrichten. Vrouwen zullen behoorlijke acrobatische toeren moeten uithalen om te kunnen piesen in een urinoirzuil. Met een plastuitje zou een vrouw zich enigszins moeten kunnen redden bij een urinoir. Ideaal is het inderdaad niet, maar Piening had voor sluitingstijd van de kroeg nog even gebruik kunnen maken van de wc aldaar. Dit heeft ze niet gedaan en ze weet in wat voor klotestad ze woont dus ze moet schokken en niet zeiken. Maar Piening heeft wel een punt. Er zijn te weinig toiletvoorzieningen, niet alleen in Amsterdam, maar in heel Nederland. In haar pleidooi gaf ze ook aan dat andere landen in Europa dit beter hebben aangepakt. Nederland zou ervoor moeten zorgen dat er fatsoenlijke openbare toiletten beschikbaar zijn, vooral in de winkelgebieden en daar waar 's avonds groepen inspiratieloze vrijgezellenfeestjes zichzelf voor lul zetten en zich helemaal lam zuipen. In Amsterdam kan alles, behalve ergens plassen.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Tsjechië en Slowakije

In een periode van iets meer dan één jaar ben ik samen met mijn partner drie keer naar Tsjechië gereisd. Dit jaar, 2017, zijn we ook in Slowakije geweest. Middels deze reizen heb ik een globaal beeld gekregen van het Tsjechoslowaakse volk. Ik heb de geboorteregio van mijn schoonmoeder in spe leren kennen, de historische Spišregio in het noordoosten van Slowakije. Vanuit onze thuisbasis in Poprad hebben we diverse uitstapjes gemaakt waardoor ik een algemeen, doch oppervlakkig, beeld heb gekregen van de Slowaken. Veel Tsjechen en Slowaken voelen na ruim twee decennia nog altijd een sterke verbintenis met elkaar. Dit komt eveneens door hunner beider talen, het Tsjechisch en het Slowaaks die veel op elkaar lijken, zoveel zelfs dat men elkaar zonder enige aanvullende taalcursus heel redelijk kan verstaan. Beide landen zijn ooit verenigd geweest als Tsjechoslowakije, tot de vreedzame opdeling in twee landen op 1 januari 1993. Menig Tsjech zal dus het Slowaaks sowieso nog goed kunnen begrijpen. Oudere Slowaken spreken uiteraard vloeiend Tsjechisch omdat deze taal sowieso altijd de dominante was van de twee talen. Zowel Tsjechië en Slowakije hebben zwaar geleden onder de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende bezetting door de Sovjets. Dit meen ik ook te merken in hun manier van doen. De Tsjechen en de Slowaken lijken nog wat gereserveerder te zijn dan wij Nederlanders. Ik krijg de indruk van een gehard volk. Wellicht doordat zij ruim een halve eeuw onder een oppressionistisch communistisch regime hebben geleefd. Maar ook de jongeren vertonen gelijksoortig gedragen, zij zijn dan misschien indirect beïnvloed door dit regime? De Tsjechoslowaakse volksaard is: direct, pragmatisch, compromisloos en tegelijkertijd gereserveerd. Hoewel ik mij niet aan de indruk kan onttrekken dat men in Slowakije een iewat gemoedelijkere inslag heeft. Echter deze indruk is louter gebaseerd op mijn ervaringen in Spiš en ik totaal in het ongewisse verkeer met betrekking tot de Bratislaven; Slowakijes hoofdstedelingen. De indruk die ik heb gekregen is als volgt: Men is wars van oppervlakkigheid en nepvriendelijkheid. In de service-industrie, zoals in de horeca, zal men zijn/haar werk doen, maar niet met de vastgeroeste immer presente nepglimlach die zo inherent is aan diezelfde industrie in West-Europa en Noord-Amerika. De Tsjech of de Slowaak in kwestie doet misschien niet erg graag zijn/haar werk maar doet het wél goed. Neem als voorbeeld: horecapersoneel. Zij die frequent met een nors gelaat - dat enig chagrijn niet verbergt - de gasten en/of toeristen bedient. Zij zien geen reden om vrolijkheid te veinzen terwijl zij hun werk uitvoeren. Het besef dat men met enige vriendelijkheid een hoger rendement behaalt, dan de wijze van bejegening die men thans gewoon lijkt te zijn, is in ieder geval vooralsnog geen gemeengoed. De oorzaak voor dit gedrag ligt waarschijnlijk in de contemporaire geschiedenis van beide landen. Ten tijde van de communistische onderdrukking wist men nooit wie kon worden vertrouwd en wie mogelijk een gevaar vormde. Een logisch gevolg is dat men elke onbekende wantrouwt en op afstand houdt. Vertrouwen moet immers worden verdiend. Ik vermoed dat deze overlevingsstrategie