#Ορθόδοξη Αλήθεια | Explore Tumblr Posts and Blogs

greekroyalfamily · 3 years

Text

HRH Alexandra the sad princess of the Greek people and her tragic end in 24th of September 1891.

In Greece, the institution of the kingdom always provoked mixed feelings. However, there were cases of members of the royal family who were loved by the entire Greek people such as the eldest daughter and the third of the eight children of King George I and Queen Olga. Alexandra was born Princess of Greece, became Grand Duchess of Russia after marrying Grand Duke Pavlos Alexandrovich at the age of 19 and died two years later having

a daughter and a son

Her beauty, kindness and simplicity had made her dear to the Greeks since her childhood. She was born in the royal mansion Mon Repo of Corfu in August 1870. Growing up in Greece and adopting our customs and traditions, she became friends, usually girls descendants of fighters of the Greek Revolution and became the beloved daughter of Athens.

When the Grand Duke Pavlos came to Greece with his relatives to propose to Alexandra, there were unusual and unprecedented reactions, such as in May 1889, when Alexandra, accompanied by her family, left for St. Petersburg.

Parliament, city councils, trade unions and thousands of people accompanied the carriage that transported it to the Peloponnese Station.

The young Alexandra revealed her feelings to her close friend Irinoula Hadjipetrou, in a letter he sent her from the yacht three days after her departure from Athens: me when I saw the pain of the world for my escape.

The truth is that she lived unique and magnificent moments in Russia, especially at her weddings where all the guests were surprised when instead of jewelry, she simply placed myrtle in her blonde hair from the forests of Tatoi where she lived her beautiful childhood.

He was melancholy with the climate of Russia. He was accustomed to the sweet climate and the sun of Greece. Her mind was always on her homeland and in her room she had hung a painting by Mon Repo by the artist Angelos Giallinas.

(Picture in 5th collage)

In 1890 she will visit Greece to live unique and unrepeatable moments

But the thread of her life was soon cut short. Seven months into her second pregnancy, Alexandra took a walk with her friends on the bank of the Moskva River and jumped directly into a boat that was permanently moored there, but fell as she got in. The next day, she collapsed in the middle of a ball from violent labour pains. She gave birth to her son, Dimitri, lapsed into a fatal coma, and she died six days later in the Romanovs' estate Ilyinskoe near Moscow. The Grand Duchess was buried in the Peter and Paul Cathedral, St. Petersburg. Her grieving husband had to be restrained from throwing himself into the grave with her.

In 1939 when Alexandra's nephew George II of Greece was reigning, the Greek government obtained permission from the Soviet government under Joseph Stalin to rebury Princess Alexandra in Greece. Her body was removed from the vault in Leningrad and transferred by a Greek ship to Athens. It was finally laid to rest near the Tatoi Palace. Alexandra's marble tombstone over an empty tomb is still in its place in the Peter and Paul Cathedral.

Her death in Greece caused indescribable grief and sorrow.

In the towns and villages, in the main streets and squares, black cloths were hung, newspapers devoted their front pages for days, and for months hundreds of poems written about the Princess were published.

Her son, Grand Duke Demetrios, who assassinated the famous Rasputin in 1916, died two years later in the aftermath of the Bolshevik Revolution. Her husband, Grand Duke Petros, was executed four months after his son was convicted. The marriage of the daughter of the Grand Duchess Maria Pavlovna (the youngest) to the Prince of Sweden William was also annulled by a decision of the Russian Holy Synod.

However, there was also a great sense of Alexandra's loss in Russia, where her presence had taken on symbolic proportions. For the Russians, she was the Orthodox princess who married the Grand Duke after Sophia Paleologos, the wife of Ivan III Vasilievich, who reigned in the late 16th-early 17th century. It was considered to have contributed to the abolition of the feudal system and the yoke of the Tatars. It was also popularized by its initiatives to build three Metropolitan Churches in the Kremlin and the famous Granovitaya Palace, which served as a museum and treasury. For the Russian popular strata, Alexandra represented the "bridge" between the Orthodox peoples of Russia and Greece and the self-evident political dimensions of this relationship.

The Municipal Council of the Municipality of Athens decided to rename Stadiou Street to Alexandras Street. With his later decisions, he decided to name Alexandras Avenue the road that connects the city center with Ampelokipi. The Municipality of Piraeus gave its name to a square, while the "Alexandra Bridge" was named the surviving bridge in Thissio.

On the initiative of the rector of the University of Athens Pavlos Ioannou, the metropolitan of Athens Germanos and the mayor of Athens Michael Mela, it was decided to build a hospital in her memory. This decision was implemented sixty-three years later, in 1954, when the "Alexandra Maternity Hospital" was inaugurated, which was completed with funds from the "Marshall Plan". The official name was given by Decree a year later.

Η ΑΒΥ Αλέξανδρα ηθλιμμένη πριγκίπισσα του Ελληνικού Λαού και το τραγικό τέλος της στις 24 Σεπτεμβρίου, 1891

Στην Ελλάδα ο θεσμός της βασιλείας προκαλούσε πάντα ανάμικτα συναισθήματα Υπήρξαν ωστόσο περιπτώσεις μελών της βασιλικής οικογένειας που αγαπήθηκαν από το σύνολο του ελληνικού λαού οπως η μεγαλύτερη κόρη και το τρίτο από τα οκτώ παιδιά του βασιλιά Γεωργίου Α’ και της βασίλισσας Όλγας. Η Αλεξάνδρα γεννήθηκε ως Πριγκίπισσα της Ελλάδας, έγινε Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας αφού παντρεύτηκε σε ηλικία 19 ετών τον Μέγαλο Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς και πέθανε δύο χρόνια αργότερα έχοντας αποκτήσει

μια κόρη και ένα γιο

Η ομορφιά της, η αγαθότητα και η απλότητά της την είχαν κάνει αγαπητή στους Έλληνες από την παιδική της ηλικία. Γεννήθηκε στη βασιλική έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας τον Αύγουστο 1870. Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα και υιοθετώντας τα ήθη και τις παραδόσεις μας, απέκτησε παρέες, συνήθως κορίτσια απογόνων αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης και έγινε η πολυαγαπημένη κόρη των Αθηνών

Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Μέγαλος Δούκας Παύλος με συγγενείς του για να ζητήσουν σε γάμο την Αλεξάνδρα σημειώθηκαν ασυνήθιστες και πρωτοφανείς αντιδράσεις οπως τον Μάϊο 1889 όταν η Αλεξάνδρα, συνοδευόμενη από τους δικούς της, έφευγε για την Πετρούπολη.

Βουλή, δημοτικά συμβούλια, εργατικά σωματεία και χιλιάδες κόσμου συνόδευαν την άμαξα που τη μετέφερε στο Σταθμό Πελοποννήσου.

Η νεαρή Αλεξάνδρα αποκάλυψε τα αισθήματά της στη στενή της φίλη Ειρηνούλα Χατζηπέτρου, σε ενα γράμμα που της έστειλε από την θαλαμηγό τρεις ημέρες μετά την αναχώρησή της από την Αθήνα: «Δεν μπορεις να φαντασθεις τι στιγμες στεναχώριας πέρασα ηταν σαν να μου έσχιζαν μέρος από την καρδιά μου όταν έβλεπα την οδύνη του κόσμου για την φυγή μου.

Η αλήθεια είναι πως έζησε μοναδικές και μεγαλειώδεις στιγμές και στη Ρωσία, ιδιαίτερα στους γάμους της όπου όλοι οι καλεσμένοι έμειναν έκπληκτοι όταν αντί για κοσμήματα, τοποθέτησε απλά στα ξανθά μαλλιά της μύρτα από την απο τα δάση του Τατοΐου όπου έζησε τα όμορφα παιδικά της χρόνια.

Μελαγχολούσε με το κλίμα της Ρωσίας. Είχε συνηθίσει στο γλυκό κλίμα και τον ήλιο της Ελλάδας. Το μυαλό της ηταν πάντα στην πατρίδα της και στο δωμάτιο της είχε κρεμάσει πίνακα του Μον Ρεπό έργο του καλλιτέχνη Άγγελου Γιαλλινά.

(Φωτογραφία στο 5ο κολάζ)

Το 1890 θα επισκεφτεί την Ελλάδα για να ζήσει μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές

Αλλά το νήμα της ζωής της κόπηκε σύντομα. Επτά μήνες στη δεύτερη εγκυμοσύνη της, η Αλεξάνδρα έκανε μια βόλτα με τους φίλους της στην όχθη του ποταμού Μόσκα και πήδηξε κατευθείαν σε μια βάρκα που ήταν μόνιμα αγκυροβολημένη εκεί, αλλά έπεσε καθώς μπήκε. Την επόμενη μέρα, κατέρρευσε στη μέση μια μπάλα από βίαιους πόνους τοκετού. Γέννησε τον γιο της, τον Δημήτρη, έπεσε σε θανατηφόρο κώμα και πέθανε έξι ημέρες αργότερα στο κτήμα των Ρομάνοφ Ιλίνσκοε κοντά στη Μόσχα. Η Μεγάλη Δούκισσα θάφτηκε στον καθεδρικό ναό Πέτρου και Παύλου, Αγία Πετρούπολη. Ο θλιμμένος σύζυγός της έπρεπε να συγκρατηθεί από το να ρίξει τον εαυτό του στον τάφο μαζί της.

