We keken vandaag naar ‘Nonkel Bretel’, een interactieve voorstelling van School Zonder Pesten die we kunnen kijken dankzij de steun van Rotary Gistel.

Tom bracht ons ‘verhalen met een p’. Over praten, plagen, paarden, palen, pesten, proberen, …

ik vind lancelot nu al niet leuk, like sorry maar, mijn nonkel is gestorven en ik heb daar niet om geweend dus nu mag niemand meer wenen om iets????

tis pas kerst wanneer de rook door heel het huis hangt,

wanneer het tafellaken bevlekt is met rode wijn,

wanneer de tantes en nonkels half mompelend hun vertrek beginnen aan te kondigen

tis pas kerst wanneer de papierbak uitpuilt met inpakpapier en linten,

wanneer iemand uiteindelijk toch maar eens de kerstlichtjes uittrekt,

wanneer je oren nasuizen van al dat samen-zijn

tis pas kerst wanneer je in januari nog naalden op het parket vindt,

wanneer iemand zegt “tis alweer februari seg”,

wanneer maart de zomertijd aankondigt en de dagen zich weer uitrekken

tis pas kerst wanneer je terug 8 bent,

wanneer je (zoals alleen een kind dat kan) je cadeautjes tegen je aanklemt in het hier-en-nu,

wanneer je op een stoel gaat staan in het nieuwe jaar en je rijmpje voorleest à la “je kleine kapoen,

en dat het jaar dan ook daadwerkelijk nieuw en groot en belangrijk voelt

SANTIAGO (11.01-15.01)

Na een vlucht van 16u met transitstop in Buenos Aires bereiken we de Chileense bodem. Een droge warmte verwelkomt ons en herinnert ons er meteen aan dat we ons in de Amerikaanse zomer vertoeven. Deze bestemming is voornamelijk een familiebezoek. David’s nonkel, tante en nichten wonen allen in Santiago. Voor enkele dagen worden ze ons gastgezin, onze gids en ons kompas in deze miljoenenstad. We herhalen de best-off van ons vorig bezoek, en vullen onze belevingen aan met nieuwe minder toeristische wijken. Barrio italia is een hippe levendige buurt met bars, restaurantjes en loodsen omgebouwd tot marktjes met lokaal handmade koopwaar. Barrio Yungay is dan weer een wijk van alledag. Straatverkopers, een laan vol wcpapierwinkels, een bruisend stadspark, enkele knappe muurschilderingen, steegjes vol historische Spaanse huizen en de Peluqueria Francesa. Een kapper/restaurant waar een Frans menu met Creoolse en Chileense invloeden zowel locals als toeristen weet te bekoren. Onze volgende stop: Mendoza, een Argentijnse provinciestad aan de andere zijde van het Andesgebergte.

Ik mag dit weekend Anna (de klaspop) mee naar huis nemen!

Naar Plopsaland met nonkel en tante!

De leestips van Nonkel Fons (325)

Fons Mariën geeft vijf sterren aan Naar zee van Dörte Hansen (vertaling: Lucienne Pruijs). Continue reading De leestips van Nonkel Fons (325)

View On WordPress

De marginaalste personen mogen ongehinderd de grootste onzin uiten bij Tafel van Vier van Gert op Play .... Besnijdenis

Het gaat natuurlijk om de kijkcijfers en die krijg je niet zonder wat ophef en schandaal en dus heb je in al die verschillende praat-voor-de-vaakprogramma's figuren die eerder de plaats van de zotte onozele nonkel innemen aan de tafel dan in een respectabel televisieprogramma. Op de tafel van Vier kwam een woordvoerder van de marginaalste groep anti zionistische Joden aan het woord waarvoor honderd redenen bestaan om hem geen microfoon te geven. Hij probeerde de Joden af te schilderen als slachters die op een bloederige wijze een besnijdenis uitvoeren bij kinderen die zich niet kunnen verzetten. En dit zonder dat de onderzoekers van de redactieploeg die verantwoordelijk zijn voor de keuze van de sprekers en de onderwerpen, ook maar één moment hebben gedacht van de bij iedereen gekende officiële Joodse Religieuze organen te contacteren, al was het voor een tegenwoord. Indien het over het onverdoofd slachten zou gaan door moslims dan was dit niet gebeurt. Dit is de officiële reactie citaat " Persbericht Centraal Israëlitisch Consistorie van België: “Met enorme verbazing is er kennisgenomen van de uitzending van De Tafel van Gert op Play4 op 15 november 2023. De inhoud van de informatie die is weergegeven door de heer (en niet Rabbijn) Friedman, en incorrect. Vooreerst dient de nadruk erop te worden gelegd dat de Joodse rituele besnijdenis een absolute hoeksteen is binnen het Joodse geloof, die onderworpen is aan hele resem strikte regels op hygiënisch vlak. Op geen enkele wijze laat de Joodse leer toe dat dit ritueel wordt uitgevoerd door eender wie. Deze wordt enkel en alleen uitgevoerd door professionelen. Na navraag bij de Voorzitters van de verschillende Joodse Gemeenschappen van België kan er worden bevestigd dat de besnijdenissen altijd in de meest hygiënische omstandigheden plaatsvinden, waarbij de gezondheid van het kind absoluut hoog in het vaandel wordt gedragen, en zoals aangegeven, steeds wordt voltrokken door een professioneel. Dat heer Friedman aangeeft dat deze rite ook wordt uitgevoerd door “slachters” is niet enkel onwaar, doch gewoonweg aanstootgevend. Sinds mensengeheugenis heeft er  nog nooit in België enig incident plaatsgevonden na uitvoering van de rituele Joodse besnijdenis, en dit in contrast tot hetgeen de heer Friedman heeft verkondigd tijdens de uitzending. Het is dan ook spijtig dat dergelijk persoon een bühne krijgt op tv, zonder voorafgaandelijke screening, laat staan enig overleg met het Centraal Israëlitisch Consistorie van België.” Indien u zich afvraagt waarom deze marginale rabbijn zo weinig joodse vrienden meer heeft dat hij zijn vrienden nu in Iran en bij Hamas moet gaan zoeken .... bekijk dit dan maar Read the full article

