"bi' sefer bile öpmedi aşk ile, sorun tabi bende çakma çoraplarım ve de..."

"Arkamdan konuştuklarını, beni sevmediklerini, benden nefret ettiklerini duydum. Ama şöyle bir şey var ki; bi başkasından duymak var, bide kendi kulaklarınla duymak var. En acısı da ne biliyor musun, ben kendi kulaklarımla duydum."

"...Benimki can çekişip ölmemek, her gün senden gidip dönmemek..."

"Bir derdim var, tutamıyorum içimde. Ama anlatacak kimsem de yok. Göz yaşlarımla birlikte akıtıyorum içimdekileri. Damla damla işliyorum pembe günlüğüme. Elimde ne kalem ne mürekkep var. Sayfaların hiç birinde bir çizik dahi yok. Ama tüm günlük benim derdimle dolu. Tüm defter göz yaşlarımla dolu."

'Dokunsam ağlayacaksın' diyorsun. O zaman dokunmaki ağlamayayım.

...Geçiyor bi ömür düşüne düşüne...

-Öldürdüm mü çiçeğimi?

-Öldürdün.

-Yaşatamadım mı?

-Yaşatamadın.

Ben çok yoruldum yalan söylemekten, iyi olmadığım halde iyiyim demekten.

Laf yetiştirmekten kendini yetiştirmeyi unutmuş insanlar var.

"...Ben, yağmurları durdururum

Kopamıyorum nedense senden

Gel, güneşini al yanında

Sol yanımda sen bi' tarafım engel, ben..."

"Misafir çocuğu gibiydin,

Geldin, dağıttın, gittin..."

Kişiye ayna tutan şeydir bakış; onu bütünleyen, tam olduğunu hissettiren şey.

Kimse ölüme içerden tanıklık edemez; sesin yok oluşunun sesi yoktur.

Kalp midir insana sev diyen, yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi nedir sevmek? Bir muma ateş olmak mı, yanan ateşe dokunmak mı?

Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş, ama sen gitme ben cahil kalayım.

"Bir olmayı becerdik biz olmayı beceremedik..."