#Sandra Mozarowsky | Explore Tumblr Posts and Blogs

rideretremando · 7 months

Text

«A Wittgenstein piacevano i romanzi gialli, leggerli lo distraeva dalle sue profonde riflessioni. Per un filosofo che aspirava a spiegare tutti i problemi del mondo mediante la logica, una storia che propone un enigma, un omicidio o svariati omicidi, mettiamo, e che si sviluppa in base alle regole del caso e della deduzione, scartando piste false, procedendo per tentativi, indagando sui fatti e i presunti colpevoli, fino a trovare la soluzione e risolvere il mistero (questo è l’assassino e questa la ragione per cui ha commesso il suo delitto) doveva essere gratificante: ci sono una causa, un fine e un metodo; un romanzo giallo su una morte senza spiegazioni, che può essere stata un incidente o un suicidio o un omicidio (ma allora chi l’ha commesso e per quale motivo?) e non risolve l’enigma, ha il sapore di una frode o di una truffa, una storia assurda che non serve nemmeno da cornice o da soggetto per un brutto B-movie, di quelli in cui recitava Sandra Mozarovski».

Così scrive Clara Usón in «L’assassino timido» (Sellerio 2018, cap. iv), un ottimo romanzo che ricostruisce la breve vita appunto di Sandra Mozarovski o Mozarowski (1958-1977), attrice spagnola (il padre era russo, fuggito dall’Urss per motivi politici, e faceva il diplomatico) la cui carriera consistette quasi tutta in brevi apparizioni in film di serie B (in genere sexy-horror nei quali appariva per lo più svestita e quasi inevitabilmente finiva sgozzata), e che morì cadendo misteriosamente da una terrazza. Il romanzo di Clara Usón è assai bello, e ovviamente la morte della ragazza rimane senza spiegazioni (o meglio: con troppe spiegazioni e con l’impossibilità di decidere per una di esse), ma il lettore non rimane insoddisfatto: perché si rende conto che tutto il possibile è stato fatto per togliere il velo al mistero, e non c’è stata dunque truffa né frode, e perché ben presto lo conquistano la solidarietà e la pietà verso la giovane donna che nella Spagna ancora franchista (Francisco Franco morì nel 1975) e ufficialmente cattolicissima e bigottissima, «si guadagnava da vivere bene facendo film che scandalizzavano la sua famiglia», come scrive Usón.

Ma torniamo a Ludwig Wittgenstein. Filosofo dall’intelligenza leggendaria («Il più perfetto esempio di genio che abbia mai conosciuto», scrisse Bertrand Russell nella propria autobiografia) e dalla vita romanzesca, autore di opere difficili e affascinanti, è noto a tutti – è diventato una citazione pop – se non altro per l’aforisma che chiude l’unica opera che pubblicò in vita, nel 1921, a trentadue anni, il «Tractatus logico-philosophicus»: «Di ciò di cui non si può parlare si deve tacere». In realtà, dopo la pubblicazione del «Tractatus» Wittgenstein instancabilmente meditò – come dimostrano i numerosi manoscritti pubblicati dopo la sua morte – proprio su ciò di cui non si può, o non si riesce a, parlare. Ed era, Wittgenstein, un vero appassionato di letteratura gialla: il che, a prima vista, potrebbe sembrare un po’ contraddittorio. E invece no. Le storie raccontate nei romanzi gialli (a lui piacevano soprattutto le storie «hard-boiled»: gialli deduttivi, sì, ma non asettici e quasi striminziti come quelli di Agatha Christie, bensì pieni di rappresentazioni realistiche del crimine, della violenza, e magari anche del sesso: roba «pulp», insomma) non sono «reali» (benché possano essere ispirate a fatti ed eventi reali, eccetera), ma ciò non impedisce loro di essere «qualcosa di cui si può parlare».