Το 1939, όταν βασιλεύει ο ανιψιός της Αλεξάνδρας Γεώργιος Β Greece της Ελλάδας, η ελληνική κυβέρνηση έλαβε άδεια από τη σοβιετική κυβέρνηση υπό τον Ιωσήφ Στάλιν να ξαναθάψει την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα στην Ελλάδα. Το σώμα της αφαιρέθηκε από το θησαυροφυλάκιο στο Λένινγκραντ και μεταφέρθηκε με ελληνικό πλοίο στην Αθήνα. Τελικά κηδεύτηκε κοντά στο παλάτι Τατόι. Η μαρμάρινη ταφόπλακα της Αλεξάνδρας πάνω από έναν άδειο τάφο βρίσκεται ακόμα στη θέση της στον καθεδρικό ναό Πέτρου και Παύλου.

Ο θάνατός της στην Ελλάδα προξένησε απερίγραπτη θλίψη, και στεναχώρια.

Στις πόλεις και τα χωριά, στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες, κρεμάστηκαν μαύρα υφάσματα, οι εφημερίδες αφιέρωναν επί ημέρες τα πρωτοσέλιδά τους και επί μήνες δημοσιεύονταν εκατοντάδες ποιήματα που είχαν γραφτεί για την Πριγκίπισσα .

Ο γιός της, ο Μέγας Δούκας Δημήτριος, ο οποίος σκότωσε τον περίφημο Ρασπούτιν το 1916, έχασε τη ζωή του δύο χρόνια αργότερα στα γεγονότα που ακολούθησαν την επανάσταση των μπολσεβίκων. Ο σύζυγός της, Μέγας Δούκας Πέτρος, αφού καταδικάσθηκε εκτελέστηκε τέσσερις μήνες μετά το γιό του. Αλλά και ο γάμος της κόρης της Μεγάλης Δούκισσας Μαρια Παβλοβνα (η νεότερη )με τον Πριγκιπα της Σουηδίας Γουλιέλμο ακυρώθηκε με απόφαση της Ρωσικής Ιεράς Συνόδου .

Πάντως, μεγάλη ήταν και η αίσθηση της απώλειας της Αλεξάνδρας στην Ρωσία, όπου η παρουσία της είχε πάρει συμβολικές διαστάσεις. Για τους Ρώσους ήταν η ορθόδοξη πριγκίπισσα που παντρεύτηκε Μέγα Δούκα μετά τη Σοφία Παλαιολόγου, τη σύζυγο του Ιβαν Γ΄ Βασιλίεβιτς, που βασίλευσε τέλη 16ου-αρχές 17ου αιώνα. Θεωρείτο ότι συνέβαλε στην άρση του φεουδαλικού συστήματος και του ζυγού των τατάρων. Επίσης, δημοφιλή την είχαν καταστήσει οι πρωτοβουλίες της για ανέγερση τριών Μητροπολιτικών Ναών στο Κρεμλίνο και του περίφημου Ανακτόρου Γρανοβιτάϊα που χρησίμευε ως μουσείο και Θησαυροφυλάκιο. Για τα Ρωσικά λαϊκά στρώματα η Αλεξάνδρα εκπροσωπούσε τη «γέφυρα» μεταξύ των ορθόδοξων λαών της Ρωσίας και της Ελλάδος και τις αυτονόητες πολιτικές διαστάσεις της σχέσης αυτής.

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων αποφάσιζε να μετονομάσει την οδό Σταδίου σε οδό Αλεξάνδρας. Με μεταγενέστερες αποφάσεις του κατέληξε να ονομαστεί λεωφόρος Αλεξάνδρας ο δρόμος που συνδέει το κέντρο της πόλης με τους Αμπελόκηπους. Ο Δήμος Πειραιώς έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία, ενώ «Γέφυρα Αλεξάνδρας» ονομάστηκε η σωζόμενη μέχρι σήμερα γέφυρα στο Θησείο.

Με πρωτοβουλία του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Παύλου Ιωάννου, του μητροπολίτη Αθηνών Γερμανού και του δημάρχου Αθηναίων Μιχαήλ Μελά αποφασίστηκε και η ανέγερση Νοσοκομείου στη μνήμη της. Η απόφαση αυτή υλοποιήθηκε εξήντα τρία χρόνια αργότερα, το 1954, όταν εγκαινιάστηκε το «Μαιευτήριον Αλεξάνδρα» που ολοκληρώθηκε με κονδύλια από το «Σχέδιο Μάρσαλ». Η επίσημη ονομασία δόθηκε με Διάταγμα ένα χρόνο αργότερα.

#kingconstantine #danishroyalfamily #crownprincepavlos #queenannemarie #greek royal family #house of romanov #crownprincessmariechantal #princess theodora #princessmarieolympia #princeachileasandreas #princeconstantinealexios #princenikolaos #princessnina #princesseirini #princesstatiana #princearistidesstavros #princefilippos #princeodisesskimon

2 notes · View notes

oliiorthodoxia · 5 years

Text

Αρχική Αγιολόγιο Ανδρών

Αγιολόγιο

Ανδρών

Άγιος Νέος Ιερομάρτυρας Λάζαρος εκ Τριπόλεως Πελοποννήσου 23 Φεβρουαρίου ε.ε.

Από

Askitikon

Πα 22-Φεβ-2019

Βίο και πλήρη ακολουθία με τίτλο: «Ασματική Ακολουθία και Συναξάριον του Αγίου Ενδόξου Νέου Ιερομάρτυρος Λαζάρου του εν Τριπόλει αθλήσαντος, ου η μνήμη τελείται τη κγ’ Φεβρουαρίου», έχει εκδόσει ο Μοναχός Παίσιος Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέας Σκήτης Αγίου Όρους.

Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχομεν για το μαρτύριο του Αγίου νεοϊερομάρτυρος Λαζάρου, είναι αυτή του υπ. αρίθμ 797 κώδικα της Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου που διασώζει την ακολουθία και το συναξάριο του Αγίου.

Είναι γνωστό σε όλους μας πως ύστερα από την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως πικρή σκλαβιά πλάκωσε την Ρωμιοσύνη.

Οι επιπτώσεις είναι γνωστές σε κάθε τομέα της ζωής του δουλομένου Γένους. Ολόκληρους αιώνες δουλείας σφάδαζε ο Έλληνας κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό, με αποδεκατισμούς και πολέμους, με παιδομαζώματα και αιχμαλωσίες, με μετακινήσεις πληθυσμών και εξισλαμισμούς.

Αλλά η Ελλάδα,… μέσα απ’ όλα αυτά γνωρίζει μία μεγάλη δόξα, την δόξα των Νεομαρτύρων, οι οποίοι εξύψωσαν την πίστη των ορθοδόξων, προσφέροντας τη ζωή τους υπέρ των ιερών και οσίων.

Παρά την επίσημη αναγνώριση συνυπάρξεως Χριστιανών και Μωαμεθανών από τους Σουλτάνους και από αυτό ακόμα το Κοράνιο, στην πραγματικότητα υπήρξε καθημερινά σκληρός διωγμός κατά των υποδούλων Χριστιανών.

Οι Τούρκοι κάθε χριστιανό που είχε καταδικασθεί ακόμα και σε θάνατο για οποιοδήποτε έγκλημα μπορούσαν να τον απαλλάξουν μόνο όταν προσερχόταν στον Ισλαμισμό.

Χιλιάδες αναδείχθηκαν οι νεομάρτυρες στην Τουρκοκρατία. Φυλακίσθηκαν, κρεμάστηκαν, κάηκαν, κατατεμαχίστηκαν, καρατομήθηκαν, γδάρθηκαν σαν ζώντα σφάγια, άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα σε πολυόδυνα βάσανα στις σκοτεινές φυλακές, αλλά δεν εξώμοσαν. Δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν και την Ελλάδα.

Ένα τέτοιο μυρίπνο άνθος, που προστέθηκε στο στίφος των Νεομαρτύρτων της Αρκαδίας και στη χορεία των δεκαεπτά Αγίων της, είναι και ο Άγιος Νεοϊερομάρτυς Λάζαρος.

Ποιός πράγματι μένει ασυγκίνητος, όταν αναλογισθεί το βίο του; Συγκλόνισε την πόλη ολόκληρη με τον ενθουσιασμό του, την αγνότητα των αισθημάτων του και τη φλογερή πίστη του, την αυταπάρνηση και τη θυσία του. Ήταν ιερεύς έχοντας ιδιαίτερη πατρίδα του την Τρίπολη.

Οι ευσεβείς γονείς του, Νικόλαος και Αλεξάνδρα, τον μεγάλωσαν με νουθεσία και παιδεία Κυρίου, οδηγώντας τον σε τέλεια μέτρα αρετής. Όταν χειτονήθηκε ιερεύς, εκείνους που ζούσαν με ευσέβεια τους δίδασκε, τους δε άλλους τους νουθετούσε να μην αδικούν τους πτωχούς.

Κάποιος που ζούσε στην ίδια την πόλη της Τριπόλεως, ονόματι Σέλετος, διέπρατε καθημερινά αδικίες. Αυτόν τον Σέλετον, ο ιερεύς και πράγματι ��ερός Λάζαρος συνεχώς συμβούλευε να μην αδικεί τους άλλους. Όταν ο Σέλετος καταδικάστηκε σε θάνατο για τις αδικίες που είχε κάνει, αρνήθηκε τον Χριστό για να γλιτώσει.