een onderdeel is geworden van hun cultuur en volksaard. Doch ondanks deze halsstarrige houding lijkt een kentering onvermijdbaar. In de exclusievere en chiquere dienstensector wordt duidelijk meer aandacht besteed aan klanttevredenheid en klantvriendelijkheid. Dat deze ontwikkeling uiteindelijk zich gaat doortrekken naar de reguliere en bassale dienstensector is geen verwachting meer maar een logisch bedrijfseconomisch gevolg van de recentelijkere economische veranderingen. Tsjechië en Slowakije zijn beide opkomende economieën en hebben zich ontwikkeld tot serieuze groeiers met een sterk kapitalistische inslag. Economisch beleid dat ruim een kwart eeuw geleden, voor het uitbreken van de Fluwelen Revolutie op 17 november 1989, volledig ondenkbaar zou zijn. De Tsjechen en de Slowaken zijn erg verbonden met hun respectievelijke landen en de daarbij behorende waarden en normen. Aldaar heerst een sterke drang de eigen cultuur en de eigen taal te behouden. Wat resulteert in een conservatievere aard die vrij unaniem lijkt te worden onderschreven door politieke groeperingen zowel rechts als links van het politieke spectrum. Nieuwkomers worden niet geacht te integreren, zij worden geacht te assimileren. Ongeacht de goede inzet van nieuwkomers om zich aan te passen zijn de Tsjechen en de Slowaken niet onbekend met enige xenofobie. Doch, sowieso, niet elke minderheid assimileert en dit resulteert in scheve verhoudingen. Een bekende minderheid in Slowakije en in mindere mate in Tsjechië zijn de Sinti; in de volksmond: zigeuners. Zij worden, net als in zoveel plekken in Europa, met argusogen in de gaten gehouden, collectief gewantrouwd en stelselmatig gediscrimineerd. De opkomst van de islam, door immigranten uit islamitische landen, in West-Europa, de daarbij inherente sociale problematiek en de oververtegenwoordiging van moslims in de misdaadstatistieken baart men in Tsjechië en Slowakije erg veel zorgen. Hoewel er in zowel Tsjechië als in Slowakije geen sprake is van een noemenswaardige moslimgemeenschap is het verzet tegen deze uitheemse godsdienst bijzonder hevig en tempramentvol. Getuige de populariteit van de rechts populistische politieke partijen. Slowakije is zelfs het enige land in Europa waar geen moskeeën zijn gevestigd. Een zeer kleine moslimgemeenschap woont in de hoofdstad Bratislava en in de tweede stad van het land: Košice. Het betreffen hier veelal vluchtelingen uit het voormalige Joegoslavië; Bosniërs en Albanezen. In november 2016 is een wet door het parlement geloodst waardoor de islam nimmer een officiële status kan krijgen in het verder katholieke Slowakije. Door deze wet kan ook de (ver)bouw van/tot moskeeën eenvoudig worden verboden. In Tsjechië is reeds in 1912, toen het land nog deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk (1867-1918), de islam erkent als een staatsreligie en is mede hierdoor ook erkent in het moderne Tsjechië. Moslims vormen relatief grote minderheidscommunes in heel West-Europa, echter in Centraal en Oost-Europa is dit geheel anders en vormen zij inderdaad heel kleine communes met in Tsjechië ongeveer 3.500 moslims in totaal; minder dan 0,1% van de totale bevolking. Ik heb de Tsjechen en de Slowaken leren kennen als een trots volk. Zij zijn welliswaar gescheiden door een landsgrens en hun taal verschilt. Maar qua volksaard horen zij echt samen, gelijk de Nederlanders en de Vlamingen. In Tsjechië en Slowakije hecht men erg veel waarde aan de eigen taal en de eigen cultuur. Zij zijn niet bereid om compromissen te sluiten. Bevalt het je niet? Dan kun je vertrekken naar oorden die jij beter acht. Zoiets als de zwartepietendiscussie zou zich daar niet voordoen. Het gedram over genderneutraliteit door onder andere het COC en wat aandachtszuchtige activisten zou louter worden beantwoord met dan wel hoongelach ofwel agressiviteit. Men heeft veel meer respect voor het mijn en het dijn, diefstal en vernieling zijn niet 'gewoon' zoals dat in Nederland haast wel het geval lijkt te zijn. Bij het busstation van de Slowaakse stad Poprad is een fastfoodrestaurant gevestigd, daar staat een Coca-Cola-frisdrankenkoelkast buiten, pal naast het uitgifteraam. Deze koelkast staat er ook ná sluitingstijd, deze wordt niet opengebroken en