"İçinde bulunduğu birtakım kaygılardan kaçıp kurtulabilse, öyle sevinecekti ki…"

Hava bir tuhaf. Hayal kurmaya yönelik bir tutum var havada. Kaçmaya müsait bir bulutluluk. Bir balkon olsa şimdi. Kimsenin seni tanımadığı bir şehirde. Kahvenin içine konyak kendiliğinden düşse, kocaman bir hırkanın içinde olsan şimdi sen. Bir şeyi terk etmiş olsan. Mesela bir şehri. Mesela kendini, yüzünü filan mesela. Sadece otelin kat görevlisi bilse ismini, sadece tesadüfen. İsminin yanlış telaffuz edildiği bir şehir olsa bu, sen de artık başka bir isme sahip olsan.

Ece Temelkuran

"Ve benim ruhum da bir aşığın şarkısıdır."

Bir zamanlar gece yağmurlarının öptüğü gül yaprakları selamlardı beni. Yağmurlar ağrılar gibi dindi. Bir eksik şarkı esip duruyor bahçelerde şimdi: Ölüm kibirlidir… aşk acemi.

Güneşi hiç görmemiş çiçeklerin kokusu çağırır geceyi. Orada, uzak güneyde, bu kokuyla sarsılır karanlık. Sevgiliyi öven şarkılar ışıldar ufukta… Ne gecenin umurundadır, ne sevgilinin… Yalnızların incinir yüreği: Ölüm kibirlidir… Aşk acemi.

Altın parçaları gibi sarkar da dallardan iğde, kokusu anımsamaz çiçeğini. Söyle hangisinden yanasın… Hangisi daha sevgili. Dudağında dilinde dolaşan buruk tat mı, baş döndüren koku mu? Söyle özlediğin hangisi? Aşk mı acemi yoksa … Ölüm mü kibirli?

Bir zamanlar gece yağmurları öperdi gülleri…

Sennur Sezer, Aşk Acemidir

"Ne çok korktun yüreğimden..."

–Ağrımasa bilir miydim yüreğimin yerini?

Döndünüz. Kırlangıçlar da gitti, Bırakıp suya gölgelerini. Sesiniz yorgun, sesiniz üzgün, Sesinizde özlem, sesinizde… –Umut yok hayır–

Rüzgârı hızlandıran kanatlarla değiştiriyorum görüntüleri:

–Ağrıdıkça bilirim yüreğimin yerini.

Sennur Sezer, Yankı

Geç olmadan, sonsuz geceye girmeden herkes döktüğü kederi toplasa..

“Bunlar güvercin” dedim, “gövdesinin inceliğinden..” “kumru olsa..” dedim, ona baktım baktım beni dinlemiyor güvercinler uçtu, sustum

Gülten Akın, Uzak Bir Kıyıda

"Ama sonunda kaybeden siz olmuşsunuz." "Kayıp mı? Kaç kişi böylesine sevebilmiştir dünyada?" "Ama kucağında bir kucak korla kalan siz olmuşsunuz." "İyi ya, boş değildi kucağım." "Ama yandınız, kül oldunuz." "Ama vardım, kül bunun kanıtı."

Ayfer Tunç, Suzan Defter

"Kaybolup giderken fırtınalarda, gönlümce ıssız bir ada bulmuşum..."

İçerde suya karışıp uzayan bir sessizlik tıkır tıkır çalışıyor diyor ki: çalışkan sessizlikleri severim aramızda bir sessizlik akıyor

İstersen ışıkları değiştirebilirim kavuşmanın ışığı yalnızca sözlerimizdedir ayrılığın ışığı gözlerimizi alabilir akşamın ışığı sabah mı öğle mi bazen ne fark eder – kimse fark etmeyebilir

Aşk yalnızca şımarmak içindir şımarır ve şımartır sonrasını yatıştırıcı sevgi bilir

Diyor ki: Korkutmazdı başkalarının yalnızlığı bunca eğer konuk olabilseydik kendi yalnızlığımıza…

Haydar Ergülen, Aşk Şiirleri Antolojisi

"Bir insan ne kadar yaralı ise o kadar şifalıdır", demişler.

