Çok seviyormuş onu

Gemiler gidiyor benden uzaklara

Sen, ben ve de sahil kenarında küçük bir ölüm. Her şeyin sonunda oraya, yan yana gömerler belki bizi. Çocuklar kumdan kaleler yapar üstümüze, bir kadın cesurca bırakır kendini hırçın denize… senin için kül olmaktan vazgeçtim. Rüzgarın kuyruğuna tutunmak yerine, şimdiki gibi çürümeyi seçiyorum. Fedakarlığımı anlıyorsun ya?

her şeyi unut; ben gitar çalayım, sen şarkını söyle. Dalıp gideyim gözlerine

sen; tek yanlı aşkın, sarılmaktan korkanların, hiç çiçek koklamamış olanların hep en uzağında dur, olur mu? Çiçekleri hiç koklamamış biri nereden bilsin senin kokunun değerini. Asla duyamayacak birine dünyanın en güzel şarkısını söylemeye benzemez mi bu? Ya da aşkı bilmeyen birine aşk şiirleri okumaya. Elalem nereden bilsin seni? İçim yanarken sükunetle baktığım, dokunmaya kıyamadığım, kendimi küçümsediğim, kurak bir toprakta büyüttüğüm mucizemi nereden bilsin… ah, bir anlatabilsem oysa ki onlara seni. Mecnun’un yanımda sadece bir aptal olabileceğini bir anlatabilsem

Ne yazık etmişim meğer kendime. Benim dışımda da seni sevebilecek biri varken, ben nasıl bu konuda bu kadar başarısız olabilmişim? Sana rağmen; senin için kafasına sıkabilecek biri varken, ben nasıl kanmışım bu su götürmez yalana? Susma öyle, bir şey söyle. "Sevgi sıkıcı, ayrılık ise bir cinayettir" de ., "Bir ceset lazımdı bana, sen çıktın karşıma" de yeter ki susma. Yapacak bir şey yok, dönelim biraz da. Benim düşlerimdeki bitmeyen sarılmalarımıza, öpüşmelerimize, sevişmelerimize dönelim. oysa dönmek, yenilmektir şimdi biraz da... bütün galibiyetleri gözüm kapalı bırakmak demektir sana. çok fazla isteğim olmadı oysa ki benim; bir avuç dolusu sevgi, ağlanacak sıcak bir göğüs. Şimdi ise soytarılara özgü bir hüzünle oynatıyorum kalemimi. Bir ben ki, hiç kaldırmamış olmana rağmen; av misali, mızrağına koşan bir ben ki... sözleri kilitledim şimdi eski anı kutuma. Sen de oradasın. güzel ve sakin şiirlerin baş ucunda, her şeyden bi' habersin. Bir kurumuş gül kırgınlığı var kutumda. Güzel bir kadına aşk şarkısı söylüyorsun içeriden. Nasıl da unutmuşum kendi tiyatrolarımın kanunlarını; her hikayenin sonu, saçmalığın daniskasıdır. Ne aldanış... mutlulukla kendimi yan yana hayal etmek... ne aldanış