#süreyya berfe
Text
İkinci Yeni şiirinin son temsilcilerinden, şiirleri 18 dile çevrilen şair ve yazar Süreyya Berfe, 81 yaşında yaşamını yitirdi.
Son yıllarını Urla'da bir bakımevinde geçiren Berfe, bir süredir sağlık sorunları yaşıyordu.
Şair ve yazar Süreyya Berfe 27 Ocak 1943 tarihinde İstanbul'da doğdu. İki yıl İstanbul Üniversitesi Fakültesinde, dört yıl da Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünde okudu. Yayınevleri ve reklam şirketlerinde çalıştı. Emekli olduktan sonra Foça’ya (İzmir) yerleşti. Şiirleri ilkin Düzlem (1963), sonra Zeren, Türk Dili, Yeni Dergi, Oluşum, Milliyet Sanat, Varlık, Gösteri gibi dergi ve gazetelerinde yayımlandı. 1969 yılında, İkinci Yeni şiir hareketine karşı çıkan ve toplumcu şiiri savunan bir manifesto yayımlayan dört şairden oldu. Şiirlerinin yanında şairler ve şiir sanatı üzerine yazılar da yazdı.
Şiir yayımlamaya Süreyya Kanıpak imzasıyla başlamıştı. 1965'e kadar gerçek adı olan Süreyya Kanıpak'ı kullandı. Daha sonra soyadını değiştirmeye karar verdi ve Cemal Süreya'nın önerisiyle Berfe kelimesini aldı. Süreyya Berfe adını kullanmaya başladı. İlk döneminde yurt insanının sorunlarından yola çıkan toplumcu-gerçekçi şiirler yazdı. Sonraki döneminde ise insanın ve doğanın türlü durumları üstüne çok katmanlı anlam derinlikleri olan bir şiire yöneldi. Düzyazının sınırlarında gezinen, yalın, arı gereçlerden oluşmuş humoru önceleyen bir şiir diline ulaştı. Türk şiirinde kendisine oldukça özgün bir yer edindi.
Usta şaire Allah'tan rahmet, ailesine ve tüm sevenlerine baş sağlığı diliyoruz.
46 notes
·
View notes
Text
kayıp bir gün daha.
çocuklar büyüyor, yaşlanıyoruz
seni seviyorum.
soğuk bir çağrı daha.
tanıdık bir boşluk, dağılıyoruz
seni seviyorum.
gitti bir arkadaş daha.
zaman ölüyor, duruyoruz
seni seviyorum.
gizli-açık bir mutsuzluk daha.
çok konuşuyorlar, sıkılıyoruz
seni seviyorum.
13 notes
·
View notes
Text
Değişmez
Bu yılları boşuna beklemişim
günler solup giderken damlarda, odalarda.
Gençliğim
göster yüzünü bana:
Bakarım
korkularım, kuşkularım silinir.
Nedir bu kitaplar, bu şiirler?
Nedir kayalaşmış sıkıntılar uçup giden sözler?
Nedir aklımın ermediği şu olup bitenler?
Buduyor zaman dalları, acıları.
Hayatım, kapalı bir hava
açılmıyor.
Geldiğim yerlere kayıyor gözlerim.
Çocukluğum
ver elini bana.
Kuşat kökleri, geleceği.
vaadlarla gelme, karlarla gel
kızaklarla gel, faytonlarla…
Senden uzakta eridi gençliğim.
Ölümüm
duy çığlığımı.
Duyur kendini bana.
Tanıyamıyorum bu çağı.
Belli, erken gideceğim.
Süreyya Berfe
5 notes
·
View notes
Text
"Kalbim düşünmeyi bıraksa
çabuk biter gece.."
Süreyya Berfe...
#full moon#moon#night#sky#cloud#clouds#sea#ocean#cliff#mirage#pics#art#landscape#scenery#nature#travel#amazing#aesthetic#beautiful photo#traveling#photagraphy#şiir#edebiyat#kitap#şair#doğa#manzara#ay ışığı#deniz#gökyüzu
655 notes
·
View notes
Text
...
Olur olmaz şeylerin üzerine durmayacakmışım.
Böyle emrediyor ilerleyen yaşım…
Süreyya Berfe
115 notes
·
View notes
Text
”Daha ne kadar birikecek söyleyemediklerimiz ?”
