#olm inc | Explore Tumblr Posts and Blogs

nicheanimegame · 11 months

Text

Figure 17 - A profound and deeply personal slice-of-life/sci-fi twist on the magical girl formula

Figure 17 - Tsubasa & Hikaru is a 2001, 13-episode (46 minute each!) show created by, as leaf so kindly put, “the studio of all time”: OLM, Inc. OLM is responsible for a few recent vaguely relevant titles that I’m actually not familiar with at all, but more notably they produced To Heart and Comic Party back in 2001. Oh, and also Pokémon. And Beyblade. And Cardfight!! Vanguard. And just a metric shit-ton of video game and multi-media adaptations, with majority of their wholly original series being children’s anime. Figure 17 is interesting conceptually in this line-up just because while it is literally about children, it has a very quiet and patient atmosphere more on par with the deliberate, thought-provoking* stories of Bee Train’s prominent catalogue (that is, titles like Noir and .hack//Sign).

*Which is not to say that children’s shows aren’t capable of being that but I’d be hard pressed to say that something like Noir is explicitly for kids.

For the sake of not writing (and subjecting you to) an entire thesis paper on this show’s themes, I am going to structure this post similarly to that of a MAL review - discuss the art, story, characters, sound/music as succinctly as possible and maximally spoiler-free, although hopefully without the undertone that I’m also a Reddit regular. I just want to lay down what it is that makes Figure 17 so unbelievably good. Oh, yeah, I haven’t mentioned that up until now, have I? Figure 17 has got to be one of the best shows I have ever seen and that judgement stands both in regards to its impact on me, personally, and what I believe are its objective strengths.

ART/ANIMATION

This is a fairly controversial category that I’m not gonna spend too much time in because generally speaking, art is “good” if it achieved what it set out to do. If smooth animation is your fancy, may I direct you to YouTube dot com, which features a plethora of animation degree graduates’ portfolios. With that out of the way and the skin of an elitist shed, the backgrounds in this show are so pretty.

The background art team here did not hold back in the slightest and I commend them both on their raw skill and because these establishing shots set the tone and atmosphere for a good majority of this show. A solid portion of it is in fact spent watching these landscapes slide by, often times in complete silence (a standout Bee Train similarity), but never does it feel like padding, in large part due to the undeniable feeling of comfort that this countryside evokes.

As far as animation is concerned, I won’t deny that this stuff is quite smooth. Children have the mannerisms of children and the action, however infrequent it may be (I’d say that each episode has about as much action as your average 24-minute episode of a similar premise, not counting the last), pays off with a lively rhythm. Not to mention that the characters are always well-drawn and carefully shaded, giving each character and the scene they are within an appropriate and impressive amount of depth. We also can’t forget the character designer for this show, Yuriko Chiba, who’s worked on Berserk, To Heart, and Code Geass and she brought her absolute A-game, as always.

And since this is also a show about aliens and sci-fi, oh my god the aliens are gross, and I mean that as a huge compliment. The first episode had me physically recoiling away from the screen in my seat, thinking, “God dammit, leaf, I thought we agreed that you’re not gonna recommend me anything that’ll keep me awake at night.”. They are considerably less gross throughout, with the focus being more on the battles with them than the perpetual horror of the monsters themselves, but I promise (or warn, I guess) that they do get gross again at the end. These things are intricate in their alien-ness, unnerving in both the way that they move and the way that they are and the show never holds back in detailing every part of them in all of their fleshy glory.

SOUND/MUSIC

The mostly-MIDI OST contains 40 tracks, a solid portion of which I believe are exclusive to the tense moments of the first episode and the last two, as there is a distinct soundscape within all the episodes in-between. There is one particular melody that is weaved within every scene that it needs to be in, in order to unify and then properly evoke your emotions at a later point. It’s catchy and never overstays its welcome, often serving as a backdrop to convey emotions that cannot be summatively expressed as “happy” or “sad”, especially as the melody slowly snowballs with connotations as the show goes on. It’s a Pavlov’s dog response, of sorts, or maybe it’s just good scoring, but this show doesn’t suffer from an overabundance of minor little tracks to hold your hand along every emotional moment. Every melody has its purpose, and when it’s not being used for that specific purpose, there is silence. Sometimes (but honestly, not frequently, to my recollection) it’s intercut with the natural sounds of the countryside. Other times, it’s a heavy, genuinely empty silence, used at points of panning over the scenery, of character deliberation, and the grounded and “mundane”.

We can’t not mention the aliens, of course, which sound as fleshy and otherworldly in all of the most unpleasant of ways as they look. And I’ll also give it this: for a show made in 2001, somehow it made me adjust my volume less throughout the duration of any number of episodes than majority of modern shows that excessively alternate their quietest moments with their loudest. I am no sound designer but I think a show that doesn’t make me go “Wait, did someone say something?” or “Oh, please shut the fuck up!” and have me reach for the knob on my speaker, is probably a show whose sound has been well-mixed.

STORY / CHARACTER(S)

Before I begin, here’s Anilist’s summary of this show: “Tsubasa Shiina is a 10-year-old girl who recently moved to Hokkaido to live with her father. In school, she is very quiet and unsociable with her classmates. Then one night, she witnesses a UFO crash in the forest near her home. She rushes to the scene and finds the pilot, codenamed "D.D.", in a barely stable condition. Also in the scene is a Maguar, a hideous alien that hatched aboard D.D.'s ship. As the Maguar is close to taking Tsubasa's life, an alien lifeform fuses with her body to form the Riberus battle armor Figure 17, which shortly destroys the alien threat. The life form takes the name Hikaru and turns into an identical twin of Tsubasa. As time passes, Tsubasa becomes more open to everyone around her, thanks to her new twin sister Hikaru. However, with Maguar eggs scattered all over Hokkaido, their ability to form Figure 17 is needed to eliminate all hatched Maguars until backup from D.D.'s home planet arrives on Earth.”

This summary is … haphazard at best. I think the reason that it rubs me in all of the wrong places is that not once does it mention the most important piece of this set-up: Tsubasa goes to live with her father in Hokkaido because her mother died. Wikipedia at least mentions this fact, sure, but for some reason it’s still framed as one of those episodic little life lessons about growing up and things changing, as if it’s just a trivial one-note plot like any other. While this is a show with children as the primary characters, I struggle to call this a children’s story. Figure 17 is a story about grief. Namely, Tsubasa’s grief.