Τότε, γινόμενος μωαμεθανός και διαφεύγοντας τον κίνδυνο, μαζί με άλλους Τούρκους θέλησε να πείσει τον Άγιο Λάζαρο να εξομώσει και αυτός. Τον συκοφάντησαν πολλές φορές και τον οδήγησαν στο δικαστήριο λέγοντάς του πως αν αλλαξοπιστήσει θα του δώσουν πολλά αγαθά, αλλιώς θα τον θανατώσουν.

Ο Άγιος αρνήθηκε την ανίερη προσφορά των απίστων, οι οποίοι αποφάσισαν να βασανιστεί με πολλά μαρτύρια, κοινά για τους περισσότερους νεομάρτυρες, όπως μαστιγώματα, στρεβλώσεις των άκρων, αποκοπή μελών, κακώσεις και άλλα πολλά.

Τέλος, βλέποντας το ανυποχώρητο του μάρτυρος τον έρριξαν στη φωτιά μέσα στην οποία ο Άγιος παρέδωσε την μακαρία ψυχή του προσευχόμενος.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η μητέρα του τον στήριζε λέγοντάς του να υπομείνει την προσωρινή τιμωρία της φωτιάς, ώστε να κληρονομήσει την αιώνια Βασιλεία και να χαίρεται μαζί με τους άλλους μάρτυρες, αγγέλους, αρχαγγέλους, προφήτες και όλους τους αγίους.

Κατ’ αυτό τον τρόπο τελειώθηκε ο άγιος νεοϊερομάρτυς Λάζαρος, οι δε παροιστάμενοι πιστοί και άπιστοι, έκπληκτοι και με φόβο εβεβαίωσαν πως φως εξ ουρανού έσκεπε τον τόπο του μαρτυρίου για τρεις συνεχόμενες μέρες.

Κατόπιν, κάποιοι ευσεβείς χριστιανοί περισυνέλεξαν τα λείψανα και την κόνιν του Αγίου, τα οποία θεράπευαν εκείνους που τον επικαλούνταν με πίστη.

Ο Άγιος θέλοντας να διαφυλάξει την ευγένεια της Χριστιανικής μας πίστεως, κατεφρόνησε πλούτο, δόξα, ηδονές και κάθε άλλη σωματική απόλαυση και παρέδωσε πρόθυμα τον εαυτόν του στο θάνατον.

Διδαχθείς από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό την ανόθευτη ταπείνωση και την ειλικρινή μετριοφροσύνη, δίδασκε τους άλλους με το παράδειγμα της πράξεώς του και την σεβάσμια και ιερή παρουσία του.

Χωρίς επιτηδευμένα λόγια σοφίας, οδηγούσε τους πολλούς στην πηγή της σοφίας, χωρίς ρητορία προέτρεπε τους άλλους να βρούν τον Αρχηγό της γνώσεως, την αιτία παντός αγαθού, Αυτόν που χαρίζει την αληθινή ζωή.

Κατεύθυνε τους γύρω του να εντοπίσουν τον αληθινό θησαυρό, τις εντολές του Ευαγγελίου και να στρέψουν εκεί την καρδία τους, αποστρεφόμενοι τις πρόσκαιρες ηδονές, τον μάταιο και φθειρόμενο πλούτο. Έγινε λοιπόν ο Άγιος λαμπάδα αναμμένη και ακοίμητο φώς, οδηγώντας όλους στην αλήθεια.

Έζησε στην αφάνεια που επιμελώς επιδίωξε, γιατί γεύθηκε την μεγάλη παρρησία που δημιουργεί αυτή στο Θεό.

Ο Άγιος Λάζαρος μαρτύρησε, γιατί αντιστάθηκε στην παραβίαση των νόμων του Θεού. Έγινε αιτία δόξας και καύχησης της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας μας για την υποδειγματική του ανδρεία και σταθερότητα, δίνοντας θάρρος και ελπίδα στους χριστιανούς των δύσκολων εκείνων χρόνων, που έγιναν μάρτυρες των θαυμάτων του και της προς Θεόν παρρησίας του.

Ανακαινίζει την καρδία μας ο νέος αυτός μάρτυρας και επιβεβαιώνει το κήρυγμα των αγίων Αποστόλων και σφραγίζει όλη την Ορθόδοξη πίστη με τα πολλά βασανιστήρια οπού υπέφερε και το μαρτυρικό του θάνατο.

Ο Άγιος Λάζαρος ήταν άνθρωπος που απάντησε θετικά στη θεία έκκληση για αγάπη. Αφιερώθηκε πλήρως στο Θεό, διακόνησε τον συνάνθρωπο, υπηρέτησε την μεταμόρφωση του κόσμου. Ζωή για τον Άγιο Λάζαρο είναι ο θάνατος για τον συνάνθρωπο.

Με τα έργα του διαψεύδει τη λογική του εγωκεντρικού ανθρώπου. Ο εγωκεντρικός άνθρωπος νομίζει ότι όταν δίνει πτωχεύει, ο άγιος δείχνει ότι ο άνθρωπος πλουτίζει όταν προσφέρει στους άλλους.

Ο άγιος προσφέρει αγάπη σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς καμμία απολύτως διάκριση. Κάθε άνθρωπος είναι ο πλησίον, ακόμη και αυτός ο κατήγορός του.

Ο Άγιος Λάζαρος είναι ο φίλος του Θεού που κατανόησε τον θείο λόγο και τον εφαρμόζει ελεύθερα, χωρίς κανένα εξαναγκασμό.

Στην εποχή μας, εποχή της βίας και της αποξένωσης, του ατομικισμού και της μαζικοποίησης, σε έναν κόσμο που σε άλλους στερεί το ψωμί, σε άλλους την ελευθερία και σε άλλους το νόημα της ζωής, μόνη ελπίδα του παραμένουν οι άγιοι, οι κεκρυμένοι δίκαιοι του Ευαγγελίου, οι οποίοι μυστικά και αθόρυβα σώζουν τον κόσμο, γιατί κλείνουν στην καρδιά τους το μυστικό της αναγέννησης όλων των ανθρώπων και έχουν την δύναμη που θα θεμελιώσει επιτέλους την αλήθεια στον κόσμο.

Ας παρακαλέσουμε λοιπόν και τον Άγιο Νεοϊερομάρτυρα Λάζαρο να μας αξιώσει όλους όσους τιμάμε την μνήμη του, της χάριτος του Κυρίου και της απολαύσεως των αρρήτων αγαθών της Ουρανίας Βασιλεία Του. Αμήν.

Απολυτίκιον.

Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια.

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ιερόαθλε μάρτυς Υψίστου, Λάζαρε, ο κατασβέσας καμίνου το πύρ αιμάτων ροαίς, των τιμίων σου έσχατοις εν τοίς έτεσιν, ως Μαντινείας φως λαμπρόν, και Τριπόλεως φανόν, υπέρφωτόν σε τιμώμεν, και εκζητούμεν σήν χάριν, οι εν πυρί παθών καιόμενοι.

Κοντάκιον.

Εκ του χειρογράφου.

Ήχος β΄. Τοίς των αιμάτων σου ρείθροις.

Τοίς των δογμάτων σου λόγοις ω Λάζαρε, τους εναντίους τελείως νενίκηκας· Θεός σοι το κράτος δεδώρηται, και εβεβαίωσας πίστιν εν άπασιν· αυτός γάρ υπάρχεις το στήριγμα.

Μεγαλυνάριον.

Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια.

Χαίροις, ιερόαθλε θαυμαστέ, άρτι εν Τριπόλει κατασβέσας πυρός ορμήν και αισχύνας στίφη απίστων παρρησία τη σή στερρά, μαρτύρων κλέϊσμα, Λάζαρε.

2 notes · View notes

bernal-olivares · 5 years

Text

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ” ΠΟΥ ΔΙΧΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Δύο φίλες μου έστειλαν μηνύματα, παρόμοιου περιεχομένου, με διθυράμβους υπέρ της σωτηρίας Μακεδονίας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σκέφτηκα να κοινοποιήσω σε όλες και όλους σας την απάντησή μου.

