Μερικές φορές, κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέπτη γεμάτη αυτοπεποίθηση. Θαυμάζω οτιδήποτε υπάρχει πάνω μου.

Κάποιες άλλες, προσπαθώ να μην κοιτάζω την αντανάκλασή μου όταν περνάω μπροστά από καθρέπτες και όταν το κάνω, μετανιώνω.

Έκφραση

Ζωγραφική. Μαγειρική. Χορός. Μακιγιάζ. Nail Art. Μουσική. Τατουάζ. Κομμωτική. Σχεδιασμός χώρων, παιχνιδιών, προγραμμάτων. Τέχνη.

Πώς εκφραζόμαστε; στον τρόπο μου μιλάμε; που κοιτάμε; που σκεφτόμαστε; που γράφουμε;

Στην οπτική γωνία που έχουμε;

Πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας; πώς θα μπορούσαμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας; θα μας αλλάζαμε; θα είμασταν οι ίδιοι;

Πόσοι από εμάς βλέπουν τον εαυτό τους όπως θέλουν να είναι; πόσοι από εμάς τον βλέπουν όπως πραγματικά είναι;

Βλέπουμε ποτέ τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι;

Εκτός απο τον καθρέπτη και την φωτογραφία δεν έχουμε άλλο τρόπο. Ή μέσω του αντικατοπτρισμού- που είναι αντίστροφος ,άρα όχι ρεαλιστικός , ή μέσω της τεχνολογίας - που είναι μια αποτύπωση μιας στιγμής στον χρόνο. Συνήθως με πόζα ή από τα μάτια κάποιου άλλου. Selfie - ναι. Self -portrait  ίσως. Αλλά με ποιανού τα “μάτια”; Του Instagram,Facebook,Tik Tok, των εκάστοτε trend.

Πότε φωτογραφίζουμε τον εαυτό μας έτσι όπως εμείς τον βλέπουμε; Τον βλέπουμε πραγματικά; Ασχολούμαστε μαζί του; Τον αγαπάμε;

Πότε φωτογραφίζεις τον εαυτό σου με τα δικά σου μάτια;

Ίδιες καιρικές συνθήκες κάθε χρόνο.φετος όμως είναι διαφορετικά.Πως ήρθε τόσο γρήγορα τέτοια παγωνια;πριν λίγο καιρό η νύχτα είχε μια ζεστασιά που σε μάγευε σαν αόρατο πέπλο.Η νύχτα πάντα με τρομάζε την θεωρούσα μυστήρια απόρθητη.το καλοκαίρι όμως υπήρχαν κάτι νύχτες που ένιωθα ότι πετω ότι αιωρουμε και περιπλανιέμαι στα στενα της πόλης.Τωρα όμως...γκρίζο παντού,έχω φτάσει στον πάτο, κρυωνω πολλές φορές κρατώ την ανάσα μου και εκείνα τα δευτερόλεπτα νιώθω ότι δεν υπάρχω ότι σταματά ο χρόνος,τι ανακουφιση...Ολα μοιάζουν τόσο εχθρικά ο φόβος έχει μουδιασει το σώμα μου,χάνω μέρα με την μέρα το ενδιαφέρον μου για τα πάντα.Δεν έχω την δύναμη να σηκωθώ ειμαι εθραυστη ξέρω ότι άμα προσπαθήσω θα σπάσω.Ολα μοιάζουν τόσο μάταια χάνω την αίσθηση του χρόνου δεν είναι έτοιμη για την ανναγεννηση,την άνοιξη προτιμώ να μείνω στην μεθυστικη μελαγχολια του μεσαίωνα,του χειμώνα...Συνηθως ξέρω σε ποιο μονοπάτι να βαδίσω για να φύγω από αυτή την κατάσταση τώρα όμως...δεν μπορώ καν να το βρω.Καθε μέρα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι χαρούμενη ολοκληρωμένη απλά κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο δεν τον αφήνω να έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί...αναπολω την μέρα που δεν θα χρειάζεται να αποδυκνυω την χαρά μου. Και όμως πάντα κάτι βρίσκω να με κραραει.ολες οι δυνάμεις όμως είναι δράση αντίδραση. Δεν φτάνει να με κραταει αυτό πρέπει να το κρατάω και εγώ πονάω όμως πάρα πολύ...κουραζομαι έχω γεμίσει πληγές.Ισως ο μόνος τρόπος να φύγω είναι να αφεθώ ,να πεσω.θυμαμαι έντονα μια μέρα ξέσπασα άρχισα να ουρλιάζω και να κλαίω όταν με είδε η μητέρα μου με ρώτησε άμα χρειάζομαι μια μέρα να ηρεμήσω,να μην πάω σχολείο.Αμα μπορούσε να αναγνωρίσει τις σιωπηλές κραυγές μου,τις σκοτεινές μου σκέψεις, την ανάγκη μου για ζεστασιά ,τόσο που οτνα κύμα ζεστό νερό στο σώμα μου νιώθω ότι εξατμίζεται ακαριαία πάνω στην παγωμένη μου σάρκα...δεν θα ξαναπηγαινα ποτέ σχολείο.δεν αντέχω άλλο ότιδηπωτε με κάνει να χαμογελάω ανήκει στο παρελθόν σπαταλαω όνειρα.Τα γόνατα μου δεν με κρατάνε τα πόδια μου τρέμουν σαν ξερά κλαδιά σε μια χειμωνιάτικη θυελλα τα μάτια μου δακρύζουν τρικυμίες που με στοιχειώνουν.Μονο εγώ μπορώ να αναγνωρίσω τις πληγές μου...αυτες που οι αλλοι τις λογιαζουν για χαρίσματα.Για εμένα οι πληγές αυτές θα είναι πάντα πληγές άλλο αμα τις εχω μετατρέψει σε τέχνη.Κοιτω τα μάτια του και βλέπω μια άγρια θάλασσα.Με τρομάζει αλλά με γοητεύει...ισως επειδή μου θυμίζουν τα δικά μου ο τέλειος καθρεπτης...Περπατω σε μια γκρίζα πόλη γεμάτη σκιές.Ξερεις όμως τι;ειμαι διατεθημενη να ζω την υπόλοιπη ζωή μου στην ομίχλ�� άμα αυτό σημαίνει ότι μπορώ να σε ερωτευτώ με αυτόν τον τρόπο

