Seneler sonra tekrar buraya dönüşümü yeni bir kırıklık ile kutluyorum. Bugüne kadar hiç kırılmamışım meğer, gönlümce kucaklayamadığım mutluluklar ile dolu yüreğim.Yaşayamadığım hisler,bilmediğim duygular ile dopdolu 27 yıl.Emeği geçen herkese gerçekten teşekkür ediyorum .Bambaşka bir Beyza oldum :)

Gece 01:26..

Bir yola çıkmışım,sonunda ne olduğunu bilmeden yürümüşüm yürümüşüm .sonra hafif bir ışık görmüşüm , daha hızlı yürümüşüm ,koşmuşum ,çok koşmuşum,o ışığa ulaşmak için canımı ortaya koyacak kadar koşmuşum,çaba göstermişim ,yolda canımı acıtanla kulak asmamışım.sonra ışık kaybolmuş,ben kalmışım öylece .

Gidişinin hissettirdikleri..

Ona yazamıyorum ,buraya yazayım.İyi geceler💚

Onun avuçlarına bıraktığım öpücüklerle benim avuçlarımı kesti,kanattı.Yaktığı sigaraları yüreğimde söndürdü.Kötü bir adam seviyorum ben.Ve beni hiç sevmeyecek bir adam seviyorum .

Avuç içlerine sayısız öpücük bırakıyorum.Gözlerine milyonlarca bakışımı bırakıyorum.Bu şehirden çok uzakta olan kalbimi sana bırakarak devam ediyorum.Seni hep aşık olduğum halinle hatırlayacağım.

Sana söyleyemediğim için buraya yazıyorum iyi geceler -23:56

Veda etmeyiz,edemeyiz diye düşünmüştüm ben.Ediliyormuş.Yaşanan güzel günlere teşekkür etmeceğim,ayrılığın teşekkürü olmaz benim yüreğimde,çektiğim acısı olur,yaşadığım kahrı olur,ve yaşayamadığım mutlulukları olur,teşekkür edemem sevdiğim , şairin söylediği gibi ‘kafam almıyor vedanı’

Hoşçakal yeşil kalbim 💚

Kendi mutsuzluğumu ben yarattım,canımı yakanların bir suçu olmadığını düşünüyorum artık.Bıçağı onlara ben verdim,sırtımı tercih edeceklerini bilmeden..

Bazı şeyler ‘ senin iyiliğin için’ adı altında yapılır. Ama iyilik dışında her şeyi yaşatır :)

Yalnız olacağımı bildiğim kalabalıkları içine itiliyorum zorla. İtiraz bile edemiyorum. Özgür olması için kendimden vazgeçtiğim ruhumu, daha kalın parmaklıkları olan bir kafese hapsediyorlar. Durun, bile diyemiyorum. Ne diyeceğimi bilemiyorum, ne anlatacağımı bilemiyorum. Boş bakışlar oturuyor yüzüme, kurtulamıyorum.

Hayattan bir şeyler öğrenmeye devam ediyorum.Eskiden şaşırırdım.Bazen üzülürdüm.Beklemediğim insanlardan beklemediğim olaylar görürdüm.Şimdi hiç bir şeye şaşırmıyorum.Hiç bir şeye üzülmüyorum.Her insandan her olayı bekliyorum.Ve hemen Sezen Aksu’dan Küçüğüm şarkısını mırıldanıyorum..

-Ne kadar az yol almışım, ne kadar az yolun başındaymışım meğer -

Bitmek bilmeyen kâbuslar,zihni yoran düşünceler,her gün bı başkası bozulan dostluklar, gittikçe artan aile problemleri,dinmek bilmeyen gözyaşları ve hepsinin ardında çaresizce çabalayan sen..

Bir adam sevdim,beni kendi yaktığı alevlerin içine attı

Bir adam sevdim,beni ona sunduğum aşk denizinde boğdu.

Bir adam sevdim,beni kendi yüreğimle yaraladı.

Ve bir adam sevdim,bir daha kimseyi sevemedim.

Buraya çok acı,çok üzücü,belki de kendimi rezil rüsva edeceğim hislerimi yazacağım.Hiç biriniz beni tanımıyorsunuz zaten.Alay etseniz de üzülmem .Bari buraya yazayım içimden çıksın.