“Ευχαριστώ για το μήνυμά σου, αν και μάλλον πρόκειται για μαζική αποστολή, στην οποία απλά έχω συμπεριληφθεί. Πιστεύω ότι η έκφραση ενδιαφέροντος για την Μακεδονία, προέρχεται από καλή θέληση και δεν είναι καρπός πολιτικού φανατισμού και υποβολιμαίας χειραγώγησής σου. Νοιάζομαι κι εγώ για τον τόπο μας, αγαπώ την Μακεδονία, αφουγκράζομαι τον πολιτισμό που έχει ανθίσει σε τούτο τον τόπο.... Αλλά ενώ η ελληνική Μακεδονία είναι πολύτιμη περιοχή της Ελλάδος, η Μακεδονία υπάρχει και πέραν των ελληνικών συνόρων. Στην διαδρομή του ιστορικού χρόνου, μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και την Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου (1913), η γεωγραφική και ιστορική Μακεδονία διαμοιράστηκε, ανάμεσα στην Ελλάδα, στην Σερβία, στην Βουλγαρία και στην Αλβανία. Αργότερα, όπως είναι σε όλους γνωστό, εντός της ομοσπονδιακής δομής της Γιουγκοσλαβίας συστάθηκε το ομόσπονδο κράτος της Μακεδονίας, που πρωτύτερα ήταν τμήμα της Σερβίας και μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (1991-1992) αποτέλεσε την Δημοκρατία της Μακεδονίας, που κάτω από πιέσεις της Ελλάδος καθιερώθηκε να αποκαλείται Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ-FYROM). Οι σλαβικής καταγωγής κάτοικοι αυτής της χώρας, γιατί υπάρχει και μεγάλος αριθμός Αλβανών που μοιράζεται την ίδια χώρα, πολύ πριν από το 1944 είχαν την αίσθηση πως είναι Μακεδόνες, όπως το ίδιο συνέβαινε και συμβαίνει με τους καθαρά γηγενείς σλαβόφωνους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας. Βέβαια, μόνον ανόητοι θα ήθελαν να συνδέσουν την δική τους ιστορία και την δική τους παρουσία με τους αρχαίους χρόνους. Η σλάβικη γλώσσα που μιλούν έχει καθιερωθεί να ονομάζεται μακεδονική, χωρίς να συγχέεται με την δωρική διάλεκτο που ομιλούνταν στην αρχαία Μακεδονία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Αν θέλεις, μπορείς να διαβάσεις το ωραίο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα “Στα Μυστικά του Βάλτου” ή την “Ζωή εν Τάφω” του Στρατή Μυριβήλη, για να διαπιστώσεις πως έτσι έχουν τα πράγματα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία με απόφαση της Τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως του 1872 καταδίκασε τον “εθνοφυλετισμό” ως αίρεση, δηλαδή ως αποκοπή από την αλήθεια του Ευαγγελίου και απομάκρυνση από την καθολική πίστη της Εκκλησίας. Και τί είναι ο εθνοφυλετισμός; Πρόκειται για την ανάγνωση του Ευαγγελίου με χρήση παραμορφωτικών φακών, που περιορίζουν το μήνυμα του Χριστού χάριν ενός έθνους ή χάριν των συμφερόντων ενός έθνους. Ο Απόστολος Παύλος με στιβαρό λόγο μαρτυρά ότι το μήνυμα του Ευαγγελίου προσφέρεται προς όλους τους λαούς χωρίς διακρίσεις, γιατί “οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην...· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ” (Γαλάτας 3:28). Δυστυχώς ο εθνικισμός κατατρύχει τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, από την στιγμή που έγιναν εθνικές εκκλησίες, μηδέ της Εκκλησίας της Ελλάδος εξαιρουμένης. Και αντί οι Επίσκοποι της τοπικής Εκκλησίας της Ελλάδος να προφέρουν λόγο νηφαλιότητας, καταλλαγής και συμφιλίωσης, προβάλλοντας το οικουμενικό μήνυμα του Ευαγγελίου προς κάθε Λαό της Γης και προς τους γειτονικούς λαούς μας, μηδέ των Μακεδόνων της γειτονικής χώρας που είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, προβάλλουν λόγο εθνικιστικής μανίας, διχασμού και πυρπόλησης των πλέον καταχθόνιων παθών, που βασανίζουν αμαθείς και εμπαθείς ανθρώπους.

Προσωπικά είμαι υπέρ της επικύρωσης και από την Βουλή των Ελλήνων της Συμφωνίας των Πρεσπών, μετά λόγου γνώσεως. Δεν συνηγορώ υπέρ αυτής της Συμφωνίας για να υποστηρίξω το κόμμα που κυβερνά νόμιμα τον τόπο. Είμαι υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί θέλω να ζω σε ένα περιβάλλον με φιλία και αλληλεγγύη με τους γειτονικούς λαούς μας, γιατί πιστεύω ότι η Ειρήνη είναι μια Ευλογία και γιατί φρονώ ότι δεν έχουμε δικαίωμα ως ελληνικός λαός να επιβάλλουμε αυτιστικές έμμονες ιδέες σε άλλους λαούς, όπως επιχειρείτε να συμβεί από όλους εκείνους που αντιμάχονται την Συμφωνία των Πρεσπών και ουσιαστικά, πίσω από την φενάκη, πως δήθεν νοιάζονται για την Μακεδονία, είναι ενάντιοι στην ειρηνική συνύπαρξη, στην φιλία και στην συνεργασία μεταξύ ιδίως γειτονικών λαών και δεν σέβονται το δικαίωμα που ανήκει σε κάθε λαό της γης, να αυτοπροσδιορίζεται και να είναι αξιοσέβαστος από τους άλλους λαούς”.

Η φωτογραφία που σας στέλνω είναι από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο προάστιο Διαβατά της Θεσσαλονίκης και όπως θα προσέξετε, η κτιτορική επιγραφή της είναι γραμμένη στα σλαβωνικά, γιατί στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν ζούσαν εκεί σλαβόφωνοι Μακεδόνες.

1 note · View note

orthodoxiaonline · 1 year

Text

Κάνε αυτό μόλις ξυπνήσεις για να είναι ευλογημένη η ημέρα σου

Κάνε αυτό μόλις ξυπνήσεις για να είναι ευλογημένη η ημέρα σου. Continue reading Untitled

View On WordPress

#βήμα ορθοδοξία #δόγμα #εκκλησία ον λαιν σήμερα #Ορθόδοξη Αλήθεια #Ορθοδοξία #ορθοδοξία online #ορθοδοξία σήμερα #ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΟΓΜΑ

0 notes

konmarkimageswords · 3 years

Photo

Η Προσευχή του Ιησού, η Ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα μορφή προσευχής της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού.

Είναι μια προσευχή επαναλαμβανόμενη. Ο άνθρωπος που προσεύχεται επαναλαμβάνει πολλές φορές την ίδια φράση: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», ή κάποια παραλλαγή της πιο πάνω φράσης: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ή (οι γυναίκες) «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με την αμαρτωλή».

Αυτό γίνεται δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές.

Μερικές φορές χρησιμοποιείται ως βοήθημα το κομποσκοίνι, ένα “εργαλείο προσευχής” σαν κομπολόι από πλεγμένο μάλλινο νήμα, μαύρου χρώματος. Αυτό μπορεί να έχει 33, 50, 100 ή και περισσότερους κόμπους (300, 500). Κάθε φορά που λέγεται η προσευχή μετράμε ένα κόμπο. Έτσι μπορεί να ελεγχθεί ο αριθμός των επαναλήψεων ή και το πέρασμα του χρόνου. Μερικά κομποσκοίνια έχουν χάνδρες κάθε 33, 50 ή 100 κόμπους. Κάθε φορά που μετριέται μια χάνδρα ο άνθρωπος που προσεύχεται κάνει κάτι άλλο, το σημείο του σταυρού, «μετάνοια» ή αλλάζει τη μορφή της προσευχής.

Ο βασικός στόχος της Ευχής είναι το να επιτευχθεί η «ακατάπαυστη προσευχή» (όπως ο Απ. Παύλος συστήνει στην Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του στο 5,17) και να διατηρήσει μια διαρκή συνειδητοποίηση της αίσθησης της Θείας Παρουσίας, κάθε ώρα και στιγμή, μέρα-νύχτα, είτε σε εγρήγορση, είτε ακόμα στον ύπνο, όπως ένας ερωτευμένος έχει στο νου του διαρκώς τον έρωτά του (όπως περιγράφει το Άσμα Ασμάτων στο 5,2: «εγώ κοιμάμαι και η καρδιά μου αγρυπνεί»). Αυτός είναι ο «Θείος Έρως» προς τον Θεό Πατέρα, τον Ιησού Χριστό και τον Παράκλητο – το Άγιο Πνεύμα).

Η Ευχή τελικά γίνεται μια διαρκής «ηχώ» μέσα στο νου, όπως ένα τραγούδι μένει στο νου και το «ακούμε» για ώρες. Με τη διαφορά ότι η Ευχή δεν είναι ενοχλητική. Απλά στρέφει την προσοχή, προσηλώνει, προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Η προσευχή του Ιησού, η Ευχή, σχετίζεται με ορισμένα «εξωτερικά» πράγματα, όπως το κομποσκοίνι που προαναφέρθηκε, οι «ψυχοσωματικές μέθοδοι» και στάσεις του σώματος.

Οι προχωρημένοι στην Ευχή τα θεωρούν όλα αυτά περιττά, και αλήθεια, λένε, το μόνο που χρειάζεται να αρχίσει κανείς να λέει την Ευχή, χωρίς να δίνει σημασία σε τεχνικές, στάσεις του σώματος και χωρίς βοηθήματα, οπτικά ή άλλα. Ο Θεός θα οδηγήσει από εκεί και πέρα. Αναγνωρίζεται όμως η χρησιμότητα τέτοιων πραγμάτων σε όσους μόλις τώρα αρχίζουν να εξερευνούν «την Δύναμη του Ονόματος» του Ιησού, την Ευχή.

Αυτά τα «εξωτερικά» στοιχεία είναι, εκτός από το μέτρημα με το κομποσκοίνι:

-Περιβάλλον. Ημίφως και ησυχία.