Quando, nella mia prima liceo (vi parlo del 1976 o giù di lì), il professor Renato Bortot entrò nell’aula per la prima lezione di filosofia (e noi eravamo, giustamente, piuttosto intimoriti dall’idea di studiare filosofia: io, per dire, sono ancora adesso terrorizzato dalla violenza argomentativa dei filosofi), aprì la porta e si mosse come se stesse spingendo avanti un qualcuno: che non vedevamo. Poi si accomodò alla cattedra e disse: «Vi presento il mio elefantino rosa». Ce ne parlò a lungo, descrivendone l’aspetto e le abitudini (molto divertenti). E così imparammo, o almeno imparai io, e non mi scordai mai la lezione, che si può benissimo parlare di cose che non esistono – o delle quali non si sa se esistono o no: si tratti di elefantini rosa, di ruote celesti, di Dio, dell’Essere, dello Spirito, o dei personaggi di una storia inventata. L’importante è che la narrazione che se ne fa non sia una frode né una truffa. Addirittura, può accadere che un romanzo giallo non porti alla scoperta del colpevole e finisca nel nulla – come certi romanzi di Friedrich Dürrenmatt, da lui raccolti sotto il titolo significativo «Un requiem per il romanzo giallo» –; ma l’autore non deve mai dimenticare di mettere in scena «una causa, un fine e un metodo».

Per esempio, nei «Promessi sposi» ciascun personaggi ha la sua causa, il suo fine e il suo metodo. Don Rodrigo ha la libidine come causa, la vittoria della scommessa con il cugino (il conte Attilio) come fine, e la violenza come metodo. Renzo ha la propria gioia di vivere come causa, l’amore per Lucia – e quindi il matrimonio – come fine, e un suo certo senso di giustizia come metodo. L’innominato ha un greve senso di noia come causa, il desiderio di libertà come fine, e la propria umanità (sepolta, ma ancora viva) come metodo. Don Abbondio ha la fifa come causa, la fifa come fine, e la fifa come metodo."

Giulio Mozzi

1 note · View note

ximo220550 · 2 years

Text

0 notes

peter-ash · 3 years

Text

#movies #Call Girl #Eugenio Martín #Bárbara Rey #Teresa Rabal #Anthony Andrews #Sandra Mozarowsky #1976

1 note · View note

mostoles-naturaleza-blog · 4 years

Video

youtube

"El rey Juan Carlos I acusado de presunta violencia de Género" "Que paso con Sandra Mozarowsky"

Si este exrey de España no es juzgado en un tribunal, no podremos acusarle de todas sus infamias aunque estemos seguros de ellas,

¿QUIEN SERÁ?

¿EL REY TRAIDOR, QUE SIMULA UN GOLPE DE ESTADO, QUE CASUALMENTE SE LE MUEREN EN EXTRAÑAS CIRCUNSTANCIAS LOS COMPETIDORES… Y AHORA, PUEDE SER UN ASESINO DE VIOLENCIA DE GENERO?

Esta es la historia que me ha llegado y os cuento referente al Emérito….

Juan Carlos habría matado a su amante de 18 años embarazada: una VIP lo explica, Marc Villanueva.

El rey Juan Carlos es un evasor fiscal pero podría no ser el único delito que ha cometido. Aunque la confesión del fraude fiscal no es suya sino de su hijo Felipe cuando lo echó de la Familia Real. Otro delito mucho más grave, un crimen, ha sobrevolado la Casa Real este 14 de septiembre. Que es el aniversario de la muerte de una jovencísima actriz ruso-española de películas de destape, Sandra Mozarowsky. Murió, aparentemente por suicidio, con 18 años y embarazada de 5 meses. Muchos afirman que entonces era la amante del príncipe Juan Carlos.

#Novia de Juan Carlos I Muerte de Sandra Mozarowsky Juan Carlos mataría a su amante de 18 años estaba embarazada Sandra Mozarowsky del emérit

0 notes

jartitameteneis · 3 years

Text

José María Iñigo entrevista en 1976 a Sandra Mozarowsky, actriz que varios periodistas han atribuido una relación furtiva con el rey emérito. Murió un año después al precipitarse desde un cuarto piso. Estaba embarazada de cinco meses.

