Bıçaklasaydın nedenini sorabilirdim ama birine beni neden sevmedin diye sorulmaz.

Özlediğim çok zaman oldu. Baya bi özledim yani.

Öldürerek iyileştirmek sizin soyunuzda var...

"Nasıl basarsın bağrına,

Seni böyle inciteni?"

Shakespeare

aramızda ki mesafe tam 1.228,3 kilometre.

Sen en güzel duyguların katilisin ...

Sana son kez sesleneceğim gün de gelecek, son kez sarılacağım, son kez yüzüne güleceğim, son kez seni çok sevdiğimi söyleyeceğim... Sen gideceksin ben kalacağım, sen hayatına devam ederken ben sensizliği atlatmaya çalışmanın verdiği yorgunluk, yalnızlıkla yaşayacağım. Her adım attığım yerde deli gibi kokunu arayacağım. Geçerken yüzünü göreceğime emin olduğum yerlerden, hiç olmadığım kadar hissiz ve donuk geçeceğim. Herkes soracak neyin var diye, "hiçbir şeyim yok" diyeceğim. Sensiz neyim olacaktı ki...

.

İlk hali yanımda olsa beni şimdiki halinden korurdu.

Mazur görün, eğer ben içimdekileri yazıya dökmezsem, ruhumla mükâleme etmezsem fersudeleşen hayatıma bir nebze de olsa mutavaat etmiş olurum. Bu yüzdendir ki, fasılalı olarak yazmam. Öyle her zaman yazamam. Şaşıracaksınız. Fakat şöyle ki bir şeyler karalamam için önce içimi doldurmak sonrasında kelimelere dökmek daha münasip geliyor. Aksini yapamıyorum. Bazı vakitler şiddetli yağmurlar yağıyor yüreğimin üzerine. Sonra güneş doğuyor biriken su birikintisi tebahhur ediyor kendini.. Ne kalıyor geriye sonra.. Toprağımı ıslatan su birikintisi, kuruyup kalıyor.

Bir tane hayatın var.

Ezberden gidecek,

çürümüş algoritmalarla

idare edecek lüksün yok!

⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹⊹