Balletvoorstelling: ‘Carmen’

De voorstelling is een productie van Arts Saint-Michel 1 november ben ik samen met een paar vriendinnen naar de balletvoorstelling Carmen in Bozar, het paleis voor schone kunsten gaan kijken. Ik wou altijd al eens gaan kijken naar een balletvoorstelling omdat ik ballet toch wel één van de mooiste dansstijlen vind dat er zijn. Allereerst ga ik  wat meer informatie over het verhaal en de voorstelling zelf vertelen en daarna wat ik er zelf van vond. 

Carmen is oorspronkelijk een opera van de componist Georges Bizet die het geschreven heeft naar een novelle van Prosper Mériméé. De voorstelling is een productie van Arts Saint-Michel. De Choreografie en enscenering zijn bedacht door Mikhail Venshchikov. Er werd uiteraard gebruik gemaakt van de oorspronkelijke muziek van Bizet. De Kostuums zijn bedacht en gemaakt door Tatiana Korolyova en de videoprojectie door Victoria Zlotnikova. 

Het verhaal van Carmen herhaalt de eeuwige keuze tussen liefde en dood, passie en verwoestende apathie. Het is een liefdesdriehoek waar elke kant vol gevaar zit en iedereen in verwarring brengt. Er zijn 3 hoofdpersonages in het verhaal. Carmen, de schoonheid, José, de soldaat vol jaloezie en Escamillo, de toreador op zijn dodelijke zoektocht naar liefde. 

Carmen is zowel een klassieke als een moderne dansvoorstelling. De Spaanse kleur is ruimschoots toegevoegd zowel letterlijk in de costuums en het decor als figuurlijk door het gebruik van de traditionele dansstijlen flamenco, seguidilla, farandole en paso doble. De dansvoorstelling is zeer simpel gehouden. Op de achtergrond stond een scherm waar af en toe een andere achtergrond word op getoond en als attributen word er enkel een paar stoelen, een zwaard en een beker gebruikt. Dit zorgt er voor dat alle aandacht naar de dansers zelf gaat.

Zelf vond ik de voorstelling niet zo geweldig. Ik heb al meerdere keren naar ballet gaan kijken maar deze voorstelling was echt niet mijn ding. Ik denk dat dit komt omdat deze voorstelling anders is dan de vorige die ik al heb gezien. De combinatie tussen de moderne en klassieke dansstijl zorgde soms voor eerder grappige dansscènes. Ook de achtergrond afbeeldingen vond ik echt niet mooi. Na het zien van de voorstelling had ik ook eigenlijk nog steeds geen idee over wat het nu echt ging. Ik vond het ook zeer moeilijk om me te concentreren. Door dit alles vond ik de voorstelling dus niet zo geslaagd maar ik ben wel blij dat ik er naar toe ben geweest want zo ben ik weer een ervaring rijker. 

Ineke Denayer

Ik heb van deze voorstelling geen recensie kunnen vinden dus heb ik mij gebasseerd op de informatie die Bozart zelf over de voorstelling gaf. 

Film: ‘Girl’ (Lukas Dhont)

Woensdag 23 oktober ben ik samen met Rania en Albina gaan kijken naar de film ‘Girl’ geregisseerd door Lukas Dhondt in het stadhuis van halle. De hoofdrol werd vertolkt door de 17-Jarige Viktor Polster.

De film gaat over de botsing tussen de wil en het lichaam. Het hoofdpersonage de 15-jarige Lara is namenlijk een trangendermeisje die zich in het begin van haar proces bevind. De film geeft dus weer hoe het voor iemand in de transitie is, welke emoties en gedachten hierbij komen kijken. Maar dit niet alleen, Lara heeft ook een grote passie namenlijk balletdansen. Omdat ze dit pas op latere leeftijd is begonnen is dit zeer belasted voor haar lichaam. Ze heeft er duidelijk wel ambitie voor want ze zit op een balletschool.  Er zijn dus maar twee dingen die Lara wilt worden: Prima ballerina en een vrouw. In beide gevallen zit haar mannenlichaam daarvoor in de weg. Het  probleem is dat het Lara allemaal niet snel genoeg gaat. Het moment dat zij een vrouwenlichaam zal hebben, laat zeker nog twee jaar op zich wachten en dat voelt voor de tiener als een eeuwigheid. Haar klasgenootjes konden vanaf hun 12de al hun borsten zien groeien en oefenen met spitzen. Voor de 15-jarige Lara begint dat allemaal nu pas en ze wil en moet hen in sneltreinvaart proberen bij te benen.