Şu an ben bunları yazarken yağmur yağıyor.Yayladayım,ağaçların arasında.Yağmur sesi ,kuş sesi,ağaçlar,gökyüzü ve ben.Gönül isterdi ki bu güzel ortamda aşk’a dair yazılar yazayım.Sizde diyeceksiniz ki başımıza Cemal Süreya kesilme Beyza anlat :)

Önceki yazılarımda az çok belirtmiştim.Bazen kendimi yerde ki çöpten bile daha değersiz hissediyorum.Hayatımdan asla çıkaramadığım iki insan tarafından aşağılandığımı hissediyorum.Hayatta hiçbir şeyi başaramayan,hiç bir şeyden anlamayan,diğer insanlardan daha düşük seviyede olan,kalitesiz ,vizyonsuz bir Beyza.Evet bana bunu hissettirdiler ve ben bunu istemeden kabullendim.Öyle değilim aslında.Kendimi seviyorum.Mutluyum,insanlarla anlaşabilirim,enerjik ve güler yüzlüyüm.Ama bana açtıkları bu savaşta o Beyza’yı kaybediyor gibiyim.Dün onlarla beraber kalabalık bir ortamdaydık.Yerin dibine girip kaybolmak istedim .Gökyüzü beni alıp götürseydi,felaketlere karışsaydım da yine de onların o bakışlarına maruz kalmasaydım.İnsanlar benimle konuşurken hep bana baktılar.Anlattıklarımın altında ezildim .Ben neyim ? Ben kimim ? Diye sorguladım.Yerde ki böcek bile bu dünyaya daha çok şey katmıştır diye düşündüm .24 yaşındayım ve bu hissettiklerim tüm benliğimi ele geçiriyor.Kurtulacağım , çünkü insanlardan kaçarak devam edemem.Kendimi kanıtlayacağım o ikisine.Ama öyle ama böyle.Bu savaşı ben kazanıcam.Boş yaptın Beyza diyorsanız teşekkürler :) Behlül kaçar 🤚🏻

Söz verdim gözlerine,tüm şiirleri onlara yazacağım.

Söz verdim gülüşüne,tüm bakışlarımı ona harcayacağım.

Söz verdim yüreğine,tüm ömrümü ona adayacağım.

Söz sevgilim bir gün ruhlarımızı buluşturacağım.

Düşüncelerim sustu. Korkunç bir olay. Beni düşünmekten alıkoyan şey neydi ? içime attıklarım mı ? Kafamın içinde ki çığlıklar mı ? Gürültüsüz haykırışlarım belki de. O kadar çok monolog yaptım ki, artık susmam gerekti. İnsan yaralarını, yaralarında ki her hikayeyi, her acıyı saklamayı öğreniyor. Saklayınca ne oluyor sanki, saklamayacaksın aslında. Bağıra bağıra söyleyeceksin kaburgalarının arasına sıkışan acıyı. Ben burdan yaralandım ey ahalii diyeceksin. Alem yara görsün. Ah benim bahtsız kendim saklama gırtlağına saplanan ağrılarını. Sen yaralarınla daha güçlüsün.

Sen denizindeyim, yosunlar sen,kayalar sen,balıklar sen,su sen. O kadar çok sensin ki ,senin içinde boğuluyorum. Ve sevgilim... ölmek bile şimdi daha tatlı

ruhumda ki o ince yorgunluğu, yüreğimde ki kırıklığı, gözlerimde ki mutsuzluğu tahminen ne zaman onarırsın Tanrım ?

Alevler öyle büyük ki , insanlar korkup kaçıyor. Cayır cayır yandığını görüyorlar aslında . Hiç kimse söndürmeye çalışmıyor .Çok garip değil mi ? Hatta yandığını görenler alevleri daha da büyütmek için çaba harcıyorlar . Yanıyor madem bizimde bi katkımız olsun diyorlar . Zevk alıyorlar adeta bu yangını izlemekten . Gözlerinde alev parçaları parlıyor . Yangın öyle büyük ki izlemekten alamıyorlar kendilerini .Evet bu yangın bu insanlara zevk veriyor çünkü bu tarif ettiğim insanlar benim çevrem, alevlerin olduğu yangın yeri ise yüreğim .