It’s a very honest rendition of grief that reaches much deeper than what I reckon is the usual representation of just … “missing someone to a crippling extent”. Furthermore, I don’t know about any media that addressed a child’s grief with any nuance beyond the usual plot of “an overly-self-reliant kid that steps up to the plate within their home to fill whatever void has been left behind with the occasional overwhelming breakdown and eventual reconciliation that they still have to be a child to some extent and have to allow themselves to be vulnerable”.

Grief is, more often than not, framed as something that is, for lack of a better term, easy. Like it is something that can be cried out a few times and tempered with a reminder to hold your head up higher. If you’re an adult, it’s just something that you have to learn to deal with because “all things end” and you should have the maturity to look ever onward. At best, the common, even earnest! story about grief, ultimately ends up conflating it to regret. Representations and renditions of grief don’t often tell you about how it comes and goes in tidal waves, about how much it hurts to have that piece of you severed. They’re not particularly fond of addressing that unfillable void left in their place, nor do they bring up that choking anxiety that it will happen again, and you don’t know when or to whom. And most damningly, absent is that acute helplessness of finding yourself there, again, having convinced yourself that you’re better. If you’ve compartmentalized it enough, if you’ve gone through it once, then surely, you can hold your ground at least a little bit? and yet your knees still give out beneath you and you’re enveloped in that utterly hollow shroud.

Figure 17 is different.

The evident elephant…s in the room are the aliens but as far as I’m aware, I don’t think it would’ve worked as a stand-alone slice of life, just like I don’t think it would’ve worked as a stand-alone OVA about some kids fighting some aliens. Even if at some point these elements may have been separate, I wouldn’t consider the slice of life a reprieve from the action or the action a “reward” for the viewer that had the patience to sit through the slice of life. The dynamics of one fit into the other in a meaningful way that goes beyond the usual, “We have to keep our identities a secret!”. Spoiler alert — they do keep their identities a secret. This story isn’t about that.

Figure 17 is slow, but not meandering. The scenery is chewed just enough to feel lived in and the dialogue, as far as I can tell from the cadence of the voice actors and the English subtitles, is natural. I will say that at many points I held my breath, thinking that there's no way this show could possibly weave through this so flawlessly and not fall to any of the usual dramatic conventions, but I’m pleased to announce it does. Every single character feels like a real person and no one is blatantly antagonized. There are familiar faces in the characters like “shy girl”, “boyish, outgoing girl”, “rowdy boy who’s probably poor”, “class rep girl” and “difficult teenager”, just to name a few, but they feel less like stereotypes and more so just as the people we’d encounter in our day to day. They go beyond their pre-determined roles without ever miraculously metamorphosing into somebody else entirely after “seeing the error of their way”.

I think what I appreciate most about this story is that it’s not fixated on a take-away, hence my affectionate Bee Train comparison. I hyperfocused so much on the summaries partially because I think that they themselves are too fixated on the idea that a story has to have an ultimatum. To “learn”, to “become” — they’re such confining words, aren’t they? In the context of a narrative, when such a premise is presented, the assumption then is that is what will happen, that there is a moment where we can conclusively say that that is what occurred and/or was reached. This story isn’t about that. Will it be considered strange or unappealing for that exact fact? Yeah, probably. And it’s also probably the reason why this show, made by a prolific studio with a proven team and profound art direction never cemented a spot in public consciousness. But why is that the pedestal all media is obligated to be held to?

FINAL THOUGHTS

rat (05/10/2023 6:57 PM)

So i uh finished figure 17

leaf (05/10/2023 7:13 PM)

wait was it that good?

rat (05/10/2023 7:14 PM)

I will need a night to sleep on it to put it into words

yes

I’m like

[an emoji that conveys that I’m vibrating at an audible frequency]

leaf (05/10/2023 7:15 PM)

OLM really is the studio of all time

rat (05/10/2023 7:16 PM)

On god

#figure 17 #2001 - 2002 #OLM inc #mod 🐀#kinda crazy how much hella anime is buried in the archives of the 2000s #it was tough to write this without getting carried away emotionally #it's like ... a really humble show if that makes sense #it's technically adequate in every single regard but it's never trying to flex #it just uses all of its strengths to tell a really good story

4 notes · View notes

redeyeflyguy · 7 months

Text

Wonderful Things That May or May Not Be Wonderful!!! An up and coming idol group. Their dedicated super fan. A desperate bachelor. A doctor and his assistant. An attention hungry university student. A pair of rival yakuza captains. A grumpy taxi driver. The city of Tokyo is home to all these characters and more and while many of their stories seem disparate, they're all part of a bigger picture. A picture that happens to involve the sudden disappearance of one little girl, lost to cruelty that lies waiting in the shadows. ODDTAXI is not the funniest or most action packed or the most dramatic anime I have watched. What it is is an incredibly well constructed and incredibly well written mystery box. Don't let the anthropomorphic cartoon animals fool you. This is a modern noir. One with twists and turns so sharp that you'll fly off the road. No stone is left unturned and no gun is left unfired (metaphorically speaking though there are a couple of real ones). It has been compared to Quinten Tarantino's films and other dark crime-mystery cinema. If those are up your alley (and you wouldn't miss the ultra violence), then maybe ODDTAXI is the series for you. It's endearing, it's intriguing, it's gosh darn wonderful. So…where to? P.S. Also, the opening is one of my favorites in all of anime now. No take backsies. Let me throw it in below for the price of absolutely free, P.P.S. No spoilers here. This is a mystery after all but…that ending. Hooooo!

youtube

0 notes

drilanime · 11 months

Photo

#Odd Taxi #Hiroshi Odokawa #Koshiro Daimon #Kenshiro Daimon #OLM Inc.#Dril #DrilAnime

702 notes · View notes

fictional-brides · 1 year

Photo

Hinagiku Tamano/Angel Daisy from Wedding Peach

#wedding peach #OLM inc.#anime

13 notes · View notes

chelishchevs696 · 6 months

Text

Chilly Apothecary

dailymotion

0 notes

tipitip213 · 18 days

Text

Fotoğrafçı ile türbanlı hatun.

