Brasserie Schneider, J Allary, Brive, par Jaquet, circa 1900.

US Vogue December 1963 ❤️❤️❤️❤️❤️

Wilhelmina Cooper in a soft, long-stemmed blue dress with tiny dolman sleeves, a relaxed top that's pinched, here, with its own little roll. Perching a glittering butterfly high on the shoulder, dress by Charles Cooper in Anglo wool, woven in America. Hattie Carnegie pin. Crescendoe-Superb gloves in chalk white. The make-up idea for blue here: Jaquet's Sheer Tone foundation in Pink Rapture.

Wilhelmina Cooper dans une robe bleu doux, à longues tiges, avec de minuscules manches dolman, un haut décontracté qui est pincé, ici, avec son propre petit rouleau. Percher un papillon scintillant haut sur l'épaule, robe de Charles Cooper en laine anglo, tissée en Amérique. Pin's Hattie Carnegie. Gants Crescendoe-Superb blanc craie. L'idée make-up pour le bleu ici : le fond de teint Sheer Tone de Jaquet en Pink Rapture.

Photo Irving Penn

vogue archive

Gustave Jean Jacquet (French, 1846–1909) • Woman in Red • c. 1870-90 • Clark Art Institute

Ace in the Hole (1951) Billy Wilder

May 28th 2023

152. RPGA/TSR - Polyhedron #4 (February 1982)

With a cover by Larry Elmore, the fourth issue of Polyhedron has as a centerpiece, as usual for the first issues of the magazine, a large interview. This month we have Jake Jaquet, publisher and former editor of Dragon magazine and one of the creators of Gamma World. 

Most of the questions in the interview are about Gamma World, but there are also some about joining TSR and how he got his position in Dragon magazine which are of general interest for D&D fans. Added to this there are editorials by Don Turnbull giving us the UK perspective on D&D as well as a new column, "Basically Speaking" dedicated exclusively to Basic D&D.

Finally, what is quickly becoming my favorite column in Polyhedron, we have Spelling Bee, covering three spells in this issue, Magic Missile, Fireball and Lightning Bolt with helpful diagrams about how they work.

Mécanisme de l'automate L'écrivain des Jaquet-Droz (Epoque 1770)

La Chaux-de-Fonds - 1er Salon Suisse de l'Horlogerie - 1933 - Automate L'écrivain des Jaquet-Droz

lachaux-de-fonds.over-blog.com

Top watchesA skilful combination of extremes, executed by the master Artisans at Jaquet Droz. A unique piece crafted by hand in a bold pink set in an intense black ceramic case.

KUNSTENAAR KLEURT EEN ZWARTE BLADZIJDE VAN DE VADERLANDSE GESCHIEDENIS

Keti Koti een gezicht geven. Letterlijk. Dat is de taak die kunstenaar Maartje Jaquet zichzelf heeft opgelegd. Met het boek ALA SMA TORI geeft zij daar vorm aan. Het boek is vooral een herschrijven van de geschiedenis. Want het slavernijverleden van het Koninkrijk der Nederlanden is een periode die doelbewust is vergeten. Weggestreept uit het collectieve geheugen. Deze zwarte bladzijde is uit de geschiedenisboeken gescheurd. Wel werd de kinderen op school onderwezen hoe best Nederland was, hoe tolerant en vooral christelijk. Maar niet dat dit zelfde Nederland, handelsgezind als het is, de aanzet heeft gegeven tot het doelbewust verschepen van talloze tot slaaf gemaakte mensen. Nergens in de vaderlandse geschiedenis is dat terug te vinden, althans tot voor kort. Maartje Jaquet probeert met haar boek dit gat te vullen, de zwarte bladzijde in te kleuren.

