Sevdiğiniz kişi sizi en çok kıran, üzen kişilerdir. Kırıldıkça bir şeyler kopar gider insanın içinden. Arkasından sadece bakakalırız. Hangisi daha acı bilemiyorum. Sevdiğiniz kişinin kırması mı yoksa o kopan giden parçanın hep orada kopuk, eksik kalacak olması mı?

Missing your kisses..

If you want to see the beauty of the rainbow 🌈 you have to learn to be patient. Beautiful things take time to happen..

Herkes için çabalayıp kendiniz için hiçbir şey yapmadığınızı farkettiğiniz o an, insanın içinde Bir yerlerde birşeyler buruluyor. Her defasında kendine hatırlatma yapıyorsun. Bir daha kimse için çabalamayacağım diyorsun. Kimse de bana birşey yapmasın istemiyorum diyorsun. Fakat işin sonunda yine kendini bir başkası için çabalarken buluyorsun. Ve karşı tarafın sizin için kılını bile kımıldatmadığını tekrar, tekrar ve tekrar görüyorsun. Sonra olduğun yerde durup peki benim kendime verdiğim söze ne oldu diyorsun? Hani bir daha yapmayacaktım ? Ya da bu insanlar için gerçekten hiçbir şey ifade etmiyor muyum? Daha da kötüsü acaba hiçbir zaman mı birşey ifade etmedim acaba diye sorguluyorsun. Aslında cevap çok açık gözümüzün önünde duruyordu. Peki görmek istememekdeki bu çabamız niye?

Bliss

Dışarıdan bir resme bakıldığında herkes ne kadar da mutlu, dertsiz gözüküyor değil mi? Peki gerçekte hangimiz o resimlerdeki kadar mutlu? Ya da mutluluk bizim için ne ifade ediyor?

İstediğin bir elbiseyi almak mı?

Sevdiğin biri ile oturup saatlerce sohbet etmek mi?

Bir fincan sıcacık kahve mi?

Belki hepsi belki de hiçbiri. Seni ne mutlu eder veya ediyor diye sorulduğunda kendinize kalbinize ufak bir es verip soruyu kendi içinizde tekrarlıyorsanız aslında hiçbir şeyin sizi tam olarak mutlu etmediğini, doyum noktasının kenarından bile geçmediğini fark ediyor ama yine de kitap okumak, müzik dinlemek, alışveriş yapmak gibi sıradan cevaplar veriyorsunuz.

Peki bizler bizi mutlu eden şeyleri neden bu kadar düşünür hale geldik? Bizi mutsuz yapan şeyleri bu kadar net bilirken, mutlu edenleri bulmak neden bu kadar zorlaştı? Her soru bir cevabı, her cevap ise ne yazık ki yeni bir soruyu doğuruyor. O zaman son olarak bizler ne zaman mutluluktan vazgeçtik?

 😍

@mar_geum 

Olmayınca olmuyor. Biliyorum. Zorlamıyorum, ama boşveremiyorum. Kalbimin kırılmasına, canımın acımasına engel olamıyorum. Ve ben hangisine üzüleceğimi bilemiyorum..

“En güzel…”