Merhaba, adım Vural. 42 yaşındayım ve evliyim. 25 yıldır fotoğrafçılıkla uğraşıyorum. Kendime ait bir stüdyom var. Genelde giyim firmaları için katalog çekimleri yapıyorum. Elbise, mayo vs. çekimleri için gelen modellerle ilişkilerim oldu. Bunlar genelde üniversite öğrencileri olurdu. Yüzü ve fiziği güzel kızlardı çoğu. Karımda bulamadığım cinsel tatmini onlarda buluyordum. İyi kazandığım için maddi problemim yoktu. Ceplerine parayı koyunca onları istediğim gibi sikiyordum. Bir kısmı bakireydi, o yüzden onları sadece götlerinden sikerdim. Bazıları da artık işi orospuluğa vurmuştu. Ben daha bir şey söylemeden amlarını sergilerlerdi. Modellerin soyunma odasına gizli kamera koymuş, onlar soyunurken izler, görüntülerine bakarak da 31 çekerdim. Sikemediklerim için de kendimi böyle avutuyordum.

Bir gün modellik ajansından aradılar. Kıyafet çekimi olacağını söylediler. Firma, çekimi yapılacak elbiseleri getirecek, ajans da fotomodeli gönderecekti. Bir saate kalmadan firmadan geldiler ve elbiseleri bırakıp gittiler. Bu sefer çekim için gelecek modeli beklemeye başladım. Kısa bir süre sonra orta yaşlı, kapalı bir kadınla genç bir kız geldi. “Buyurun, nasıl yardımcı olabilirim?” diye sordum. Kadın, “Bizi ajanstan yolladılar, burada çekim yapılacağını söylediler.” dedi. Kız annesiyle beraber gelmişti, 19-20 yaşındaydı. Kız uzun boylu, genç ve güzeldi, ama utangaç ve içine kapanık olduğu da belliydi. Annesi ise 40-42 yaşlarında vardı. Annesinin üzerinde uzun bir etek ve gömlekle, başında renkli bir türbanı vardı. Güneş gözlüklerini türbanının üzerine çıkarmıştı. Ayağında da topuklu ayakkabı.

“Evet, ben de sizi bekliyordum…” dedim. İşyerinde benden başka kimse yoktu, o nedenle çekim esnasında kimse rahatsız etmesin diye kapıyı içerden kilitledim. Daha sonra kendilerine çekimin aşağıda yapılacağını ve oraya inmemiz gerektiğini söyledim. Annesi ve kızı önümden geçip aşağı inerlerken, annesinin sallanan götü sikimin sertleşmesine sebep oldu. İnce eteğinin altından külot izi belli oluyordu. Daha önce de birkaç kez annesiyle gelen kız olmuştu. Ben çekimle ilgili konuları anlattım. Kız başıyla anladığını belli ederken, annesi köşede oturmuş, etrafa bakıyordu. Ben kıza soyunma odasını gösterdim. O sırada annesi, “Elbiseler açık saçık değil, dimi?” diye sordu. Ben de, “Hayır, bu normal bir elbise çekimi, pantolon, gömlek, elbise falan. İsterseniz siz de içeri girip bakın.” dedim. Kadın, “Yoksa babası keser ikimizi!” dedi ve kızıyla beraber içeri girdi.

Birkaç dakika sonra kız üzerinde elbise ile çıktı. Annesi de beraberinde çıkmış, köşede çekimi izliyordu. Ben kızın resimlerini çekmeye başladım. İçerisi oldukça sıcaktı. Kapalı bir ortamdı ve spotlar da sıcaklığı artırıyordu. Klima birkaç gün önce bozulmuştu ve halen yaptıramamıştım. Annesi sonunda, “Ay burası çok sıcak, ben içerde oturacağım.” diyerek soyunma odasına girdi ve çekim boyunca orada kaldı. Çekimler birkaç saat sürdü. Neyse, akşamüzeri işimiz bitti. Kıza ve annesine teşekkür ettim. Beraber ayrıldılar. Ben de yapılan çekimler üzerinde çalışmaya başladım. Saat geç olmuştu ve ben de yorulmuştum. Soyunma odasındaki kameranın kaydını izlemek istedim. Açıkçası bu kızdan iş çıkmazdı, ama en azından vücudunu görmek istiyordum. Aşağı indim. Bilgisayarı açıp izlemeye başladım. Görüntülerde kız üzerindekileri çıkarıp, kıyafetleri giyiniyor, tabii bu sırada sutyen, külotla kalıyordu. Biçimli ve düzgün bir vücudu vardı. Ama görüntülerde beni asıl şok eden annesi olmuştu. Annesi de kızıyla beraber elbiseleri deniyordu…

Kadın önce eteğini aşağı sıyırıp çıkardı. Ardından gömleğini. Sutyen ve külotla kaldı. Biraz göbeği vardı. Vücudu beyazdı, güneş görmemişti. Türbanı halen başındaydı. Askıdaki elbiselerden birini alıp giyinmeye çalışıyordu. Elbise vücuduna biraz dar geldiği için yapamıyor, kızından yardım istiyordu. Bu sırada kızı devamlı, “Anne, ne yapıyorsun, bırak şunları!” diyor, ama annesi “Ne var kız, bir bakayım şöyle!” diyordu. Birkaç gün önce bir mayo çekimi olmuştu ve çekim için getirilen mayo ve bikiniler odada duruyordu, henüz almaya gelen olmamıştı. Kadın bikinilerden birini aldı. (Ben de ekran başında elim sikimde kadını izliyordum!). Sutyenini açınca koca memeleri löpür löpür sallanmaya başladı. Üzerindeki pamuklu beyaz külotu çıkarınca, amı ve götü ortaya çıktı. Amı biraz kıllıydı. Kadın bikini altını alıp giymeye çalıştı, ama biraz küçük geliyordu, yine de giymeyi başardı. Odada aynanın karşısında sağa sola dönüyordu. Bikini altı kadının götünde tanga gibi kalmış, götünün arasına girmişti…