de glazen deur wordt niet ingetrapt. Die Koelkast kan daar buiten blijven staan. Probeer dat maar eens in Nederland. Men houdt de boel graag schoon en opgeruimd. Straten, pleinen en gemeentelijke plantsoenen zijn keurig op orde. Men werpt niet achteloos afval neer alwaar zij staan; wederom (helaas) in groots contrast met Nederland. Ja, er is sprake van achterstallig onderhoud van trottoirs en façades van overheidsgebouwen. Er is relatief veel langdurige leegstand van oude niet meer in gebruik zijnde woningen en fabriekspanden. Maar dat is allemaal esthetisch. Deze twee landen werken er hard aan om zich te ontwikkelen, iedere dag weer. Wat mij betreft kunnen wij in West-Europa en vooral in Nederland hier nog heel wat van leren.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Moslimterreuraanslagen

Wel, ik denk dat het veilig is om te stellen dat we ons allemaal verslagen voelen door de terroristische aanslag in Manchester. Wederom zijn er mensen vermoord door een gedesillusioneerde idioot die een bestaan in het hiernamaals is beloofd met een stel maagden. Die kennelijk niet denkt dat hij heel egoïstisch een groep mensen met hem meesleept in zijn verlangen naar deze zogenaamde goddelijke beloning, maar die waarschijnlijk ervan overtuigd is dat hij goed doet; misschien de dood wreken van hen die híj onschuldig achtte. Deze keer waren het niet zomaar 'mensen', het waren óók kinderen en tieners verdomme! Deze aanslagen, georganiseerd door terreurgroeperingen of uitgevoerd door lone wolves, zijn de nieuwe vorm van oorlogsvoering. Het is een guerillaoorlog, niet gericht op strijders of soldaten op het slagveld. Nee, deze aanslagen zijn specifiek gericht op het gewone volk, om zo onder hen paniek en collectief angst te veroorzaken. Deze aanpak blijkt erg succesvol te zijn. Het is vrij goedkoop om een hopeloos en verward individu een menigte in te sturen met een explosief in zijn rugzak. Er is geen noodzaak voor dure trainingen of voor kostbare gevechtsuitrustingen; alles wat het kost is: indoctrinatie. De investering is minimaal en het rendement is groots. Het rendement is niet het aantal doden, het rendement is het psychologische effect naderhand op de overlevenden en de samenleving. We zijn allemaal bang, simpelweg omdat we weten dat een andere aanslag zál plaatsvinden, maar er zijn twee vragen die omhoogkomen in ieders hoofd wanneer men denkt over de volgende aanslag: wanneer? en waar? Deze terroristen zien er niet uit als de gekke koelbloedige moordenaars die zij zijn. Zij vallen niet op, dat zou - uiteraard - contraproductief zijn voor hun plannen. Echter, er is één vreselijke consequentie aan deze nieuwe vorm van oorlogsvoering. Het wordt 'polarisatie' genoemd. Niemand zal verrast zijn dat het rechtse gedachtengoed populariteit heeft vergaard de afgelopen tien jaren. Mensen zijn bang van de onzichtbare dreiging die mogelijk op een korte afstand op de loer ligt wachtend om toe te slaan. Het is mijn stellige overtuiging dat niemand onbeïnvloed blijft door deze ongemakkelijke dreiging en de daaruit voortvloeiende angst. Dit is ook waarom ik zó goed begrijp dat veel mensen, die mogelijk gevaarlijke en geradicaliseerde individuen willen elimineren. Natuurlijk, dit zal leiden tot flagrante discriminatie en dus die mensen benadelen die totaal geen kwade bedoelingen hebben. Wat leidt tot een vicieuze cirkel en wat alles alleen maar erger maakt. Vandaag ben ik bijzonder teleurgesteld in mijzelf omdat ik kortstondig een intense haat voelde voor alle moslims; een sterkere apathie voelde voor religie dan dat ik normaliter ervaar. Ik ben erg bang dat deze polarisatie alleen maar groter zal worden en uiteindelijk zal leiden tot een barbaarse burgeroorlog met omvangrijke bloedbaden vanwege etnische zuiveringen. Ik ben bezorgd dat zo'n vreselijk lot op een dag de realiteit zal zijn en dat we dit smeulende conflict niet kunnen ontvluchten; ongeacht de goedbedoelde pogingen om het te voorkomen. Ik hoop zó erg dat ik het fout heb.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Muslim Terror Attacks