Krabben waar het jeukt

'If you always do what you've always done, you'll always get what you've always got'

Ik heb mijn vaste terrassen in Brussel waar ik elke dag een koffie drink. Vooraleer ik mijn appartement verlaat neem ik mijn sleutels die vlak naast de deur in een glazen pot liggen, goed zichtbaar en bij de hand. Ik steek ze in mijn linker broekzak, want mijn tabak gaat in de rechter.

Een tweede voorbeeld. Ik val vooral op kerels die jonger zijn dan mij, niet omdat ik jonge lichamen zoveel mooier vind dan oudere, maar wel omdat de zoekende jonge geest mij de illusie geeft dat ik het leven beter ken, dat ik in een gesprek degene ben die van wanten weet en niet in onverwachte situaties zal terechtkomen  met vragen die me uit balans zullen brengen. Het gaat hem dan vooral over de baas zijn van over hoe de dingen lopen, en in functie daarvan de (gespreks)partner kiezen die makkelijker zal volgen. Onzin natuurlijk, ik weet dat, want ik ken jongere mannen die hun zaakjes veel beter op orde hebben dan mij. Maar ook in mijn familie zie ik hetzelfde gebeuren, bazige dominante vrouwen die samen zijn met een inschikkelijke en meer  volgzame man: mijn ouders, zus, nonkels en tantes en als ik het goed herinner ook mijn grootouders. We zijn routinebeesten tegen wil en dank. En die routines bouwen we zelf op, of we worden erin en ermee geboren.

Daarom voel ik me vaak als het onderdeel van een machine, dat deze patronen uitvoert om de Orde der Dingen te bewaren, een mechanisme dat zich stuwt doorheen de tijd, doorheen de ruimte en laten we het ook spiritueel bekijken, dimensies. Ik ben de kleine radar in een geheel van universele patronen die mijn leven doen draaien zonder te knarsen, een vergankelijk tandwiel in een proces waarvan ik onmogelijk de bestaansreden of mijn aandeel in het geheel kan bevatten. Ik draai blijkbaar mee in een geschiedenis van mijn familie. Ik ben een inwisselbaar onderdeel in een strijd tussen orde en chaos, de vleesgeworden strategie van krachten die een oorlog voeren zonder doel of intentie, maar louter naast en tegen elkaar bewegen in een onzichtbare choreografie. De menselijke blik en tijd zijn namelijk te beperkt, zintuigelijk onbekwaam en intellectueel te complex. Het is een dans van radaren die we elk zijn, patronen die elkaar proberen in stand te houden wanneer we elkaar ontmoeten en dan soms klikken met andere  menselijke tandwielen.

Het geheel van gedragspatronen is een wezen dat binnensijpelt in mijn motoriek en mijn hand stuurt als ik naar mijn sleutels grijp, zich nestelt in mijn woorden als ik praat met de buurman en  mijn gedachten stuurt als ik 's avonds bij een wijntje zit te dagdromen op een terras. Dat gewoontebeest zal ook vechten voor de status quo, zowel psychologisch, sociaal, relationeel als materieel. Net zoals bij een innige tango wordt ze tastbaar op het moment dat ik iets nieuws wil proberen, eens een pas naar rechts zet in plaats van naar links en op een teen trap. De nevel van comfort pakt zich dan samen en brult in een koor van hoongeloach en spot.  Het is een epigenetische manifestatie van sociaal, pychologisch en relationeel trauma dat zich van muis tot monster kan onthullen bij de minste bedreiging van de veilige regelmaat.