Kızı, “Anne, ne yapıyorsun böyle? Çıkar şunu!” dediğinde, “Kızım ne var? Baban izin vermiyor böyle şeyler giymeme, bir bakıyorum şöyle, nasıl bir şeymiş bu diye. Ne olacak yani, yemedim ya!” diyordu. Görüntülerin sonunda kadının bikinilerden birini kızına belli etmeden çantasına attığını gördüm. Galiba bikini giymeyi çok sevmişti. Kadın bu şekilde elbiseleri, mayo ve bikinileri denemişti. Ve bunu yaparken bütün vücudunu sergilemişti. Amı, götü, memeleri olduğu gibi ortadaydı. Sikim kazık gibi oldu. Koltukta oturmuş, ekran başına kilitlenmiştim. 31 çekmeye başladım…

Ertesi gün dayanamadım ve ajansı arayıp, çekim için gelen kızla görüşmem gerektiğini söyledim. Kızın numarasını verdiler. Biraz sonra tekrar aradım. Kıza ulaşamadığımı, evinin yada bir yakınının telefonunu istedim. Bana annesinin cebini verebileceklerini söylediler. “Olur!” dedim. Numarayı aldım. Annesinin adının da Hayriye olduğunu öğrendim bu arada. Aradım, kendimi tanıtınca hemen hatırladı. Kendisine kızının resimlerini, TV yapımcısı bir arkadaşımın gördüğünü ve çok beğendiğini, kızını bir reklam filminde oynatmak istediğini söyledim. Çok sevindi, kızıyla konuşacağını söyledi. Ben de, “Bu aşamada daha kızınıza haber vermeyin, bu konuyu önce sizinle konuşmamız gerekiyor. Yapımcı arkadaşım yarın öğleye doğru saat 11 gibi burada olacak, gelirseniz kızınızın alacağı ücreti falan detaylı konuşuruz!” dedim. Biraz tereddüt etti, ama işin ucunda iyi para ödeneceğini duyunca, “Tamam, yarın 11’de orada olurum!” dedi. Beklediğim olmuştu. Ertesi gün yapacağım çekimleri iptal ettim.

Sabah erkenden işyerime gittim ve Hayriye’yi beklemeye başladım. Saat tam 11’de geldi. Pembe renkli uzun bir etekle, pembe türbanı vardı. Üzerinde de krem renkli diz altına gelen bir pardesü. Güneş gözlükleriyle birlikte çok seksi görünüyordu. Geçen sefer giydiği beyaz renkli topuklu ayakkabıları yine ayağındaydı. Altına parlak ve ince ten renkli çorap giymişti. Kendisine çay ikram ettim. “Hani, reklamcı arkadaşınız gelmedi mi?” deyince, konuyu daha fazla uzatmanın gereği yok diye düşünerek, soyunma odasındaki kameranın kaydettiği kadının çıplak resimlerini koydum önüne. Resimleri görünce bir anda yüzü değişti, kıpkırmızı oldu. Hiçbir şey söylemiyor, resimlere tek tek bakıyordu. Ben sessizliği bozdum ve “Hayriye hanım, siz mankenliğe bayağı meraklıymışsınız. Üstelik vücudunuz da buna müsait!” dedim. Bunu duyunca bana bağırmaya ve küfretmeye başladı. Elimle ağzını kapadım ve “Bana bak, ya beni memnun edersin, yada bunları kocana gösteririm! Haa, bir tane bikiniyi de çantana attığını görmedim sanma!” dedim.

Bu sefer gözleri doldu ve ağlamaya başladı, “Yalvarırım, böyle bir şey yapma. İstersen para vereyim, ama böyle bir şey mümkün değil. Olamaz!” diyordu. Ben de, “Ne parası ulan, istersen ben sana para vereyim. Seni sikmek istiyorum ben!” dedim. Hayriye ağlamaya devam ederken dükkânın kapısını içerden kilitledim ve “Hadi, bu işi fazla uzatmayalım. Başka şansın yok. Neden kızınla çekimlere geldiğin belli oldu. Nerdeyse bütün mayoları, bikinileri giymişsin!” dedim. Hayriye bana hakaretler, küfürler ediyor, “Çoluğum çocuğum var, yapma, etme!” deyip duruyordu. “Kızımın da görüntüleri var mı?” diye sorunca, “Benim kızınla işim yok, ben seninle ilgileniyorum!” dedim. Ağlamaları biraz kesilmişti…

Onu elinden tuttum ve aşağıya götürdüm. İçerisi karanlıktı, bütün ışıkları açtım. Hayriye’ye platformun ortasına geçmesini söyledim. Ben de makinemin başına geçtim. Hayriye’nin resimlerini çekmeye başladım. Pardesüsünü çıkarmasını söyleyince çıkardı. Pembe uzun eteği ve beyaz gömleği ile kaldı. Dar gömleğinin altından memeleri ve sutyeni belli oluyordu. Türbanı halen başındaydı. Ona, “Gömleğinin düğmelerini yavaş yavaş aç!” dedim. “Lütfen yapma, ne olur!” dese de, sonunda düğmelerini açmaya başladı. Sikim gittikçe sertleşiyordu, bir taraftan resim çekmeye devam ediyordum. Sonunda düğmeleri tamamen açtı, sutyeni ortaya çıkmıştı. Memeleri sutyeninden taşacakmış gibiydi.

Gömleğini yanlara açmasını, ama çıkarmamasını söyledim. Dediğim gibi gömleğinin önünü yanlara iyice açtı. Bana bakmıyor, sürekli başka tarafa bakıyordu. Bu şekilde de resimlerini çektikten sonra, “Tamam, şimdi çıkar gömleğini!” dedim. Kol düğmelerini açtı ve gömleğini çıkardı. Şimdi üzerinde sadece sutyenle kalmıştı. Ona sürekli, “Sağa dön, sola dön, arkanı dön!” gibi komutlar verdikçe dediklerimi itiraz etmeden yapıyordu. Elimle işaret ederek sutyenini açmasını söyledim. Bu kez itiraz etti, ama ben ısrarlı olduğumu söyledim. Arkadan kopçasını açınca sutyeninden taşan memeleri öne doğru fırladı. Aynen görüntülerdeki gibi dolgun ve büyük memeleri sallanıyordu. Ancak sarkmışlardı. O şekilde de resimlerini çekmeye devam ettim.

