Zondag 9 juni 2024 verkiezingen|| On Sunday, June 9, 2024, we will go to the polls

Zondag 9 juni 2024 verkiezingen Kogel is door de kerk: op zondag 9 juni 2024 trekken we naar de stembus Kogel is door de kerk: op zondag 9 juni 2024 trekken we naar de stembus© VRTNWS Artikel van Belga • Gisteren om 11:35 De Europese verkiezingen van volgend jaar staan gepland van 6 tot en met 9 juni. Dat heeft het Zweeds EU-voorzitterschap bekendgemaakt. Dat betekent dat in België de…

View On WordPress

Snotneus.

Bernadette licht  me bij met een zaklamp waarvan het zwakke schijnsel  ons over de binnenplaats voert. In de schemer volg ik haar te strakke rode jurk en roze teenslippers. Zet mijn voeten voorzichtig neer ondertussen diepe waterplassen ontwijkend. Het vuur in de kook hut brandt.  Vlammen likken aan lange staken eucalyptushout die onder een zwartgeblakerde pan uitsteken. Via  een gat in het dak zoekt de rook een weg naar buiten. Bananenbladeren waarin de bananen stamppot, “matoke” wordt gestoomd steken boven het deksel  uit. Lichtgroene schillen van bakbananen worden op een al maar groeiende stapel in een hoek van de binnenplaats op de grond gegooid.  

.“Voel even of het water warm genoeg is”, gebaart Bernadette naar een vuil gele jerrycan op de grond. Kokend water is met koud water  gemengd om warm douchewater  te maken. Zaklampje wordt boven de  voor de helft betegelde doucheruimte gezet en met  klokkende bewegingen laat ik het warme water over mijn hoofd en lijf golven.  Sop me in, ondertussen goed in de gaten houdend, dat er nog genoeg water overblijft om het schuim uit mijn haren te  spoelen. Vier liter water later ben ik schoner als ooit tevoren.

Terwijl ik me in het donker douche, krijgt Hans  zijn eerste huwelijks aanzoek aangevuld  met een foto van Annette.   Hoeft alleen nog maar haar broer te vragen hoeveel hij voor haar moet betalen voordat ze mee kan naar Nederland. Ze kan heel hard werken wil alles doen.....

Nadat we onze handen hebben gewassen eten we in de kamer op de grond, op door Annette gevlochten matten van papyrus. Showt ons hoeden gemaakt van palmblad en manden van bananenblad. Alles wordt vanuit haar huisje verkocht. Bed vol kussens en dekens staat in de hoek. Knuffel leeuwtje met een rits achter op zijn rug waarin ze haar geld bewaard, bewaakt haar bed. Aan de wand een poster met filmhelden uit een Indiase soap waar ze iedere avond in het café naar kijken. In een andere hoek opgerolde gevlochten matten, hoeden en een laag donker houten tafeltje. Twee houten stoelen met kussens en drie groene plastic stoelen. Annette rolt balletjes van de matoke die plakkerig en stijf is en doopt ze in een soort saus wat pindasaus moet zijn maar die zeker niet lijkt op de saus die Friet van Piet verkoopt. Met moeite kauwen we de “stamppot”weg.

Het wasbakjes buiten lekt als Bernadette de kopjes voor de thee afspoelt..Terwijl de thee optrekt, rijdt buiten een boda voorbij..

Kinderen overal kinderen, “How are you Muzungu”? Tussen  theeplantages door lopen we naar een bron waarin altijd water  staat. Overal op de rode wegen kinderen met zware gele jerrycans op hun rug of hoofd. Ieder moment van de dag haalt iemand water, wordt er gewassen en hangt er gekleurde was over struiken of in bomen.. Honderden hectares thee en eucalyptusbossen behoren toe aan rijke Indiërs. Ooit door Amin verdreven van hun land. In gedachten zie ik de vetrollen in de nek van Amin als hij breeduit verschijnt op het beeld van onze eerste televisie. Nog maar negen was ik en panisch bang voor zijn verschijning. Als er één land was waar ik nooit heen zou gaan, zou het Oeganda zijn.....

Afrikaanse regenboog weerspiegelt in kleur de kleding van de vrouwen en kinderen op het land en onweerswolken verzamelen zich als een aambeeld boven eenzame bomen. Tony neemt ons mee door arme wijken en ommuurde huizen waar vrouwen op de stoep bijbels lezen. Naast de hutjes buiten zitten  mannen boven hun kookpot en zuigen met rietstengels hun “gierstbier”op. Kinderen rennen rond , kippen vliegen op en geiten en varkens scharrelen tussen groenteafval.