Well, I think it's safe to declare that we're all appalled by the terrorist attack in Manchester. Once again people got killed because of some delusional idiot who's been promised an afterlife with virgins in paradise. Who's apparently thinking he's not selfishly taking a whole lot of innocent people with him in his desire for this so-called divine reward, but who's most likely utterly convinced he's doing good; perhaps avenging the death of those he deemed innocent. This time it weren't just 'people', it were also children and teenagers for fuck sake! These attacks, organised by terrorist groups or performed by lone wolves, are the new form of warfare. It's a guerilla warfare, not aimed at warriors or soldiers on the battlefield. No, these attacks are specifically aimed at the common folks, to cause panic and collective fear among them. This approach turns out to be rather successful. It's fairly cheap to send a hopeless and deranged individual into a crowd with an explosive device in his backpack. There's no need for an expensive training or costly combat equipment; all it costs is: indoctrination. The investment is minimal and the yield is huge. The yield isn't the number of dead bodies, the yield is the psychological effect afterwards on the survivors and the general public. We're all frightened, simply because we know that another attack will happen eventually, but there are two questions that pop up in everybody's mind thinking of the next attack: when? and where? These terrorists don't look like the insane cold-blooded murderers that they are. They do not stick out; that would, of course, counteract their plans. However, there's one horrible consequence to this new form of warfare. It's called: polarisation. No one should be surprised that right-winged sentiments gained popularity over the last decade. People are afraid of the invisible threat that potentially might lurk from a short distance waiting to strike. It's my firm conviction that no-one's left unaffected by this very uncomfortable threat and the resulting fear. This is also why I do understand so well that many people want to eliminate possible dangerous radicalised individuals. Of course, this results in blatant discrimination and thus also harms those people who have no ill intentions whatsoever; leading into a vicious circle which can only make matters worse. Today I'm thoroughly disappointed with myself because I temporarily felt an intense hatred for all muslims, sensing an even stronger apathy for religion than I usually feel. I'm very afraid that this polarisation can only grow bigger and will eventually cause a serious barbarous civil war resulting in massive blood baths due to ethnic cleansing. I'm worried that such a horrific fate will be a reality one day and that we can't escape this smouldering conflict; irrespective the well-intended attempts to avoid it. I hope so badly, that I'm wrong on this.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Politiehoofddoekjes

Afgelopen week vond mevrouw Elatik het een supervet idee om het politie-uniform te ontdoen van de, voor haar uitermate storende, neutraliteit en de seculiere waarde die al decennialang inherent zijn aan dit uniform. Dus stelde zij voor om moslim-agentes in het Amsterdamse korps toe te staan een hoofddoekje te mogen dragen. De hidjab, oftewel: hoofddoek, is een islamitisch symbool en doet niets af aan de neutraliteit van een moslim-agente; althans Elatik schijnt die quatsch zelf te geloven. De leiding van het Amsterdamse politiekorps is in mijn optiek volledig mesjogge omdat ze dit voorstel niet honend weg hebben gestemd. Neen, in tegendeel, ze willen het zelfs serieus overwegen! De hoofdstedelijke wouten hebben sinds enige jaren een sterke drang naar diversiteit. Zij willen een afspiegeling zijn van de Amsterdamse samenleving. Zo hebben zij, zonder veel succes, getracht homo's te rekruteren, maar die nichten waren vast niet geïnteresseerd in iets anders dan de motordivisie; heel geil hoor die leren motorpakken. De dienders hebben hierna maar hun pijlen gericht op mensen met een andere etniciteit; dit heet: positieve discriminatie jongens en meisjes. Om tot een accurate bevolkingsafspiegeling te komen, betekent dit uiteraard dat het korps grotendeels uit allocht... uhh pardon... uit mensen met een migratieachtergrond zou moeten bestaan. Hiervoor hebben de hotemetoten van het Amsterdamse