-Κάθισμα. Χαμηλό σκαμνί ή σκληρή καρέκλα.

-Στάση Νου. Ήσυχος, αφάνταστος.

-Στάση Σώματος. Το κεφάλι μπορεί να κοιτά προς τα κάτω, τον ομφαλό ή την καρδιά.

Σημείωση: Αν και στην Ορθόδοξη λατρεία συμμετέχει ο άνθρωπος με όλες τις αισθήσεις, Όραση, Ακοή, Αφή και κίνηση, Όσφρηση και ακόμα και Γεύση, στην Προσευχή του Ιησού μόνο ο Λόγος έχει σημασία. Μονάχα η Ακοή συμμετέχει με το Νου. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως «βοηθήματα», ούτε εικόνες, ούτε νοητικές εικόνες, ούτε να συμμετέχει η φαντασία. Τίποτα που να τραβά την προσοχή.

Έπειτα έρχεται η προσφώνηση της Ευχής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» - ή όποια παραλλαγή της.

Ρυθμική αναπνοή: εισπνοή κατά το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού…» και εκπνοή κατά το «…ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Μερικές φορές ορισμένοι αναφέρουν και «κράτημα» της ανάσας ανάμεσα σε εισπνοές και εκπνοές – για πιο «προχωρημένους» (και πάντα με την επίβλεψη Γέροντα – Πνευματικού).

Η αλήθεια είναι ότι κάθε στάση, θέση και συνθήκη είναι κατάλληλη για την προσευχή. Καθιστή, ξαπλωμένη, δουλεύοντας ή οδηγώντας. Αλλά για αρχή τα παραπάνω βοηθούν.

Ο άνθρωπος που θέλει μπορεί να αρχίσει αμέσως, κι αν θέλει με τη βοήθεια κομποσκοινιού και μια απλή ρυθμική αναπνοή (έχοντας στο νου ότι αυτά είναι μέσα μόνο κι όχι ο στόχος).

Η πρόοδος στην Ευχή και ο τρόπος που γίνεται έχει ως εξής:

-«Θέρμανση του νου και της καρδιάς». Προετοιμασία για τον «αγώνα» της προσευχής με απλή προσευχή (σημείο του σταυρού, Πάτερ ημών… κτλ) και ανάγνωση των Γραφών για «ζέσταμα».

-Απαγγελία της Ευχής με τη φωνή, μετρώντας αν θέλουμε το κομποσκοίνι. Έτσι η Ευχή «χαράζεται» στο νου. Για 100 επαναλήψεις χρειάζονται 5-15 λεπτά. Για 300, γύρω στη μισή ώρα. Εξαρτάται από την «ταχύτητα» της απαγγελίας. Μια μέση προς αργή ταχύτητα είναι καλύτερη (5-10 φορές την Ευχή το λεπτό- μερικοί φτάνουν τις 3 μόνο, αλλά είναι πιο έμπειροι στις ανάσες).

- Έπειτα η προσευχή γίνεται περισσότερο νοερή και τελικά (μετά από κάποιο καιρό) «κατεβαίνει» στην καρδιά και αρχίζουν να φαίνονται τα αποτελέσματα της Θείας Χάρης.

-Μετά, με την επιμονή, η προσευχή γίνεται «αυτενεργούμενη». Απαγγέλεται από το νου μόνη της σαν μια μελωδία στο παρασκήνιο της συνειδητότητας.

-Τέλος η Ευχή γίνεται ακατάπαυστη και ανοίγει ακόμα περισσότερο δρόμο στη Θεία Χάρη. Εδώ χρειάζεται διάκριση και προσοχή, και η συμβουλή πνευματικού ώστε να μην παρασυρθεί ο άνθρωπος.

Μπορεί να ξεχωριστεί κάποιος χρόνος κάθε μέρα για την εξάσκηση της προσευχής. 5-10 λεπτά στην αρχή κι όπως οδηγήσει ο Θεός ανάλογα.

Τα άμεσα οφέλη της Ευχής είναι η Θεία Χάρη, ειρήνη ψυχής και πνεύματος (νου και καρδιάς), χαρά για τις ευλογίες αλλά και λύπη και ταπείνωση για τις αποτυχίες. Χαρμολύπη.

Ο απώτατος στόχος της Ευχής είναι η Θέωση, μια ένωση του πλήρους ανθρώπου με το Θεό, η οποία δεν απορροφά και δεν εξαφανίζει τον άνθρωπο αλλά τον κάνει συμμέτοχο της Θείας Χάρης. Αυτό επιτυγχάνεται πρώτα με την ένωση του «διασπασμένου» ανθρώπου, σώμα με ψυχή (καρδιά και πνεύμα) γίνονται πρώτα ένα, όπως ήταν «Εν αρχή».

Η Θέωση είναι μορφή φώτισης και μερικές φορές σχετίζεται με το Θείο Φως που διώχνει το φόβο του θανάτου και ταπεινώνει χωρίς να συντρίβει. Είναι εμπειρία για την οποία δεν λέγονται και δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά. Μυστική.

http://prayercraft.byethost8.com/JesusPrayer.htm?i=1

https://www.pemptousia.gr/2020/12/i-prosefchi-tou-iisou/

https://www.pemptousia.gr/2020/02/ti-ine-i-noera-ke-kardiaki-prosefchi/

https://www.metropolisvonaustria.at/index.php/gr/bibliothek-gr/1242-%CE%AE-%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CF%81%E1%BD%B0-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%E1%BD%B4-%CF%83%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7-%CF%84%E1%BF%86%CF%82-%E1%BC%90%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82

1 note · View note

ierosolymitissa-blog · 6 years

Text

Μετενσάρκωση και Ορθοδοξία

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Τί πιστεύουν οι οπαδοί του κάρμα και της μετενσαρκώσεως

Σύμφωνα με τις ανατολικές θρησκείες (κυρίως ινδουισμό και βουδισμό), τον αποκρυφισμό και γενικότερα, την λεγομένη «Νέα Εποχή», μετά τον σωματικό θάνατο, η ψυχή μπαίνει στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου, ζώου ή ακόμη και φυτού. Αυτό σημαίνει η λέξη μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση.

Η καινούργια ζωή θα εξαρτηθεί, λένε, από τις προηγούμενες ζωές που έζησ��, οι οποίες μπορεί να είναι χιλιάδες, σύμφωνα πάντα με τους οπαδούς της θεωρίας αυτής. Αυτό σημαίνει η λέξη κάρμα.

Η θεωρία αυτή προϋποθέτει μία θεώρηση του Θεού, του ανθρώπου και του κόσμου τελείως ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Προϋποθέτει δηλαδή ότι ο Θεός δεν είναι πρόσωπο αλλά μία «απρόσωπη υπερσυνειδητότητα». Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε πρόσωπο ούτε δημιούργημα του Θεού. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να σβήσει, όπως μία σταγόνα στον ωκεανό της «παγκόσμιας υπερσυνειδητότητας». Ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά ταυτίζεται με τον Θεό (απόλυτος πανθεϊστικός μονισμός).

Η άποψη αυτή περί μετενσαρκώσεως δεν είναι νόμος, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι οπαδοί της, αλλά μία αναπόδεικτη θρησκευτική δοξασία τους.

Με τη διάδοση των θεωριών αυτών συμβαδίζει και το πλήθος των σχετικών ��ροσφορών στο χώρο της σύγχρονης παραθρησκείας και των αιρέσεων.

Αποκρύπτεται από τους οπαδούς της θεωρίας αυτής, ότι είναι πολύ πιθανότερο (σύμφωνα πάντοτε με τις δικές τους δοξασίες) να μετενσαρκωθεί κανείς ως ζώο ή δαιμονικό ον, παρά ως άνθρωπος.

Σ' ένα ινδουιστικό βιβλίο με μεγάλο κύρος, όπως είναι αυτό του «νόμου του Μανού» αναφέρεται μία παραβολική ιστορία: Μία χελώνα ζει στα βάθη της θάλασσας και βγάζει το κεφάλι της στην επιφάνεια κάθε εκατό χρόνια. Συγχρόνως ένα δακτυλίδι επιπλέει στην επιφάνεια του νερού. «Όσο πιθανόν είναι να περάσει το κεφάλι της χελώνας μέσα από το δακτυλίδι, άλλο τόσο είναι πιθανόν να ενσαρκωθεί ένα ον μετά το θάνατό του σε ανθρώπινο σώμα».(!)

Από πότε;

Η πλάνη αυτή είναι πολύ παλιά. Διαδόθηκε μέσω των αρχαίων μαντείων και των ειδωλολατρικών «μυστηρίων» στον αρχαίο κόσμο. Σήμερα προπαγανδίζεται από τα Μ.Μ.Ε. και προσφέρεται κυρίως μέσω του γκουρουισμού, όλων εκείνων δηλαδή των δήθεν φωτισμένων δασκάλων που μας έρχονται κυρίως από την Άπω Ανατολή.

Σύμφωνα με τη θρησκευτική πίστη του κάρμα και της μετενσαρκώσεως, η ψυχή υπόκειται σ' έναν ατελείωτο κύκλο γεννήσεων και θανάτων που επαναλαμβάνονται ως συνεχής βασανισμός (samsara). Από αυτόν τον βασανισμό υπόσχεται να ελευθερώσει τον άνθρωπο ο γκουρού - εφ' όσον όμως ο οπαδός του παραδοθεί ολοκληρωτικά.

