#vriendenclub
Text
Pogingen iets van het leven te maken / Hendrik Groen
Hendrik Groen is 83-en-een-kwart jaar oud als hij zijn dagboek begint. Hij zit in een bejaardenhuis en wil een uitlaatklep om geen ouwe zeurpiet te worden. Gelukkig heeft hij naast het dagboek ook zijn onbehouwen en rebelse vriend Evert. Kort na de aankomst van nieuwe bewoonster Eefje wordt besloten tot het oprichten van een clubje van gelijkgestemde mensen, Omanido 'oud maar niet dood', om leuke uitjes met elkaar te organiseren. Het wordt een hechte vriendenclub, die lief en leed deelt.
Donderdag 13 juni
Soms bemerk ik bij mijn medebewoners een licht vijandige houding. Ik weet dat er met regelmaat gesproken wordt over ons clubje. 'Uitslovers' zijn we. 'Ondankbaar' dat we alles wat er wordt aangeboden aan vermaak te min vinden.
'Kapsones' hebben we ook.
Bij sommigen gaat de teleurstelling dat ze niet mee mogen doen over in afgunst en nijd. Afgunst en nijd die hier alle tijd hebben om wortel te schieten.
Onderschat nooit de haatdragenden, de intriganten en kwaadsprekers. Zij bestoken de milde of onverschillige of onwetende medebewoners met opmerkelijke hardnekkigheid. De aanleiding is meestal klein maar de gevolgen op lange termijn mogen er zijn: minachting, onbegrip en haat. Als iemand de hele dag niets van belang om handen heeft, worden kleine dingen groot. De tijd van een mens moet gevuld, de aandacht moet ergens op worden gericht. Nare karaktertrekjes zoeken een uitweg. In tegenstelling tot wat je misschien zou mogen verwachten, wordt de kleingeestigheid groter en de ruimdenkendheid kleiner met het stijgen der jaren. Oud en wijs is eerder uitzondering dan regel.
Ik voel nu soms spanning. Er wordt gekucht als ik in aantocht ben. Gesprekken vallen stil. Blikken worden gewisseld.
Ik had het er met Edward en Graeme over vanmorgen bij de koffie, toen onze tafel opmerkelijk leeg bleef. Zij voelen het soms ook. Het is niet prettig, maar we kunnen niet anders dan het op de koop toe nemen.
Natuurlijk had ik jaren geleden al over dit boek gehoord, en ik heb ook wel eens iets van de tv-serie gezien, maar ik had tot nu toe niks gelezen. Misschien ook een kwestie van leeftijd :) Terecht dat er destijds veel over werd geschreven, want het is een heel lezenswaardig boek. Er wordt vaker dan ik had verwacht verwezen naar actuele gebeurtenissen -- uit 2013-2014, toen het boek verscheen; daarvan weet je nu hoe dat verder is afgelopen, en of de soep zo heet is gegeten als-ie werd opgediend. Het afschaffen van de 'gewone' bejaardenhuizen is in elk geval doorgezet: zulke nog kwieke 80-plussers als Hendrik kunnen daar nu niet meer terecht.
0 notes
Text
Een blauwdruk voor het vrije leven
Sommige mensen denken dat je pas echt vrij kunt zijn als je alleen bent. Altijd de onverstoorbare sfinx uithangen schijnt ook bij te dragen aan een aura van autonome onkwetsbaarheid. Tegenwoordig is het verder in de mode om vrijheid te verwarren met het publicitair pijnigen van de medemens en daar applaus voor krijgen.
Het bovenstaande lijkt me allemaal toegestaan, tot op zekere hoogte, maar de alternatieven die ik mensen zie belijden vind ik interessanter. Ook buiten het web opereren burgers in cellen en netwerken die ze alle vrijheid en expressie gunnen en waarborgen. Groepen en subculturen kunnen elkaar overlappen, van tijdelijke aard zijn of een toevluchtsoord zijn voor lone wolfs met overlappende interesses.
Ik heb sterk de indruk dat de overheid daar niet veel over te zeggen heeft. Die anonieme olifant met verstrekkende bevoegdheden wordt allang niet meer door eenieder op voorhand vertrouwd, maar komt niet zelden wel het huis bezetten om daar redeloos de lakens uit te delen.
