Bu kalp seni unutur mu..

çünkü her ihanet sevgiyle başlar..

birazdan kudurur deniz ve çalar şarkımız..

lila rengi elbiseler ve yaz yağmurları

üst kattan atılan sigara izmaritini yıldız kaydı zannederek yaşıyorduk hayatı. ötesiz, zamansız, mekansız...

Ağrılar gece başlar ve kapanır defterler..

Bir şeyin, örneğin bir elmanın görünümü insandan insana değişebilir. Parmaklarının ucunda yükselip masanın üzerindeki elmayı görmeye çalışan çocukla, o elmayı alıp misafirine ikram eden ev sahibinin görüşü farklıdır.

Aforizmalar, Franz Kafka s.22 (via sanageldim-sona)

Dostum, yollar yürümek içindir fakat, şu gerçeği de hiç unutma: yürümekle varılmaz, lakin varanlar yürüyenlerdir.

Aforizmalar, Halil Cibran (Sayfa 200)

Mağlup mu desem, mahçup mu? Ama ikisi de değil, Ben garip, sen güzel, dünya mutlu... Öyle tuhafım bu akşamüstü.

Hasretinden Prangalar Eskittim, Ahmed Arif (Sayfa 153 - Yeryüzü sayı 11 - Mart 1952)

İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.

Satranç, Stefan Zweig

Terketmedi sevdan beni,   Aç kaldım, susuz kaldım,   Hayın, karanlıktı gece,   Can garip, can suskun,   Can paramparça...   Ve ellerim, kelepçede,   Tütünsüz uykusuz kaldım,   Terketmedi sevdan beni...

Ahmed Arif, Terketmedi Sevdan Beni

Çocuğuna otomobil değil, Bir şarkı, bir şiir bırak. Aşağı mahallede gördüm Arabalar eskiyor.

Ah Muhsin Ünlü

Hayat bana tek ve değişmez bir mevsim oldu hep. Bu hayat bir soğuk bölgede ve sonsuz bir karanlıkta geçti adeta, öyle ki bağrımda hep aynı alev vardı ve o beni bir mum gibi eritti.

Kör Baykuş, Sadık Hidayet s.41