Girl gaat niet over de gebruikelijke transgenderfilmproblemen. Lara twijfelt namenlijk niet over haar transitie. Er hoeft evenmin iets te worden bevochten: haar liefhebbende vader en broertje maken nergens problemen van, de doktoren hebben het proces in gang gezet. Ze krijgt een kans op de balletacademie ze hoeft er in principe niets te verbergen. Girl gaat niet over discriminatie of pesterijen.

Het is niet minder dan een droomdebuut voor de 27-jarige Belgische regisseur Lukas Dhont. Zijn film won in Cannes vier prijzen, waaronder die voor beste debuut en beste acteur. Met het knappe, onnadrukkelijke script van Dhont en Angelo Tijssens, waarin geen woord te veel of te weinig is, is het aan acteur Victor Polster om Lara’s strijd tussen geduld en tienerhaast te tonen. en hij doet dat fenomenaal.

Kort samengevat vind ik de film dus echt een aanrader. Het verhaal van een transgendermeisje word op een speciale manier weergegeven. Andersdan anders wat deze film zeer bijzonder maakt!

Ineke Denayer

Gebaseerd op een recensie van https://www.volkskrant.nl/ Geraadpleegd op 25 november 2019

Serie: ‘Gevoel voor Tumor’  (Extra 3)

Een serie die een grote impact op mij heeft gehad was de serie ‘Gevoel voor Tumor’. Het gaat over de 25-jarige geneeskunde student Tristan Devriendt die ambieert voor een plaats op de afdeling Neurochirurgie. Zijn leven is helemaal in orde. Hij speelt met vrienden in een rugbyploeg en heeft veel succes bij de vrouwen al zijn dit meestal one-night stands of zeer kortstondige relaties. 

Wanneer hij tijdens het bijwonen van een operatie ineens een bloedneus krijgt wilt zijn professor Dr. Mercier dit wat verder onderzoeken. Dit is het moment dat het leven van Tristan volledig overhoop word gehaald. Hij blijkt zelf een agressieve kanker te hebben in zijn neus. Wat Tristan van toekomstig dokter tot zelf patient maakt. 

Vervolgens wordt zijn traject op een ongelofelijk magische en zeer realistische manier weergegeven => Zijn reactie & die van familie en vrienden, eerste chemo, eerste haaruitval, terugval, gevoelens, gedachten en gedragingen en nog zo veel meer. Dit alles word ook gecombineerd met mooie momenten en gebeurtenissen zoals dat hij zijn vriendin tegenkomt genaamd Hanne (voor de eerste keer een vaste relatie). Dit is tevens ook de kleindochter van Marcel Vanderjeugdt de man waar Tristan mee op de kamer ligt. Marcel heeft al enkele jaren een zeer agressieve hersentumor waar nog vrij weinig aan te doen is. Marcel en Tristan worden goede vrienden. Hij geeft Tristan veel tips hoe hij met de ziekte moet omgaan. 

Het mooiste moment uit de serie is en blijft voor mij het moment wanneer Tristan en Hanne hun eerste date hebben. Tristan zijn haar valt voor de eerste keer uit. Hij raakt helemaal overstuur en loopt weg. Hanne loopt hem achterna en samen gaan ze naar het tankstation waar Hanne werkt. Daar eten ze iets en sfeer is heel rustig en romantisch. Hanne pakt plots een scheermachine uit de rekken en samen gaan ze naar de toiletten. Vervolgens scheert ze al het haar van Tristan af. Er word helemaal niets gezegd het is vooral een zeer emotioneel moment. Tot Hanne er ineens een grap over maakt, beiden moeten ze er om lachen. Ik persoonlijk vond dit het mooiste moment van heel de serie. Het is zeer bijzonder om te zien hoe ze aan deze gebeurtenis toch een humoristische touch hebben gegeven. 