 Probeer door mijn mond te ademen als we met  zestien volwassenen in een negen persoons-busje zitten. De geur van zweet mengt zich met die van gefrituurde sprinkhanen. Op de achterkant van de bus staat met grote letters “Jezus saves you” als we vlak voor de top van de helling nog een vrachtauto inhalen met geen enkel zicht op een tegenligger. Het is zondag , over rode zandpaden lopen vrouwen en meisjes in het wit met stoffige bijbels in hun hand ergens op weg naar een dienst. Moskeeën staan naast kerken, stenen huizen met sierwerk hekken naast houten keten. Boda's met vrouwen in amazonezit achterop rijden op en af.  

Op weg naar een stadje waarvan we de naam al weer vergeten zijn, is het alsof de wind ineens is gedraaid, en i.p.v. in het Noorden zijn we in het Oosten terecht gekomen. Besluiten terug te reizen naar Jinja en af te buigen naar de Nijl. Geiten steken op het nippertje over Koeienhoeders slapen langs de weg. Soda verkopers snellen met z'n tienen  langs stilstaande busjes. Allemaal gekleed in een rood coca cola shirt. Dezelfde kleur als alle hutjes, gebouwtjes en huisjes  van Airtel.  Airtel wat Oeganda in woord en beeld heeft overgenomen. “Strong bones strong minds” maakt Joris Driepinter reclame voor het drinken van meer melk.

Slapen weer in kamer nummer acht. Het touwtje van de klamboe is vastgeknoopt aan het snoertje van het licht peertje. De stroom is net uitgevallen. Niemand weet wanneer en of het weer terug komt.  Geur van matoke klimt via het balkon omhoog. Kids spelen voetbal met een dop.

Als de opkomende zon de mariboes uit de bomen verjaagd, zoek ik in het dorp water wat boven een  vuur  wordt gekookt en vraag of ze mijn twee plastic bekers, roze en groen ,willen vullen. 5 cent armer loop ik even later met twee tot de scherpe rand gevulde bekers terug naar onze kamer zodat we  onze eigen “Luganda coffee” kunnen maken.  

Vanaf een houten stijger peddelen twee mannen ons in een houten kano over de Nijl zorgvuldig de neerstroompjes rondom de rotsen volgend. Eindje verderop dendert de Nijl met een stroomversnelling naar beneden razend snel op weg naar Egypte.  Blauwe leguaan kruipt traag door het struikgewas.   Wever vogels scheuren als  lucifer kopjes die net ontbranden vlak over over het opspattende water en grote aalscholvers drogen hier net als thuis hun vleugels. “Wild Water Lodge” is een oase van luxe en rust in het chaotische Oeganda. Uitzicht op watervallen, zwembad gevuld met “Nijl water  en er is koffie met wifi of andersom.  Aan de tafel naast ons zit een Amerikaans gezin met een dochter zich te vervelen en voor zich uit te staren. Geen idee  hebbend van wat zich een paar kilometer verderop afspeelt. Daar duwt iemand een fiets afgeladen met jerrycans van twintig liter  tegen een heuvel op. Jongens met manden bananen, mango's en ananassen op hun hoofd naast  vrouwen die takkenbossen, zakken mais en kinderen dragen  . 4WD wordt opgepoetst met water waarvoor ver gelopen moet worden.  Kinderen vragen om geld hebben een snotneus en te dikke buikjes.” Ehh ehh” hoor je iemand roepen. “Ehhh Sebo”. Transistorradio's worden een tandje harder gezet. Boda rijders zoeken nieuwe klanten en conducteurs hangen schreeuwend uit de ramen van de  “shared taxi's. Getoeter, huilende kinderen, hout  dat wordt gehakt en vuur dat wordt opgestookt. Iemand haalt nieuwe kooltjes. Naaimachine draait. Cassave wordt gefrituurd en zoete vierkante koeken laten door de gaatjes van een schuimspaan hun vet in het zand druipen. Aangebrande stukjes belandden op straat. Gebakken, aardappels, bananen, afval op straat. Kuikens rennen achter hun moeders en kinderen rennen achter een bal van bananenblad aan. Iemand schilt ananassen op straat. Fel gekleurde hoofddeksels en plastic zweven in de wind. Goten stromen over van vuilnis en iedere dag komen daar miljoenen plastic zakjes  en flessen bij. Hoe krijgen we onze planeet ooit weer schoon. Waar en wanneer zijn we gestopt bananenblad te gebruiken als verpakkingsmateriaal. Waar is de vooruitgang ingehaald door achteruitgang en hebben we een afslag gemist.