yağmurdan çıkıp geleceksin hannelise yağmur gözlerinden çıkıp gelecek bir öğle sonu paris'te hannelise bir kahvede grands boulevards türküsünü çalacaklar paris ve yapraklar sararmış etrafımda seine'e kanat vurup bir rüzgâr geçiyor gare d'orlean'da saat şimdi üç diyecek yağmurdan çıkıp geleceksin hannelise gözlerine bakıp sanki mavi diyeceğim sanki çocuk diyeceğim aydınlanacaklar balığa çıkmış bir ihtiyar rıhtımda suya atıp söndürecek cigarasını bir öğle sonu paris'te hannelise bir kahvede garnds boulevards türküsünü çalacaklar insan kendisine rağmen yaşayamaz kalbimiz beyaz derken biz siyah diyemeyiz diyemeyiz hannelise sen mutlaka liechtenstein dükalığı'ndan bahsedersin yapraklarını döker ıhlamur ağaçları katedralin önünde ben içimde müstesna bir ateş bahçesi donatırım bembeyaz bembeyaz hannelise ağaçlar çocuk gibi ellerini çırpar hep uzaktan saint augustin kilisesi'nin çanları gare d'orlean'da saat şimdi üç diyecek yağmurdan çıkıp geleceksin hannelise

Attila İlhan, Yağmur Kaçağı

"Gün gelir kötü bir şiir bile dokunur insana çünkü bazı sözcükler anılardan da kederlidir"

Gözlerin üstüme eğilince yüreğim taşabilir sesinle batık aşklar çekilir kıyılarıma ne bahçesi kalır gecenin ne suların feneri dağlar küsebilir bize denizler terk edebilir sonumu yitiririm senin karanlık ormanında

Gözlerindeki telaş kimin bakışlarını dindirebilir gözlerin kimsenin bakmadığı bir çocuk gibi ıssız ve öyle kırılmış ki hiç susmayabilir gün gelir kötü bir şiir bile dokunur insana çünkü bazı sözcükler anılardan da kederlidir

Bu şiir kederlidir çünkü gözlerin kederlidir bu şiir kederlidir çünkü… ağlama şimdi gözlerin gözyaşlarından da kederlidir...

Haydar Ergülen, Aşk Şiirleri Antolojisi

"Özgürlük, tutsaklık içinde yaşanan mıydı? Peki ben kimin tutsaklığında kendimi özgür sanıyordum?"

İnsan içindeyken anlamıyor hayatının kırılma anlarını, kendini duvardan duvara vuran tutsak bir kuş gibi mücadele ediyor ve hayatla başa çıkmaya çalışıyor. Kafanı suyun üzerinde tutarsan yaşayacaksın ama nasıl tutacaksın? Daha önce karşılaşmadığı bir durumu avuçlarında tutarken nasıl da çaresiz insan. Nasıl da yalnız. Sahi nasıl başa çıkılıyor hayatın seni ortadan ikiye böldüğü anlarla? Nasıl katlanıyor insan yalnızlığına? Karanlığı görmeyi mi öğreniyor insan yoksa karanlıkta el yordamıyla yürümeyi mi? Boşluğa nasıl alışıyor? Onu doldurarak mı bir diğer canlıyla? Yoksa iyice kırılmak, dökülmek ve paramparça olmak mı gerekiyor yeniden tamamlanmak için?

İrem Uzunhasanoğlu, Uzak Bir Masal

"Ben kendi yankısıyla kendi tanrısını kaybetmiş bir meleğim."

Yaşamın ufuk çizgisindeyim Ölümle dirimin birleştiği Bir kör noktada... Uzun ve bir o kadar da acı Bir ömrün önsözünü bitirdim Aklımdan yüreğime köprüler çatarak Yıllar boyunca. Tufanlar çağında doğdum Taş taş üstünde bulmamayı bağışladılar bana Ölümü ve acı çekmeyi, Gömülmeyi boğuk Ve dipsiz uçurumlara.

Ahmet Erhan, Burada Gömülüdür

"Oysa biliyordun, kırılmaya yatkındı yüreğim."

