“Dışardan bakınca belli olmayan zor şeyler yaşadım. Kendime bile açıklayamadığım şeyleri kimseye hissettirmedim. Zaten pek hâlimden anlayan da yoktu. İçimde yaşayıp bitirmeye o kadar alıştım ki gece yanlışlarımla astığım kendimi sabah umutlarımla sarılmaktan hiç çekinmedim.”
SEVİLMEDİM YA. BİLDİĞİN SABAHLARA KADAR ÇABALADIM, UYKU UYUMADIM, HEP BİR ÇÖZÜM BULMAYA, ANLAYIŞLI OLMAYA ÇABA GÖSTERDİM. NE YAPARSAM YAPAYIM KİMSE TARAFINDAN SEVİLMEDİM. DEĞER VERMEK, ÇABALAMAK, ÖNCELİK OLDUĞUNU HİSSETTİRMEK. BUNLARIN HEPSİ BANA KOCAMAN YALNIZLIK OLDU