korps in haar oneindige wijsheid besloten om mevrouw Elatik aan te trekken, als: directrice diversiteit. Dit voor een méér dan royaal salaris, van maarliefst: €12.000 per maand! Fatima Elatik is, gelijk aan Rob Oudkerk, een gevallen 020-PvdA-ex-politica. Elatik nam zitting in de Amsterdamse gemeenteraad als raadslid, als stadsdeelwethouder van stadsdeel Zeeburg en vervolgens als stadsdeelvoorzitter van het nieuw gefuseerde Amsterdam-Oost. Zij hield zich bezig met onder andere: onderwijs, jeugdbeleid, sport, openbare orde, veiligheid, grotestedenbeleid en vrouwen-empowerment. Dat laatste is zo'n jammerlijk verkwistende emancipatieportefeuille waar bakken met subsidiegeld in worden gestort maar wat helemaal geen flikker oplevert. Maar, de bizar schaamteloze geldverkwisting terzijde latende. Elatik moest opstappen in 2010 omdat ze had gejokt of in ieder geval niet alles had verteld aan de gemeenteraad over de financiële chaos omtrent muziekcentrum MuzyQ. Nota bene! Haar eigen PvdA trok de stekker uit de coalitie van de deelraad, omdat óók zíj beseften dat het onacceptabel was dat de deelraad een grotesk groter financieel risico liep met betrekking tot de garantie die was afgegeven aan het muziekcentrum, dan dat zij initieel hadden gedacht. Elatik was hier dus schuldig aan het verdoezelen van cruciale informatie. Enigszins verwonderlijk nietwaar? Dat het verzwijgen van feiten óf hierover liegen, óók een absolute doodzonde is in A'dam-Oost! We mogen dus veilig concluderen dat juffie Elatik het niet al te nauw neemt met de waarheid. Misschien beschouwt ze haar waarheid als een reeks van 'alternatieve feiten', om zo maar eens met de woorden van Trumps raadsvrouwe Conway te spreken. Wat schetst echter de collectieve nationale verbazing? Eén dag later ontkent Elatik glashard dat het omstreden politiehoofddoekjesvoorstel van háár afkomstig is. Het grappige is dat zij eveneens ontkent zich bezig te houden met diversiteit binnen het korps, terwijl de hoofdbobo van de Mokumse pliesie ten anderen male bevestigt dat Elatik wel degelijk adviezen geeft met betrekking tot het diversiteitsgeneuzel in het korps en zij zelfs is gekroond tot: directrice diversiteit. Elatik liegt wanneer het haar goed uitkomt, wellicht is zij dankzij de beziging van takiyya de vaardige leugenares zoals wij haar kennen. Echter het maakt geen fuck uit of Elatik daadwerkelijk dit bezopen idee heeft geponeerd of niet. Het verontrustendste van dit hele gedoe, is dat er een discussie is ontstaan waarbij menigeen - bijna agressief - over elkaar heen buitelt om zijn óf haar politiek correct doordrenkte mening te verkondigen. Hoofddoekjes zijn religieuze symbolen en horen níet thuis bij de politie of welk autoritair instituut dan ook verbonden aan de Nederlandse staat. De uitvoering van deze diensten dient altijd zo neutraal als mogelijk te geschieden. Daarom pleit ik als volgt: elk symbool dat verbonden is aan: geloof, religie, idealisme of politieke overtuiging is ongewenst op, aan óf bij het uniform van: politieagenten, advocaten, rechters, militairen, etc. Een hoofddoekje, een tulband, een keppeltje, een kruisje, een hakenkruis, een ichtusvis, een darwinvis of welk ander levensbeschouwelijk of politiek geaard symbool dan ook is wat mij betreft onwenselijk wanneer het wordt gecombineerd met een uniform. Want een uniform is meer dan een apepakje, het staat voor de Nederlandse staat en die staat is - gelukkig - nog altijd seculier.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Erdoğanfannaatje

Hij is beroepsdemagoog; een oproerkraaier pur sang. Hij is een dissident politicus en tegenwoordig de fractieleider van de politieke partij: DENK; een satellietpartij van de Turkse president Erdoğan. Hij is de ongekroonde voorman van de Nederturken in de rivierendelta die wij kennen als: Nederland. Hij is: Tunahan Kuzu. Een man die mede door zijn excessieve haargelconsumptie zo glibberig is als een aal; hoewel zijn collaborerende aard hier vooral debet aan is. Kuzu heeft een bijzonder karakteristiek tronie, een degoutant aangezicht dat menigeen haast uitnodigt, ertoe doet hunkeren, om er met een gebalde vuist krachtig op in te slaan opdat later talloze botfragmenten kunnen worden getraceerd in diens faeces.