Ik maakte een tijd mee dat de gezagsdragers en een maatschappelijke elite waar ze deels of helemaal uit afstamden misschien niet allemaal even onkreukbaar waren, maar wel als vanzelfsprekend het algemeen belang dienden en niet alleen hun eigen vriendenclub.
Ik ervoer het nooit zelf, maar sommige levensslang gestraften schijnen een volmaakt gevoel van vrijheid te kennen. Tussen hun oren, wil dat zeggen. Weer anderen lijken geboden vrijheden minder goed aan te kunnen. Dan zijn het dogma en de totalitaire blauwdruk verleidelijke alternatieven. Er is denk ik niet zoveel verschil tussen de martelaar en de voetbalheld. Beiden wanen zich winnaars, altijd ook door velen gehaat. Zo relatief is vrijheid.
De onvermijdelijke keuzestress die dit genereert zie ik opgelost worden met strategieen als cherry picking en het exploiteren en etaleren van meerdere talenten tegelijk. Twee banen hebben van een totaal ander karakter is heel gewoon, er daarnaast een goedlopend bedrijf runnen ook. Hier en nu-gedrag uit de categorie nu bestellen straks bezorgd lijkt me dan onvermijdelijk, al was het maar uit tijdgebrek.
In Nederland werpt afgedwongen vrijheidsdrang al heel lang vruchten af. De meeste Nederlanders zijn dik tevreden over hun levens. Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste ter wereld. Er kan hier al heel lang heel veel. Baruch Spinoza werd in de 17e eeuw uit Amsterdam verbannen en verketterd omdat hij schreef dat god de natuur is. Maar vrienden bezorgden hem wel een huisje in Haarlem en regelden dat zijn boeken in Antwerpen vrijelijk gepubliceerd mochten worden.
In zo´n land woon ik nog steeds graag. Decennia geleden al wees de Iraanse immigrant en rechtsfilosoof Afshin Ellian me op de voortreffelijkheid van onze eigen Grondwet. Die vond ik nogal vanzelfsprekend, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik heb geen statistieken opgevraagd bij de Verenigde Naties, maar ik denk dat zeker 90% van alle aardbewoners het minder getroffen heeft, en niet alleen met hun wetboeken.
De brandende kwesties in Nederland, van stikstof tot woningnood, vallen in het niet bij de uitdagingen van de modale Russische burger of de oorspronkelijke bewoners van het Amazonegebied. Ik denk dat veel Nederlanders dat heus wel weten. Daarom klagen en schelden ze misschien wel zo graag.
Dat getuigt van een decadente levenshouding, maar ook wel van het besef dat vrijheid heel erg lekker is. Misschien ook daarom schijnt Nederland hevig in trek te zijn bij pak hem beet Afrikaanse jongeren en mensensmokkelaars uit China. Ook met een beperkte hoeveelheid verbeelding aan de macht kan dat complimenteus bedoeld zijn.
Foto Derek Ridgers.
0 notes
Photo
I’ve been so occupied playing with my MSX stuff that I forgot to post this little update!
Last saturday I went to the MVM (MSX Vriendenclub Mariënberg) MSX gathering/auction! This was my first time visiting, but they were friendly enough to let me borrow an NMS8250 and monitor so I could play around while there, so I only had to bring the cartridges I needed.
The auction was pretty interesting. There were lots of cool bits of hardware available, like a Philips Music Module, an original FMPac cartridge, and of course a fair amount of MSX machines (mainly Philips and a few Sony ones) and boxes of floppies and books.
Bidding was pretty heated. All items started at 1 euro, but it didn’t take long for most of them to go up very high. I bid on a few items, but ultimately they went over the price I was willing to pay for them.
In the end I did end up winning the beautiful slotexpander pictured above, so I’m fairly happy with that, and gives me more room for expansion.
Apart from the annual auction there wasn’t much action going on (apart from watching some demos and playing one or two short games ^^), but the general vibe was very friendly and welcoming, so even if it’s a two-and-a-half hour journey to get there, I’m sure to return in the future!