15 notes · View notes

weirdlookindog · 1 year

Text

La noche de las gaviotas (1975) - U.S. Advance Poster

AKA Night of the Seagulls, Zombi 7: Last Rites, The Blind Dead 4, Night of the Evil Dead, Don't Go Out at Night, Night of the Death Cult, Night of the Blood Cult, Terror Beach

#la noche de los gaviotas #the night of the seagulls #víctor petit #maría kosty #sandra mozarowsky #1970s movies #blind dead #amando de ossorio #advance poster #horror movie poster

30 notes · View notes

munove · 4 years

Text

Sandra Mozarowsky: el misterio en torno a la muerte de la rumoreada amante del rey Juan Carlos

Alexandra Elena Mozarowsky Ruiz de Frías, conocida artísticamente como Sandra Mozarowsky, fue una actriz que, justo antes de cumplir 19 años, murió poco después de haber caído desde la terraza de su departamento madrileño. María José Cantudo, Bárbara Rey, Nadiuska, Norma Duval y Ágata Lys también terminaron convirtiéndose en 'Reinas del destape', actrices de un género que se extendía rápidamente en España. Se decía que Mozarowsky era amiga (más como amante) del Rey Juan Carlos I, quien entonces tenía 39 años, y de quien, cabe destacar, se ha

etiquetas: rey, juan carlos i, monarquía, amante, suicidio

» noticia original (amomama.es)

#Nacional

0 notes

maxmaggr · 4 years

Text

Amando de Ossorio: Η μακάβρια φιλμογραφία του

Ο Amando de Ossorio, είναι ένας από τους πρωτοπόρους σκηνοθέτες του ισπανικού τρόμου. Ο Amando de Ossorio, ανήκει στην γενιά του Paul Naschy και του Jess Franco, δημιουργοί, οι οποίοι με τις ψυχεδελικές και ατμοσφαιρικές τους ταινίες, κατάφεραν να μεγαλώσουν μια ολόκληρη γενιά θεατών, καθώς, και να ανακηρυχθούν ως cult φιγούρες του παγκόσμιου σινεμά. O Amando de Ossorio, ξεκίνησε την καριέρα του με διάφορα western, όπως το Tomb of the Pistolero (1964). Η καριέρα του αλλάζει όταν φέρνει στον κόσμο την πρώτη του ταινία τρόμου, Fangs of the Living Dead (1969), ενώ το όνομα του, θα αποκτήσει cult διαστάσεις με την τετραλογία των τυφλών νεκρών, ξεκινώντας με την επιτυχημένη πρώτη ταινία της σειράς Tombs of Blind Dead (1972). Στο άρθρο θα ταξιδέψουμε στις μακάβριες δημιουργίες του Amando de Ossorio, όπου στις ταινίες του, το μακάβριο με τον ερωτισμό, παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Αυτός είναι ο Amando de Ossorio, ας τον γνωρίσουμε.

Fangs of the Living Dead (1969)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Anita Ekberg, Gianni Medici, Diana Lorys Βαθμολογία IMDb: 4.4/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=UPZOwWXzGNY Μια πανέμορφη νεαρή κοπέλα κληρονομεί ένα κάστρο, όμως, μέσα στο κάστρο κατοικούν δυο βρυκόλακες και έχουν κάποια σατανικά σχέδια για την νεαρή κοπέλα. Η πρώτη ταινία τρόμου του Amando de Ossorio, η ταινία είναι ένα κόσμημα της δεκαετίας του ’60, μιας δεκαετίας που ήταν γεμάτη με βρυκόλακες. Στην ταινία πρωταγωνιστoύν κάποιες πανέμορφες βρυκολακίνες όπως η Anita Ekberg, Diana Lorys και Adriana Ambesi.