Ο μοναδικός τρόπος, λένε, για να βγει κανείς από αυτόν τον συνεχή βασανισμό είναι το «να δρα χωρίς προσκόλληση». Μια φαινομενικά καλή πράξη, όταν γίνεται με συναισθηματική - υπαρξιακή συμμετοχή, έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση κάρμα, ενώ όταν, ακόμη και ένα έγκλημα, γίνεται χωρίς αυτήν την προσκόλληση, αυτός που δρα δεν συσσωρεύει κάρμα.

Συνέπειες

Αυτό έχει ως συνέπεια την πλήρη ανατροπή των θεμελίων πάνω στα οποία βασίζεται η κοινωνία μας και όσες άλλες κοινωνίες - έστω και σε μικρότερο βαθμό - έχουν την αναφορά τους στη στάση ζωής του Χριστιανισμού.

Αυτό σημαίνει ότι, εάν δεχθεί κανείς αυτόν τον ψευτοεπιστημονικό νόμο, δεν μπορεί να ζητήσει ευθύνη από κανέναν για τίποτε, ούτε έχει και νόημα να αγωνισθεί για κάτι καλύτερο, αφού για όλα ευθύνεται το κάρμα. Έτσι πρόσωπο, ελευθερία, ευθύνη, αγάπη εξαφανίζονται. Το θύμα, όχι μόνο δεν πρέπει να ζητήσει ευθύνη από τον θύτη, αλλ' αντιθέτως πρέπει να αισθάνεται ότι χωρίς αυτόν «δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει το κάρμα του»!

Όπως έχει λεχθεί δεν υπάρχει πιο βολική θεωρία από αυτήν για την οποιαδήποτε άρχουσα τάξη οποιασδήποτε εποχής.

Μέσα απ' αυτό το πρίσμα, ο αγώνας για ελευθερία, για κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια, για οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών ζωής δεν έχει κανένα απολύτως νόημα και όχι μόνον αυτό, αλλά ακόμη και καταδικάζεται, επειδή εμποδίζει τους ανθρώπους «να εκπληρώσουν το κάρμα τους».

Είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι η διδασκαλία για το κάρμα αποτελεί τη θεωρητική εκείνη βάση, πάνω στην οποία στηριζόμενος ο γκουρού εγείρει την αξίωσή του για ολοκληρωτική υποταγή των οπαδών. Αυτό, γιατί ο άνθρωπος, λένε, δεν μπορεί μόνος του να ελευθερωθεί. Χρειάζεται βοήθεια, και τη βοήθεια αυτή μπορεί να του τη δώσει μόνον ο «ανθρωποθεός» γκουρού.

Η άποψη ότι η τωρινή ζωή καθορίζεται από το κάρμα προηγουμένων ζωών, ρίχνει τον οπαδό αυτής της θεωρίας σε μία αγωνιώδη αναζήτηση για «αναδρομή σε προηγούμενες ζωές», που συνήθως γίνεται με ύπνωση. Με την ύπνωση, όπως εφαρμόζεται στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο, ανοίγει κανείς επικίνδυνα την πόρτα της ψυχής του στις δαιμονικές ενέργειες. Εκτός όμως από αυτό, συνήθως του υποβάλλονται ιδέες που έχουν ως συνέπεια την πλήρη υπονόμευση και ανατροπή των οικογενειακών και κοινωνικών του σχέσεων. Π.χ. ότι αυτή που τώρα είναι γυναίκα του ή κόρη του, σε προηγούμενη ζωή ήταν μητέρα του ή αδελφή κ.ο.κ.

Είναι φανερό ότι οι αντιλήψεις αυτές μπορούν να διαλύσουν οικογένειες ή να δημιουργήσουν παρά φύση σχέσεις.

Η δοξασία του κάρμα και της μετενσαρκώσεως καθιστά αδύνατη τη δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων, που στηρίζονται στη μοναδικότητα του προσώπου, λόγου χάριν στο πλαίσιο του γάμου ή της οικογενειακής ζωής.

Αδύνατα σημεία

1. Ένα από τα αδύνατα σημεία της θρησκευτικής αυτής δοξασίας είναι ότι οι οπαδοί της αδυνατούν να δικαιολογήσουν την απουσία μνήμης των προηγουμένων ζωών. Εάν όμως, όπως λένε, σ' αυτή τη ζωή βρισκόμαστε «για να πάρουμε το μάθημά μας και να προχωρήσουμε», τότε πώς γίνεται να μη θυμόμαστε τις πράξεις για τις οποίες πληρώνουμε; Πώς θα διδαχθούμε από αυτές, αφού δεν τις θυμόμαστε

;2. Οι οπαδοί της θεωρίας της μετενσαρκώσεως που συγχρόνως - ως ανήκοντες στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο - είναι και οπαδοί του πνευματισμού, της πίστεως δηλαδή στην επικοινωνία με τον «κόσμο των πνευμάτων», πέφτουν σε προφανή αντίφαση. Και ιδού γιατί:Εάν είναι αλήθεια ότι μέσα σε 49 ημέρες, όπως πιστεύουν, η ψυχή του νεκρού μετενσαρκώνεται, τότε με ποιες ψυχές πεθαμένων επικοινωνούν τα μέντιουμ;Εάν λοιπόν είναι αλήθεια η θεωρία της μετενσαρκώσεως, είναι ψέμα η θεωρία του πνευματισμού. Και αντιστρόφως. Εμείς βέβαια ξέρουμε ότι και τα δύο είναι ψέματα.

3. Και ένα άλλο επιχείρημα από την ιστορία και τα μαθηματικά: το ότι ο πληθυσμός της γης αυξήθηκε τους τελευταίους δύο αιώνες από ένα σε έξι δισεκατομμύρια ανθρώπους, δείχνει πόσο ψευδής είναι η θεωρία περί κάρμα και μετενσαρκώσεως. Τί συνέβη άραγε και παρατηρήθηκε αυτή η εκρηκτική αύξηση; Πού ήταν αυτές οι ψυχές, και γιατί μέχρι τότε δεν έπαιρναν υλικό σώμα;

Ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη πίστη

Χωρίς αμφιβολία η διδασκαλία περί κάρμα και μετενσαρκώσεως είναι αντιχριστιανική. Ο απόστολος Παύλος το λέγει ξεκάθαρα: «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. Θ 27).

Είναι ψευδέστατο αυτό που διδάσκουν οι οπαδοί της πλάνης της μετενσαρκώσεως, ότι τάχα η μετενσάρκωση αποτελούσε διδασκαλία και της Εκκλησίας μέχρι τον 6ο αιώνα. Η Εκκλησιαστική Ιστορία και τα πατερικά συγγράμματα τους διαψεύδουν.

Το επιχείρημα των αποκρυφιστών ότι δήθεν η Γραφή διδάσκει τη μετενσάρκωση δεχομένη, όπως λένε αυτοί, ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν μετενσάρκωση του Ηλία «Ηλίας ήδη ήλθε... τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπεν αυτοίς» (Ματθ. ζ' 12-13) είναι αφελές. Ξεχνούν ότι σύμφωνα με τη δική τους θεωρία για να λάβει χώρα μετενσάρκωση πρέπει να προηγηθεί θάνατος. Ο προφήτης Ηλίας όμως δεν πέθανε!

Η εξήγηση του ανωτέρω ευαγγελικού χωρίου είναι απλή: Όπως λέγει ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον πατέρα του Τιμίου Προδρόμου: Ο Ιωάννης θα έλθει «εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού», θα έχει, δηλαδή, το προφητικό χάρισμα και την παρρησία του προφήτου Ηλιού.

Εξ άλλου, εάν ο Χριστός δεχόταν την μετενσάρκωση δε θα έκανε αναστάσεις νεκρών, αλλά θα περιοριζόταν στο να παρηγορήσει τους συγγενείς των.

Το πολύ σημαντικό για μας τους χριστιανούς είναι ότι η πλάνη της μετενσαρκώσεως απειλεί να ακυρώσει ολόκληρο το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας, υιοθετώντας το ψευδές (εωσφορικό) «ευαγγέλιον του όφεως», το κήρυγμα δηλαδή της αυτοεξελίξεως, αυτοπραγματώσεως και αυτοσωτηρίας. Για τους νεοεποχίτες δεν είναι ο Θεός που συγκαταβαίνει στην αδυναμία του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος μέσω μετενσαρκώσεων ανέρχεται και γίνεται θεός με τις δικές του μόνο δυνάμεις.

Εάν δεχθεί κάποιος την αντίχριστη αυτή θεωρία της μετενσαρκώσεως, βγάζει τον εαυτό του έξω από το χώρο της Εκκλησίας του Χριστού, διότι:

1. Δεν δέχεται το Σύμβολον της Πίστεως όπου ομολογούμε ότι ο Χριστός Ανέστη εκ νεκρών και τον περιμένουμε να έλθει κατά τη Δευτέρα Του παρουσία. Ομολογούμε στο Σύμβολον της Πίστεως δύο παρουσίες του Χριστού και όχι ένα πλήθος μετενσαρκώσεών Του, όπως οι αποκρυφιστές, οι οποίοι προσπαθούν να γκρεμίσουν τη μοναδικότητα του προσώπου του Χριστού και την παρουσία του στον κόσμο ως Θεού και Σωτήρος.Εξ άλλου στο Σύμβολον της Πίστεως ομολογούμε ότι προσδοκούμε και τη δική μας ανάσταση και όλων των νεκρών την ανάσταση και όχι έναν ατελείωτο κύκλο μετενσαρκώσεων.