57 notes
·
View notes
Photo
Filosloof - Maja van Hal -2003
Museum voor Moderne Kunst in Arnhem
Huishouden
,,In de jaren zestig heb ik beeldjes gemaakt van een stofzuigende vrouw, een vrouw die de was ophangt en één die staat te strijken. Het was commentaar op mijn eigen leven’’, vertelde Maja van Hall destijds. ,,Ik had jarenlang op academies gezeten, maar als jonge moeder ging een groot deel van mijn tijd op aan het huishouden. Ik stond maar te sloven.’’ Later maakte ze deze uitvergrote versie in knallend blauw.
Speciaal voor Museum Noordwijk is nu met behulp van de bestaande mal een nieuwe versie van het beeld gegoten. ,,Natuurlijk weer in die blauwe kleur’’, zegt Dorine Holman namens de vrienden van het museum. Het beeld is 1.80 meter hoog en drie meter lang.
Definitief
Het is vanmiddag officieel overgedragen aan het museum, waar de komende maanden nog een expositie met werk van Maja van Hall is te zien. ,,De vrienden stonden ook aan de basis van het idee om een tentoonstelling aan haar te wijden. Maja woont al heel lang in Noordwijk, maar had nog nooit in haar woonplaats geëxposeerd. Het leek ons als vriendenclub mooi als een van haar beelden definitief kon blijven.’’
De keuze viel op de ’Filosloof’. ,,Toch een iconisch beeld’’, vindt Dorine Holman. ,,Uit feministische overwegingen gemaakt. Voor Museum Noordwijk is het misschien atypisch. Er is hier weinig moderne kunst en zeker niet in zo’n opvallende kleur.’’
Blikvanger
Met behulp van de gemeente en een aantal particuliere schenkers wisten de vrienden de benodigde 25.000 euro bij elkaar te harken. Voor dat geld is ook een informatiezuil geplaatst. ,,Het is een echte blikvanger’’, zegt Holman. ,,Het beeld staat in de tuin aan de zijkant. We hopen daarmee meer wandelaars op de Parallel Boulevard naar het museum te trekken.’’
https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20180926_55948014?utm_source=google&utm_medium=organic
https://www.vpro.nl/speel~WO_VPRO_16325870~s01e06-met-hedy-d-ancona-naakt-op-een-kleedje~.html
Het werk leerde ik kennen via de podcast.
0 notes
Photo
3dpen. De vriendenclub van #winniethepooh breidt uit.Winnie heeft nu al #Knorretje en #Iejoor. Wie wordt het volgende vriendje? Volg ons om mee te stappen in dit creatief avontuur. pen: Myriwell advanced Filament: 3d kordo #3d #3dpenart #3dprinting #art #iejoor #winnie #pooh #poohbear #design #blue #filament @3dkordo @myriwell3dprintingpen #crearied #workshops #howto #ontweep #creator #sculpture #figurine #3dmodel #handmade #madeinbrugge #creabelle #creabellecreations #creabelleworkshops #printservice #beeldenmaker #disney https://www.instagram.com/p/CHC27V_LbqX/?igshid=16p3v0xwd0s5j
#winniethepooh#knorretje#iejoor#3d#3dpenart#3dprinting#art#winnie#pooh#poohbear#design#blue#filament#crearied#workshops#howto#ontweep#creator#sculpture#figurine#3dmodel#handmade#madeinbrugge#creabelle#creabellecreations#creabelleworkshops#printservice#beeldenmaker#disney
0 notes
Text
INTERVIEW VERA
“Hij was mijn vader maar ook mijn docent, een geliefd docent. Hij gaf met veel humor les, leefde voor zijn vak en nam de klas dan ook meermaals mee op reis naar zijn geliefde Engeland”
“Als ik hem voor me haal zie ik hem voor de klas staan maar ook zie ik hem op zondag in de huiskamer waarin hij muziek draaide en pijp rookte. Voornamelijk jazz maar ook klassiek”
“Hij was altijd in netjes gekleed, of hij nou voor de klas stond of zondag thuis was. Ik kan mezelf herinneren dat er geverfd moest worden in het huis en dat hij weigerde iets anders aan te trekken dan een pak. Dus stond hij in een pak van velour zijn eigen huis te schilderen”