Πηγή εικόνας: imdb.com

Tombs of the Blind Dead (1972)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Lone Fleming, Cesar Burner, Maria Elena Arpon Βαθμολογία IMDb: 6.2/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=HpcYWJnS6N8 Τον 13ο αιώνα, οι Ναΐτες Ιππότες έχουν γίνει ο τρόμος και ο φόβος των κατοίκων ενός χωριού. Σατανικές τελετές και ανθρωποθυσίες έχουν γεμίσει τους βλάσφημους ναούς τους. Οι χωριάτες αποφασίζουν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και να εκτελέσουν τους Ναΐτες Ιππότες. Καίνε τα μάτια τους ώστε να μην μπορούν να βρουν τον δρόμο της επιστροφής τους στον δικό μας κόσμο. Πεντακόσια χρόνια μετά, μια κοπέλα που προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν της, βρίσκει καταφύγιο στο κάστρο των Ναϊτών. Εκείνη την νύχτα οι Ναΐτες ξυπνάνε και διψούν για αίμα. Το πρώτο μέρος της επιτυχημένης σειράς ταινιών των τυφλών νεκρών (Blind Dead series) και το πρώτο αριστούργημα του Amando de Ossorio. Ένας καλλιτεχνικός φόρος τιμής στον θάνατο και τον λυρισμό που τον διαποτίζει. Με την εξαιρετικά ατμοσφαιρική μουσική του Anton Garcia Abril. Οι απέθαντοι Ναΐτες Ιππότες έγιναν σύμβολο του ισπανικού τρόμου ενώ ακόμα και ο ίδιος ο Peter Jackson επηρεάστηκε τόσο πολύ, που στην τριλογία του Lord of the Rings, αποτυπώνει τους Νάσγκουλ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που ο Amando de Ossorio αποτύπωσε τους δικούς του καβαλάρηδες, στο Tombs of the Blind Dead. Μέχρι και ο Jess Franco και ο Paul Naschy, χρησιμοποίησαν τους καβαλάρηδες στις ταινίες τους, ο Franco στο Mansion of the Living Dead (1982) και ο Naschy στο Night of the Werewolf (1981).

Πηγή εικόνας: imdb.com

The Loreley’s Grasp (1973)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Tony Kendall, Helga Line, Silvia Tortosa Βαθμολογία IMDb: 5.8/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=91JqEIwv7Do Η αιμοδιψής δαιμόνισσα Loreley μεταμορφώνεται κάθε βράδυ σε ένα ερπετοειδή τέρας και πίνει το αίμα από νεαρές κοπέλες που ζουν σε ένα σχολικό οικοτροφείο. Πανέμορφες γυναίκες στα δίχτυα της sexy δαιμόνισσας, Helga Line.

Πηγή εικόνας: imdb.com

Return of the Blind Dead (1973)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Tony Kendall, Fernando Sancho, Esperanza Roy Βαθμολογία IMDb: 6.0/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=KynyReq_ClY Έχουν περάσει πεντακόσια χρόνια από τότε που οι Ναΐτες Ιππότες εκτελέστηκαν. Ένα χωριό στην Πορτογαλία γιορτάζει την επέτειο του θανάτου τους. Τα πυροτεχνήματα,όμως, και τα γιορτινά χαμόγελα, ξυπνούν από τον λήθαργο, τους απέθαντους Ναΐτες Ιππότες και η δίψα για εκδίκηση και αίμα είναι μεγαλειώδης. Το εξαιρετικό sequel της ταινίας, Tombs of the Blind Dead (1972). Πολλοί οπαδοί το θεωρούν ανώτερο της πρώτης ταινίας, εξαιτίας της αγωνίας που προσφέρει συγκριτικά με την πρώτη ταινία. Το Return of the Blind Dead είναι πολύ πιο ενεργητικό και με έναν πιο συγκεκριμένο ρυθμό στην αφήγηση του, ίσως για αυτό ο Amando de Ossorio επέλεξε να το κάνει μια αυτοτελή ιστορία, που να λειτουργεί ως μέρος της μυθολογίας των τυφλών νεκρών, παρά να είναι μια πιστή συνέχεια της πρώτης ταινίας. Στην ταινία πρωταγωνιστεί και ο ελληνό-ισπανός ηθοποιός, Fernando Sancho.

Πηγή εικόνας: imdb.com

The Ghost Galleon (1974)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Maria Perchy, Jack Taylor, Barbara Rey Βαθμολογία IMDb: 4.6/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=YgEVcrzZ-VM Μια ομάδα εκκεντρικών ανθρώπων που τους εξουσιάζει η περιέργεια, αποφασίζουν να βρουν ένα στοιχειωμένο πλοίο που άνηκε στους Ναΐτες Ιππότες. Η παρέα βρίσκει το πλοίο και οι Ναΐτες Ιππότες ξυπνούν. Το τρίτο και πιο αδύναμο μέρος της σειράς των τυφλών νεκρών, χωρίς όμως να του λείπουν 2-3 καλές σκηνές ατμοσφαιρικού τρόμου.