Kuzu kan wellicht worden getypeerd als een contra-Wilders. Ondanks het zeer beperkte partijbudget van DENK weet hij en de zijnen er telkens weer voor te zorgen tóch media-aandacht te genereren. Controversiële uitspraken worden namelijk goed opgepakt in de Neerlandsche media. Door letterlijk het spiegelbeeld te worden van Wilders heeft Kuzu dé manier gevonden om gratis te worden gepromoot bij het electoraat. Door bijvoorbeeld zijn bespottelijke uitspraken, zoals: doktoren die allochtonen sneller de pijp uit laten gaan vanwege een mogelijke taalbarrière, is Kuzu ineens heet nieuws en de media maakt overuren. Kuzu weet, net als Wilders, dat slechte pr niet bestaat. Overal op de Neerlandsche televisie wordt de politiek van dit revoltant heerschap besproken, van koffietafelgeneuzel en gehypte laat-op-de-avondpraatshows tot zelfs de serieuze nieuws- en actualiteitenprogramma's. Dat dit mogelijk is ligt niet aan Kuzu, nogmaals: óók Wilders maakt hiervan dankbaar gebruik. De media zendt de door de politici zorgvuldig geproduceerde woordendiarree en elke ridicule hersenscheet zonder enige toetsing de ether in en knalt het direct op het internet.

De steun die Kuzu betuigde aan de Nederturken tijdens de Turkijerel in Rotterdam op 11 maart en de Turkse ministers, waarvan één ongeautoriseerd naar Nederland kwam rijden vanuit Duitsland, om in het consulaat een propagandapraatje te houden ten voordele van de Turkse dictator… uh president Erdoğan is in mijn optiek zo abject dat hij geen plaats verdient in de Nederlandse politiek. Hij heeft met zijn steun betuigd dat de soevereiniteit van Nederland hem niets waard is en dat Nederland de lange arm van Erdoğan maar heeft te dulden. Kuzu's loyaliteit ligt overduidelijk niet bij het land waarvoor hij parlementariër is en waarvan hij maandelijks een loon ontvangt. Kuzu heeft wat mij betreft na de verkiezingen niets meer te zoeken in de Nederlandse politiek.

Op 15 maart 2017 zijn de verkiezingen. Voor de eerste keer in ruim 18 jaar heeft een Nederlands kabinet het voor elkaar gekregen om de volledige parlementaire periode vol te maken. Alle voorgaande kabinetten zijn voortijdig gevallen door één of andere crisis. Initieel had slechts een enkeling vertrouwen in het kabinet-Rutte II; een verbond van: VVD en PvdA. Maar nu het einde van dit kabinet nabij is en er in totaal 28 partijen deelnemen aan de verkiezingen is het één grote versplinterde bende geworden. De splintergroeperingen van semiberoemdheden die menen hun pover onderbouwde politieke visie met de Nederlanders te moeten delen zijn deze keer net zo talrijk als kakkerlakken in een bakkerij.

