獨行道/ Dokkōdoō/The path of walking alone/The path of aloneness/ Το μονοπατι της αυτοδυναμιας

Μερος ενος βιβλιου που διαβασα πρωτη φορα οταν ημουν 16, το οποιο πλεον εχω διαβασει τρεις φορες και το οποιο αποτελεσε σημαντικο θεμελιο σε σχεση με την διαμορφωση της ηθικης μου πυξιδας.

Γραμμενο απο τον Miyamoto Musashi, ισως τον πιο γνωστο ronin της ιαπωνικης ιστοριας, του οποιου η ζωη, ως περιγραφεται τωρα, χαρακτηριζεται απο συγχυση μεταξυ μυθοπλασιας κι αληθινων γεγονοτων.

Ο ιδιος εκτος απο γνωστης πολεμικων τεχνων, ηταν φιλοσοφος, ποιητης, ζωγραφος καθως και συγγραφεας ενος απο τα πιο συμπαγη εγχειριδια τακτικης, εξασκησης πολεμικων τεχνων και φιλοσοφιας.

Αποτελεσε τον λογο για τον οποιο ξεκινησα να προπονουμαι και με bokken, εκτος των αλλων πολεμικων τεχνων που εξασκω, τον λογο για τον οποιο εκανα σημαντικη ενδοσκοπηση και τοσο το βιβλιο του, οσο κι οι διαφορες απεικονισεις του -η πιο γνωστη ειναι ομολογουμενως στο manga Vagabond του Takehiko Inoue- συνεστησαν αφορμη να γινω καλυτερος απεναντι στον εαυτο μου κατανοωντας πως μπορω να χρησιμοποιησω αυτα που ξερω κι εκεινα που θα μαθω, πολυ καλυτερα απο την απλη εκτονωση του θυμου μου. Ειναι ενα μηνυμα για εσωτερικη γαληνη, μια αποπειρα εναυσματος για επαναξιολογηση του υλικου τροπου ζωης, ενα εγχειρημα αφορμης τροφης για σκεψη, μια προσπαθεια για αυτοβελτιωση και προσωπικη, πνευματικη ενδυναμωση.

Το παρον ποστ ανεβηκε πολυ περισσοτερο για μενα, παρα για εσας, για προσωπικους λογους. Εμφανως επιδεχεται κριτικης και φυσικα δεν ειναι για ολα τα ατομα αυτου του ειδους το σκεπτικο. Για μενα ηταν και συνεχιζει να ειναι.

Πώς ξεκίνησες και μπήκες στο τρυπάκι της ποίησης;;

Στο γυμνασιο μπηκα στο λογοτεχνικο εργαστηρι ηταν ενας διαγωνισμος για παιδικο παραμυθι που γινοταν απο τα σχολεια και αρχισα να γραφω,η δασκαλα τοτε ειχε παθει κολλημα με αυτα που εγραφα και με μυησε αυτη ηταν και συγγραφεας,ε η ιστορια μου κερδισε τον διαγωνισμο,και μετα συνεχισα να γραφω σιγα σιγα ξεφυγα απο τα παραμυθια και αρχισα να εκφραζω πιο δικα μου πραγματα ε και ετσι

Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του ελληνικού θεάτρου και κορυφαιος στιχουργος Κώστας Μπιλιρης

Ακομα μια απωλεια για την καλλιτεχνική μας οικογενεια..Οπως μας πληροφορησε ο ανηψιος του εφυγε απο την ζωή στα 83 του ο Κωστας Μπιλίρης , ενας σεμνος ηθοποιος του θεατρου , που εμφανιστηκε και στα πρωτα μεγαλα σήριαλ της ελληνικης τηλεορασης , με πολλες συμμετοχες σε σειρες της ραδιοφωνίας, δασκαλος υποκριτικης, στιχουργος πολλων επιτυχιών και συγγραφεας.. […] Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του…