Derken Bünyamin yarı uykulu soruyor, “Ufuk çizgisi nedir? Neden o kadar önemli?” “Yeryüzüyle gökyüzünün birleştiği çizgi” diye fısıldıyorum kulağına, ” biz yaklaştıkça, bizden uzaklaşan, gene de gözlerimizi bir türlü ondan ayıramadığımız.”
Süreyya Berfe, Sözcükler Dergisi
50 notes
·
View notes
Text
Ekmek beğenemiyormuş !
Beğenemez tabii
Buğday tarlası görmedi ki…
Süreyya Berfe
27 notes
·
View notes
Text
Ey yalnızlık!
Seni yalnız bıraktım
Bağışla beni.
Güle güle Süreyya Berfe...
37 notes
·
View notes
Text
Kalbim düşünmeyi bıraksa
çabuk biter gece.
Süreyya Berfe
21 notes
·
View notes
Text
SEN DE UYUSAN / SÜREYYA BERFE
Gölgeni seviyorum, boynunu büküşünü, serinini.
Ben senin çiçeklerini seviyorum. Köklerini de…
Dağlardaki geçitlerin oralardan
hava kararınca bakan çiğdem!
Uyudum seni. Akşam uyudu. “Sen de uyusan…”
Sana gelen sonbahar
tabiattaki ilkbahardır bana.
iğdeler yerlerde biz görmeden, ne zaman?
Ben hâlâ ahlat, hâlâ buruk…
Mevsimler uyudu. “Sen de uyusan…”
“Senin kadar hızlı değişemiyorum
insanı derdine yandırmıyorsun.
Derin küstüm, zaman bilir.
Uykum geliyor gibi.”
içim uyudu. “Sen de uyusan…”
“Muharrem Ertaş’ı dinliyorum.
Sadece bunu istiyorum ölünceye kadar.”
Gözlerimle tadarım, dinleyişini dinler
seninle, içindekilerle, söylediklerinle uyurum.
Sen de uyursan.
Doğrudürüst yürürken çarpıştık.
Düştü elindeki deniz salyangozu. Kırılmadı ama.
Denizleri uğuldadı durdu.
Bir geri gitti ki zaman, uyurum belki
Sen de uyursan.
Bir Yeniay daha doğursak
doğduğuyla kalmayan.
“İşte, öyle” desek.
Geri çekilip seyretsek hiç kımıldamadan.
Uykusuz kalma. Uyurum o zaman.
Azalt zamanımı, ömrümü
beklet, yetişeme.
Fıstık ağacın
iste, baykuşun olurum.
Uyursan, uyurum.
Boş bir sayfa daha. Bana bakıyor.
Dokunsam uyur mu senin gibi?
Baksam belli olur mu sevdiğim?
Senin içindi yıkan hayatına doğru
Uyurum. Uyandırırsan, sen de uyursan.
Kalbinin içini, akarsuyunu düşünür
gözünün gördüğü olurum.
Gecelerimi, dağlarımı ışıtanım
senden yuvarlanıp sende kaybolurum
Sen de uyursan, uyurum.
Seni nerede, nasıl görmek isterim
ey deniz kıyısı hasreti
ey nefes almam, dürüstlüğüm?
Görünür geçer sanmalar, yanılmalar.
İyiyim. Sen de uyursan.
“Yarın da geçmezse, gelemezsem, yetişemezsem…”
Kaygılarını, cesaretini hep yanında taşırsın.
Onların huyunu, suyunu da.
Kimseye, bana bile yakınmadan atlattın.
Uyurum, uyursan.
“Yalnızım, çay yaptım. Çocukluk düşü gerçek.
Gençlik düşü? Eh. Şimdi? Varsa bile yok.”
Düşleri düşünebilsem, unuttuklarımı görsem.
Gerçek mi? Kimmiş ? Nereliymiş?
Uyuyalım. Düşler de…
“Kalbim çırpınıyor.” Çarpıyor yerine.
Kulağımın uğultusu geçti yerine
“Kulak sustu.” İyisin. Kalp söyledi.
Kanın ellerim gibi dolaşıyor gövdende.
Duyduğum uyudu. “Sen de uyusan…”
Rüzgârçiçeği diye bir çiçek varmış
sarı – yeşil açarmış o zamanlardaki Kore’de.
Bıraksam kara elmas gibi açarım seni.