Keti Koti is Sranan Tongo, de Surinaamse taal, voor ‘de ketens zijn gebroken’. De ketenen waarmee de tot slaaf gemaakte mensen letterlijk aan hun eigenaren en elkaar vast zaten zijn doorgeknipt. De slavernij is onder druk door Nederland 160 jaar afgeschaft in Suriname en op de Caribische eilanden. De officiële datum dat dit plaats had is 1 juli 1863, maar nog tien jaar langer was er onder Staatstoezicht onbetaalde dwangarbeid. Dit jaar 2023 is daarom uitgeroepen tot Herdenkingsjaar Slavernijverleden. Maar al langer vieren de Surinamers en de mensen van de Caribische eilanden de Dag der Vrijheden.

logo Gertie Jaquet

Drie jaar geleden is Maartje Jaquet begonnen met het verbeelden van Keti Koti. Eerst op 1 juli 2020 tekende en schilderde zij portretten van voorbijgangers en feestvierders. Op de plek ging ze en plein air de mensen met pen en papier tekenen, nadat ze deze eerst om toestemming had gevraagd. Later maakte ze foto’s en werkte deze naderhand thuis uit in een schilderij. Op die manier heeft ze een groot aantal personen vereeuwigd. Deze portretten staan alle in het boek ALA SMA TORI, dat zoveel betekent als ‘verhalen van een ieder’. Want naast de portretten vertellen de afgebeelde figuren hun persoonlijke verhaal. In een gesprek met de kunstenaar laten zij openhartig weten wat Keti Koti voor hen betekent. Welke druk het slavernijverleden op de familie legt. Dat dit verleden nog na echoot in hun eigen dagelijks leven. En waarom ze de 1e juli jaarlijks als herdenkingsdag in Nederland willen zien, met een gelijke status als 4 en 5 mei.

De mensen in de verbeelde Keti Koti zijn alle onbekende figuren voor de meeste van de lezers van de uitgave, voor mij dus. Maar door de verhalen die ieder van hen in het boek heeft laten afdrukken krijgen zij een gezicht, letterlijk en figuurlijk. Het zijn overwegend emotionele verhalen, want dit stuk door ons vergeten historie is nog voortdurend levend bij hen. Jaquet beeldt hen in meerdere opzichten sprekend af. Ze weet met pen en waterverf de ziel van de mensen te treffen. Het is een groep mensen die breed lachend het leven inzien. Ondanks het trieste verleden dat hen nog altijd tekent. De families zijn feitelijk ontworteld. Die eeuwenoude roots liggen nog daar in het land van herkomst. Wreed werden de mensen ontheemd en weggevoerd naar onbekende streken. Verhandeld als beesten om voor een hongerloon zwaar werk te doen. Het staat niet met naam en toenaam in de geschiedenisboeken, maar toch is dat zo langzamerhand wel bekende informatie.

Het is een pijnlijke geschiedenis die Maartje Jaquet voor het voetlicht brengt. Op haar manier geeft ze hier aandacht aan, met haar kunst en door de verhalen uit de eerste hand. “Verhalen spelen een belangrijke rol in de overdracht van dat deel van de geschiedenis dat bij mij op school niet werd behandeld. (…) En, hoe confronterend en verdrietig de waarheid ook is, we moeten deze in de ogen kijken. Alleen dan kunnen we samen helen, en kunnen we samen verder.” In het boek kijkt de waarheid mij hoopvol aan. Wordt de waarheid luchthartig aan mij uit de doeken gedaan. Er spreekt optimisme uit de woorden en de beelden, kracht en doorzettingsvermogen. Een volharden om vrij te zijn. Het verbindt deze mensen, omdat ze een gezamenlijk verleden hebben. Zij zijn er omdat hun voorouders hebben overleefd.

Jaquet hoopt met dit boek een steen bij te dragen aan een open en gezamenlijke toekomst, Nederlanders en medelanders. Omdat, zo schrijft ze “wanneer we meer over elkaar weten, we naar elkaar luisteren, we elkaar beter kunnen begrijpen”. Om dit te realiseren heeft ze van ALA SMA TORI niet alleen een kijk- en leesboek gemaakt, maar dit ook zo opgesteld dat het als lesmateriaal op de basisschool in de bovenbouw en in het middelbaar onderwijs gebruikt kan worden. Daarnaast kan ermee gewerkt worden in buurthuizen en bij ouderenverenigingen. Het is breed inzetbaar om gesprekken en uitwisselingen tussen groepen aan te gaan. Een boek voor tieners, jongeren en volwassenen om erkenning en begrip voor de gevoelens die er leven te kweken.