View On WordPress

Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του ελληνικού θεάτρου και κορυφαιος στιχουργος Κώστας Μπιλιρης

Ακομα μια απωλεια για την καλλιτεχνική μας οικογενεια..Οπως μας πληροφορησε ο ανηψιος του εφυγε απο την ζωή στα 83 του ο Κωστας Μπιλίρης , ενας σεμνος ηθοποιος του θεατρου , που εμφανιστηκε και στα πρωτα μεγαλα σήριαλ της ελληνικης τηλεορασης , με πολλες συμμετοχες σε σειρες της ραδιοφωνίας, δασκαλος υποκριτικης, στιχουργος πολλων επιτυχιών και συγγραφεας.. […] Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του…

View On WordPress

Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του ελληνικού θεάτρου και κορυφαιος στιχουργος Κώστας Μπιλιρης

Ακομα μια απωλεια για την καλλιτεχνική μας οικογενεια..Οπως μας πληροφορησε ο ανηψιος του εφυγε απο την ζωή στα 83 του ο Κωστας Μπιλίρης , ενας σεμνος ηθοποιος του θεατρου , που εμφανιστηκε και στα πρωτα μεγαλα σήριαλ της ελληνικης τηλεορασης , με πολλες συμμετοχες σε σειρες της ραδιοφωνίας, δασκαλος υποκριτικης, στιχουργος πολλων επιτυχιών και συγγραφεας.. […] Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του…

View On WordPress

Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του ελληνικού θεάτρου και κορυφαιος στιχουργος Κώστας Μπιλιρης

Ακομα μια απωλεια για την καλλιτεχνική μας οικογενεια..Οπως μας πληροφορησε ο ανηψιος του εφυγε απο την ζωή στα 83 του ο Κωστας Μπιλίρης , ενας σεμνος ηθοποιος του θεατρου , που εμφανιστηκε και στα πρωτα μεγαλα σήριαλ της ελληνικης τηλεορασης , με πολλες συμμετοχες σε σειρες της ραδιοφωνίας, δασκαλος υποκριτικης, στιχουργος πολλων επιτυχιών και συγγραφεας.. […] Έσβησε αθορυβα ο στυλοβάτης του…

View On WordPress

ειδα τη παρασταση "η μανα αυτουνο υ… ελλη ζαχου τσ αχτση" πριν καποιο καιρο και καταρχην την διαλεξα γιατι νομιζα οτι θα εχει φεμινι στικο περιεχομενο. κατα μια εννοια ειχε γιατι το θεμα ηταν η ζωη μιας γυναικας αλλα το θεατρικο ηταν σκηνοθετημενο/γραμμενο σαν εξομολογηση οποτε επρεπε απο αυτο να καταλαβω οτι προφανως επειδη ο χαρακτηρας της μανας εξομολογειται, η αφηγηση της θα ειναι προκατειλημμενη. δηλαδη δεν προκειται να της ερθει καποια επιφοιτηση απαραιτητα οταν αφηγειται την ζωη της. εγω νομιζα, απο τον τιτλο οτι θα υπηρχαν σχολιασμοι, εστω σαν παραδοχες απο τον χαρακτηρα.

για να ειμαι ειλικρινης υπηρχαν δυο-τρεις στιγμες οπου ο χαρακτηρας αναγνωρισε καποιες ειρωνιες και αντιφασεις στην ζωη της που πηγαιναν κοντρα στα πιστευω της. (κυριως για αυτες τις παραδοχες μιλαω) αλλα τις αναιρουσε μετα απο μερικες προτασεις. δηλαδη εδινε δικαιολογιες (φυσιολογικο) αλλα και οι παραδοχες της δεν οδηγουσαν σε καποια ουσιαστικη αλλαγη/αναγνωριση συγκεκριμενα επειδη αφορουσαν συγκεκριμενα ατομα στην ζωη της που μισουσε. οποτε δεν αλλαξε ποτε η αφηγηση/ αποψη της γιαυτα τα ατομα (την μητερα της "μανας" και τον γιο κυριως).