Sıra uzun pileli eteğine gelmişti. Eteğini de çıkarmasını istedim. Arkadaki küçük fermuarını açarak eteğini aşağı sıyırdı. Eteği tamamen sıyırıp çıkarınca, diz üstüne gelen parlak naylon çoraplı bacakları ortaya çıktı. Bembeyaz kalçaları gün yüzü görmemişti, üzerinde yine geçen günkü gibi pamuklu, beyaz bir külot vardı. Külot kalçalarını, kasıklarını sıkıyordu. Arkasını dönmesini işaret ettim. Dönünce küçük külotunun koca götünün yarısını anca kapladığını gördüm. Sikim kazık gibi olmuştu ve pantolonum artık rahatsızlık veriyordu. Ben de soyunmaya başladım ve kısa sürede çırılçıplak kaldım. O sırada Hayriye’nin sırtı bana dönüktü. Bana doğru dönmesini söyledim. Dönünce önümde sallanan kalkık yarağımla karşılaştı. Yüzünü elleriyle kapadı ama ben açmasını söyledim…

Yavaşça ellerini yüzünden çekti. Biraz önce yüzüme bakmayan Hayriye bu sefer sürekli bana ve yarağıma bakıp duruyordu. Hayriye’nin amının kılları külotunun kenarlarından belli oluyordu. Kalçalarında alınmamış tüyler olduğunu gördüm. Bu şekilde de resimlerini çektim. Ama benim de sabrım sınırına dayanmıştı. Bir an önce yarağımı amına sokmak için yanıyordum. Bu sefer külotunu çıkarmasını söyledim. İtiraz etmedi. Küçük külotunu kenarlarından tutarak bacaklarından sıyırdı ve çıkardı. Amı etliydi. Am dudakları kahverengi ve büyüktü. Amının etrafındaki kılları epey bir zamandır almadığı belliydi. Yine sağa, sola dönmesini söylüyordum, o da itiraz etmeden dönüyordu. Bu sefer sırtını bana dönüp domalmasını söyledim. Dediğimi yaptı ve ellerini dizlerine dayayarak eğildi. Ben fotoğraf makinesiyle zoom yaparak amına odaklanıyordum. Göt deliğinin etrafı kıllarla çevriliydi. Göt deliği kılların ortasında kara bir çukur gibi duruyordu.

Tekrar doğrulmasını söyledim. Artık onu sikmek için sabırsızlanıyordum. Kalkık yarağımı sıvazlayarak yanına yaklaştım. Ayağındaki topuklularla boyu 1.75 kadar vardı. Onu elinden tuttum ve köşedeki masaya tutunarak domalmasını söyledim. Domalınca bacaklarını iyice açtım, amı tamamen ortadaydı. Başını arkaya doğru çevirip, “Lütfen söz ver, sadece aramızda kalacak bu olanlar, dimi?” dedi. Ben de, “Sen merak etme!” dedim. Yarağımı tuttum ve yavaş yavaş amına sokmaya başladım. Hayriye, “Ahh, ımm!” diye söylenmeye başladı. Önce yavaş, sonra hızlı hareketlerle amına sokup çıkardıkça, Hayriye de, “Ahh, ımm, ohh!” diye sesler çıkarıyordu. Ben kalçalarından tutmuş onu kendime çekiyordum, yarağımı taşaklarıma kadar amına sokarken onun da zevk aldığı belliydi. Amının içi sıcacıktı ve cayır cayır yanıyordu. Amı yaşından dolayı genişlemişti, yarağımı sokup çıkarırken zorlanmıyordum…

Bir süre sonra Hayriye amını yarağıma bastırmaya başladı. Başını sağa sola salladıkça başındaki türbanı sallanıyordu. Onu hızlı hızlı sikerken masaya sıkıca yapışmıştı, her bir yarak darbemle masa da yerinden oynuyordu. Bir ara türbanının üzerine çıkardığı güneş gözlükleri başından kaydı ve öne doğru fırlayıp yere düştü. Daha önce pek çok kadınla sikiştiğim için deneyimliydim, o nedenle bir makine gibi Hayriye’yi sikmeye devam ediyordum. Onunsa böyle bir sikiş yaşamadığı belliydi. Hayriye sanki nefesi kesilecekmiş gibi soluk alıp veriyor, inliyordu. Bir süre sonra yarağımı amından çıkardım, bana doğru çevirdim. Yüzünü dönünce dudaklarına yumuldum. Vücutlarımız birbirine değdikçe azgınlığım artıyordu. Memelerini göğsümde hissediyordum. Onun da istekli olduğu belliydi. Kollarını boynuma dolamasını söyleyince nefesimi kesecekmişçesine bana sarıldı. Başındaki parlak türbanı tenime değdikçe daha da azıyordum…

Onu kalçalarından tutarak kucakladım. Hayriye bacaklarını belime dolamış, boynuma sıkıca sarılmıştı. Yüzünü, dudaklarını, boynunu öpüp kokladıkça daha da zevk alıyordum. O güne kadar pek çok kadın siktiğim halde böylesine zevk aldığımı hatırlamıyordum. Onu masanın üzerine sırt üstü uzandırdım. Ayağında halen naylon çorapları ile topukluları vardı, o şekilde bacaklarını havaya kaldırdım ve yanlara doğru iyice açtım. Yarağımı yavaş yavaş amına sokmaya başladım tekrar. Hayriye yine inliyordu. Hızlanmaya başladım. Kasıklarım kalçalarına çarptıkça, (şlap şlap şlap) sesleri çıkıyordu. Hayriye masanın kenarlarından sıkıca tutunmuş inliyor, koca memeleri sallanıp duruyordu. Masa, üzerindeki ağırlık nedeniyle gacır gucur sesler çıkarıyor, sanki kırılacakmış gibi yerinde oynuyordu…