De gekleurde bevolking in Amsterdam Zuidoost is in het boek aan het woord gelaten. Maar de kunstenaar vertelt ook ruimschoots over zichzelf en haar ervaring. Want, naast dat er een legio verhalen van anderen over Keti Koti gaan, is het toch zeker ook haar eigen beleving van en met het verleden, het heden en de toekomst van deze bevolkingsgroep. Het project is begonnen met de enkele portretten die ze drie jaar geleden maakte. In de jaren daarna heeft ze daar vele aan toegevoegd zoals hiervoor beschreven. En is Jaquet in gesprek gegaan met de mensen om meer achtergrond te krijgen. Daarnaast heeft ze van ieder van hen een uitspraak los gekregen, een soort van lijfspreuk, en deze op een lap stof geschreven.

Voor de inkt van het schrift gebruikte zij een grondstof die een persoonlijk belang en lading heeft, zoals tabak, koffie, paarse bramen en lijsterbessen, kurkuma, chocolade, sambal en tomatenpuree. Het maakproces van deze diverse brouwsels staat tevens afgebeeld in het boek. Verder maakte ze van de feestelijke herdenkingen veel foto’s en liet ze de geportretteerden oude en nieuwe foto’s uit de eigen familie inleveren. Al dit fotomateriaal naast de schilderijen en tekstdoeken maakt van de uitgave een kleurig geheel. Even kleurig als dat haar modellen in het leven staan. ALA SMA TORI, Keti Koti verbeeld, is een bijzonder project dat de zwarte bladzijde van de Nederlandse geschiedenis ruimschoots belicht. De nazaten van de tot slaaf gemaakte mensen in het stadsdeel Zuidoost worden ermee in het zonnetje gezet. Het is niet alleen een boek om de herdenking van de afschaffing van de slavernij levend te maken, maar ook een leerboek om het gat in de geschiedenis te vullen. Mede door dit boek kan niet meer hiervan worden weg gekeken. En door de excuses die zijn gemaakt is het onderdeel geworden van onze historie. Maartje Jaquet legt een kleurige steen in de Gran Rio en één in de Nederrijn, zodat het water daar nu andere lopen nemen dan deze voorheen deden.

ALA SMA TORI, Keti Koti Verbeeld. Door Maartje Jaquet. LM Publishers, 2023.

Maravilhosa 👸🏼💖👑🇬🇧

#alfaiatelie #altacostura

#jaquetabomber #chapeubucket

#londres #london

#gay #guy #girl #boy

💚💛💙🤍❤🧡💜🤎🖤

The Rolling Stones Automaton – Only Watch,

The timepiece for the 2023 edition of Only Watch is based around the colorful world of children and brought to life by the mechanics of the Rolling Stones Automaton. Beneath the offset hours and minutes display at twelve o’clock, a first disc showcases the Stones’ instruments crafted from gold blocks, painted and set on a black vinyl-colored disc.

A second disc comes to life at the touch of a button. The Stones’ iconic tongue rises and falls, moving from left to right as it does so. The power reserve is shown at nine o’clock by a cam replicating the tonearm and stylus of a traditional record turntable. As it rotates, the brightly-colored spiral creates an optical illusion just like a child’s spinning top.

Each color has been hand-painted to match the Only Watch 2023 palette with artisanal skill, using only natural pigments. In the center of the piece, the Rolling Stones tongue glows in the dark, reminiscent of a nightlight in a child’s bedroom.

Courtesy: Jaquet Droz

When Were You Born (1938) William C. McGann

July 30th 2022

Untamed Antarctic - The World of Luc Jacquet

Nature films can be ruthless, reflecting a natural world devoid of sentimentality. The work of Luc Jacquet can be harsh, but his films are crafted with respect for the lives of his subjects, and the indifferent world they inhabit.

He evidently has a passion for Antarctica, and it shows in a DVD collection of his earlier documentaries, each of which show a keen eye for detail, and it is this detail where he happily parts from most directors of nature films, failing to edit out the stomach-churning moments or shun the uncomfortable themes. This comes from having enough respect for nature not to gloss over that murder is an essential part of any species in which there is competition – and there is always that competition – as genetic strength is necessary to weather the millennia. 