δεν θα ειχα καποια ιδιαιτερη αποψη για το θεατρικο αν ηταν απο την αρχη εως το τελος ετσι, θα ηταν ας πουμε ενδιαφερον να ακους ζωντανα την εξομολογηση. αλλα το θεατρικο τελικα δεν ηταν ολο εξομολογηση γιατι στο τελος η μανα εχει μια "επιφοιτηση" και παραδεχεται οτι θα επρεπε να ειχε καλυτερη σχεση με τον γιο της (ηταν διασημος συγγραφεας) και αυτο με εβαλε σε σκεψεις για το υπολοιπο θεατρικο.

δεν θελω να μπω σε πολλες λεπτομερειες αλλα η επιφοιτηση δεν εβγαζε κανενα νοημα. σε ολη τη διαρκεια τη ζωη της ακομα και στο τελος της στο νοσοκομειο η μανα αρνηθηκε να συμφιλιωθει με τον γιο της (λογω της ομοφυλοφ υλιας του). οποτε δεν καταλαβαινω γιατι η συγγραφεας του θεατρικου αποφασισε να κανει την συγκεκριμενη προσθηκη ενω δεν υπηρχει καμια σχετικη επιφοιτηση προηγουμενως. θα το καταλαβαινα αμα η εξομολογηση εξελισσοταν με διαφορες παραδοχες προς αυτο το φιναλε, αλλα δεν θυμαμαι να εγινε αυτο. οποτε η επιφοιτηση εγινε σαν να βγηκε απο το πουθενα.

μα δεν καταλαβαινω γιατι η συγγραφεας του θεατρικου επελεξε κιολας να βαλει τον συγκεκριμενο σχολιασμο στο τελος αλλα να μην προσθεσει κι αλλους σχολιασμους στο υπολοιπο εργο; ισα ισα εγω αυτο περιμενα, περισσοτερους σχολιασμους. δηλαδη μια κριτικη-αξιολογηση της ζωης της μανας εστω μεσα απο την εξομολογηση. πιστευω ειναι δυνατο αυτο.

ειναι σαν το θεατρικο να ηθελε να αφησει τα συμπερασματα σχετικα με την ζωη της μανας στον αερα (και στο κοινο), αλλα να ηθελε να παρει θεση οσον αφορα τη σχεση της μανας με τον συγγραφεα. γιατι προφανως η μανα αφηγειται και τον σχολιασμο του θεατρικου στο τελος (την επιφοιτηση) οποτε ειναι σαν να ειναι δικη της η παραδοχη. ισως ηταν καποια αναφορα απο καποιο εργο του συγγραφεα, δεν γνωριζω. αλλα θελω να πω πως δεν γινεται να απομονωνεται η ζωη της μανας απο την επιφοιτηση. μετα απο μια ωρα αφηγησης της ζωης που ηταν γεματη με μισογυνισμο, ομοφοβια (η μανα προς τον γιο/συγγραφεα), ενδοοικογενειακης βιας (προς τη μανα, και το συγγραφεα απο την μανα), χωρις καμια ενδειξη αυτογνωσιας, χωρις καποια αλλη ουσιαστικη παραδοχη, μου ηταν δυσκολο να πιστεψω τι ακουγα στο τελος. ηταν συναισθηματικο φιναλε ομως, αυτο θα ηθελαν να καταφερουν, αλλα εκνευριστικο. γενικα μου αρεσει οταν μια ιστορια ακολουθα μια φορμα. οκ, εγω μπορω να αξιολογησω τι συμβαινει και να σχηματισω τις δικες μου αποψεις, αλλα θα ηθελα να ειχαν παρει μια πιο σιγουρη γραμμη για την συγκεκριμενη ιστορια. ο συναισθηματισμος ειναι ωραιος, αλλα μετα απο μια ωρα εκνευρισμου, δεν ξερω.