2. Αρνείται τη διάκριση Δημιουργού-δημιουργημάτων

.3. Αρνείται τη μέλλουσα κρίση.

4. Αρνείται τη μοναδικότητα, την ελευθερία και την ευθύνη του ανθρωπίνου προσώπου, αφού τα πάντα λειτουργούν εκεί στο πλαίσιο μίας τυφλής αναγκαιότητος.

5. Αρνείται την αγάπη. Το «χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων» (Ρωμ. ιβ' 15) θεωρείται από τους οπαδούς του κάρμα και της μετενσαρκώσεως όχι αρετή αλλά αδυναμία και προσκόλληση που σε εμποδίζει να αυτοεξελιχθείς.

Επίσης, το ανθρώπινο σώμα για μας δεν είναι φυλακή της ψυχής, αλλά ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος. Η ζωή δεν είναι τιμωρία και καταδίκη για πράξεις δήθεν προηγουμένων ζωών, αλλά δώρο του Θεού. Ο θάνατος δεν είναι η λύτρωση, αλλά είναι τα «οψώνια της αμαρτίας» και παρεχωρήθη από τον Θεό «ίνα μη το κακόν αθάνατον γέννηται». (Ενώ για τους δασκάλους της μετενσαρκώσεως η ζωή είναι τιμωρία και όχι ο θάνατος).

Τελικά, η πλάνη αυτή, ότι δηλαδή δεν υπάρχει κανείς που να μας ζητήσει λογαριασμό για τις πράξεις μας, αποδεικνύεται θαυμάσιο τέχνασμα του ανθρωποκτόνου διαβόλου προς άγραν οπαδών-θυμάτων.

Η παραθρησκεία αποκοιμίζει τους ανθρώπους, υποσχομένη σ' αυτούς ένα άπειρο πλήθος ευκαιριών, ικανοποίηση των παθών και καμμία ευθύνη. Όμως μετά τον θάνατο, η ψυχή δεν μπορεί να μετανοήσει. Το Ευαγγέλιο κηρύσσει: «νυν καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα σωτηρίας». Τώρα, σ' αυτή την ζωή, κρίνεται το αιώνιο μέλλον μας.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στο βιβλίο του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, «Μετενσάρκωση ή Ανάσταση;» Εκδόσεις «Διάλογος», Αθήνα 1995.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2002-ΤΕΥΧΟΣ 23

Πηγη: impantokratoros.gr

#god #religion #church #christ #christianity #cross #ekklesia #grace #believe #bible #panagia #xristos #stauros #eikona #pistos #agios

3 notes · View notes

grexitdrachmaendebt · 3 years

Text

178 χρόνια από το θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη - Είχε αρβανίτικη καταγωγή ο «Γέρος του Μοριά;»

Συνέχεια Σχολίων απ' τα προηγούμενα

Όχι δεν ήταν.

06/02/2021, 23:03

Είχε αρβανίτικη καταγωγή διερωτάται το άρθρο. Όχι δεν είχε.

Γιατί οι προερχόμενοι από το Άρβανον ήταν Έλληνες.

Οπότε ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε και οι Αρβανίτες ανήκαν σε άλλο έθνος. Ούτε τα παρατσούκλια, ούτε τα επίθετα ή ονόματα, ούτε και η γλώσσα αποδεικνύει την εθνικότητα.

Είχαν συνείδηση ελληνική και αγωνιζόνταν για την απελευθέρωση του έθνους.

Κανένας ξένος λαός σύσσωμος δεν αγωνίζεται για ξένο έθνος.

Γιατί αυτοί δεν πήγαν να απελευθερώσουν την Αλβανία αν ήταν Αλβανοί όπως κάποιοι λένε;

Γιατί δεν ήταν Αλβανοί και δεν είχαν καμία δουλειά να αγωνιστούν για τους Αλβανούς.

Τους έκαιγε η μοίρα του ελληνού έθνους γιατί ως Έλληνες αυτό τους έκαιγε.

Βασικές γνώσεις ψυχοσύνθεσης των λαών χρειάζονται για να καταλάβετε.

Zezaku Qen shqiptar

06/02/2021, 22:54

Οι Αλβανοί δεν έχουν σχέση με τη Ευρώπη.

Η γλώσσα τους και η ράτσα τους δεν συγγενεύει με καμία Ευρωπαϊκή. Προέρχονται από την Αλβανία του Καυκάσου Caucasian Albania, που κατελήφθη από τους Αζέρους Τούρκους και μετονομάσθηκε ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΆΝ.

Οι πονηροί Τούρκοι για να τους ξεφορτωθούν από τον Καύκασο τους μετέφεραν στην Ευρώπη , περιοχή σημερινής Αλβανίας.

Οι γνησιοι Ιλλυριοι εχουν ξεκληριστει απο τους Αλβανούς του Καυκάσου, οι οποίοι έκλεψαν την ιστορία τους και καπηλευτηκαν τον πολιτισμό τους.

Οι Αλβανοι σε σύγκριση με τους γνησιους Ιλλυριους ειχαν τεραστιες διαφορες, οι Αλβανοι ηταν και παραμένουν υπανάπτυκτα κουτοπόνηρα ζώα, που προσπαθουν να επιβληθούν στην Ευρώπη με την αρπαχτή, τους φόνους την εγκληματικότητα, τους βιασμούς, τα ναρκωτικά, τις ληστείες.

Δεν είναι τυχαίο οτι οι ευρωπαϊκές φυλακές είναι γεμάτες με Αλβανούς. Άτιμος και ελεεινός λαος

Τιμή

06/02/2021, 22:54

και Δόξα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, όπως γράφει και στον ανδριάντα του μπροστά από την παλαιά Βουλή «Έφιππος χώρει, Γενναίε Στρατηγέ, ανά τους αιώνας διδάσκων τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι»!

CAUCASIAN ALBANIA

06/02/2021, 22:53

Οι Αλβανοί δεν έχουν σχέση με τη Ευρώπη.

Οι Αλβανοι σε σύγκριση με τους γνησιους Ιλλυριους ειχαν τεράστιες διαφορές, οι Αλβανοί ηταν και παραμένουν υπανάπτυκτα κουτοπόνηρα ζώα, που προσπαθούν να επιβληθούν στην Ευρώπη με την αρπαχτη, τους φόνους την εγκληματικότητα, τους βιασμούς, τα ναρκωτικά, τις ληστείες.

Δεν είναι τυχαίο οτι οι ευρωπαϊκές φυλακές είναι γεμάτες με Αλβανούς. Άτιμος και ελεεινός λαός

Ντινος

06/02/2021, 22:50

Όλα τα παιδιά του τα πάντρεψε με Αρβανίτες.Οσο για τα επίθετα τσεργκινης σημαίνει ο έξυπνος Γιάννης στα αρβανίτικα τσερ-γκινης. Μποτσικας από το αρβανίτικο "μποτσα" το μεγάλο βαρέλι

Nikos D

06/02/2021, 23:22

Για διάβασε τι έκανε ο Κωσταντής στους Αλβανούς το 1779 και μετά σκέψου εάν ήταν Αρβανίτης ή όχι

μποτσα

07/02/2021, 14:44

μπότσα < ιταλική boccia (f)

Nikos D

06/02/2021, 22:44

Συγχαρητήρια για το άρθρο σας. Μερικά σχόλιά: Ο Βελής ο οποίος έγινε Μόρα Βαλεσί το 1805 ήταν ο γιός του Αλή Πασά. Το χωριό Καστανίτσα , όπως το οναμάζετε, οι ντόπιοι το λέμε Καστάνια. Αυτό με τα γύρω χωρία (Αρχοντικό, Μέλισσα, Κόκκινα Λουριά, Άγιος Νικόλαος, Σελεγούδι) ήταν ή έδρα του Παναγιώταρου Βενετσανάκου και Τούρκος δεν πάταγε. Απέναντι, με φυσικό σύνορο το ποταμό Σμήνος, ήταν τα Μπαρδουνοχώρια, η έδρα των Αλβανών μισθοφόρων των Τούρκων και "φρουρών" της Πελλοπονήσου από τους Μανιάτες.

Ντινος

06/02/2021, 22:43

Ντύσιμο αρβανίτικο κούρεμα αρβανίτικο αδελφοποιήσεις με Αλή Φαρμάκ για να κάνουν ελληνοαλβανικό κράτος σε όλες τις μάχες πρώτα εξασφάλιζε την αποχώρηση των Αρβανιτών με κίνδυνο της ζωής του ο άνηψιος του Νικηταράς υπέγραφε σαν τουρκολεκας .

Αν δεν είναι αυτός Αρβανίτης ποιος είναι ;

😝

07/02/2021, 02:43

Ντύσιμο αρβανίτικο λέει ο βλάκας . Το τουρμπάνι και η βράκα που είναι τουρκαλβανε ?