Hayriye’nin bacaklarını omzuma attım ve memelerini avuçladım. Bir taraftan yarağımı matkap gibi amına sokup çıkarıyor, bir süre amında bekliyor; bazen yavaş, bazen hızlı hızlı sikmeye devam ediyordum. Hayriye’nin yüzünde ağlıyor gibi bir ifade vardı, masa şiddetle sallandıkça, inlemeye devam ediyor, masaya daha sıkı tutunuyordu. Ben memelerini sıkıca avuçlayıp, yoğurdukça daha büyük bir zevk yaşıyordu. Memelerinin üzerindeki ellerimi sıkıca tuttu, başını sürekli sağa sola sallıyor, derin derin inliyordu…

O zamana kadar pek çok kadın sikmiştim ama böylesi bir zevki hiçbiri bana vermemişti. Hayriye yaşından ve görünümünden oldukça uzak, azgın ve sikişken bir kadındı. Kocasının onu doyuramadığı belliydi. Amının içine girip çıkan yarağım onu zevkin doruklarına uçuruyordu. Şimdi bir eliyle memelerini avuçlamış elimi sıkıca tutuyor, diğeriyle de içinde yarağım çalışan amını üstten ovalıyordu. Her iki bacağı da omzumdaydı. Naylon çoraplı bacakları sikerken öne arkaya gidip geldiğimde, pat pat diye omuzlarıma çarpıyor, yay gibi sallanıyordu. Ayağındaki topuklu ayakkabıları ile birlikte ayakları başımın her iki yanında tavana doğru uzanıyor, sağa sola sallanıyordu. Yüksek topuklu giyen kadınları her zaman sevmişimdir. Şimdiyse ayağında topukluyla bir kadını sikiyordum. Hayriye artık aldığı zevkten inlemeyi bırakmış, adeta çığlık atar gibi sesler çıkarmaya başlamıştı. Koca salonun içinde sesleri duvarlara çarptıkça yankılanıyordu. Sürekli, “Ohh, ahh, uhh, devam et, ahh, ımm!” diye bağıra çağıra inliyordu.

Spotlar yanıyordu, bütün pencerelerde kapalı olduğundan içerisi çok sıcaktı. Dakikalardır Hayriye’yi sikiyordum, ikimizin de vücutları ter içinde kalmıştı. Artık boşalacağımı anlamıştım. Daha da hızlı amının içinde gidip gelmeye başladım. Kalçalarına çarpan ter içindeki vücudum yine (şlap şlap şlap) sesleri çıkarıyordu. Hayriye’nin çığlıkları, inlemeleri birbirine karışmıştı. Bir eliyle halen amını ovalamaya devam ederken, diğeriyle masadan sıkıca tutunmuştu. O esnada yarağımı amından çıkardım, bacaklarını iki yana iyice ayırınca, döllerim yarağımdan büyük bir tazyikle fışkırdı. Döllerim Hayriye’nin yüzüne, boynuna, memelerine, göbeğine bulaşmıştı. Yarağımı kökünden sıvazlayarak tüm döllerimi dışarı çıkarıyor, karnına, amının kıllarına boşaltıyordum. Bu sırada Hayriye de boşalmıştı ve kesik kesik inliyordu.

Boşalmamız birkaç dakika sürmüştü. Üzerine akıttığım döllerim nedeniyle iğrenir gibi olmuştu. Doğrulmak için çabalıyordu. Onu elinden tutup yavaş yavaş kendime çektim. Terden sırılsıklam olan sırtı sanki masaya yapışmış gibiydi. Doğruldu ve masanın üzerinde oturur vaziyette kaldı. Kağıt bir havlu verdim ve bununla yüzündeki, memelerindeki dölleri sildi.

Hayriye’ye sıkıca sarıldım ve “Hayatımda böyle zevk almadım!” dedim. “Ben de öyle! Kocam yıllardır bana böyle bir zevk ve mutluluk yaşatmadı. Zaten son iki yıldır hiç sikişmemiştik!” dedi. “Neden?” diye sordum. “Kendisi hasta, erkekliği öldü. İki yıldır kendi kendimi tatmin ediyorum!” dedi. “Merak etme bundan sonra ben varım. Ne zaman istersen emrindeyim!” dedim mutlulukla. “Hani tek sefer demiştin?” dedi bu kez. Ben de, “Senin tadını bir kere aldım, bir daha bırakmam. Korkma bu yaşananlar aramızda kalacak. Yeter ki sen de iste!” dedim. Boynuma sıkıca sarıldı ve uzun uzun öptü…

Sonra, “Saat kaç?” diye sordu. “İkiye geliyor.” dedim. “Benim gitmem gerek!” dedi. Onu kucakladığım gibi masadan kaldırdım. Bugünlük bu kadar yeterliydi. Sonuçta evli bir kadındı ve aramızda yaşananların ve yaşanacakların bilinmesini istemiyorduk. Bu nedenle ben de sabırlı davranmalıydım. Yoksa aslında istediğim Hayriye’yi defalarca sikmekti. Üzerimizi giyindik ve toparlandık. Birbirimize tekrar sarıldık. Ona, “Beni ne zaman istersen ara!” dedim. “Tamam!” dedi. Ona bir güneş gözlüğü borçlanmıştım, sikişmenin şiddetiyle başından fırlayan güneş gözlüğü yere çarpınca çerçevesi kırılmıştı. Ona, “Gelecek sefer borcumu öderim!” dedim gülerek. Dükkanın kapısını açıp kendisini yolcu ettim.

Hayatımın en zevk verici sikiş deneyimini yaşamıştım. Bir dahaki sikişeceğimiz seferi sabırsızlıkla bekliyorum…

Herkese bol ve güzel sikişler!

128 notes · View notes

princeliefofdel · 4 months

Text

Wow, it's been ages since I have been on here! Hope everyone has been doing well! I'm sorry for the inactivity all this time. I have been incredibly busy as I have been working full-time and dealing with some stuff at home. I also have been more so into other fandoms lately, but I still love Deltora Quest! I do plan on getting back into it, just haven't been in the mindset for DQ specifically. But anyways all the same, Deltora forever! Also if it helps, I found someone who archived all the Deltora Quest episodes on the Way Back Machine. I'll link below.