Parlayanlar, sönenler…
Uzun sürer hatırlamak.
Uyurum, uyursan…
Aldırış etme. Kelimeler çoraklaşıyor bazen.
Çekilsin karşımdan şu zavallı zihin.
Önünden geçerim evinin, mektup yazarım.
Saat kaç, ne zaman, gidelim mi? Falan.
Uyurum. Sen de uyursan.
Gök gebe, bulutlar gebe, güz gebe.
Kokun, bakışların çoktan gebe.
Sevişmeler, rüzgârlar başladı. Saçların?
Düzelt çıkmadan. Havalandı sevgilim.
Uyumam, sen uyumadan.
Yatmak ne demek, uyumak ne?
Kim kiminle uyudu uykuyu?
Şafağım, ışığım üveyiğim.
Uyurum.
Sevdiğim için
sadece bunun için
Özlemem uyudu.
“Sen de uyusan…”
-çıkrık, 2008-
14 notes
·
View notes
Text
ey uğursuz yolculuklar
ey yıldızsız samanyolu
bir daha hiç olmayacaksınız.
çünkü yarım ve yaralı kalan
bir akşam, yemin etmiyorum ama
en az günlerce, günlerce kanar.
gidilir, gelinse de gidildiği gibi değildir.
hepsi o kadar.
11 notes
·
View notes
Text
ZAMANLA
Düşününce uzaklarda olduğunu
öyle uzuyor ki zaman...
Bugün ne?
Hafta bitti bile.
Bana sorarsan daha günler var.
Ne acı
günlerle ölçülüyor ayrılıklar.
Duyunca uzaklarda olduğunu
öyle duruyor ki zaman...
Saat kaç?
Gün bitti bile.
Bana sorarsan daha saatler var.
Ne tuhaf
saatlerle ölçülüyor ayrılıklar.
Bilince uzaklarda olduğunu
öyle ağırlaşıyor ki zaman...
Güneş doğdu mu?
Sabah bitti bile.
Bana sorarsan birkaç dakika var.
Ne korkunç
dakikalarla ölçülüyor ayrılıklar.
Süreyya Berfe
( 1943 - )
16 notes
·
View notes
Text
‘’Seni hep gökyüzünün önünde düşünüyorum
Mavi ve sonsuz gökyüzünün önünde…
Çünkü bu hayatta ne zaman sıkılsak başımızı hep gökyüzüne
çevirmiyor muyuz?
Gökyüzüne ve kuşlara…
Kuşlar cıvıldıyor o an kalbimizin en güzel yerinde .Çünkü biliyoruz ki
Gökyüzü ne zaman kavuşsa kuşlara ,kalbimiz olmak istediği yere göç ediyor ''
Şiirimizden bir daha eksildi
Süreyya Berfe 09.01.2023
Görsel :Niilo Isotalo
12 notes
·
View notes
Text
Mermerini emerek dağlarının
Şiirler söylüyor gene
Ölümünden bu yana yazdığı şiirler
Kızaraktan birtakım şiirlere
Büyük sular büyük gemileri sever çünkü
Ve odur ki büyüklük
Şiir insanın içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse
O zaman ölünce de şiirler yazar insan
Ölünce de yazdıklarını okutur elbet
Süreyya berfe
9 notes
·
View notes
Text
"Kalbim düşünmeyi bıraksa
çabuk biter gece.."
Süreyya Berfe...
#night#sky#night sky#star#stars#sea#ocean#waves#wave#pics#art#landscape#scenery#nature#amazing#travel#aesthetic#beautiful photo#traveling#photography#beautiful#view#travel photography#cute#cliff#doğa#manzara#clouds#milky way
491 notes
·
View notes
Text
SON AYLARIN ŞİİRİ / SÜREYYA BERFE
Ben sevince yeryüzü arınır
Yüzüme vurur gölgesi
Yüreğim aşkla beslenen başaktır
Açılır
Soymak ister kabuğundan bedeni
Ben ağlayınca serçeler uçar
Dünya küçülür gözümde
Durur önümde bir hüzün serpintisi
Yıkmak ister acıdan kuleleri
Ben gidince öfkem ayaklanır
Dindiremez onu çocuklar bile
Köpürür taşar ama yalnız kalır
Morarır
Yalnızlığın verdiği sessizlikle
2 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