Ματθαίος Λιάσης,δημοσιογράφος, συγγραφεας,''η πληγωμένη καρδία''

Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα, θα διάλεγα τη θλίψη.

- Ουίλιαμ Φώκνερ

Παίζεις Μπλόφα;

Είναι βράδυ Τετάρτης. Η Άλισον και εγώ κατηφορίζουμε το κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο κέντρο της πόλης. Εκεί συναντάμε τη Κέιτ, μια φίλη της Άλισον. Πετάμε άγκυρα σε ένα χαλαρό μπαράκι. Ανάμεσα σε μια Sagria, ένα ροζ φρουκτώδες ποτό, μια μπύρα με γεύση κεράσι και γοητευτικούς σερβιτόρους, η Κέιτ μας διηγείται ιστορίες από τις ερωτικές της περιπέτειες. 

  Με τη σειρά μου, παίρνω το θάρρος και διηγούμαι τη δική μου ιστορία. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, έκανα μια ιδιαίτερα τολμηρή κίνηση με αποτέλεσμα να γίνει εν μέρη ξεκάθαρο ότι ενδιαφερόμουν γι’αυτό το άτομο. Άμεσα μου προσδόθηκε ο τίτλος του ‘’κυνηγού’’. Τα κορίτσια φαίνονταν δυσαρεστημένες, μου είπαν ότι ήμουν πολύ τολμηρή με αποτέλεσμα να φαίνομαι πολύ ‘’διαθέσιμη’’. Αισθάνθηκα άσχημα γιατί η ίδια πιστεύω ότι ως ένα βαθμό, άντρας και γυναίκα δε πρέπει να κάνουν βιαστικές κινήσεις, ώστε να εξιτάρουν ο ένας το πνεύμα του άλλου. Ωστόσο, όταν του ζήτησα να βγούμε, το έκανα αυθόρμητα, ήμουν ο εαυτός μου. Μετά τη συζήτηση μαζί τους όμως, σκέφτηκα να ακυρώσω τη συνάντηση μου μαζί του για να του δείξω ότι δεν θα τον έβαζα σαν προτεραιότητα. Τα κορίτσια με χειροκρότησαν και αισθάνθηκα σαν να έκανα το σωστό. Έτσι ένα από τα επόμενα βράδια θα του το ακύρωνα για να μην φαίνομαι ‘’εκτεθειμένη’’ και ‘’εύκολη’’.

Κατευθυνόμασταν σπίτι αγκαλιά με λαδερά νούντλς, όταν η Κέιτ προτάθηκε να μας πει τη μοίρα στα χαρτιά. Αν και δε πιστεύω ότι η τράπουλα γνωρίζει καλύτερα τη μοίρα μου από τη στιγμή που δε τη ξέρω εγώ η ίδια, ξετρελαθήκαμε στην ιδέα γιατί δε μας είχαν ξανά προτείνει κάτι τέτοιο, ήταν πρωτάκουστο και τέλος είχαμε περιέργεια. Ακολουθήσαμε τη Κέιτ σε μια κακόφημη και επικίνδυνη γειτονιά της πόλης. Εκεί γνωρίσαμε τα λεγόμενα ’’κακά παιδιά του δρόμου’’. Για να σπάσω μερικές προκαταλήψεις, έχω να σχολιάσω, ότι ήταν όλοι τους αξιαγάπητοι, ανοιχτόκαρδοι και πολύ εντάξει άτομα σε σχέση με ‘’τυπάκια δυτικών προαστίων’’ που έχω γνωρίσει. Τα χαρτιά ‘’έδειξαν’’ ότι  το αγόρι που μου αρέσει θα θέλει κάτι περιστασιακό ενώ εγώ κάτι σοβαρό με αποτέλεσμα να πληγωθώ, ωστόσο θα με διεκδικήσει κάποιος άλλος. Περιττό να σας πω ότι δεν άκουσα κάτι που δεν ήξερα, μιας και αυτά τα είχα πει εν μέρη νωρίτερα. Παρόλα αυτά το διασκέδασα και πέρασα μια υπέροχη βραδιά.