#deltora quest #Deltora Quest

10 notes · View notes

kurtarici0 · 10 months

Text

Olm yanlışlıkla çok büyüdük o aradaki ince seviyeleri birden atladık çok garip oldu hay amk neyse böyle güzel

39 notes · View notes

oluruvar · 2 years

Text

Slm :) bugün de kendimi anneme beğendiremedim :) sormadığım halde küçümser ve beğenmeyen bakışlarla "niye bu farı sürdün, bari kırmızıyı sürmeseydin" dedi :) fikrini sormadığım halde :))) ulan insan zaten kendini zor beğeniyor "tamam ya böyle de iyiyim" cümlesini bile zor kuruyor, yani durum bende öyle işliyor. Bi de gelip anam la daha anam beni doğuran şahıs beni beğenmiyor, hem de neredeyse hiçbir şeyimi beğenmiyor, her bokuma laf ediyor, sormadan fikir beyan ediyor. Abim de öyle. Daha geçen gün fikrini sormadığım halde kaşlarıma "çok ince" dedi ve sırf kavisli kaşım var diye "kartal gibi" diyerek güldü, dalga geçti. Bi de sarı diye kaşımın yarısı gözükmüyormuş, bununla da aşağılayıcı biçimde dalga geçti. Sürekli kendimi savunmaktan, bu yaptıklarının kalp kırıcı ve berbat olduğunu anlatmaktan bıktım. Olm okulda hiçbir zaman uğramadığım zorbalığa evde aile bireylerim tarafından maruz kalıyorum. Bu cidden çok boktan. İyice tiksindirdiler hem kendimden, hem yaşamaktan. Günaydın :(

19 notes · View notes

farkmaz · 1 year

Text

Olm kimse düşünmüyor ya seçimde ikinci tura İnce ile KK kalırsa fgkslflfksfkfkdkdkffkf

4 notes · View notes

onenettvchannel · 1 year

Photo

FLASH REPORT: Ash Ketchum wins with a New Masters Champion of PWCS after defeating the Undefeated Galarnian Challenger at the Wyndom Stadium [#RadyoBanderaEXCLUSIVE]

WYNDON, GALAR REGION -- The battle between our Kalos Correspondent (Ash Ketchum) and the undefeated Galarnian challenger (Leon) is up for grabs per upcoming Series FINALE of Pokémon: Ultimate Journeys aired last Friday night (November 11th, 2022 -- Japan local time).

This was after a special guest above the stadium in dark clouds from the City of Wyndom, Galar Region as identified with Eternatus, who was a Poison and Dragon Legendary type. The said Legendary Pokémon uses with Eternabeam to clear above the dark clouds peacefully without interference during the final battle. Eternatus leaves the Earth planet and resuming the last standing of 2 pocket monsters (Pokémon) between Cinderace and Charizard.

Meanwhile, in a fast paced Gigantamax battle during the new anime episode of Pokémon: Ultimate Journeys, Pikachu uses a Thunderbolt above the dark clouds, but Cinderace failed to do something with a Fireball move while encountering to a halt and explodes simultaneously inside the Wyndom Stadium.

At this moment before the final 6-on-6 battle starts, Leon's Cinderace knocks out cold from the electrical thunderbolt move, Ketchum's Pikachu is almost ready for the final straw against Leon's Charizard.

Ketchum and Leon nearly tries to survive the match but, Charizard completely dodges an Iron Tail move from Pikachu. Following after the encountered battle, the final move wraps up for Pikachu with a Thunderbolt. Fortunately, Ketchum's Pikachu temporarily faints it out for a total defeat to none. Millions of viewers and the audience themselves have tuned in nationwide, worldwide and streaming net-wide.

Just after a few minutes of total defeat of Ketchum's Pikachu before the referee declares in a flash, he is now back for a final straw to continue with Leon's Charizard. Prior to the Series Finale, he is no longer an undefeated champion since Charizard had now defeated inside the stadium.

As of this writing, Ketchum officially declares a Masters Tournament Champion after losing his challenger from the Galar region. The former friends and protagonist anime characters making him overjoyed to celebrate the history of the lifetime. He is now taking home 1st Place at the Pokémon World Coronation Series (PWCS) in this said stadium. Radyo Bandera had learned from this exclusive sports report.

The 25th Series Finale of Pokémon: Ultimate Journeys as Ash Ketchum will now retire in anime to deserve to fulfill their dreams for a Pokémon Master as The Gamer reported. This will consider in parting ways to end his own journey for now with a longest running anime franchise per final episode. You might remember at the League Conference in Sun & Moon series in 2019 where he can takes home a regional champion before the Coronavirus Disease-19 (CoViD-19) pandemic, who was battling against Gladion according to Crunchyroll News.

TXN Networks (part of TV Tokyo and TXN News), Shogakukan Productions Company Limited (SHOPRO) and Oriental Light and Magic Inc. (OLM) officially wrap the whole anime production which is expected to end starting in December 2022.

This news report is brought to you by: Stake: Play Smarter and Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR)

Congrats to the final Masters 8, our Kalos correspondent (Ash Ketchum) for deserving a new champion after Leon in Galar Region. We are so proud of you, ka-Banderang Ash Ketchum!!!

SCREENGRAB COURTESY: JOTX-TV 7's TV Tokyo, Oriental Light and Magic & SHOPRO via YT Video

SOURCE: *https://www.youtube.com/watch?v=zwYdtZ-0VEg [Referenced YT Video from PokemonCoJP in FULL EP of PKMN Journeys] *https://comicbook.com/anime/news/pokemon-journeys-ash-leon-battle-masters-tournament-finals-tease/ [Referenced News Article #1 from Comicbook] *https://www.thegamer.com/pokemon-journeys-upcoming-episode-names-show-ending-ash-retiring/ [Referenced News Article #2 from The Gamer] and *https://www.crunchyroll.com/anime-news/2019/09/15/after-22-years-ash-ketchum-has-finally-become-a-regional-pokmon-anime-champion [Referenced News Article #3f from Crunchyroll News]

-- OneNETnews Team

10 notes · View notes

thenobles13 · 11 months

Text

Yeraltı sırları: Ölüler- Giriş

Saat 10:30 tarih 10 Temmuz yer Amerika

Elizabeth'in anlatımıyla:

Bizi bitiren bir savaş vardı. İçten içe tüketen ve tükendiğimiz nokta da kanımızı emen kan emici bir vampir görevi gören bir savaş.