Πες γνώμη:))))

Ομορφο ρε πολυ ομορφο μαρεσε η ανατροπη στο τελος,ξερεις το λιγο φως που χεις βαλει μεσα στη σκοτεινη κατασταση που παρεουσιζεις.Εκφραζεσαι πολυ ωραια:)

Ρε,με κοιτάζω στον καθρέπτη κι είμαι χαλιά :(

Ο καθρεπτης λεει ψεμματα,people.You are awesome!💜

Πριν απο ενα χρονο τετοια ωρα παλευα να πεισω τον εαυτο μου να κοιμηθει για να ξυπνησω το πρωι και να παραδωσω το τελευταιο μου διαγωνισμα στο μαθημα της Εκθεσης. Για να γινει η αρχη του τελους του πιο δυσβασταχτου αγωνα που εχω κληθει ως τωρα να κερδισω. Σημερα συνειδητοποιω πιο πολυ απο ποτε ποσο ισχυει το "περασμενα ξεχασμενα" κι ας μου ακουγοταν παντα κλισε. Μπορει η επομενη γενια (και μαζι της οσοι πηραν την αποφαση να τα ξαναβαλουν με τον πιο αδικο θεσμο της εγχωριας παιδειας) να αργει μερικες εβδομαδες ακομη να ξεφορτωθει το βαρος αυτο απο πανω της, αλλα τωρα για μενα ειναι η πιο καταλληλη στιγμη να δηλωσω πως οι πανελλαδικες δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενας μυθος. Οταν επιτελους ολοκληρωσετε τον κυκλο τους θα συνειδητοποιησετε πως το αγχος και ο φοβος σας τροφοδοτουνται σχεδον σκοπιμα, στο βωμο της επιτυχιας. Εγω, σαν μια απο τις πιο αγχωδεις μαθητριες την περσινη χρονια, εχω να σας πω πως τιποτα δεν θα παει στραβα αλλα ουτε και θα συμβει κανενα θαυμα. Ολοι ανταμοιβονται αναλογα με τους κοπους τους και η αποδοση τοσων μηνων ειναι ο καλυτερος καθρεπτης για το τελικο αποτελεσμα. Ευχομαι σε ολους εσας να πραγματοποιησετε τα ονειρα και τους στοχους σας και να θυμαστε πως αυτα τα 4 ή 5 τριωρα σε τιποτα δεν διαφερουν απο τις εξετασεις του σχολειου σας, παρα μονο στην αυστηροτηρα της επιτηρησης (θελω να ελπιζω πως αυτο ισχυει παντου). Τα λεμε το καλοκαιρι σε καποιο νησι, καποια παραλια του Πυργου η καποιο βαγονι του μετρο της Αθηνας οταν θα ψαχνετε για σπιτι και ειμαι σιγουρη πως θα χαμογελατε ολοι σας! Υ.Γ.: Το ειχα δημοσιευσει 16/5 στο facebook, αλλα συνειδητοποιησα πως εδω ταιριαζει πιο πολυ.

τα χειλη σου και το μισο σου προσωπο δειχνουν οτι εισαι ομορφη.. και το ταμπλερ ειναι καθρεπτης ψυχης δεν λενε?

Τα ματια ειναι ο καθρέφτης, το ταμπλερ ειναι αντανακλαση.

~ο πινακας και ο καθρεπτης

Το Κτηνος με αναμμενο το τζακι, μεσα στο υπολευκο, λογω του φθινοπωρου, σπιτι του απολαμβανει τη μαχη και καθοριζει την εκβαση της ζωης των κανιβαλων. Αιωνια θυματα των παθων, δεν γλιτωνουν, δεν μπορουν να αποφυγουν την αυτοκαταστροφη τους, επιδιωκοντας την καταστροφη των άλλων.