In “Penguin Baywatch”, elephant seals hold court on a beach teeming with life during the brief Antarctic summer. The males of this species fight constantly, with the 16-foot beachmasters shedding torrents of each blood over their harems. The camera captures one of these older males, having fallen from grace after losing a battle, his upper mouth shredded and a slab his snout bobbing in the surf. Shortly thereafter, the exhausted male dies. Within three days a four-ton elephant seal will be reduced to a clean ribcage, glistening in the fading sun. Later, a killer whale pod stalks a king penguin colony, and pursues a group of males to the beach in an extraordinary overhead sequence. Though they fail to kill, they blockade the beach while desperate parents are still out at sea. Amazingly, a part of this throng fights its way through the blockade to feed their young. Several of these penguins, however, become trapped on an offshore reef, and are surrounded by the killer whales. The ensuing siege is the stuff of high drama, and I won’t reveal the outcome except that a rare moment is captured by a seemingly suicidal cameraman. Memorable images are densely packed, including one jarring moment after a king penguin is stunned by a wave, and is ripped apart in seconds by skuas. 

With the falling snows of winter, the animals depart en masse to warmer climates for continued hunting with the surviving offspring. The cycle continues, and the species move closer to either continued abundance or eventual extinction. These animals have been going though this lethal dance for generations, and the balance between them is in constant, violent motion.

“The Tick and the Bird” is perhaps his finest work, not as a strict documentary, but as a masterpiece of storytelling that comes from years of compiled observation. The Laysan albatross requires a mate, food, and the promise of offspring, as does the tick that feeds upon it. While the albatross migrates hundreds of miles, the tick never strays far from the bird for a second. The Laysan albatross has a wingspan of 2m, and nests on Midway atoll while ranging across the entire Pacific Ocean; the tick is 2mm across and can cross beach sand by the centimeter. They catch the birds as they land either on the sand or snagging them from grass. The relationship is intricate, and while the albatross fights amongst other seabirds and predators for survival, the ticks are inescapable. 

The camerawork of the birds is handsome, as expected. The ticks, however, are lovingly photographed as they struggle across the sand, wave invitingly from the tops of grass blades, swarm from an egg cluster by the thousands, or negotiate their way through the birds’ plumage. Tick anatomy is revealed with electron microscopy that is a stunning achievement in itself. When the tick unsheathes a beak that looks for all the world like a chainsaw, you will develop a grudging respect for this tenacious parasite. The story follows various ticks as they travel vast distances on the albatross, survive immersion in ocean water, and swarm over newborn chicks. If the infestation is too severe, the parent may be driven away, and the ticks die in their success. Like all insect parasites, ticks can carry viruses and bacterial diseases that can decimate a nesting area. 

One fascinating sequence follows a tick that clings to a fallen feather and is washed ashore on an island populated by eagles. Even if it could seize the bird, it would be unlikely to find a mate of the same species. If it could find another bird parasitized by the same tick, it could develop a new colony on this new island. Instead, a raven preys upon it, and that prospective evolutionary branch is pruned from the hedge.

Parasitism doesn’t get a great deal of respect, but one must behold the sheer genius in their design and the elegance of their complicated life cycles. Apex predators may only be limited in population size by their parasites, which may in fact save them from a famine-induced collapse. As such, a parasite is devoted utterly to its host. The albatross nest will raise not only the chick, but the next generation of tick hatchlings. While ticks will mate, lay eggs, and die, the albatross mates for life, and devotes a year to raising its offspring. Different tactics with the same overall strategy for survival. 

The documentary shorts are uniformly excellent, packed with juicy visuals like chinstrap penguins being flung through the air by leopard seals, sharks swallowing seabirds whole, and clouds of krill so vast and dense that they blot out the sun above. The narration occasionally leaves something to be desired, but it is for the most part unobtrusive, and is a minor complaint. This DVD is not easy to find, so grab it if you can find it – this footage is refreshingly raw like a newly torn wound.