“Hij las heel erg veel, kennis vergaren en vervolgens die kennis delen en overdragen aan anderen was zijn passie. Hij las alles in het Engels. Engelse schrijvers zoals shakespeare waren zijn favoriet”
“De belangrijkste waarde die ik van hem heb meegekregen is (de drang om) te blijven ontwikkelen (op cultureel gebied). Hij heeft ons nooit verplicht maar wel altijd gestimuleerd om dat te doen”
“Engeland was echt zijn land. We gingen er altijd op vakantie. Ik denk dat hij ontzettend graag een Engelsman wilde zijn. Hij was heel punctueel, netjes en rechtlijnig. Dat vond hij in die engelse manier van doen. Als we er waren kon hij het woord doen en vaak waren mensen dan verbaasd als ze erachter kwamen dat hij geen Engelsman was. Dat was het grootste compliment wat hij kon krijgen”
“Ik denk ook dat die engelse manier van doen een manier was om ervoor te zorgen dat mensen niets over hem konden zeggen, met name zijn leerlingen. Op die manier ben je een man met klasse, een man op z’n best en was niet iemand die graag zijn gebreken of zwakte liet zien”
“Hij droeg ten alle tijden een schotse stropdas met bijpassende sokken. Hij kende alle ‘clans’ waarop de sokken gebaseerd waren en daarbij altijd brokes als schoenen. Echte brokes uit Engeland, van de namaak schoenen in Nederland moest hij niets hebben. Nooit droeg hij een pak, altijd een pantalon met een anders gekleurde blazer en overhemd”
Hij was ook heel perfectionistisch in het ordenen van dingen zoals bijvoorbeeld zijn kleding. Dat komt ook vanuit die engelse “dandy” lifestyle die hij graag aannam.
“ik heb mijn vader zelden tot nooit boos op een van ons gezien”
“Hij had een vriendenclub waar boeken en gedichten werden besproken. Ook weer zijn liefde voor Engeland is begonnen bij het lezen van bepaalde literatuur.”
“Hij is ontzettend introvert. Bepaalde emoties heeft hij altijd weggestopt en nooit laten zien. Hij is tijdens de oorlog twee keer opgepakt tijdens een razzia en heeft in vught gezeten. Toen hij op een manier toch weer naar huis kon heeft hij een week alleen op zijn kamer gezeten weet ik. Hij zocht dan afleiding in het lezen. Hij heeft met ons verder nooit een woord over de oorlog gesproken”
“Hij was een hele goede vader zonder dat ik veel woorden met hem wisselden. Hij gaf me een schouderklopje op de momenten dat ik het nodig had”
“Hij heeft het uitbundige en extraverte van mijn moeder nodig gehad. Anders zouden er te weinig mensen over de vloer zijn gekomen. Maar als er dan eenmaal mensen waren kon hij het wel erg naar z’n zin hebben. Het was dus niet zo dat hij niet sociaal was”
Hij was niet materialistisch maar wilde wel graag kwaliteit als hij iets kocht, was zuinig op z’n spullen en ordende alles netjes.
0 notes
Text
Motorische Demodagen VC De Krum afgelast
Vriendenclub De Krum heeft de 21e editie van de Motorische Demo-Dagen afgelast.
0 notes
Photo
Oude vriendenclub, way back, supergoeie tijd https://www.instagram.com/p/B9zPhuil25o/?igshid=1x66t3tfv37x5
0 notes
Text
De eetclub
Download :
De eetclub
More Book at:
Zaqist Book
De eetclub by Saskia Noort
Evert Struyck, gelukkig getrouwd, vader van twee kinderen en succesvol zakenman, drogeert op een koude winternacht zijn vrouw en kinderen, drinkt een fles wodka leeg en steekt vervolgens zijn huis in brand. Zijn vrouw Babette en hun kinderen weten ternauwernood te ontsnappen, hijzelf komt te overlijden.