Πέρασα τις επόμενες νύχτες, παρακολουθώντας επιστημονικούς γκουρού,’’ εξειδικευμένους’’ στο θέμα της αγάπης που εκπαιδεύουν τις γυναίκες σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν για να κατακτήσουν τον άνδρα χωρίς να έχουν το στίγμα του’’ κυνηγού’’. Ζαλισμένη από τις θεωρίες τους, τις υποσχέσεις τους, τις τακτικές τους και τα λεγόμενα τους, κλείνω τον υπολογιστή. Ήταν αδύνατο να μη σκεφτώ, από πότε χρειάζονται τόσοι κανόνες στην αγάπη, από πότε τα πράγματα έγιναν τόσο περίπλοκα; Γιατί όλοι αυτοί οι κανόνες βασίζονται μόνο στη θέση της γυναίκας;

 Μετά από σκέψη, κατάλαβα ότι παλαιότερα προβάλλονταν τα ίδια πρότυπα αλλά ήταν τόσο δεδομένα που ο καθένας είχε το ρόλο του χωρίς δεύτερη σκέψη. Με τη πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη της τεχνολογίας, περάσαμε στους μοντέρνους καιρούς. Πλέον ότι γινόταν τότε, φαντάζει παλιομοδίτικο και ‘’μελό’’. Περάσαμε σε μια νέα εποχή, την εποχή του δημόσιου ξετσιτσιδώματος στα μέσα κοινωνικής διαδυκτίωσης, την εποχή που ο καθένας αγαπάει όποιον θέλει και είναι δημόσια κατακραυγή η αντίθετη γνώμη σε αυτό, την εποχή των χρυσοθήρων και του αντιρομαντισμού. Γενικά, η ανθρωπότητα δε μπορεί να βρει μια μέση λύση, τη χρυσή τομή, προτιμάει να το φτάνει στα άκρα. Σταμάτησα να παρακολουθώ αυτά τα βίντεο, ήταν σκέτη απελπισία.

 Αν και αποτελεί κοινό μυστικό, ζούμε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Η γυναίκα εκπαιδεύεται μέσω αυτών των βίντεο για να ικανοποιεί τις προσδοκίες των αντρών και να κερδίσει τον πολυπόθητο ‘’σεβασμό’’.  ‘’Μην απαντήσεις γρήγορα στο μήνυμα, μη δείξεις πραγματικό ενδιαφέρον, να είσαι αισθησιακή αλλά και απλή, πρόσεχε πως τρως, αρνήσου την έξοδο σας ενώ μπορείς να βγεις μαζί του’’. Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί οι κανόνες, δεν είναι λάθος. Ο άνθρωπος δεν επιλέγει σχεδόν ποτέ αυτό που του σερβίρεται. Αυτή η ζωή είναι γεμάτη στόχους, δράματα και συγκινήσεις, όσο και αν γκρινιάζει γι’αυτά, αν τα χάσει ξαφνικά η ζωή φαντάζει ανιαρή. Ο άνθρωπος χρειάζεται την έξαψη του κυνηγιού, λατρεύει και παθιάζεται με την αίσθηση ότι είναι αρεστός και απρόσιτος. Γι’αυτό το λόγο, πιστεύω ότι τα αποκαλούμενα παιχνίδια και το φλερτ είναι απαραίτητα, λειτουργούν σαν τα προκαταρτικά. Είναι χρήσιμα γιατί ικανοποιούν την εκ γενετής φύση του άντρα και της γυναίκας όταν γίνονται σε λογική χρονική διάρκεια. Αν και στο παρελθόν η κατάσταση είχε φτάσει στα άκρα, ομολογώ ότι με στεναχωρεί που τη σημερινή εποχή η γυναίκα έχει γίνει απελπισμένη και ο άντρας ψάχνει συνήθως κάτι εύκαιρο και γρήγορο. Με στεναχωρεί που δεν υπάρχει ρομαντισμός και εμπιστοσύνη. Με στεναχωρεί που πρέπει να φοράμε προσωπεία, με στεναχωρεί που η αγάπη έγινε τόσο δύσκολη και απαιτητική με αποτέλεσμα να μην επενδύουν σε αυτή αλλά σε φτηνές κόπιες.