- Öyleyse neden yüreğimi dinlemek zorundayım? - Çünkü onu susturmayı hiçbir zaman başaramazsın. Hatta onu dinlemiyormuş gibi yapsan da o gene oradadır, göğsündedir; hayat ve dünya hakkında ne düşündüğünü sana tekrarlamayı sürdürecektir. - Bir hain olsa da mı? - İhanet, senin beklemediğin bir darbedir. Ama sen yüreğini dinleyecek olursan, sana baskın yapmayı hiçbir zaman başaramayacaktır. Çünkü onun düşlerini ve arzularını tanıyacaksın ve onları hesaba katacaksın. Hiç kimse kendi yüreğinden kaçamaz. Bu nedenle en iyisi onun söylediklerini dinlemek. Böylece, kendisinden beklemediğin bir darbe indirmeyecektir kesinlikle sana.

Paulo Coelho, Simyacı

"Bütün aşk şiirleri kederlidir"

Ne çok sevmek istiyor insan birini denizi geçerken mavi, birini yaz gibi düşlerken kuytu ikindiyi uzatan o aşktan gövdeyi, birini kopkoyu bir şiire batmışken ve birini sanki onu sevmek için dünyaya gelmiş gibi yalnızca hem de çok ve kendinden de çok ona inanır gibi sevmek ve şöyle demek: Aşk kendine de inandırırmış insanı meğer Yabancı bir ülke gibi özlerken birini, hiç bilmediğin bir şehirde hiç olmamış birini, hep olmuş hep varmış gibi sevme isteği, bazen de korkuyla ya saklıyorsa diye kanatlarını uçmak için günün birinde bisikletiyle göğe çıkacakmış gibi o peri ve birini değil sessizce, teni, ruhu kendi bile duymadan sevmeyi, ki böylesine yalnızca bir şiirde rastlanır belki... Ve ne çok yazmak istiyor insan birini o okusun diye değil ama birini kimse öyle güzel beklemez diye göz dolusu özler ve gönül dolusu güler ve sesine bakıp bakıp da birini yeniden bulmuş gibi seviyor insan

Haydar Ergülen, Sen Güneş Kokuyorsun Daha

"Ben unuttum kalbim sakladı seni.."

Koparılmış yaprak gibi yüzün kendi takviminden başka zamanlara savrulan eski fotoğrafta kimsenin tanımadığı şimdi yanı başımızda duran yılların anılarla tartıldığı böyle zamanlarda yüze vurur nice kayıp bilgi yaşarken hiç konuşulmayan.

Murathan Mungan, Eteğimdeki Taşlar

"Ne mutlu dünyaya hiç gelmemiş olana.."

İnsan hep bir gün çok mutlu olacağına inanır. Şimdi değildir, henüz değildir ama bir gün muhakkak, hak edilen o mutluluk gelip kendisini bulacaktır.

Nermin Yıldırım, Bavula Sığmayan

“Günaydın, solgun bir gökyüzüne benziyorsun,” dedi.

Düne ihtiyatla dokundu, sonra geri çekildi. Şu an düşünmeye cesaretim yok, yeterince uzaklaşıncaya kadar da olmayacak. Çok tuhaf, diye düşündü, fiziksel acı gibi bir şey olmalı. Acıya dayanamadığın zaman vücudun kendini savunmaya geçer, derler; bayılırsın ve artık hissetmez olursun. Tanrı sana kaldıramayacağın acıyı yollamaz...

Harper Lee, Tespih Ağacının Gölgesinde

Artık sırrı dökülen aynalardan herkes eskiyen kendini süpürmelidir. Kaçak bir türkü gibi kendine söylemeli, ıssız kumsallar gibi kendine çekilmeli ve süpürmeden bizi şu yanlış kalabalık, herkes kendi kalabalığını süpürmelidir.

Yılmaz Odabaşı, Sakla Yamalarını Kalbim

"Ve bu şiiri neden sana adadığımı bilmiyorum..."

Sorular sormak için geldim şu dünyaya Yasım acıların yasıdır Boynumu üzgün bir çiçek gibi kırıp da Yollara düştüğümde, başımda deniz köpüklerinden Ya da sabah yellerinden bir taçla Yürüdüğüme inanırdım, yanılırdım Geceyi günle, acıyı sevinçle kardığım Bu söylencenin bir yerinde durakladım Ve anlatamadım, konuşamadım bir daha.

Ahmet Erhan, Gülşiir