Hun vriendenclub is geschokt en verbijsterd. Maar wanneer hun vriendin Karin Babette en haar kinderen opvangt, komt zij spoedig tot de ontdekking dat de onderlinge vriendschappen binnen hun eetclub niet zo onvoorwaardelijk zijn als ze eerst leken. Wanneer andere vriendinnen bij onwaarschijnlijke ongelukken betrokken raken, wordt langzaam maar zeker duidelijk dat er meerdere personen zijn die belang hebben gehad bij de dood van Evert.
Download :
De eetclub
More Book at:
Zaqist Book
0 notes
Text
WEEK 30
DE FEITEN
dag 204: San Clemente - Long Beach (90 km, totaal 9589 km)
Na een warm afscheid van Richard en Han gaan we op weg naar Long Beach. Het is een leuke route vandaag. Omdat het zondag is, is er veel drukte op het fietspad en op het strand. Amerikanen gaan graag naar het strand en pakken het dan groots aan: vette koelboxen, veel stoelen, tenten, parasols en alles daartussen. En nooit met z'n tweetjes, maar met de hele familie, vriendenclub etc. Daarbij wordt er veel gesport: er zijn op het strand enorm veel beachvolleyvelden, er wordt gevoetbald, gefrisbeed en getraind op het strand.
We rijden vandaag ook door Laguna Beach en weten dat die avond “America First” een rally heeft gepland. Met de beelden van Charlottessville in onze gedachten verwachten we een gespannen Laguna Beach. Maar niets is minder waar als we er doorheen rijden: geen politie, geen extreme lui, alleen toeristen. Er waren die avond 2500 mensen op komen dagen waarvan er meer tegen-protesteerders waren dan extreem rechtsen.
's avonds zetten we onze tent op in de tuin bij Kelly & David.
dag 205: Long Beach - Las Vegas (0 km)
We kunnen lekker rustig aan doen, omdat onze vlucht naar las Vegas pas om 2 uur vertrekt. Kellie is zo aardig ons naar het vliegveld te brengen. Op het vliegveld in Las Vegas pakken we de bus die ons op een kilometer van ons hotel dropt, waarna we een stukje in de hitte moeten lopen naar ons onderkomen. Niet zo'n hotelkolos zoals er veel zijn in Vegas, maar een lekker degelijk motel met een prima kamer en uitstekende airco. Uiteraard gaan we naar de Strip om ons te verbazen over de gekkigheid.
Vandaag is er ook een totale zonsverduistering. Wij zijn niet op de goede plek, maar kunnen ’s middags toch een deel van de verduistering zien als David iets met een verrekijker en een stuk karton doet.
dag 206-207: Las Vegas (0 km)
We hebben geen show geboekt, maar wel genoten van het uitgaansleven. De ene avond de pianobar, de andere een heerlijke karaoketent direct tegenover ons motel. Bob wil eigenlijk best iets zingen, maar besluit toch maar om het niet te doen. Ach, gewoon luisteren met een biertje is ook prima, natuurlijk.
Natuurlijk gokken we ook! We beginnen klein met een bedrag van 5 dollar op een 1 ct slotmachine. Daar zijn we best wel even zoet mee, maar het levert ons niets op (behalve wat bonnetjes voor een gratis biertje). Later proberen we het nog een keer, met iets meer geld in een wat andere setting maar al gauw blijkt dat we allebei (Bob meer dan ik) te krenterig zijn om fors te investeren. Maar het was leuk om mee te maken.
dag 208: Las Vegas - Long Beach (0 km)
Na een voorspoedige reis naar Long Beach haalt Kellie ons op van het vliegveld (wat een schat), zetten we de tent nog een keer in haar tuin op en fietsen we samen met Kellie naar een buurtfeest ter gelegenheid van de nieuwe Michelle Obama-bibliotheek waar het thema 'opera' centraal staat. Geweldig!
dag 209: Long Beach - Santa Ana (75 km, totaal 9664 km)
Na wat wikken en wegen hebben we een paar dagen geleden besloten gebruik te maken van het aanbod van Margie en Robert (een paar weken geleden onderweg ontmoet) om bij hen te overnachten. Een prima dagtocht die voor een groot deel langs de Santa Ana rivier gaat en geflankeerd wordt door tentjes en winkelwagentjes van daklozen. Wat een tegenstelling als we aankomen bij Margie & Robert: een prachtig huis met zwembad bovenop een heuvel (een stevig klimmetje). Wat een gastvrijheid weer en wat een gelukkige mensen zijn wij dat we dit allemaal mogen beleven.