  Καταληκτικά, η αγάπη δε χρειάζεται τόσους κανόνες, στη πραγματικότητα δεν υπάρχουν κανόνες. Συνειδητοποίησα ότι αν είναι κάτι αγνό και όμορφο, είναι κάτι απλό. Αν είναι μια περιστασιακή, ανώριμη και μη ουσιώδης σχέση θα είναι περίπλοκο. Χρειαζόμαστε λοιπόν τα λεγόμενα παιχνίδια; Σίγουρα, ανέφερα και πριν ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εξιτάρει το πνεύμα του, αυτό όμως που έχει περισσότερο ανάγκη είναι το μέτρο. Απεχθάνομαι τους εικονικούς κανόνες που έφτιαξαν μέσα σε μια χάρτινη κοινωνία. Ψεύτικα ήθη και μάσκες υποκρισίας για να μην φανείς ‘’εύκολος’’, να μην ‘’πληγωθείς’’. Μα αλήθεια είναι τόσο κακό να είσαι αυθόρμητος, να πεις σε αυτούς που αγαπάς, ότι του αγαπάς πριν είναι πολύ αργά; Πριν τα λόγια έχουν πάψει να έχουν σημασία; Αν δεν είσαι διατεθειμένος να πληγωθείς, να το ζήσεις, να μάθεις να δείχνεις ότι είσαι μικρός με συναισθήματα, να αποδεχτείς την απόρριψη, να αντέξεις το βάρος της ευτυχίας τότε γιατί μιλάς για αγάπη; Μίλα για το προσωρινό, το γρήγορο, το αναμασημένο, το σαρκικό, τον εγωισμό, το βρόμικο. Μίλα για τη ζωώδη φύση του ανθρώπου που νόμιζε ότι θα τη σκέπαζε η σκισμένη, ταλαιπωρημένη κουβέρτα της κοινωνίας. Συνέχισε να φοράς μάσκες που δείχνουν ότι δεν είσαι ‘’εύκολος’’ και ‘’διαθέσιμος’’, συνέχισε να ψάχνεις τη πανάκεια στις προβλέψεις μιας απεγνωσμένης χαρτορίχτρας και τον καλοπροαίρετων γκουρού αγάπης, συνέχιζε να παίζεις ένα ατελείωτο παιχνίδι και ίσως κάποτε κατανοήσεις το παιχνίδι που σου στήθηκε.

Υ.Γ Ακύρωσα το ραντεβού μου αλλά για προσωπικούς λόγους.

Ποιος είναι ο σι χενγκ γι;

βουδιστης, σαολιν μοναχος, διευθυντης του ναου των σαολιν της ευρωπης, συγγραφεας κι εξαιρετικος ομιλητης

Τέσσερις Εικόνες Αγάπης

Του Λούκας Μπέρφους

«Αγάπα τον πλησίον σου» καταρχήν σημαίνει: «Άφησε τον πλησίον σου στην ησυχία του». Και ακριβώς αυτή η λεπτομέρεια της αρετής συνδέεται με τις μεγαλύτερες δυσκολίες.

Φρήντριχ Νίτσε

"Nothing shakes the smiling heart."

-Santosh Kalwar

(@fall3nluna )

Η πενα της εμοιαζε με ραβδι,πιο πολυ μαγεια εκανε παρα ποιηση..

Xehasmenesithakes

|όλα ήταν τόσο μα τόσο υπεροχα |

-Αναστασία Καλλιοντζη