Maar ze is ook gedoemd tot mislukken want herhaling betekent slijtage. Het begint te jeuken op die plek, als ik te lang hetzelfde doe of denk, en dat wringt. Wie immers blijft krabben waar het jeukt, zal bloeden. Daarom trek ik mijn hand  weg en plaats ik een muggenraam. We gaan voor de structurele oplossing.

Ik kan me ook voorstellen wat er zou gebeuren als ik er ooit in zou slagen te ontsnappen aan dit wezen. Zou de wereld ophouden te bestaan? Zou ik terechtkomen in het ijle niets? Of misschien als kwikzilver door het leven glijden, alles aanrakend maar zich aan niets hechtend, als in een droom? En tegelijk boven alle mechanismes uitreikend op een rots van inzicht en onthechting. Waar zou ik dan zijn? En vooral: zou ik gelukkig zijn of alleen staan op een dansvloer met niemand meer om mee te dansen?

Dankzij Rotary Gistel konden we deze morgen de voorstelling ‘Nonkel Bretel’ bijwonen.

Tom nam ons mee met allerlei avonturen en deed ons nadenken over plagen en pesten.

10/05/2021

- Vandaag na 6 maand naar ons mama gegaan, veel bijgeleerd over mij, over haar, over papa, etc: 
- Mama is in haar jeugd als straf soms opgesloten geweest in de kelder, 30min-1u soms 
- Met haar zussen en broers zaten ze soms op 1 kamer (van 1 van de zussen of broers) verzameld ’s avonds, om dan samen te filosoferen 
- In het analyseren van haar relatie met papa, en hoe haar ouders deden (door vraag te stellen aan psychologe of daar een link kon zijn), besefte ze dat haar vader ook agressief was naar haar moeder (ook onder invloed van alcohol?). Zij heeft dat niet veel meegemaakt omdat haar vader stierf toen ze 10? 11? was, maar nonkel J. en tante M. bv durven niet slecht spreken over hun moeder, en omschrijven haar gedrag als “streng maar rechtvaardig” > het idee heerste heel erg dat ouders alwetend waren en moesten gehoorzaamd worden > J. en M. zijn daardoor heel erg geconditioneerd en durven nu nog niet slecht spreken over hun moeder (staat blijkbaar in dat boekje over haar). Mama is al iets kritischer over haar opvoeding (zoals alle jonge zussen)
 - Alle jongste zussen zaten in een relatie met een narcist > aangeleerd door beeld uit eigen opvoeding? (Mama zegt vaak dat dat normaal was in die tijd, maar haar familie was haar wereld)
 - Bij papa verhaal van naar bos vluchten na een ruzie met ouders die ‘m niet meer in huis wilden > uit koppigheid in bos gebleven, maar er kwam ook niemand ‘m zoeken 
- Papa stak heel veel kattenkwaad uit, grenzen aftasten
 - Hij werd niet opgesloten als straf
 - Meter (oma) had wel ooit al zijn kleren kapot gemaakt uit woede
 - Verhaal van op zondag als iemand laat op stond en het brood was op > geen eten 
- Situatie van openhartoperatie > zie notities: 
- Myra was erg op achtergrond, mama kan zich niet herinneren waar Myra mee bezig was toen ik geboren was. (Myra wordt nu blijkbaar kwaad als mama zich iets uit haar kindertijd niet kan herinneren) > Myra moet zich tekortgedaan gevoeld hebben, kwaad dat ze minder zichtbaar was > reden waarom ze nu extra nood heeft om te tonen wat ze waard is (tov buitenwereld)?
 - Papa is jaloers beginnen worden en daarom slecht gedrag beginnen stellen zodra Myra er was: mama had niet meer 100% aandacht voor hem met het opvoeden van een kind, en papa kon dat niet verdragen. 
Met mijn geboorte was papa wel een grote steun voor mama (volgens mama haar beste periode met hem) maar door toestand besloot ze meer rust te willen nemen, meer aan haarzelf te denken en nee te zeggen, en dat kon papa echt niet hebben > hij verloor de controle over haar > verlatingsangst?
 - Ik vertelde mama dat ik in relaties ook snel jaloers word als ander mij niet volle aandacht geeft en bij mij is dat doordat ik gevoel had ene keer wel liefde te krijgen, andere keer niet (door stress thuis). Volgens mama was dat ook bij papa zijn opvoeding het geval 
> ik werd ook agressief door die jaloezie (bij Flor dan)
 > qua coping mechanismes lijk ik wel erg op papa


From the movie "Les Grandes Vacances". With Louis De Funes and... Ivo Pauwels (Nonkel Jef).

Nonkel Frans ging 's morgens de deur niet uit zonder een kopje Zwarte Kat

Ik mag dit weekend Anna (de klaspop) mee naar huis nemen!

Naar Plopsaland met nonkel en tante!