dag 210: Santa Ana - Long Beach (72 km, totaal 9736 km)
Al om 7.15 zitten we weer op de fiets. Margie en Robert gaan zelf op vakantie en ze moeten een vroege vlucht halen. Geen enkel probleem voor ons. Op ons gemak rijden we terug naar Long Beach naar onze laatste Warmshowers hosts, Ken en Kenny, die een heerlijke maaltijd voor ons bereiden. Dat een van hun pitbull-achtige honden steeds aan onze benen likt, is even wennen, maar daar komen we gelukkig snel overheen.
2 notes
·
View notes
Text
@ nestafval: @DirkVerhofstadt @gva Containerbegrippen als ‘communisme’ zijn vooral voor zij die niet langer willen/durven zelfstandig denken. Das ook jouw recht, maar maak je vriendenclub dan niet zo belachelijk door je nog steeds als een onderdeel van een denktank te verslijten! (2/3)
Containerbegrippen als ‘communisme’ zijn vooral voor zij die niet langer willen/durven zelfstandig denken. Das ook jouw recht, maar maak je vriendenclub dan niet zo belachelijk door je nog steeds als een onderdeel van een denktank te verslijten! (2/3)
— Nest (@nestafval) October 1, 2018
0 notes
Text
[:nl]Vier Vrienden - Goodwood Members Meeting 2017[:en]Four Friends - Goodwood Members Meeting 2017[:]
[:nl]Vier Vrienden – Goodwood Members Meeting 2017[:en]Four Friends – Goodwood Members Meeting 2017[:]
[:nl]
De Goodwood Road Racing Club, niet zomaar de eerste de beste vriendenclub. Robbert Moree ging voor ons naar de Members Meeting en ontmoette daar vier intrigerende heren.
Maak kennis met John, James, Peter en Peter. Vier vrienden uit Surbiton, ooit, in de tijd dat het nog niet volledig was opgeslokt door Greater London, een suburb ten zuiden van de hoofdstad. Dit is de plaats waar de vier…
View On WordPress
1 note
·
View note
Audio
#NowPlaying De Pianoman van Oeteldonksche Vriendenclub van Elluf
1 note
·
View note
Text
Vriendenclub gaat weer voor drie dagen Aemstie Alive
Vriendenclub gaat weer voor drie dagen Aemstie Alive: BURGH-HAAMSTEDE - Praatje pot aan de bar bij soos Big S in Burgh-Haamstede. ‘Goh, het zou leuk zijn om hier eens iets groots te organiseren. Laten we de Stones komen’. http://dlvr.it/N5KkcN
0 notes
Link
Lambertus Johannes Bot (1897-1988). Nació el 28 de mayo de 1897 en Amsterdam, Holanda Septentrional, (Países Bajos), y murió el 6 de diciembre de 1988 en La Haya, Holanda Meridional, (Países Bajos).
Fue un antimilitarista, político, presidente holandés de varias organizaciones y anarquista. [1]
A la edad de trece años, Lambertus Johannes Bot comenzó un aprendizaje como herrero porque sus padres no tenían los medios financieros para dejarlo estudiar en una escuela de formación de docentes (kweekschool). Debido a su comportamiento desafiante, Bot fue golpeado por su empleador durante su aprendizaje, con lo cual renunció a su trabajo y trabajó con su hermano en la industria de la construcción para aprender la profesión de carpintería.
Alrededor de 1923 dirigió, entre otras cosas, un intercambio de libros por correo para mejorar sus bajos salarios semanales de 20 florines.
En 1929 fundó un negocio de carpintería independiente y junto con su esposa, una tabaquería.
Bot era padre de dos hijos.
Las secuelas de la Primera Guerra Mundial convirtieron a Bot en un activo antimilitarista. En 1917 se convirtió en miembro y luego presidente de la “Asociación Internacional Antimilitarista” (Asociación Internacional Antimilitarista, IAMV).