Πηγή εικόνας: imdb.com

The Night of the Sorcerers (1974)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Simon Andreu, Kali Hansa, Maria Kosty Βαθμολογία IMDb: 5.1/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=YdPATFBieR0 Μια ομάδα εξερευνητών ταξιδεύουν στη ζούγκλα της Αφρικής για να ανακαλύψουν τον λόγο που οι ελέφαντες εξαφανίζονται. Στην ζούγκλα, όμως, υπάρχουν ζόμπι και βρυκόλακες που περιμένουν να γευτούν το ζεστό αίμα τους. Ένα από τα cult διαμάντια του ισπανικού τρόμου.

Πηγή εικόνας: imdb.com

Demon Witch Child (1975)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Julian Mateos, Marian Salgado, Fernando Sancho Βαθμολογία IMDb: 4.9/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=GwouCNke2Fg Μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται υπό καταληψία από μια σατανική μάγισσα που θέλει να καταστρέψει τους εχθρούς της και να τρομοκρατήσει ένα χριστιανικό χωριό. Ένας από τους "κλώνους" της ταινίας The Exorcist (1973). Τα τελευταία χρόνια, το Demon Witch Child, έχει καταφέρει να αποκτήσει cult διαστάσεις.

Πηγή εικόνας: imdb.com

The Night of the Seagulls (1975)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Victor Petit, Maria Kosty, Sandra Mozarowsky Βαθμολογία IMDb: 5.8/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=XqGKLuGbn3A Ένας γιατρός, μαζί με την γυναίκα του, μετακομίζουν σε ένα παραθαλάσσιο χωριό, ώστε ο γιατρός να κάνει την πρακτική του. Οι χωριάτες, όμως, κρύβουν ένα μυστικό, εκτελούν ανθρωποθυσίες στους Ναΐτες Ιππότες, οι οποίοι είναι έτοιμοι να ξυπνήσουν. Ο γιατρός και η σύζυγος του θα πρέπει να επιβιώσουν από τον απόλυτο τρόμο. Το τέταρτο και τελευταίο μέρος της τετραλογίας των τυφλών νεκρών του Amando de Ossorio. Το The Night of the Seagulls, σηματοδοτεί το τέλος της χρυσής εποχής του ισπανικού τρόμου. Το The Night of the Seagulls είναι ένα ακόμα ανατριχιαστικό κεφάλαιο της σειράς, που ο Amando de Ossorio έφτιαξε με τόση αγάπη. Το τέταρτο μέρος της σειράς, είναι η επιστροφή στον λυρισμό και στην ατμόσφαιρα των δυο πρώτων ταινιών. Μια εξαιρετική σειρά ταινιών που οι οπαδοί του τρόμου θα λατρεύουν και μετά θάνατον.

Πηγή εικόνας: joblo.com

The Sea Serpent (1985)

Σκηνοθεσία: Amando de Ossorio Πρωταγωνιστούν: Timothy Bottoms, Taryn Power, Jared Martin Βαθμολογία IMDb: 3.1/10 Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=bzQlWzIGizw Μια πυρηνική έκρηξη ξυπνάει ένα γιγαντιαίο ερπετό που σκορπάει τον θάνατο σε μια παραθαλάσσια πόλη της Ισπανίας. Μετά το τέλος της χρυσής εποχής του ισπανικού τρόμου, o Amando κατέφυγε στις ερωτικές ταινίες, ώστε να μπορέσει να βγάλει κάποια χρήματα. Ένα από έργα που ξεχώρισαν από εκείνη την περίοδο είναι το The Sea Serpent, μια ταινία που ήθελε να φτιάξει για χρόνια. Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, ήταν μακριά από το αρχικό του όραμα, εξαιτίας του χαμηλού προϋπολογισμού. Ο Amando de Ossorio, εγκατέλειψε το σινεμά μετά το The Sea Serpent και πουλούσε τους πίνακες του, που απεικόνιζαν τους απέθαντους Ναΐτες Ιππότες, ώστε να μπορέσει να ζήσει. O Amando, γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1918 και πέθανε στις 13 Γενάρη του 2001. Αυτό το άρθρο είναι μέρος της πολύτιμης κληρονομιάς του.