Μπα

07/02/2021, 02:55

Και πως θα ήταν «ελληνο-αλβανικό» το κράτος αν ήταν και οι δυο Αλβανοί ?! Εσυ μαρτυράς , χωρίς ξύλο !

Ο Νικήτας...

07/02/2021, 03:14

...Σταματελόπουλος υπέγραφε τουρκολέκας; Αλμπανό είσαι και προωθείς τον νεοαλβανικό εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό; Πίσω στην σπηλιά σου γρήγορα

λέξη "Γραικός"...

07/02/2021, 07:59

δεν έχει την παραμικρή αρνητική σημασία. Όσοι ενοχλούνται είναι ελαφρώς άσχετοι με την ιστορική πραγματικότητα. Την αναφέρει δε μαζί με τις λέξεις "Σελλοί" και "Έλληνες" ο Αριστοτέλης στα "Μετεωρολογικά", προκειμένου να χαρακτηρίσει το έθνος των Ελλήνων.

πολυφωνικα

07/02/2021, 15:18

Τι σχέση έχουν τα πολυφωνικά με τους Αλβανούς που ήλθαν απ' τον Καύκασο; Απ' τον Όμηρο υπάρχουν στην Ήπειρο που ήταν ελληνική περιοχή και ακόμα τραγουδιούνται στην Ήπειρο και στα ελληνόφωνα χωριά της νότιας Αλβανίας. Πολιτισμό προσπαθείτε να κλεψετε

erυβ

06/02/2021, 22:13

γιατι δεν κανετε κανενα αρθρο εκει στο ΠΘ (που εχετε βγαλει ολες τις καταγγελιες στη φορα και δεν παιρνετε χαμπαρι) για την καταγωγη των "Ελληνων" "πρωθυπουργων" και γενικα πολιτικων: δεν πουλαει ή θα σας κλείσουν;

Νατα

07/02/2021, 15:39

Αυτή είναι νοοτροπία που φέρατε εσείς τα τελευταία χρόνια επηρεασμένοι απ' τον αλβανικό εθνικισμό και τους Τούρκους υποστηρικτές σας. Προσπαθείτε να βάλετε τον διχασμό και την αμφιβολία στους Έλληνες Αρβανίτες. Και υπουργοί, και πρωθυπουργός ακόμα έγιναν Αρβανίτες. Ούτε ποτέ εγίνετο διάκριση των αγωνιστών του 21, ούτε και είχε σημασία διότι όλοι λογίζονται Έλληνες.

refugee

06/02/2021, 22:10

Οι Αρβανίτες που είχαν έρθει ως μισθοφόροι Φράγκων και Ενετών 13ο-14ο αιώνα είχαν αφομοιωθεί και πολέμησαν τους Τουρκαλβανούς.

Τς

06/02/2021, 22:05

Φως φαναρι οτι ηταν Τουρκαλβανος, το υποδηλωνει το όνομά του, Θεοδωρος. Απο την αλβανικη λεξη θεος + και την τουρκικη δωρο. Οπως ακριβως ο Όμηρος, προέρχεται από τον μωαμεθανό τουρκομογκόλο Ομερ. "Συγχαρητήρια", το Sky, Βερέμης, Ρεπούση, Δραγώνα, Μυρσίνη Ζορμπά, Λίνα Μενδώνη, θα σας χωσει κ το βραβειο του ιστοριογραφου της χρονιας. Μεχρι κ το βραβειο Καλλεργη απο ΕΕ θα χτυπησετε.

Η πικρή ιστορική αλήθεια

06/02/2021, 21:57

Η πικρή ιστορική αλήθεια είναι ότι όλοι οι Ορθόδοξοι από τη Ρουμανία μέχρι τη Συρία και από τον Ποντο μέχρι τον Ταραντα ένιωθαν Έλληνες/Ρωμαίοι (ακόμα και αν δεν μιλούσαν Ελληνικά). Απλά αυτό δεν συνέφερε τους Ευρωπαίους που ανακάλυψαν διαφορά έθνη τα τελευταία 100 χρόνια (Σκοπιά, Κύπρος, Αλβανία, Βουλγαρία κλπ) για να μας κρατήσουν χωρισμένους και αδύναμους. Η Αλβανική σημαία είναι βυζαντινή ; Η σημαία της Γεωργίας είναι Βυζαντινή ; Της Σερβίας ; Ο Μέγιστος Κολοκοτρωνης είναι συνεχιστής του Σκεντέρμπεη, του Παλαιολόγου, του Δασκαλογιάννη, του Κροκόδειλου Κλαδα. Εμπρός για Ορθόδοξη Ομοσπονδία στα Βαλκάνια!

Τις

06/02/2021, 23:32

Σοφά λόγια, αλλά εδώ δεν μπορούμε να τα βρούμε ούτε καν μεταξύ μας. Η διαφθορά και ο κατακερματισμός κυβερνά σε όλα τα μέρη που ανέφερες. Οι άνθρωποι υποφέρουν, έχουμε εισβολη από νέα ήθη και έθιμα, ο τρόπος ζωής έγινε παρασιτικός, η αλλοίωση υπάρχει παντού.

Ανθελληνικός τίτλος.

06/02/2021, 21:51

Έλεος με τους ανθελληνικούς τίτλους! Ντροπή σας!

Α.Αναγνωστόπουλος

06/02/2021, 21:36

Κύριε Στούκα Διορθώστε την ανακρίβεια που αναφέρετε στο άρθρο σας.

Το χωριό Ρουπάκι δεν βρίσκεται στον άξονα Καλαμάτας-Κορώνης αλλά πλησίον του χωριού Τουρκολέκα που ανήκει στην Αρκαδία.

Αναλυτικές πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα του χωριού Τουρκολέκα . Με εκτίμηση

Γιώργος

06/02/2021, 22:22

Αυτό το λάθος το κάνουν αρκετοί. Ρουπακι Λεονταριου επαρχίας Μεγαλόπολης το σωστό. Αναφέρεται και στα απομνημονευματα του Γερου. Εχω βαρεθεί να διαβάζω υποτιμητικά άρθρα για τον Κολοκοτρώνη. Στον ΣΚΑΙ τον έβγαλαν πουστη, αλλου Αρβανίτη, αλλου φιλοχρηματο.τυχαίο? Ίσως μας αξίζουν Κωλεττηδες και Μαυροκορδάτοι...

Μιχάλης Στούκας

06/02/2021, 23:22

Καλησπέρα κύριε Αναγνωστόπουλε, σας ευχαριστώ για την επισήμανση και τη διόρθωση, όπως και τον κύριο Γιώργο.

Δυστυχώς, το λάθος οφείλεται στο βιβλίο του κύριου Παναγόπουλου, απ' όπου άντλησα την πληροφορία.

Καθώς το χωριό δεν υπάρχει σήμερα και δεν έχω επισκεφθεί την περιοχή, διασταύρωσα μόνο την ετυμολογία του (τόπος με πολλές βελανιδιές).

Είδα και την ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα που μου υποδείξατε, διαφωνώ στις άλλες εκδοχές για το όνομα του χωριού, είναι μάλλον παρετυμολογίες.

Θα διορθωθεί σύντομα το λάθος,να είστε καλά.

Μ.Σ.

Αστείο

06/02/2021, 21:35

Να θεωρείτε τους αλβανιαρηδες «Ιλλυριους» είναι αστείο . Οι Ιλλυριοι ειχανε εκλατινιστει ή εξελληνιστεί ( μισοί μισοι ) από την αρχαιότητα .

Δεν υπήρχαν Ιλλυριοι που να μιλούν τη βαρβαρική γλώσσα που μιλούν οι τουρκαλβαναραιοι . Είναι σαφές ότι κουβαλήθηκαν αργότερα

ουτε μελανη, ουτε ιδιαιτερα μελανη

06/02/2021, 22:20

ΚΑΤΑΣΠΡΗ , ΟΛΟΛΕΥΚΗ ΚΙ ΑΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ στην ιστορια μας. Ετσι αξιζει στους εισβολεις. Δεν πηγαμε εμεις να τους κατσικωθουμε στο σβερκο ως αφενταδες ουτε στον καυκασο (αλβανοι) ουτε στην μογγολια (τουρκοχοιροι). Ηταν βαρυς ο λογαριασμος για 250 - 600 χρονια σκλαβιας των ραγιαδων κι ετυχε σε εκεινους τους αφενταδες της Τριπολης να πληρωσουν τον λαγαριασμο.

Οι δε Εβραιοι ηταν ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ υπερ των δυναστων μας των Τουρκων ως πιστα σκυλια τους (για το χρημα). εε το λοιπον, αφου ακολουθησαν τα αφεντικα τους στην καλοπεραση τους καναμε αξιους να τους ακολουθησουν και στην κακοπεραση. ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

ΜΑΒΟ

06/02/2021, 23:26

Παλι τα ιδια με την "αλωση της Τριπολιτσας" ??? Δεν βαρεθηκατε πια ? Τετοιο ενοχικο κομπλεξ σας εχουν ενσταλαξει οι ιδεολογικοι σας ταγοι ? Ολοι δηλαδη οι κατσαπλιαδες καθε φυλης γυρω μας μπορουσαν να σκοτωνουν Ελληνες , αλλά οι Ελληνες κανεναν απο αυτους λογω ανωτεροτητας ?

0 notes