Durante un breve período de tiempo en 1923 pudo obtener un trabajo remunerado en el IAMV. Dado que el IAMV había decidido a fines de 1923 dejar de emplear empleados remunerados, Bot perdió su puesto remunerado como presidente del Comité Regional del IAMV (Comité Landelijk), pero permaneció en el directorio (Bestuurslid).
En el IAMV conoció a Domela Nieuwenhuis, más tarde también Arthur Lehning, Albert de Jong, NJC Schermerhorn, Bart de Ligt y Johan de Haas. Indudablemente tuvieron un impacto en el mundo anarquista de ideas de Bot, y viceversa.
En 1921 pudo trabajar como tesorero (Penningmeester) de la “Oficina contra la Guerra y la Reacción” (IAMB) del IAMV y en 1923 también como tesorero del “Revolutionair Comite tegen de Vlootwet” (Comité Revolucionario contra la Ley de la Flota).[2]
Su tiempo activo en la Asociación Internacional Antimilitarista describió a Bot como el más feliz de su vida con las palabras: “Het was eigenlijk een grote Vriendenclub” (en realidad era un gran Club de Amigos citado en Paul Denekamp, BWSA).
Junto con su hermano, Bot se convirtió en miembro del Partido Comunista de los Países Bajos (Partido Comunista de los Países Bajos, PCN) bajo la influencia de la Revolución Rusa. Cuando el miembro de la junta del PCN, J. Brommert, le sugirió que debería organizar pequeños grupos comunistas para el PCN en el IAMV, Bot renunció al partido.
En 1935, bajo su seudónimo J. Lambo, se convirtió en presidente de la “Unión Sindicalista Holandesa”, (Nederlandsch Syndicalistic Vakverbond, NSV).
En 1940, los nacionalsocialistas alemanes prohibieron la unión sindicalista. Durante la Segunda Guerra Mundial, Bot tenía judíos y ayudó a los perseguidos a esconderse. Dos ciudadanos judíos fueron arrestados en su departamento.
Bot fue un inspirador para el antimilitarismo y sindicalistas dentro del movimiento anarquista holandés después de la Primera Guerra Mundial, después de la Segunda Guerra Mundial, fue una de las fuerzas impulsoras y organizadores del desarrollo del anarquismo.
En 1945 se creó el “Rudolf Rocker Stichting”, (Fundación Rudolf Rocker), cuyo objetivo era unir a los anarquistas en los Países Bajos que habían sobrevivido a la guerra. Bot se convirtió en secretario de la fundación y en 1946 presidido por la Asociación Holandesa de Socialistas Libres (“Nederlandse Bond van Vrije Socialisten”, NBVS).
De 1947 a 1949 trabajó como editor para Socialisme van onderop, (“Socialismo desde abajo”).
En la década de 1950, Bot participó activamente en el movimiento de paz De Derde Weg (“La tercera vía”).
En 1956, decidió convertirse en miembro del Partido Socialista Pacifista (“Partido Socialista Pacifista”, PSP), donde fue presidente de La Haya, Holanda Meridional, (Países Bajos) durante cinco años. Después de dejar el PSP alrededor de 1970, trató de encontrar una base política para sus ideas anarquistas a pesar de su vejez.
A principios de la década de 1970, Bot y otros dos escribieron una invitación a los anarquistas y personas de ideas afines para comenzar un nuevo grupo de discusión socialista. Por decepción con la aparición del PSP hacia él, había criticado al partido, se unió al Politieke Partij Radischen, (“Partido político de los radicales”).
De 1970 a 1983 fue secretario de la asociación de librepensadores de la misma (“Vrijdenkersvereniging”) De Vrije Gedachte (“Libre pensamiento”). Lambertus Johannes Bot escribió y trabajó en parte bajo el seudónimo “J. Lambo “.
Lambertus Johannes Bot murió el 6 de diciembre de 1988 en La Haya, Holanda Meridional, (Países Bajos).
Crítica.
