seyr eyledim eşkâl-i hayâtı

🎼🎶🎵

Akşam.....Yine akşam oldu...!

Hayatımızdan bir gün daha eksildi...

Bir "an" sonra ne olacağını

bilmiyoruz, bu yüzden boş şeylere üzülmeye, kimsenin de bizi üzmesine fırsat vermemeli..

Huzurlu, mutlu bir akşam geçirelim

Altın kulelerden yine kuşlar,

Tekrarını ömrün eder i’lan.

Kuşlar mıdır onlar ki her akşam,

Alemlerimizden sefer eyler?

Akşam, yine akşam, yine akşam,

Bir sırma kemerdir suya baksam;

Üstümde sema kavs-i mutalsam!

Akşam, yine akşam, yine akşam,

Göllerde bu dem bir kamış olsam!

Ahmet Haşim

💙🥀🕊️

Şimdi Orhan Veli'yle

Galata senin Sirkeci benim

Dolaşsak İstanbul'u Divane.

Balık ekmek yesek martılarla

Özdemir Asaf'la köşe kapmaca oynasak

Yusyuvarlak dünyamızda

Kelimeler hep ebe olsa.

Atilla İlhan'la yansak sevmediklerimize

Sevemediklerimize

Nazım'la inadına umut desek....!

Nietzsche bir kere de benimle ağlasa

Sonra Edip Cansever'le çayımızı yudumlasak

Sohbetimizden ağırlaşan masada

Nilgün Marmara o güzelim, canım Yalnızlığmı

Geri getirse bana.

Son yaşadığım paragrafı

Temize çekse Murathan Mungan Aşkla.

Ve sonra Ahmet Haşim elimden tutsa

Son basamağında merdivenin

Bizi Yahya Kemal uğurlasa

Elinde üşümüş titrek lalelerle....

Alıntı

gurûb ü hûn ile perverde-rûh olan kuşlar

kızıl kamışlara, yâkût âba konmuşlar;

ufukta bir ser-i maktû'u andıran güneşi

sükût ü gamla yemişler ve şimdi doymuşlar.

#Ahmet Haşim

Bu sefil iştiha, bu kirli nazar,

Bulamaz sende bende bir mana,

Ne bu akşamda bir gam-ı nermin

Ne de durgun denizde bir muğber

Lerze-i istitar ü istigna

yarin dudağından getirilmiş,

bir katre alevdir bu karanfil

ruhum acısından bunu bildi.

düştükçe vurulmuş gibi yer yer,

kızgın kokusundan kelebekler,

gönlüm ona pervane kesildi...

Ardıma dönüp bakıyorum da, dallarımı kıran rüzgarları bile affetmişim ama, bir kendime uzanamamış elim.

Maybe Aşk-ı Memnu is best read as an ensemble piece:

“(Halit Ziya) is the one responsible for the changes in our lives and thoughts. The young men and women of the last type that we see around are out of the pages of Aşk-ı Memnu. Older ladies among us are in a Firdevs Hanım state, the young girls among us didn’t go beyond Nihal. Young men are still mostly in the state of Behlül. Halit Ziya is such a Balzac that he brought his creatures into life not so much in his oeuvre but in life. I met with Behlül a lot. Recently I encountered him sometimes in Lebon (a patisserie) or at the front (this was during World War 1). And I think now Nihal Hanım is getting piano lessons from Hege”.

Ahmet Haşim in 1917

“While Aşk-ı Memnu was being written there were families resembling the Melih Bey Set in certain neighborhoods of İstanbul, especially in Boğaziçi. Actually this is the case today too. The author knew these from far and near. There were accumulated, tangled impressions in his imagination. To get a sum that would crystallize these it was adequate to whip up his imagination. This is not to say that in reality Aşk-ı Memnu is gotten from certain encounters that happened in real life. There are several characters in the work. None of these are the representations of certain persons, but they are all sums resembling many personalities and made out of diverse elements. This is as far as its being true goes. For example Behlül who is one of the chief characters of the work, is a youth composed of one, two, maybe three youths whom I know of; he resembles this or that a lot, but he is not definitely this.

Firdevs Hanım and her daughters, especially Nihal and her father, these too… When it comes to the plot; that is entirely a product of the imagination. Once imagination puts these diverse personalities into the plot and starts to enliven them, especially when the artist represents all of the characters in diverse points of the plot and acts them out like a puppeteer, the story has a life of its on like a moving picture. I don’t know how you find it to be? If this work has some virtues the chief one among them is there being many characters and they all living a private and personal life. I hadn’t thought of this. There were those who mentioned this virtue of the work to me.

Firdevs Hanım, Nihal, Bihter, especially the unfortunate Beşir. Now as I think of these I am under the impression that I see all of them, one by one, from afar. Especially Nihal, in front of my eyes, with her gaunt yellow face, always wanders around next to her father at the pine groves of the Island. I am hearing Beşir’s coughs. From where did I find that unfortunate Ethiopian? Maybe there was a face similar to him in my family.”

Halit Ziya himself about the book in 1943

Denizlerden esen bu ince hava saçlarınla eğlensin

Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller

Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,

Sular mı yandı? neden tunca benziyor mermer?

Bu bir lisan-ı hafidir ki ruha dolmakta,

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...

Bazı amaçlar o kadar değerlidir ki o yolda mağlup olmak bile zafer sayılır.

~Ahmet Haşim~

Sular sarardı yüzün perde perde solmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta

Güldün güzelim, rûhuma handân ü müzehher

Gelgelelim Beter, bize kısmetmiş Ölüm, böyle altı okka koymaz adama Susmak ve beklemek müthiş Genciz, namlu gibi Ve çatal yürek Barışa, bayrama hasret Uykulara, derin, kaygısız, rahat Otuz iki dişimizle gülmeye Doyasıya sevişmeye, yemeğe Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret Ve asıl biz biliriz kederi Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu Hani, kurşun sıksan geçmez geceden Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık Ve zehir zıkkım cıgaram Gene bir cehennem var yastığımda Gel artık…

-Ahmed Arif

Haziranda ölmek zor…

Bu bir lisân-ı hafidir ki ruha dolmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta.🌿