Naast glibberige Kuzu en zijn weinigzeggende kompaan Öztürk, hebben we nog een aantal kleurrijke sujetten die politiek willen bedrijven. Wat denk je van: zwartepietenslachtster Sylvana Zeurpiet Simons van het flutpartijtje: Artikel 1. Wat denk je van: oud-Geen Stijl-flapdrol Jan Roos van VNL of de narcistische rechtse eeuwige corpsbal Thierry Baudet van Forum voor Democratie? Zo zijn er nog een heel stel ambitieuze neo-politici die Nederland willen overtuigen van hun gelijk en het roer willen omgooien. Van al deze kermisfreaks die nu hun opwachting maken in de coulissen van het verkiezingsuitslagfeestje is Tunahan Kuzu, zonder enige twijfel, de gene waarvan ik nog wel het meeste hoop het schepsel niet meer terug te zien in de Tweede Kamer.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw

Apocalypsweeralarm

Hoedt u voor den Apocalyps want het einde der tijden is nabij! De vier demonische ruiters van de Apocalyps komen tezamen aangedraafd op hun paarden. Dood, hongersnood, pest en oorlog zullen ons treffen, de armageddon zal wreed de eindtijd inluiden voor de mensheid. De aarde zal openbreken, zwavel- en roetwolken zullen ontsnappen uit de krochten van de hel; evenals lavastromen en vulkaanuitbarstingen. De hemel zal worden verduisterd door de dikke giftige rookwolken afkomstig van diverse brandhaarden, talloze stapels brandende lijken en smeulende karkassen. Gewassen zullen verbranden, ziektes zullen uitbreken en de mensheid staat elkaar naar het leven om de laatste voorhanden zijnde levensmiddelen. Het geheel zal ijzingwekkend zijn! Oké, misschien is dit doemscenario een heel klein beetje overtrokken. Doch het weeralarm van het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut - beter bekend als het: KNMI - deed mij wel even huiveren. Immers over code oranje moeten we vooral niet te lichtzinnig doen. Want wanneer zélfs de Nederlandse Spoorwegen al een deel van de reguliere dienstregeling schrapt vanwege te verwachten hevige windstoten is het wel duidelijk dat het ontiegelijk ernstig is. Wellicht vrezen de medewerkers van de NS-veiligheidscentrale dat hele treinstellen uit de rails worden geblazen; bovenleidingen die breken; aanrijdingen met mens en dier die zich het vege lijf willen redden voor al dit brute natuurgeweld. In Nederland zijn wij meesters in het opblazen van gebeurtenissen en incidenten. Valt de stroom uit in Oude Pekela dan is er geen haan die daar naar kraait. Valt echter de stroom uit in Amsterdam-West dan wordt er live verslag gedaan op locatie met een avondvullende nieuwsuitzending. Nú, hebben we eens een keer iets meer wind dan normaal en gelijk wordt er met een hoop bombarie door het KNMI een weeralarm met code oranje afgegeven; alsof Mozes net de tien plagen heeft aangekondigd. Dat weeralarm heeft als gevolg dat er minder treinen rijden, dat diverse bedrijven stilliggen en evenementen worden afgelast. Het riekt hier naar sensatiezucht die voortkomt uit de verveling door de zogenaamde: 'sleur'. Verveling dus door het standaardweer, altijd dezelfde rotkoppen op kantoor en de afstompende repetitiviteit van de dagelijkse beslommeringen. Meteorologen, weermannen én weervrouwen worden pas enthousiast als er eens iets anders verschijnt op de satellietbeelden dan altijd maar datzelfde saaie koude grijzige natte weer van de laffe Nederlandse kwakkelwinters. Zolang er zich nog geen orkanen voordoen in Nederland moeten we wellicht iets minder panisch doen over een ietwat hardere wind dan normaal. Het weeralarm zou ik willen bewaren voor écht gevaarlijke situaties. Zoals in 1953, toen Nederland deels overstroomde - na een dijkdoorbraak - veroorzaakt door een hevige stormvloed tijdens springtij. Maar in alle andere gevallen moeten we misschien even de kraag iets verder omhoogtrekken, een regenjas aantrekken en niet doen alsof er ramp staat te gebeuren die zijn weerga niet kent. Panikeren om niks lijdt uiteindelijk enkel tot irritatie óf - wellicht erger - tot onverschilligheid.

Copyright © 2017 Ron de Leeuw