El lado anarquista criticó a Bot durante su tiempo en el Pacifista Socialista Partij (PSP) por su partido y su trabajo parlamentario. Su respuesta: una referencia a la membresía en la Segunda Cámara de Ferdinand Domela Nieuwenhuis, uno de los representantes más importantes del anarquismo en los Países Bajos. Los miembros más jóvenes del PSP estaban preocupados por lo que veían como el “viejo robot”, que era, entre otras cosas, presidente del consejo del partido.
En una carta publicada en 1970 por el departamento de fiestas más joven, se hicieron demandas provocativas: toda la playa era una playa nudista. Relaciones sexuales ininterrumpidas en todos los parques públicos. Burdel comunitario para necrófilos. (Het hele strand een naaktstrand. Park onbelemmerd en todo publieke. Gemeentebordelen voor necrofielen. Citado de Paul Denekamp, BWSA). El consejo local se distanció públicamente de la carta y de la junta directiva del partido. En una reunión de PSP, el contenido de la carta fue rechazado, pero no se expresaron críticas a la junta departamental de la juventud de PSP. Bot luego abandonó la fiesta y el ayuntamiento.
Fuentes (selección).
De Vlootwet . En: “Jaarboek internacional antimilitarista 1924”, página 42
Tres nuevas impresiones; 25 años: Indië los van Holland . Junto con AA de Jong, A. Müller-Lehning. En la revista “De wapens neder”, 1929, páginas 30–33.
Indonesia onder hollandse terreur . En: “Jaarboek internacional antimilitarista 1928”, páginas 29–31
Evidencia individual.
^ Autor: Paul Denekamp. Portret: LJ Bot . En: Biographisch Woordenboek van het Socialisme en de Arbeidersbewegung in Nederland (BWSA). Publicado por primera vez en BWSA 6 (1995), páginas 31 a 33. La información sobre la vida de LJ Bot proviene de este retrato . Foto: Bob Bronshoff. Holandés, consultado el 6 de mayo de 2011
↑ Ver: LJ Bot, De Vlootwet (“La Ley de la flota”)
0 notes
Link
Het is één van de grappigste straatnamen van Groningen: ‘Het Koude Gat’. Ongetwijfeld zo genoemd vanwege de wind, die meedogenloos door dit verbindingssteegje tussen de Herestraat en de Vismarkt waait.
Een naam die uiteraard tot de verbeelding spreekt, want het woord ‘gat’ kun je met meerdere soorten openingen associëren.
Meerdere malen hebben we dan ook geprobeerd om het straatnaambordje te fotograferen. Leuk voor op Facebook.
Maar helaas: het straatnaambordje ontbreekt al jaren. Wel zien we er de contouren van waar ooit de aanduiding heeft gehangen, maar helaas pindakaas: het bord zelf ontbreekt.
Maar waarom ontbreekt het straatnaambord dan?
In onze gedachten dwalen we af als we proberen te raden waar het bord is gebleven. Een misplaatste grap wellicht, van een vriendenclub die in het holst van de nacht besloot dat het wel grappig zou zijn om het bord mee naar huis te nemen?
Niets van dat alles, weet Kirsten Noyons van de gemeente ons te vertellen.
“Het Koude Gat staat niet in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen“, weet ze ons na enig uitzoekwerk te vertellen. Het ontbreken van een aanduiding is dan ook logisch. “Het is geen officiële straatnaam. Daarom hangt er ook geen straatnaambord.”
Google Maps geeft ons uiteindelijk de verlossende informatie, namelijk dat dit steegje gewoon de aanduiding ‘Vismarkt’ zou moeten hebben.
De enige officiële vermelding van het Koude Gat die we hebben kunnen vinden, is Het Koude Gat B.V.: de beheermaatschappij van het monumentale pand aan de Herestraat 7.
Het bericht Het ‘Koude Gat’ heeft geen straatnaambord verscheen eerst op Stad Groningen Click't.
0 notes
Last Seen Blogs
irniqmoved-blog
ᐃᓇᐃᓚᖔᖅᑐᖅ
roxanneenkelaar-blog
Roxanne Enkelaar
jasonc2
Jason's Sim "Worlds of Darkness"
dopegentlemenking
Untitled
