"Sahiden sevmemiş beni meğersem..."

(Buray- Sahiden)

Bilir misin ne kötüdür insanın bildiğini anlatamaması. Kelimelerin hep yarım kalması. Ben deyip susması, sen deyip ağlaması...

Biri bağıyor kafamın içinde; yeter artık, bırak kendini.. uçmayı öğren, sonsuzluğa atla bu kadar yaşamak yeter.. kimin umrundasın sanki diyor... Bir gün bu bağırışı dinlerim diye çok korkuyorum..

“𝑾𝒆 𝒉𝒂𝒅 𝒆𝒗𝒆𝒓𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒐 𝒔𝒂𝒚 𝒕𝒐 𝒆𝒂𝒄𝒉 𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓, 𝒃𝒖𝒕 𝒏𝒐 𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒕𝒐 𝒔𝒂𝒚 𝒊𝒕”❤️‍🩹❤️‍🩹

Bir yerde şu sözü görmüştüm "durup dururken sebepsiz için sıkılıyorsa gelecekteki eşin darda olabilir dua et" yazıyordu.

Sahaflar Çarşısı'nın sembol ismi Hüseyin Avni Dede'nin adı 58 yıldır altından ayrılmadığı çınar ağacına verildi

Sahaflar Çarşısı’nın sembol ismi Hüseyin Avni Dede’nin adı 58 yıldır altından ayrılmadığı çınar ağacına verildi

Hüseyin Avni Dede (68), 1954 yılında Fatih Süleymaniye’de doğdu. 10 yaşından itibaren de Sahaflar Çarşısı Beyazıt girişindeki çınar ağacının altında babası ile şiir kitapları ve antika eşyalar satmaya başladı. 58 yıl boyunca çınarın altında satış yapan Dede, Beyazıt Meydanı’nın simgelerinden biri oldu. Babası Durmuş Dede gibi şair olan Hüseyin Avni Dede, Sahaflar Çarşısı Beyazıt Meydanı…

View On WordPress

Evinizde en çok bulunan şeyler neler?

Bizimki kedi, kitap ve fincan...

@vintagedelikanlisi 🖤

herkesi huzura kavusturduktan sonra yalniz bir sekilde evime donuyorum neyse en azindan yuzyil sonra biri fotomu cekti :’)

لا يلغي الحق قلة انصاره، ولا يعزز الباطل كثرة اتباعه.

Taraftarlarının azlığı hakkı ortadan kaldırmadığı gibi, taraftarlarının çokluğu da bâtılı güçlendirmez.

.

Keşke hep gülsen bana.. seni hep güldürebilsem, sana hep güzel anlar yaşatabilsem... Ama yapamıyorum, kendini kapattın bana. Şimdi aramızda kilometrelerce duvarlar var.. senin duvarların ve benim duvarlarım... Keşke aramıza bir kapı yapabilsem ve orada sadece seninle kalabilsem. Seninle bütün evrenden soyutlanmış bir şekilde kendi gökyüzümüzün, yıldızlarımızın altında gecemizi yaşamayı sana sarılarak bir ömür geçirmeyi seni dünyanın en mutlu insanı yapmayı o kadar çok isterdim ki... ama yapamam.. yapamıyorum çünkü.. korkuyorum. Seni de kendimi de çıkmaz bir sokağa sürüklemekten korkuyorum.. Kendimle beraber seni de batırmaktan, boğmaktan korkuyorum.. Senin beyazını, kendi siyahımla kirletmekten korkuyorum.. Seni geceme mahkum etmekten, en çok da seni tamamen kaybetmekten korkuyorum...

Başlangıç Bitiş

Deli konuşuyor konuş deli

neden bilmiyorum ama otogarda kitap okumak bana terapi gibi geliyor. yani o kalabalığın içinde kendini herkesten soyutlayıp sevdiğin şey ile meşgul olmak bence dünyadaki en güzel olaylardan bir tanesi. dün işte okurken bu olayın beni neden bu kadar yatıştırdığını düşündüm. şimdi farkına vardım ki ben alıştığım yerden ayrılmakta zorluk yaşıyorum. yani gideceğim yer kendimi en rahat hissettiğim yer de olsa ben bağlandığım yerden ayrılamıyorum. çok gereksiz bir huy gibi ama bir o kadar da savunmasız hissettirdi kendimi bana. bakın samimi söylüyorum; bir insana bağlanmak nasıl tehlikeli ise bir şehre bağlanmakta o kadar kötü. ben ne zaman olduğum yerden dönüş yapacak olsam tedirgin oluyorum. elimde değil işte, karnım ağrıyor bu yüzden -galiba psikolojik etkisi shdhdhdh- ya da içimde değişik bir his oluyor - bunu da adlandıramıyorum :(- ama son birkaç senedir bu alışkanlığı huy edindiğimden bu tarz şeyleri daha az yaşadığımı fark ettim. bazen diyorum ki okumak gerçekten şifa. elimde olsa dünyadaki tüm insanlara kitap okumayı huy edindirirdim. düşünsenize kitap okumanın bir aktivite ve alışkanlık olmak dışında bir huy olduğunu. sonuçta insanlar huylarından kolay kolay vazgeçemezler. can çıkar huy çıkmaz ya hani o bakımdan huy edindirirdim. yani tam olarak en uygun kelimeyi seçtiğime kanaat ediyorum. belki dünya daha güzel bir yer olurdu ve insanlar.

iyi sahurlar.

30.03.2024|cmt

Şuranın güzelliği ;)