Ne uğruna canların gittiği bilinmeyen. Sadece dilden düşen bir ' barış ' kelimesi uğruna harcanan nice genç nesil vardı belki de kimsenin bilmediği. Adını sorsan duymadığı. Arkasını dönüp gittiği nice canlar vardı bu vatan uğruna savaşmış.

Herkes güler geçer ve mutlu yarınlar için güzel günlere uyanırken bizim yaşanabilecek bir dünya için uğruna canımızdan feragat ettiğimizi bilmeyen. Tek derdi para kazanmak olan bir nesil vardı.

Bir zamanlar benim de hep hayalini kurduğum ve o camdan fanusun içinde yaşayan insanlar gibi olmak istediğim günler olmuştu. Belki de o telaşsız hayata bir umut dilek yaktığım zamanlar olmuştu kan kokan ellerimin arasında dilediğim.

Ama her dilek söner ve gerçekler gün yüzüne çıkardı. Benim umudum söndü. Ben bugün de bu olduğum insan olarak kalmaya devam ettim. Savaştım daha iyi yarınlar için. Kan döktüm belki kendi insanım yaşayabilsin diye.

Ben bugün olduğum kişiyim. Yıkılmayan , yıkan. Ölüm uğruna canını koyup can alan bir savaştı. Belki de kendi kimliğini kaybedip eller kan kokulu bir katil olma yolunda ilerleyen.

Ama bu benim. Bu benim kimliğim. Ben bir savaşçıyım. Şimdi olduğu gibi düşmanımı yenmek için yenilmezlik pelerini giyen bir kahramanım kendi içinde kendi çocukluğunu feda eden.

Düşünceleri arasında kısılmış olan

Elizabeth, masasının başına durmuş planlarını kontrol ederken içini kaplayan huzursuzluk onu rahatsız etmişti. Kitapları ele geçirirken ki işin kolaylığı ve özellikle Hilalin bunlara sessiz kalması yapılan işte ki gizemliliği arttırıyordu. Uzun süredir peşinde oldukları İskenderiye kütüphanesindeki kitapları sonunda almışlardı. Peki ya hala onu rahatsız eden histe neyin nesiydi?

Tam o sırada kapının tıklanmasıyla irkilmiş, kendine gelmişti. Muhtemelen Leondu. İşlerin gidişatı hakkında bilgi verecek diye düşünmüştü.

O masanın üzerindeki kağıtların arasında kaybolurken içeri girmesi için seslendiği Leon da sessizliği hiç bozmadan içeri süzülmüştü. Ağır adımlarla masaya yürürken içindeki korku git gide büyüyordu.

Türkiye- İstanbul

Kartal'ın Anlatımıyla:

İstanbul denizi can alan can veren kanla yıkanmış bir şehirdi. Taşı toprağı masumların kanıyla yıkanmış koca yıkılmaz bir çınar ağacıydı. O ağacın koruyucuları ise hilaldi.

Ve hilale savaş açan kartalın pençelerine takılıp can vermeden kurtulamazdı.

Ve bir kartal atasözü der ki

Uçmayı bilmeyen hayvan kükremeyi bilmiyor sanma yutulursun. Aksine o bu cihana korku salan yırtıcı bir kartalın pençelerine sahipti. Tuttuğu eti koparan bir savaşçının içinde yatan bir yırtıcı bir kartaldı.

Bir kartal uyanırsa ölüm gelirdi. Korku gelirdi. Son gelirdi. O bu sonun temsilcisiydi.

O gözler bir tek kadın için yanıp sönen bir ateşin umudunu taşıyordu. Bir adamın kalbi başka bir kadın için ölüme atıyordu. Yanıyordu. Yakıyordu etrafındaki tüm herkesi.

Sevdası uğruna canını feda edip can alacak bir adam ateşlere yürümekten çekinmeyen bir kurdun asaletine sahipti.

Bu yüzdendi belki de söylediklerini çiğnemeye cesaret edemeyişim. Onun korumak istediği bir kozası vardı benim de herkesten herşeyden canım uğruna korumak istediğim biri olduğu gibi.

" Madem öyle Aslanım bugün de senin için susarız. Dilimiz lal olur kesilir. Sen istediğini alırsın ama Aslan bizim sustuğumuz cihanda seni çiğneyip ötecek çok kuş var. Tüm kuşları avlayıp susturabilecek misin? "

Gözleri Ayşin ' in üstüne kenetlenmişti. Her hareketini en ince ayrıntısına kadar izliyordu. Belki sadece söyleyeceği sözleri etkileyecek tek isim olduğu içindi.

Ama kendi için özel olan bir kadının tek adımını düşünen adamdı aslan. Ve aslan o kadın için atacağı her adımı atman önce, attıktan sonra ne olacağını düşünürek plan kurardı aynı şimdi de olduğu gibi.

" Eğer bir kuş kafesinde çıkıp özgürlüğe uçma niyetine bizi öterse o zaman o kuşun boynunu kırmakta bana farz olmuştur demektir kartalım. Unutma her kuş ya uçar ya da uçarken bir avcının elinde av olur. "

Aptal olmayan ve yaşamak isteyen her korkak insan bilirdi ki hilale bulaşıp sağ çıkmak imkansızdı. Özellikle hilal de bir aslan ve bir kartal varken canlı çıkmak diye bir şey yoktu. Ya ölürdün. Ya da ölürdün.

" Yani diyorsun ki hodri meydan. " Kartalın söylediği sözler yüzündeki sert mizaçta küçük bir çatlak oluşturmuş ve dudağının kıyısında küçük bir kıvrıma peydah olmuştu.

" Öyle diyorum kardeşim. Ecelin susamış kuşlar gelsin bir de bana ötsün bakalım ne oluyor. "

O bir avcıydı. Bir savaşçı ve kalbi kozası için atan bir aşıktı.

Ve aslanın aşkı uğruna cihanda diz çökertip bedel ödetemeyeceği hiçbir insan yoktu.

Onun gücü aşktan, aşkın gücü de Ayşin diye yanıp yanıp küle dönen sevdasından geliyordu.

#yeni bölüm #military #vatanseverlik #vatanım

2 notes · View notes