Ik vond het een ongeloofelijk speciale en magische serie. Het is dan ook zeker een aanrader!

Ineke Denayer

Film: ‘De helaasheid der dingen’ (Extra 2)

De helaasheid der dingen is een film dat ik al minstens 10 keer heb gekeken. De eerste keer toen ik ongeveer 8 jaar oud was en sindsdien meerdere keren per jaar. Doorheen de jaren heen is het echt mijn guilty pleausure geworden. Enkele weken geleden kon ik het toch weer niet laten om hem nog eens op te zetten. Want jaja ik heb hem op DVD uiteraard! Als ik de film in 3 woorden zou moeten omschrijven zouden dat de woorden: Marginaal, degoutant en alcohol zijn vooral heel veel alcohol. Andere thema’s die ook aanbod komen zijn  sigaretten, vrouwen en spijbelen maar ook enkele zwaardere thema’s zoals  verslaving, criminaliteit, ziekte en de dood. 

Ik vind het geweldig dat de reggiseur Felix Van Groeningen ooit heeft bedacht het boek van Dimitri Verhulst te verfilmen. Het was dan ook een groot succes en sindsdien is hij een bekend gezicht geworden binnen nederlandstalige regiseurs. Al kan ik ook wel begrijpen dat de film voor de eerste keer choquerend kan overkomen en je voor dit soort films moet openstaan. Ik weet namenlijk nog wel dat ik er als mijn 8 jarige-zelf wel eventjes door de film was aangedaan. 

Het is een perfecte film om te kijken als je eventjes aan niets wilt denken. Je komt terecht in de ene vreemde passage na de andere. Dit zorgt ervoor dat de film je nooit zal vervelen.  De film is niet moeilijk om te volgen. Al is het soort dialect wat ze gebruiken uit het fictieve plaatsje Reetveerdegem wel wat moeilijker te verstaan. Maar geen probleem met je ondertiteling aan komt alles goed. Ik vind het dus zeker een aanrader dat iedereen wel één keer in zijn leven zou moeten hebben gezien! 

Ineke Denayer

Boek: ‘Het meisje in het bos’ (extra 1)

Ik heb het boek “Het meisje in het bos“ gelezen, geschreven door de auteur Kate Hamer. Het is al het tweede boek dat ik van deze auteur heb gelezen. Het genre van het boek is een thriller. Dit is één van mijn favoriete genres. Ik word in dit bepaald genre ook veel sneller meegenomen in het verhaal. Enkele thema’s die aan bod komen zijn onder andere de dood, eenzaamheid, doorzettingsvermogen, geweld en liefde. Veel van de gebeurtenissen en thema’s die aanbod komen liggen ver van mijn eigen leefwereld (geweld, armoede,...) . Maar ondanks dit had ik geen moeite om mezelf in te leven in het hoofdpersonage en haar gevoelens te begrijpen.

Voor ik het boek begon te lezen  hoopte ik dat het mij net zo hard zou charmeren, intrigeren als in het eerste boek dat ik van deze schrijfster las. Toen ik het eenmaal begon te lezen merkte ik meteen dat het geen gemakkelijk boek zou worden. De personages worden in het begin niet voldoende uitgelegd en er worden passages uit het verleden verteld waardoor het eerst moeilijk is om alles te begrijpen en te volgen. Naarmate het boek vordert is dit geen probleem meer.

De manier waarop de auteur woordenschat gebruikt en bepaalde emoties uitdrukt is op een zeer mooie en bijzondere wijze naar voor gebracht. Uiteindelijk vind ik het dus zeker een tof en speciaal boek en zou ik het iedereen ook aanraden. Ik ben me er wel van bewust dat je van dit genre moet houden en er voor moet open staan. Alvast veel leesplezier!

Ineke Denayer